-
1 culpō
culpō āvī, ātus, āre [culpa], to reproach, blame, censure, reprove, disapprove, condemn: quos culpavi, O.: culpatur ab illis, H.: faciem deae, O.: versūs duros, H.: culpetne probetne, O.: defendere (amicum) alio culpante, H. — To throw blame upon, find fault with, complain of: arbore nunc aquas Culpante, H.: culpantur calami, H.* * *culpare, culpavi, culpatus V TRANSblame, find fault with, censure, reproach, reprove, disapprove; accuse, condemn -
2 condemnō
condemnō āvī, ātus, are [com- + damno], to convict, condemn, sentence, find guilty: omnes sine dubitatione condemnant: reum: alquem iudicio turpissimo: hunc sibi, for his own benefit: arbitrium pro socio condemnari, in an arbitration on the partnership: alqm ambitūs: alqm capitis, capitally: iniuriarum: pecuniae publicae: rerum capitalium, S.: sponsionis: eodem crimine Sopatrum: quadruplo condemnari, be mulcted: alqm de aleā: de pecuniis repetundis. — To condemn, blame, disapprove: factum iudicio amicorum: aliquem inertiae: summae iniquitatis condemnari, Cs.: hominem de litteris conruptis.—Of a prosecutor, to convict, prosecute successfully, prove guilty: hoc crimine illum: alqm furti: istum omnium sententiis: inimicum.* * *condemnare, condemnavi, condemnatus V TRANScondemn, doom, convict; find guilty; (pass) sentence; blame, censure, impugn -
3 damnō
damnō āvī, ātus, āre [damnum], to adjudge guilty, condemn, convict: reum: damnarent an absolverent: delicta mariti, i. e. believe him guilty, O.: causa damnata, decided unfavorably: contra edictum fecisse damnari: ambitūs damnatus, Cs.: furti: eo crimine damnari: Clodio interfecto, eo nomine erat damnatus, Cs.: existimatione damnatus, by public opinion: de maiestate damnatus: damnatus, quod praebuisset, etc., L.: ducent damnatum domum, will condemn and drag home (as a fraudulent debtor), T.: damnatum poenam sequi oportebat, if convicted, Cs. — To sentence, doom: capitis, Cs.: octupli damnari, mulcted: absentem capitalis poenae, L.: falso damnati crimine mortis, V.: longi laboris, H.: tertiā parte agri, L.: morti, L.: a Popilio decem milibus aeris, i. e. prosecuted by P., and fined, L.: gladiatorum dare centum Damnati paria, i. e. bound by the will, H.— To condemn, blame, disapprove, reject: nimios amores, O.: facto damnandus in uno, O.: sua lumina, the evidence of, O.: consilium, Cu.— To consecrate, devote, condemn as a sacrifice: caput Orco, V.: Quem damnet labor (sc. leto), V.—With voti (poet. also votis), to grant one's prayer (and thus exact fulfilment of a vow): dixit nunc demum se voti esse damnatum, N.: ut damnarentur ipsi votorum, L.: damnabis tu quoque votis (agricolas), V.* * *damnare, damnavi, damnatus V TRANSpass/pronounce judgement, find guilty; deliver/condemn/sentence; harm/damn/doom; discredit; seek/secure condemnation of; find fault; bind/oblige under a will -
4 ēiciō
ēiciō (pronounced but not written ē-iiciō), iēcī, iectus, ere [ex + iacio], to cast out, thrust out, drive away, put out, eject, expel: linguam: eiecto armo, dislocated, V.: ex senatu eiectus: hunc de civitate: a suis dis penatibus: finibus, S.: cadavera cellis, H.: in exsilium Catilinam.— To drive into exile, banish: a me eiectus: revocemus eiectos: Tarquinium eiectum accipere, from exile, V.— With se, to rush out, sally forth: se ex castris, Cs.: si se eiecerit secumque suos eduxerit: se foras, L.—Of ships, etc., to bring to land, land: navīs, Cs., L.— To run aground, cast ashore, strand, wreck: navīs in litore, Cs.: classem ad insulas, L. — Of persons, P. perf., wrecked, shipwrecked: hanc eiectam recepisse, T.: commune litus eiectis: eiectum litore Excepi, V.—Fig., to expel, drive away, free oneself from: sollicitudines: amorem ex animo: memoriam ex animis, L.—With se, to break forth, break out: voluptates se eiciunt universae.— To hoot (off the stage), condemn, reject, disapprove: cantorum ipsorum vocibus eiciebatur: quod tum explosum et eiectum est.* * *Ieicere, eici, eictus Vaccomplish, perform, bring about, causeIIeicere, ejeci, ejectus V TRANScast/throw/fling/drive out/up, extract, expel, discharge, vomit; out (tongue) -
5 explōdō
explōdō sī, sus, ere [ex + plaudo], to drive out, hiss away, hoot off: Aesopum explodi video: explosa Arbuscula, H. — To reject, disapprove: quod tum explosum est: sententias.* * *explodere, explosi, explosus V TRANSdrive (actor) off stage by clapping; scare off; reject (claim); eject/cast out -
6 improbō (in-pr-)
improbō (in-pr-) āvī, ātus, āre, to disapprove, blame, condemn, reject: qui si improbasset (SC.), Cs.: iudicium, overrule: per improbaturum haec Iovem, H.: potestas probandi improbandique (frumenti), rejecting: has (nymphas), derides, O. -
7 ob-sistō
ob-sistō stitī, stitus, ere, to take place before, stand in the way: obsistens obtestansque, L.: abeunti Volumnio, L.—To make stand against, oppose, resist, withstand: hostes obsteterunt, S.: Quicumque mundi terminus obstitit, H.: Gallia, cuius consensui ne orbis quidem terrarum possit obsistere, Cs.: dolori: visis, to disapprove of: obstitit Oceanus in se inquiri, forbids, Ta.: tibi, ne in aedīs accederes: ceteris naturis, quo minus perficiantur: facile posset obsisti fortunae: vix obsistitur illis, Quin, etc., they are hardly prevented, O. -
8 re-nuō
re-nuō uī, —, ere, to nod backwards, shake the head, deny, oppose, disapprove, reject, decline, refuse: renuit Sabellus, H.: renuente deo, against the will of the god, O.: hoc oculo renuente negare, with an incredulous eye, O.: renuentes huic crimini, denying this charge: renuis tu quod iubet alter, H.: convivium, decline: impetūs, check, Ta. -
9 re-spuō
re-spuō uī, ere, to spit back, discharge by spitting, cast out, cast off, eject, expel: gustatus, id, quod valde dulce est, respuit: quas natura respuerit: invisum cadaver (humus), O.—Fig., to reject, repel, refuse, spurn, dislike, disapprove: quis te tum audiret illorum? respuerent aures: id quod omnium mentes aspernentur ac respuant: haec aetas omne quod fieri non potest respuit: condicionem, Cs.: Caesaris interdicta respuuntur, are spurned: in animis hominum respui, L.: consolationem. -
10 abdico
Iabdicare, abdicavi, abdicatus V TRANSresign, abdicate; abolish; disinherit; renounce, reject, expel, disapprove ofIIabdicere, abdixi, abdictus V TRANSbe against, reject; withhold (someone's right); forbid by unfavorable omen -
11 improbo
improbare, improbavi, improbatus V TRANSdisapprove of, express disapproval of, condemn; reject -
12 inprobo
inprobare, inprobavi, inprobatus V TRANSdisapprove of, express disapproval of, condemn; reject -
13 rennuo
rennuere, rennui, rennutus Vrefuse; disapprove; decline; give a refusal; throw back head/eye/brows as sign -
14 renuo
renuere, renui, renutus Vrefuse; disapprove; decline; give a refusal; throw back head/eye/brows as sign -
15 abdico
to renounce, reject / abdicate / disapprove of -
16 acclamo
ac-clāmo ( adc.), āvi, ātum, 1, v. n., to raise a cry at, to shout at, to exclaim (in a friendly or hostile manner), with and without the dat.; also with the acc. of the thing called.I.To shout at in a hostile sense, to disapprove or blame by shouting (so partic. in the time of the republic):II.non metuo, ne mihi adclametis,
cry out against, Cic. Brut. 73, 256; cf. id. Muren. 8; id. Piso, 65; id. Verr. 2, 48; id. Caecin. 28; so Sen. Ep. 47, 11; Suet. Galb. 20 al.:hostis omnibus, qui adclamassent,
Cic. Verr. 2, 2, 20; so Vell. 2, 4, 4; Suet. Caes. 70 al.—After the Aug. period, to cry at with approbation, to shout applause, to approve with loud cries, to applaud, huzza:populus et miles Neroni Othoni adclamavit,
Tac. H. 1, 78; Suet. Claud. 7; 27; id. Dom. 13 al.:prosequentibus cunctis servatorem liberatoremque adclamantibus,
they applaud him with loud acclamations as their saviour and deliverer, Liv. 34, 50 fin.; so Tac. A. 1, 44 al.— Impers.:ei adclamatum est,
Plin. Ep. 4, 9, 18. -
17 adclamo
ac-clāmo ( adc.), āvi, ātum, 1, v. n., to raise a cry at, to shout at, to exclaim (in a friendly or hostile manner), with and without the dat.; also with the acc. of the thing called.I.To shout at in a hostile sense, to disapprove or blame by shouting (so partic. in the time of the republic):II.non metuo, ne mihi adclametis,
cry out against, Cic. Brut. 73, 256; cf. id. Muren. 8; id. Piso, 65; id. Verr. 2, 48; id. Caecin. 28; so Sen. Ep. 47, 11; Suet. Galb. 20 al.:hostis omnibus, qui adclamassent,
Cic. Verr. 2, 2, 20; so Vell. 2, 4, 4; Suet. Caes. 70 al.—After the Aug. period, to cry at with approbation, to shout applause, to approve with loud cries, to applaud, huzza:populus et miles Neroni Othoni adclamavit,
Tac. H. 1, 78; Suet. Claud. 7; 27; id. Dom. 13 al.:prosequentibus cunctis servatorem liberatoremque adclamantibus,
they applaud him with loud acclamations as their saviour and deliverer, Liv. 34, 50 fin.; so Tac. A. 1, 44 al.— Impers.:ei adclamatum est,
Plin. Ep. 4, 9, 18. -
18 condemno
con-demno, āvi, ātum, 1, v. a. [damno].I.To sentence, condemn, convict (in good prose; rare in the poets).A.In judicial proceedings (opp. absolvo); constr. aliquem, with gen., abl., de aliquā re, later with ad or in aliquid, or with ut.(α).Aliquem:(β).hunc per judicem condemnabis, cujus de eā re nullum est arbitrium?
Cic. Rosc. Com. 9, 25; 9, 26:Scamandrum, Fabricium,
id. Clu. 22, 59 sq.:qui cum judex esset, pecuniam acciperet ab accusatore ut reum condemnaret,
id. Verr. 1, 13, 39:omnis de consilii sententiā,
id. ib. 2, 5, 44, §114: aliquem judicio turpissimo,
id. Rosc. Am. 39, 113:ceteros causā incognitā,
id. N. D. 2, 29, 73:L. Murenam,
Quint. 5, 10, 99:super quadraginta reos ex diversis criminibus una sententia,
Suet. Calig. 38:aliauem multā inrogatā,
id. Tib. 3 et [p. 407] saep.:hunc hominem Veneri absolvat, sibi condemnat,
for his own benefit, Cic. Verr. 2, 2, 8, § 22; cf.: illum libertum illi patrono HS. X. milia condemnare, i. e. to pay him, Gai Inst. 4, 46.— Pass. with kindr. acc.:quasi ei, qui magnā fide societatem gererent, arbitrium pro socio condemnari solerent,
in an arbitration on the partnership, Cic. Quint. 3, 13: quidquid hereditario nomine condemnatus esset, Gai Inst. 2, 252.—And in jurid. formulae, also in act. with acc. of that to or in which one is condemned or mulcted: judex, si condemnat, certam pecuniam condemnare debet, Gai Inst. 4, 52; 4, 48:usuras usurarum,
Dig. 42, 1, 27.—With acc. and gen.:(γ).aliquem ambitūs,
Cic. Clu. 36, 98; Suet. Caes. 9:aliquem capitis,
capitally, Cic. de Or. 1, 54, 233; Suet. Dom. 11:injuriarum,
Cic. Verr. 2, 2, 8, § 22:pecuniae publicae,
id. Fl. 18, 43:rerum capitalium,
Sall. C. 36, 2:sponsionis,
Cic. Caecin. 31, 91: voti, obliged to fulfil his vow (because his wish was granted), Titin. ap. Non. p. 277, 6 (Com. Rel. v. 153 Rib.); Turp. ib. (Com. Rel. v. 128 ib.); cf.:damnare voti,
Liv. 10, 37, 16.—With acc. and abl.:(δ). (ε).aliquem eodem crimine,
Cic. Fam. 2, 1, 1:actionibus famosis,
Dig. 3, 2, 6, § 1 sq.:capitali poenā,
Suet. Dom. 14:certā pecuniā,
to a certain sum, Dig. 10, 1, 3; cf.:minori pecuniā,
ib. 27, 3, 20.—Acc. and ad aliquid:(ζ).aliquem ad metalla, et munitiones viarum aut bestias,
Suet. Calig. 27; cf.:ad bestias,
id. Claud. 14 fin.:ad mortem,
Tac. A. 16, 21; Lact. 6, 23, 20:ad pecuniam,
Dig. 26, 9, 5.—Acc. and in aliquid:(η).in antliam,
Suet. Tib. 51:in solidum,
Dig. 27, 3, 21:in certam quantitatem,
ib. 46, 1, 45.—Acc. and ut:B.condemnatus, ut pecuniam solvat,
Dig. 42, 1, 4.—Transf., in gen., to condemn, to accuse of, charge with; to blame, disapprove: vestra amatis;II.ceteros causā incognitā condemnatis,
Cic. N. D. 2, 29, 73:factum judicio amicorum,
id. Pis. 17, 39; id. Prov. Cons. 10, 25:sceleris generum suum,
id. Fam. 14, 14, 2:aliquem inertiae,
id. de Or. 1, 38, 172:aliquem summae iniquitatis,
Caes. B. G. 7, 19; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1:Gabinii litteras quādam notā atque ignominiā condemnastis,
Cic. Prov. Cons. 10, 25.—To urge the condemnation of a person, to effect it, to prosecute (rare):ego hoc uno crimine illum condemnem necesse est,
Cic. Div. in Caecil. 10, 30; id. Verr. 2, 5, 69, § 177; id. Rosc. Com. 9, 25 al.:tanto apud judicem hunc argenti condemnabo facilius,
Plaut. Most. 5, 1, 50:Fannium Caepionem... reum majestatis apud judices fecit et condemnavit,
Suet. Tib. 8; id. Vit. 2; Dig. 23, 3, 33; cf. damno. -
19 culpanda
culpo, āvi, ātum, 1, v. a. [culpa].I.To reproach or blame a person or thing as wrong or faulty, to censure, reprove, disapprove, condemn (syn.: reprehendo, vitupero; opp. laudo, probo, etc.; rare; mostly post-Aug.; never in the Cic. per.).a.With personal objects:b.quos modo culpavi,
Ov. M. 10, 581:illum,
Quint. 8, 4, 23:alium,
id. 4, 2, 26: Neronem, Suet. Vit. Pers. — Pass.:laudatur (prodigus) ab his, culpatur ab illis,
Hor. S. 1, 2, 11; 1, 4, 25; id. C. 4, 5, 20; Quint. 3, 6, 60:cum ob id culparetur,
Suet. Caes. 72:sola est, in quā merito culpetur, pecuniae cupiditas,
id. Vesp. 16 init.:num culpandus est qui coepit?
Plin. Ep. 7, 17, 4; 9, 19, 8.—With things as objects:c.hoc (opp. laudare),
Plaut. Bacch. 3, 2, 13:quod,
Ter. Eun. 2, 3, 96:faciem deae,
Ov. M. 11, 322:versus duros (with reprehendere inertes),
Hor. A. P. 446:statuas,
Mart. 9, 60, 12:modum praemii poenaeve,
Quint. 2, 4, 38:factum ipsum,
Plin. Ep. 1, 8, 15:plura culpanda sunt quam laudanda,
id. ib. 5, 8, 13.—Absol.:II.culpetne probetne,
Ov. M. 3, 256; 9, 524; Hor. S. 1, 4, 82.— Hence, subst.: culpanda, ōrum, n., things deserving censure:et probandorum et culpandorum ex iis confirmatio eosdem gradus habet,
Quint. 5, 11, 7.—Culpare aliquid, to declare something as a crime, to impute a fault to, to complain of, find fault with:A.arbore nunc aquas Culpante, etc.,
Hor. C. 3, 1, 31; cf.:agrorum infecunditatem,
Col. 1, prooem. §1: culpantur frustra calami,
Hor. S. 2, 3, 7.—Hence, culpā-tus, a, um, P. a.Worthy of reproach, blamable:B.Paris,
Verg. A. 2, 602:culpatius esse arbitror,
Gell. 11, 7, 1.—Corrupted, spoiled:vinum,
Macr. S. 7, 6. -
20 culpo
culpo, āvi, ātum, 1, v. a. [culpa].I.To reproach or blame a person or thing as wrong or faulty, to censure, reprove, disapprove, condemn (syn.: reprehendo, vitupero; opp. laudo, probo, etc.; rare; mostly post-Aug.; never in the Cic. per.).a.With personal objects:b.quos modo culpavi,
Ov. M. 10, 581:illum,
Quint. 8, 4, 23:alium,
id. 4, 2, 26: Neronem, Suet. Vit. Pers. — Pass.:laudatur (prodigus) ab his, culpatur ab illis,
Hor. S. 1, 2, 11; 1, 4, 25; id. C. 4, 5, 20; Quint. 3, 6, 60:cum ob id culparetur,
Suet. Caes. 72:sola est, in quā merito culpetur, pecuniae cupiditas,
id. Vesp. 16 init.:num culpandus est qui coepit?
Plin. Ep. 7, 17, 4; 9, 19, 8.—With things as objects:c.hoc (opp. laudare),
Plaut. Bacch. 3, 2, 13:quod,
Ter. Eun. 2, 3, 96:faciem deae,
Ov. M. 11, 322:versus duros (with reprehendere inertes),
Hor. A. P. 446:statuas,
Mart. 9, 60, 12:modum praemii poenaeve,
Quint. 2, 4, 38:factum ipsum,
Plin. Ep. 1, 8, 15:plura culpanda sunt quam laudanda,
id. ib. 5, 8, 13.—Absol.:II.culpetne probetne,
Ov. M. 3, 256; 9, 524; Hor. S. 1, 4, 82.— Hence, subst.: culpanda, ōrum, n., things deserving censure:et probandorum et culpandorum ex iis confirmatio eosdem gradus habet,
Quint. 5, 11, 7.—Culpare aliquid, to declare something as a crime, to impute a fault to, to complain of, find fault with:A.arbore nunc aquas Culpante, etc.,
Hor. C. 3, 1, 31; cf.:agrorum infecunditatem,
Col. 1, prooem. §1: culpantur frustra calami,
Hor. S. 2, 3, 7.—Hence, culpā-tus, a, um, P. a.Worthy of reproach, blamable:B.Paris,
Verg. A. 2, 602:culpatius esse arbitror,
Gell. 11, 7, 1.—Corrupted, spoiled:vinum,
Macr. S. 7, 6.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Disapprove — Dis ap*prove, v. t. [imp. & p. p. {Disapproved}; p. pr. & vb. n. {Disapproving}.] [Pref. dis + approve: cf. F. d[ e]approuver. Cf. {Disapprobation}.] 1. To pass unfavorable judgment upon; to condemn by an act of the judgment; to regard as wrong,… … The Collaborative International Dictionary of English
disapprove — I (condemn) verb admonish, animadvert, belittle, berate, brand, call to account, cast aspersions on, cast blame upon, castigate, cavil, censure, chastise, chide, criticize, debase, declaim against, decry, denounce, denunciate, deprecate,… … Law dictionary
disapprove of — index decry, discriminate (treat differently), regret Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
disapprove — late 15c., disprove; as the reverse of approve it is first attested 1640s. See DIS (Cf. dis ) + APPROVE (Cf. approve). Related: Disapproved; disapproving … Etymology dictionary
disapprove — disapprove, deprecate mean to feel or to express an objection to or condemnation of a person or thing. Dis approve implies an attitude of dislike or distaste on any good grounds (as social, ethical, or intellectual) and an unwillingness to accept … New Dictionary of Synonyms
disapprove — [v] condemn blame, censure, chastise, criticize, damn, decry, denounce, deplore, deprecate, detract, disallow, discommend, discountenance, disesteem, disfavor, dislike, dismiss, dispraise, expostulate, find fault with, find unacceptable, frown on … New thesaurus
disapprove — ► VERB ▪ have or express an unfavourable opinion. DERIVATIVES disapproval noun disapproving adjective … English terms dictionary
disapprove — [dis΄ə pro͞ov′] vt. disapproved, disapproving 1. to have or express an unfavorable opinion of; consider (something) wrong; condemn 2. to refuse to approve; reject vi. to have or express disapproval (of) disapprovingly adv … English World dictionary
disapprove */ — UK [ˌdɪsəˈpruːv] / US [ˌdɪsəˈpruv] verb [intransitive] Word forms disapprove : present tense I/you/we/they disapprove he/she/it disapproves present participle disapproving past tense disapproved past participle disapproved to not approve of… … English dictionary
disapprove — dis|ap|prove [ ,dısə pruv ] verb intransitive * to not approve of someone or something: She wanted to confide in Alan, but was frightened he might disapprove. disapprove of: Why do you always have to disapprove of everything I do? strongly… … Usage of the words and phrases in modern English
disapprove — v. 1) to disapprove completely, strongly, thoroughly, utterly 2) (D; intr.) to disapprove of (they disapproved strongly of my proposal) * * * [ˌdɪsə pruːv] strongly thoroughly utterly to disapprove completely (D; intr.) to disapprove of (they… … Combinatory dictionary