domieszka

См. также в других словарях:

• domieszka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. domieszkaszce; lm D. domieszkaszek {{/stl 8}}{{stl 7}}1 dodatkowy składnik jakiejś zasadniczej substancji, masy, tworzywa itp.; coś, co jest dodane celowo (np. w celu uszlachetnienia, wzmocnienia, zmiany… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• domieszka — ż III, CMs. domieszkaszce; lm D. domieszkaszek «to, co jest domieszane, uboczny składnik jakiejś substancji; dodatek» Las sosnowy z domieszką dębu. Herbata z domieszką rumu. Czysta woda bez żadnych domieszek. Koń z domieszką krwi arabskiej. przen …   Słownik języka polskiego

• ołówek — m III, D. ołówekwka, N. ołówekwkiem; lm M. ołówekwki 1. «przyrząd do pisania, rysowania lub kreślenia, składający się z pręcika (zwykle grafitowego) osadzonego w oprawce drewnianej, metalowej lub plastykowej» Czarny, kolorowy ołówek. Ołówek… …   Słownik języka polskiego

• piasek — m III, D. piaseksku, N. piasekskiem; lm M. piasekski 1. «luźna skała osadowa złożona z drobnych ziaren, przeważnie kwarcu, często z domieszką skaleni i innych minerałów» Piasek drobny, gruby, drobnoziarnisty, gruboziarnisty. Piaski wydmowe,… …   Słownik języka polskiego

• ПРИМЕСЬ — вещество, содержащееся в материале в небольшом количестве (Болгарский язык; Български) примес (Чешский язык; Čeština) příměs (Немецкий язык; Deutsch) Zusatz; Beimengung (Венгерский язык; Magyar) elegyanyag (Монгольский язык) хольц (Польский язык; …   Строительный словарь

• antykorodal — m I, D. u; lm M. e, D. i a. ów techn. «stop aluminium z domieszką krzemu, magnezu, manganu i tytanu, odznaczający się odpornością na korozję i dający się polerować; stosowany w przemyśle oraz używany do wyrobu galanterii zdobniczej» ‹gr. + łac. + …   Słownik języka polskiego

• biegunka — ż III, CMs. biegunkance; lm D. biegunkanek med. «częste oddawanie płynnego lub półpłynnego stolca, będące objawem wielu chorób przewodu pokarmowego, głównie zatruć i zakażeń pokarmowych; rozwolnienie» Chorować na biegunkę. Dostać biegunki. ∆… …   Słownik języka polskiego

• brodawkowaty — «mający kształt brodawki, podobny do brodawki; pokryty brodawkami» Brodawkowate zgrubienia. Brodawkowate narządy. ∆ Brzoza brodawkowata «Betula verrucosa, gatunek brzozy o łuszczącej się poprzecznie białej korze i gałązkach pokrytych brodawkami;… …   Słownik języka polskiego

• buczyna — ż IV, CMs. buczynanie 1. lm D. buczynaczyn «las, zagajnik bukowy» Buczyna z domieszką jodły. 2. blm «drewno bukowe» Meble, sklejka z buczyny. 3. blm «owoce drzewa bukowego; bukiew» …   Słownik języka polskiego

• cement — m IV, D. u, Ms. cementncie; lm M. y 1. «spoiwo do zapraw budowlanych i betonów, mające postać szarego proszku twardniejącego po rozrobieniu wodą» Cement glinowy, żużlowy, hutniczy, szybkowiążący, wodoszczelny, ognioodporny. Worek cementu. ∆… …   Słownik języka polskiego

• cerezyt — m IV, D. u, Ms. cerezytycie, blm bud. techn. «mieszanina soli kwasu olejowego z nasyconym roztworem wapna; gęsta ciecz stosowana jako domieszka do zapraw cementowych w celu uczynienia ich wodoszczelnymi» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego