Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

dilabitur

  • 1 dilabor

    dī-lābor, lāpsus sum, lābī depon.
    1) распадаться, разрушаться (aedes vetustate dilapsa L; monumenta dilapsa Lcr); истлевать ( vestis dilabitur Col); рассыпаться ( in cinĕres H); разливаться, растекаться ( dilapsa cadavera tabo V)
    2) протекать, течь
    3) пропадать, погибать (res familiaris dilabitur C)
    male parta male dilabuntur погов. Poëta ap. C — дурно приобретённое, дурно и гибнет ( или «пришло махом, ушло прахом»)
    4) схлынуть, отступить
    5) таять (dilapsa glacies C; pruina dilabitur Pt)
    6) расходиться, разбегаться (in sua tecta L; ad resumenda arma Su; exercitus dilabitur Sl; in oppida L)
    7) ускользать (impune d. rhH.)
    8) рассеиваться, исчезать ( nebula dilabitur L)
    aliquid dilabitur memoriā C — что-л. исчезает из памяти (забывается)

    Латинско-русский словарь > dilabor

  • 2 dilabor

    dilabor, labi, lapsus sum [st2]1 [-] s'écouler de côté et d'autre, se dissiper. [st2]2 [-] se disperser. [st2]3 [-] tomber par morceaux. [st2]4 [-] s'échapper, se perdre, périr, s'évanouir.    - postquam dilapso tempore comitiorum dies adventabat, Romam decessit, Sall. J. 36, 4: le temps s'était écoulé et comme le jour des comices approchait, il s'embarqua pour Rome.    - rem familiarem dilabi sinere, Cic. Off. 2, 64: laisser dissiper son patrimoine.    - dilabi a signis: abandonner les enseignes.    - conventum dilabi: congédier l'assemblée.
    * * *
    dilabor, labi, lapsus sum [st2]1 [-] s'écouler de côté et d'autre, se dissiper. [st2]2 [-] se disperser. [st2]3 [-] tomber par morceaux. [st2]4 [-] s'échapper, se perdre, périr, s'évanouir.    - postquam dilapso tempore comitiorum dies adventabat, Romam decessit, Sall. J. 36, 4: le temps s'était écoulé et comme le jour des comices approchait, il s'embarqua pour Rome.    - rem familiarem dilabi sinere, Cic. Off. 2, 64: laisser dissiper son patrimoine.    - dilabi a signis: abandonner les enseignes.    - conventum dilabi: congédier l'assemblée.
    * * *
        Dilabor, pen. prod. dilaberis, dilapsus sum, dilabi. Liu. S'escouler, Cheoir petit à petit.
    \
        In agros, vel oppida dilabi. Liu. Se retirer tout doulcement.
    \
        A sapientum familiaritatibus ad vulgares amicitias nostra dilabitur oratio. Cic. Tombe, Chet.
    \
        Alii plures mea memoria dilabuntur. Cic. Tombent ou eschappent de ma memoire, Il ne m'en souvient plus.
    \
        Dilabuntur vectigalia negligentia. Liu. Les revenuz du royaume se perdent et decheent par negligence.
    \
        Dilabitur vestis condita situ, et corrumpitur. Colum. Elle se diminue et dechet.
    \
        Dilabitur vetustate nauis putris. Liu. Se corrompt.
    \
        Dilabuntur discordia res maximae. Sallust. Decheent et se perdent, Vont à degast, Perissent.

    Dictionarium latinogallicum > dilabor

  • 3 dilabor

    dī-lābor, lāpsus sum, lābī (dis u. labor), I) auseinander gleiten, A) eig.: α) v. Gebäuden, Körpern usw., auseinander gehen, -fallen, sich auflösen, verfallen, zerfallen, aedificium dilabens, Sen.: aedis Iovis vetustate dilapsa, Liv.: dilapsa vetustate moenia, Tac.: navis putris iam admodum et vetustate dilabens, Liv.: dilapsa cadavera tabo, Verg.: dilapsa in cineres fax, Hor. – poet., ungula in quinos dilapsa absumitur ungues, Ov. met. 1, 742. – β) v. Flüssigem, zerrinnen, zerfließen, zerschmelzen, sich auflösen, eadem (aqua conglaciata) admixto calore liquefacta et dilapsa, Cic.: ut nix tot hominum iumentorumque incessu dilapsa est, Liv.: quā (nebulā) dilabente, zerrann, sich verzog, Liv. – poet., (Proteus) in aquas tenues dilapsus abibit, Verg. georg. 4, 410. – B) übtr., zerfallen, zerstieben, auseinander stieben, versplittert werden, in ein Nichts zerrinnen od. sich auflösen, vergehen, in Verfall geraten, iam illa (mala et incommoda), quae socordiā nostrā collecta sunt, dilabentur, Sall. fr.: intento opus est animo, ne omnia dilabantur, si unum aliquod effugerit, Cic.: bella inopiā dilabi, zerschlügen sich, Iustin. – male parta male dilabuntur, Poëta b. Cic.: rem familiarem dilabi sinere, Cic. – praeclara facies, magnae divitiae, ad hoc vis corporis etc. dilabuntur; at ingeni egregia facinora sicut anima immortalia sunt, Sall.: dilapsa esse robora corporum animorumque, Liv. – ut praeclarissime constituta res publica dilaberetur, Cic.: rem communem esse dilapsam, Cic.: concordiā parvae res crescunt, discordiā maxumae dilabuntur, Sall.: vectigalia publica neglegentiā dilabebantur, wurden versplittert, Liv.: profecto omnis invidia prolatandis consultationibus dilapsa foret, hätte sich in ein Nichts aufgelöst, hätte sich verloren, Sall. – II) von einem Orte od. von jmd. sich trennend entgleiten, A) eig.: α) v. persönl. Subjj., bef. von Soldaten, die ihren Standort ohne od. gegen Befehl verlassen, unser entschlüpfen, entwischen, entrinnen, entweichen, sich aus dem Staube machen, sich unbemerkt fortmachen (vgl. Fabri Liv. 21, 32, 10), hostes oppressi aut dilapsi forent, Sall. fr.: exercitus brevi dilabitur, Sall.: sine commeatibus ab signis, ab ordinibus, Liv.: ex praesidio, Liv.: in oppida, Liv.: passim in civitates, Liv.: nocte in sua tecta, sich verlaufen, Liv.: domum, Frontin.: ad praedam, Liv.: ad resumenda arma, Suet.: u.m. 1. Supin., praedatum, pabulatum, lignatum, Liv. – β) v. Lebl., gleichs. entgleiten, entweichen, v. Gewässern, Fibrenus... rapide dilapsus (im raschen Fortströmen) cito in unum confluit, Cic.: amnis presso in solum alveo dilabitur, Curt.: dilabente aestu, als die Flut zurücktrat, Tac.: cum (aquae) a capite aquarum a solo vetustate dilapsae essent, entwichen, ausgeblieben war, Corp. inscr. Lat. 6, 1258. – v. Feuer usw., dilapso per culinam Vulcano (= igni), sich verbreitet, Hor.: omnis et unā dilapsus calor, entwich, verglomm, Verg. – v. der Erde, ne terra facile dilabatur, Veget. mil. 3, 8. p. 83, 3 L. – B) übtr., entschlüpfen, entweichen, entschwinden, 1) im allg.: qui fortunis alicuius inducti amicitiam eius secuti sunt, hi, simul ac fortuna (Glück) dilapsa est, devolant omnes, Cornif. rhet.: dilapsis inter nova grandia curis, Ov. – impune maxima peccata dilabuntur, entschlüpfen der Ahndung, schlüpfen so durch, Cornif. rhet. – sunt alii plures fortasse, sed de mea memoria dilabuntur, entschwinden aus meinem G., entgehen mir, Cic. – 2) insbes., v. der Zeit = entschwinden, verfließen, dilapso tempore, Sall. Iug. 36, 4.

    lateinisch-deutsches > dilabor

  • 4 dilabor

    dī-lābor, lāpsus sum, lābī (dis u. labor), I) auseinander gleiten, A) eig.: α) v. Gebäuden, Körpern usw., auseinander gehen, -fallen, sich auflösen, verfallen, zerfallen, aedificium dilabens, Sen.: aedis Iovis vetustate dilapsa, Liv.: dilapsa vetustate moenia, Tac.: navis putris iam admodum et vetustate dilabens, Liv.: dilapsa cadavera tabo, Verg.: dilapsa in cineres fax, Hor. – poet., ungula in quinos dilapsa absumitur ungues, Ov. met. 1, 742. – β) v. Flüssigem, zerrinnen, zerfließen, zerschmelzen, sich auflösen, eadem (aqua conglaciata) admixto calore liquefacta et dilapsa, Cic.: ut nix tot hominum iumentorumque incessu dilapsa est, Liv.: quā (nebulā) dilabente, zerrann, sich verzog, Liv. – poet., (Proteus) in aquas tenues dilapsus abibit, Verg. georg. 4, 410. – B) übtr., zerfallen, zerstieben, auseinander stieben, versplittert werden, in ein Nichts zerrinnen od. sich auflösen, vergehen, in Verfall geraten, iam illa (mala et incommoda), quae socordiā nostrā collecta sunt, dilabentur, Sall. fr.: intento opus est animo, ne omnia dilabantur, si unum aliquod effugerit, Cic.: bella inopiā dilabi, zerschlügen sich, Iustin. – male parta male dilabuntur, Poëta b. Cic.: rem familiarem dilabi sinere, Cic. – praeclara facies, magnae divitiae, ad hoc vis corporis etc. dilabuntur; at ingeni egregia facinora sicut anima immortalia sunt, Sall.: dilapsa esse robora
    ————
    corporum animorumque, Liv. – ut praeclarissime constituta res publica dilaberetur, Cic.: rem communem esse dilapsam, Cic.: concordiā parvae res crescunt, discordiā maxumae dilabuntur, Sall.: vectigalia publica neglegentiā dilabebantur, wurden versplittert, Liv.: profecto omnis invidia prolatandis consultationibus dilapsa foret, hätte sich in ein Nichts aufgelöst, hätte sich verloren, Sall. – II) von einem Orte od. von jmd. sich trennend entgleiten, A) eig.: α) v. persönl. Subjj., bef. von Soldaten, die ihren Standort ohne od. gegen Befehl verlassen, unser entschlüpfen, entwischen, entrinnen, entweichen, sich aus dem Staube machen, sich unbemerkt fortmachen (vgl. Fabri Liv. 21, 32, 10), hostes oppressi aut dilapsi forent, Sall. fr.: exercitus brevi dilabitur, Sall.: sine commeatibus ab signis, ab ordinibus, Liv.: ex praesidio, Liv.: in oppida, Liv.: passim in civitates, Liv.: nocte in sua tecta, sich verlaufen, Liv.: domum, Frontin.: ad praedam, Liv.: ad resumenda arma, Suet.: u.m. 1. Supin., praedatum, pabulatum, lignatum, Liv. – β) v. Lebl., gleichs. entgleiten, entweichen, v. Gewässern, Fibrenus... rapide dilapsus (im raschen Fortströmen) cito in unum confluit, Cic.: amnis presso in solum alveo dilabitur, Curt.: dilabente aestu, als die Flut zurücktrat, Tac.: cum (aquae) a capite aquarum a solo vetustate dilapsae essent, entwichen, ausgeblieben war, Corp. inscr. Lat. 6, 1258. – v. Feuer
    ————
    usw., dilapso per culinam Vulcano (= igni), sich verbreitet, Hor.: omnis et unā dilapsus calor, entwich, verglomm, Verg. – v. der Erde, ne terra facile dilabatur, Veget. mil. 3, 8. p. 83, 3 L. – B) übtr., entschlüpfen, entweichen, entschwinden, 1) im allg.: qui fortunis alicuius inducti amicitiam eius secuti sunt, hi, simul ac fortuna (Glück) dilapsa est, devolant omnes, Cornif. rhet.: dilapsis inter nova grandia curis, Ov. – impune maxima peccata dilabuntur, entschlüpfen der Ahndung, schlüpfen so durch, Cornif. rhet. – sunt alii plures fortasse, sed de mea memoria dilabuntur, entschwinden aus meinem G., entgehen mir, Cic. – 2) insbes., v. der Zeit = entschwinden, verfließen, dilapso tempore, Sall. Iug. 36, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dilabor

  • 5 dilabor

    dī-lābor, lapsus, 3, v. dep. n., to fall asunder, go to pieces, melt away, dissolve (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    glacies liquefacta et dilapsa,

    Cic. N. D. 2, 10, 26; cf.

    nix,

    Liv. 21, 36, 6:

    nebula,

    id. 41, 2, 4:

    calor,

    Verg. A. 4, 705:

    Vulcanus (i. e. ignis),

    Hor. S. 1, 5, 73:

    aestus,

    Tac. A. 14, 32 et saep.—Of a river, to flow apart, flow away, hoc quasi rostro finditur Fibrenus, et divisus aequaliter... rapideque dilapsus cito in unum confluit, Cic. Leg. 2, 3, 6:

    amnis presso in solum alveo dilabitur,

    Curt. 5, 4, 8; cf. Mütz. ad h. 1.— Poet.:

    ungula in quinos dilapsa ungues,

    divided, Ov. M. 1, 742:

    (Proteus) in aquas tenues dilapsus abibit,

    melting, Verg. G. 4, 410.—
    B.
    In partic.
    1.
    In the historians, of persons, esp. of soldiers, to move away in different directions, to flee, escape, scatter, disperse:

    exercitus amisso duce brevi dilabitur,

    Sall. J. 18, 3;

    so,

    absol., id. C. 57, 1; Nep. Eum. 3, 4; Liv. 9, 45; Front. Strat. 2, 1, 18 al.— With ab:

    ab signis,

    Liv. 23, 18; cf. id. 37, 20.—With ex or e, Liv. 6, 17; 24, 46, 4.— With in:

    in oppida,

    Liv. 8, 29; cf. id. 21, 32; 40, 33; Front. Strat. 3, 8, 3.—With ad, Suet. Calig. 48; Front. Strat. 3, 6, 3:

    domum,

    id. ib. 2, 12 fin.:

    ab eo,

    desert, Vulg. 1 Reg. 13, 8.—
    2.
    Pregn., to tumble down, i. e. to fall to pieces, go to decay:

    monumenta virum dilapsa,

    Lucr. 5, 312;

    so of buildings,

    Liv. 4, 20 Drak.; Tac. A. 4, 43; id. H. 1, 68; 86 fin. al.:

    navis putris vetustate,

    Liv. 35, 26:

    supellex,

    Col. 12, 3, 5:

    cadavera tabo,

    Verg. G. 3, 557; cf.:

    corpora foeda,

    Ov. M. 7, 550:

    fax in cineres,

    Hor. C. 4, 13, 28 et saep.
    II.
    Trop. (acc. to I. B. 2.), to go to decay, go to ruin, perish, be lost: male parta male dilabuntur, like our light come, light go, Poëta ap. Cic. Phil. 2, 27 (for which, disperire, Plaut. Poen. 4, 2, 22):

    ne omnia dilabantur, si unum aliquod effugerit,

    Cic. Tusc. 4, 5, 10:

    praeclarissime constituta, respublica,

    id. Off. 2, 23, 80:

    res familiaris,

    id. ib. 2, 18, 64:

    divitiae, vis corporis, etc.,

    Sall. J. 2, 2:

    res maxumae (opp. crescere),

    id. ib. 10, 6:

    omnis invidia,

    id. ib. 27, 2:

    tempus,

    i. e. to slip away, id. ib. 36, 4:

    vectigalia publica negligentiā,

    i. e. to fall into confusion, Liv. 33, 46 fin.:

    curae inter nova gaudia,

    to vanish, Ov. P. 4, 4, 21 et saep.:

    sunt alii plures fortasse, sed meā memoriā dilabuntur,

    vanish, Cic. Phil. 13, 5, 11.—
    2.
    Of time, to glide away, pass:

    dilapso tempore,

    Sall. J. 36, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > dilabor

  • 6 constitutus

    constitutus, a, um part. passé de constituo.
    * * *
    constitutus, a, um part. passé de constituo.
    * * *
        Constitutus, pen. prod. Participium: vt Constituta in mensem Ianuarium auctio. Cic. Assignee, Ordonnee.
    \
        Constitutus locus a iudicibus. Cic. Quand les juges ont baillé audience à aucun en son tour et ordre.
    \
        Constituta praeclarissime Resp. dilabitur. Cic. Ordonnee.
    \
        Constitutus ad caedem. Cic. Qui tibi persaepe ad caedem constituti fuerunt. Lesquels tu as ordonné souvent, guetté et marqué pour tuer.
    \
        Publice constitutum esse ad rem aliquam. Cic. Ordonné.
    \
        Constituta pax. Cic. Asseuree.
    \
        Constituta diuinitus res militaris. Cic. Ordonnee.
    \
        Constitutum patrimonium. Cic. Existimat patrimonium fore suum per te constitutum. Il pense que vous estes cause de tout son bien, Il tient de vous tout son bien, Il croit fermement que en ce faisant vous luy aurez dressé tout son patrimoine.
    \
        Constitutum bene corpus. Cic. Bien complexionné.
    \
        Constitutus bene de rebus domesticis. Cic. Homme aisé, et qui ha bien de quoy.

    Dictionarium latinogallicum > constitutus

  • 7 dī-lābor

        dī-lābor lapsus, ī, dep.,    to fall asunder, go to pieces, melt away, dissolve: glacies dilapsa: nix, L.: Volcanus (i. e. ignis), H.: Fibrenus, et divisus aequaliter rapideque dilapsus, flowing apart: ungula in quinos dilapsa unguīs, divided, O.: (Proteus) in aquas dilapsus abibit, melting, V.: dilabente aestu, retiring, Ta. — To move apart, flee, escape, scatter, disperse: exercitus dilabitur, S.: intellegebat (copias) dilapsuras, N.: ab signis, L.: vigiles e stationibus dilapsi, L.: in sua quemque dilabi tecta, L.—To fall to pieces, decay, tumble: (aedes) vetustate dilapsa, L.: cadavera tabo, V.: corpora foeda, O.: fax in cineres, H.—Fig., to go to decay, go to ruin, perish, be lost: male parta male dilabuntur, light come, light go, poët. ap. C.: ne omnia dilabantur, si unum aliquod effugerit: divitiae, S.: vectigalia publica negligentiā dilabebantur, L.: de meā memoriā, vanish: dilapso tempore, in the lapse of time, S.

    Latin-English dictionary > dī-lābor

  • 8 dispereo

    dis-pĕrĕo, ii, 4, v. n., to go completely to ruin, to be lost or undone, to perish (rare;

    mostly ante-class.): quin prius disperibit faxo, quam unam calcem civerit,

    Plaut. Poen. 4, 2, 86:

    fructus dispereunt,

    Varr. R. R. 1, 11, 1; cf. Col. 12, 46, 2: fundus, * Cic. Agr. 2, 29, 80:

    disperit cibus,

    Lucr. 3, 704:

    vestis multo sanguine,

    id. 5, 1422; id. 4, 376; 5, 288 al.:

    tui labores,

    Cat. 14, 11.—

    Prov.: male partum male disperit,

    light come, light go, Plaut. Poen. 4, 2, 22 (for which dilabitur, Poëta ap. Cic. Phil. 2, 27). —
    II.
    In colloq. lang.:

    disperii!

    I am undone! it's all over with me! Plaut. Bacch. 5, 1, 28; id. Aul. 2, 2, 65; id. Cas. 5, 3, 2; id. Most. 2, 1, 28 et saep.; Ter. Heaut. 2, 4, 24; id. Ad. 3, 3, 1; Afran. ap. Non. 110, 13;

    for which once Dispereo!

    Plaut. Stich. 5, 5, 12: Dispeream, si or nisi, may I perish, if or if not; a strong asseveration, Cat. 92, 2, 4; Prop. 2, 21, 9 (3, 14, 9 M.); Hor. S. 1, 9, 47; Suet. Tib. 59 al.

    Lewis & Short latin dictionary > dispereo

См. также в других словарях:

  • ALEA — I. ALEA amnis Frodoardo in Chron. memoratus, apud Faram in Isaram Belgicum flumen decurrit, vulgo Ale en Laonnois: Laudunensem enim agrum irrigat. Verba Fordoardi in rebus A. C. 922. haec sunt: Karolus abnegatô sibi introitu Lauduni, resedit… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • APES et Bombyces — inter utiliora insecta primas facile obtinent, illi ad cibi obsonia maxime, et lucem noctu in tenebris praestandam et sum mum in Medicina usum; hae ad superbissimas verstes ac utensilia. Et quidem Apes quos in Panos tutela Gentilitas posuit, ur… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • COMETES — I. COMETES fil. Orestis, frater Tisamenis et Pentbili. II. COMETES pater Asterionis, unus ex Argonautis, Val. Flaccus, l. 1. v. 355. Celer Asterion, quem matre carentem Cristatus geminô fovit pater amne Cometes, Segnior Apidani vires ubi sentit… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • difficulté — Difficulté, Obscuritas, Difficultas, Scrupulus. Toute maniere de difficulté, Nodus. Difficulté de chagrin, Scrupulositas. Difficulté de bailler audience, Difficultas in audiendo. Difficulté d uriner, quand on ne pisse point à son aise, Stranguria …   Thresor de la langue françoyse

  • diminuer — Diminuer, Minuere, Diminuere, Imminuere, Extenuare. Diminuer {{o=Donner}} la magnificence d aucun, Derogare de magnificentia alicuius. Diminuer l outrage et cruauté de quelque cas, Leuare atrocitatem alicuius facti, Crimen extenuare. Diminuer du… …   Thresor de la langue françoyse

  • Ding — 1. Acht Dinge bringen in die Wirthschaft Weh: Theater, Putzsucht, Ball und Thee, Cigarren, Pfeife, Bierglas und Kaffee. 2. Acht Dinge haben von Natur Feindschaft gegeneinander: der Bauer und der Wolf, Katze und Maus, Habicht und Taube, Storch und …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Morgen (Adv.) — 1. Auf morgen spare nicht, was du heute thun kannst. – Körte, 4297. Frz.: Ce que tu peux faire au matin n attens vespres ni lendemain. – N attendre pas à faire au vespre ce que tu pués faire au matin. (Leroux, II, 190 u. 266.) 2. Das schlimme… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Sparen — 1. Auf Sparen folgt Haben. – Simrock, 9633; Sailer, 278. Engl.: Of saving comes having. 2. Besser gespart, als übel verwandt. Engl.: Better spared than ill spent. (Bohn II, 133.) 3. Das Sparen ist zu spät, wenn s auf die Neige geht. – Lohrengel,… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Vermornen — Man muss nichts vermornen. – Eiselein, 473. Auf morgen verschieben. Lat.: Ne quid procrastines. – Nihil recrastinans. – Per multum cras cras amnis dilabitur aetas. (Eiselein, 473.) …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»