-
1 demolior
dēmōlĭor, iri, mōlītus sum - tr. - [st2]1 [-] abattre, démolir, ruiner, renverser. [st2]2 [-] au fig. détruire, anéantir, abolir. [st2]3 [-] éloigner, rejeter. - signum demoliri: ôter une statue de son piédestal. - demoliri de se culpam: rejeter loin de soi une faute, se justifier - demoliri bacchanalia, Liv.: abolir les bacchanales. - demolibor, arch. Plaut. = demoliar.* * *dēmōlĭor, iri, mōlītus sum - tr. - [st2]1 [-] abattre, démolir, ruiner, renverser. [st2]2 [-] au fig. détruire, anéantir, abolir. [st2]3 [-] éloigner, rejeter. - signum demoliri: ôter une statue de son piédestal. - demoliri de se culpam: rejeter loin de soi une faute, se justifier - demoliri bacchanalia, Liv.: abolir les bacchanales. - demolibor, arch. Plaut. = demoliar.* * *Demolior, demoliris, pen. prod. demolitus sum, demoliri, a Mole deductum. Demoliri parietem. Cic. Demolir, Abbatre.\Demoliri culpam de se. Plaut. Se defendre de ce qu'on nous met à sus, et monstrer que nous n'en sommes point coulpables. -
2 demolior
demolior demolior, molitus sum, iri ломать -
3 demolior
demolior demolior, molitus sum, iri рушить, валить, крушить -
4 demolior
dē-mōlior, mōlītus sum, īrī, I) herabwälzen, nur übtr., de me hanc culpam demolibor (archaist. Fut.), will abwälzen, Plaut. Bacch. 383. – II) prägn., gewaltsam, zerstörend herabreißen, nieder- od. einreißen, schleifen, zerstören, A) eig.: columnam, statuam, simulacrum, signum, Cic.: domum, Cic.: munitiones, Sall. fr.: propugnacula tyrannidis, Nep.: castellum, Vitr.: si tectum hoc insciente aut per vim demolitus esset, Cic.: quae in loca publica inaedificata immolitave privati habebant, intra dies triginta demoliti sunt, Liv.: im Bilde, subruit haec aevi demoliturque prioris robora, stürzt in Trümmer, Ov. – v. lebl. Subjj., arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat (entstellt) oblivio, Plin. pan. 55, 9. – B) übtr.: si quod cuique privatim officiet ius, id destruet (aus seinen Fugen reißen) ac demolietur, Liv.: demolientes Bacchanalia discutientesque nefarios coetus, Liv.: dem. faciem, entstellen (als Übersetzung von ἀφανίζειν το πρόςωπον), Hier. in Matth. 6, 16. / Aktive Nbf. dēmōlio, īvī u. iī, īre, Naev. com. 48. Caes. Hemin. ann. 2. fr. 23. Varro sat. Men. 591 u. Varro fr. bei Diom. 401, 1. Lex. ap. Frontin. aqu. 129, oft bei den ICt. u. Eccl. (s. Bünem. Lact. 4, 11, 6. Georges, Lexic. d. lat. Wortf. S. 202). – demolior passiv, Lex ap. Frontin. aqu. 129 u. ICt.: übtr., demolitur pecunia, Curio bei Prisc. 8, 19.
-
5 demolior
dē-mōlior, mōlītus sum, īrī, I) herabwälzen, nur übtr., de me hanc culpam demolibor (archaist. Fut.), will abwälzen, Plaut. Bacch. 383. – II) prägn., gewaltsam, zerstörend herabreißen, nieder- od. einreißen, schleifen, zerstören, A) eig.: columnam, statuam, simulacrum, signum, Cic.: domum, Cic.: munitiones, Sall. fr.: propugnacula tyrannidis, Nep.: castellum, Vitr.: si tectum hoc insciente aut per vim demolitus esset, Cic.: quae in loca publica inaedificata immolitave privati habebant, intra dies triginta demoliti sunt, Liv.: im Bilde, subruit haec aevi demoliturque prioris robora, stürzt in Trümmer, Ov. – v. lebl. Subjj., arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat (entstellt) oblivio, Plin. pan. 55, 9. – B) übtr.: si quod cuique privatim officiet ius, id destruet (aus seinen Fugen reißen) ac demolietur, Liv.: demolientes Bacchanalia discutientesque nefarios coetus, Liv.: dem. faciem, entstellen (als Übersetzung von ἀφανίζειν το πρόςωπον), Hier. in Matth. 6, 16. ⇒ Aktive Nbf. dēmōlio, īvī u. iī, īre, Naev. com. 48. Caes. Hemin. ann. 2. fr. 23. Varro sat. Men. 591 u. Varro fr. bei Diom. 401, 1. Lex. ap. Frontin. aqu. 129, oft bei den ICt. u. Eccl. (s. Bünem. Lact. 4, 11, 6. Georges, Lexic. d. lat. Wortf. S. 202). – demolior passiv, Lex ap. Frontin. aqu. 129 u. ICt.: übtr., demolitur pecunia, Curio bei Prisc. 8, 19.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > demolior
-
6 demolior
dē-mōlĭor, ītus, 4, v. dep. a., to cast off, remove.I.In gen. So only once in a trop. sense:II.culpam de me demolibor,
Plaut. Bac. 3, 1, 16.—Far more freq.,In partic., of buildings, to throw down, pull or tear down, demolish (for syn. cf.: deleo, eluo, diluo, diruo, everto, destruo).A.Lit.:b.monimenta virum,
Lucr. 6, 242;(Lachm. lamenta): domum,
Cic. Off. 1, 39:parietem,
id. Top. 4, 22:statuas,
id. Verr. 2, 2, 67:signum,
id. ib. 2, 4, 39:columnas,
id. Q. Fr. 3, 1, 1 fin.: munitiones, Sall. H. Fragm. ap. Non. 95, 22; cf. Nep. Timol. 3, 3:deum immortalium templa,
Liv. 42, 3.—Of inanimate subjects:B.arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat oblivio,
Plin. Pan. 55, 9.—Trop., to demolish, destroy:► a.aevi prioris Robora,
Ov. M. 15, 228:si quod cuiquam privatim officiet jus, id destruet ac demolietur, quid attinebit? etc.,
Liv. 34, 3:Bacchanalia,
id. 39, 16:faciem,
to disfigure, Hier. in Matt. 6, 16 (as a transl. of the Gr. aphanizein to prosôpon):terram,
lay waste, Vulg. 4 Reg. 18, 25; id. Jer. 51, 2.— Absol.:ubi tinea demolitur,
id. Matt. 6, 19 sq.Act. form dēmōlĭo, īre, Naev. ap. Diom. p. 395 P. (Com. v. 48 Rib.); Varr. ib. Lex ap. Front. Aquaed. 129; Lact. 4, 11, 6.—b.Demolior, īri, in pass. signif., Lex ap. Front. l. l.; Curio ap. Prisc. p. 793 P.; Dig. 7, 4, 10; 41, 3, 23; Inscr. Orell. 3015. -
7 demolior
dē-mōlior, mōl ī tus sum, īrī depon.1) ломать, разрушать, (по)валить (columnam, statuam, domum C)2) разбирать, разбрасывать ( rogum Ap)3) уничтожать ( jus L)4) сваливать ( culpam de se Pl)5) искажать ( faciem Hier) -
8 demolior
demoliri, demolitus sum V DEPthrow/cast off, remove; pull/tear down, demolish/destroy/lay waste; abolish -
9 demolio
-
10 demolitus
dēmōlītus, a, um [st2]1 [-] part. passé de demolior: qui a démoli. [st2]2 [-] Ulp. part. passé de demolio: démoli.* * *dēmōlītus, a, um [st2]1 [-] part. passé de demolior: qui a démoli. [st2]2 [-] Ulp. part. passé de demolio: démoli.* * *Demolitus, penul. prod. Participium passiuum. Vlpian. Qui est demoli. -
11 demolio
-
12 demolitio
dēmōlītio, ōnis f. [ demolior ]разрушение (statuarum C; перен. veritatis Tert); срытие ( castelli Vtr) -
13 demolitor
-
14 demolitio
-
15 demolitor
-
16 demolio
dē-mōlio, īvī, u. iī, īre, s. demolior ⇒. -
17 demolitio
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > demolitio
-
18 demolitor
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > demolitor
-
19 dēmōlītiō
dēmōlītiō ōnis, f [demolior], a tearing down, demolishing: ea (statuarum): signorum. -
20 deleo
dēlĕo, lēvi, lētum, 2 ( perf. sync. delerunt, Cic. Red. in Sen. 2, 4:I.delerit,
Cic. Cat. 4, 9, 19; id. Balb. 19, 43:delerat,
id. Fam. 15, 5, 3:delerant,
id. Sest. 19, 44; plqpf. subj. sync. delesset, Val. Max. 3, 7; Liv. 27, 40, 4; part. perf. dēlĭtus: litterae delitae, Varr. ap. Diom. p. 372: epistola delita, Calvus ib.; Cic. Ep. ap. Prisc. p. 873; cf. 1. aboleo), v. a. [Sanscr. R. lī, adhere; cf.: vi-lī, dissolve; Gr. limnê, limên, leimôn, etc.; Lat. lino, perf. levi; polio, etc.; cf. also Gr. limos, Lat. lētum], to abolish, destroy, annihilate (freq. and class.; cf.: eluo, diluo, diruo, exstinguo, everto, demolior, destruo).Of objects not personal:B.si certo tempore luna Gignitur et certo deletur tempore rursus,
Lucr. 5, 748 (for which, shortly before, nova luna creari... aborisci):si Juppiter saepe urbes delevit, fruges perdidit, etc.,
Cic. Rosc. Am. 45, 131; so,urbem Numantiam, Carthaginem, etc.,
Caes. B. C. 2, 12 fin.; Cic. Cat. 4, 10, 21; Sall. J. 8, 2; Hor. Od. 3, 6, 14; Ov. M. 13, 219 al.; cf.:magnam Graeciam,
Cic. Lael. 4, 13:nomen Aequorum prope ad internecionem,
Liv. 9, 45;and, Volscum nomen,
id. 3, 8:sepulcrum,
Cic. Leg. 2, 26:aedificia,
id. Agr. 2, 32 fin. al.:epistulas,
id. Fam. 7, 18, 2; so of the blotting out, effacing, obliterating, of writing, id. ib. 14, 3; id. Clu. 14, 41; id. Rosc. Com. 2 fin.; Quint. 10, 3, 31; Hor. Ep. 2, 1, 69; id. A. P. 389; Ov. M. 9, 524; Vulg. Apoc. 3, 5:stigmata in facie,
Plin. 25, 13, 110, § 175:radices,
Col. 11, 3, 56 al. —Trop., to finish, stop, terminate, end:II.praesentia, futura bella,
Cic. Lael. 3, 11:omnes leges una rogatione,
id. Sest. 26:omnia morte, id. Lael, 4, 13: omnem memoriam discordiarum oblivione sempiterna,
id. Phil. 1, 1; cf. id. Deiot. 13, 37:nec si quid olim lusit Anacreon, Delevit aetas,
Hor. Od. 4, 9, 10;trop.: deleo omnes dehinc ex animo mulieres (i. e. memoriam mulierum),
Ter. Eun. 2, 3, 5:veritatem (simulatio),
Cic. Lael. 25, 92:omnem molestiam,
id. Q. Fr. 3, 8:improbitatem (with exstinguere),
id. Div. in Caecil. 8, 26; cf.:turpitudinem fugae virtute,
Caes. B. G. 2, 27:priorem ignominiam,
Liv. 39, 30.—Of personal objects:dispersis ac paene deletis hostibus,
destroyed, annihilated, Caes. B. G. 6, 36, 2;so milit.,
id. ib. 6, 37, 7; id. B. C. 3, 70; Cic. de Imp. Pomp. 8, 21; id. Mur. 35 fin.; id. Vat. 10, 24 init.; Tac. A. 4, 51; Verg. A. 11, 898 al.:homines morte deletos,
Cic. N. D. 1, 15:toto animante deleto,
id. Tusc. 1, 37, 90;rarely of a single person: C. Curionem,
id. Vat. 10, 24 fin.
- 1
- 2