-
1 embravecer
v.1 to enrage.Su actitud embravece a su padre Her attitude enrages her father.2 to sprout with vigor, to burgeon.El trigo embravece en verano Wheat sprouts with vigor in summer.* * *1 to enrage1 to fly into a rage2 (el mar) to become rough* * *1.VT to enrage, infuriate2.VI (Bot) to flourish3.See:* * *♦ vtto enrage* * *v/t enrage, infuriate -
2 embravecer
embrabe'θɛrv irrerzürnen, wütend machenembravecerembravecer [embraβe'θer]num1num (a un animal) reizennum2num (mar) aufwühlen, aufpeitschen -
3 embravecer
-
4 embravecer
гл.общ. озлобить, приводить в ярость, развиваться (о растениях), сердить, укрепляться -
5 embravecer
• become angry• enrage• get angry• get mad• infringer• infuriating• make an unexpected visit to• make another try• sprout with vigor -
6 embravecer (zc)
• okřát (o rostlinách)• rozběsnit• rozzuřit• vzpamatovat se (o rostlinách)• zesílit (o rostlinách) -
7 embravecer
(-zc-) 1. tr дразня, разгневявам; 2. intr прен. хващам се, избуявам (за растения); 3. prnl бушувам, сърдя се, разгневявам се (за море, вятър). -
8 embravecer
-
9 embravecer
embravir -
10 embravar
vt уст.см. embravecer 1. -
11 озлобить
сов., вин. п.enfurecer (непр.) vt, enrabiar vt, embravecer (непр.) vt -
12 embravecido
adj.1 furious, raging.2 raging, agitated, rough.past part.past participle of spanish verb: embravecer.* * *ADJ1) [mar] rough, choppy; [viento] wild2) [persona] furious, enraged* * *embravecido, -a adj[mar, aguas] rough, stormy -
13 abravecer
tr вж. embravecer. -
14 embravar
vt уст.см. embravecer 1.
См. также в других словарях:
embravecer — embravecer(se) ‘Enfurecer(se)’. Verbo irregular: se conjuga como agradecer (→ apéndice 1, n.º 18) … Diccionario panhispánico de dudas
embravecer — |ê| v. tr. 1. Tornar bravo; enfurecer. • v. intr. e pron. 2. Enfurecer se. 3. Encapelar se (o mar) … Dicionário da Língua Portuguesa
embravecer — verbo transitivo 1. Poner (una persona o una cosa) furioso [a una persona o a un animal]: Estas discusiones tan tontas lo embravecen. Con sus gestos embraveció al toro que se le acercaba. verbo pronominal 1 … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
embravecer — 1. tr. Dicho especialmente del mar o del viento: Irritar, enfurecer. U. t. c. prnl.) 2. Dicho de una planta: Rehacerse y robustecerse. ¶ MORF. conjug. c. agradecer … Diccionario de la lengua española
embravecer — ► verbo transitivo/ pronominal 1 Hacer que una persona, un animal o una cosa se enfurezca o se vuelva violento: ■ contrariarla sería embravecer su ánimo; el mar se embraveció. TAMBIÉN abravecer SE CONJUGA COMO carecer ► verbo intransitivo 2… … Enciclopedia Universal
embravecer — {{#}}{{LM E14526}}{{〓}} {{ConjE14526}}{{\}}CONJUGACIÓN{{/}}{{SynE14878}} {{[}}embravecer{{]}} ‹em·bra·ve·cer› {{《}}▍ v.{{》}} {{♂}}Referido especialmente al mar o al viento,{{♀}} enfurecerlo o alterarlo mucho: • El viento embraveció el mar y las… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
embravecer — transitivo y pronominal irritar, enfurecer, encolerizar. ≠ amansar, apaciguar, sosegar, tranquilizar, serenar. * * * Sinónimos: ■ enfadar, irritar, airar, encrespar, enfurecer, cabrear, e … Diccionario de sinónimos y antónimos
embravecer — tr. Irritar, enfurecer … Diccionario Castellano
embravecerse — embravecer(se) ‘Enfurecer(se)’. Verbo irregular: se conjuga como agradecer (→ apéndice 1, n.º 18) … Diccionario panhispánico de dudas
embravecimiento — ► sustantivo masculino Estado de ánimo de irritación: ■ intentó tranquilizarlo y aplacar su embravecimiento. SINÓNIMO furor * * * embravecimiento m. Acción de embravecer[se]. * * * embravecimiento. m. Acción y efecto de embravecer. || 2.… … Enciclopedia Universal
Muerte de Edgar Allan Poe — Artículo principal: Edgar Allan Poe El cuerpo de Poe yace bajo est … Wikipedia Español