-
1 dziwoląg
сущ.• монстр• урод• чудовище* * *♂ 1. чудовище ň;2. диковинка ž, странная вещь+1. dziwadło 2. dziw
* * *м1) чудо́вище n2) дико́винка ż, стра́нная вещьSyn:dziwadło 1), dziw 2) -
2 historyczny dziwoląg
историческое диковинноеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > historyczny dziwoląg
-
3 młody dziwoląg
молодое диковинноеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > młody dziwoląg
-
4 kuriozum
сущ.• курьёз• любопытство* * *☼ курьёз ♂, диковинка ž+osobliwość, dziwoląg
* * *скурьёз m, дико́винка żSyn: -
5 monstrum
сущ.• монстр• урод• чудовище* * *☼ чудовище, урод ♂, монстр ♂;\monstrum natury игра природы
+ potwór, dziwoląg* * *счудо́вище, уро́д m, монстр mmonstrum natury — игра́ приро́ды
Syn: -
6 uroda
сущ.• краса• красавица• красота* * *1) (cecha, charakter) нрав, природа, характер2) uroda (piękno) красота3) uroda (walory zewnętrzne) внешний видdziwoląg, pokraka, potwór урод* * *uro|da♀ красота;rzadkiej \urodady, o rzadkiej \urodadzie редкой красоты; nie grzeszyć \urodadą не отличаться красотой; \uroda życia красота жизни
+ piękność, piękno* * *жкрасота́rzadkiej urody, o rzadkiej urodzie — ре́дкой красоты́
nie grzeszyć urodą — не отлича́ться красото́й
uroda życia — красота́ жи́зни
Syn: -
7 urodziny
день рожденияdziwoląg, pokraka, potwór уродина* * *urodzi|nyмн. Р. \urodzinyň 1. день рождения; рождение ň;2. рождение ň; liczba \urodzinyň рождаемость+2. urodzenie, narodziny
* * *мн, P urodzin1) день рожде́ния; рожде́ние n2) рожде́ние nliczba urodzin — рожда́емость
Syn:
См. также в других словарях:
dziwoląg — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś wyglądający lub zachowujący się dziwnie, dziwacznie, cudacznie, osobliwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cóż z ciebie za dziwoląg, nigdy nie powiesz wprost, o co ci chodzi! {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziwoląg — m III, D. a, N. dziwoląggiem; lm M. i 1. B.=D. «istota dziwaczna, osobliwa, niezwykła» Ubierać się, wyglądać jak dziwoląg. 2. B.=M. «rzecz dziwaczna, dziwactwo» Dziwoląg językowy, muzyczny. Tworzyć dziwolągi … Słownik języka polskiego
wybryk — natury a) «organizm żywy, twór przyrody o nienormalnych cechach, dziwnym wyglądzie odbiegającym od normy; dziwoląg»: (...) lód rodzący się na dnie bystrej rzeki zdawać się może niezwykłym wybrykiem natury, przeczącym prawom, w myśl których woda… … Słownik frazeologiczny
kuriozum — n VI; lm M. kuriozumza, D. kuriozumzów «rzecz, zjawisko osobliwe, niezwykłe, dziwaczne; osobliwość, fenomen, dziwoląg» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
monstrum — n VI; lm M. monstrumra, D. monstrumrów «dziwoląg, potwór, poczwara, straszydło» Wyglądać jak monstrum. Monstrum natury. Figurka przedstawiała jakieś monstrum. ‹łc.› … Słownik języka polskiego
natura — ż IV, CMs. naturaurze; lm D. naturaur 1. blm «całokształt rzeczy i zjawisk tworzących wszechświat, świat (bez wytworów pracy ludzkiej); ziemia, woda i powietrze wraz z żyjącymi na nich i w nich roślinami i zwierzętami; przyroda» Dzika, górska,… … Słownik języka polskiego
wybryk — m III, D. u, N. wybrykkiem; lm M. i «postępek odbiegający od przyjętych obyczajów, norm zachowania się; wyskok» Chuligańskie wybryki. Wybryki młodości. Znosić, tolerować czyjeś wybryki. ◊ Wybryk natury «organizm żywy, twór przyrody o… … Słownik języka polskiego
cudactwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. cudactwowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} charakterystyczna cecha kogoś lub czegoś (np. zachowania, wyglądu) polegająca na przesadnej oryginalności, niezwykłości, udziwnieniu;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
