Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

demolior

  • 1 demolior

    dēmōlĭor, iri, mōlītus sum - tr. - [st2]1 [-] abattre, démolir, ruiner, renverser. [st2]2 [-] au fig. détruire, anéantir, abolir. [st2]3 [-] éloigner, rejeter.    - signum demoliri: ôter une statue de son piédestal.    - demoliri de se culpam: rejeter loin de soi une faute, se justifier    - demoliri bacchanalia, Liv.: abolir les bacchanales.    - demolibor, arch. Plaut. = demoliar.
    * * *
    dēmōlĭor, iri, mōlītus sum - tr. - [st2]1 [-] abattre, démolir, ruiner, renverser. [st2]2 [-] au fig. détruire, anéantir, abolir. [st2]3 [-] éloigner, rejeter.    - signum demoliri: ôter une statue de son piédestal.    - demoliri de se culpam: rejeter loin de soi une faute, se justifier    - demoliri bacchanalia, Liv.: abolir les bacchanales.    - demolibor, arch. Plaut. = demoliar.
    * * *
        Demolior, demoliris, pen. prod. demolitus sum, demoliri, a Mole deductum. Demoliri parietem. Cic. Demolir, Abbatre.
    \
        Demoliri culpam de se. Plaut. Se defendre de ce qu'on nous met à sus, et monstrer que nous n'en sommes point coulpables.

    Dictionarium latinogallicum > demolior

  • 2 demolior

    demolior demolior, molitus sum, iri ломать

    Латинско-русский словарь > demolior

  • 3 demolior

    demolior demolior, molitus sum, iri рушить, валить, крушить

    Латинско-русский словарь > demolior

  • 4 demolior

    dē-mōlior, mōlītus sum, īrī, I) herabwälzen, nur übtr., de me hanc culpam demolibor (archaist. Fut.), will abwälzen, Plaut. Bacch. 383. – II) prägn., gewaltsam, zerstörend herabreißen, nieder- od. einreißen, schleifen, zerstören, A) eig.: columnam, statuam, simulacrum, signum, Cic.: domum, Cic.: munitiones, Sall. fr.: propugnacula tyrannidis, Nep.: castellum, Vitr.: si tectum hoc insciente aut per vim demolitus esset, Cic.: quae in loca publica inaedificata immolitave privati habebant, intra dies triginta demoliti sunt, Liv.: im Bilde, subruit haec aevi demoliturque prioris robora, stürzt in Trümmer, Ov. – v. lebl. Subjj., arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat (entstellt) oblivio, Plin. pan. 55, 9. – B) übtr.: si quod cuique privatim officiet ius, id destruet (aus seinen Fugen reißen) ac demolietur, Liv.: demolientes Bacchanalia discutientesque nefarios coetus, Liv.: dem. faciem, entstellen (als Übersetzung von ἀφανίζειν το πρόςωπον), Hier. in Matth. 6, 16. / Aktive Nbf. dēmōlio, īvī u. iī, īre, Naev. com. 48. Caes. Hemin. ann. 2. fr. 23. Varro sat. Men. 591 u. Varro fr. bei Diom. 401, 1. Lex. ap. Frontin. aqu. 129, oft bei den ICt. u. Eccl. (s. Bünem. Lact. 4, 11, 6. Georges, Lexic. d. lat. Wortf. S. 202). – demolior passiv, Lex ap. Frontin. aqu. 129 u. ICt.: übtr., demolitur pecunia, Curio bei Prisc. 8, 19.

    lateinisch-deutsches > demolior

  • 5 demolior

    dē-mōlior, mōlītus sum, īrī, I) herabwälzen, nur übtr., de me hanc culpam demolibor (archaist. Fut.), will abwälzen, Plaut. Bacch. 383. – II) prägn., gewaltsam, zerstörend herabreißen, nieder- od. einreißen, schleifen, zerstören, A) eig.: columnam, statuam, simulacrum, signum, Cic.: domum, Cic.: munitiones, Sall. fr.: propugnacula tyrannidis, Nep.: castellum, Vitr.: si tectum hoc insciente aut per vim demolitus esset, Cic.: quae in loca publica inaedificata immolitave privati habebant, intra dies triginta demoliti sunt, Liv.: im Bilde, subruit haec aevi demoliturque prioris robora, stürzt in Trümmer, Ov. – v. lebl. Subjj., arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat (entstellt) oblivio, Plin. pan. 55, 9. – B) übtr.: si quod cuique privatim officiet ius, id destruet (aus seinen Fugen reißen) ac demolietur, Liv.: demolientes Bacchanalia discutientesque nefarios coetus, Liv.: dem. faciem, entstellen (als Übersetzung von ἀφανίζειν το πρόςωπον), Hier. in Matth. 6, 16. Aktive Nbf. dēmōlio, īvī u. iī, īre, Naev. com. 48. Caes. Hemin. ann. 2. fr. 23. Varro sat. Men. 591 u. Varro fr. bei Diom. 401, 1. Lex. ap. Frontin. aqu. 129, oft bei den ICt. u. Eccl. (s. Bünem. Lact. 4, 11, 6. Georges, Lexic. d. lat. Wortf. S. 202). – demolior passiv, Lex ap. Frontin. aqu. 129 u. ICt.: übtr., demolitur pecunia, Curio bei Prisc. 8, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > demolior

  • 6 demolior

    dē-mōlĭor, ītus, 4, v. dep. a., to cast off, remove.
    I.
    In gen. So only once in a trop. sense:

    culpam de me demolibor,

    Plaut. Bac. 3, 1, 16.—Far more freq.,
    II.
    In partic., of buildings, to throw down, pull or tear down, demolish (for syn. cf.: deleo, eluo, diluo, diruo, everto, destruo).
    A.
    Lit.:

    monimenta virum,

    Lucr. 6, 242;

    (Lachm. lamenta): domum,

    Cic. Off. 1, 39:

    parietem,

    id. Top. 4, 22:

    statuas,

    id. Verr. 2, 2, 67:

    signum,

    id. ib. 2, 4, 39:

    columnas,

    id. Q. Fr. 3, 1, 1 fin.: munitiones, Sall. H. Fragm. ap. Non. 95, 22; cf. Nep. Timol. 3, 3:

    deum immortalium templa,

    Liv. 42, 3.—
    b.
    Of inanimate subjects:

    arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat oblivio,

    Plin. Pan. 55, 9.—
    B.
    Trop., to demolish, destroy:

    aevi prioris Robora,

    Ov. M. 15, 228:

    si quod cuiquam privatim officiet jus, id destruet ac demolietur, quid attinebit? etc.,

    Liv. 34, 3:

    Bacchanalia,

    id. 39, 16:

    faciem,

    to disfigure, Hier. in Matt. 6, 16 (as a transl. of the Gr. aphanizein to prosôpon):

    terram,

    lay waste, Vulg. 4 Reg. 18, 25; id. Jer. 51, 2.— Absol.:

    ubi tinea demolitur,

    id. Matt. 6, 19 sq.
    a.
    Act. form dēmōlĭo, īre, Naev. ap. Diom. p. 395 P. (Com. v. 48 Rib.); Varr. ib. Lex ap. Front. Aquaed. 129; Lact. 4, 11, 6.—
    b.
    Demolior, īri, in pass. signif., Lex ap. Front. l. l.; Curio ap. Prisc. p. 793 P.; Dig. 7, 4, 10; 41, 3, 23; Inscr. Orell. 3015.

    Lewis & Short latin dictionary > demolior

  • 7 demolior

    dē-mōlior, mōl ī tus sum, īrī depon.
    1) ломать, разрушать, (по)валить (columnam, statuam, domum C)
    2) разбирать, разбрасывать ( rogum Ap)

    Латинско-русский словарь > demolior

  • 8 demolior

    demoliri, demolitus sum V DEP
    throw/cast off, remove; pull/tear down, demolish/destroy/lay waste; abolish

    Latin-English dictionary > demolior

  • 9 demolio

    dēmōlĭo, īre c. demolior.
    * * *
    dēmōlĭo, īre c. demolior.
    * * *
        Demolio, demolis, penul. prod. demolui, pen. prod. demolitum, demolire. Alphenus. Demolir, Abbatre.

    Dictionarium latinogallicum > demolio

  • 10 demolitus

    dēmōlītus, a, um [st2]1 [-] part. passé de demolior: qui a démoli. [st2]2 [-] Ulp. part. passé de demolio: démoli.
    * * *
    dēmōlītus, a, um [st2]1 [-] part. passé de demolior: qui a démoli. [st2]2 [-] Ulp. part. passé de demolio: démoli.
    * * *
        Demolitus, penul. prod. Participium passiuum. Vlpian. Qui est demoli.

    Dictionarium latinogallicum > demolitus

  • 11 demolio

    dē-mōlio, īvī (iī), —, īre Naev, Vr = demolior

    Латинско-русский словарь > demolio

  • 12 demolitio

    dēmōlītio, ōnis f. [ demolior ]
    разрушение (statuarum C; перен. veritatis Tert); срытие ( castelli Vtr)

    Латинско-русский словарь > demolitio

  • 13 demolitor

    dēmōlītor, ōris m. [ demolior ]
    corvus d. Vtr — «ворон», род стенобитной машины

    Латинско-русский словарь > demolitor

  • 14 demolitio

    dēmōlītio, ōnis, f. (demolior), das Niederreißen, statuarum, Cic.: castelli, das Schleifen, Vitr. – übtr., veritatis, Tert. adv. Marc. 2, 1.

    lateinisch-deutsches > demolitio

  • 15 demolitor

    dēmōlītor, ōris, m. (demolior), der Niederreißer, corvus, Mauerreißer, -brecher, Vitr. 10, 13, 3.

    lateinisch-deutsches > demolitor

  • 16 demolio

    dē-mōlio, īvī, u. iī, īre, s. demolior .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > demolio

  • 17 demolitio

    dēmōlītio, ōnis, f. (demolior), das Niederreißen, statuarum, Cic.: castelli, das Schleifen, Vitr. – übtr., veritatis, Tert. adv. Marc. 2, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > demolitio

  • 18 demolitor

    dēmōlītor, ōris, m. (demolior), der Niederreißer, corvus, Mauerreißer, -brecher, Vitr. 10, 13, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > demolitor

  • 19 dēmōlītiō

        dēmōlītiō ōnis, f    [demolior], a tearing down, demolishing: ea (statuarum): signorum.

    Latin-English dictionary > dēmōlītiō

  • 20 deleo

    dēlĕo, lēvi, lētum, 2 ( perf. sync. delerunt, Cic. Red. in Sen. 2, 4:

    delerit,

    Cic. Cat. 4, 9, 19; id. Balb. 19, 43:

    delerat,

    id. Fam. 15, 5, 3:

    delerant,

    id. Sest. 19, 44; plqpf. subj. sync. delesset, Val. Max. 3, 7; Liv. 27, 40, 4; part. perf. dēlĭtus: litterae delitae, Varr. ap. Diom. p. 372: epistola delita, Calvus ib.; Cic. Ep. ap. Prisc. p. 873; cf. 1. aboleo), v. a. [Sanscr. R. lī, adhere; cf.: vi-lī, dissolve; Gr. limnê, limên, leimôn, etc.; Lat. lino, perf. levi; polio, etc.; cf. also Gr. limos, Lat. lētum], to abolish, destroy, annihilate (freq. and class.; cf.: eluo, diluo, diruo, exstinguo, everto, demolior, destruo).
    I.
    Of objects not personal:

    si certo tempore luna Gignitur et certo deletur tempore rursus,

    Lucr. 5, 748 (for which, shortly before, nova luna creari... aborisci):

    si Juppiter saepe urbes delevit, fruges perdidit, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 45, 131; so,

    urbem Numantiam, Carthaginem, etc.,

    Caes. B. C. 2, 12 fin.; Cic. Cat. 4, 10, 21; Sall. J. 8, 2; Hor. Od. 3, 6, 14; Ov. M. 13, 219 al.; cf.:

    magnam Graeciam,

    Cic. Lael. 4, 13:

    nomen Aequorum prope ad internecionem,

    Liv. 9, 45;

    and, Volscum nomen,

    id. 3, 8:

    sepulcrum,

    Cic. Leg. 2, 26:

    aedificia,

    id. Agr. 2, 32 fin. al.:

    epistulas,

    id. Fam. 7, 18, 2; so of the blotting out, effacing, obliterating, of writing, id. ib. 14, 3; id. Clu. 14, 41; id. Rosc. Com. 2 fin.; Quint. 10, 3, 31; Hor. Ep. 2, 1, 69; id. A. P. 389; Ov. M. 9, 524; Vulg. Apoc. 3, 5:

    stigmata in facie,

    Plin. 25, 13, 110, § 175:

    radices,

    Col. 11, 3, 56 al. —
    B.
    Trop., to finish, stop, terminate, end:

    praesentia, futura bella,

    Cic. Lael. 3, 11:

    omnes leges una rogatione,

    id. Sest. 26:

    omnia morte, id. Lael, 4, 13: omnem memoriam discordiarum oblivione sempiterna,

    id. Phil. 1, 1; cf. id. Deiot. 13, 37:

    nec si quid olim lusit Anacreon, Delevit aetas,

    Hor. Od. 4, 9, 10;

    trop.: deleo omnes dehinc ex animo mulieres (i. e. memoriam mulierum),

    Ter. Eun. 2, 3, 5:

    veritatem (simulatio),

    Cic. Lael. 25, 92:

    omnem molestiam,

    id. Q. Fr. 3, 8:

    improbitatem (with exstinguere),

    id. Div. in Caecil. 8, 26; cf.:

    turpitudinem fugae virtute,

    Caes. B. G. 2, 27:

    priorem ignominiam,

    Liv. 39, 30.—
    II.
    Of personal objects:

    dispersis ac paene deletis hostibus,

    destroyed, annihilated, Caes. B. G. 6, 36, 2;

    so milit.,

    id. ib. 6, 37, 7; id. B. C. 3, 70; Cic. de Imp. Pomp. 8, 21; id. Mur. 35 fin.; id. Vat. 10, 24 init.; Tac. A. 4, 51; Verg. A. 11, 898 al.:

    homines morte deletos,

    Cic. N. D. 1, 15:

    toto animante deleto,

    id. Tusc. 1, 37, 90;

    rarely of a single person: C. Curionem,

    id. Vat. 10, 24 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > deleo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»