Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

di+fili

  • 1 Filipinas

    fili'pǐnas
    m GEO
    femenino plural
    Filipinas
    Filipinas [fili'pinas]
    plural; las Filipinas die Philippinen

    Diccionario Español-Alemán > Filipinas

  • 2 filicidio

    fili'θiđǐo
    m
    filicidio
    filicidio [fili'θiðjo]
    (elevado, literario) Kind(e)stötung femenino; (asesinato) Kind(e)smord masculino

    Diccionario Español-Alemán > filicidio

  • 3 filipino

    fili'pǐno
    adj
    philippinisch, aus den Philippinen
    ( femenino filipina) adjetivo
    ————————
    ( femenino filipina) sustantivo masculino y femenino
    ————————
    sustantivo masculino
    filipino
    filipino , -a [fili'pino, -a]
    philippinisch
    II sustantivo masculino, femenino
    Philippiner(in) masculino (femenino)

    Diccionario Español-Alemán > filipino

  • 4 filial

    ['filiəl]
    (of or suitable to a son or daughter: filial piety.) kindlich
    * * *
    fil·ial
    [ˈfɪliəl]
    adj attr, inv ( form)
    1. (of a son, daughter) Kindes-
    \filial duty Kindespflicht f geh; (of a son also) Sohnespflicht f geh
    \filial obedience/respect kindlicher Gehorsam/Respekt
    \filial piety kindliche Ergebenheit
    2. BIOL Filial- fachspr
    \filial generation Filialgeneration f fachspr
    * * *
    ['fIlɪəl]
    adj
    duties des Kindes, als Kind; piety, affection kindlich

    with due filial respectmit dem Respekt, den eine Tochter/ein Sohn schuldig ist

    * * *
    filial [ˈfıljəl; -ıəl] adj (adv filially)
    1. kindlich, Kindes…, Tochter…, Sohnes…:
    filial duty Kindespflicht f;
    filial piety kindliche Ergebenheit
    2. Genetik: Filial…:
    filial generation Filialgeneration f (die direkten Nachkommen eines Elternpaares bzw eines sich durch Parthenogenese fortpflanzenden Lebewesens)
    * * *
    adj.
    kindlich adj.

    English-german dictionary > filial

  • 5 filiforme

    fili'forme
    adj
    adjetivo

    Diccionario Español-Alemán > filiforme

  • 6 filibustering

    fili·bus·ter·ing
    [ˈfɪlɪbʌstərɪŋ]
    n no pl esp POL Filibustern nt, Obstruktionismus nt, Verschleppungstaktik f (durch endloses Redenhalten)
    * * *
    ['fIlIbʌstərIŋ]
    n (esp US)
    Verschleppungstaktik f, Obstruktionismus m

    English-german dictionary > filibustering

  • 7 filibuster

    fili·bus·ter [ʼfɪlɪbʌstəʳ, Am -ɚ] n
    1) ( obstruction) Verschleppung f, Obstruktion f ( geh)
    2) ( obstructing person) Dauerredner(in) m(f) vi ( esp Am) Obstruktion betreiben ( geh) vt
    to \filibuster legislation/ a measure ein Gesetz/eine Maßnahme [durch Verschleppung] zu Fall bringen

    English-German students dictionary > filibuster

  • 8 filigree

    fili·gree [ʼfɪlɪgri:] n
    Filigran nt, Filigranarbeit f n
    modifier Filigran-;
    \filigree ornament feingliedrige Verzierungen;
    \filigree silverwork sorgfältige Silberarbeit

    English-German students dictionary > filigree

  • 9 haltérophilie

    alteʀɔfili
    haltérophilie
    haltérophilie [alteʀɔfili]
    Gewichtheben neutre

    Dictionnaire Français-Allemand > haltérophilie

  • 10 hémophilie

    emɔfili
    f; MED
    Hämophilie f, Bluterkrankheit f
    hémophilie
    hémophilie [emɔfili]
    médecine, pharmacie Bluterkrankheit féminin

    Dictionnaire Français-Allemand > hémophilie

  • 11 spasmophilie

    spasmɔfili
    f; MED
    spasmophilie
    spasmophilie [spasmɔfili]
    médecine, pharmacie Spasmophilie féminin langage de spécialiste

    Dictionnaire Français-Allemand > spasmophilie

  • 12 affiliation

    noun
    Angliederung, die (to, with an + Akk.)
    * * *
    noun (a connection with (an organization etc): What are his political affiliations?) die Zugehörigkeit
    * * *
    af·filia·tion
    [əˌfɪliˈeɪʃən]
    n
    1. ECON Angliederung f
    the group has \affiliations with several organizations abroad dem Konzern sind mehrere Organisationen im Ausland angegliedert
    lack of \affiliation [to sb/sth] Unabhängigkeit f [von jdm/etw]
    political \affiliations politische Zugehörigkeit
    2. (admittance) Aufnahme f (als Mitglied)
    * * *
    [ə"fIlI'eISən]
    n
    1) Angliederung f (to, with an +acc); (state) Verbund m

    what are his political affiliations?was ist seine politische Zugehörigkeit?

    2) (Brit JUR)

    affiliation orderVerurteilung f zur Leistung des Regelunterhalts

    affiliation proceedings — gerichtliche Feststellung der Vaterschaft, Vaterschaftsklage f

    * * *
    affiliation [əˌfılıˈeıʃn] s
    1. Aufnahme f (als Mitglied etc)
    2. JUR Zuschreibung f oder Feststellung f der (außerehelichen) Vaterschaft:
    affiliation order Unterhaltsverfügung f;
    affiliation proceedings Vaterschaftsprozess m;
    file an affiliation petition US Unterhaltsklage einreichen
    3. Zurückführung f (auf den Ursprung)
    4. Verbindung f:
    have affiliations with Verbindung haben mit
    5. besonders POL, REL Mitgliedschaft f, Zugehörigkeit f
    * * *
    noun
    Angliederung, die (to, with an + Akk.)
    * * *
    n.
    Angliederung f.
    Zugehörigkeit f.

    English-german dictionary > affiliation

  • 13 filigree

    noun
    (lit. or fig.) Filigran, das
    * * *
    fili·gree
    [ˈfɪlɪgri:]
    I. n no pl Filigran nt, Filigranarbeit f
    II. n modifier Filigran-
    \filigree ornament feingliedrige Verzierungen
    \filigree silverwork sorgfältige Silberarbeit
    * * *
    ['fIlɪgriː]
    1. n
    Filigran nt
    2. adj
    Filigran-
    * * *
    filigree [ˈfılıɡriː] s
    1. Filigran(arbeit) n(f)
    2. (etwas) sehr Zartes oder Gekünsteltes
    * * *
    noun
    (lit. or fig.) Filigran, das
    * * *
    n.
    Filigran -e n.
    Filigranarbeit f.

    English-german dictionary > filigree

  • 14 Filipino

    1. adjective 2. noun
    , pl. Filipinos Filipino, der/Filipina, die
    * * *
    Fili·pi·no
    [ˌfɪlɪˈpi:nəʊ, AM noʊ]
    I. adj inv philippinisch
    II. n
    <pl -s>
    Philippiner(in) m(f), Filipino, Filipina m, f, Bewohner(in) m(f) der Philippinen
    * * *
    [fIlɪ'piːnəʊ]
    1. n
    Filipino m, Filipina f
    2. adj
    philippinisch
    * * *
    Filipino [ˌfılıˈpiːnəʊ]
    A pl -nos s Filipino m, Filipina f
    B adj philippinisch
    * * *
    1. adjective 2. noun
    , pl. Filipinos Filipino, der/Filipina, die
    * * *
    n.
    Philippiner m.

    English-german dictionary > Filipino

  • 15 filly

    noun
    junge Stute; Stutfohlen, das
    * * *
    ['fili]
    (a young female horse.) weibliches Füllen
    * * *
    fil·ly
    [ˈfɪli]
    n
    1. ZOOL Stutenfohlen nt, junge Stute
    2. ( dated: girl) Bienchen nt hum veraltend
    * * *
    ['fIlɪ]
    n
    Stutfohlen nt; (dated inf) Mädel nt (dated)
    * * *
    filly [ˈfılı] s
    1. Stutenfohlen n
    2. umg wilde Hummel (Mädchen)
    * * *
    noun
    junge Stute; Stutfohlen, das
    * * *
    n.
    Fohlen - n.
    Füllen - n.
    Stutenfüllen n.

    English-german dictionary > filly

  • 16 haemophilia

    noun
    (Med.) Hämophilie, die (fachspr.); Bluterkrankheit, die
    * * *
    haemo·philia, AM hemo·philia
    [ˌhi:məˈfɪliə, AM -moʊˈ-]
    n no pl MED Bluterkrankheit f, Hämophilie f fachspr
    * * *
    (US) ["hiːməU'fIlIə]
    n
    Bluterkrankheit f, Hämophilie f (spec)
    * * *
    haemophilia [-ˈfılıə] s MED besonders Br Hämophilie f, Bluterkrankheit f
    * * *
    noun
    (Med.) Hämophilie, die (fachspr.); Bluterkrankheit, die

    English-german dictionary > haemophilia

  • 17 necrophilia

    nec·ro·philia
    [ˌnekrə(ʊ)ˈfɪliə, AM -rəˈ-]
    n no pl PSYCH Nekrophilie f
    * * *
    ["nekrəU'fIlIə]
    n
    Leichenschändung f, Nekrophilie f
    * * *
    necrophilia [ˌnekrəʊˈfılıə] s MED, PSYCH Nekrophilie f:

    English-german dictionary > necrophilia

  • 18 causa

    causa (von Cicero u. nach ihm noch von Vergil u. auch in Inschr. caussa geschr., s. Quint. 1, 7, 20; vgl. Osann Cic. de rep. 1, 6. p. 20), ae, f. (v. cūdo), der Fall, I) der veranlassende, die Veranlassung, der Anlaß, der Grund (Beweggrund), der Umstand, die Ursache, Quelle, Schuld von etw. (Ggstz. effecta u. facta, n. pl.; vgl. Cic. de fat. 34 die Definition von causa), a) übh.: causa parva, Ter., parvula, Caes.: magna, Cic., maior, Liv.: c. levis, gravis, Cic.: c. evidens (Ggstz. c. abdita od. obscura od. in obscuro posita), Cels.: c. perspicua (Ggstz. obscura), Cic.: c. externa, Cic.: c. iusta, iustior, Cic.: c. vera, Ter.: c. probabilis, Cic. – cum causa, mit (triftigem, stichhaltigem) Grund, Ggstz. sine causa, Cic.: non sine causa fieri, Cels. – qua de causa, Cic.: quibus de causis, Quint.: his de causis, Cic.: quacunque de causa, Cels.: aliquibus de causis, Cels.: gravi de causa, Cic.: iustis de causis, Cic. – qua ex causa, Cic.: quibus ex causis, Quint., od. ex quibus causis, Plin. ep.: u. ex hac causa, ex his causis, Cels. – ex alia causa, Cels.: nulla alia ex causa, Sen.: multis ex causis, ex pluribus causis, Quint.: obscura aliqua ex causa, Cic. – ob eam causam, Cic.: ob eas causas, Caes.: u. ob eandem causam, Liv.: ob quam causam u. quam ob causam, quas ob causas, Liv.: ob aliam causam, non ob aliam causam, Liv.: ob nullam aliam causam, nullam aliam ob causam, nullam ob aliam causam, Liv. (s. über die Verbindung mit ob übh. Fabri Liv. 24, 8, 5). – propter eam quam dixi causam, Cic. – mit Ang. wessen? wozu? durch Genet., selten (nicht bei Cic.) durch den Infin., od. durch ad mit Akk., c. adventus, Nep.: c. belli, Cic. u.a. (auch v. Pers., s. Fabri Liv. 21, 21, 2): c. criminis, Cic.: c. mortis, v. Pers., Cic., v. einem Umstande, Liv.: parvulae causae vel falsae suscipionis vel terroris repentini, kl. U., die in f. V. od. pl. Schr. liegen, Caes.: quae tot scelerum suscipiendorum causa? Cic.: durch Infin., quae causa fuit consurgere in arma, Verg.: dolor huic et cura Neaerae coniugis ereptae causa perire fuit, Tibull.: durch ad mit Akk., satis vehemens causa ad obiurgandum, Ter. – m. weiterer Ang. weshalb? warum? causae, propter quas, Quint.: ob eam causam, quia speciem habet admirabilem, Thaumante dicitur esse natus, Cic.: cur causa Zenoni non fuerit, quamobrem etc., Cic.: multae causae sunt, quam ob rem etc., Ter. (s. Spengel Ter. Andr. 382): causam Ulixi fuisse, quare interfecerit Aiacem, Cornif. rhet.: quidnam esse causae, cur etc., Cic.: quae causa sit, cur etc., Cic.: cuius rei cum causam quaererem quidnam esset cur in quoquo oratore plurimum esset, ita maxime is pertimesceret, has causas inveniebam duas, Cic. – m. weiterer Ang. des Grundes, weil, daß od. daß nicht usw. durch quod, quo (= ut eo) ut, ne, quin, quominus (s. Fabri Sall. Cat. 51, 41. Weißenb. Liv. 5, 55, 5 u. 40, 26, 5), zB. propter hanc causam, quod etc., Cic.: ob eam causam, ut od. ne etc., Cic.: neque ob eam causam, quo facilius consequerer, Cic.: ea est causa, ut veteres cloacae nunc privata passim subeant tecta, Liv.: huius epistulae non solum ea causa est, ut ne quis a me dies intermittatur, quin etc.... sed etiam haec iustior, ut a te impetrarem, ut etc., Cic.: num quid est causae, quin amicos nostros Stoicos dimittamus? Cic.: quibus aut emerita stipendia aut morbus causae essent, quominus militarent, Liv.: eis causis, quominus dimicare vellet, movebatur, Caes. – Redensarten: in causa esse, U., Sch. sein (vgl. no. II, a am A.), zB. in causa haec sunt, Cic. ep. 1, 1. § 1: in causa (est) amor primum, deinde quod (weil usw.) etc., Plin. ep. 7, 5, 1: vim morbi in causa esse, quo serius perficeretur, Liv. 40, 26, 5: u. esse alci in causa, ut etc., Quint. 12, 5, 2. – afferre causam, causam consilii sui, den Grund angeben von usw., Cic.: afferre causam explicandae philosophiae, Veranlassung geben zu usw., Cic.: alci inferre causam belli, iurgii, gegen jmd. einen Grund zum Kr., zum Streite geltend machen, suchen (vgl. no. II a. E.), Cic. de imp. Pomp. 65. Phaedr. 1, 1, 4: alci causam alcis rei dare, Veranlassung geben zu etw. (zB. harum litterarum), Cic.: esse causam alcis rei (v. Pers.u. Lebl.), Cic. u.a. (auch von mehreren, zB. dicuntur causa mortis fuisse, Quint.: nos causa belli sumus, Liv.): causae esse, Caes., alci causae esse, Liv.: nancisci causam alcis rei, Cic.: quaerere causam eius rei u. novi consilii, nach der U. fragen, Cic. u. Liv. (vgl. quaerit causae quid sit tam repentini consilii, Nep.). – habere multas et graves causas corrumpendi iudicii, Cic.: nec umquam bellorum civilium semen et causa deerit, Cic.: causam alcis rei sustinere, von etw. die Schuld tragen, Cic. – b) der entschuldigende Grund, der Entschuldigungsgrund, die Entschuldigung, die Ausrede, der Einwand, tibi causa est de hac re, Ter.: causam accipere (gelten lassen), Cic. – c) der bemäntelnde, erdichtete Grund, der Vorwand, das Vorgeben (πρόφασις; vgl. Ruhnk. Ter. Andr. 1, 3, 8), causas fingere, Ov.: causam invenire, Ter.: causam interponens (als Vorwand angebend, unter dem Vorwand) se collegas exspectare, Nep.: u. ebenso causam interserens te hostem esse Atheniensibus, Nep. – mit Ang. wessen? durch Genet., muri causam opponere, Cic.: bes. per causam m. Genet. = unter dem Vorwande einer Sache (griech. κατά πρόφασιν), zB. per causam supplementi equitatusque cogendi, Caes.: per causam renovati ab Aequis belli, Liv. (s. Drak. Liv. 2, 32, 1. Broukh. Tibull. 1, 6 [7], 26). – mit Ang. wozu? durch Genet. od. ad m. Akk., causas novarum postulationum quaerere, Cic.: causam bellandi reperire, Nep.: causam habere ad iniuriam, Cic. – m. weiterer Ang. weshalb? iam diu aliquam causam quaerere, quamobrem etc., Ter. – m. weiterer Ang. daß od. daß nicht, fingere causam peracutam, ut etc., Cic.: fingere causas, ut etc., Tibull.: fingere causas, ne etc., Ter. – d) der eingewendete Grund, die Einwendung, der Einwand, causam hau dico, ich mache keinen Einw., Plaut.: nullam od. non causam dico, quin etc., ich habe nichts einzuwenden, daß usw., Plaut. u. Ter.: num quid causae est od. num quae causa est, quin etc., Plaut.: neu causa ulla restet relicua, quin etc., Ter.: causae nihil dicimus, quin etc., Cic. Quinct. 57. Vgl. Brix Plaut. capt. 350. Lorenz Einl. zu Plaut. Pseud. S. 9. Anm. 9. – e) als mediz. t. t., der Krankheitsanlaß, Krankheitszustand (s. Fabri Liv. 22, 8, 3), causa levis (Ggstz. causa gravior), Liv.: causa tenuissima, Cic.: causae externae, Liv.: tantum causam metuere, Cels.: afferre valetudinis causas, Quint. – dah. bei Spät. = Krankheit, Cael. Aur., Veget. u.a. – f) Abl. causā m. Genet. od. Pronom. possess., aus Ursache, auf Veranlassung, in Rücksicht auf, im Interesse eines Ggstds., um... willen, wegen, halber, auch zu, α) m. Genet., gew. dem Genet. nachgestellt, selten (des Gegensatzes, Nachdrucks wegen) ihm vorangesetzt, fili causā, Plaut.: tempestatis causā, auf V. des Wetters, durch das W., Cic.: temporis causā, der Zeit u. Umstände wegen, im Drange des Augenblicks, Cic.: rei publicae causā, Cic.: ioci causā, Cic.: delectationis causā, Cels.: animi causā, s. animus no. II, A, 2, d: auxilii causā, Caes.: contumeliae causā (Ggstz. honoris causā), Cic.: mortis causā patris sui, Liv.: honoris causā, s. honōs: fidei causā, Sall.: exempli causā, Cic.: verbi causā, Cic.: liberorum quaerendorum causā, Plaut. u. Suet.: liberûm quaesundûm causā, Enn. fr.: voluptatum adipiscendarum causā, Cic.: dissimulandi causā, Sall.: u. alcis causā cupere, velle, velle omnia, debere omnia, Cic. – vor dem Genet., causā virginis, Ter. Eun. 202: causā antiquitatis, Vulcat. Sedig. fr. bei Gell. 15, 24. v. 13: causā amicorum, Cic. de amic. 57: causā ignominiae, Liv. 40, 41, 11 H.: causā ludorum, Liv. 40, 44, 10 H.: causā detrectandi sacramenti, Suet. Aug. 24 R., causā conservandae vocis, Augustin. conf. 6, 3, 3, s. Madvig Emendatt. Liv. p. 474. – zwischen zwei Genet., aedificandi causā theatri, Amm. 29, 6, 11. – β) m. Pronom. poss., meā causā, um meinetwillen, meinetwegen, in meinem Interesse, mir zuliebe, Cic. (auch causā meā des Verses wegen bei den Komik. u. bei Hor. sat. 1, 4, 97): u. so tuā causā, nostrā causā, vestrā causā, Cic.: alienā potius causā quam suā, Quint.

    II) der obwaltende, a) die obwaltende Angelegenheit, Sache, der Gegenstand, Punkt, die Sachlage, der Sachverhalt, Alexandrina causa, Cic.: nec praetermittebat fere quicquam, quod esset in causa, was zur Sache gehörte, Cic. Brut. 303 (vgl. oben no. I, a in causa esse): et causam et hominem probare, Caes.: super tali causa eodem missum esse, Nep.: sic egit causam tuam, ut etc., Cic.: cui senatus dederat publicam (al. publice) causam, ut etc., den offiziellen Auftrag, Cic. – im Ggstz. zu Nebenumständen, armis inferiores, non causā fuisse, Cic.: parum precibus, parum causā proficere, Liv. – b) die obwaltende Lage, Stellung, der obwaltende Fall, obwaltende Zustand, suam causam non nosse, alienas facile discere, Cic.: num alia in causa M. Cato fuit, aliā ceteri qui etc., Cic.: (Regulus) erat in meliore causa, Cic.: in eadem causa erant Usipetes et Tenchteri, Caes.: (praedia) soluta meliore causā sunt quam obligata, Cic. – c) das obwaltende freundschaftliche Verhältnis, die freundschaftliche Beziehung zu jmd., das Freundschaftsverhältnis, die Verbindung, quicum tibi affinitas, societas, omnes denique causae et necessitudines veteres intercedebant, Cic.: ad eas causas quibus inter nos amore sumus, officiis, vetustate coniuncti patriae caritas accessit, Cic.: explicare breviter, quae mihi sit ratio et causa cum Caesare, Cic. – d) das Interesse, das man verfolgt, die Sache, Partei, die man verficht (s. die Auslgg. zu Cic. de imp. Pomp. 2): causa senatoria, popularis, Iustin.: populi Romani vera, Cic.: c. Caesaris melior, Quint.: suarum partium c., Quint.: c., quam Pompeius susceperat, Cic.: causam imperii cognoscere, Cic.: causam rei publicae non tenere, Cic. (s. Halm Cic. Sull. 32): u. ad causam publicam accedere, das Interesse des Staates zu vertreten beginnen, Cic.: causam populi agere (Ggstz. causam optimatium agere), Nep.: rem in causam plebis inclinare, Quint.: ea causa, quae est senatui, quae est dis hominibusque gratissima, Cic.: ii, quorum est una causa, Cic.: non omnibus Sullae causa grata, Cic.: utrum militantium

    adversarii estis, an causam agitis ? Liv.: omnis familiae causa consistit tibi, das Interesse für usw. (die Sorge für die Unterhaltung der usw.), Plaut. asin. 520. – e) der in Frage stehende od. gestellte Gegenstand, Punkt, α) = ὑπόθεσις die Aufgabe, der Stoff, das Thema, der Streitpunkt (s. Cic. top. 79. Quint. 3, 5, 7), sowohl einer philosophischen Erörterung usw., poscere eorum aliquem qui adsunt causam disserendi, Cic.: quod vero maxime rem causamque continet, Cic. – als einer rednerischen Darstellung, der Fall, verae causae aut forenses, wirkliche Geschäfts-od. Gerichtsfälle, Cic.: causarum, quae sint a communi quaestione seiunctae, partim in iudiciis versari, partim in deliberationibus, Cic. – β) der obwaltende Rechtsfall, die Rechtssache, die Rechtsfrage, die gerichtliche Sache, die Streitfrage, der Prozeß, causa capitis, causa capitis aut famae, Cic.: maiestatis, Tac. – causae forenses, Cic.: causae malae, optimae, Cic.: causae privatae, publicae, Cic.: c. centumviralis, Cic.: c. liberalis, Cic.: c. superior, Ggstz. c. inferior, Cic.: c. parvula, Bagatellsache, Cic.: c. tenuis, Cic.: c. vera (gerechte), Cic.: causa iudicata atque damnata, Cic.: causā indictā, ohne Prozeß, Cic.: causā cognitā (Ggstz. causā

    incognitā), Cic. – actio, actor causae, Cic.: causae dictio, Cic.: orationes causarum, Cic. – accedere causae od. ad causam, Cic.: adesse in hac causa, Cic.: adesse tali causae, Quint.: agere causam, s. ago no. II, B, 5, c (S. 270): causam defendere, Cic.: causas defensitare, Cic. – causam dicere = den Prozeß führen (v. gerichtl. Redner) u. = sich verteidigen od. sich verteidigen lassen (v. Angeklagten, Ggstz. accusare), Cic.: causam parricidii dicere (v. gerichtl. Redner), Liv.: coronae subreptae de Capitolio causam dicere (v. Angeklagten), Porphyr.: causam ex vinculis dicere (v. Angeklagten), Caes. u. Liv. – causam discere, sich vortragen lassen (v. Sachwalter), Cic.: causam docere alqm, einem Sachwalter vortragen, Cic.: causam orare, perorare, Cic. – causam alci inferre, Auct. b. Hisp. 1, 4 u. ICt. (versch. v. oben no. I, a). – causam recipere, suscipere, Cic.: causā desistere (v. Kläger), Cic.: causā premi, mit seinem Pr. ins Gedränge kommen, Sen.: in causis iudiciisque versari, Cic. – causam tenere, obtinere, sustinere, den Prozeß gewinnen, Cic.: u. so auch vincere causam suam, Ov. – u. causam perdere, seines Interesses verlustig gehen, den Pr. verlieren, Cic.: causā cadere, infolge eines Formfehlers den Pr. verlieren, Cic., Suet. u. ICt. (s. Piderit Cic. de or. 1, 66. Halm Cic. Mur. 9). – causa labefactatur ad iudicem, Cic. – f) die ganze jurist. Beschaffenheit eines Rechtsobjekts, bes. die damit verbundenen Lasten und Vorteile, tota causa fundi, ICt.: fundus cum sua causa transit, ICt.: dominium cum sua causa transferre, ICt.: bona cum causa, ICt.: dah. oft sine causa, ohne Nutzen od. Vorteil, umsonst, Eccl. (s. Rönsch Itala p. 306). – / Nicht selten steht causa mit einem gewissen Lautspiele in einem Satze in der Bedeutung von no. I u. von no. II nebeneinander, zB. meā causā causam accipite, Ter. heaut. 47: his de causis ego huic causae patronus exstiti, Cic. Rosc. Am. 5 (dazu Halm).

    lateinisch-deutsches > causa

  • 19 deligo [1]

    1. dē-ligo, āvi, ātum, āre, I) anbinden, befestigen, a) lebl. Objj.: binas tabellas dextrā et sinistrā, Varro: antennas asseresque validos, Curt.: veretra, Suet. – gew. m. Ang. wohin? od. wo? durch Praepp. od. durch bl. Dat., apud (an) mensam plenam homini rostrum (den Schnabel = Mund), Plaut.: naves ad terram, Caes.: naviculam ad ripam, Caes.: onerarias (naves) ad ancoras, Caes.: tragulam cum epistula ad amentum, Caes.: duarum arborum capita inflectere et ad pedes militis deligare, Vopisc.: sarmenta circum cornua boum od. in cornibus iuvencorum deligata, Quint. u. Nep.: del. tesseras insculptis suis et patrum nominibus dextro brachio, Iustin.: super alterum (oculum) lanam imponere et deligare, Cels.: eiusque fili capita inter se deligantur, Cels. – b) leb. Wesen u. deren Glieder, alqm ad palum, Cic. (u. so bl. hominem del., scil. ad palum, Cic.): viros ac feminas ad stipitem, Suet.: in ea (statua) Sopatrum divaricari et deligari iubet, Cic.: noxio post terga deligantur manus, Sen. rhet.: übtr., deligatus morbo carnis, gefesselt an usw., Augustin. conf. 6, 12. – II) prägn.: a) mit etw. umbinden, in etw. binden, linteolo deligatis tantum granis XXX, Plin. 20, 184. – b) insbes., als chirurg. t. t., eine Munde od. ein Glied od. jmd. umbinden, verbinden, vulnus, Quint.: brachium, Cels.: brachium superimposito penicillo, Cels.: caput fasciis, Cels.: crura et femora brachiaque plurimis locis, Cels.: saucios, Auct. b. Afr.: qui propter erat valetudinem et deligatus et plurimis medicamentis delibutus, Quint.

    lateinisch-deutsches > deligo [1]

  • 20 dilectus [1]

    1. dīlēctus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. diligo), lieb, wert, teuer, a) v. Pers.: dilecti tibi poetae, Hor.: Latona supremo dilecta penitus Iovi, Hor.: luce mihi carior dilectiorque fili, Macr.: augur Apollineis modo dilectissimus aris, Stat.: Ioannes dilectissimus domino, Tert. – subst., dīlēcta, ae, f., der Liebling, sit ergo pax dilecta nostra et amica, Augustin. serm. 357, 1: dīlēctī, ōrum, m., die Lieblinge, Suet. Aug. 98. – b) v. Lebl.: dil. Cypros, Hor.: luco omni dilectior laurus, Claud.

    lateinisch-deutsches > dilectus [1]

См. также в других словарях:

  • Fili (Moscow) — Fili ( ru. Фили) is a former suburban village and present day neighborhood in Western Administrative Okrug of Moscow, Russia, notable for the events of September, 1812, following the Battle of Borodino. The village was located between Moskva… …   Wikipedia

  • Fili (disambiguation) — Fili may refer to: *FILI Finnish Literature Exchange *Fili, a member of the class of poets in Ireland *Fíli, a Dwarf from The Hobbit novel by J. R. R. Tolkien *Fili (Moscow), a former village near Moscow, now a district in the same city; see also …   Wikipedia

  • Fili-Park — Fili Park, Treppe hinunter zum Moskwa Ufer Der Fili Park (russisch Филёвский парк) ist ein Stadtwaldgebiet im Westlichen Bezirk der Stadt Moskau. Er erstreckt sich über rund fünf Kilometer entlang des rechten, stellenweise steilen Ufers der… …   Deutsch Wikipedia

  • FILI — – Finnish Literature Exchange is an expert and export organisation, which supports the translation, printing and publishing of literature and promotes the awareness of Finnish literature abroad. Founded in 1977, FILI is part of the Finnish… …   Wikipedia

  • fili — Element prim de compunere savantă cu semnificaţia (în formă de) fir . [cf. it., fr. fili , lat. filum]. Trimis de LauraGellner, 25.03.2005. Sursa: DN  FILI elem. fir , filament . (< fr. fili , lat. filum) Trimis de raduborza, 15.09.2007.… …   Dicționar Român

  • Fili Hotel Apartments — (Тигаки,Греция) Категория отеля: 2 звездочный отель Адрес: Tigaki, Тигаки, 853 …   Каталог отелей

  • Fili (Metro) — Fili ( ru. Фили) is a surface level station on the Filyovskaya Line of the Moscow Metro. The station was opened on November 7, 1959, as the last surface side platform station on the line. The dual platforms are protected by canopies and are… …   Wikipedia

  • Fíli — Personaje de El hobbit Creador(es) J. R. R. Tolkien Información Raza Enano …   Wikipedia Español

  • Fili (Begriffsklärung) — Fili bezeichnet Fili, ein ehemaliges russisches Dorf einen der 13 Zwerge in JRR Tolkiens Roman Der Kleine Hobbit, s. Figuren in Tolkiens Welt #Zwerge Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demse …   Deutsch Wikipedia

  • Fili Finau — Fili Salesi Finau , né le 4 janvier 1972, est un ancien joueur de rugby à XV qui a joué avec l équipe d Australie. Il évoluait au poste de troisième ligne aile (1,83 m pour 107 kg). Carrière Il a disputé un test match le 16 août 1997… …   Wikipédia en Français

  • Fíli —  / Fili    Nephew of Thorin II Oakenshield, who accompanied him on the Quest of Erebor, and was slain at his side in the Battle of Five Armies …   J.R.R. Tolkien's Middle-earth glossary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»