-
1 dissolutio
dissolutĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] dissolution, séparation des parties, relâchement. [st2]2 [-] destruction, anéantissement, ruine. [st2]3 [-] faiblesse, lâcheté, mollesse; vie dissolue. [st2]4 [-] absence de liaison, suppression des particules conjonctives. [st2]5 [-] réfutation.* * *dissolutĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] dissolution, séparation des parties, relâchement. [st2]2 [-] destruction, anéantissement, ruine. [st2]3 [-] faiblesse, lâcheté, mollesse; vie dissolue. [st2]4 [-] absence de liaison, suppression des particules conjonctives. [st2]5 [-] réfutation.* * *Dissolutio, Verbale, cuis contrarium est Coniunctio. Cic. Dissolution, Separation, Disjonction.\Remissio animi et dissolutio. Cic. Relasche.\Dissolutio criminum. Cic. Purgation, Purgement.\Legum dissolutio. Cic. Rompement, Cassement, Abolissement.\Dissolutio stomachi. Plin. Desvoyement d'estomach. -
2 dissolutio
I.Lit.:II.navigii,
Tac. A. 14, 5:naturae (mors),
Cic. Leg. 1, 11; id. Fin. 5, 11, 31; cf. id. ib. 2, 31:stomachi,
i. e. looseness, Plin. 20, 22, 91, § 248.—Trop.A.In gen., an abolishing, a destruction:B.legum omnium,
Cic. Phil. 1, 9:imperii,
Tac. A. 13, 50.— Absol., ruin, Vulg. Isa. 8, 22.In partic.1. 2.(Acc. to dissolutus, A.) As rhet. t. t., want of connection, interruption:3.constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,
Cic. Part. 6, 21; cf. Quint. 9, 3, 50; Auct. Her. 4, 30.—(Acc. to dissolutus, B.) Of character, looseness, i. e. weakness, effeminacy, frivolity; dissoluteness:si humanitas appellanda est in acerbissima injuria (sc. vindicanda) remissio animi ac dissolutio,
Cic. Fam. 5, 2, 9; so,judiciorum,
id. Verr. 2, 4, 59 fin.; Treb. Pol. XXX. Tyr. 23:dissolutio et languor,
Sen. Ep. 3 fin.; cf.animorum,
id. Cons. Sap. 4. -
3 dissolutio
dissolutio dissolutio, onis f разрешение -
4 dissolutio
dissolutio dissolutio, onis f разрушение -
5 dissolutio
dissolutio dissolutio, onis f растворение -
6 dissolutio
dissolūtio, ōnis f. [ dissolvo ]1) разложение, разрушение, распад (d. naturae C); слабость, вялость ( stomachi PM); расшатанность, поломка ( navigii T)2) отмена, уничтожение ( legum C)3) опровержение ( criminum C)4) небрежность, нерадение, расслабленность (remissio animi ac d. C)5) ритор. опущение соединительных частиц C, Q -
7 dissolutio
dissolūtio, ōnis, f. (dissolvo), die Auflösung, I) eig.: navigii, das Auseinandergehen des Fahrzeugs, Tac.: geniculorum, Erschlaffung, Zittern, Vulg.: stomachi, Schlaffheit, Schwäche, Plin.: naturae, Aufl. der N. = Tod, Cic. – II) übtr.: 1) die Aufhebung, Abschaffung, Vernichtung, legum, iudiciorum, Cic.: imperii, Tac. – 2) die Widerlegung einer (gerichtlichen) Beschuldigung u. dgl., Cornif. rhet. 1, 4. Cic. Clu. 3: Plur., dissolutiones argumentorum, Vulg. sap. 8, 8. – 3) die Abspannung, der Mangel an Energie, die Schwäche, remissio animi ac diss., in Schwäche ausartende Gelassenheit, Cic. ep. 5, 2, 9: diss. animorum, Sen. de const. sap. 5, 1: absol., diss. et languor, Sen. ep. 3, 5. – 4) die Zügellosigkeit, Liederlichkeit, Commodi temporum, Spart. Pesc. 10, 8: Gallieni, Treb. Poll. XXX tyr. 23, 2. – 5) als Redefigur, die Auflösung = Weglassung der Bindewörter, griech. διάλυσις, Cic. part. or. 21. Quint. 9, 3, 50. Iul. Rufin. de schem. lex. 20.
-
8 dissolutio
dissolūtio, ōnis, f. (dissolvo), die Auflösung, I) eig.: navigii, das Auseinandergehen des Fahrzeugs, Tac.: geniculorum, Erschlaffung, Zittern, Vulg.: stomachi, Schlaffheit, Schwäche, Plin.: naturae, Aufl. der N. = Tod, Cic. – II) übtr.: 1) die Aufhebung, Abschaffung, Vernichtung, legum, iudiciorum, Cic.: imperii, Tac. – 2) die Widerlegung einer (gerichtlichen) Beschuldigung u. dgl., Cornif. rhet. 1, 4. Cic. Clu. 3: Plur., dissolutiones argumentorum, Vulg. sap. 8, 8. – 3) die Abspannung, der Mangel an Energie, die Schwäche, remissio animi ac diss., in Schwäche ausartende Gelassenheit, Cic. ep. 5, 2, 9: diss. animorum, Sen. de const. sap. 5, 1: absol., diss. et languor, Sen. ep. 3, 5. – 4) die Zügellosigkeit, Liederlichkeit, Commodi temporum, Spart. Pesc. 10, 8: Gallieni, Treb. Poll. XXX tyr. 23, 2. – 5) als Redefigur, die Auflösung = Weglassung der Bindewörter, griech. διάλυσις, Cic. part. or. 21. Quint. 9, 3, 50. Iul. Rufin. de schem. lex. 20.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dissolutio
-
9 dissolūtiō
dissolūtiō ōnis, f [dissolvo], a dissolving, destroying, breaking up, dissolution: naturae, i. e. death. — Fig., an abolishing, destruction: legum omnium: imperii, Ta.— A refutation: criminum. —In rhet., a want of connection, asyndeton, C.— Of character, looseness, effeminacy, dissoluteness: animi: iudiciorum.* * *disintegration, dissolution; destruction; disconnection; refutation -
10 dissolutio
прекращение, погашение (см. dissolvere s. 1. a и b).Латинско-русский словарь к источникам римского права > dissolutio
-
11 asyndeton
ī n. (греч. ; лат. dissolutio) грам.опускание союзов, бессоюзное речение, асиндетон (напр. veni, vidi, vici) -
12 inconnexio
in-connexio, ōnis f. (тж. dissolutio) грам. = asyndeton -
13 asyndeton
asyndeton, ī, n. (ἀσύνδετον), die Weglassung der Verbindungswörter, das Asyndeton, als rhet. Figur (rein lat. dissolutio), z.B. veni, vidi, vici, Charis. 281, 10. Diom. 445, 5 u. 448, 5.
-
14 coniunctio
coniūnctio, ōnis, f. (coniungo), die Verbindung, der Zusammenhang, 1) die räumliche, c. portuum, Cic. Verr. 4, 117: si (caro) coniunctione corporis fovetur (Ggstz. si caro alienata est, d.i. alle Lebenstätigkeit verloren hat), Cels. 5, 26. no. 23. – meton., der Komplex, c. tectorum, Cic. de rep. 1, 41. – 2) die äußere od. innere übh.: a) lebl. Subjj.: α) im allg.: c. ignis et umoris, Varr. LL.: coniunctio confusioque naturae, Cic.: quaedam convenientia et coniunctio naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl. od. durch inter se, zB. c. mentis cum externis mentibus, Cic.: inoffensa atque indubitata litterarum inter se c., Quint. – β) als t. t.: αα) als rhet. t. t., die Verbindung der Rede, zB. Cic. part. or. 21. – als rhet. Fig., die Konjunktion (griech. ζεῦγμα), Cornif. rhet. 4, 38. – ββ) als t. t. der Logik, die Begriffsverbindung, Ideenverbindung (gr. συμπεπλεγμένον bei den Stoikern), c. syllogismi, Gell.: quae coniunctio, quae diiunctio vera est, was folgerecht zu verbinden, was zu trennen sei, Cic.: ergo haec quoque coniunctio est ex repugnantibus, Cic.: im Plur., deinde addunt coniunctionum negantiam, Cic. – γγ) als gramm. t. t., konkret, das Bindewort, die Verbindungspartikel, Konjunktion, c. expletiva, Serv.: coniunctiones et praepositiones, Sen.: sequitur coniunctio, Quint.: dissolutum est, quod coniunctionibus verborum e medio sublatis, separatis partibus effertur, Cornif. rhet.: quae (figura) quia coniunctionibus caret, dissolutio vocatur, Quint.: cum demptis coniunctionibus dissolute plura dicuntur, Cic.: neque coniunctiones saepius iterare dubitavit, Suet. – u. der Bindestrich , ›hyphen‹, quae coniunctio dicitur, Prisc. de accent. § 6. p. 520, 8 K. – b) lebender Wesen, die gesellige Verbindung, Beziehung in Staat u. Familie, bei Ang. mit wem? durch Genet. od. durch cum m. Abl.; bei Ang. zwischen wem? durch inter m. Akk., α) im allg.: societas coniunctioque humana, Cic.: communitas coniunctioque humana, Cic.: coniunctio inter homines hominum et quasi quaedam societas et communicatio utilitatum, Cic.: nos ad coniunctionem congregationemque hominum et ad naturalem communitatem sumus nati, Cic.: commune autem animantium omnium est coniunctionis appetitus (Geselligkeitstrieb) procreandi causā, Cic. – v. politischen Verhältnis, guten Vernehmen mit jmd., haec nostra c., haec conspiratio in republica bene gerenda, Cic.: citius cum eo veterem coniunctionem dirimere, quam novam conciliare, Cic.: illam Caesaris coniunctionem defugere, Cic.: Pompeium a Caesaris coniunctione avocare, Cic.: ab huius ordinis (mit diesem Stande) coniunctione depulsi, Cic. – v. nachbarlichen, nostra municipia coniunctione etiam vicinitatis moventur, die nachbarliche Verbindung (in der man mit ihnen steht), Cic. – v. kollegialischen, quaesturae c., Cic.: c. tua cum collega concordiaque vestra, Cic. – v. geselligen, freundschaftlichen im Privatleben, summa nostra c. et familiaritas, Cic.: paterna necessitudo et c., Cic.: c. benevolentiae, Cic.: im Plur., novae coniunctiones, Cic.: coniunctiones necessariorum tuorum, Cic. – β) die Verbindung durch Geburt, Heirat, die Familienverbindung, Verschwägerung, Verwandtschaft, c. nuptialis, Varr.: coniunctiones fratrum, consobrinorum sobrinorumque, Cic.: c. sanguinis, Cic.: c. affinitatis, Cic. – amicitiae coniunctionisque necessitudo, Cic.: quae coniunctio necessitudinem eorum sanxit, Nep.: spero et opto nobis coniunctionem voluptati fore, Cic.: coniunctione Caesaris dignum credi, V. mit dem C., Tac. ann. 4, 39.
-
15 dissolutus
dissolūtus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. dissolvo), I) aufgelöst, nicht gebunden, Plaut.: navigium, zerlechzt, Cic.: stomachus, erschlafft, Plin. – II) übtr.: 1) als rhet. t. t. nicht gehörig verbunden, locker, nicht numerös, Cic. or. 195. – u. subst. dissolūtum, ī, n., als rhet. Fig. (= dissolutio no. II, 5, w. s.), Cornif. rhet. 4, 41. – 2) der gehörigen Energie ermangelnd, d.i. bald = gleichgültig, phlegmatisch, sorglos, bald = nachlässig, fahrlässig, leichtsinnig, unachtsam (s. Matthiä u. Halm Cic. Rosc. Am. 32), poterone esse in eum dissolutus, qui etc.? Cic.: exstant libelli multo dissolutiores ipsis actionibus, Sen. contr. 10. praef. § 3 (Bursian u. Kießling lesen solutiores). – 3) locker, leichtfertig, liederlich, frech, zügellos, ausgelassen, filius, Cic.: consilia, Cic.: comitas, ausgelassene Munterkeit, Quint.: liberalitas dissolutior, Cic.: dissolutissimus hominum, Cic.: est dissoluti m. folg. Infin., es zeugt von großer Leichtfertigkeit, zu usw., Cic. de off. 1, 99.
-
16 geniculum
-
17 remissio
remissio, ōnis, f. (remitto), I) das Zurückschicken, -senden, a) einer Pers.: obsidum captivorumque, Liv. 27, 17, 1. – b) einer Sache, das Zurücksenden, Zurückwerfen, splendoris, Vitr. 7, 3, 9. – II) das Nachlassen, A) eig.: a) das Herablassen, Herunterlassen, superciliorum, Cic. de off. 1, 146. – b) das Nachlassen, Fallen, vocis contentiones et remissiones, Hebungen u. Senkungen, Cic. de or. 1, 261: nisi aër influens cum incremento fecerit auctus et remissiones continenter, beständig steigt und fällt, Vitr. 8. prooem. § 2. – B) übtr.: 1) das Nachlassen, die Unterbrechung, laboris, Varro: poenae, Cic.: morbi, Cic.: animi, die geistige Abspannung, Liv.: febris, Cels.: continui clamoris, Cornif. rhet.: usus, ein (allmähliches) N. im Umgange, Cic. – 2) das Erlassen, der Erlaß, venia est meritae poenae remissio, Sen.: tributi in triennium, Tac.: nuntiationis, Aufhebung des Verbotes, ICt. – absol., publicani remissionem petentes, Suet.: post magnas remissiones (E. vom Pachtgelde), Plin. ep.: u. so de remissionibus cogitare, Plin. ep. – bei den Eccl. = Erlaß-, Vergebung der Sünde, delicti (Ggstz. retentio [das Nichterlassen] delicti), Tert. adv. Marc. 4, 28: peccatorum, Ambros. de Isaac et anim. 1. § 1. – 3) remissio animi, a) die geistige Erholung (Ggstz. contentio animi), Cic. de or. 2, 22; vgl. Sen. de tranqu. anim. 17, 5: rem. animorum, Cic. ep. 9, 24, 3: u. ohne animi, Cic. Cael. 39. Plin. pan. 81, 1: u. Plur. remissiones, Plin. pan. 49, 4. Tac. dial. 28: curarum, Tac. Agr. 9. – b) die Gelassenheit, Ruhe, in acerbissima iniuria remissio animi ac dissolutio, in Schwäche ausartende Gelassenheit, Cic. ep. 5, 2, 9: naturalis animi remissio et laxitas, Sen. ep. 66, 14. – c) die Gelindigkeit, Nachsicht (Ggstz. severitas), Cic. de or. 2, 72.
-
18 contradictum
Contradictum, contradicti: vt apud Quintilianum, Dissoluere contradicta. Bailler salvations. Contradictorum dissolutio. Les salvations. Bud. -
19 remissio
rĕmissĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de renvoyer, de refléter. [st2]2 [-] action de relâcher, de détendre; relâche, répit, laisser-aller; remise, dégrèvement (de l'impôt), exemption (d'une charge). [st2]3 [-] adoucissement (d'une peine), affaiblissement. [st2]4 [-] cessation, abandon. [st2]5 [-] indulgence; rémission, pardon. [st2]6 [-] reprise (d'un jeu). - remissio (animi): récréation, délassement de l'esprit, relâchement. - danda est animis remissio, Sen. Tranq. 17: il faut autoriser l'esprit à se détendre. - remissio laboris: repos. - remissio usus: relâchement des relations. - poenae remissio: remise de peine. - remissio tributi in triennium, Tac. A. 4, 13: remise d'impôts pour trois ans. - remissio peccatorum, Ambros.: pardon des péchés.* * *rĕmissĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de renvoyer, de refléter. [st2]2 [-] action de relâcher, de détendre; relâche, répit, laisser-aller; remise, dégrèvement (de l'impôt), exemption (d'une charge). [st2]3 [-] adoucissement (d'une peine), affaiblissement. [st2]4 [-] cessation, abandon. [st2]5 [-] indulgence; rémission, pardon. [st2]6 [-] reprise (d'un jeu). - remissio (animi): récréation, délassement de l'esprit, relâchement. - danda est animis remissio, Sen. Tranq. 17: il faut autoriser l'esprit à se détendre. - remissio laboris: repos. - remissio usus: relâchement des relations. - poenae remissio: remise de peine. - remissio tributi in triennium, Tac. A. 4, 13: remise d'impôts pour trois ans. - remissio peccatorum, Ambros.: pardon des péchés.* * *Remissio, remissionis, Verbale. Plin. iun. Remission, Pardon.\Remissio animi ac dissolutio. Cic. Faulte ou defaillance de courage, Mollesse et lascheté de coeur.\Quies et remissio. Cic. Repos et relasche.\Danda est omnibus aliqua remissio. Quintil. Repos, Relasche.\Remissio morbi senescentis. Cicero. Quand la maladie ne tormente point tant qu'elle faisoit, et va en abbaissant et s'allege, Relasche, Allegeance.\Remissio animorum. Cic. Recreation.\Remissio et contractio superciliorum. Cicero. Baissement de sourcils. -
20 stomachus
stŏmăchus, i, m. [st2]1 [-] oesophage. [st2]2 [-] estomac. [st2]3 [-] appétit, goût, désir, envie. [st2]4 [-] bile, mauvaise humeur, colère, indignation, dépit. - [gr]gr. στόμαχος. - bonus stomacchus: - [abcl]a - bonne digestion. - [abcl]b - bonne humeur, calme, tranquillité. - stomachum lenire, Hor.: satisfaire l'appétit. - stomachum pervellere (stomachum sollicitare), Hor.: redonner de l'appétit. - facere (movere) stomachum alicui: mettre qqn en colère. - avec double datif - alicui stomacho esse: mettre qqn en colère, indisposer qqn, fâcher qqn. - stomacchum in aliquem erumpere: exhaler sa mauvaise humeur contre qqn, décharger sa bile sur qqn. - esse avec gén. - non esse tui stomachi: ne pas être de ton goût. - ludi apparatissimi (erant), sed non tui stomachi; conjecturam enim facio de meo, Cic.: les jeux étaient luxueux, mais ils n'étaient pas à ton goût; c'est, en effet, ce que je suppose d'après le mien. - stomachum ejus multa sollicitant, Plin.: beaucoup d'avantages le tentent. - consuetudo callum obduxit stomacho meo, Cic.: l'habitude m'a rendu insensible. - plus stomacho quam consilio dedit, Quint.: il a laissé plus d'empire à la colère qu'à la réflexion.* * *stŏmăchus, i, m. [st2]1 [-] oesophage. [st2]2 [-] estomac. [st2]3 [-] appétit, goût, désir, envie. [st2]4 [-] bile, mauvaise humeur, colère, indignation, dépit. - [gr]gr. στόμαχος. - bonus stomacchus: - [abcl]a - bonne digestion. - [abcl]b - bonne humeur, calme, tranquillité. - stomachum lenire, Hor.: satisfaire l'appétit. - stomachum pervellere (stomachum sollicitare), Hor.: redonner de l'appétit. - facere (movere) stomachum alicui: mettre qqn en colère. - avec double datif - alicui stomacho esse: mettre qqn en colère, indisposer qqn, fâcher qqn. - stomacchum in aliquem erumpere: exhaler sa mauvaise humeur contre qqn, décharger sa bile sur qqn. - esse avec gén. - non esse tui stomachi: ne pas être de ton goût. - ludi apparatissimi (erant), sed non tui stomachi; conjecturam enim facio de meo, Cic.: les jeux étaient luxueux, mais ils n'étaient pas à ton goût; c'est, en effet, ce que je suppose d'après le mien. - stomachum ejus multa sollicitant, Plin.: beaucoup d'avantages le tentent. - consuetudo callum obduxit stomacho meo, Cic.: l'habitude m'a rendu insensible. - plus stomacho quam consilio dedit, Quint.: il a laissé plus d'empire à la colère qu'à la réflexion.* * *Stomachus, stomachi, pen. corr. m. g. Plin. Proprement signifie la gueule. Il se prend aussi pour le ventricule, qu'on appelle vulgairement Estomach.\Stomachi dissolutio. Plin. Vomissement, Desvoyement d'estomach.\Resolutio stomachi. Cels. Debilitation d'estomach.\Laborare stomacho. Cels. Avoir mal à l'estomach.\Latrantem stomachum bene lenit cum sale panis. Horat. L'estomach affamé qui crie à la faim.\Lassum stomachum peruellere. Horat. L'inciter à manger, Donner appetit.\Ruens stomachus. Horat. Qui default par faulte de viande.\AEgrum stomachum sollicitat mala copia. Horat. La trop grande abondance de viandes vexe et travaille, etc.\Stomachus. Cic. Volunté ou courage.\Ludi apparatissimi, sed non tui stomachi. Cic. Qui ne sont point tels que tu les vouldrois, Point à ton goust.\Stomacho suo viuere. Plin. iun. A son appetit et plaisir.\Argumentum huius stomachi mei habebis, quod, etc. Plin. De mon honnesteté et civilité.\Haec aut Catonis animo, aut Ciceronis stomacho ferenda sunt. Quintil. Il fault avoir la patience de Cicero pour povoir endurer cela, sans soy fascher.\Stomachus. Cic. Despit, Fascherie, Courroux.\Grauis stomachus Pelidae. Horat. L'implacable courroux d'Achilles.\Prae stomacho. Cic. De despit.\Stomachum facere. Cic. Faire despit, Fascher.\Stomacho esse dicitur res aliqua. Cic. Qui fait despiter, Qui fasche.\Stomachum erumpere in aliquem. Cic. Se despiter et courroucer contre aucun, Descharger sa cholere.\Non sine stomacho. Cic. Non pas sans despit et courroux.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
dissolutio — index abolition, dissolution (termination) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Dissolutio — suirimas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Dissolutio ryšiai: platesnis terminas – per lėtas augimas … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Dissolutio — suirimas statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Dissolutio ryšiai: platesnis terminas – per lėtas augimas … Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas
exceptio ejus rei cujus petitur dissolutio nulla est — /aksepsh(iy)ow iyjas riyay kyuwjas petatar disal(y)iiwsh(iy)ow nab est/ A plea of that matter the dissolution of which is sought [by the action] is null [or of no effect] … Black's law dictionary
non debet adduci exceptio ejus rei cujus petitur dissolutio — /non debat ad(y)uwsay aksepsh(iy)ow iyjas riyay k(y)iiwjas petatar disal(y)uwsh(iy)ow/ A plea of the same matter the dissolution of which is sought [by the action] ought not to be brought forward … Black's law dictionary
non potest adduci exceptio ejus rei cujus petitur dissolutio — /non powtast ad(y)uwsay aksepsh(iy)ow iyjas riyay kyuwjas petatar disal(y)uwsh(iy)ow/ An exception of the same thing whose avoidance is sought cannot be made … Black's law dictionary
non valet exceptio ejusdem rei cujus petitur dissolutio — /non vaelat aksepsh(iy)ow iyjasdam riyay kyuwjas petatar disal(y)uwsh(iy)ow/ A plea of the same matter the dissolution of which is sought, is not valid. Called a maxim of law and common sense … Black's law dictionary
exceptio ejus rei cujus petitur dissolutio nulla est — /aksepsh(iy)ow iyjas riyay kyuwjas petatar disal(y)iiwsh(iy)ow nab est/ A plea of that matter the dissolution of which is sought [by the action] is null [or of no effect] … Black's law dictionary
non debet adduci exceptio ejus rei cujus petitur dissolutio — /non debat ad(y)uwsay aksepsh(iy)ow iyjas riyay k(y)iiwjas petatar disal(y)uwsh(iy)ow/ A plea of the same matter the dissolution of which is sought [by the action] ought not to be brought forward … Black's law dictionary
non potest adduci exceptio ejus rei cujus petitur dissolutio — /non powtast ad(y)uwsay aksepsh(iy)ow iyjas riyay kyuwjas petatar disal(y)uwsh(iy)ow/ An exception of the same thing whose avoidance is sought cannot be made … Black's law dictionary
non valet exceptio ejusdem rei cujus petitur dissolutio — /non vaelat aksepsh(iy)ow iyjasdam riyay kyuwjas petatar disal(y)uwsh(iy)ow/ A plea of the same matter the dissolution of which is sought, is not valid. Called a maxim of law and common sense … Black's law dictionary