dochodzący

См. также в других словарях:

• przychodni — «dochodzący skądś, nie mieszkający w miejscu pracy, nauki» Gosposia przychodnia. Przychodnie uczennice …   Słownik języka polskiego

• anakonda — ż IV, CMs. anakondandzie; lm D. anakondaond zool. «Eunectes marinus, największy wąż z rodziny dusicieli dochodzący do 11 m długości, o ubarwieniu oliwkowobrunatnym z czarnymi plamami, żyje w pobliżu wód w Ameryce Płd.» ‹z języków Ameryki Płd.› …   Słownik języka polskiego

• ceratozaur — m IV, DB. a, Ms. ceratozauraurze; lm M. y paleont. «Ceratosaurus, kopalny gad drapieżny z grupy dinozaurów, o dużej głowie z rogiem na kościach nosowych, dochodzący do 3 m wysokości, poruszający się w pozycji pionowej; żył w górnej kredzie na… …   Słownik języka polskiego

• dorastający — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. dorastać (p.) dorastający w użyciu przym. «prawie dorosły, dochodzący do pełnoletności» Dorastająca córka. Dorastający synowie …   Słownik języka polskiego

• gigantostrak — m III, DB. a, N. gigantostrakkiem; lm M. i paleont. «zwierzę kopalne z okresu sylurskiego i dewońskiego, olbrzymi rak dochodzący do dwóch metrów długości, o odwłoku złożonym z dwunastu odcinków, z których ostatni zakończony był kolcem lub płetwą… …   Słownik języka polskiego

• hen — «wyraz o charakterze ekspresywnym, towarzyszący zwykle okolicznikowi miejsca w zdaniu (czasem powtórzony); gdzieś, daleko, wysoko, w dal, z dala» Hen wysoko. Hen daleko. Hen w górze. Hen za morzem. Hen, aż po krańce widnokręgu. Lasy ciągnące się… …   Słownik języka polskiego

• miecznik — m III, DB. a, N. miecznikkiem 1. lm M. owie a. miecznikicy, DB. ów hist. «w Polsce do XVI w. urzędnik dworski noszący miecz przed panującym; później szlachcic sprawujący tytularny (często honorowy) urząd ziemski» 2. lm M. miecznikicy, DB. ów hist …   Słownik języka polskiego

• na przychodne — tylko w wyrażeniu: Ktoś na przychodne «ktoś dochodzący, pracujący w czyimś domu, ale nie mieszkający w nim» …   Słownik języka polskiego

• nośny — 1. «służący, przeznaczony do tego, żeby coś dźwigać, żeby być obciążonym; znoszący duże obciążenie» Części nośne konstrukcji dachowej. Konstrukcja nośna. Ściany nośne. Nośny szkielet budowli. ∆ techn. Siła nośna «zdolność znoszenia najwyższego… …   Słownik języka polskiego

• odległy — odległyglejszy 1. «znajdujący się, położony daleko od danego miejsca; daleki» Dzielnica odległa od śródmieścia. Cel podróży był odległy. Wyjechać do odległej miejscowości. ◊ Odległy spacer, odległa wycieczka, przejażdżka itp. «spacer, wycieczka,… …   Słownik języka polskiego

• orka — I ż III, CMs. orce, blm «podstawowa czynność uprawowa, mająca na celu odwrócenie i pokruszenie górnej warstwy gleby, wykonywana za pomocą różnego rodzaju pługów; oranie» Orka jesienna, wiosenna. Orka płytka, głęboka, średnia. Rozpocząć, stosować …   Słownik języka polskiego