-
1 deportować
deportować (-uję) deportieren -
2 deportować
deportować [dɛpɔrtɔvaʨ̑]vt abschieben, deportieren -
3 zsyłać
zsyłać nieszczęście (na A) Unglück bringen (über A) -
4 zsyłać
vt1) (książk: sprawiać coś)los zesłał na kogoś nieszczęście das Schicksal hat jdm Unglück zuteil werden lassen2) ( deportować) verbannen, deportieren -
5 deportieren
deportieren *vt deportować -
6 verschleppen
См. также в других словарях:
deportować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk a. dk Ia, deportowaćtuję, deportowaćtuje, deportowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} stosować wobec kogoś karę przymusowego wywozu do innego miejsca pobytu; też wydalać kogoś do jego macierzystego kraju : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
deportować — ndk IV, deportowaćtuję, deportowaćtujesz, deportowaćtuj, deportowaćował, deportowaćowany «wywozić, zsyłać na przymusowy pobyt stały lub czasowy do miejscowości odległych, odizolowanych lub za granicę ojczystego kraju» Skazańców deportowano na… … Słownik języka polskiego
deportowanie — n I rzecz. od deportować … Słownik języka polskiego
deportowany — deportowanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. deportować (p.) deportowany w użyciu rzecz. «osoba deportowana, skazana na deportację» Konwojować deportowanych. Interesować się losem deportowanych … Słownik języka polskiego
zesłać — dk IX, ześlę, ześlesz, ześlij, zesłaćał, zesłaćany zsyłać ndk I, zesłaćam, zesłaćasz, zesłaćają, zesłaćaj, zesłaćał, zesłaćany 1. podn. «o losie, siłach nadprzyrodzonych itp.: sprawić, że coś się stanie, że ktoś się zjawi, zwykle niespodziewanie» … Słownik języka polskiego