Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

e-dissero

  • 41 discepto

    discepto, āvi, ātum, 1, v. a. [dis and capio].
    I.
    Jurid. t. t. (lit., to seize hold of and separate; hence, to stop the dispute), to decide, determine, judge a controversy, = dijudicare (cf.: dissero, disputo;

    good prose, but rare): res juste sapienterque,

    Cic. Mil. 9:

    hanc causam si in foro dicerem eodem audiente et disceptante te,

    id. Deiot. 2, 6; cf.:

    ipso exercitu disceptante,

    Liv. 5, 4:

    jus dicebat disceptabatque controversias,

    id. 41, 20; cf.:

    controversias inter se jure ac judicio, aut... bello,

    id. 38, 38 fin.:

    inter populum Carthaginiensem et regem in re praesenti,

    id. 34, 62 fin.:

    inter amicos,

    Plin. Ep. 7, 15, 2. al.:

    FETIALES BELLA DISCEPTANTO,

    i. e. to decide between peace and war, Cic. Leg. 2, 9.—
    * B.
    Beyond the judic. sphere: cum Academici eorum controversias disceptarent, Cic. Tusc. 4, 3, 6.—Far more freq.,.
    II.
    Transf., of the parties themselves: to debate, dispute, discuss, strive.
    (α).
    With de:

    de controversiis jure apud se potius, quam inter se armis disceptare,

    Caes. B. G. 3, 107 fin.; cf.:

    de controversiis suis jure potius quam bello,

    Sall. J. 21 fin.; and see under b:

    non de aliquo crimine sed de publico jure,

    Cic. Balb. 28, 64; cf.:

    de foederum jure verbis,

    Liv. 21, 19:

    de jure vectigalium,

    id. 34, 62:

    de cunctis negotiis inter se,

    Sall. J. 11, 2 al. —Ellipt.:

    damni (i. e. de actione damni) disceptare,

    Dig. 48, 19, 28, § 12.— Pass. impers.:

    quanto periculo de jure publico disceptaretur armis,

    Cic. Fam. 4, 14, 2; 6, 1, 5:

    quorum de re,

    id. de Or. 2, 43, 183:

    de omnibus condicionibus,

    Caes. B. C. 1, 24 fin.:

    de agro cum regis legatis,

    Liv. 34, 62 al. —With ob:

    ob rem pecuniariam cum aliquo,

    Tac. A. 6, 5.—With ad:

    ad aliquem,

    Liv. 8, 23.—
    (β).
    Absol.:

    erat non jure, non legibus, non disceptando decertandum,

    Cic. Planc. 36; so,

    cum palaestritis aequo jure,

    id. Verr. 2, 2, 15; cf.:

    jure potius quam bellum gerere,

    Hirt. B. G. 85 fin.:

    armis,

    Tac. A. 2, 65.— Pass. impers.:

    ut coram imperatore, sicut inter Marcellum Siculosque disceptatum fuerat, disceptaretur,

    Liv. 26, 33; cf. id. 38, 35.— Abl. absol.:

    multum invicem disceptato,

    Tac. A. 15, 14.—
    * B.
    With inanimate subjects:

    in uno proelio omnis fortuna rei publicae disceptat,

    depends upon, is at stake, Cic. Fam. 10, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > discepto

  • 42 diserte

    dĭsertē, adv., clearly, etc., v. dissero, P. a. fin. (α).

    Lewis & Short latin dictionary > diserte

  • 43 disertim

    dĭsertim, adv., clearly, expressly, etc., v. dissero, P. a. fin. (β).

    Lewis & Short latin dictionary > disertim

  • 44 disertus

    dĭsertus, a, um, v. dissero, P. a.

    Lewis & Short latin dictionary > disertus

  • 45 disputo

    dis-pŭto, āvi, ātum, 1, v. n. and a.
    I.
    Orig. in mercant. lang., to cast or reckon up, to calculate a sum by going over its items; to estimate, compute:

    ubi disputata est ratio cum argentario,

    Plaut. Aul. 3, 5, 55.—
    II.
    Transf. beyond the mercant. sphere, to weigh, examine, investigate, treat of, discuss a doubtful subject, either by meditating or (more commonly) by speaking upon it (good prose; very freq. in Cicero's philos. and rhet. writings; cf. for syn.: dissero, discepto); constr. usual. with accus. of neutr. pron. or with de and abl. (cf. Krebs, Antibarb. p. 372):

    in meo corde eam rem volutavi et diu disputavi,

    Plaut. Most. 1, 2, 4:

    ea, quae disputavi, disserere malui quam judicare,

    Cic. N. D. 3, 40 fin.:

    neque haec in eam sententiam disputo, ut, etc.,

    id. de Or. 1, 25, 117:

    aliquid pro tribunali multis verbis,

    id. Fam. 3, 8, 3:

    hoc,

    id. Tusc. 1, 34, 83 et saep.:

    (Druides) multa de sideribus atque eorum motu, etc.... disputant,

    Caes. B. G. 6, 14 fin.:

    de moribus, de virtutibus, de re publica,

    Cic. Rep. 1, 10:

    de omni re in contrarias partes,

    id. de Or. 1, 34, 158: cf. id. Verr. 2, 5, 3 fin.; id. Fam. 11, 27 fin.; Caes. B. C. 1, 86, 3:

    ab his, qui contra disputant,

    Cic. Rep. 1, 3; cf. id. ib. 1, 18:

    non inscite ad ea disputat, quae, etc.,

    id. Tusc. 3, 9; cf. id. ib. 1, 4, 7; id. Rep. 1, 16:

    quale sit de quo disputabitur,

    id. ib. 1, 24:

    disputatur in consilio a Petreio et Afranio,

    Caes. B. C. 1, 67 et saep.:

    nunc utriusque disceptator eccum adest, age disputa,

    i. e. relate, tell, Plaut. Most. 5, 2, 16; cf. id. Rud. 3, 4, 13:

    rem alicui,

    i. e. to state, represent, id. Men. prol. 50.—With acc. and inf.:

    isti in eo disputant, Contaminari non decere fabulas,

    i. e. maintain, Ter. And. prol. 15 Ruhnk.—
    B.
    In late Lat.
    1.
    To discuss, preach:

    in synagoga,

    Vulg. Act. 17, 17; 18, 4; 20, 9.—
    2.
    To dispute, contend in words:

    quis eorum major esset,

    Vulg. Marc. 9, 33:

    cum diabolo,

    id. Jud. 9. [p. 594]

    Lewis & Short latin dictionary > disputo

  • 46 dissertio

    dissertĭo, ōnis, f. [2. dissero], destruction, abolition:

    cur exsecrabilis ista nobis solis velut dissertio juris humani est?

    Liv. 41, 24, 10 (dub., this not being the etym. sense of the word; al. dissaeptio, discerptio).—
    II.
    The explanation, solution, Hier. in Matt. 13, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > dissertio

  • 47 disserto

    disserto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [dissero], to discuss, argue, debate a thing; or to dispute, converse, treat respecting a thing (ante-class. and post-Aug., esp. in Tac.): quid ego cum illo dissertem amplius? Cato ap. Paul. ex Fest. p. 60, 1 Müll.:

    dic mihi istuc, quod vos dissertatis,

    Plaut. Men. 5, 2, 58; cf.:

    vim Romanam pacisque bona dissertans,

    Tac. H. 4, 69; so,

    haec atque talia,

    id. A. 12, 11.— Absol.:

    ostentandi gratia magno conventu hominum,

    Gell. 7, 14, 9:

    totis exercitibus coram dissertare,

    Tac. A. 13, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > disserto

  • 48 dissertus

    dissertus, a, um, v. 2. dissero init.

    Lewis & Short latin dictionary > dissertus

  • 49 dissitus

    1.
    dissĭtus, a, um, Part., from 1. dissero.
    2.
    dis-sĭtus, a, um, adj., lying apart, remote (an Appuleian word), opp. assitus, App. Flor. init. p. 340:

    femora, i. q. divaricata,

    id. M. 7, p. 198, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > dissitus

  • 50 edissero

    ē-dissĕro, rŭi, rtum, 3, v. a., to analyze in words, to set forth, unfold, explain, relate, tell (rare but class.):

    jam animum advorte ac mihi quae dicam edissere,

    Plaut. Capt. 5, 2, 14; cf.:

    neque necesse est edisseri a nobis quae finis funestae familiae,

    Cic. Leg. 2, 22; and:

    cum agi, non quemadmodum agantur, edisseri oportet,

    Liv. 44, 41:

    Laelius eadem edisseruit (for which, shortly before, exposuit),

    id. 27, 7:

    res gestas,

    id. 34, 52:

    cunctandi utilitates,

    Tac. H. 3, 52:

    viam gerendi belli,

    Just. 31, 5, 2: haec vera roganti, * Verg. A. 2, 149: tantum hoc, * Hor. S. 2, 3, 306:

    somnium,

    to interpret, Vulg. Gen. 41, 15:

    parabolam,

    id. Matt. 13, 36.— Absol.:

    quis (Catone) in docendo edisserendoque subtilior?

    Cic. Brut. 17.—With rel. clause, Vop. Aur. 36.

    Lewis & Short latin dictionary > edissero

  • 51 intellegentia

    I.
    Lit.:

    Deus intellegentiam in animo inclusit,

    Cic. Univ. 3:

    intellegentia est, per quam animus ea perspicit, quae sunt,

    id. Inv. 2, 53:

    pars animi, rationis atque intellegentiae particeps,

    id. de Div. 1, 32, 70:

    infixam nostram intellegentiam capere, etc.,

    id. N. D. 1, 19, 49 fin.:

    fretus intellegentia vestra dissero brevius,

    id. ib. 1, 19, 49:

    quod in nostram intellegentiam cadit,

    id. Off. 3, 4; 2, 9 fin.:

    ratione et intellegentia tenere aliquid,

    id. ib. 3, 17 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    Understanding, knowledge:

    quia difficilis erat animi, quid, aut qualis esset, intellegentia, nullum omnino animum esse dixerunt,

    Cic. Tusc. 1, 22:

    quae nos magis ad cognitionem intellegentiamque convertant,

    id. ib. 5, 24:

    juris,

    id. Phil. 9, 5: somniorum, the knowledge of dreams, i. e. the art of interpreting dreams, Just. 36, 2:

    eam calamitatem vestra intellegentia sedabit,

    discrimination, Ter. Hec. prol. 23. —
    (β).
    Plur.:

    rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac mente concipere,

    Cic. Leg. 1, 22.—
    B.
    In partic.
    1.
    Art, skill, taste, connoisseurship: intellegentia in rusticis rebus, Cic. Rosc. Am. 17:

    in homine intellegentiam esse, non avaritiam,

    id. Verr. 2, 4, 21, § 46:

    pecuniae quaerendae,

    id. Inv. 1, 29.—
    2.
    Perception, discernment by the senses:

    in gustu et odoratu intellegentia,

    Cic. Ac. 4, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > intellegentia

  • 52 intelligentia

    I.
    Lit.:

    Deus intellegentiam in animo inclusit,

    Cic. Univ. 3:

    intellegentia est, per quam animus ea perspicit, quae sunt,

    id. Inv. 2, 53:

    pars animi, rationis atque intellegentiae particeps,

    id. de Div. 1, 32, 70:

    infixam nostram intellegentiam capere, etc.,

    id. N. D. 1, 19, 49 fin.:

    fretus intellegentia vestra dissero brevius,

    id. ib. 1, 19, 49:

    quod in nostram intellegentiam cadit,

    id. Off. 3, 4; 2, 9 fin.:

    ratione et intellegentia tenere aliquid,

    id. ib. 3, 17 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    Understanding, knowledge:

    quia difficilis erat animi, quid, aut qualis esset, intellegentia, nullum omnino animum esse dixerunt,

    Cic. Tusc. 1, 22:

    quae nos magis ad cognitionem intellegentiamque convertant,

    id. ib. 5, 24:

    juris,

    id. Phil. 9, 5: somniorum, the knowledge of dreams, i. e. the art of interpreting dreams, Just. 36, 2:

    eam calamitatem vestra intellegentia sedabit,

    discrimination, Ter. Hec. prol. 23. —
    (β).
    Plur.:

    rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac mente concipere,

    Cic. Leg. 1, 22.—
    B.
    In partic.
    1.
    Art, skill, taste, connoisseurship: intellegentia in rusticis rebus, Cic. Rosc. Am. 17:

    in homine intellegentiam esse, non avaritiam,

    id. Verr. 2, 4, 21, § 46:

    pecuniae quaerendae,

    id. Inv. 1, 29.—
    2.
    Perception, discernment by the senses:

    in gustu et odoratu intellegentia,

    Cic. Ac. 4, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > intelligentia

  • 53 tracto

    tracto, āvi, ātum ( gen. plur. part. tractantum, Ov. P. 3, 3, 20), 1, v. freq. a. [traho].
    I.
    To draw violently, to drag, tug, haul, etc. (so, very rare): qui te (Hectorem) sic tractavere? Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 96 Vahl.):

    tractatus per aequora campi,

    id. Ann. v. 140 Vahl.:

    tractata comis antistita Phoebi,

    Ov. M. 13, 410:

    malis morsuque ferarum Tractari,

    to be torn, rent, lacerated, Lucr. 3, 889.—
    II.
    To touch, take in hand, handle, manage, wield; to exercise, practise, transact, perform, etc. (freq. and class.; cf.: tango, ago, perago).
    A.
    Lit.:

    ut ea, quae gustemus, olfaciamus, tractemus, audiamus, etc.,

    Cic. Tusc. 5, 38, 111:

    numquam temere tinnit tintinnabulum, nisi qui illud tractat,

    Plaut. Trin. 4, 2, 163:

    aliquid manibus,

    id. Poen. 1, 2, 103:

    tractavisti hospitam ante aedes meas,

    id. Mil. 2, 6, 30:

    mateilionem Corinthium cupidissime tractans,

    Cic. Par. 5, 2, 38:

    volucra, quae non possum tractare sine magno gemitu,

    id. Att. 12, 22, 1:

    aret Pellis et ad tactum tractanti dura resistit,

    Verg. G. 3, 502:

    puer unctis Tractavit calicem manibus,

    Hor. S. 2, 4, 79:

    vitulos consuescere manu tractari,

    Col. 6, 2, 1:

    tractat inauratae consona fila lyrae,

    i. e. strikes, plays upon, Ov. Am. 1, 8, 60: necdum res igni scibant tractare, to prepare, i. e. to cook, dress, Lucr. 5, 953:

    solum terrae aere,

    id. 5, 1289; cf.:

    lutosum agrum,

    i. e. to till, Col. 2, 4, 5:

    tractari tuerique vites,

    Cic. Fin. 5, 14, 39:

    ceram pollice,

    Ov. M. 10, 285; cf. id. ib. 8, 196:

    lanam,

    Just. 1, 3:

    lanuginem,

    Suet. Ner. 34:

    gubernacula,

    to manage, Cic. Sest. 9, 20:

    tela,

    to wield, Liv. 7, 32, 11; cf.:

    speciosius arma,

    Hor. Ep. 1, 18, 53:

    servus, qui meam bibliothecen multorum nummorum tractavit,

    has taken care of, had charge of, Cic. Fam. 13, 77, 3; cf.: eras tu quaestor;

    pecuniam publicam tu tractabas,

    id. Div. in Caecil. 10, 32:

    rationem Prusensium,

    Plin. Ep. 10, 28, 5.—
    B. 1.
    In gen.: ut ne res temere tractent turbidas, Enn. ap. Cic. de Or. 1, 45, 199 (Trag. v. 189 Vahl.):

    suam rem minus caute et cogitate,

    Plaut. Trin. 2, 2, 46:

    causas amicorum tractare atque agere,

    Cic. de Or. 1, 37, 170:

    causam difficiliorem,

    id. Fam. 3, 12, 3:

    condiciones,

    Caes. B. C. 3, 28:

    bellum,

    to conduct, carry on, Liv. 23, 28, 4; Tac. A. 1, 59; Just. 9, 8, 12; 22, 5, 4:

    proelia,

    Sil. 15, 466; cf.:

    vitam vulgivago more ferarum,

    to lead, pass, spend, Lucr. 5, 930; so,

    vitam,

    Auct. Her. 4, 24, 33 (al. transactam):

    imperium,

    Just. 1, 2, 1:

    regna,

    id. 2, 4, 20:

    pauca admodum vi tractata, quo ceteris quies esset,

    Tac. A. 1, 9 fin.:

    artem,

    to practise, Ter. Phorm. prol. 17; Cic. Ac. 2, 7, 22:

    verba vetera,

    to employ, Quint. 11, 1, 6:

    personam in scenā,

    to perform, act, represent, id. Rosc. Com. 7, 20; so,

    partes secundas (mimus),

    Hor. Ep. 1, 18, 14:

    animos,

    Cic. Or. 28, 97; cf. Quint. 11, 1, 85.—Reflex.:

    quo in munere ita se tractavit, ut, etc.,

    has so conducted himself, Cic. Fam. 13, 12, 1; so,

    ita me in re publicā tractabo, ut meminerim, etc.,

    id. Cat. 3, 12, 29.—
    2.
    In partic.
    a.
    To treat, use, or conduct one ' s self towards a person in any manner:

    ego te, ut merita es de me, tractare exsequar,

    Plaut. As. 1, 3, 8: haec arte tractabat virum, ut, etc., Ter. Heaut. 2, 3, 125:

    omnibus rebus eum ita tractes, ut, etc.,

    Cic. Fam. 1, 3:

    non tractabo ut consulem,

    id. Phil. 2, 5, 10:

    aliquem liberaliter,

    id. Verr. 1, 8, 23:

    nec liberalius nec honorificentius potuisse tractari,

    id. Fam. 13, 27, 2:

    pater parum pie tractatus a filio,

    id. Cael. 2, 3:

    mercatores ac navicularii injuriosius tractati,

    id. Imp. Pomp. 5, 11:

    pauloque benignius ipsum Te tractare voles,

    Hor. Ep. 1, 17, 12. —
    b.
    To handle, treat, investigate, discuss any thing, mentally, orally, or in writing (cf.: dissero, disputo, ago). ( a) With acc.:

    quem ad modum quamque causam tractare conveniat,

    Auct. Her. 2, 2, 2:

    oratori omnia quaesita, audita, lecta, disputata, tractata, agitata esse debent,

    Cic. de Or. 3, 14, 54:

    habeat omnes philosophiae notos et tractatos locos,

    id. Or. 33, 118:

    causas amicorum,

    id. de Or. 1, 37, 170:

    tractata res,

    id. Rep. 3, 3, 4:

    definitiones fortitudinis,

    id. Tusc. 4, 24, 53:

    partem philosophiae,

    id. Ac. 1, 8, 30:

    constantiam,

    id. Lael. 18, 65; cf. id. ib. 22, 82:

    ibi consilia decem legatorum tractabantur,

    Liv. 33, 31, 7:

    fama fuit... tractatas inter Eumenen et Persea condiciones amicitiae,

    id. 44, 13, 9:

    scrupulosius tractabo ventos,

    Plin. 2, 46, 45, § 118: prima elementa, Quint. prooem. 21;

    1, 1, 23: locus, qui copississime a Cicerone tractatur,

    id. 1, 4, 24; 7, 2, 43:

    aliquid memori pectore,

    to ponder, reflect upon, Juv. 11, 28; cf.:

    tractare proeliorum vias,

    Tac. A. 2, 5: ut quaestio diligentius tractaretur, Aug. Civ. Dei, 2, 21, 1.—
    (β).
    With de and abl. (mostly postAug.):

    de officii parte,

    Sen. Contr. 2, 1 (9), 20 (dub.;

    Madv. and Kiessl. partem): quoniam de religionibus tractabatur,

    Tac. A. 3, 71:

    ubi de figuris orationis tractandum erit,

    Quint. 1, 5, 5; 2, 13, 14; 2, 20, 10:

    de negotiis,

    to discuss, Suet. Aug. 35 fin.
    (γ).
    With interrog.-clause:

    quo tractatur amicus an inimicus,

    Quint. 5, 10, 29; 7, 2, 56:

    utra sit antiquior (lex),

    id. 7, 7, 8:

    cum tractaret, quinam adipisci principem locum abnuerent, etc.,

    Tac. A. 1, 13.—
    c.
    To negotiate, treat:

    dum de condicionibus tractat,

    Nep. Eum. 5, 7; Suet. Claud. 26:

    de Asiā,

    Just. 37, 3, 4:

    de redimendo filio,

    id. 31, 7, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > tracto

См. также в других словарях:

  • Conjugaison Italienne — Sommaire 1 Généralités 1.1 Le verbe 1.2 Les pronoms personnels sujets 1.2.1 Pas de pronom personnel sujet …   Wikipédia en Français

  • Conjugaison italienne — Sommaire 1 Généralités 1.1 Le verbe 1.2 Les pronoms personnels sujets 1.2.1 Pas de pronom personnel sujet …   Wikipédia en Français

  • La Leggenda Del Piave — (La Légende du Piave), également connue comme Canzone del Piave, a été composée en 1918. La chanson célèbre la revanche des troupes italiennes sur le front de la Vénétie à la fin de la Première Guerre mondiale. Sommaire 1 L auteur 2 Les faits… …   Wikipédia en Français

  • La Leggenda del Piave — (La Légende du Piave), également connue comme Canzone del Piave, a été composée en 1918. La chanson célèbre la revanche des troupes italiennes sur le front de la Vénétie à la fin de la Première Guerre mondiale. Sommaire 1 L auteur 2 Les faits… …   Wikipédia en Français

  • La leggenda del Piave — (La Légende du Piave), également connue comme Canzone del Piave, a été composée en 1918. La chanson célèbre la revanche des troupes italiennes sur le front de la Vénétie à la fin de la Première Guerre mondiale. Sommaire 1 L auteur 2 Les faits… …   Wikipédia en Français

  • La leggenda del piave — (La Légende du Piave), également connue comme Canzone del Piave, a été composée en 1918. La chanson célèbre la revanche des troupes italiennes sur le front de la Vénétie à la fin de la Première Guerre mondiale. Sommaire 1 L auteur 2 Les faits… …   Wikipédia en Français

  • Oscar Nuccio — (Brindisi, 9 July 1931 – Rieti, 23 April 2004) was an Italian historian of economic thought. He taught the history of economic thought in the departments of political science at the University of Pisa, the University of Teramo, and Sapienza… …   Wikipedia

  • Первое кругосветное плавание — Первое кругосветное плавание …   Википедия

  • dire — dì·re v.tr. e intr., s.m. FO I. v.tr. I 1a. esprimere, comunicare con la voce: dire qcs. a bassa voce, non dire nulla, non ho sentito ciò che hai detto Sinonimi: affermare, asserire, comunicare, dichiarare, proferire, pronunciare. I 1b. con… …   Dizionario italiano

  • dirsi — dìr·si v.pronom.tr. CO dire a se stesso, pensare tra sé: mi sono detto che non era il caso di insistere {{line}} {{/line}} NOTA GRAMMATICALE: presenta eccezioni nell ind. pres. mi dico, ti dici, si dice, ci diciamo, vi dite, si dicono, nell ind.… …   Dizionario italiano

  • dire (1) — {{hw}}{{dire (1)}{{/hw}}A v. tr.  (pres. io dico , tu dici , egli dice , noi diciamo , voi dite , essi dicono ; imperf. io dicevo ; pass. rem. io dissi , tu dicesti , egli disse , noi dicemmo , voi diceste , essi dissero ; fut. io dirò , tu… …   Enciclopedia di italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»