Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

encouragement

  • 41 hortamentum

    hortāmentum, i, n. [id.], an incitement, encouragement (not in Cic. or Cæs.) ea cuncta Romanis hortamento erant, Sall J. 98, 7:

    celeritatis,

    Gell. 13, 24, 21: virtutis Just. 3, 5, 9.—In plur.:

    in conspectu parentum conjugumque ac liberorum, quae magna etiam absentibus hortamenta animi, etc.,

    Liv. 7, 11, 6:

    victoriae,

    Tac. H. 4, 18; Lact. 5, 19, 9; 4, 1, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > hortamentum

  • 42 hortatio

    hortātĭo, ōnis, f. [hortor], an encouragement, exhortation (class.):

    jam hoc loco non hortatione neque praeceptis, sed precibus tecum fraternis ago,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 14, § 41:

    hortatio non est necessaria,

    id. Fam. 9, 14, 7:

    mihi grata tua est hortatio,

    id. Fin. 5, 2, 6:

    ille in castigationem, hic in hortationem amorum compositus,

    Quint. 3, 8, 54 Spald.: clamor (oppidanorum) permixtus [p. 866] hortatione, etc., Sall. J. 60, 2:

    remigum,

    Liv. 40, 4, 12:

    Hortationes ad philosophiam,

    the title of a treatise by Augustus, Suet. Aug. 85.

    Lewis & Short latin dictionary > hortatio

  • 43 hortativus

    hortātīvus, a, um, adj. [hortor], that serves for encouragement or exhortation, hortative:

    genus (dicendi),

    Quint. 5, 10, 83:

    adverbia, i. e. eia, age, etc.,

    Prisc. p. 1021 P.

    Lewis & Short latin dictionary > hortativus

  • 44 hortatus

    hortātus, ūs, m. [id.], incitement, encouragement, exhortation (in class. prose only in abl. sing.):

    haec vox hujus hortatu praeceptisque conformata, nonnullis aliquando saluti fuit,

    Cic. Arch. 1, 1:

    aliorum consilio, hortatu, auctoritate,

    id. Fam. 13, 29, 7:

    suorum omnium hortatu,

    Caes. B. C. 3, 86, 1:

    hortatu suo,

    Ov. Tr. 5, 14, 46; Luc. 6, 317.— Dat.:

    hortatui,

    Macr. S. 7, 5.— With obj. gen.:

    hortatus laudum,

    Sil. 12, 67.—In plur., Ov. M. 3, 242; 7, 339; Val. Fl. 3, 550; 4, 81 al.

    Lewis & Short latin dictionary > hortatus

  • 45 lux

    lux, lūcis (adverb. abl. luce, luci, and lucu, and in these old forms also used as m.; v. infra; in Plaut. lux is usually m.; Brix ad Plaut. Capt. 5, 4, 11), f. [luceo], light.
    I.
    Lit.
    1.
    In gen., the light of the sun and other heavenly bodies:

    cum id solis luce videatur clarius,

    Cic. Div. 1, 3, 6; id. Tusc. 1, 37, 90; id. Cat. 1, 3; id. Cael. 9:

    per umbras Stella facem ducens multā cum luce cucurrit,

    Verg. A. 2, 694: a lucifero donec lux occidat, till sunset, Juv, 13, 158. — The light, splendor, brightness of shining bodies:

    viridi cum luce zmaragdi,

    Lucr. 4, 1126:

    luce coruscus ahenā,

    Verg. A. 2, 470:

    lucem non fundentes gemmae,

    Plin. 37, 7, 25, § 94:

    ferri,

    Stat. Th. 8, 124.—
    2.
    In partic., the light of day, daylight, day:

    diurna,

    Lucr. 6, 848:

    Metellus cum primā luce in campum currebat,

    Cic. Att. 4, 3, 4:

    ante lucem,

    id. de Or. 2, 64, 259:

    primā luce ad eum accurrit,

    at daybreak, dawn of day, Caes. B. G. 1, 22:

    luce sub ipsā,

    on the very verge of day, Verg. G. 4, 490:

    in luci,

    by day, Lucr. 4, 233:

    luce reversā,

    Juv. 6, 312.—Hence,
    b.
    In abl. adverb.: luce, luci, and (ante-class.) lucu, by daylight, in the daytime:

    ut luce palam in foro saltet,

    Cic. Off. 3, 24, 93; so,

    luce,

    id. Pis. 10, 23; Auct. Her. 4, 36, 48; Verg. A. 9, 153 al.:

    nocte ac luce,

    Juv. 15, 43:

    ut veniamus luci,

    Plaut. Cas. 4, 2, 7:

    cum luci simul,

    id. Merc. 2, 1, 31:

    luci claro,

    id. Aul. 4, 10, 18; cf. Non. 210, 9:

    quis audeat luci,

    Cic. Phil. 12, 10, 25:

    quodsi luce quoque canes latrent,

    id. Rosc. Am. 20, 56; Liv. 35, 4, 5:

    cum primo lucu ibo hinc,

    Ter. Ad. 5, 3, 55:

    cum primo luci,

    Plaut. Cist. 2, 1, 49.—
    B.
    Transf.
    1.
    The heavenly bodies:

    illae, quae fulgent luces,

    Cic. Arat. 96.—
    2.
    A day:

    centesima lux est ab interitu P. Clodii,

    Cic. Mil. 35, 98:

    longiore luce ad id certamen nobis opus est,

    Liv. 3, 2:

    anxia nocte, anxia luce gemit,

    Ov. M. 2, 806:

    crastina,

    Verg. A. 10, 244:

    natali die mihi dulcior haec lux,

    Juv. 12, 1:

    septima quaeque lux,

    id. 14, 105; cf.:

    natura volvente vices et lucis et anni,

    id. 13, 88. —Hence, poet.:

    lux aestiva,

    summer, Verg. G. 4, 52:

    lux brumalis,

    winter, Ov. Tr. 1, 11, 39.—
    3.
    Life:

    qui ab Orco mortuom me reducem in lucem feceris,

    Ter. Hec. 5, 4, 12:

    corpora luce carentum,

    i. e. of the dead, Verg. G. 4, 255; Sil. 13, 473; cf.:

    simul atque editi in lucem sumus,

    Cic. Tusc. 3, 1, 2.—
    4.
    An eye, the eyesight:

    effossae squalent vestigia lucis,

    Stat. Th. 11, 585:

    damnum lucis ademptae,

    Ov. M. 14, 197.—
    5.
    A light, of an eminent man to whom all eyes turn:

    Luce nihil gestum, nihil est Diomede remoto,

    Ov. M. 13, 100.—Of a beloved person:

    o lux salve candida,

    Plaut. Mil. 4, 8, 34.—
    II.
    Trop.
    A.
    The sight of all men, the public view, the public, the world:

    nec vero ille in luce modo, atque in oculis civium magnus sed intus domique praestantior,

    Cic. Sen. 4, 12: Isocrates forensi luce caruit, id. Brut. 8, 32:

    familiam abjectam et obscu ram e tenebris in lucem vocare,

    id. Deiot. 11, 30:

    res occultas aperire in lucemque proferre,

    id. Ac. 2, 19, 62.—
    B.
    Light, encouragement, help, succor:

    lux quaedam videbatur oblata, non modo regno, sed etiam regni timore sublato,

    Cic. Phil. 1, 2, 40:

    civibus lucem ingenii et consilii porrigere,

    id. de Or. 1, 40, 184; cf.:

    lucem adferre rei publicae,

    id. Manil. 12, 33.—
    C.
    A light, an ornament:

    hanc urbem, lucem orbis terrarum,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    genus sine luce,

    undistinguished, obscure, Sil. 8, 248.—
    D.
    Light, illustration, elucidation:

    historia testis temporum, lux veritatis,

    Cic. de Or. 2, 9, 36.—
    E.
    That which enlightens, the source of illumination: ratio quasi quaedam lux lumenque vitae. Cic. Ac. 2, 8, 26; cf.:

    ego sum lux mundi,

    Vulg. John, 8, 12; id. ib. 12, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > lux

  • 46 proinde

    prŏ-indē (abbrev. proin, like dein for deinde;

    usually monosyl.,

    Plaut. Am. 1, 1, 155; id. Capt. prol. 63; 3, 4, 20 et saep.; Ter. And. 2, 4, 5; id. Eun. 1, 1, 11; id. Heaut. 1, 2, 3;

    dissyl.,

    Cat. 20, 16), adv.
    I.
    Just so, in the same manner, in like manner, equally, just, even; usually with a foll. atque ( ac), quasi, or ut, rarely quam:

    tibi nunc, proinde ac merere, summas habeo gratias,

    Plaut. Trin. 3, 2, 33; cf. Cic. Tusc. 5, 2, 6; and:

    Scipiades... Ossa dedit terrae, proinde ac famul infimus esset,

    Lucr. 3, 1035; so, proinde atque (ac) si, Lex Rubr. lin. 17, ap. Haubold, Monum. Leg. p. 146; cf.:

    quā de re quoniam nihil ad me scribis, proinde habebo ac si scripsisses nihil esse,

    just as if, the same as if, Cic. Att. 3, 13, 1:

    proinde aestimans, ac si usus esset,

    Caes. B. C. 3, 1, 5:

    proinde expiscare quasi non nosses,

    Ter. Phorm. 2, 3, 35:

    proinde quasi nemo siet, Ita, etc.,

    id. Heaut. 1, 1, 13; Cic. Rep. 1, 5, 9; cf.:

    proinde quasi nostram ipsam mentem videre possimus,

    id. Mil. 31, 84; and:

    proinde quasi aut plures fortunati sint quam infelices, aut, etc.,

    id. Tusc. 1, 36, 86:

    haec curata sint Fac sis, proinde adeo, ut me velle intellegis,

    Plaut. Am. 3, 3, 27:

    faciam, sit, proinde ut dixi, Tragicomoedia,

    id. ib. prol. 63:

    proinde ut commodumst et lubet,

    id. ib. 2, 1, 8:

    proinde ut quisque fortunā utitur, ita praecellet,

    id. Ps. 2, 3, 13; cf.

    , in the reverse order: quia, ut vos mihi domi eritis proinde ego ero fama foris,

    Ter. Hec. 2, 1, 21; Lucr. 4, 648:

    si proinde amentur mulieres diu quam lavant,

    Plaut. Truc. 2, 3, 3: equidem diis habeo gratiam, non proinde quia natus est quam, etc. (Gr. ouch houtôs... hôs), Gell. 9, 3, 5.— Absol.: hunc filii loco non proinde habere turpe mihi videtur, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 5; Petr. 83:

    ut, sive dulcis esset sapor uvae sive acidus, proinde aestimarent,

    Col. 11, 2, 68; Just. 41, 3, 8.—
    II.
    Hence, therefore, accordingly, then, in expressions of advice, exhortation, encouragement, etc.:

    proinde actutum istuc quid sit quod scire expetis eloquere,

    Plaut. As. 1, 1, 12:

    proinde istud facias ipse, quod faciamus nobis suades,

    id. ib. 3, 3, 54:

    proinde hinc vos amolimini,

    Ter. And. 4, 2, 24: proinde aperte dice, quid sit, quod times, Naev. ap. Fest. p. 229 (Trag. Rel. v. 63 Rib.):

    proin tu fac, apud te ut sies,

    id. And. 2, 4, 5; Cic. Fam. 12, 6, 2:

    proinde aut exeant aut quiescant,

    id. Cat. 2, 5, 11; Caes. B. G. 7, 38 fin.:

    proinde parati intentique essent signo dato Romanos invadere,

    Sall. J. 49, 3; 83, 1:

    proinde tona eloquio, solitum tibi!

    Verg. A. 11, 383:

    proinde ne gravarentur,

    Liv. 1, 9; 2, 15; 3, 57; Curt. 3, 5, 13; Just. 31, 7, 6; Plin. Ep. 2, 3, 8; 3, 19, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > proinde

  • 47 provocatio

    prōvŏcātĭo, ōnis, f. [id.].
    I.
    A calling out, summoning, challenging to combat (post-Aug.):

    ex provocatione hostem interemit,

    Vell. 1, 12, 4; Plin. 7, 20, 19, § 81; 7, 28, 29, § 101; 33, 1, 4, § 12.—
    II.
    A stimulus, provocation, encouragement (late Lat.):

    in provocationem caritatis,

    Vulg. Heb. 10, 24. —
    III.
    A citation before a higher tribunal, an appeal (freq. and class.):

    ad populum provocatio esto,

    Cic. Leg. 3, 3, 6; cf.:

    Publicola legem ad populum tulit... ne quis magistratus civem Romanum adversus provocationem necaret neve verberaret,

    id. Rep. 2, 31, 53; 2, 36, 61; 2, 37, 62; 3, 32, 44; id. de Or. 2, 48, 99; id. Agr. 2, 13, 33; Liv. 1, 26:

    provocationem interponere,

    to appeal, Dig. 49, 1, 18:

    est provocatio,

    an appeal lies, Liv. 3, 55; Sen. Ep. 108, 31:

    appellatio provocatioque,

    Liv. 3, 56 et saep.; Plin. praef. § 10.—In plur.:

    provocationes omnium rerum,

    Cic. Rep. 1, 40, 62.

    Lewis & Short latin dictionary > provocatio

См. также в других словарях:

  • encouragement — Encouragement …   Thresor de la langue françoyse

  • encouragement — [ ɑ̃kuraʒmɑ̃ ] n. m. • 1564; « courage » fin XIIe; de encourager 1 ♦ Action d encourager. ⇒ incitation. « En matière de signes d encouragement, l amoureux n est pas difficile » (Maurois). Société d encouragement, nom de nombreuses sociétés… …   Encyclopédie Universelle

  • Encouragement — En*cour age*ment, n. [Cf. F. encouragement.] 1. The act of encouraging; incitement to action or to practice; as, the encouragement of youth in generosity. [1913 Webster] All generous encouragement of arts. Otway. [1913 Webster] 2. That which… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • encouragement — ENCOURAGEMENT. s. mas. Ce qui encourage. Les Arts, les Manufactures ont besoin d encouragement. Les louanges sagement placées sont des encouragemens à la vertu, pour la vertu …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • encouragement — 1560s, from ENCOURAGE (Cf. encourage) + MENT (Cf. ment), or from M.Fr. encoragement. As a general rule, Providence seldom vouchsafes to mortals any more than just that degree of encouragement which suffices to keep them at a reasonably full… …   Etymology dictionary

  • Encouragement — (fr., spr. Angkuraschmang), Ermuthigung, Antrieb; daher Encouragiren (spr. Angkuraschiren), ermuntern; Encourageant (spr. Angkuraschang), aufmunternd …   Pierer's Universal-Lexikon

  • encouragement — index advocacy, approval, auspices, catalyst, contribution (participation), favor (sanction), gu …   Law dictionary

  • encouragement — [n] help, support advance, advocacy, aid, animation, assistance, backing, boost, cheer, comfort, confidence, consolation, consoling, easement, enlivening, faith, favor, firmness, fortitude, helpfulness, hope, incentive, incitement, inspiration,… …   New thesaurus

  • encouragement — [en kʉr′ijmənt, in kʉr′ijmənt] n. 1. an encouraging or being encouraged 2. something that encourages …   English World dictionary

  • encouragement — noun ADJECTIVE ▪ considerable, great, strong ▪ a little, gentle ▪ the slightest ▪ Given the slightest encouragement, he d leave his job …   Collocations dictionary

  • encouragement — n. 1) to give, offer, provide encouragement 2) to find encouragement in 3) warm encouragement * * * [ɪn kʌrɪdʒmənt] offer provide encouragement to find encouragement in to give warm encouragement …   Combinatory dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»