-
1 delict
n. overtreding -
2 delict
delito, delitu -
3 delito
delict [N], vergrijp -
4 delitu
delict [N], vergrijp -
5 delito
delict [N], vergrijp -
6 delitu
delict [N], vergrijp -
7 преступление
n1) gener. misdaad, misdrijf, euveldaad, galgestuk, wanbedrijf, wandaad2) law. delict, delikt -
8 проступок
n1) gener. overtreding, fout, misdrijf, tekortkoming, vergrijp2) law. delict, delikt -
9 delinquency
n. misdaad, misdrijf[ dillingkwənsie] 〈meervoud: delinquencies〉2 criminaliteit ⇒ misdadigheid, misdaad♦voorbeelden: -
10 offence
n. overtreding, misdrijf; aanval1 overtreding ⇒ misdrijf, delict, misdaad2 belediging ⇒ aanstoot, ergernis♦voorbeelden:make an act an offence • een daad strafbaar stellencause/give offence to someone • iemand beledigentake offence at • aanstoot nemen aanhe is quick to take offence • hij is lichtgeraaktno offence (meant) • het was niet kwaad bedoeld -
11 cas
cas [kaa]〈m.〉1 geval ⇒ zaak, kwestie♦voorbeelden:cas de guerre • aanleiding tot oorlog, casus bellicas limite • grensgevalle cas échéant • als het geval zich voordoet, in voorkomende gevallencas social • maatschappelijk probleemgevalc'est son cas aussi • dat is met hem ook het gevalc'est le cas ou jamais • nu of nooitc'est (bien) le cas de le dire • zeg dat welfaire cas de • belangrijk vindenfaire grand cas de • veel waarde hechten aanfaire peu de cas de • weinig waarde hechten aanau cas où • ingevaldans tous les cas où • elke keer daten cas de besoin • als 't nodig isen cas de • in geval vanen tout cas • in elk geval〈 informeel〉 en cas • in elk geval, als het zover mocht komenselon le cas • naar omstandigheid¶ cas type • modelgeval, -zaakm1) geval, kwestie2) ziektegeval3) reden4) naamval -
12 délit
délit [deelie]〈m.〉1 vergrijp ⇒ delict, strafbaar feit♦voorbeelden:délit de presse • persdelict→ corps -
13 Delikt
-
14 Kavaliersdelikt
-
15 Straftat
-
16 Tötungsdelikt
-
17 eine qualifizierte Straftat
Wörterbuch Deutsch-Niederländisch > eine qualifizierte Straftat
-
18 qualifiziert
qualifiziert1 gekwalificeerd ⇒ bekwaam, vakkundig♦voorbeelden:eine qualifizierte Mehrheit • een gekwalificeerde, echte meerderheid
См. также в других словарях:
delict — DELÍCT, delicte, s.n. Fapt nepermis de legea penală; infracţiune de mai mică gravitate, care se sancţionează cu amendă penală sau cu închisoare corecţională. – Din lat. delictum. cf. fr. d é l i t. Trimis de RACAI, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 … … Dicționar Român
delict — de·lict /di likt/ n [Latin delictum misdeed, offense, from neuter past participle of delinquere to commit (an offense), err] 1 in the civil law of Louisiana: offense (2); esp: an offense other than breach of contract that creates an obligation… … Law dictionary
delict — Delict, Delictum. Attaint et convaincu d un delict, Manifestus delicti, Tacit. Punir les delicts, Coercere delicta suppliciis. Horat. Le delict commun, Crimen translatitium, Crimen simpliciter dictum, Criminatio translatitia. B … Thresor de la langue françoyse
Delict — De*lict , n. [L. delictum fault.] (Law) An offense or transgression against law; (Scots Law) an offense of a lesser degree; a misdemeanor. [1913 Webster] Every regulation of the civil code necessarily implies a delict in the event of its… … The Collaborative International Dictionary of English
delict — 1520s, from L. delictum fault, offense, crime, neut. sing. of pp. of delinquere (see DELINQUENT (Cf. delinquent)). Phrase in flagrant delict translates L. in flagrante delicto … Etymology dictionary
Delict — Delict, Vergehen, das zu Schadenersatz und in bestimmten Fällen auch zur Privatstrafe verpflichtet. Im weitern Sinn auch Verbrechen … Herders Conversations-Lexikon
delict — [di likt′] n. [L delictum, a fault < pp. of delinquere: see DELINQUENCY] Law an offense; wrong or injury … English World dictionary
Delict — In civil law, a delict is an intentional or negligent act which gives rise to a legal obligation between parties even though there has been no contract between them. Due to the large number of civil law systems in the world, it is hard to state… … Wikipedia
delict — /di likt /, n. 1. Law. a misdemeanor; offense. 2. Roman and Civil Law. a civil wrong permitting compensation. [1515 25; < L delictum a fault, n. use of neut. of delictus (ptp. of delinquere to do wrong; see DELINQUENCY), equiv. to delic fail +… … Universalium
delict — Criminal offense; tort; a wrong. In Roman law this word, taken in its most general sense, is wider in both directions than our English term tort. On the one hand, it includes those wrongful acts which, while directly affecting some individual or… … Black's law dictionary
delict — Criminal offense; tort; a wrong. In Roman law this word, taken in its most general sense, is wider in both directions than our English term tort. On the one hand, it includes those wrongful acts which, while directly affecting some individual or… … Black's law dictionary