dobrana

См. также в других словарях:

• Prigoria —   Commune   Coordinates …   Wikipedia

• dobrany — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, dobranyni {{/stl 8}}{{stl 7}} pasujący, odpowiedni, zharmonizowany : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dobrana z nich para. Dobrze dobrana fryzura. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Liste der Orte im Kreis Gorj — Gemeinden des Kreises Gorj AB AR …   Deutsch Wikipedia

• korzec — 1. Chować, kryć coś pod korzec, pod korcem; trzymać coś pod korcem «ukrywać coś, starać się coś zataić, utrzymać w tajemnicy»: Unia wcale się nie boi tego, że sprawy etyczne, religijne będą przedmiotem debaty publicznej, czyli dopuszcza w swoich… …   Słownik frazeologiczny

• dobrany — dobranyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. dobrać (p.) dobrany w użyciu przym. «oparty na odpowiednim doborze; dostosowany, zharmonizowany, zgodny» Dobrana para. Dobrane towarzystwo. Dobrane głosy …   Słownik języka polskiego

• ilustracja — ż I, DCMs. ilustracjacji; lm D. ilustracjacji (ilustracjacyj) 1. «reprodukcja fotografii, rysunku, dzieła malarskiego itp. dodana do tekstu, stanowiąca jego objaśnienie, uzupełnienie lub ozdobę; rycina» Barwna, kolorowa, biało czarna ilustracja.… …   Słownik języka polskiego

• kompania — ż I, DCMs. kompanianii; lm D. kompanianii (kompanianij) 1. «grono osób, znajomych, kolegów, spędzających wspólnie czas, np. w podróży, na zabawie, rozrywkach; towarzystwo» Liczna, dobrana, wesoła, męska kompania. Zabawiać się przy kieliszku w… …   Słownik języka polskiego

• kompanijka — ż III, CMs. kompanijkajce; lm D. kompanijkajek pot. czasem żart. «niewielka dobrana kompania, zwłaszcza hulaków, biboszów itp.; także: hulanka» Bawić się w swojej kompanijce …   Słownik języka polskiego

• mak — m III, D. u, N. makkiem 1. lm M. i «Papaver, roślina z rodziny makowatych, o dużych barwnych kwiatach osadzonych pojedynczo na wysokich kosmatych łodygach i owocach makówkach, ma zastosowanie w przemyśle cukierniczym i piekarskim oraz w… …   Słownik języka polskiego

• muzyczny — muzycznyni przym. od muzyka w zn. 1 Biblioteka, księgarnia muzyczna. Komedia muzyczna. Teatr muzyczny. Utwór muzyczny. Instrumenty muzyczne. Poranek muzyczny. Wykształcenie muzyczne …   Słownik języka polskiego

• para — I ż IV, CMs. parze; lm D. par 1. «substancja w fazie gazowej, w temperaturze niższej od temperatury krytycznej» Para wodna. Para wodoru, cynku, alkoholu. Obłok, tuman, kłąb pary. Ciśnienie pary (w kotle). Para bucha, dymi, unosi się, idzie z… …   Słownik języka polskiego