Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

discrepans

  • 1 discrepāns

        discrepāns antis,    P. of discrepo.

    Latin-English dictionary > discrepāns

  • 2 discrepans

    discrĕpans, antis, Part. and P. a., from discrepo.

    Lewis & Short latin dictionary > discrepans

  • 3 discrepo

    discrĕpo, āre, crĕpāvi (crĕpŭi) - intr. -    - parf. discrepavi Cic. de Or. 3, 119; discrepui Hor. P. 219 --- discripaturus Optat. Don. 4, 2. [st1]1 [-] rendre un son différent, ne pas être d’accord, être discordant.    - in fidibus quamvis paulum discrepent, tamen id a sciente animadverti solet, Cic. Off. 1, 145: dans le jeu de la lyre la moindre discordance est sentie par les hommes de l'art. [st1]2 [-] ne pas s'accorder, être différent de, différer de.    - in aliqua re (de aliqua re) discrepare: différer en qqch.    - cum aliqua re (ab aliqua re) discrepare: différer de qqch.    - sibi discrepare: être en désaccord avec soi-même.    - causa latendi discrepat, Ov. F. 6, 572: le motif qui les fait se cacher est incertain.    - ut haec duo verbo inter se discrepare, re unum sonare videantur, Cic. Off. 3, 83: de façon que, on le voit, ces deux choses, opposées de nom, en réalité ont le même sens.    - oratio verbis discrepans, sententiis congruens, Cic. Leg. 1, 30: la parole, qui diffère dans l'expression, s'accorde dans les pensées.    - res discrepans opinionibus, Vell. 1: fait sur lequel les opinions sont partagées.    - impers. - discrepat: on ne s'accorde pas, il y a dissentiment.    - veneno quidem occisum convenit; ubi autem et per quem dato, discrepat, Suet. Claud. 44: il mourut empoisonné, tout le monde en convient, mais où et par qui le poison a été donné, il y a désaccord là-dessus.    - discrepat inter scriptores rerum, Liv. 38, 56: il y a désaccord entre les historiens.    - discrepat de latore, Liv. 3, 31, 8: on ne s'accorde pas sur l'auteur (de ces lois).    - non discrepat quin + subj.: il n'est pas contesté que (on s'accorde à dire que).    - nec discrepat, quin dictator eo anno A. Cornelius fuerit, Liv. 8: et il n'est pas contesté qu'A. Cornélius fut dictateur cette année-là.
    * * *
    discrĕpo, āre, crĕpāvi (crĕpŭi) - intr. -    - parf. discrepavi Cic. de Or. 3, 119; discrepui Hor. P. 219 --- discripaturus Optat. Don. 4, 2. [st1]1 [-] rendre un son différent, ne pas être d’accord, être discordant.    - in fidibus quamvis paulum discrepent, tamen id a sciente animadverti solet, Cic. Off. 1, 145: dans le jeu de la lyre la moindre discordance est sentie par les hommes de l'art. [st1]2 [-] ne pas s'accorder, être différent de, différer de.    - in aliqua re (de aliqua re) discrepare: différer en qqch.    - cum aliqua re (ab aliqua re) discrepare: différer de qqch.    - sibi discrepare: être en désaccord avec soi-même.    - causa latendi discrepat, Ov. F. 6, 572: le motif qui les fait se cacher est incertain.    - ut haec duo verbo inter se discrepare, re unum sonare videantur, Cic. Off. 3, 83: de façon que, on le voit, ces deux choses, opposées de nom, en réalité ont le même sens.    - oratio verbis discrepans, sententiis congruens, Cic. Leg. 1, 30: la parole, qui diffère dans l'expression, s'accorde dans les pensées.    - res discrepans opinionibus, Vell. 1: fait sur lequel les opinions sont partagées.    - impers. - discrepat: on ne s'accorde pas, il y a dissentiment.    - veneno quidem occisum convenit; ubi autem et per quem dato, discrepat, Suet. Claud. 44: il mourut empoisonné, tout le monde en convient, mais où et par qui le poison a été donné, il y a désaccord là-dessus.    - discrepat inter scriptores rerum, Liv. 38, 56: il y a désaccord entre les historiens.    - discrepat de latore, Liv. 3, 31, 8: on ne s'accorde pas sur l'auteur (de ces lois).    - non discrepat quin + subj.: il n'est pas contesté que (on s'accorde à dire que).    - nec discrepat, quin dictator eo anno A. Cornelius fuerit, Liv. 8: et il n'est pas contesté qu'A. Cornélius fut dictateur cette année-là.
    * * *
        Discrepo, discrepas, pen. corr. discrepui et discrepaui, discrepitum, discrepare. Cic. Sonner diversement, Faire divers sons.
    \
        Discrepare, per translationem. Cic. Desaccorder, Discorder, Estre different, Ne resembler point, Disconvenir.
    \
        A consiliis alicuius discrepare. Plancus Ciceroni. Ne point estre de l'advis d'aucun.
    \
        A meis rationibus discrepant tuae. Cic. Tes affaires sont autres que les miens, Ne resemblent pas aux miens.
    \
        Discrepant facta cum dictis. Cic. Les faicts et les parolles ne conviennent pas, Ne s'accordent ou resemblent point, Les faicts ne s'accordent point avec les parolles, Quand on dit d'un, et on fait d'autre.
    \
        Medium primo medio discrepat vltimum. Horat. Le milieu n'accorde point avec le commencement, et la fin n'accorde point avec le milieu.
    \
        Discrepare in re aliqua. Cic. Estre discordant en quelque chose.
    \
        Discrepat inter authores. Liu. Les autheurs ne s'accordent point, Ne sont point d'accord.
    \
        Inter se videntur duae leges, aut plures discrepare. Cic. Estre contraires et repugnantes l'une à l'autre.
    \
        Sibi discrepare. Cic. N'accorder point avec soymesme.

    Dictionarium latinogallicum > discrepo

  • 4 congruens

    congruēns, entis, PAdi., bei Spät. auch m. Compar. u. Superl. (congruo), übereinstimmend, I) mit einem andern übereinstimmend, im Einklang stehend, einem Ggstde. entsprechend, angemessen, a) v. Lebl. (Ggstz. discrepans, repugnans): motus c., Liv.: actio vocis, vultus et gestus c. et apta, Cic.: quod (genus) ego aptum et congruens nomino, Cic.: oratio verbis discrepans, sententiis congruens, Cic.: haec duo pro congruentibus sumere tam vehementer repugnantia, Cic. – m. cum u. Abl. od. m. bl. Dat. (wem? mit wem?), gestus cum sententiis c., Cic.: actiones virtutibus congruentes, Cic.: mors minime c. vitae, Suet.: quid congruentius deo, Lact. 4, 26, 13. – m. ex u. Abl., ex prodigiis c. ars, Acc. tr. 419. – congruens est od. videtur m. folg. Infin., Tac. ann. 4, 2; hist. 5, 8: m. folg. Acc. u. Infin., Plin. pan. 38, 6: m. folg. ut u. Konj., Gell. 17, 8, 13. Ulp. dig. 1, 16, 4. § 3: u. so congruentius videtur m. Infin., Cod. Iust. 8, 47, 4: congruentissimum est m. folg. Acc. u. Infin., Tert. de anim. 58. – Plur. subst., congruentia, ium, n., Übereinstimmendes, congruentia ad consulem referre, Liv.: u. m. Dat., congruentia his disserere, Tac. – b) v. Pers., m. cum u. Abl., congruens cum ea disciplina, quam colebat, Cic.: Aristotelem et Theophrastum cum illis re congruentes, genere docendi paulum differentes, secuti, Cic. – II) mit sich selbst im Einklang ste hend, gleichförmig, a) v. Lebl.: is concentus ex dissimillimarum vocum moderatione concors tamen efficitur et congruens, Cic. de rep. 2, 69: clamor c., einstimmiges (Ggstz. voces dissonae), Liv. 30, 34, 1: vox congruentissima, Apul. apol. 73. – b) v. Pers.: ceteris membris usque ad imos pedes aequalis et c., ebenmäßig u. gleichförmig gebaut, Suet. Tib. 68, 1.

    lateinisch-deutsches > congruens

  • 5 discrepo

    dis-crepo, āvī, āre, nicht übereinstimmen (Ggstz. consonare, unum sonare), I) eig., v. musikal. Instrumenten usw., Cic. de off. 1, 145; de rep. 2, 69: v. Pers., Cic. de or. 3, 196. – II) übtr.: a) nicht übereinstimmen, disharmonieren, im Widerspruche stehen, abweichen, d. cum alqo od. cum alqa re, Cic.: d. ab alqa re, Cic.: multum ab alqa re, Vell.: d. sibi, Cic.: inter se, Cic.: nulla in re, Cic.: res multum discrepans auctorum opinionibus, Vell. – m. Dat. = von (s. Ritter Hor. carm. 2, 2, 18), dicta factis discrepant, Acc. fr.: longe mea discrepat istis et vox et ratio, Hor.: quantum simplex bilarisque nepoti discrepet, Hor.: discrepet his alius, Pers.: maioribus nostris non discrepemus, Vopisc. Car. 4, 7 P.: m. Abl. (von), vili nec discrepat arbore laurus, Claud. VI. cons. Hon. 28. – id quod haud discrepat, Liv.: causa latendi discrepat, ist ungewiß, unentschieden, Ov.: honestate igitur dirigenda utilitas est et quidem sic, ut haec duo verbo inter se discrepare, re unum sonare (einerlei Bedeutung zu haben) videantur, Cic.: interpres est mentis oratio verbis discrepans, sententiis congruens, Cic. – b) impers., discrepat, man ist uneins, man stimmt nicht überein, es besteht ein Widerspruch (Ggstz. convenit), discrepat inter scriptores, Liv.: cum de legibus conveniret, de latore tantum discreparet, Liv. – discrepat (es leuchtet nicht ein) m. folg. Acc. u. Infin., Lucr. 1, 582. – illud haud quaquam discrepat m. folg. Acc. u. Infin., Liv. 22, 36, 5: non od. haud discrepat, quin m. Konj., Liv. 8, 40, 1 u. 25, 28, 3: m. folg. indir. Fragesatz, Liv. 29, 25, 1. Suet. Claud. 44, 2. – c) Partiz. im Superl., discrepantissimus, a, um, ganz abweichend, habitus, Solin. 52, 19: res (Plur.), Sidon. epist. 9, 16, 3. – / Perf. discrepavi (auch Cic. de or. 3, 119 [Kays. u. Sor.]): Perf. discrepui nur Hor. de art. poët. 219. – Partiz. Fut. akt. discrepaturus, Optat. schism. Donatist. 4, 2 (wo Futur. periphr. discrepaturae fuerant).

    lateinisch-deutsches > discrepo

  • 6 congruens

    congrŭens, entis part. prés. de congruo. [st2]1 [-] qui coïncide, qui se rencontre. [st2]2 [-] qui s'accorde avec, qui se rapporte à, convenable, conforme, juste, approprié. [st2]3 [-] symétrique, bien proportionné.    - clamor congruens: cris poussés à l'unisson.    - congruens est + inf.: il est convenable de.    - congruens crediderim recensere... Tac. An. 4: je crois qu'il est convenable de passer en revue...    - congruens est + prop. inf.: il est convenable que...    - congruens erat eandem immunitatem parentes in liberorum bonis obtinere, Plin. Pan. 38, 6: il était juste de voir les parents bénéficier de la même exemption d'impôts sur le bien des enfants.    - ut congruens est, Plin.: comme il convient.    - vita congruens cum disciplina, Cic. Brut. 31, 117: une manière de vivre en conformité avec l'esprit de son école.    - gestus cum sententiis congruens, Cic.: geste en accord avec les pensées.    - congruens actio menti, Cic. de Or. 3, 59, 222: l'action oratoire en accord avec l'esprit.    - mors minime congruens vitae, Suet: mort nullement en rapport avec la vie.    - haec duo pro congruentibus sumunt tam vehementer repugnantia, Cic. Ac. 2, 44: ils associent, comme étant d'accord, ces deux principes si fortement contradictoires.    - verbis discrepans, sententiis congruens, Cic. Leg. 1, 30: avec une différence dans les mots, un accord dans les idées.    - Tiberius fuit... aequalis et congruens, Suet. Tib. 68, 1: Tibère avait le corps bien proportionné et bien équilibré.
    * * *
    congrŭens, entis part. prés. de congruo. [st2]1 [-] qui coïncide, qui se rencontre. [st2]2 [-] qui s'accorde avec, qui se rapporte à, convenable, conforme, juste, approprié. [st2]3 [-] symétrique, bien proportionné.    - clamor congruens: cris poussés à l'unisson.    - congruens est + inf.: il est convenable de.    - congruens crediderim recensere... Tac. An. 4: je crois qu'il est convenable de passer en revue...    - congruens est + prop. inf.: il est convenable que...    - congruens erat eandem immunitatem parentes in liberorum bonis obtinere, Plin. Pan. 38, 6: il était juste de voir les parents bénéficier de la même exemption d'impôts sur le bien des enfants.    - ut congruens est, Plin.: comme il convient.    - vita congruens cum disciplina, Cic. Brut. 31, 117: une manière de vivre en conformité avec l'esprit de son école.    - gestus cum sententiis congruens, Cic.: geste en accord avec les pensées.    - congruens actio menti, Cic. de Or. 3, 59, 222: l'action oratoire en accord avec l'esprit.    - mors minime congruens vitae, Suet: mort nullement en rapport avec la vie.    - haec duo pro congruentibus sumunt tam vehementer repugnantia, Cic. Ac. 2, 44: ils associent, comme étant d'accord, ces deux principes si fortement contradictoires.    - verbis discrepans, sententiis congruens, Cic. Leg. 1, 30: avec une différence dans les mots, un accord dans les idées.    - Tiberius fuit... aequalis et congruens, Suet. Tib. 68, 1: Tibère avait le corps bien proportionné et bien équilibré.
    * * *
        Congruens, huius congruentis, Participium. Cic. Accordant, Convenant, Sortable.

    Dictionarium latinogallicum > congruens

  • 7 congruens

    congruēns, entis, PAdi., bei Spät. auch m. Compar. u. Superl. (congruo), übereinstimmend, I) mit einem andern übereinstimmend, im Einklang stehend, einem Ggstde. entsprechend, angemessen, a) v. Lebl. (Ggstz. discrepans, repugnans): motus c., Liv.: actio vocis, vultus et gestus c. et apta, Cic.: quod (genus) ego aptum et congruens nomino, Cic.: oratio verbis discrepans, sententiis congruens, Cic.: haec duo pro congruentibus sumere tam vehementer repugnantia, Cic. – m. cum u. Abl. od. m. bl. Dat. (wem? mit wem?), gestus cum sententiis c., Cic.: actiones virtutibus congruentes, Cic.: mors minime c. vitae, Suet.: quid congruentius deo, Lact. 4, 26, 13. – m. ex u. Abl., ex prodigiis c. ars, Acc. tr. 419. – congruens est od. videtur m. folg. Infin., Tac. ann. 4, 2; hist. 5, 8: m. folg. Acc. u. Infin., Plin. pan. 38, 6: m. folg. ut u. Konj., Gell. 17, 8, 13. Ulp. dig. 1, 16, 4. § 3: u. so congruentius videtur m. Infin., Cod. Iust. 8, 47, 4: congruentissimum est m. folg. Acc. u. Infin., Tert. de anim. 58. – Plur. subst., congruentia, ium, n., Übereinstimmendes, congruentia ad consulem referre, Liv.: u. m. Dat., congruentia his disserere, Tac. – b) v. Pers., m. cum u. Abl., congruens cum ea disciplina, quam colebat, Cic.: Aristotelem et Theophrastum cum illis re congruentes, genere docendi paulum differentes, secuti, Cic. – II) mit sich selbst im Einklang ste-
    ————
    hend, gleichförmig, a) v. Lebl.: is concentus ex dissimillimarum vocum moderatione concors tamen efficitur et congruens, Cic. de rep. 2, 69: clamor c., einstimmiges (Ggstz. voces dissonae), Liv. 30, 34, 1: vox congruentissima, Apul. apol. 73. – b) v. Pers.: ceteris membris usque ad imos pedes aequalis et c., ebenmäßig u. gleichförmig gebaut, Suet. Tib. 68, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > congruens

  • 8 discrepo

    dis-crepo, āvī, āre, nicht übereinstimmen (Ggstz. consonare, unum sonare), I) eig., v. musikal. Instrumenten usw., Cic. de off. 1, 145; de rep. 2, 69: v. Pers., Cic. de or. 3, 196. – II) übtr.: a) nicht übereinstimmen, disharmonieren, im Widerspruche stehen, abweichen, d. cum alqo od. cum alqa re, Cic.: d. ab alqa re, Cic.: multum ab alqa re, Vell.: d. sibi, Cic.: inter se, Cic.: nulla in re, Cic.: res multum discrepans auctorum opinionibus, Vell. – m. Dat. = von (s. Ritter Hor. carm. 2, 2, 18), dicta factis discrepant, Acc. fr.: longe mea discrepat istis et vox et ratio, Hor.: quantum simplex bilarisque nepoti discrepet, Hor.: discrepet his alius, Pers.: maioribus nostris non discrepemus, Vopisc. Car. 4, 7 P.: m. Abl. (von), vili nec discrepat arbore laurus, Claud. VI. cons. Hon. 28. – id quod haud discrepat, Liv.: causa latendi discrepat, ist ungewiß, unentschieden, Ov.: honestate igitur dirigenda utilitas est et quidem sic, ut haec duo verbo inter se discrepare, re unum sonare (einerlei Bedeutung zu haben) videantur, Cic.: interpres est mentis oratio verbis discrepans, sententiis congruens, Cic. – b) impers., discrepat, man ist uneins, man stimmt nicht überein, es besteht ein Widerspruch (Ggstz. convenit), discrepat inter scriptores, Liv.: cum de legibus conveniret, de latore tantum discreparet, Liv. – discrepat (es leuchtet nicht ein) m. folg. Acc.
    ————
    u. Infin., Lucr. 1, 582. – illud haud quaquam discrepat m. folg. Acc. u. Infin., Liv. 22, 36, 5: non od. haud discrepat, quin m. Konj., Liv. 8, 40, 1 u. 25, 28, 3: m. folg. indir. Fragesatz, Liv. 29, 25, 1. Suet. Claud. 44, 2. – c) Partiz. im Superl., discrepantissimus, a, um, ganz abweichend, habitus, Solin. 52, 19: res (Plur.), Sidon. epist. 9, 16, 3. – Perf. discrepavi (auch Cic. de or. 3, 119 [Kays. u. Sor.]): Perf. discrepui nur Hor. de art. poët. 219. – Partiz. Fut. akt. discrepaturus, Optat. schism. Donatist. 4, 2 (wo Futur. periphr. discrepaturae fuerant).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > discrepo

  • 9 indiscrepans

    in-discrepāns, antis
    подходящий, сходный, доступный (mercium pretium Aug)

    Латинско-русский словарь > indiscrepans

  • 10 indiscrepans

    in-discrepāns, antis (in u. discrepo), nicht abweichend, gehörig, mercium pretium, Augustin. epist. 216, 6.

    lateinisch-deutsches > indiscrepans

  • 11 verschieden [1]

    1. verschieden, I) nicht gleich: varius (mannigfaltig, unterschiedlich). – diversus (ganz voneinander abweichend). – dispar. impar, von etwas, alci rei (ungleich, u. zwar disp. nicht ganz gleich, imp. völlig ungleich); im Plur. verb. diversi et impares.dissimilis, von etw., alcis rei (unähnlich). – disiunctus (voneinander getrennt, auch von Orten). – discrepans (nicht harmonierend, v. Meinungen etc.). – dissŏnus (nicht übereinstimmend). – alius (ein anderer, nicht derselbe). – verschieden in Sprache u. Sitten (von zwei Völkern etc.), dissoni sermone moribusque: nicht sehr v. in Sprache und Sitten, haud multum linguā moribusque abhorrentes: ganz v. von Charakter, longe dispar moribus. – eine Sache auf v. Art verteidigen, causam varie defendere: v. sein, diversos esse; inter se differre od. discrepare: v. sein von etwas, differre, distare ab alqa re; discrepare ab od. cum alqa re: nicht sehr v. sein, haud multum distare: nicht sehr an oder durch etwas v. sein, haud multum abhorrere alqā re (z.B. linguā moribusque): sehr, himmelweit v. sein, plurimum differre; immane quantum discrepare (beide auch von etwas, ab alqa re). – II) verschiedene, d. i. etliche, aliqui usw., s. »einige« (Plur) unter »einiger«.

    deutsch-lateinisches > verschieden [1]

  • 12 abweichend

    abweichend, discrepans (nicht in Einklang stehend). – diversus (verschieden, anders). – eine a. Ansicht haben, dissidēre, dissentire ab od. cum alqo.

    deutsch-lateinisches > abweichend

  • 13 Disharmonie

    Disharmonie, in der Musik, discrepans in fidibus aut tibiis concentus. – Uneig., a) = Ungleichförmigkeit: discrepantia. – b) = Uneinigkeit, Zwietracht, w. s. – disharmonieren, discordare, dissentire, dissidēre inter se. disharmonisch, s. mißtönend.

    deutsch-lateinisches > Disharmonie

  • 14 einstimmig

    einstimmig, concinens (der Meinung nach harmonierend, Ggstz. discrepans). – conspirans (übereinstimmend, sowohl übh., v. Dingen, als der Gesinnung nach, von Pers.). – congruens (gleichförmig, harmonisch, Ggstz. dissonus). – consentiens (übereinstimmend der Meinung u. Gesinnung nach, Ggstz. dissentiens). – constans (mit sich übereinstimmend, sich gleichbleibend, z.B. rumores). – concors (von gleichem Sinne, einträchtig, einig, harmonierend, Ggstz. discors, v. Pers. u. Dingen). – mit ei. Lob, concentu laudantium (z.B. excipi): durch ei. Wahl des Volks, cunctis populi suffragiis (z.B. consulem declarari: u. regem creari): nach dem ei. Urteil aller ist etc., inter omnes constat mit folg. Akk. u. Infin. (es steht bei allen fest, daß etc.): ei. sein, concinere; conspirare; consentire: über etw., consentientem esse de alqa re (z.B. von fama omnium [allgemeiner Ruf]); uno ore od. unā et mente et voce consentire de alqa re (v. mehreren Pers.): mit jmd. über etwas, idem sentire in re od. de re, quod alius: alle sind darin einstimmig, hoc inter omnes convenit; in hoc omnes consentiunt od. omnes in ea re unum atque idem sentiunt: nicht ei. sein, dissentire, discrepare, in etwas, de alqa re.Adv.unā voce. uno ore (wie aus einem Munde). – consentiente voce (mit zusammen einfallender Stimme, z.B. reliquam partem cantici referre = ei. einfallen in etc.). – clamore consentiente (mit einstimmigem Geschrei, z.B. poscere pugnam). – uno consensu. omnium [712] consensu. summo consensu. auch hl. consensu (nach allgemeiner Zustimmung). – omnium voluntate (nach allgemeinem Willen, einwillig). – uno animo atque unā voce (einmütig u. einstimmig, z.B. alqm defendere: u. proelium poscere). – omnibus sententiis. per omnium sententias (durch alle vor Gericht, im Senate etc. abgegebenen Stimmen, z.B. condemnari, absolvi: u. creari). – cunctis populi suffragiis (durch alle in den Komitien abgegebenen Stimmen, durch einstimmige Wahl, z.B. consulem declarari, regem creari). – constanter (sich gleichbleibend, z.B. nuntiavere manus cogi). – ei. etwas beschließen, communi sententiā statuere alqd: sie beschließen ei., ad unum omnes decernunt oder ita ut omnes ad unum consentiant decernunt m. folg. Akk. u. Infin.: man war ei. der Meinung, omnium in unum congruerunt sententiae: es wird etwas jmdm. ei. gemeldet, hinterbracht, alqd ad alqm unā omnium voce perfertur.

    deutsch-lateinisches > einstimmig

  • 15 Inhalt

    Inhalt, quae continetalqd (das, was ein Raum, ein Gefäß etc. enthält, z.B. diffundendo quae [amphorae) continuerant alimentum praestaret incendio: oder auch was eine Schrift enthält). – summa (die Hauptmomente, -data, z.B. eines Briefes, einer Unterredung, der Aufträge etc.). – sententia. sententiae (der Hauptgedanke, die Hauptgedanken einer Rede, Schrift, Erörterung etc.). – argumentum (der einer Rede, Schrift etc. zugrunde liegende Stoff). – Der »Inhalt« wird auch häufig durch res ausgedrückt (im Ggstz. zu den verba, den Worten, z.B. verborum compositio rebus accommodata [1380] est). – von dem Inhalt, des Inhalts, in hunc modum (in der Weise (geschrieben], z.B. litterae in hunc modum); hoc exemplo (wenn der I. abschriftlich mitgeteilt wird, z.B. pueri epistulam mihi attulerunt hoc exemplo): desselben, gleichen, gleichlautenden Inhalts, sententiis congruens (den Gedanken nach übereinstimmend, Ggstz. verbis discrepans; z.B. oratio); eādem sententiā. iisdem sententiis (gleichlautend dem oder den Gedanken nach); in eandem sententiam (auf gleichen Gedanken hinauslaufend, z.B. recitare alqd: u. multa dicere); iisdem verbis (gleichlautend den Worten nach); eodem exemplo. uno exemplo (in gleichlautender Abschrift, z.B. litterae, testamentum); eādem ratione (von gleicher Beschaffenheit, z.B. litterae). – der I. einer Schrift ist das u. das, liber continet mit Akk., od. (in) libro continetur mit Nomin. des Inhalts (das Buch enthält oder in dem Buche ist enthalten); liber est de alqa re (die Schrift handelt über etc.). – der wörtliche I. des Briefes war, epistula his verbis conscripta erat: der Brief hatte ungefähr folgenden I., in epistula scriptum erat his fere verbis.

    deutsch-lateinisches > Inhalt

  • 16 pflichtwidrig

    [1868] pflichtwidrig, ab officio discrepans (der Pflicht entgegen seiend). – improbus (nicht rechtschaffen). – non iustus (nicht ordentlich). – impius (gewissenlos gegen Gott, Eltern etc.). – pfl. handeln, officio suo deesse; officium praetermittere od. neglegere od. deserere: es ist pfl., zu etc., contra officium est m. folg. Infin.

    deutsch-lateinisches > pflichtwidrig

  • 17 unharmonisch

    unharmonisch, dissŏnus; discors; discrepans.

    deutsch-lateinisches > unharmonisch

  • 18 widernatürlich

    widernatürlich, naturae repugnans od. inimicus a natura discrepans (der Natur widerstreitend). [2690]qui, quae, quod est ultra verum (über das Wahre hinausgehend, z.B. sonus) – monstruosus. portentosus (gegen den gewöhnlichen Lauf der Natur gehend). – w. handeln, praeter naturam facere: w. sein, contra naturam esse: das ist w., hoc est prodigium.

    deutsch-lateinisches > widernatürlich

  • 19 Widerspruch

    Widerspruch, I) als Handlung: reclamatio (lauter Widerspruch). – ohne W., s. (ohne) Widerrede. – W. finden, impugnari; non omnibus probari: keinen W. finden, non impugnari; omnibus probari: heftigen W. finden, acriter od. graviter impugnari. – II) als Zustand: repugnantia. pugna. – discrepantia (Mangel an Übereinstimmung, z.B. scripti et voluntatis). – diversitas (Verschiedenheit, wenn zwei Dinge gänzlich voneinander abweichen, z.B. mira diversitas naturae). – dissensio (Meinungsverschiedenheit). – sententia discrepans od. Plur. sententiae discrepantes (nicht übereinstimmende Meinung oder Meinungen, z.B. [2692] doctissimorum hominum). – Widersprüche auch inconstantia (Inkonsequenz, z.B. Platonis). – im W. mit etw., contra alqd (z.B. contra naturam, contra leges): ganz im W. mit dem, was etc., contra quam (z.B. edicere est ausus, ut senatus, contra quam ipse censuisset, ad vestitum rediret). – mit etwas in W. stehen, alci rei repugnare od. adversari; cum alqa re pugnare od. discrepare: abhorrere ab alqa re (von etwas gänzlich abweichen, z.B. a vita hominum et a moribus); alqd non convenit alci rei (etw. paßt nicht zu etwas. z.B. meis moribus). – miteinander in W. stehen, inter se pugnare od. repugnare od. discrepare od. dissidēre: mit sich selbst in W. stehen. secum pugnare (sich widerstreiten); pugnantia loqui (sich Widerstreitendes reden); a se dissidere. secum dissentire. sibi non constare (sich nicht in Meinung und Gesinnung gleichbleiben, von Pers.).

    deutsch-lateinisches > Widerspruch

  • 20 indiscrepans

    in-discrepāns, antis (in u. discrepo), nicht abweichend, gehörig, mercium pretium, Augustin. epist. 216, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indiscrepans

См. также в других словарях:

  • discrepans — index different, discordant Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • discrepans —   L. discrepo, be different. A species of Panicum but with the habit of Agrostis …   Etymological dictionary of grasses

  • Ogasawarana discrepans — Conservation status Data Deficient (IUCN 2.3)[1] …   Wikipedia

  • Eudocima discrepans — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum …   Wikipedia

  • Ogasawarana discrepans —   Ogasawarana discrepans Estado de conservación Datos insuficientes …   Wikipedia Español

  • Nomada discrepans — Systematik Klasse: Insekten (Insecta) Ordnung: Hautflügler (Hymenoptera) Überfamilie: Apoidea Familie …   Deutsch Wikipedia

  • Actenodia discrepans —   Actenodia discrepans Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Tribunosoma discrepans —   Tribunosoma discrepans Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Euphorbia discrepans — raizgioji karpažolė statusas T sritis vardynas apibrėžtis Karpažolinių šeimos augalas (Euphorbia discrepans), paplitęs Tanzanijoje. atitikmenys: lot. Euphorbia discrepans šaltinis Valstybinės lietuvių kalbos komisijos 2007 m. birželio 5 d.… …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

  • Dismorphia amphione — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum …   Wikipedia

  • Nipponoharpalus — discrepans Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»