Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

edendum

  • 1 edendum

        edendum ī, n    [P. of 1 edo], victuals, food: penuria edendi, V.

    Latin-English dictionary > edendum

  • 2 gladiatorius

    glădĭātōrĭus, a, um [gladiator] de gladiateur.    - ad munus gladiatorium edendum, Liv. 28, 21, 1: pour donner un spectacle de gladiateurs.    - ludus gladiatorius, Cic. Cat. 2, 9: école de gladiateurs.    - certamen gladiatorium, Cic. de Or. 2, 317: combat de gladiateurs.    - locus gladiatorius, Cic. Mur. 73: place pour voir un combat de gladiateurs.    - gladiatorius consessus, Cic. Sest. 124: foule qui assiste à un combat de gladiateurs.    - gladiatoria familia, Cic. Sest. 154: troupe de gladiateurs. --- fig. Cic. Phil. 2, 63.
    * * *
    glădĭātōrĭus, a, um [gladiator] de gladiateur.    - ad munus gladiatorium edendum, Liv. 28, 21, 1: pour donner un spectacle de gladiateurs.    - ludus gladiatorius, Cic. Cat. 2, 9: école de gladiateurs.    - certamen gladiatorium, Cic. de Or. 2, 317: combat de gladiateurs.    - locus gladiatorius, Cic. Mur. 73: place pour voir un combat de gladiateurs.    - gladiatorius consessus, Cic. Sest. 124: foule qui assiste à un combat de gladiateurs.    - gladiatoria familia, Cic. Sest. 154: troupe de gladiateurs. --- fig. Cic. Phil. 2, 63.
    * * *
        Gladiatorius, Adiectiuum: vt Gladiatorius ludus. Cic. Le lieu où les escrimeurs se exercoyent.
    \
        Gladiatorium est, stomachari. Cic. C'est à faire à un gladiateur.

    Dictionarium latinogallicum > gladiatorius

  • 3 delicate

    dēlicātē, Adv. m. Compar. (delicatus), reizend, elegant, galant, fein, zart, luxuriös, üppig, dah. auch gemächlich, bequem, multa delicate iocoseque fecit, Nep.: d. ac molliter vivere, Cic.: insternere d. arceram, Gell.: d. conficere iter, Suet. – (iracundus) mollius delicatiusque tractetur, etwas zart, Sen.: edendum delicatius, Treb. Poll.

    lateinisch-deutsches > delicate

  • 4 edo [1]

    1. edo, ēdī, ēsum (essum), edere u. esse (έδω), essen, speisen, v. Tieren = fressen, I) im allg. (Ggstz. bibere): de symbolis, Ter.: avide, Ov.: nec esuriens Ptolemaeus ederat iucundius, Cic.: muraenas, Sen.: testes ursinos, Plin.: aurum (v. Raben), Liv.: alienum cibum (v. Mäusen), Plaut.: alqd cum pulte, Varro LL., cum pane, Plin.: alius quantum biberit, tantum edit, Plin.: quoniam (pulli) esse nollent, Cic.: qui essum neque vocantur (eingeladen werden) neque vocant (einladen), Plaut.: estur et potatur incondite, Apul.: inter edendum, Sidon.: pecoris actor edendi (des Schlachtviehs), Ov. her. 1, 95. – non, ut edam, vivo, sed, ut vivam, edo, Quint. 9, 3, 85. - Sprichw., pugnos edere, die Fäuste kosten, d.i. Schläge bekommen, Plaut. Amph. 309: multos modios salis simul edisse, viele Scheffel Salz zusammen gegessen haben (von alter, bewährter Freundschaft), Cic. de amic. 67. – II) prägn. = comedere, verzehren, a) v. Pers. = verprassen, bona (alcis), Plaut. truc. 742 (Schöll hat bona caedere). – b) v. lebl. Subjj., verzehren = zernagen, culmos edit od. est robigo, Verg.: carinas edit lentus vapor (i.e. flamma), Verg.: corpora tua edit virus, Ov.: si quid est animam, Hor.: est mollis flamma medullas, Verg.: edunt oblivia laudem, Sil. – / a) Zusammengezogen werden im Aktiv alle Formen, die mit den mit e anfangenden Flexionen des Verbums sum gleich lauten, also ēs, est, estis; essem etc.; Imperat. ēs etc. u. Infin. esse; aber auch im Passiv estur, Plaut. u.a.: essetur = ederetur, Varro LL. 5, 106. Vgl. Neue-Wagner Formenl.3 Bd. 3. S. 615 u. (für Plaut.) Brix Plaut. mil. 24. – b) Alter Konj. Präs. edim, edis etc., Plaut. u.a. Vgl. Porphyr. Hor. epod. 3, 3 u. Georges Lexik. v. lat. Wortf. S. 236. – c) Konj. Perf. eserim od. esserim, Apul. met. 4, 22. – d) Partiz. auch estus, Sex. Placit. de med. 11, 4 (vgl. comestus unter comedo a.E.). – Über die Geschichte des Verbums edo vgl. Wölfflin, Aufgaben des Thesaurus linguae Latinae S. 115–123.

    lateinisch-deutsches > edo [1]

  • 5 inhabilis

    in-habilis, e, I) unhandlich, schwer zu handhaben, unlenksam, navium genus, Liv.: navigia, Curt.: navis, Liv.: vastorum corporum moles, Curt.: mit Dat., numquam tamen maiores quadraginta milium copias duxit, inhabile regenti ratus quidquid excederet, Inc. pan. Const. 5, 1: mit ad u. Akk. Gerund., quorum telum ad remittendum inhabile imperitis est, Liv. 24, 34, 5. – II) übtr., unpassend, unbequem, untauglich, ungeschickt, unfähig, untüchtig, a) physisch: α) v. Lebl.: pondus, Curt.: viam vel iter invium vel inhabile facere, Ulp. dig.: m. Dat., quod hostibus inhabile, Tac.: habet enim acre quiddam atque expeditum et calori concitationique non inhabile (paßt ganz gut zu usw.), Quint.: inh. labori et audaciae valetudo, Tac.: m. Dat. Gerund., terra procreandis foetibus inhabilis, Colum. 2, 1, 2: m. ad u. Akk. Gerund., ficus inhabiles ad edendum, ungenießbare, Cassiod. in cantic. 2, 13: tegimen inhabile (hinderlich) ad resurgendum, Tac. hist. 1, 79. – β) v. leb. Wesen, m. Dat., boves labori et culturae patrii soli non inhabiles, Colum.: omnibus his rebus mulierem facere inhabilem, Cic. fr.: m. Dat. Gerund., inferendis ictibus inhabiles, Tac. ann. 3, 43: asini oneri ferendo non inhabiles, Apul. met. 7, 23. – b) geistig, α) v. Lebl., m. Dat., exercitationes, quarum labor spiritum (die geistige Kraft) exhaurit et inhabilem intentioni ac studiis acrioribus reddit, Sen. ep. 15, 3. – β) v. leb. Wesen, m. Dat., doctores, qui professioni suae inhabiles videbantur, Spart.: si is, cui omnis ex studiis gratia, inhabilis studiis fuerit, Plin. ep.: m. ad u. Akk., multitudo inhabilis ad consensum, Liv.: inh. ad imperium, Vopisc.: m. ad u. Gerund., inhabilis ad parendum, Tac. hist. 2, 87: m. Infin., Callist. dig. 50, 2, 11.

    lateinisch-deutsches > inhabilis

  • 6 minitor

    minitor, ātus sum, ārī, (Intens. v. 1. minor), drohen, ultro alci malum, Plaut.: alci mortem, Cic.: omnibus bonis cruces et tormenta, Cic.: urbi ferro ignique od. igni ferroque od. ferro flammāque, Cic.: Caesari gladio, Sall.: mit bl. Dat. pers., alci, Cic.: m. bl. Acc., malum, Ter. u. grande malum, Hor.: leges et urnam, Hor.: vulnera, Ov.: mit bl. Infin., quod nunc minitare facere, Ter. Hec. 427: mit Acc. u. Infin., si non dempseris ad edendum, ad abiciendum descensurum se minitantur, Varro: cur ergo minitaris tibi te vitam esse amissurum? Plaut.: minitans per litteras se omnia, quae conarentur, prohibiturum, Cic.: excisurum (se) urbes minitans, Verg. – absol., etiamne, carnifex, minitare? Plaut. – / Parag. Jnfin. minitarier, Plaut. Amph. 986; Bacch. 151; rud. 607.

    lateinisch-deutsches > minitor

  • 7 delicate

    dēlicātē, Adv. m. Compar. (delicatus), reizend, elegant, galant, fein, zart, luxuriös, üppig, dah. auch gemächlich, bequem, multa delicate iocoseque fecit, Nep.: d. ac molliter vivere, Cic.: insternere d. arceram, Gell.: d. conficere iter, Suet. – (iracundus) mollius delicatiusque tractetur, etwas zart, Sen.: edendum delicatius, Treb. Poll.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > delicate

  • 8 edo

    1. edo, ēdī, ēsum (essum), edere u. esse (έδω), essen, speisen, v. Tieren = fressen, I) im allg. (Ggstz. bibere): de symbolis, Ter.: avide, Ov.: nec esuriens Ptolemaeus ederat iucundius, Cic.: muraenas, Sen.: testes ursinos, Plin.: aurum (v. Raben), Liv.: alienum cibum (v. Mäusen), Plaut.: alqd cum pulte, Varro LL., cum pane, Plin.: alius quantum biberit, tantum edit, Plin.: quoniam (pulli) esse nollent, Cic.: qui essum neque vocantur (eingeladen werden) neque vocant (einladen), Plaut.: estur et potatur incondite, Apul.: inter edendum, Sidon.: pecoris actor edendi (des Schlachtviehs), Ov. her. 1, 95. – non, ut edam, vivo, sed, ut vivam, edo, Quint. 9, 3, 85. - Sprichw., pugnos edere, die Fäuste kosten, d.i. Schläge bekommen, Plaut. Amph. 309: multos modios salis simul edisse, viele Scheffel Salz zusammen gegessen haben (von alter, bewährter Freundschaft), Cic. de amic. 67. – II) prägn. = comedere, verzehren, a) v. Pers. = verprassen, bona (alcis), Plaut. truc. 742 (Schöll hat bona caedere). – b) v. lebl. Subjj., verzehren = zernagen, culmos edit od. est robigo, Verg.: carinas edit lentus vapor (i.e. flamma), Verg.: corpora tua edit virus, Ov.: si quid est animam, Hor.: est mollis flamma medullas, Verg.: edunt oblivia laudem, Sil. – a) Zusammengezogen werden im Aktiv alle Formen, die mit den mit e anfangenden Flexionen des Verbums
    ————
    sum gleich lauten, also ēs, est, estis; essem etc.; Imperat. ēs etc. u. Infin. esse; aber auch im Passiv estur, Plaut. u.a.: essetur = ederetur, Varro LL. 5, 106. Vgl. Neue-Wagner Formenl.3 Bd. 3. S. 615 u. (für Plaut.) Brix Plaut. mil. 24. – b) Alter Konj. Präs. edim, edis etc., Plaut. u.a. Vgl. Porphyr. Hor. epod. 3, 3 u. Georges Lexik. v. lat. Wortf. S. 236. – c) Konj. Perf. eserim od. esserim, Apul. met. 4, 22. – d) Partiz. auch estus, Sex. Placit. de med. 11, 4 (vgl. comestus unter comedo a.E.). – Über die Geschichte des Verbums edo vgl. Wölfflin, Aufgaben des Thesaurus linguae Latinae S. 115-123.
    ————————
    2. ē-do, didī, ditum, ere, I) herausgeben, -tun, A) im allg.: a) v. leb. Wesen: sputa per fauces tussi, hervorhusten, Lucr.: urinam, urinieren, Plin.: stercus, misten (v. Tieren), Col.: animam od. extremum vitae spiritum, den Geist aushauchen = sterben, Cic. – se ex aedibus, sich herausbegeben, Plaut.: alqm ex insula, herausjagen, verjagen, Hyg. – b) übtr., v. lebl. Subjj.: cuniculus... armatos repente edidit, brachte zutage, Liv.: u. medial, Maeander editur in sinum maris, ergießt sich in usw., Liv. – B) insbes.: 1) zur Welt bringen, gebären, zeugen, hervorbringen, a) v. lebenden Wesen od. personif. Dingen, partum, v. Menschen, Liv. u. Tac.: nullam subolem edere, keine Kinder gebären, Tac.: v. Tieren, Cic. u.a.: geminum partum (Zwillinge), Liv.: alqm partu, Verg. u.a. (dah. cum alqo uno partu editus, zugleich geboren, Eutr.): animalia ex utero, Lact.: u. bl. alqm, gebären (v.d. Frau), Ov. u. Tac., od. zeugen (v. Manne), Verg. Aen. 8, 137: edi in lucem, das Licht der Welt erblicken, Cic. Tusc. 3, 2: u. so editus in lucem, Ov. met. 15, 221. – poet., ed. luci, ans Licht, in die Welt senden, Cic. poët. de div. 2, 64: u. ed. partu sub luminis oras, Verg. Aen. 7, 659. – Oft Partic., Maecenas atavis edite regibus, Hor.: edita infans ex nepte Iulia, Suet. – b) v. lebl. Subjj., (terra) edit innumeras species, Ov.: frondem edit ulmus, treibt hervor, Col.:
    ————
    cuncta sponte edita aut manu sata, Tac. – ea (Academia) praestantissimos in eloquentia viros edidit, hat aus sich hervorgehen sehen, Quint. – 2) von sich geben, scintillam, scintillas, v. Lebl., Plin. – bes. einen Ton von sich geben, ausstoßen, clamorem maiorem, Cic.: voces (Klagen), Cic.: v. Tieren, hinnitus, latratus, wiehern, bellen, Ov.: maestos ululatus, Plin.: dentes inter se terendo stridorem, Plin.: fragorem (v. Lebl.), Plin. – 3) bekannt machen, a) wie unser herausgeben = eine Schrift veröffentlichen, unter die Leute bringen, orationem scriptam, Sall.: principes, das Leben der F., Vopisc.: illos de re publica libros, Cic.: librum de vita alcis, Plin. ep.: libellos de vita principum, Treb. Poll.: librum contra alqm, Cic.: libellos aut carmina, sub alieno nomine (pseudonym), Suet.: acroaticos libros neque editos scito esse neque non editos, Gell. – b) ein Gerücht, ein Gerede usw. unter die Leute bringen, unter den Leuten-, überall ausstreuen, aussprengen, edit in vulgus, Nep.: quae opinio erat edita in vulgus, wie dies allgemein ausgesprengt worden war, Caes. – c) eine Mitteilung, Erklärung usw. von sich geben, etwas veröffentlichen, angeben, nennen, aussprechen, erklären, entwickeln, verraten, Cic., Liv. u.a.: ede illa, quae coeperas, Cic.: nomen alcis, Liv.: nomen L. Tarquinium, sich ausgeben für usw., Liv.: alqm auctorem alcis rei, Liv.: consilia hostium, Liv.:
    ————
    poet., arma violentaque bella, besingen, Ov. – m. folg. indir. Fragesatz, apud eosdem (censores) qui magistratu abierint, edant et exponant, quid in magistratu gesserint, Cic. de legg. 3, 47. – Dah. insbes., α) v. den Angaben, Bescheiden der befragten Orakel, Priester od. heiligen Bücher, angeben, mitteilen, geben, erklären, aussprechen, bestimmen (vgl. Broukh. Tibull. 1, 4, 67. Wopkens Lectt. Tull. 3, 2. p. 335 sqq. ed. Hand), responsum oraculo editum, Liv.: Apollo oraculum edidit Spartam... perituram, Cic.: haec ex oraculo Apollinis Pythii edita tibi puta, Cic.: quia ita ex fatalibus libris editum erat, Liv.: quibus editum est, dii, die (in den sibyll. Büchern) dazu bestimmten Götter, Liv. Vgl. Fabri Liv. 21, 62, 7. -β) als jurist. t.t., veröffentlichen, angeben, vorlegen, festsetzen, bestimmen, actionem, formulas, die Klage, die Klageformeln dem gegebenen Richter angeben, mitteilen, vorlegen (v. den Parteien), ICt.: iudicium, bestimmen, Cic.: tribus, v. Ankläger, vier Tribus vorschlagen (von denen der Kläger nur eine zurückweisen durfte), um aus ihnen die Richter zu wählen (in einer causa sodaliciorum), Cic. Planc. 36 sqq.: aber iudices editi = editicii (s. editicius), Cic. Planc. 41. – alqm sibi socium in etc., angeben, Cic. – γ) zur Nachachtung bekanntmachen, ergehen lassen, erlassen, befehlen, iis editis imperiis, Liv. – ederet consul, quid fieri vellet, Liv.: ed. per libellos,
    ————
    Suet. – Partic. subst., edita, ōrum, n., die Befehle, Ov. met. 11, 647. – 4) etwas liefern, gewähren, leisten, verrichten, verursachen, anrichten u. dgl., a) übh.: nullum fructum ex se, keinen Gewinn aus sich erzielen, keinen Ertrag gewähren (v. Schafen), Cic.: annuam operam, einen j. Dienst leisten, ein Jahr dienen, Liv.: fortium virorum operam, sich als tapfere Männer erweisen, Liv.: operam in caede alcis, Hilfe leisten bei usw., Suet.: aber immortalia opera, verrichten, Liv.: aliquantum trepidationis, Liv.: tumultum in se maiorem, quam in proelio, Liv.: ruinas, Verwüstungen anrichten, Cic.: exempla in alqm, s. exemplum no. II, B, 3. – Partiz. subst., edita, ōrum, n., Verrichtungen, Alexandri multa sublimia facinora et praeclara edita, Apul. flor. 7. p. 7, 13 Kr. – b) v. Kämpfenden, memorabile illud proelium, liefern, Liv.: magnam caedem, anrichten, Liv. – übtr., quantas ego pugnas et quantas strages edidi, Cic. ad Att. 1, 16, 1. – c) v. Magistraten usw., dem Volke Spiele geben = veranstalten, anstellen, ludos, spectaculum, Tac.: magnificentissimum munus aedilitatis, Vell.: munus gladiatorium, Suet.: u. so gladiatores, Suet. u. Tac.: comoediam, Plaut. Cas. prol. 13. – 5) der Zeit nach hinausführen, beschließen, vitam, Cic. de fin. 5, 4. Apul. de deo Socr. 16: aetate iam editā, schon hoch bei Jahren, Gell. 3, 15, 2: aetas mea prope iam edita et morti proxima, Fronto de nep. am. 2. p. 235,
    ————
    1 N. – II) in die Höhe bringen, -heben, corpus super equum, sich aufs Pferd schwingen, Ps. Tibull. 4, 1, 114.
    ————————
    3. edo, ōnis, m. (edo, edi), der Fresser, Plur. edones, die Fresser, das Volk der Fresser, Varro sat. Men. 529.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > edo

  • 9 inhabilis

    in-habilis, e, I) unhandlich, schwer zu handhaben, unlenksam, navium genus, Liv.: navigia, Curt.: navis, Liv.: vastorum corporum moles, Curt.: mit Dat., numquam tamen maiores quadraginta milium copias duxit, inhabile regenti ratus quidquid excederet, Inc. pan. Const. 5, 1: mit ad u. Akk. Gerund., quorum telum ad remittendum inhabile imperitis est, Liv. 24, 34, 5. – II) übtr., unpassend, unbequem, untauglich, ungeschickt, unfähig, untüchtig, a) physisch: α) v. Lebl.: pondus, Curt.: viam vel iter invium vel inhabile facere, Ulp. dig.: m. Dat., quod hostibus inhabile, Tac.: habet enim acre quiddam atque expeditum et calori concitationique non inhabile (paßt ganz gut zu usw.), Quint.: inh. labori et audaciae valetudo, Tac.: m. Dat. Gerund., terra procreandis foetibus inhabilis, Colum. 2, 1, 2: m. ad u. Akk. Gerund., ficus inhabiles ad edendum, ungenießbare, Cassiod. in cantic. 2, 13: tegimen inhabile (hinderlich) ad resurgendum, Tac. hist. 1, 79. – β) v. leb. Wesen, m. Dat., boves labori et culturae patrii soli non inhabiles, Colum.: omnibus his rebus mulierem facere inhabilem, Cic. fr.: m. Dat. Gerund., inferendis ictibus inhabiles, Tac. ann. 3, 43: asini oneri ferendo non inhabiles, Apul. met. 7, 23. – b) geistig, α) v. Lebl., m. Dat., exercitationes, quarum labor spiritum (die geistige Kraft) exhaurit et inhabilem inten-
    ————
    tioni ac studiis acrioribus reddit, Sen. ep. 15, 3. – β) v. leb. Wesen, m. Dat., doctores, qui professioni suae inhabiles videbantur, Spart.: si is, cui omnis ex studiis gratia, inhabilis studiis fuerit, Plin. ep.: m. ad u. Akk., multitudo inhabilis ad consensum, Liv.: inh. ad imperium, Vopisc.: m. ad u. Gerund., inhabilis ad parendum, Tac. hist. 2, 87: m. Infin., Callist. dig. 50, 2, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inhabilis

  • 10 minitor

    minitor, ātus sum, ārī, (Intens. v. 1. minor), drohen, ultro alci malum, Plaut.: alci mortem, Cic.: omnibus bonis cruces et tormenta, Cic.: urbi ferro ignique od. igni ferroque od. ferro flammāque, Cic.: Caesari gladio, Sall.: mit bl. Dat. pers., alci, Cic.: m. bl. Acc., malum, Ter. u. grande malum, Hor.: leges et urnam, Hor.: vulnera, Ov.: mit bl. Infin., quod nunc minitare facere, Ter. Hec. 427: mit Acc. u. Infin., si non dempseris ad edendum, ad abiciendum descensurum se minitantur, Varro: cur ergo minitaris tibi te vitam esse amissurum? Plaut.: minitans per litteras se omnia, quae conarentur, prohibiturum, Cic.: excisurum (se) urbes minitans, Verg. – absol., etiamne, carnifex, minitare? Plaut. – Parag. Jnfin. minitarier, Plaut. Amph. 986; Bacch. 151; rud. 607.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > minitor

  • 11 edō

        edō ēdī, ēsus, ere, or ēsse (ēst for edit; ēsses, ēsset, for ederes, etc., V., H., O., Iu.; ēstur, O.— Subj: edit for edat, H.; edint, C.)    [ED-], to eat, consume: de symbolis, T.: ut biberent, quoniam esse nollent: ut edint de patellā, i. e. offerings to the gods: amor edendi, hunger, V. (cf. edendum).—Prov.: multos modios salis simul edendos esse (in a long friendship).—Of things, to eat up, consume, destroy: ut mala culmos Ēsset robigo, V.: carinas lentus vapor (i. e. flamma), V.—Fig., to corrode, consume, devour: si quid ēst animum, H.: Nec te tantus edat tacitam dolor, V.
    * * *
    I
    edare, ededii, edatus V
    give out, put forth, emit; publish; relate; beget
    II
    edere, edi, esus V
    eat; consume, devour; spend money on food; destroy
    III
    esse, -, - V
    eat; consume, devour; spend money on food; destroy

    Latin-English dictionary > edō

  • 12 electa

    ē-lĭgo, lēgi, lectum, 3, v. a. [lĕgo], to pick out, choose, elect (class.; esp. in the trop. sense; cf.:

    coöpto, designo, deligo, seligo): pedes e capite et e collo pullorum,

    Varr. R. R. 3, 9, 14:

    uvam ad edendum (with legere),

    id. ib. 1, 54, 2:

    herbas,

    to pluck up, to weed out, id. ib. 1, 47; Col. 4, 5; cf.

    trop.,

    Cic. Tusc. 3, 34, 83 and 84:

    ex malis minima,

    Cic. Off. 3, 1, 3: ut de tribus Antoniis eligas quem velis, id. Phil. 10, 2, 5:

    a multis commodissimum quodque,

    id. Inv. 2, 2, 5:

    ut in comparando difficile ad eligendum sit, quid maxime velis,

    id. Rep. 1, 35 fin. et saep.— Absol., to choose correctly, make a proper selection: haud semper errat fama;

    aliquando et elegit,

    Tac. Agr. 9 fin. —Hence, ēlectus, a, um, P. a.
    I.
    In gen., picked, selected; select, choice, excellent:

    par columbarum,

    Petr. 85, 6:

    viri electissimi civitatis,

    Cic. Quint. 2:

    pugiles,

    Suet. Calig. 18:

    quisque,

    id. ib. 49:

    electissima verba,

    Cic. Fin. 3, 7 fin. Madv. N. cr.; Auct. Her. 4, 26, 36; cf.:

    electius verbum,

    id. ib.;

    scripta,

    Cat. 36, 6:

    res,

    Petr. 36, 4 et saep.—In the neutr. subst.: ēlecta, ōrum, selections, Plin. Ep. 3, 5, 17.— Adv.: ēlecte choicely, Cic. Inv. 1, 30, 49.— Comp., Gell. 18, 7, 2.—
    II.
    In eccl. Lat., chosen of God, elected to be saved, Vulg. Col. 3, 12 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > electa

  • 13 eligo

    ē-lĭgo, lēgi, lectum, 3, v. a. [lĕgo], to pick out, choose, elect (class.; esp. in the trop. sense; cf.:

    coöpto, designo, deligo, seligo): pedes e capite et e collo pullorum,

    Varr. R. R. 3, 9, 14:

    uvam ad edendum (with legere),

    id. ib. 1, 54, 2:

    herbas,

    to pluck up, to weed out, id. ib. 1, 47; Col. 4, 5; cf.

    trop.,

    Cic. Tusc. 3, 34, 83 and 84:

    ex malis minima,

    Cic. Off. 3, 1, 3: ut de tribus Antoniis eligas quem velis, id. Phil. 10, 2, 5:

    a multis commodissimum quodque,

    id. Inv. 2, 2, 5:

    ut in comparando difficile ad eligendum sit, quid maxime velis,

    id. Rep. 1, 35 fin. et saep.— Absol., to choose correctly, make a proper selection: haud semper errat fama;

    aliquando et elegit,

    Tac. Agr. 9 fin. —Hence, ēlectus, a, um, P. a.
    I.
    In gen., picked, selected; select, choice, excellent:

    par columbarum,

    Petr. 85, 6:

    viri electissimi civitatis,

    Cic. Quint. 2:

    pugiles,

    Suet. Calig. 18:

    quisque,

    id. ib. 49:

    electissima verba,

    Cic. Fin. 3, 7 fin. Madv. N. cr.; Auct. Her. 4, 26, 36; cf.:

    electius verbum,

    id. ib.;

    scripta,

    Cat. 36, 6:

    res,

    Petr. 36, 4 et saep.—In the neutr. subst.: ēlecta, ōrum, selections, Plin. Ep. 3, 5, 17.— Adv.: ēlecte choicely, Cic. Inv. 1, 30, 49.— Comp., Gell. 18, 7, 2.—
    II.
    In eccl. Lat., chosen of God, elected to be saved, Vulg. Col. 3, 12 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > eligo

  • 14 gladiatorium

    glădĭātōrĭus, a, um, adj. [gladiator], of or belonging to gladiators, gladiatorial.
    I.
    Adj.:

    ludus,

    Cic. Cat. 2, 5, 9:

    certamen,

    id. de Or. 2, 78, 317: familia, a band or troop of gladiators, id. Sest. 64, 134; Caes. B. C. 3, 21, 4; Sall. C. 30, 7:

    munus,

    Suet. Caes. 10; 39; id. Tib. 7; 37; 40; id. Calig. 18; 26 et saep.:

    consessus,

    spectators assembled at gladiatorial shows, Cic. Sest. 58, 124; cf.

    locus,

    a place for witnessing the same, id. Mur. 35, 73:

    gladiatoria corporis firmitas,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    animus,

    i. e. desperate, Ter. Phorm. 5, 7, 71:

    ad munus gladiatorium edendum,

    Liv. 28, 21, 1:

    spectaculum,

    id. ib. § 2; Tac. A. 14, 17:

    Venus, i. e. clinopale, concubitus,

    App. M. 2, p. 121.—
    II.
    Subst.: glădĭātōrĭum, ii, n. (sc. praemium, auctoramentum), the hire or pay of gladiators, for which freemen engaged as gladiators in the public games:

    gladiatorio accepto decem talentis,

    Liv. 44, 31 fin.— Adv.: glădĭātōrĭe, in the manner of a gladiator:

    quae gladiatorie, quae lenonice faceret,

    Lampr. Comm. 15, § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > gladiatorium

  • 15 gladiatorius

    glădĭātōrĭus, a, um, adj. [gladiator], of or belonging to gladiators, gladiatorial.
    I.
    Adj.:

    ludus,

    Cic. Cat. 2, 5, 9:

    certamen,

    id. de Or. 2, 78, 317: familia, a band or troop of gladiators, id. Sest. 64, 134; Caes. B. C. 3, 21, 4; Sall. C. 30, 7:

    munus,

    Suet. Caes. 10; 39; id. Tib. 7; 37; 40; id. Calig. 18; 26 et saep.:

    consessus,

    spectators assembled at gladiatorial shows, Cic. Sest. 58, 124; cf.

    locus,

    a place for witnessing the same, id. Mur. 35, 73:

    gladiatoria corporis firmitas,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    animus,

    i. e. desperate, Ter. Phorm. 5, 7, 71:

    ad munus gladiatorium edendum,

    Liv. 28, 21, 1:

    spectaculum,

    id. ib. § 2; Tac. A. 14, 17:

    Venus, i. e. clinopale, concubitus,

    App. M. 2, p. 121.—
    II.
    Subst.: glădĭātōrĭum, ii, n. (sc. praemium, auctoramentum), the hire or pay of gladiators, for which freemen engaged as gladiators in the public games:

    gladiatorio accepto decem talentis,

    Liv. 44, 31 fin.— Adv.: glădĭātōrĭe, in the manner of a gladiator:

    quae gladiatorie, quae lenonice faceret,

    Lampr. Comm. 15, § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > gladiatorius

  • 16 malacia

    mălăcĭa, ae, f., = malakia, a calm at sea, dead calm.
    I.
    Lit.:

    tanta subito malacia ac tranquillitas exstitit, ut se loco movere non possent,

    Caes. B. G. 3, 15, 3.—
    B.
    Trop.:

    in otio inconcusso jacere non est tranquillitas, malacia est,

    Sen. Ep. 67, 14.—
    II.
    Transf., a total want of appetite, nausea (post-Aug.):

    semen citreorum edendum praecipiunt in malacia praegnantibus,

    Plin. 23, 6, 56, § 105; so id. 23, 6, 57, § 107.— With stomachi:

    absinthium pellit malaciam stomachi,

    Plin. 27, 7, 28, § 48.

    Lewis & Short latin dictionary > malacia

  • 17 obedo

    ŏb-ĕdo, ēdi, ēsum, ĕre, to eat, eat away, devour (used only in the part. perf. and P. a.).— Trop.:

    nec obesa cavamine terra est,

    Auct. Aetn. 344.—Hence, P. a.: ŏbēsus, a, um.
    I.
    Wasted away, lean, meagre: corpore pectoreque undique obeso, Laev. ap. Gell. 19, 7, 3; and ap. Non. 361, 17: (obesum hic notavimus proprie magis quam usitate dictum pro exili atque gracilento, Gell. ib.: obesum gracile et exile, Non. l. l.).—
    II.
    Mid., that has eaten itself fat; hence, in gen., fat, stout, plump: obesus pinguis quasi ob edendum factus, Paul. ex Fest. p. 188 Müll. (not in Cic.; perh. not ante-Aug.;

    syn.: opimus, pinguis): corpus neque gracile, neque obesum,

    Cels. 2, 1; cf. Col. 6, 2, 15:

    turdus,

    Hor. Ep. 1, 15, 40:

    sus,

    Col. 7, 10, 6:

    terga,

    Verg. G. 3, 80:

    cervix,

    Suet. Ner. 51.— Sup.:

    obesissimus venter,

    Plin. 11, 37, 79, § 200; Suet. Vit. 17; App. M. 11, p. 263.— Poet.:

    fauces obesae,

    swollen, Verg. G. 3, 497.—
    B.
    Trop., gross, coarse, heavy, dull ( poet.): munera quid mihi quidve tabellas Mittis nec firmo juveni neque naris obesae? that has not a quick nose, that is not nice or delicate, = obtusae, Hor. Epod. 12, 3; so,

    aures,

    Calp. Ecl. 4, 147:

    mens,

    Aus. Epigr. 7, 20: obeso somno mori, idle, lazy, inactive, of bees, Sulp. Sat. 56.

    Lewis & Short latin dictionary > obedo

См. также в других словарях:

  • SISTRUM — Instrumentum fuit Musicum, in Isidis sacris percuti solitum, oblongum, manubriatum in ima parte, cancellatum traiectis virgulis, et ut verbô dicatur, laminae ac praeterea nihil, definiente Pignoriô Comm. de Servis, qui proin virum doctum cum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Струве, Карл (Карл Людвиг) Яковлевич — доцент Дерптского университета, поэт, брат знаменитого астронома В. Я. Струве, родился в Ганновере 2 мая 1785 г. Сдав в 1801 г. блестяще выпускной экзамен, в Альтонской гимназии, он поехал в Геттинген, с целью изучать в местном университете… …   Большая биографическая энциклопедия

  • Columella — For other uses, see Columella (disambiguation). Statue of Columella, holding a sickle and an ox yoke, in the Plaza de las Flores, Cádiz Lucius Junius Moderatus Columella (Gades, Hispania Baetica, AD 4 – ca. AD 70) is the most important writer on… …   Wikipedia

  • Catonis Disticha — Dicta Catonis oder seit der Neuzeit häufiger Disticha Catonis (Sprüche bzw. Distichen Catos) heißt eine lateinische Sammlung ethischer Vorschriften von unbekannter Autorschaft. Die Schrift stammt vermutlich aus dem späten dritten oder frühen… …   Deutsch Wikipedia

  • Dicta Catonis — oder seit der Neuzeit häufiger Disticha Catonis (Sprüche bzw. Distichen Catos) heißt eine lateinische Sammlung ethischer Vorschriften von unbekannter Autorschaft. Die Schrift stammt vermutlich aus dem späten dritten oder frühen vierten… …   Deutsch Wikipedia

  • Disticha Catonis — Dicta Catonis oder seit der Neuzeit häufiger Disticha Catonis (Sprüche bzw. Distichen Catos) heißt eine lateinische Sammlung ethischer Vorschriften von unbekannter Autorschaft. Die Schrift stammt vermutlich aus dem späten dritten oder frühen… …   Deutsch Wikipedia

  • Eo ipso — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Errare humanum est — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Et tu, Brute — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Et tu, Brute! — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Ex nihilo nihil fit — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»