-
121 incrementum
I.Lit., of plants and animals:B.quid ego vitium satus, ortus, incrementa commemorem?
Cic. Sen. 15, 52:ponendae sunt plantae majoris incrementi,
Pall. Feb. 24, 7; 25, 22:parvi incrementi animalia,
Col. 8, 15, 6 al. —Transf.1.Concr., i. q. suboles, progeny or foster-child ( poet.):2.magnum Jovis,
Verg. E. 4, 49;so of recruits: incremento novari,
Curt. 5, 1, 23; cf. poet.: supponere vipereos dentes, populi incrementa [p. 929] futuri, Ov. M. 3, 103.—That which promotes growth (late Lat.):II.alitudo (est) incrementum corporis, alimentum incrementum infantis,
Fronto, p. 2198 P.—Trop., increase, augmentation, increment, addition:summo bono afferre incrementum,
Cic. Fin. 2, 27, 88:virtus tua semper in incremento erit,
Curt. 9, 3:illis incrementis (dignitatis), fecit viam,
Vell. 2, 51:injuriae, quarum in dies incremento bellum exarsit,
Liv. 40, 58, 2:multitudinis,
id. 21, 7, 3:existimatus initium et causa incrementorum patri fuisse,
Suet. Vit. 3:magnorum praefectorum et ducum haec incrementa sunt et rudimenta,
i. e. the young sons of persons of distinction, who grew up to be prefects and generals, Curt. 5, 1, 24: domus, additions to one ' s estate, Juv. 14, 259.— As a rhet. fig., an advancing from weaker to stronger expressions, an ascending towards a climax (Gr. auxêsis), Quint. 8, 4, 3; id. ib. § 28. -
122 indifferentia
in-diffĕrentĭa, ae, f. [indifferens], want of distinction or difference, similarity, equivalence (post-class.):utriusque vocabuli,
Gell. 13, 3, 6; Hier. in Didym. de Spir. Sanc. 1, 20. -
123 indiscriminatim
in-discrīmĭnātim, adv., without distinction, Varr. ap. Non. 127, 23. -
124 indistanter
in-distanter, adv. [2. in-disto] (late Lat.).I.Uninterruptedly:II.syllaba uno spiritu indistanter profertur,
Prisc. p. 565 P. —Without distinction, without exception (post-class.), Amm. 27, 9, 41; 31, 6. -
125 indistinctus
in-distinctus, a, um, adj. (post-Aug.).I.Not properly distinguished, confused:B. II.neque inordinata, neque indistincta,
Quint. 8, 2, 23; Cat. 64, 283: cf.:indistincta et confusa,
Gell. 13, 30, 5.—Devoid of display, unambitious, self-restrained:1.an non in privatis et acutus et indistinctus et non super modum elatus M. Tullius?
Quint. 12, 10, 39.— Adv.: indistinctē.Without distinction, indiscriminately: indistincte atque promiscue annotabam, Gell. praef. § 2; Dig. 4, 8, 32, § 6 (for which: sine distinctione, ib. 5, 1, 24, § 2) al.—2.Generally, Dig. 40, 9, 3; 26, 1, 4 al. -
126 infula
I.In gen.:II.in infulis tantam rem depingere,
Cic. de Or. 3, 21, 81.—In partic., a white and red fillet or band of woollen stuff, worn upon the forehead, as a sign of religious consecration and of inviolability, a sacred fillet; so a priest ' s fillet:B.sacerdotes Cereris cum infulis,
Cic. Verr. 2, 4, 50, § 110:Phoebi Triviaeque sacerdos, Infula cui sacrā redimibat tempora vittā,
Verg. A. 10, 538: cujus sacerdotii (i. e. fratrum arvalium) insigne est spicea corona et infulae albae, Sabin. ap. Gell. 7, 7, 8.—Hence, meton., a priest, Prud. Apoth. 486.—Of the victim ' s fillet (whether beast or man):saepe in honore deum medio stans hostia ad aram, Lanea dum niveā circumdatur infula vittā,
Verg. G. 3, 487:infula virgineos circumdata comptus (of Iphigenia),
Lucr. 1, 87.— Of the fillet worn by a suppliant for protection:velata infulis ramisque oleae Carthaginiensium navis,
Liv. 30, 36, 4:velamenta et infulas praeferentes,
Tac. H. 1, 66:hae litterae (philosophy) apud mediocriter malos infularum loco sunt,
held in awe, Sen. Ep. 14, 10:ipsas miserias infularum loco habet,
i. e. his wretchedness claims reverence, id. ad Helv. 13, 4. —Transf., an ornament, mark of distinction, badge of honor:his insignibus atque infulis imperii venditis (said of the lands belonging to the state),
Cic. Agr. 1, 2, 6.— The insignia of an office:honorum,
Cod. Just. 7, 63, 1: infulae imperiales, id. tit. 37 fin. — Hence, for the office itself, Spart. Hadr. 6.— Ornaments of houses and temples, i. e. carved work, etc., Luc. 2, 355. -
127 inscitia
inscītĭa, ae, f. [inscitus], ignorance, inexperience, unskilfulness, awkwardness, stupidity, stolidity in any thing (usu. with suggestion of blame; while inscientia is simply the absence of knowledge; but the distinction is neglected by Tacitus; v. infra).—With gen., rarely with erga (class.):II.rerum,
Cic. de Or. 1, 22, 49:temporis,
id. Off. 1, 40, 144:belli,
Nep. Epam. 7, 4: rei publicae ut alienae, Tac. H. 1, 1:rerum verborumque,
Quint. 5, 13, 38:veri,
Hor. S. 2, 3, 43:artis,
Suet. Ner. 41:temporum,
Plin. 7, 48, 49, § 155:aedificandi,
Tac. G. 16:inscitiam potius legionum quam audaciam increpans,
Tac. H. 1, 90.— Absol., ignorance, stupidily (ante-class.):male mereri de immerente inscitia est,
Plaut. Curc. 1, 3, 29:sex talenta magna dotis demam pro ista inscitia,
id. Truc. 4, 3, 71:temeritate atque inscitia exercitum in locum praecipitem perducere,
Liv. 26, 2, 7; 8, 33, 17.—In plur.:Pannoniorum inscitiae,
Front. Princip. Hist. 319.—Ignorance, absence of knowledge, = inscientia (only in Tac.):fore ut acerrimi militum per tenebras et inscitiam ceterorum occiderentur,
Tac. H. 1, 54: quo fidem inscitiae pararet, to induce confidence in his ignorance of the crime, id. A. 15, 58:isque illi finis inscitiae erga domum suam fuit,
id. ib. 11, 25:inscitia litterarum,
id. Or. 19. -
128 interruptio
I.In gen.:II.muri,
Hier. in Isa. 9, 3, § 12 sqq.:Oceani,
Mart. Cap. 6, § 622; Macr. Somn. Scip. 2, 5, 32. —Transf.A.Rhet. t. t., = aposiôpêsis, a sudden break in the thought or expression:B.quam idem Cicero reticentiam, Celsus obticentiam, nonnulli interruptionem appellant,
Quint. 9, 2, 54.—An interruption:C.usurpatio est usucapionis interruption,
Dig. 41, 3, 2.—
См. также в других словарях:
distinction — [ distɛ̃ksjɔ̃ ] n. f. • v. 1170; lat. distinctio 1 ♦ Action de distinguer, de reconnaître pour différent. ⇒ démarcation, différenciation, discrimination, séparation. Faire la distinction entre deux choses. ⇒ 2. départ. La distinction du bien et… … Encyclopédie Universelle
distinction — DISTINCTION. s. f. Division, séparation. Ecrire tout de suite sans distinction de chapitres. Bible imprimée sans distinction de versets. f♛/b] Il signifie aussi, Différence. Faire distinction de l ami et de l ennemi. Offenser tout le monde sans… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
Distinction T-V — La distinction T(u) V(ous) ─ ou « distinction entre le tutoiement et le vouvoiement/voussoiement » ─ est un concept grammatical et linguistique familier aux locuteurs de langues indo européennes (sauf dans le cas de l anglais moderne,… … Wikipédia en Français
Distinction t-v — La distinction T(u) V(ous) ─ ou « distinction entre le tutoiement et le vouvoiement/voussoiement » ─ est un concept grammatical et linguistique familier aux locuteurs de langues indo européennes (sauf dans le cas de l anglais moderne,… … Wikipédia en Français
distinction — Distinction. s. f. v. Division, separation. Escrire tout de suite sans distinction de chapitre. la distinction des droits de quelqu un d avec ceux d un autre. Il sign aussi, Difference. Sans distinction de l amy ny de l ennemy. offenser tout le… … Dictionnaire de l'Académie française
Distinction — Dis*tinc tion, n. [L. distinctio: cf. F. distinction.] 1. A marking off by visible signs; separation into parts; division. [Obs.] [1913 Webster] The distinction of tragedy into acts was not known. Dryden. [1913 Webster] 2. The act of… … The Collaborative International Dictionary of English
Distinction — may refer to: Distinction (social) is a social force that places different values on different individuals. (social, class, and style) Distinction (law) is a principle under international humanitarian law governing the legal use of force in an… … Wikipedia
distinction — [di stiŋk′shən] n. [ME distinccioun < OFr distinction < L distinctio < pp. of distinguere: see DISTINGUISH] 1. the act of making or keeping distinct; differentiation between or among things 2. the condition of being different; difference … English World dictionary
Distinction — Distinction, Unterschied, Absonderung, Trennung. Man distinguirt im Urtheile z. B., wenn man zwischen der Meinung (Ansicht) des Einen und der des Anderen einen Mittelweg (Unterschied) einschlägt. In der Conversationssprache bedeutet Distinction… … Damen Conversations Lexikon
distinction — c.1200, one of the parts into which something is divided; mid 14c. as action of distinguishing, from O.Fr. distinction and directly from L. distinctionem (nom. distinctio) separation, distinction, discrimination, noun of action from pp. stem of… … Etymology dictionary
distinction — I (difference) noun antithesis, characteristic difference, contrariety, contrast, differentia, differential, differentiation, disaccord, disagreement, discongruity, discrepancy, discrimen, discrimination, disharmony, disparity, dissension,… … Law dictionary