-
1 emblema
emblēma, ătis, n. (dat et abl. plur. -ătis) [st2]1 [-] marqueterie, mosaïque; travail de marqueterie. [st2]2 [-] ornement en saillie, relief; ornement rapporté, placage. - [gr]gr. ἔμϐλημα, ατος. - nullum (verbum) nisi loco positum et tamquam in vermiculato emblemate, Cic. Br. 274: aucun mot qui ne soit à sa place et comme dans une mosaïque.* * *emblēma, ătis, n. (dat et abl. plur. -ătis) [st2]1 [-] marqueterie, mosaïque; travail de marqueterie. [st2]2 [-] ornement en saillie, relief; ornement rapporté, placage. - [gr]gr. ἔμϐλημα, ατος. - nullum (verbum) nisi loco positum et tamquam in vermiculato emblemate, Cic. Br. 274: aucun mot qui ne soit à sa place et comme dans une mosaïque.* * *Emblema, pen. prod. emblematis, pen. corr. neut. ge. Cic. Ouvrage faict de marqueterie.\Emblemata. Cic. Ornemens et enrichissemens attachez à petites viz, ou autrement à vaisselle d'or ou d'argent, lesquels s'ostoyent et remettoyent quand on vouloit, comme pourroyent estre antiquailles, images, fleurettes, et choses semblables. -
2 emblema
emblēma, atis, Dativ u. Ablativ Plur. matīs, n. (εμβλημα), das Eingefügte, I) eingelegte-, mosaische Arbeit, Musivmalerei, Varro r. r. 3, 2, 4. Lucil. 85 (b. Cic. de or. 3, 171 u.a.). – übtr., das Eingeschobene, das Einschiebsel (anderswoher entlehnte u. in einer Rede angebrachte Stelle), Quint. 2, 4, 27. – II) eine Reliefplatte, ein Reliefstreifen, die in die Gefäße der Alten eingesetzt wurden (vgl. crusta no. e, β), Cic. Verr. 4. § 37. § 46 u. 54. Paul. dig. 34, 2, 32. § 1. – / Nbf. emblēma, ae, f., Pompei comment. (V) 197, 11.
-
3 emblema
emblēma, atis, Dativ u. Ablativ Plur. matīs, n. (εμβλημα), das Eingefügte, I) eingelegte-, mosaische Arbeit, Musivmalerei, Varro r. r. 3, 2, 4. Lucil. 85 (b. Cic. de or. 3, 171 u.a.). – übtr., das Eingeschobene, das Einschiebsel (anderswoher entlehnte u. in einer Rede angebrachte Stelle), Quint. 2, 4, 27. – II) eine Reliefplatte, ein Reliefstreifen, die in die Gefäße der Alten eingesetzt wurden (vgl. crusta no. e, β), Cic. Verr. 4. § 37. § 46 u. 54. Paul. dig. 34, 2, 32. § 1. – ⇒ Nbf. emblēma, ae, f., Pompei comment. (V) 197, 11. -
4 emblema
emblēma, ătis ( abl. plur. emblematis, Cic. Verr. 2, 4, 22; * Quint. 2, 4, 27), n., = emblêma, inlaid work.I.Raised ornaments on vessels, Cic. Verr. 2, 4, 17; 22 sq.; Dig. 34, 2, 32 et saep.—II.Tessellated work, mosaic, Lucil. ap. Cic. Or. 44; id. de Or. 3, 43, 171; id. Brut. 79, 274; Varr. R. R. 3, 2, 4. -
5 emblema
emblēma, atis n. (греч.)1) архит. накладной орнамент, рельефные украшения C, Dig2) мозаичная работа, инкрустация Vr, LM, C -
6 emblēma
-
7 Emblema
—2. RUS расписной астрильд m3. ENG painted finch, painted firetail4. DEU Gemalter Astrild m, Spinifexastrild m5. FRA emblème m peintVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Emblema
-
8 Emblema bella
—1. LAT Zonaeginthus bellus ( Latham) [ Emblema bella ( Latham)]2. RUS огненнохвостая (очковая) амадина f3. ENG beautiful firetail (finch), Tasmanian waxbill4. DEU Feuerschwanzamadine f5. FRA diamant m à queue de feuVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Emblema bella
-
9 Emblema guttata
—1. LAT Stagonopleura guttata ( Shaw) [ Emblema guttata ( Shaw)]2. RUS алмазная [бриллиантовая] амадина f3. ENG diamond firetail (finch), diamond sparrow4. DEU Diamantamadine f, Diamantfink m5. FRA diamant m à gouttelettesVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Emblema guttata
-
10 Emblema oculata
—1. LAT Zonaeginthus oculatus ( Quoy et Gaimard) [ Emblema oculata ( Quoy et Gaimard)]2. RUS красноухая очковая амадина f3. ENG red-eared firetail (finch)4. DEU Rotohramadine f5. FRA astrild m à oreillons rougesVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Emblema oculata
-
11 Emblema picta
—1. LAT Emblema picta ( Gould)2. RUS расписной астрильд m3. ENG painted finch, painted firetail4. DEU Gemalter Astrild m, Spinifexastrild m5. FRA emblème m peintVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Emblema picta
-
12 Emblema picta
ENG painted firetail, (painted finch)NLD geschilderde astrildGER gemalter AstrildFRA embleme peint -
13 emblematicus
emblēmaticus, a, um (emblema), zum Einlegen (Einsetzen) dienend, eingelegt, eingesetzt, opus (= emblema no. II), Schol. Iuven. 1, 76.
-
14 emblematicus
emblēmaticus, a, um (emblema), zum Einlegen (Einsetzen) dienend, eingelegt, eingesetzt, opus (= emblema no. II), Schol. Iuven. 1, 76.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > emblematicus
-
15 crusta
crūsta, ae, f. (verwandt mit crūdus, cruor), die Kruste, d.i. die harte, trockene Oberfläche eines sonst weichen Körpers, deutsch zuweilen auch Borke, Rinde, Schale, Schicht, a) übh.: α) an lebl. Ggstdn.: aquae decoctae crassis obducunt vasa crustis, Plin.: crustae si occupent intus vasa, Plin. – mollis luti concrescere crustas, Lucr.: limus interdum in crustam indurescit, Frontin.: ita suscitantur in ea structura crustae, duae frontium (der Futtermauern) et una media farturae (der Füllung), Vitr. – crustā teguntur glandes, cute uvae, Plin.: caryotae (Datteln) assiduo vapore torrente crustam verius quam cutem inducunt, Plin.: concrescunt subitae currenti in flumine crustae (Eiskrusten, Eisrinden), Verg.: crustis pruinarum diffractis, Eisdecke, Amm. – v. Diamant, friari in parvas crustas, Plin. – v. Marienglas (lapis specularis), findi in tenues crustas (Lagen), Plin. – β) an Tieren: sunt autem tria genera piscium, primum quae mollia appellantur, dein contecta crustis tenuibus, postremo testis conclusa duris, Plin.: locustae crustā fragili muniuntur, Plin. – b) die Erdkruste, härtere obere Erdschicht, omnis umor intra primam crustam (terrae) consumitur, Sen.: si ex fundo tuo crusta lapsa est in meum fundum, ICt.: si crusta iam cum terra mea coaluit, ICt. – c) die Kruste, Rinde des Backwerks, cr. pultis, Varro LL.: cr. panis (Ggstz. mollia panis), Plin.: cr. panis rustici, Plin.: cr. inferior, Plin. – d) (als mediz. t. t.) die verhärtete Oberfläche der Geschwüre, der Schorf (griech. εσχάρα), cr. alba, Scrib.: cr. matura, Cels. – crustae cadunt, decĭdunt, Cels.: ubi crusta ex auricula procidit, Cels. – si crusta est, Cels.: sin ea ulcera plures crustas habent, Cels.: inducere crustam (von Heilmitteln), Cels.: crusta qualis super ulcera innascitur, Cels.: sive ex medicamentis sive ex ferro crustae occalluerint, Cels.: resolvere crustas od. crustas a vivo (von Mitteln), Cels.: donec resolvuntur (sich ablösen) crustae, Cels. – e) ( als t. t. der Kunst) die eingelegte Arbeit, α) die Stukkaturarbeit (Stuckarbeit) und Musivarbeit an Wänden und Fußböden, auch die einzelne Musivtafel, -platte, crustae parietum, Plin.: crustae marmoreae, Vitr. u. ICt.: tenues crustae, et ipsā quā secantur laminā graciliores, Sen.: vermiculatae ad effigies rerum et animalium crustae, Plin.: crustae Numidicae (aus numidischem [weißem und purpurrotem] Marmor, zB. Alexandrina marmora Numidicis crustis distincta sunt), Sen. de ben. 4, 6, 2. – secare marmor in crustas, Plin.: parietes crustā marmoris operire totos domus suae, Plin.: excīdere crustas parietum od. crustas veteribus parietibus, Plin. u. Vitr. – β) die dünnen furnierartigen Platten oder Steifen mit und ohne zälierte Arbeit, die an Gefäße von Gold oder Silber an- und herumgelegt wurden, halberhabene Arbeit, halberhabener Zierat, Basrelief (ital. riporto di basso relievo, verschieden von emblema, w. s.), cymbia argentea aureis crustis illigata, Paul. dig. 34, 2, 32. § 1: omnia (vasa, argentum caelatum) deferuntur; quae probarant, iis crustae aut emblemata detrahebantur, Cic. Verr. 4, 52: meton., capaces Heliadum crustae, Becher mit Basreliefs aus Bernstein, Iuven. 5, 38. – bildl., non est ista solida et sincera felicitas; crusta est et quidem tenuis, ist Außenwerk, äußerlicher Schein, Sen. de prov. 6, 4.
-
16 evello
ē-vello, vellī, vulsum, ere, I) heraus-, ausreißen, A) eig.: arborem, Cic. u. Liv.: arbores radicitus, entwurzeln (vom Winde), Sen.: linum, Flachs raufen, Plin.: hastam, Cic.: ferrum, Caes.: linguam alci, Cic.: ex alis pinnas et e cauda, Varro: hastam ex corpore iacentis, Curt. – B) übtr.: 1) ausreißen, vertilgen, vernichten, radicitus actiones alcis, gänzlich umstoßen, Cic.: pravas et veteres opiniones evellere atque exstirpare, Augustin.: alci ex animo scrupulum, gleichs. den Stein vom Herzen wälzen, Cic.: ex animis hominum tantam opinionem, tam penitus insitam, Cic.: consules non solum ex memoria, sed etiam ex fastis, Cic. – 2) gewaltsam befreien, obsessa castra, Sil. 7, 335. – II) losreißen, abreißen, poma ex arboribus cruda si sint, vix evelluntur, si matura et cocta, decĭdunt, Cic. de sen. 71: emblema, Cic. Verr. 4, 46: claustrum, Apul. met. 4, 10. – / Perf. evulsi, Sen. cons. ad Marc. 16, 7. Flor. 4, 12, 38: evulsero, Vulg. Ierem. 12, 15.
-
17 vermiculatus
vermiculātus, a, um (vermiculor), wurmförmig, im Zickzack gedreht, gummi, Plin. 13, 66. – bes. von Mosaikarbeit, buntscheckig, crustae, Plin. 35, 2: emblema, Lucil. 85 ( bei Cic. or. 149). – v. der raschen Fingerbewegung, digiti virginis recursantes et quādam incomprehensae mobilitatis scaturigine vermiculati, Mart Cap. 7. § 729.
-
18 vermiculor
vermiculor, āri être vermoulu, être piqué par les vers.* * *vermiculor, āri être vermoulu, être piqué par les vers.* * *Vermiculor, pe. corr. vermicularis, vermiculari. Plin. Se vermoulir, Quand dedens le bois s'engendrent petits vers qui le gastent.\Vermiculari. Plin. Faire du marquetage, ou marqueterie, Besongner à la mosaique.\Vermiculatum emblema. Cic. Marqueterie, Ouvrage à la mosaique. -
19 crusta
crūsta, ae, f. (verwandt mit crūdus, cruor), die Kruste, d.i. die harte, trockene Oberfläche eines sonst weichen Körpers, deutsch zuweilen auch Borke, Rinde, Schale, Schicht, a) übh.: α) an lebl. Ggstdn.: aquae decoctae crassis obducunt vasa crustis, Plin.: crustae si occupent intus vasa, Plin. – mollis luti concrescere crustas, Lucr.: limus interdum in crustam indurescit, Frontin.: ita suscitantur in ea structura crustae, duae frontium (der Futtermauern) et una media farturae (der Füllung), Vitr. – crustā teguntur glandes, cute uvae, Plin.: caryotae (Datteln) assiduo vapore torrente crustam verius quam cutem inducunt, Plin.: concrescunt subitae currenti in flumine crustae (Eiskrusten, Eisrinden), Verg.: crustis pruinarum diffractis, Eisdecke, Amm. – v. Diamant, friari in parvas crustas, Plin. – v. Marienglas (lapis specularis), findi in tenues crustas (Lagen), Plin. – β) an Tieren: sunt autem tria genera piscium, primum quae mollia appellantur, dein contecta crustis tenuibus, postremo testis conclusa duris, Plin.: locustae crustā fragili muniuntur, Plin. – b) die Erdkruste, härtere obere Erdschicht, omnis umor intra primam crustam (terrae) consumitur, Sen.: si ex fundo tuo crusta lapsa est in meum fundum, ICt.: si crusta iam cum terra mea coaluit, ICt. – c) die Kruste, Rinde des Backwerks, cr. pultis, Varro LL.: cr. panis (Ggstz. mollia panis),————Plin.: cr. panis rustici, Plin.: cr. inferior, Plin. – d) (als mediz. t. t.) die verhärtete Oberfläche der Geschwüre, der Schorf (griech. εσχάρα), cr. alba, Scrib.: cr. matura, Cels. – crustae cadunt, decĭdunt, Cels.: ubi crusta ex auricula procidit, Cels. – si crusta est, Cels.: sin ea ulcera plures crustas habent, Cels.: inducere crustam (von Heilmitteln), Cels.: crusta qualis super ulcera innascitur, Cels.: sive ex medicamentis sive ex ferro crustae occalluerint, Cels.: resolvere crustas od. crustas a vivo (von Mitteln), Cels.: donec resolvuntur (sich ablösen) crustae, Cels. – e) ( als t. t. der Kunst) die eingelegte Arbeit, α) die Stukkaturarbeit (Stuckarbeit) und Musivarbeit an Wänden und Fußböden, auch die einzelne Musivtafel, -platte, crustae parietum, Plin.: crustae marmoreae, Vitr. u. ICt.: tenues crustae, et ipsā quā secantur laminā graciliores, Sen.: vermiculatae ad effigies rerum et animalium crustae, Plin.: crustae Numidicae (aus numidischem [weißem und purpurrotem] Marmor, zB. Alexandrina marmora Numidicis crustis distincta sunt), Sen. de ben. 4, 6, 2. – secare marmor in crustas, Plin.: parietes crustā marmoris operire totos domus suae, Plin.: excīdere crustas parietum od. crustas veteribus parietibus, Plin. u. Vitr. – β) die dünnen furnierartigen Platten oder Steifen mit und ohne zälierte Arbeit, die an Gefäße von Gold oder Silber an- und herumgelegt wurden, halberhabene Arbeit,————halberhabener Zierat, Basrelief (ital. riporto di basso relievo, verschieden von emblema, w. s.), cymbia argentea aureis crustis illigata, Paul. dig. 34, 2, 32. § 1: omnia (vasa, argentum caelatum) deferuntur; quae probarant, iis crustae aut emblemata detrahebantur, Cic. Verr. 4, 52: meton., capaces Heliadum crustae, Becher mit Basreliefs aus Bernstein, Iuven. 5, 38. – bildl., non est ista solida et sincera felicitas; crusta est et quidem tenuis, ist Außenwerk, äußerlicher Schein, Sen. de prov. 6, 4. -
20 evello
ē-vello, vellī, vulsum, ere, I) heraus-, ausreißen, A) eig.: arborem, Cic. u. Liv.: arbores radicitus, entwurzeln (vom Winde), Sen.: linum, Flachs raufen, Plin.: hastam, Cic.: ferrum, Caes.: linguam alci, Cic.: ex alis pinnas et e cauda, Varro: hastam ex corpore iacentis, Curt. – B) übtr.: 1) ausreißen, vertilgen, vernichten, radicitus actiones alcis, gänzlich umstoßen, Cic.: pravas et veteres opiniones evellere atque exstirpare, Augustin.: alci ex animo scrupulum, gleichs. den Stein vom Herzen wälzen, Cic.: ex animis hominum tantam opinionem, tam penitus insitam, Cic.: consules non solum ex memoria, sed etiam ex fastis, Cic. – 2) gewaltsam befreien, obsessa castra, Sil. 7, 335. – II) losreißen, abreißen, poma ex arboribus cruda si sint, vix evelluntur, si matura et cocta, decĭdunt, Cic. de sen. 71: emblema, Cic. Verr. 4, 46: claustrum, Apul. met. 4, 10. – ⇒ Perf. evulsi, Sen. cons. ad Marc. 16, 7. Flor. 4, 12, 38: evulsero, Vulg. Ierem. 12, 15.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
emblemă — EMBLÉMĂ, embleme, s.f. Obiect, imagine care poartă în mod convenţional un anumit înţeles, care simbolizează o anumită idee. ♦ Simbol; figură alegorică. – Din fr. emblème, lat. emblema. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 EMBLÉMĂ s. 1.… … Dicționar Român
Emblema — CIV del Emblematum liber (1531) de Andrea Alciato que representa a Ícaro (enlace) ] Entre los siglos XV y XVIII se denominó emblema (también empresa, jeroglífico o divisa) del griego ἔμβλημα (émblema), compuesto del prefijo ἐν (en) y βάλλω… … Wikipedia Español
emblema — sustantivo masculino 1. Imagen, generalmente acompañada por una frase, que sirve de identificación a una familia o a una institución: El emblema de la Universidad de Salamanca se remonta a la época medieval. 2. Símbolo o figura representativa de… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
emblema — /em blɛma/ s.m. [dal lat. emblema, gr. émblēma, propr. cosa inserita ] (pl. i ). 1. [figura simbolica] ▶◀ immagine, rappresentazione, segno, simbolo, [di famiglia nobile e sim.] Ⓣ (arald.) insegna, [con riferimento a persona] personificazione. 2 … Enciclopedia Italiana
EMBLEMA — ex Graeco ἔμβλημα, quod operi cuipiam adicitur, ornatûs grariâ. Fortunat. de Vita Martini l. 2. Emblema, gemma, lapis, toreumata tura, falerna Latinis Inserta, inserere enim est ἐμβάλλειν. Fiebat id per artem ἐμπαιςτικὴν, quâ tessellae aureae… … Hofmann J. Lexicon universale
emblema — ‘Figura, acompañada de una leyenda, que se adopta como distintivo de una persona o colectividad’ y, en general, ‘cosa que es representación simbólica de otra’. En el español actual es masculino: «Las miradas se concentraban en el escenario,… … Diccionario panhispánico de dudas
emblema — emblemà dkt. Balañdis su alỹvmedžio šakelè – taikõs emblemà … Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas
emblema — emblemà sf. (2) TrpŽ sutartinis simbolinis kurios nors sąvokos ar idėjos ženklas: Žagrė – žemdirbystės emblema, alyvos šakelė – taikos rš … Dictionary of the Lithuanian Language
emblema — statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Kurios nors sąvokos arba idėjos sutartinis ar simbolinis vaizdas. kilmė gr. emblēma – iškilas papuošimas, inkrustacija atitikmenys: angl. emblem vok. Emblem, n rus. эмблема … Sporto terminų žodynas
emblema — statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Sutartinis ženklas, žymintis priklausymą prie sporto klubo, federacijos, sąjungos, miesto, šalies, tautos. kilmė gr. emblēma – iškilas papuošimas, inkrustacija atitikmenys: angl. emblem vok.… … Sporto terminų žodynas
emblema — (Del lat. emblēma, y este del gr. ἔμβλημα, adorno superpuesto). 1. m. Jeroglífico, símbolo o empresa en que se representa alguna figura, al pie de la cual se escribe algún verso o lema que declara el concepto o moralidad que encierra. U. t. c.… … Diccionario de la lengua española