-
1 egestio
ēgestio, ōnis, f. (egero), a) das Heraus-, Wegschaffen, die Hinwegnahme, ruderum, Suet.: opum publicarum, Weggabe der Staatsgelder, Ausleerung der öffentl. Kassen, Plin. ep.: ipsum illud, quod ex egestione vacuatum est, Chalcid. Tim. – b) das Von-sich-Geben aus dem Körper, bes. die Ausleerung (Entleerung) nach unten, venti per podicem egestio cum magno sonitu, Cael. Aur.: ventris et urinae, Cael. Aur.: u. bl. egestio, Suet. u. Spät.: Plur., Cael. Aur. de morb. chron. 5, 10, 114: plurimae egestiones corporis, ibid. 2, 1, 16: immundae egestiones, Samenentleerungen, Cassian. coll. 22, 6.
-
2 egestio
ēgestio, ōnis, f. (egero), a) das Heraus-, Wegschaffen, die Hinwegnahme, ruderum, Suet.: opum publicarum, Weggabe der Staatsgelder, Ausleerung der öffentl. Kassen, Plin. ep.: ipsum illud, quod ex egestione vacuatum est, Chalcid. Tim. – b) das Von-sich- Geben aus dem Körper, bes. die Ausleerung (Entleerung) nach unten, venti per podicem egestio cum magno sonitu, Cael. Aur.: ventris et urinae, Cael. Aur.: u. bl. egestio, Suet. u. Spät.: Plur., Cael. Aur. de morb. chron. 5, 10, 114: plurimae egestiones corporis, ibid. 2, 1, 16: immundae egestiones, Samenentleerungen, Cassian. coll. 22, 6. -
3 egestio
ēgestĭo, ōnis, f. [egero], a carrying out or off, an emptying, voiding (post-Aug. and rare):cadaverum et ruderum,
Suet. Ner. 38:ventris et urinae,
Cael. Aur. Tard. 5, 10;for which simply egestio,
Suet. Claud. 44 fin.; Veg. Vet. 5, 14, 6:publicarum opum,
a wasting, squandering, Plin. Ep. 8, 6, 7. -
4 egestio
ēgestio, ōnis f. [ egero I \]1) уборка ( ruderum Su)2) расточение, растрачивание ( opum publicarum PJ)3) извержение, выведение из организма ( ventris et urinae CA) -
5 muculentus
mūculentus (mucculentus) u. mūcilentus, a, um (mucus), rotzig, schleimig, munctiones, Arnob.: nares, Prud.: umor, Cael. Aur.: ventris egestio, Cael. Aur. – v. Pers., certe homo alioqui pituitosus, hodie tamen multo mucculentior mihi esse videor, M. Aurel. bei Fronto ad M. Caes. 4, 5. p. 69, 2 N.
-
6 vomo
vomo, uī, itum, ere (altind. vámati, speit, griech. εμέω = Ϝεμέω), I) intr. sich erbrechen, sich übergeben, speien, Cic. u.a.: vomunt ut edant, edunt ut vomant, Sen. – II) tr. durch Erbrechen von sich geben, auch übh. ausspeien, von sich geben, sanguinem, Cels. u. Plin.: bilem, bilem atram, Cels.: cibum, Cels.: vitam, Lucr.: animam, Verg.: flammas, Verg.: undam salutantum aedibus, Verg.: argentum, Plaut.: m. homogen. Acc., pulmoneum vomitum, die Lunge ausspeien, Plaut. rud. 511: absol., quā (Padus) largius vomit, sich ergießt, Plin. 3, 119. – Passiv unpers., ab hora tertia bibebatur, ludebatur, vomebatur, Cic. Phil. 2, 104: die noctuque ludatur bibatur, vomatur diffluatur, Augustin. de civ. dei 2, 20. p. 78, 26 D.2 – Partiz. subst., egestio vomitorum similis, dem Ausgespienen ähnlich, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 20, 195. – / Perf. vomī, wov. vomerit, Fronto de eloqu. p. 141, 9 N.
-
7 Ausleeren [2]
-
8 fortschaffen
fortschaffen, a) Dinge: amovere. demovere. – removere (beiseite schaffen). – promovere (weiterschaffen). – auferre (wegtragen, -nehmen, auch diebischerweise). – portare. asportare. deportare (transportieren, forttransportieren, wie Getreide, Habseligkeiten etc.). – amoliri (eine ruhende Masse mit Gewalt fortbewegen). – avehere (vermittelst eines Fahrzeugs od. zu Pferde fortbringen). – egerere (aus einem Orte herausschaffen, z.B. tantum nivis). – perferendum curare (an den Ort seiner Bestimmung besorgen, wie Briefe etc.). – tollere (wegnehmen, Verg. Aen. 8, 439 unter »fort no. II«). – depellere (vertreiben, wie eine Krankheit, Schmerz etc.). – heimlich s., subportare; clam removere (heimlich beiseite schaffen); su btrahere (heimlich fortschleppen, z.B. impedimenta). – b) lebende Wesen: amovere. – loco movere (von der Stelle schaffen, z.B. alqm catenatum). – abducere (wegführen, z.B. vi). – amoliri (sich vom Halse schaffen, z.B. uxorem). – deportare (forttransportieren, z.B. gefangene Panther). – Fortschaffen, das, - ung, die, egestio (das Herausschaffen, z.B. ruderum). – amolitio (das Sichvom-Halse-Schaffen einer Person, s. Flor. 4, 7, 15).
-
9 heraussaugen
heraussaugen, s. aussaugen no. I. – herausschaffen, egerere. – emovere (herausbewegen, -bringen). – Herausschaffen, das, egestio (z.B. cadaverum et ruderum). – herausschallen, audiri od. exaudiri ex etc. (gehört werden). – herausscharren, eruere. – herausschauen, s. heraussehen. – herausschäumen, exspumare.
-
10 muculentus
mūculentus (mucculentus) u. mūcilentus, a, um (mucus), rotzig, schleimig, munctiones, Arnob.: nares, Prud.: umor, Cael. Aur.: ventris egestio, Cael. Aur. – v. Pers., certe homo alioqui pituitosus, hodie tamen multo mucculentior mihi esse videor, M. Aurel. bei Fronto ad M. Caes. 4, 5. p. 69, 2 N.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > muculentus
-
11 vomo
vomo, uī, itum, ere (altind. vámati, speit, griech. εμέω = εμέω), I) intr. sich erbrechen, sich übergeben, speien, Cic. u.a.: vomunt ut edant, edunt ut vomant, Sen. – II) tr. durch Erbrechen von sich geben, auch übh. ausspeien, von sich geben, sanguinem, Cels. u. Plin.: bilem, bilem atram, Cels.: cibum, Cels.: vitam, Lucr.: animam, Verg.: flammas, Verg.: undam salutantum aedibus, Verg.: argentum, Plaut.: m. homogen. Acc., pulmoneum vomitum, die Lunge ausspeien, Plaut. rud. 511: absol., quā (Padus) largius vomit, sich ergießt, Plin. 3, 119. – Passiv unpers., ab hora tertia bibebatur, ludebatur, vomebatur, Cic. Phil. 2, 104: die noctuque ludatur bibatur, vomatur diffluatur, Augustin. de civ. dei 2, 20. p. 78, 26 D.2 – Partiz. subst., egestio vomitorum similis, dem Ausgespienen ähnlich, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 20, 195. – ⇒ Perf. vomī, wov. vomerit, Fronto de eloqu. p. 141, 9 N. -
12 Испражнение
- excrementum; excretio; evacuatio; egestio; exoneratio alvi; alvus extrema; defaecatio; merda; oletum; -
13 gratuitum
grātŭītus ( grātŭĭtum, Stat. S. 1, 6, 16), a, um, adj. [gratia], that is done with, out pay, reward, or profit; free, spontaneous, voluntary, gratuitous (class.):ea (examina apium) vel aere parta vel gratuita contingunt,
Col. 9, 8, 1:quid? liberalitas gratuitane est an mercenaria? si sine praemio benigna est, gratuita: si cum mercede, conducta,
Cic. Leg. 1, 18, 48; cf.:probitas gratuita,
id. Fin. 2, 31, 99:hominum caritas et amicitia gratuita est,
id. N. D. 1, 44, 122:ne gratuita quidem suffragia,
purchased, id. Planc. 22, 54; cf.:comitia gratuita,
i. e. at which no gratuities were distributed to voters, id. Att. 4, 15, 8; id. Q. Fr. 2, 15, b, 4:pecunia,
i. e. without interest, Plin. Ep. 3, 11, 2:cum debitor gratuita pecunia utatur,
Paul. Sent. 2, 5, 1; so,usus pecuniae,
Suet. Aug. 41:milies sestertio proposito,
id. Tib. 48;and perh. also, fenus,
lending without interest, id. Caes. 27:universi milites gratuitam et sine frumento stipendioque operam (obtulerunt),
id. ib. 68:cadaverum et ruderum gratuita egestio,
id. Ner. 38:gratuita in Circo loca,
free places, id. Calig. 26:subsellia,
free benches, id. Ner. 17: navis, a free ship or boat, Sen. Ben. 6, 19:furor,
innate, spontaneous, Liv. 2, 42, 6:crudelitas,
unprovoked, id. 3, 37, 8:praeterita parricidia,
without effect, in vain, id. 1, 47, 1:AVGVSTALIS,
without pay, Inscr. Orell. 3918;SO, SACERDOS, Inscr. ap. Maff. Mus. Ver. 80, 3: largis gratuitum cadit rapinis,
Stat. S. 1, 6, 16:odium aut est ex offensa, aut gratuitum,
unprovoked, Sen. Ep. 105, 3 (al. gratuito).—Hence, adv.: grātŭīto, without pay or profit, for naught, gratis, gratuitously:hic (Polygnotus) et Athenis porticum, quae Poecile vocatur, gratuito (pinxit), cum partem ejus Micon mercede pingeret,
Plin. 35, 9, 35, § 59; Tac. A. 11, 22 fin.:neque tamen eloquentiam gratuito contingere,
without cost, id. ib. 11, 7:multorum causas et non gravate et gratuito defendentis,
Cic. Off. 2, 19, 66:cum mediocribus multis gratuito civitatem in Graecia homines impertiebant,
for no particular reason, id. Arch. 5, 10; cf.:ne per otium torpescerent manus aut animus, gratuito potius malus atque crudelis erat,
Sall. C. 16, 3 Kritz:gratuito nemo bonus est,
id. H. 1, 48, 9. -
14 gratuitus
grātŭītus ( grātŭĭtum, Stat. S. 1, 6, 16), a, um, adj. [gratia], that is done with, out pay, reward, or profit; free, spontaneous, voluntary, gratuitous (class.):ea (examina apium) vel aere parta vel gratuita contingunt,
Col. 9, 8, 1:quid? liberalitas gratuitane est an mercenaria? si sine praemio benigna est, gratuita: si cum mercede, conducta,
Cic. Leg. 1, 18, 48; cf.:probitas gratuita,
id. Fin. 2, 31, 99:hominum caritas et amicitia gratuita est,
id. N. D. 1, 44, 122:ne gratuita quidem suffragia,
purchased, id. Planc. 22, 54; cf.:comitia gratuita,
i. e. at which no gratuities were distributed to voters, id. Att. 4, 15, 8; id. Q. Fr. 2, 15, b, 4:pecunia,
i. e. without interest, Plin. Ep. 3, 11, 2:cum debitor gratuita pecunia utatur,
Paul. Sent. 2, 5, 1; so,usus pecuniae,
Suet. Aug. 41:milies sestertio proposito,
id. Tib. 48;and perh. also, fenus,
lending without interest, id. Caes. 27:universi milites gratuitam et sine frumento stipendioque operam (obtulerunt),
id. ib. 68:cadaverum et ruderum gratuita egestio,
id. Ner. 38:gratuita in Circo loca,
free places, id. Calig. 26:subsellia,
free benches, id. Ner. 17: navis, a free ship or boat, Sen. Ben. 6, 19:furor,
innate, spontaneous, Liv. 2, 42, 6:crudelitas,
unprovoked, id. 3, 37, 8:praeterita parricidia,
without effect, in vain, id. 1, 47, 1:AVGVSTALIS,
without pay, Inscr. Orell. 3918;SO, SACERDOS, Inscr. ap. Maff. Mus. Ver. 80, 3: largis gratuitum cadit rapinis,
Stat. S. 1, 6, 16:odium aut est ex offensa, aut gratuitum,
unprovoked, Sen. Ep. 105, 3 (al. gratuito).—Hence, adv.: grātŭīto, without pay or profit, for naught, gratis, gratuitously:hic (Polygnotus) et Athenis porticum, quae Poecile vocatur, gratuito (pinxit), cum partem ejus Micon mercede pingeret,
Plin. 35, 9, 35, § 59; Tac. A. 11, 22 fin.:neque tamen eloquentiam gratuito contingere,
without cost, id. ib. 11, 7:multorum causas et non gravate et gratuito defendentis,
Cic. Off. 2, 19, 66:cum mediocribus multis gratuito civitatem in Graecia homines impertiebant,
for no particular reason, id. Arch. 5, 10; cf.:ne per otium torpescerent manus aut animus, gratuito potius malus atque crudelis erat,
Sall. C. 16, 3 Kritz:gratuito nemo bonus est,
id. H. 1, 48, 9. -
15 SQUANDERING
[N]DISSIPATIO (-ONIS) (F)DISSUPATIO (-ONIS) (F)EGESTIO (-ONIS) (F) -
16 WASTING
[A]TABIFICUS (-A -UM)TABIDUS (-A -UM)[N]TABES (-IS) (F)LANGUOR (-ORIS) (M)EGESTIO (-ONIS) (F)POPULATIO (-ONIS) (F)POPULATUS (-US) (M)
См. также в других словарях:
Egestion — E*ges tion, n. [L. egestio.] Act or process of egesting; a voiding. Sir M. Hale. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
egestion — noun Etymology: Middle English egestioun, from Middle French or Latin; Middle French egestion, from Latin egestion , egestio, from egerere to carry outside, discharge, from e + gerere to carry Date: 1547 the act or process of discharging… … New Collegiate Dictionary
egestion — /i jes cheuhn/, n. the process of egesting; the voiding of the refuse of digestion. [1375 1425; ME < L egestion (s. of egestio), equiv. to egest (see EGEST) + ion ION] * * * … Universalium
egestión — egestión. (Del lat. egestĭo, ōnis). f. desus. excremento … Enciclopedia Universal
Egestion — Eges|ti|on 〈f. 20; Med.〉 Stuhlgang [zu lat. egerere „herausbringen“] * * * Egestion [zu lateinisch egerere, egestum »herausschaffen«, »von sich geben«] die, / en, Entleerung von unverdaulichen Stoffen und Flüssigkeiten aus dem Körper durch… … Universal-Lexikon
drítung — f ( e/ a) a carrying out or off, an emptying, voiding of excrement [egestio] (sc of the belly [ventris]) … Old to modern English dictionary
Egestion — Eges|ti|on die; , en <aus lat. egestio »Entleerung«, eigtl. »das Herausschaffen«> Stuhlgang (Med.) … Das große Fremdwörterbuch
egestion — early 15c., from L. egestionem (nom. egestio), noun of action from pp. stem of egere (see EGEST (Cf. egest)) … Etymology dictionary
vuidange — Vuidange, Egestio, Inanitas, Exinanitas. Vuidanges et evacuations de mauvaises humeurs, Detractiones. Lieu plein de vuidanges d une ville, comme les voiries, qui n est point terre ferme, Locus congestitius … Thresor de la langue françoyse
egestión — (Del lat. egestĭo, ōnis). f. desus. excremento … Diccionario de la lengua española
egestion — ̷ ̷ˈjes(h)chən noun ( s) Etymology: Middle English egestioun, from Middle French or Latin; Middle French egestion, from Latin egestion , egestio, from egestus + ion , io ion : the act or process of egesting … Useful english dictionary