-
1 ruina
اندام ; تباهي ; تريب ; خرابه ; خرابي ; نابودي ; ويرانه ; ويراني -
2 harabe
ruina -
3 ruino
-
4 ruin
['ruːɪn] 1. n(destruction, remains) ruina f; ( downfall) upadek m; ( bankruptcy) upadek m, ruina f- ruins2. vtbuilding, person, health rujnować (zrujnować perf); plans niweczyć (zniweczyć perf); prospects, relations psuć (popsuć perf); clothes, carpet niszczyć (zniszczyć perf); hopes pogrzebać ( perf)* * *['ru:in] 1. noun1) (a broken, collapsed or decayed state: the ruin of a city.) ruina2) (a cause of collapse, decay etc: Drink was his ruin.) zguba3) (financial disaster; complete loss of money: The company is facing ruin.) ruina finansowa2. verb1) (to cause ruin to: The scandal ruined his career.) zrujnować2) (to spoil; to treat too indulgently: You are ruining that child!) psuć•- ruined
- ruins
- in ruins -
5 разрушение
сущ.• demolka• destrukcja• jatka• katastrofa• niszczenie• pobojowisko• ruina• upadek• zagłada• zapadnięcie• zawalenie• załamanie• zburzenie• zguba• zniszczenie• zniweczenie• zwinięcie* * *destrukcja, ruina -
6 гибель
сущ.• awaria• destrukcja• katastrofa• klęska• niszczenie• perta• piekło• porażka• rozbicie• ruina• spadanie• strata• ubytek• upadek• utrata• zaginięcie• zagłada• zapadnięcie• zawalenie• załamanie• zburzenie• zguba• zniszczenie• zniweczenie• zwinięcie* * *zagłada, zatrata, zguba -
7 истребление
сущ.• anihilacja• destrukcja• eksterminacja• niszczenie• ruina• spustoszenie• trzebienie• unicestwienie• wytracenie• wytępienie• zagłada• zburzenie• zniszczenie• zniweczenie* * * -
8 крах
сущ.• bankructwo• chrupot• chrzęst• degrengolada• katastrofa• klęska• krach• niepowodzenie• rozbicie• ruina• upad• upadek• upadłość• zapadnięcie• zawalanie• zawalenie• załamanie• zguba• zwinięcie* * *fiasko, klops разг., krach -
9 крушение
сущ.• katastrofa• klęska• rozbicie• ruina• upadek• wrak• wykolejenie• zapadnięcie• zawalenie• załamanie• zwinięcie* * *( поезда) wykolejenie -
10 опустошение
сущ.• dewastacja• grabież• pustoszenie• rabunek• ruina• spustoszenie• wyniszczenie• zniszczenie* * *dewastacja, spustoszenie -
11 падение
сущ.• degrengolada• desant• katastrofa• klęska• kropla• nachylenie• obniżenie• opad• opadanie• opadnięcie• pochylenie• pochyłość• puch• ruina• spadanie• spadek• stok• suchoty• upadanie• upadek• utrata• zanik• zapadnięcie• zatonięcie• zawalenie• załamanie• zejście• zguba• zniżanie• zniżenie• zstąpienie• zwinięcie* * *spadek, upadek, (во время гонки, спуска и т. п.) wywrotka -
12 пропасть
сущ.• czeluść• głębia• otchłań• ruina• wir• zguba* * *czeluść перен., co niemiara, otchłań, przepaść -
13 разорение
сущ.• dewastacja• pustoszenie• spustoszenie• wyniszczenie• zniszczenie* * *dewastacja, ruina, spustoszenie -
14 уничтожение
сущ.• anihilacja• burzenie• destrukcja• dewastacja• eksterminacja• niszczenie• pustoszenie• rozbiórka• ruina• spustoszenie• unicestwienie• unieważnienie• wyburzanie• wyburzenie• wytępienie• zagłada• zburzenie• zniszczenie• zniweczenie* * *(физи́ческое) eksterminacja, zagłada, zatrata -
15 упадок
сущ.• dekadencja• obniżenie• opadanie• poniżenie• schyłek• spadek• upadek• zanik* * *degradacja, ruina, upadek -
16 руїна
rujinaж., мн. руїниgruz, pl gruzy, ruina, pl ruiny -
17 bankruptcy
-
18 destruction
[dɪs'trʌkʃən]nzniszczenie nt, zagłada f* * *1) (the act or process of destroying or being destroyed: the destruction of the city.) zniszczenie2) (the state of being destroyed; ruin: a scene of destruction.) ruina•- destructively
- destructiveness -
19 downfall
-
20 turn out
1. vtlight, gas wyłączać (wyłączyć perf)2. vi* * *1) (to send away; to make (someone) leave.) wyrzucić2) (to make or produce: The factory turns out ten finished articles an hour.) wyrabiać3) (to empty or clear: I turned out the cupboard.) wypróżnić4) ((of a crowd) to come out; to get together for a (public) meeting, celebration etc: A large crowd turned out to see the procession.) zebrać/zgromadzić się5) (to turn off: Turn out the light!) wyłączyć6) (to happen or prove to be: He turned out to be right; It turned out that he was right.) okazać się
См. также в других словарях:
ruină — RUÍNĂ, ruine, s.f. 1. (Adesea fig.) Ceea ce a rămas dintr o construcţie veche, dărâmată; dărâmătură. ♢ loc. adj. În ruină (sau ruine) = ruinat, dărăpănat. ♦ fig. Rămăşiţă a trecutului. 2. (Rar) Faptul de a (se) ruina. 3. fig. Pierderea averii sau … Dicționar Român
ruina — RUINÁ, ruinez, vb. I. refl. şi tranz. 1. A (se) preface în ruină, a (se) dărăpăna, a (se) degrada. 2. fig. A şi pierde sau a face pe cineva să şi piardă averea, a sărăci sau a face să sărăcească; a (se) distruge. ♦ A( şi) distruge sănătatea. [pr … Dicționar Român
ruina — sustantivo femenino 1. (no contable) Destrucción o daño muy grande: la ruina de un edificio, la ruina de un puente, la ruina de la salud. 2. (no contable) Pérdida completa o casi completa de bienes y propiedades: Nos vamos a la ruina. La empresa… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
ruina — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. ruinanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} coś zniszczonego, rozpadającego się, zdewastowanego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieszkanie zastępcze okazało się ruiną. Tej ruiny nie warto… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Ruina montium — Saltar a navegación, búsqueda Ruina Montium o cortas de minado era un sistema de minería romana basado en la fuerza del agua para derrumbar extensiones amplias de montaña de un solo golpe. Fue muy usado en la zona de Las Médulas, España, cuyo… … Wikipedia Español
ruina — ruìna ž DEFINICIJA 1. (ob. mn) knjiš. razvalina, ruševina 2. pren. onaj koji je propala zdravlja, potpuno oronuo [ruina od čovjeka] ETIMOLOGIJA lat. ≃ ruere: rušiti se … Hrvatski jezični portal
ruina — (Del lat. ruīna, de ruĕre, caer). 1. f. Acción de caer o destruirse algo. 2. Pérdida grande de los bienes de fortuna. 3. Destrozo, perdición, decadencia y caimiento de una persona, familia, comunidad o Estado. 4. Causa de esta caída, decadencia o … Diccionario de la lengua española
Ruina — (lat.), 1) Einsturz; 2) Niederlage; 3) bes. das, was herabgefallen od. eingefallen ist … Pierer's Universal-Lexikon
ruìna — ž 1. {{001f}}〈ob. mn〉 knjiš. razvalina, ruševina 2. {{001f}}pren. onaj koji je propala zdravlja, potpuno oronuo [∼ od čovjeka] ✧ {{001f}}lat … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
ruina — ruina, ruinare, ruinoso v. rovina, rovinare, rovinoso … Enciclopedia Italiana
ruína — s. f. 1. Ato ou efeito de ruir. 2. Resto de edifício desmoronado. 3. Dissipação. 4. Perda; destruição. 5. Decadência. 6. Degradação; desmoralização. 7. Causa de males, perda de bens. 8. [Por extensão] Reflexo; vestígio … Dicionário da Língua Portuguesa