Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

dissolutĭo

  • 1 dissolutio

    dissolutĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] dissolution, séparation des parties, relâchement. [st2]2 [-] destruction, anéantissement, ruine. [st2]3 [-] faiblesse, lâcheté, mollesse; vie dissolue. [st2]4 [-] absence de liaison, suppression des particules conjonctives. [st2]5 [-] réfutation.
    * * *
    dissolutĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] dissolution, séparation des parties, relâchement. [st2]2 [-] destruction, anéantissement, ruine. [st2]3 [-] faiblesse, lâcheté, mollesse; vie dissolue. [st2]4 [-] absence de liaison, suppression des particules conjonctives. [st2]5 [-] réfutation.
    * * *
        Dissolutio, Verbale, cuis contrarium est Coniunctio. Cic. Dissolution, Separation, Disjonction.
    \
        Remissio animi et dissolutio. Cic. Relasche.
    \
        Dissolutio criminum. Cic. Purgation, Purgement.
    \
        Legum dissolutio. Cic. Rompement, Cassement, Abolissement.
    \
        Dissolutio stomachi. Plin. Desvoyement d'estomach.

    Dictionarium latinogallicum > dissolutio

  • 2 dissolutio

    dissŏlūtĭo, ōnis, f. [dissolvo], a dissolving, destroying, breaking up, dissolution (good prose).
    I.
    Lit.:

    navigii,

    Tac. A. 14, 5:

    naturae (mors),

    Cic. Leg. 1, 11; id. Fin. 5, 11, 31; cf. id. ib. 2, 31:

    stomachi,

    i. e. looseness, Plin. 20, 22, 91, § 248.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., an abolishing, a destruction:

    legum omnium,

    Cic. Phil. 1, 9:

    imperii,

    Tac. A. 13, 50.— Absol., ruin, Vulg. Isa. 8, 22.
    B.
    In partic.
    1.
    A reply, refutation:

    criminum,

    Cic. Clu. 1, 3; cf. Auct. Her. 1, 3, 4.—
    2.
    (Acc. to dissolutus, A.) As rhet. t. t., want of connection, interruption:

    constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,

    Cic. Part. 6, 21; cf. Quint. 9, 3, 50; Auct. Her. 4, 30.—
    3.
    (Acc. to dissolutus, B.) Of character, looseness, i. e. weakness, effeminacy, frivolity; dissoluteness:

    si humanitas appellanda est in acerbissima injuria (sc. vindicanda) remissio animi ac dissolutio,

    Cic. Fam. 5, 2, 9; so,

    judiciorum,

    id. Verr. 2, 4, 59 fin.; Treb. Pol. XXX. Tyr. 23:

    dissolutio et languor,

    Sen. Ep. 3 fin.; cf.

    animorum,

    id. Cons. Sap. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > dissolutio

  • 3 dissolutio

    dissolutio dissolutio, onis f разрешение

    Латинско-русский словарь > dissolutio

  • 4 dissolutio

    dissolutio dissolutio, onis f разрушение

    Латинско-русский словарь > dissolutio

  • 5 dissolutio

    dissolutio dissolutio, onis f растворение

    Латинско-русский словарь > dissolutio

  • 6 dissolutio

    dissolūtio, ōnis f. [ dissolvo ]
    1) разложение, разрушение, распад (d. naturae C); слабость, вялость ( stomachi PM); расшатанность, поломка ( navigii T)
    2) отмена, уничтожение ( legum C)
    4) небрежность, нерадение, расслабленность (remissio animi ac d. C)
    5) ритор. опущение соединительных частиц C, Q

    Латинско-русский словарь > dissolutio

  • 7 dissolutio

    dissolūtio, ōnis, f. (dissolvo), die Auflösung, I) eig.: navigii, das Auseinandergehen des Fahrzeugs, Tac.: geniculorum, Erschlaffung, Zittern, Vulg.: stomachi, Schlaffheit, Schwäche, Plin.: naturae, Aufl. der N. = Tod, Cic. – II) übtr.: 1) die Aufhebung, Abschaffung, Vernichtung, legum, iudiciorum, Cic.: imperii, Tac. – 2) die Widerlegung einer (gerichtlichen) Beschuldigung u. dgl., Cornif. rhet. 1, 4. Cic. Clu. 3: Plur., dissolutiones argumentorum, Vulg. sap. 8, 8. – 3) die Abspannung, der Mangel an Energie, die Schwäche, remissio animi ac diss., in Schwäche ausartende Gelassenheit, Cic. ep. 5, 2, 9: diss. animorum, Sen. de const. sap. 5, 1: absol., diss. et languor, Sen. ep. 3, 5. – 4) die Zügellosigkeit, Liederlichkeit, Commodi temporum, Spart. Pesc. 10, 8: Gallieni, Treb. Poll. XXX tyr. 23, 2. – 5) als Redefigur, die Auflösung = Weglassung der Bindewörter, griech. διάλυσις, Cic. part. or. 21. Quint. 9, 3, 50. Iul. Rufin. de schem. lex. 20.

    lateinisch-deutsches > dissolutio

  • 8 dissolutio

    dissolūtio, ōnis, f. (dissolvo), die Auflösung, I) eig.: navigii, das Auseinandergehen des Fahrzeugs, Tac.: geniculorum, Erschlaffung, Zittern, Vulg.: stomachi, Schlaffheit, Schwäche, Plin.: naturae, Aufl. der N. = Tod, Cic. – II) übtr.: 1) die Aufhebung, Abschaffung, Vernichtung, legum, iudiciorum, Cic.: imperii, Tac. – 2) die Widerlegung einer (gerichtlichen) Beschuldigung u. dgl., Cornif. rhet. 1, 4. Cic. Clu. 3: Plur., dissolutiones argumentorum, Vulg. sap. 8, 8. – 3) die Abspannung, der Mangel an Energie, die Schwäche, remissio animi ac diss., in Schwäche ausartende Gelassenheit, Cic. ep. 5, 2, 9: diss. animorum, Sen. de const. sap. 5, 1: absol., diss. et languor, Sen. ep. 3, 5. – 4) die Zügellosigkeit, Liederlichkeit, Commodi temporum, Spart. Pesc. 10, 8: Gallieni, Treb. Poll. XXX tyr. 23, 2. – 5) als Redefigur, die Auflösung = Weglassung der Bindewörter, griech. διάλυσις, Cic. part. or. 21. Quint. 9, 3, 50. Iul. Rufin. de schem. lex. 20.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dissolutio

  • 9 dissolūtiō

        dissolūtiō ōnis, f    [dissolvo], a dissolving, destroying, breaking up, dissolution: naturae, i. e. death. — Fig., an abolishing, destruction: legum omnium: imperii, Ta.— A refutation: criminum. —In rhet., a want of connection, asyndeton, C.— Of character, looseness, effeminacy, dissoluteness: animi: iudiciorum.
    * * *
    disintegration, dissolution; destruction; disconnection; refutation

    Latin-English dictionary > dissolūtiō

  • 10 dissolutio

    прекращение, погашение (см. dissolvere s. 1. a и b).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > dissolutio

  • 11 asyndeton

    ī n. (греч. ; лат. dissolutio) грам.
    опускание союзов, бессоюзное речение, асиндетон (напр. veni, vidi, vici)

    Латинско-русский словарь > asyndeton

  • 12 inconnexio

    in-connexio, ōnis f. (тж. dissolutio) грам. = asyndeton

    Латинско-русский словарь > inconnexio

  • 13 asyndeton

    asyndeton, ī, n. (ἀσύνδετον), die Weglassung der Verbindungswörter, das Asyndeton, als rhet. Figur (rein lat. dissolutio), z.B. veni, vidi, vici, Charis. 281, 10. Diom. 445, 5 u. 448, 5.

    lateinisch-deutsches > asyndeton

  • 14 coniunctio

    coniūnctio, ōnis, f. (coniungo), die Verbindung, der Zusammenhang, 1) die räumliche, c. portuum, Cic. Verr. 4, 117: si (caro) coniunctione corporis fovetur (Ggstz. si caro alienata est, d.i. alle Lebenstätigkeit verloren hat), Cels. 5, 26. no. 23. – meton., der Komplex, c. tectorum, Cic. de rep. 1, 41. – 2) die äußere od. innere übh.: a) lebl. Subjj.: α) im allg.: c. ignis et umoris, Varr. LL.: coniunctio confusioque naturae, Cic.: quaedam convenientia et coniunctio naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl. od. durch inter se, zB. c. mentis cum externis mentibus, Cic.: inoffensa atque indubitata litterarum inter se c., Quint. – β) als t. t.: αα) als rhet. t. t., die Verbindung der Rede, zB. Cic. part. or. 21. – als rhet. Fig., die Konjunktion (griech. ζεῦγμα), Cornif. rhet. 4, 38. – ββ) als t. t. der Logik, die Begriffsverbindung, Ideenverbindung (gr. συμπεπλεγμένον bei den Stoikern), c. syllogismi, Gell.: quae coniunctio, quae diiunctio vera est, was folgerecht zu verbinden, was zu trennen sei, Cic.: ergo haec quoque coniunctio est ex repugnantibus, Cic.: im Plur., deinde addunt coniunctionum negantiam, Cic. – γγ) als gramm. t. t., konkret, das Bindewort, die Verbindungspartikel, Konjunktion, c. expletiva, Serv.: coniunctiones et praepositiones, Sen.: sequitur coniunctio, Quint.: dissolutum est, quod coniunctionibus verborum e medio sublatis, separatis partibus effertur, Cornif. rhet.: quae (figura) quia coniunctionibus caret, dissolutio vocatur, Quint.: cum demptis coniunctionibus dissolute plura dicuntur, Cic.: neque coniunctiones saepius iterare dubitavit, Suet. – u. der Bindestrich coniunctio, ›hyphen‹, quae coniunctio dicitur, Prisc. de accent. § 6. p. 520, 8 K. – b) lebender Wesen, die gesellige Verbindung, Beziehung in Staat u. Familie, bei Ang. mit wem? durch Genet. od. durch cum m. Abl.; bei Ang. zwischen wem? durch inter m. Akk., α) im allg.: societas coniunctioque humana, Cic.: communitas coniunctioque humana, Cic.: coniunctio inter homines hominum et quasi quaedam societas et communicatio utilitatum, Cic.: nos ad coniunctionem congregationemque hominum et ad naturalem communitatem sumus nati, Cic.: commune autem animantium omnium est coniunctionis appetitus (Geselligkeitstrieb) procreandi causā, Cic. – v. politischen Verhältnis, guten Vernehmen mit jmd., haec nostra c., haec conspiratio in republica bene gerenda, Cic.: citius cum eo veterem coniunctionem dirimere, quam novam conciliare, Cic.: illam Caesaris coniunctionem defugere, Cic.: Pompeium a Caesaris coniunctione avocare, Cic.: ab huius ordinis (mit diesem Stande) coniunctione depulsi, Cic. – v. nachbarlichen, nostra municipia coniunctione etiam vicinitatis moventur, die nachbarliche Verbindung (in der man mit ihnen steht), Cic. – v. kollegialischen, quaesturae c., Cic.: c. tua cum collega concordiaque vestra, Cic. – v. geselligen, freundschaftlichen im Privatleben, summa nostra c. et familiaritas, Cic.: paterna necessitudo et c., Cic.: c. benevolentiae, Cic.: im Plur., novae coniunctiones, Cic.: coniunctiones necessariorum tuorum, Cic. – β) die Verbindung durch Geburt, Heirat, die Familienverbindung, Verschwägerung, Verwandtschaft, c. nuptialis, Varr.: coniunctiones fratrum, consobrinorum sobrinorumque, Cic.: c. sanguinis, Cic.: c. affinitatis, Cic. – amicitiae coniunctionisque necessitudo, Cic.: quae coniunctio necessitudinem eorum sanxit, Nep.: spero et opto nobis coniunctionem voluptati fore, Cic.: coniunctione Caesaris dignum credi, V. mit dem C., Tac. ann. 4, 39.

    lateinisch-deutsches > coniunctio

  • 15 dissolutus

    dissolūtus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. dissolvo), I) aufgelöst, nicht gebunden, Plaut.: navigium, zerlechzt, Cic.: stomachus, erschlafft, Plin. – II) übtr.: 1) als rhet. t. t. nicht gehörig verbunden, locker, nicht numerös, Cic. or. 195. – u. subst. dissolūtum, ī, n., als rhet. Fig. (= dissolutio no. II, 5, w. s.), Cornif. rhet. 4, 41. – 2) der gehörigen Energie ermangelnd, d.i. bald = gleichgültig, phlegmatisch, sorglos, bald = nachlässig, fahrlässig, leichtsinnig, unachtsam (s. Matthiä u. Halm Cic. Rosc. Am. 32), poterone esse in eum dissolutus, qui etc.? Cic.: exstant libelli multo dissolutiores ipsis actionibus, Sen. contr. 10. praef. § 3 (Bursian u. Kießling lesen solutiores). – 3) locker, leichtfertig, liederlich, frech, zügellos, ausgelassen, filius, Cic.: consilia, Cic.: comitas, ausgelassene Munterkeit, Quint.: liberalitas dissolutior, Cic.: dissolutissimus hominum, Cic.: est dissoluti m. folg. Infin., es zeugt von großer Leichtfertigkeit, zu usw., Cic. de off. 1, 99.

    lateinisch-deutsches > dissolutus

  • 16 geniculum

    geniculum, ī, n. (Demin. v. genu), I) das Knie, bei Kindern, Varro LL. 9, 11: übh., Tert. de cor. mil. 3. Mart. Cap. 8. § 843. Veget. mul. 2, 28, 38: dissolutio geniculorum, das Zittern der Knie, Vulg. Nahum 2, 10. – II) meton., der Absatz, Knoten an den Halmen des Getreides usw., Plin. 18, 56 u.a.

    lateinisch-deutsches > geniculum

  • 17 remissio

    remissio, ōnis, f. (remitto), I) das Zurückschicken, -senden, a) einer Pers.: obsidum captivorumque, Liv. 27, 17, 1. – b) einer Sache, das Zurücksenden, Zurückwerfen, splendoris, Vitr. 7, 3, 9. – II) das Nachlassen, A) eig.: a) das Herablassen, Herunterlassen, superciliorum, Cic. de off. 1, 146. – b) das Nachlassen, Fallen, vocis contentiones et remissiones, Hebungen u. Senkungen, Cic. de or. 1, 261: nisi aër influens cum incremento fecerit auctus et remissiones continenter, beständig steigt und fällt, Vitr. 8. prooem. § 2. – B) übtr.: 1) das Nachlassen, die Unterbrechung, laboris, Varro: poenae, Cic.: morbi, Cic.: animi, die geistige Abspannung, Liv.: febris, Cels.: continui clamoris, Cornif. rhet.: usus, ein (allmähliches) N. im Umgange, Cic. – 2) das Erlassen, der Erlaß, venia est meritae poenae remissio, Sen.: tributi in triennium, Tac.: nuntiationis, Aufhebung des Verbotes, ICt. – absol., publicani remissionem petentes, Suet.: post magnas remissiones (E. vom Pachtgelde), Plin. ep.: u. so de remissionibus cogitare, Plin. ep. – bei den Eccl. = Erlaß-, Vergebung der Sünde, delicti (Ggstz. retentio [das Nichterlassen] delicti), Tert. adv. Marc. 4, 28: peccatorum, Ambros. de Isaac et anim. 1. § 1. – 3) remissio animi, a) die geistige Erholung (Ggstz. contentio animi), Cic. de or. 2, 22; vgl. Sen. de tranqu. anim. 17, 5: rem. animorum, Cic. ep. 9, 24, 3: u. ohne animi, Cic. Cael. 39. Plin. pan. 81, 1: u. Plur. remissiones, Plin. pan. 49, 4. Tac. dial. 28: curarum, Tac. Agr. 9. – b) die Gelassenheit, Ruhe, in acerbissima iniuria remissio animi ac dissolutio, in Schwäche ausartende Gelassenheit, Cic. ep. 5, 2, 9: naturalis animi remissio et laxitas, Sen. ep. 66, 14. – c) die Gelindigkeit, Nachsicht (Ggstz. severitas), Cic. de or. 2, 72.

    lateinisch-deutsches > remissio

  • 18 contradictum

        Contradictum, contradicti: vt apud Quintilianum, Dissoluere contradicta. Bailler salvations. Contradictorum dissolutio. Les salvations. Bud.

    Dictionarium latinogallicum > contradictum

  • 19 remissio

    rĕmissĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de renvoyer, de refléter. [st2]2 [-] action de relâcher, de détendre; relâche, répit, laisser-aller; remise, dégrèvement (de l'impôt), exemption (d'une charge). [st2]3 [-] adoucissement (d'une peine), affaiblissement. [st2]4 [-] cessation, abandon. [st2]5 [-] indulgence; rémission, pardon. [st2]6 [-] reprise (d'un jeu).    - remissio (animi): récréation, délassement de l'esprit, relâchement.    - danda est animis remissio, Sen. Tranq. 17: il faut autoriser l'esprit à se détendre.    - remissio laboris: repos.    - remissio usus: relâchement des relations.    - poenae remissio: remise de peine.    - remissio tributi in triennium, Tac. A. 4, 13: remise d'impôts pour trois ans.    - remissio peccatorum, Ambros.: pardon des péchés.
    * * *
    rĕmissĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de renvoyer, de refléter. [st2]2 [-] action de relâcher, de détendre; relâche, répit, laisser-aller; remise, dégrèvement (de l'impôt), exemption (d'une charge). [st2]3 [-] adoucissement (d'une peine), affaiblissement. [st2]4 [-] cessation, abandon. [st2]5 [-] indulgence; rémission, pardon. [st2]6 [-] reprise (d'un jeu).    - remissio (animi): récréation, délassement de l'esprit, relâchement.    - danda est animis remissio, Sen. Tranq. 17: il faut autoriser l'esprit à se détendre.    - remissio laboris: repos.    - remissio usus: relâchement des relations.    - poenae remissio: remise de peine.    - remissio tributi in triennium, Tac. A. 4, 13: remise d'impôts pour trois ans.    - remissio peccatorum, Ambros.: pardon des péchés.
    * * *
        Remissio, remissionis, Verbale. Plin. iun. Remission, Pardon.
    \
        Remissio animi ac dissolutio. Cic. Faulte ou defaillance de courage, Mollesse et lascheté de coeur.
    \
        Quies et remissio. Cic. Repos et relasche.
    \
        Danda est omnibus aliqua remissio. Quintil. Repos, Relasche.
    \
        Remissio morbi senescentis. Cicero. Quand la maladie ne tormente point tant qu'elle faisoit, et va en abbaissant et s'allege, Relasche, Allegeance.
    \
        Remissio animorum. Cic. Recreation.
    \
        Remissio et contractio superciliorum. Cicero. Baissement de sourcils.

    Dictionarium latinogallicum > remissio

  • 20 stomachus

    stŏmăchus, i, m. [st2]1 [-] oesophage. [st2]2 [-] estomac. [st2]3 [-] appétit, goût, désir, envie. [st2]4 [-] bile, mauvaise humeur, colère, indignation, dépit.    - [gr]gr. στόμαχος.    - bonus stomacchus: - [abcl]a - bonne digestion. - [abcl]b - bonne humeur, calme, tranquillité.    - stomachum lenire, Hor.: satisfaire l'appétit.    - stomachum pervellere (stomachum sollicitare), Hor.: redonner de l'appétit.    - facere (movere) stomachum alicui: mettre qqn en colère.    - avec double datif - alicui stomacho esse: mettre qqn en colère, indisposer qqn, fâcher qqn.    - stomacchum in aliquem erumpere: exhaler sa mauvaise humeur contre qqn, décharger sa bile sur qqn.    - esse avec gén. - non esse tui stomachi: ne pas être de ton goût.    - ludi apparatissimi (erant), sed non tui stomachi; conjecturam enim facio de meo, Cic.: les jeux étaient luxueux, mais ils n'étaient pas à ton goût; c'est, en effet, ce que je suppose d'après le mien.    - stomachum ejus multa sollicitant, Plin.: beaucoup d'avantages le tentent.    - consuetudo callum obduxit stomacho meo, Cic.: l'habitude m'a rendu insensible.    - plus stomacho quam consilio dedit, Quint.: il a laissé plus d'empire à la colère qu'à la réflexion.
    * * *
    stŏmăchus, i, m. [st2]1 [-] oesophage. [st2]2 [-] estomac. [st2]3 [-] appétit, goût, désir, envie. [st2]4 [-] bile, mauvaise humeur, colère, indignation, dépit.    - [gr]gr. στόμαχος.    - bonus stomacchus: - [abcl]a - bonne digestion. - [abcl]b - bonne humeur, calme, tranquillité.    - stomachum lenire, Hor.: satisfaire l'appétit.    - stomachum pervellere (stomachum sollicitare), Hor.: redonner de l'appétit.    - facere (movere) stomachum alicui: mettre qqn en colère.    - avec double datif - alicui stomacho esse: mettre qqn en colère, indisposer qqn, fâcher qqn.    - stomacchum in aliquem erumpere: exhaler sa mauvaise humeur contre qqn, décharger sa bile sur qqn.    - esse avec gén. - non esse tui stomachi: ne pas être de ton goût.    - ludi apparatissimi (erant), sed non tui stomachi; conjecturam enim facio de meo, Cic.: les jeux étaient luxueux, mais ils n'étaient pas à ton goût; c'est, en effet, ce que je suppose d'après le mien.    - stomachum ejus multa sollicitant, Plin.: beaucoup d'avantages le tentent.    - consuetudo callum obduxit stomacho meo, Cic.: l'habitude m'a rendu insensible.    - plus stomacho quam consilio dedit, Quint.: il a laissé plus d'empire à la colère qu'à la réflexion.
    * * *
        Stomachus, stomachi, pen. corr. m. g. Plin. Proprement signifie la gueule. Il se prend aussi pour le ventricule, qu'on appelle vulgairement Estomach.
    \
        Stomachi dissolutio. Plin. Vomissement, Desvoyement d'estomach.
    \
        Resolutio stomachi. Cels. Debilitation d'estomach.
    \
        Laborare stomacho. Cels. Avoir mal à l'estomach.
    \
        Latrantem stomachum bene lenit cum sale panis. Horat. L'estomach affamé qui crie à la faim.
    \
        Lassum stomachum peruellere. Horat. L'inciter à manger, Donner appetit.
    \
        Ruens stomachus. Horat. Qui default par faulte de viande.
    \
        AEgrum stomachum sollicitat mala copia. Horat. La trop grande abondance de viandes vexe et travaille, etc.
    \
        Stomachus. Cic. Volunté ou courage.
    \
        Ludi apparatissimi, sed non tui stomachi. Cic. Qui ne sont point tels que tu les vouldrois, Point à ton goust.
    \
        Stomacho suo viuere. Plin. iun. A son appetit et plaisir.
    \
        Argumentum huius stomachi mei habebis, quod, etc. Plin. De mon honnesteté et civilité.
    \
        Haec aut Catonis animo, aut Ciceronis stomacho ferenda sunt. Quintil. Il fault avoir la patience de Cicero pour povoir endurer cela, sans soy fascher.
    \
        Stomachus. Cic. Despit, Fascherie, Courroux.
    \
        Grauis stomachus Pelidae. Horat. L'implacable courroux d'Achilles.
    \
        Prae stomacho. Cic. De despit.
    \
        Stomachum facere. Cic. Faire despit, Fascher.
    \
        Stomacho esse dicitur res aliqua. Cic. Qui fait despiter, Qui fasche.
    \
        Stomachum erumpere in aliquem. Cic. Se despiter et courroucer contre aucun, Descharger sa cholere.
    \
        Non sine stomacho. Cic. Non pas sans despit et courroux.

    Dictionarium latinogallicum > stomachus

См. также в других словарях:

  • dissolutio — index abolition, dissolution (termination) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Dissolutio — suirimas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Dissolutio ryšiai: platesnis terminas – per lėtas augimas …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Dissolutio — suirimas statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Dissolutio ryšiai: platesnis terminas – per lėtas augimas …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • exceptio ejus rei cujus petitur dissolutio nulla est — /aksepsh(iy)ow iyjas riyay kyuwjas petatar disal(y)iiwsh(iy)ow nab est/ A plea of that matter the dissolution of which is sought [by the action] is null [or of no effect] …   Black's law dictionary

  • non debet adduci exceptio ejus rei cujus petitur dissolutio — /non debat ad(y)uwsay aksepsh(iy)ow iyjas riyay k(y)iiwjas petatar disal(y)uwsh(iy)ow/ A plea of the same matter the dissolution of which is sought [by the action] ought not to be brought forward …   Black's law dictionary

  • non potest adduci exceptio ejus rei cujus petitur dissolutio — /non powtast ad(y)uwsay aksepsh(iy)ow iyjas riyay kyuwjas petatar disal(y)uwsh(iy)ow/ An exception of the same thing whose avoidance is sought cannot be made …   Black's law dictionary

  • non valet exceptio ejusdem rei cujus petitur dissolutio — /non vaelat aksepsh(iy)ow iyjasdam riyay kyuwjas petatar disal(y)uwsh(iy)ow/ A plea of the same matter the dissolution of which is sought, is not valid. Called a maxim of law and common sense …   Black's law dictionary

  • exceptio ejus rei cujus petitur dissolutio nulla est — /aksepsh(iy)ow iyjas riyay kyuwjas petatar disal(y)iiwsh(iy)ow nab est/ A plea of that matter the dissolution of which is sought [by the action] is null [or of no effect] …   Black's law dictionary

  • non debet adduci exceptio ejus rei cujus petitur dissolutio — /non debat ad(y)uwsay aksepsh(iy)ow iyjas riyay k(y)iiwjas petatar disal(y)uwsh(iy)ow/ A plea of the same matter the dissolution of which is sought [by the action] ought not to be brought forward …   Black's law dictionary

  • non potest adduci exceptio ejus rei cujus petitur dissolutio — /non powtast ad(y)uwsay aksepsh(iy)ow iyjas riyay kyuwjas petatar disal(y)uwsh(iy)ow/ An exception of the same thing whose avoidance is sought cannot be made …   Black's law dictionary

  • non valet exceptio ejusdem rei cujus petitur dissolutio — /non vaelat aksepsh(iy)ow iyjasdam riyay kyuwjas petatar disal(y)uwsh(iy)ow/ A plea of the same matter the dissolution of which is sought, is not valid. Called a maxim of law and common sense …   Black's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»