-
1 dzikus
Ⅰ m pers. (N pl dzikusy) pot. 1. (członek dzikiego plemienia) savage obraźl.- otoczyła go grupa dzikusów he was surrounded by a bunch of savages- stroni od ludzi jak jakiś dzikus he stays away from people like some lonerⅡ m anim. (zwierzę) wild beast* * *savage, barbarian* * *mppl. -y1. (= człowiek pierwotny) savage, barbarian.2. pog. (= mruk) uncouth person.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dzikus
-
2 dzikus
-
3 dzikus
dzikus(ka) [ʥ̑ikus] m(f)Wilde(r) f(m) -
4 dzikus
сущ.• варвар• дикарь* * *♂, мн. И. \dzikusу дикарь* * *м, мн И dzikusyдика́рь -
5 dzikus|ka
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dzikus|ka
-
6 dzikus
1. cannibale2. sauvage -
7 dzikus
fiáin -
8 dzikus
[джікус]m -
9 dzikus
laukinis -
10 dzikus
ч дикун; дикий -
11 dzikus
mabangis -
12 dzikus
1) άγριος2) βάρβαρος -
13 młody dzikus
молодой дикарьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > młody dzikus
-
14 pierwotny dzikus
первоначальный дикарьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > pierwotny dzikus
-
15 barbarzyńca
сущ.• варвар• дикарь* * *barbarzyńc|a♂, мн. И. \barbarzyńcaу, РВ. \barbarzyńcaów варвар+* * *м, мн И barbarzyńcy, PB barbarzyńcówва́рварSyn: -
16 barbarzyńca
-y; -y; m( decl like f in sg) barbarian* * *mp(= prymityw, dzikus, prostak)1. barbarian.2. (= okrutnik, sadysta) barbarian.3. ( człowiek pierwotny) savage.4. hist. barbarian.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > barbarzyńca
-
17 barbarzyńc|a
m 1. zw. pl Hist. (cudzoziemiec) barbarian zw. pl 2. pejor. (nieokrzesany) barbarian pejor. 3. pejor., (okrutny) savage pejor. 4. przest. (dzikus) savage przest., obraźl.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > barbarzyńc|a
-
18 dzikuska
-
19 Barbar
barbarzyńca msich wie die \Barbaren benehmen zachowywać się jak dzikus
См. также в других словарях:
dzikus — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIa, Mc. dzikussie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} członek dzikiego plemienia, człowiek niecywilizowany; dziki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na skraju dżungli natknął się na kilku dzikusów.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dzikus — m IV, DB. a, Ms. dzikussie; lm M. y, DB. ów «człowiek nie cywilizowany, żyjący z daleka od świata cywilizowanego; dziki» przen. «mężczyzna, chłopiec nieśmiały, nieobyty towarzysko, wstydliwy» Ucieka zawsze od gości, taki z niego dzikus … Słownik języka polskiego
Вишневский-Снерг, Адам — Адам Вишневский Снерг польск. Adam Wiśniewski Snerg Имя при рождении: Adam Wiśniewski Псевдонимы: Снерг Дата рождения … Википедия
dziki — dzicy, dzikszy 1. «będący w stanie natury, w stanie pierwotnym» a) «o zwierzętach: nie oswojony, nie obłaskawiony, nie hodowany» Dziki mustang. Dzikie gęsi, kaczki, łabędzie. b) «o roślinach: nie uprawiany, nie hodowany» Dzikie wino, dzika mimoza … Słownik języka polskiego
dzik — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} ssak należący do rodziny świń, pokryty brunatnoszarą szczeciną; jego głowa zakończona jest ryjem (u samca z wystającymi dużymi kłami); wszystkożerny, żyje stadnie w lasach Eurazji i płn.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
półdzikus — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIa, Mc. półdzikussie {{/stl 8}}{{stl 7}} półdziki człowiek; prawie dzikus : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z krzaków wyłonił się jakiś półdzikus, ledwie z przepaską na biodrach. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień