-
1 dobytek
сущ.• владение• достояние• имение• имущество• качество• недвижимость• обладание• поместье• признак• свойство• собственность• хозяйство* * *dobyt|ek♂, Р. \dobytekku 1. имущество ň;stracić cały \dobytek лишиться всего имущества;
2. домашний скот+1. mienie 2. (żywy) inwentarz
* * *м, P dobytku1) иму́щество nstracić cały dobytek — лиши́ться всего́ иму́щества
2) дома́шний скотSyn: -
2 dobytek
belongings (pl), PRAWO goods and chattels (pl)* * *mi- tk-1. gł. form. (= majątek) belongings.2. roln. (= inwentarz, bydło) livestock, stock.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dobytek
-
3 dobytek
-
4 dobytek
-
5 dobytek
1. frusquina2. possession3. saint-frusquin -
6 dobytek
1 seilbh 2 éifeacht -
7 dobytek
[добитек]m -
8 dobytek
nuosavybė -
9 dobytek
ч добро, майно -
10 dobytek
1 ari-arian2 pagkakamít3 pagkakaroon4 pagtataglay5 pagtatamó -
11 dobytek
emläk; goş; goş-golaň -
12 dobytek
κατοχή -
13 dobytek dobyt·ek
-
14 jedyny dobytek
единственное имуществоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > jedyny dobytek
-
15 marny dobytek
плохое имуществоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > marny dobytek
-
16 niewielki dobytek
небольшое имуществоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > niewielki dobytek
-
17 niezbędny dobytek
необходимое имуществоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > niezbędny dobytek
-
18 skromny dobytek
скромное имуществоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > skromny dobytek
-
19 ubogi dobytek
бедное имуществоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ubogi dobytek
-
20 zabrać dobytek
забрать имуществоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zabrać dobytek
См. также в других словарях:
dobytek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. dobytektku, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} majątek ruchomy i nieruchomości stanowiące czyjąś własność; mienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dobytek całego życia. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dobytek — m III, D. dobytektku, N. dobytektkiem, blm 1. «majątek ruchomy i nieruchomy; mienie» Stracić cały dobytek, jedyny dobytek. 2. «zwierzęta domowe, zwłaszcza bydło; inwentarz» Karmić dobytek, doglądać dobytku, opiekować się dobytkiem … Słownik języka polskiego
Idioma checo — Checo Čeština Hablado en República Checa Región Europa central Hablantes 12 millo … Wikipedia Español
КОРОВНИК — одноэтажное сельскохозяйственное здание, оборудованное для беспривязного или привязного содержания крупного рогатого скота (Болгарский язык; Български) краварник (Чешский язык; Čeština) kravín; stáj pro hovězí dobytek (Немецкий язык; Deutsch)… … Строительный словарь
СКОТОПРОГОН — сооружение, пересекающее дорогу ниже уровня движения транспортных средств и предназначенное для прогона скота (Болгарский язык; Български) подлез за животни (Чешский язык; Čeština) podchod pro dobytek (Немецкий язык; Deutsch) Viehdurchtrieb… … Строительный словарь
szlag — 1. pot. Coś szlag trafił a) «coś się zepsuło, zniszczyło, przestało działać»: Wywaliła się na jakiejś dziurze, noga złamana, a rower to w ogóle szlag trafił. Roz tel 1997. b) «coś się skończyło, przestało istnieć»: Pokłócili się o głupstwo i… … Słownik frazeologiczny
chudoba — ż IV, CMs. chudobabie; lm D. chudobaob przestarz. «skromny dobytek, ubogie mienie, gospodarstwo» Ojcowska chudoba. Zgarnąć do węzełka całą chudobę … Słownik języka polskiego
chudy — chudzi, chudszy 1. «mający mało ciała; bardzo szczupły» Chudy chłopak. Chuda szkapa. Chude ręce, nogi. Chudy jak patyk, jak tyka, jak wiór, jak szczapa. przen. a) «cienki, mizerny, lichy, niepokaźny» Chude kłosy. Chuda trawa … Słownik języka polskiego
dostatek — m III, D. dostatektku, N. dostatektkiem 1. blm «dobrobyt, zamożność, bogactwo» Żyć w dostatku. 2. lm M. dostatektki, D. dostatektków zwykle w lm, przestarz. «to, co się posiada, mienie, dobytek» Używać dostatków. ◊ dziś żywa: Opływać w dostatki… … Słownik języka polskiego
grabić — ndk VIa, grabićbię, grabićbisz, grab, grabićbił, grabićbiony 1. «wyrównywać grabiami powierzchnię ziemi lub zgarniać siano, zżęte zboże, śmieci itp.; zgrabiać» Grabić liście pod drzewami. Grabić grządki w ogródku. 2. «zabierać komuś bezprawnie… … Słownik języka polskiego
inwentarz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «trwałe składniki majątku jednostki gospodarczej; dobro, dobytek, mienie gospodarskie» ∆ Drobny inwentarz «małe zwierzęta hodowane w gospodarstwie domowym, jak króliki, drób itp.» ∆ Inwentarz żywy «wszystkie… … Słownik języka polskiego