doglądać

См. также в других словарях:

• doglądać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, doglądaćam, doglądaća, doglądaćają, doglądaćany {{/stl 8}}– dojrzeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIa, doglądaćjrzę, doglądaćjrzy, doglądaćjrzał, doglądaćjrzeli{{/stl 8}}, doglądnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}reg., dk IVa,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• doglądać — ndk I, doglądaćam, doglądaćasz, doglądaćają, doglądaćaj, doglądaćał, doglądaćany dojrzeć dk VIIb, doglądaćjrzę, doglądaćjrzysz, doglądaćjrzyj, doglądaćjrzał, doglądaćjrzeli, doglądaćjrzany, reg. doglądnąć dk Va, doglądaćnę, doglądaćniesz,… …   Słownik języka polskiego

• dobytek — m III, D. dobytektku, N. dobytektkiem, blm 1. «majątek ruchomy i nieruchomy; mienie» Stracić cały dobytek, jedyny dobytek. 2. «zwierzęta domowe, zwłaszcza bydło; inwentarz» Karmić dobytek, doglądać dobytku, opiekować się dobytkiem …   Słownik języka polskiego

• dojrzeć — I dk VIIb, dojrzećjrzę, dojrzećjrzysz, dojrzećjrzyj, dojrzećjrzał, dojrzećjrzeli, dojrzećjrzany 1. forma dk czas. doglądać (p.) 2. «dostrzec, zobaczyć, ujrzeć» Nie móc czegoś dojrzeć. Dojrzeć coś z trudnością. przen. «zauważyć, zaobserwować»… …   Słownik języka polskiego

• ludzie — DB. ludziedzi, N. ludźmi; lp → człowiek, forma supletywna rzeczownika człowiek a) w zn. 1: Ludzie nauki, teatru. Ludzie pióra. Ludzie epoki odrodzenia, oświecenia. Tłum, gromada, grupka, garstka ludzi. Wiele ludzi. Dwoje, troje ludzi (o… …   Słownik języka polskiego

• nadzorować — [wym. nad zorować] ndk IV, nadzorowaćruję, nadzorowaćrujesz, nadzorowaćruj, nadzorowaćował, nadzorowaćowany «mieć nadzór nad kimś lub nad czymś, kontrolować kogoś lub coś, doglądać, pilnować czegoś» Nadzorować całokształt robót, pracę robotników …   Słownik języka polskiego

• pielęgnować — ndk IV, pielęgnowaćnuję, pielęgnowaćnujesz, pielęgnowaćnuje, pielęgnowaćnuj, pielęgnowaćował, pielęgnowaćowany «wykonywać posługi i zabiegi przy chorych, dzieciach i ludziach starych; wykonywać czynności mające na celu osiągnięcie wzrostu i… …   Słownik języka polskiego

• pilnować — ndk IV, pilnowaćnuję, pilnowaćnujesz, pilnowaćnuj, pilnowaćował, pilnowaćowany 1. «strzec czegoś, czuwać nad kimś lub nad czymś, stać na straży; dozorować, doglądać kogoś lub czegoś; zajmować się czymś, dbać o kogoś, o coś» Pilnować dzieci.… …   Słownik języka polskiego

• czujny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, czujnyni, czujnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} mający wyostrzoną uwagę; szybko coś dostrzegający; reagujący natychmiast : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czujny sen. Pies czujny na każdy szelest. Czujny wartownik. Doglądać czegoś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• czuwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, czuwaćam, czuwaća, czuwaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pilnować, doglądać kogoś (czegoś); opiekować się kimś (czymś) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czuwać nad swoim dzieckiem. Nad… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dojrzeć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}doglądać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}dojrzeć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, dojrzećjrzę, dojrzećjrzy, dojrzećjrzał, dojrzećjrzeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień