-
21 разруха
сущ.• destrukcja• katastrofa• ruina• upadek• zagłada• zapadnięcie• zawalenie• załamanie• zniszczenie• zwinięcie -
22 руина
сущ.• destrukcja• ruina• upadek• zagłada -
23 сокрушение
сущ.• destrukcja• druzgot• niszczenie• ruina• spustoszenie• zagłada• zburzenie• zniszczenie• zniweczenie -
24 abîme
1. czeluść2. głąb3. głębia4. otchłań5. przepaść6. ruina7. zguba -
25 culbute
1. bankructwo2. ruina -
26 destruction
1. destrukcja2. niszczenie3. ruina4. wytępienie5. zagłada6. zburzenie7. zniszczenie -
27 déconfiture
1. bankructwo2. porażka3. rozkład4. ruina -
28 dégringolade
1. moralny2. ruina3. spadanie4. staczanie5. stoczenie6. upadek -
29 désastre
1. katastrofa2. klęska3. nieszczęście4. ruina -
30 effondrement
1. katastrofa2. kopanie3. ruina4. upadek5. zapadnięcie6. zawalenie7. załamanie -
31 naufrage
1. katastrofa2. rozbicie3. ruina4. upadek5. zatonięcie -
32 ruine
1. ruina2. zniszczenie -
33 écroulement
1. kupa2. ruina3. runięcie4. upadek5. zawalenie6. zguba7. zwalisko -
34 scrios
1 anihilować 2 burzyć 3 destrukcja 4 dewastować 5 drażnić 6 kasować 7 niszczyć 8 przeglądać 9 przekreślić 10 przełączyć 11 pustoszyć 12 rudera 13 ruina 14 rujnować 15 skasować 16 spustoszenie 17 spustoszyć 18 trwonić 19 tępić 20 upadek 21 usuwać 22 uśmiercać 23 wigor 24 wycierać 25 wymazywać 26 zabić 27 zagłada 28 zamieszanie 29 zburzyć 30 zdewastować 31 zepsuć 32 zeskrobać 33 zmniejszać 34 zniszczenie 35 zniszczyć 36 zniweczyć 37 zrujnować 38 ścierać -
35 turnamh
1 degrengolada 2 klęska 3 opadanie 4 osuwanie 5 ruina 6 upadek 7 zapadanie 8 zguba -
36 rrënim
destrukcjaruinazagładaShqiptaro-polak fjalor (Albanian-Polish dictionary) > rrënim
-
37 çökme
katastrofa; ruina; upadek; załamanie; zapadnięcie -
38 iguhô
1 dewastować2 pustoszyć3 ruina4 rujnować5 spustoszyć6 zdewastować -
39 ipahamak
1 ruina2 rujnować -
40 kagibaan
1 destrukcja2 ruina3 zagłada4 zniszczenie
См. также в других словарях:
ruină — RUÍNĂ, ruine, s.f. 1. (Adesea fig.) Ceea ce a rămas dintr o construcţie veche, dărâmată; dărâmătură. ♢ loc. adj. În ruină (sau ruine) = ruinat, dărăpănat. ♦ fig. Rămăşiţă a trecutului. 2. (Rar) Faptul de a (se) ruina. 3. fig. Pierderea averii sau … Dicționar Român
ruina — RUINÁ, ruinez, vb. I. refl. şi tranz. 1. A (se) preface în ruină, a (se) dărăpăna, a (se) degrada. 2. fig. A şi pierde sau a face pe cineva să şi piardă averea, a sărăci sau a face să sărăcească; a (se) distruge. ♦ A( şi) distruge sănătatea. [pr … Dicționar Român
ruina — sustantivo femenino 1. (no contable) Destrucción o daño muy grande: la ruina de un edificio, la ruina de un puente, la ruina de la salud. 2. (no contable) Pérdida completa o casi completa de bienes y propiedades: Nos vamos a la ruina. La empresa… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
ruina — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. ruinanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} coś zniszczonego, rozpadającego się, zdewastowanego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieszkanie zastępcze okazało się ruiną. Tej ruiny nie warto… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Ruina montium — Saltar a navegación, búsqueda Ruina Montium o cortas de minado era un sistema de minería romana basado en la fuerza del agua para derrumbar extensiones amplias de montaña de un solo golpe. Fue muy usado en la zona de Las Médulas, España, cuyo… … Wikipedia Español
ruina — ruìna ž DEFINICIJA 1. (ob. mn) knjiš. razvalina, ruševina 2. pren. onaj koji je propala zdravlja, potpuno oronuo [ruina od čovjeka] ETIMOLOGIJA lat. ≃ ruere: rušiti se … Hrvatski jezični portal
ruina — (Del lat. ruīna, de ruĕre, caer). 1. f. Acción de caer o destruirse algo. 2. Pérdida grande de los bienes de fortuna. 3. Destrozo, perdición, decadencia y caimiento de una persona, familia, comunidad o Estado. 4. Causa de esta caída, decadencia o … Diccionario de la lengua española
Ruina — (lat.), 1) Einsturz; 2) Niederlage; 3) bes. das, was herabgefallen od. eingefallen ist … Pierer's Universal-Lexikon
ruìna — ž 1. {{001f}}〈ob. mn〉 knjiš. razvalina, ruševina 2. {{001f}}pren. onaj koji je propala zdravlja, potpuno oronuo [∼ od čovjeka] ✧ {{001f}}lat … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
ruina — ruina, ruinare, ruinoso v. rovina, rovinare, rovinoso … Enciclopedia Italiana
ruína — s. f. 1. Ato ou efeito de ruir. 2. Resto de edifício desmoronado. 3. Dissipação. 4. Perda; destruição. 5. Decadência. 6. Degradação; desmoralização. 7. Causa de males, perda de bens. 8. [Por extensão] Reflexo; vestígio … Dicionário da Língua Portuguesa