-
1 disputator
disputātŏr, ōris, m. [st2]1 [-] Cic. argumentateur, dialecticien. [st2]2 [-] V. -Max. celui qui raisonne (sur qqch, alicujus rei).* * *disputātŏr, ōris, m. [st2]1 [-] Cic. argumentateur, dialecticien. [st2]2 [-] V. -Max. celui qui raisonne (sur qqch, alicujus rei).* * *Disputator, pen. prod. Aliud verbale: vt Disputator subtilis. Cic. Disputateur subtil et ingenieux. -
2 disputator
disputātor, ōris m. [ disputo ]участник обсуждения, исследователь Csuae artis d. VM — защитник своей теории -
3 disputator
disputātor, ōris, m. (disputo), der Disputierer, Denker (sofern er seine Gedanken ausspricht u. mit Gründen unterstützt), Cic. de off. 1, 3. Cassiod. var. 2, 3, 4: dah. der Verfechter einer Meinung (Sache) mit Gründen, Val. Max. 8, 12 in. – Ggstz. dictor (der Redner), Augustin. c. Crescon. Donat. 1. § 20.
-
4 disputator
disputātor, ōris, m. (disputo), der Disputierer, Denker (sofern er seine Gedanken ausspricht u. mit Gründen unterstützt), Cic. de off. 1, 3. Cassiod. var. 2, 3, 4: dah. der Verfechter einer Meinung (Sache) mit Gründen, Val. Max. 8, 12 in. – Ggstz. dictor (der Redner), Augustin. c. Crescon. Donat. 1. § 20.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > disputator
-
5 disputātor
disputātor ōris, m [disputo], a disputer, disputant: subtilis. -
6 disputator
dispŭtātor, ōris, m. [id.], a disputer, disputant (rare): subtilis, * Cic. Off. 1, 1, 3:suae artis unumquemque et auctorem et disputatorem optimum esse,
Val. Max. 8, 12 init. -
7 collator
collātor, ōris m. [ confero ]1) пайщик, участник складчины ( symbolarum collatores Pl)2) (налого)плательщик CTh3) участник собеседования, оратор (c. et disputator Aug) -
8 disputatrix
-
9 collator
collātor, ōris, m. (confero), a) der Beitragszahler, Beisteuerer (zu einem Essen), symbolarum conlatores, Plaut. Curc. 474. – insbes., der zu Geldbeiträgen Verpflichtete, der Steuerpflichtige, ICt. – b) der Mitteiler, α) der Verleiher, vitae aeternae, Greg. lib. sacr. 22 extr. – β) der Vortragende, der Redner, c. et disputator, Augustin. epist. 33, 3.
-
10 discretor
discrētor, ōris, m. (discerno), der Absonderer, Unterscheider, disputator, id est veritatis a falsitate discretor, Augustin. c. Cresc. Donat. 1. § 19: iudicialis discr. credentium et non credentium, Interpr. Iren. 5, 27, 1: est enim sermo dei discr. (der Prüfstein) cogitationum et intentionum cordis, Vulg. Hebr. 4, 12: absol., der Absonderer der Guten u. Bösen, Augustin. in psalm. 73, 11.
-
11 disputatrix
disputātrīx, trīcis, f. (Femin. zu disputator), im Disputieren bestehend, Quint. 2, 20, 7. – subst., als Übersetzung von διαλεκτική (τέχνη), die Disputierkunst, Dialektik, Quint. 12, 2, 13.
-
12 dissertor
-
13 collator
collātor, ōris, m. (confero), a) der Beitragszahler, Beisteuerer (zu einem Essen), symbolarum conlatores, Plaut. Curc. 474. – insbes., der zu Geldbeiträgen Verpflichtete, der Steuerpflichtige, ICt. – b) der Mitteiler, α) der Verleiher, vitae aeternae, Greg. lib. sacr. 22 extr. – β) der Vortragende, der Redner, c. et disputator, Augustin. epist. 33, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > collator
-
14 discretor
discrētor, ōris, m. (discerno), der Absonderer, Unterscheider, disputator, id est veritatis a falsitate discretor, Augustin. c. Cresc. Donat. 1. § 19: iudicialis discr. credentium et non credentium, Interpr. Iren. 5, 27, 1: est enim sermo dei discr. (der Prüfstein) cogitationum et intentionum cordis, Vulg. Hebr. 4, 12: absol., der Absonderer der Guten u. Bösen, Augustin. in psalm. 73, 11.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > discretor
-
15 disputatrix
disputātrīx, trīcis, f. (Femin. zu disputator), im Disputieren bestehend, Quint. 2, 20, 7. – subst., als Übersetzung von διαλεκτική (τέχνη), die Disputierkunst, Dialektik, Quint. 12, 2, 13.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > disputatrix
-
16 dissertor
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dissertor
-
17 collator
I.He who bears, brings, places together, a contributor, etc. (ante- and post - class.):II.symbolarum,
Plaut. Curc. 4, 1, 13.— Trop.:salutis,
Fulg. Myth. 1, 1; also, one who pays a voluntary contribution to the state, Cod. Th. 7, 6, 5.— -
18 conlator
I.He who bears, brings, places together, a contributor, etc. (ante- and post - class.):II.symbolarum,
Plaut. Curc. 4, 1, 13.— Trop.:salutis,
Fulg. Myth. 1, 1; also, one who pays a voluntary contribution to the state, Cod. Th. 7, 6, 5.— -
19 disputatorie
dispŭtātōrĭe, adv. [disputator], in the manner of disputants, Sid. Ep. 9, 9. -
20 subtilia
subtīlis, e, adj. [sub-tela; and therefore, prop., woven fine; hence], fine, not thick or coarse, thin, slender, minute (syn. tenuis).I.Lit. (mostly poet. and in postAug. prose;B.not in Cic.): quae vulgo volitant subtili praedita filo,
Lucr. 4, 88:ventus subtili corpore tenuis,
id. 4, 901; cf. id. 3, 195; Cat. 54, 3:acies gladii,
Sen. Ep. 76, 14:farina,
Plin. 18, 7, 14, § 74:mitra,
Cat. 64, 63:ignis,
Lucr. 6, 225:subtilia et minuta primordia rerum,
id. 4, 122; 4, 114.— Subst.: subtīlĭa, ĭum, n. plur., fine goods or stuffs, Vulg. Isa. 19, 9:indui te subtilibus,
id. Ezech. 16, 10.— Comp.:harundo,
Plin. 16, 36, 66, § 168:semen raporum,
id. 18, 13, 34, § 129.— Sup.:sucus subtilissimus,
Plin. 11, 5, 4, § 11.—Transf., of the senses, fine, nice, acute, delicate, exqui site (rare):II. A.palatum,
Hor. S. 2, 8, 38:subtilior gula,
Col. 8, 16, 4.—In gen.:2.sollers subtilisque descriptio,
Cic. N. D. 2, 47, 121:definitio,
id. de Or. 1, 23, 109:observatio,
Plin. 18, 13, 35, § 132:sententia,
id. 18, 17, 46, § 165:argumentatio,
id. 2, 108, 112, § 247:quaestio,
id. 11, 16, 16, § 46:Graecia,
Manil. 4, 718.— Comp.:reliquae (epistulae) subtiliores erunt,
more particular, Cic. Att. 5, 14, 3.— Sup.:quae (curatio manus) inter subtilissimas haberi potest,
Cels. 7, 7, 13:inventum,
Plin. 31, 3, 23, § 40:Democritus, subtilissimus antiquorum,
Sen. Q. N. 7, 3, 2.—Transf., of taste or judgment, fine, keen, delicate, exquisite (syn.:B.sagax, acutus): judicium,
Cic. Fam. 15, 6, 1; Hor. Ep. 2, 1, 242; cf.:subtilis veterum judex,
id. S. 2, 7, 101:sapiens subtilisque lector,
Plin. Ep. 4, 14, 7:vir subtilis, dispositus, acer, disertus,
id. ib. 2, 11, 17; 4, 17, 4.—In partic., in rhet., of speech or of the speaker, plain, simple, unadorned (syn. simplex):1.genus dicendi,
Cic. Or. 21, 69; cf.:acutissimum et subtilissimum dicendi genus,
id. de Or. 2, 23, 98:oratio,
id. Or. 5, 20; cf. id. ib. 23, 78:Stoicorum non ignoras, quam sit subtile vel spinosum potius dicendi genus,
id. Fin. 3, 1, 3: subtile quod ischnon vocant, Quint. 12, 10, 58:disputator,
Cic. Off. 1, 1, 3:quis illo (Catone) in docendo edisserendoque subtilior?
id. Brut. 17, 65:oratione limatus atque subtilis,
id. de Or. 1, 39, 180; cf. id. de Or. 3, 8, 31: Lysias subtilis scriptor atque [p. 1785] elegans, id. Brut. 9, 35; Quint. 10, 1, 78:praeceptor,
id. 1, 4, 25; 12, 10, 51.—Hence, adv.: subtīlĭter, finely, minutely.Lit.:2. a.subtiliter insinuatus ad parvas partes aër,
Lucr. 6, 1031:conexae res,
closely, intimately, id. 3, 739:dividere aliquid,
Plin. 5, 12, 13, § 67:fodere,
lightly, superficially, Pall. Febr. 21 fin. —In gen.:b.subtiliter judicare,
finely, acutely, Cic. Verr. 2, 4, 57, § 127:de re publicā quid ego tibi subtiliter? tota periit,
minutely, particularly, id. Att. 2, 21, 1; cf.:haec ad te scribam alias subtilius,
id. ib. 1, 13, 4:subtiliter exsequi numerum,
Liv. 3, 5:de aliquā re subtiliter disserere,
Cic. Fl. 17, 41:aliquid persequi,
id. de Or. 1, 21, 98; cf.:id persequar subtilius,
id. Rep. 2, 23, 42:subtilius haec disserunt,
id. Lael. 5, 18:subtilius ista quaerunt,
id. ib. 2, 7 et saep. —In partic., in rhet., plainly, simply, without ornament:humilia subtiliter et magna graviter et mediocria temperate dicere,
Cic. Or. 29, 100:versute et subtiliter dicere,
id. ib. 7, 22:privatas causas agere subtilius: capitis aut famae ornatius,
id. Fam. 9, 21, 1:magnifice an subtiliter dicere,
Quint. 8, 3, 40.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Disputator — Dis|pu|ta|tor, der; s, ...oren [lat. disputator]: jmd., der an einer Disputation teilnimmt: der Gesprächsleiter versuchte vergeblich den Streit zwischen den en zu schlichten … Universal-Lexikon
Disputator — Dis|pu|ta|tor der; s, ...oren <aus lat. disputator »Teilnehmer an einem Disput; wissenschaftlicher Forscher od. Denker«> svw. ↑Disputant … Das große Fremdwörterbuch
disputator — … Useful english dictionary
disputador — (Del lat. disputator.) ► adjetivo/ sustantivo Que disputa o gusta de disputar. * * * disputador, a adj. y n. Que disputa. * * * disputador, ra. (Del lat. disputātor, ōris). adj. Que disputa. U. t. c. s. || 2. Que tiene el vicio de disputar. U. t … Enciclopedia Universal
Gregor Breitkopf — (* um 1472 in Konitz in Polnisch Preußen; † 20. Januar 1529[1] in Leipzig, auch Bredekoph, Brethekopf, Gregorius Bredekopf, Gregorius Laticephalus (de Konitz) und Gregorius Prutenus genannt, war ein deutscher Humanist. Breitkopf besuchte seit… … Deutsch Wikipedia
Disputatorin — Dis|pu|ta|to|rin, die; , nen: w. Form zu ↑Disputator … Universal-Lexikon
LOGOTHETA — Graece Λογοθέτης, in Gloss. Gr. Lat. Ratiocinator, discussor, disputator, qui rationes accepti et depensi expendit ac discutit; dictus est apud Procop. de Bello Goth. l. 3. c. 1. et 21. magistratus Aulae CPolitanae non unius generis. Duplices… … Hofmann J. Lexicon universale
PIERIUS — I. PIERIUS Presbyter Alexandrinus, sub Diocletiano Imperatore et Theone Episcopo floruit. Eloquens disputator, contionator insignis, propterea parvus Origenes dictus. Scripsit 12. libros de Ecclesiae priscis ceremoniis, sed Spiritum Sanctum,… … Hofmann J. Lexicon universale
SANDERSON Robertus — Anglus, acer et solidus disputator, Episcopus Lincolniensis a Carolo II. Rege post reditum, ob fidem eius inconcussam, creatus est, postquam in Academia Oxoniensi Theologicâ Professione aliquamdiu defunctus, sed a Parlamentariis illâ exutus… … Hofmann J. Lexicon universale
VITAKERUS Guilielmus — Theologus Anglus eloquen tissimus et longe doctissimus, in Academia Cantabrigiensi Professor. Acutissimus contra Latinos disputator suô tempore habitus, refutavit vustum Bellarmini opus, antequam id totum in lucem prodiisset: graviter in vectus… … Hofmann J. Lexicon universale
диспутатор — (лат. disputator) човек што диспутира, што расправа, што се препира за нешто … Macedonian dictionary