Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

delet+ti

  • 41 noto

    noto, āvi, ātum, āre (aus *nōtus, dem alten Part. Perf. Pass. von nosco), I) kennzeichnen, bezeichnen, mit Kennzeichen versehen, durch Zeichen kenntlich machen, A) eig. u. übtr.: 1) eig.: not. greges, Calp.: tabellam cerā, Cic.: vitia quaeque, kenntlich machen, Hor.: ova atramento, Colum.: chartam, beschreiben, Ov.: genas ungue, zerkratzen, Ov. – 2) übtr., bemerken, a) sich anmerken, bezeichnen, notat et designat oculis ad caedem unumquemque nostrum, Cic.: oculis sibi puellam, Ov. – b) als publiz. t. t., vom Zensor, den Namen eines röm. Bürgers wegen eines Vergehens im Protokolle mit einer tadelnden Bemerkung versehen, mit einem Tadel belegen, alqm furti et captarum pecuniarum nomine, Cic.: eos hāc subscriptione, Cic.: equitem ignominiā, Suet.: homines ignominiā notati, Cic.: a censoribus notatus, Aur. Vict. – m. Genet. (wegen), eques Romanus impolitiae notabatur, Gell. 4, 12, 2. – c) sich bemerkend unterscheiden, culta ab incultis, Liv. 27, 8, 18. – B) bildl.: 1) bezeichnen, a) übh.: res nominibus, Cic.: alqd verbis Latinis, ausdrücken, Cic.: res voce, Lucr. – b) den in einem Worte liegenden Begriff bezeichnen, ein Wort etymologisch erklären, Cic. top. 36. – 2) kenntlich machen, auszeichnen, alqm decore, Cic.: ita notata reliquisse, Cic. – 3) jmd. durch eine Anspielung mit Worten oder Gebärden bezeich nen, meinen, auf jmd. zielen, anspielen, alqm, Ov. met. 9, 261: senatum gestu, Suet. Ner. 39, 3. – 4) aufstechen, tadeln, rügen, rem, Cic.: verbis alqm, Cic.: alqm multa cum liberalitate, Hor.: quaeque Persius notat, Quint.: amor dignus notari, der Ahndung wert, die eine gerechte Rüge trifft, Hor. – m. Genet. = einer Sache zeihen, alqm temeritatis, Augustin. epist. 197, 5. – II) zeichnen, durch Zeichen darstellen, A) eig. u. übtr.: 1) eig.: a) im allg., schreiben, litteram (einen Brief), Ov.: verba, Ov.: nomina, Ov.: libellos, Mart.: absol., notat et delet, Ov. – b) insbes., mit Abkürzungen schreiben, notando consequi, Quint.: notata, non perscripta erat summa, Suet. – 2) übtr.: a) kurz aufzeichnen, anmerken, bemerken, caput, Cic.: legem, Nep.: debet vacare etiam locus, in quo notentur quae etc., Quint. – b) anführen, bemerken, anzeigen, res singulas, Cic.: enumerare et notare naturas vinorum, Plin. – c) wahrnehmen, beobachten, bemerken, cantus avium, Cic.: fumum, Curt.: fontem, Curt.: arma procul, Val. Flacc.: lacrimas alcis, Sen.: in porticu gregem cursorum, Petron.: sibi Ascylli fugam, Petron.: genus, durch Beobachtung feststellen, Cic.: quod ex vultu notari poterat, Curt.: m. dopp. Acc., si quos insignes (auffallend) aut aliquā parte membrorum inutiles notaverunt, Curt. 9, 1 (5), 25. – m. folg. Acc. u. Infin., ne ducem circumire hostes notarent, Liv. 7, 34, 15: quem cursitare ac ne cubiti quidem mensuram progredi proverbio Graeco notatum est, Suet. Tib. 38. – absol., notante omni exercitu, Suet. Aug. 96, 1. – d) eine Bemerkung machen, bemerken, anmerken, von einem Schriftsteller, annalibus notatum est m. folg. Acc. u. Infin., Plin. 8, 131: Proculus apud eum notat mit folg. Acc. u. Infin., Ulp. dig. 3, 5, 9 (10). – B) bildl., merken, dicta memori pectore, Ov.: dicta mente, Ov.

    lateinisch-deutsches > noto

  • 42 middel

    I -delet (-let), -ler
    1) средство, способ
    2) лекарственное средство, лечебное средство

    anestetiske (bedøvende) midlerмед. обезболивающие (усыпляющие) средства

    avførende midlerмед. слабительные средства

    avledende midlerмед. отвлекающие средства

    befruktningshindrende (preventive) midlerмед. противозачаточные средства

    3) pl материальные средства, капитал, деньги
    II - en

    Норвежско-русский словарь > middel

  • 43 dél

    юг
    * * *
    1) юг м
    2) по́лдень м

    délben — в по́лдень

    * * *
    [delet, dele] 1. {égtáj} юг;

    \dél felé — к югу;

    \dél felé tart (hajó, repülőgép) — держать курс на юг; \dél felől — с юга; \délen — на юге; a szoba ablakai \délre néznek/nyílnak — окна комнаты выходят на юг; \délre utazik pihenni/üdülni — поехать отдохнуть на юг; \dél ebbre — южнее; csill. Dél Keresztje — Южный Крест;

    2. {napszak} полдень h.; {idő} двенадцать часов дня; полдневвый час;

    forró \dél — жаркий полдень;

    \dél felé — около полудня; часу в двенадцатом дня; az idő \dél felé járt — время подошло к полудню; pont \délben — ровно в полдень; \délig alszik — спать до полудня; \délre elállt a szél — к полудню ветер стих

    Magyar-orosz szótár > dél

  • 44 deleo

    dēlĕo, ēre, dēlēvi (dēlŭi, arch.), dēlētum - tr. - [st2]1 [-] effacer, biffer, raturer. [st2]2 [-] faire disparaître, détruire, anéantir.    - qqf. part. parf. dēlitus.    - epistola delita: lettre détruite.
    * * *
    dēlĕo, ēre, dēlēvi (dēlŭi, arch.), dēlētum - tr. - [st2]1 [-] effacer, biffer, raturer. [st2]2 [-] faire disparaître, détruire, anéantir.    - qqf. part. parf. dēlitus.    - epistola delita: lettre détruite.
    * * *
        Deleo, deles, deleui, deletum, pen. prod. delere, a Leo antiquo verbo, vel Lino, leui. Cic. Effacer.
    \
        Delere, per translationem: vt Delere vrbem. Plin. Destruire.
    \
        AEtas deleuit quod olim lusit Anacreon. Horatius. Le long temps a aboli ce que Anacreon avoit composé.
    \
        Ciuem deleri. Sil. Estre tué.
    \
        Copias. Cic. Desconfire.
    \
        Delere ex animo. Terent. Deleo omnes dehinc ex animo mulieres. Je les raye et efface toutes de mon cueur.
    \
        Delere exercitum et imperatorem. Caesar. Desconfire.
    \
        Homines hominum impetu deleti. Cic. Deffaicts, Desconfits.
    \
        Morte deleti homines. Cic. Morts.
    \
        Vetustas delet famam operis. Ouid. Abolist, Anichile.
    \
        Delere ex animis hominum infamiam iudicii. Liu. Abolir la memoire et souvenance de l'infamie, etc.
    \
        Maculam bello aliquo susceptam. Cic. Effacer la honte et le deshonneur receu.
    \
        Memoriam discordiarum obliuione sempiterna. Cic. Effacer la memoire des dissensions par une perpetuelle oubliance, Oublier à jamais.
    \
        Molestiam delere. Cic. Deleuit mihi omnem molestiam recentior epistola. Tes dernieres lettres m'ont entierement osté et effacé tout l'ennuy et fascherie que j'avoye.
    \
        Delere nomen Pop. Romani. Cic. Abolir.
    \
        Rempub. Cic. Abolir, Anichiler.
    \
        Vrbem delere. Lucan. Destruire.
    \
        Vrbem cruore et flamma. Cic. Mettre à feu et à sang, Au feu et à l'espee.

    Dictionarium latinogallicum > deleo

  • 45 fama

    fāma, ae, f. [st2]1 [-] on-dit, bruit rapporté, opinion publique, renommée, nouvelle, rumeur. [st2]2 [-] renom, réputation, estime, honneur, gloire. [st2]3 [-] qqf. mauvaise réputation, infamie, déshonneur. [st2]4 [-] opinion établie, croyance, tradition.    - [gr]gr. φήμη.    - fama est + prop. inf.: la tradition rapporte que, le bruit court que.    - fama venit vicisse Graecos: le bruit se répand que les Grecs sont victorieux.    - fama nuntiabat, te esse in Syria, Cic. Fam. 12: le bruit courait que tu étais en Syrie.    - fama de Tituri morte, Caes.: la nouvelle de la mort de Titurus.    - ad Labienum de victoria Caesaris fama perfertur, Caes. BG. 5: la nouvelle de la victoire de César parvient à Labiénus.    - fama rerum, Tac.: l'histoire.    - famā atque litteris: de vive voix et par écrit.    - famā accipere, Cic.: apprendre par ouï-dire.    - famae parcere, Sall.: ménager sa réputation.    - famae studere (consulere): veiller soigneusement à sa réputation.    - fama popularis, Cic.: la faveur populaire, la popularité.    - esse in ore et in fama, Tac.: faire grand bruit, être l'objet de toutes les conversations.    - famam sororis defendere, Cic.: défendre l'honneur de sa soeur.    - maledicta, famam in se transtulit, Ter. Ad.: il a pris sur lui injures, médisance.    - me fama vexabat, Sall.: j'étais en butte à la médisance.    - Fama, ae, f.: la Renommée (déesse).
    * * *
    fāma, ae, f. [st2]1 [-] on-dit, bruit rapporté, opinion publique, renommée, nouvelle, rumeur. [st2]2 [-] renom, réputation, estime, honneur, gloire. [st2]3 [-] qqf. mauvaise réputation, infamie, déshonneur. [st2]4 [-] opinion établie, croyance, tradition.    - [gr]gr. φήμη.    - fama est + prop. inf.: la tradition rapporte que, le bruit court que.    - fama venit vicisse Graecos: le bruit se répand que les Grecs sont victorieux.    - fama nuntiabat, te esse in Syria, Cic. Fam. 12: le bruit courait que tu étais en Syrie.    - fama de Tituri morte, Caes.: la nouvelle de la mort de Titurus.    - ad Labienum de victoria Caesaris fama perfertur, Caes. BG. 5: la nouvelle de la victoire de César parvient à Labiénus.    - fama rerum, Tac.: l'histoire.    - famā atque litteris: de vive voix et par écrit.    - famā accipere, Cic.: apprendre par ouï-dire.    - famae parcere, Sall.: ménager sa réputation.    - famae studere (consulere): veiller soigneusement à sa réputation.    - fama popularis, Cic.: la faveur populaire, la popularité.    - esse in ore et in fama, Tac.: faire grand bruit, être l'objet de toutes les conversations.    - famam sororis defendere, Cic.: défendre l'honneur de sa soeur.    - maledicta, famam in se transtulit, Ter. Ad.: il a pris sur lui injures, médisance.    - me fama vexabat, Sall.: j'étais en butte à la médisance.    - Fama, ae, f.: la Renommée (déesse).
    * * *
        Fama, famae, Un bruit de quelque chose nouvelle semé entre le peuple, soit bon ou mauvais, Fame, Bruit, Renom, Renommee.
    \
        Fama, ablatiuus. Terent. Vt vos mihi domi eritis, proinde ego ero fama foris. Selon que vous vous gouvernerez en ma maison, le bruit sera de moy hors la maison.
    \
        Vulgata bella per orbem fama. Virgil. Guerres divulguees, et desquelles il est bruit par tout le monde.
    \
        Prior fama. Horat. Qui est plus renommé.
    \
        Famae commendatioris homo. Plin. Qui ha bon bruit ou renom.
    \
        Sapientiae. Cic. Le bruit et renommee d'estre sage.
    \
        Aduersa fama. Tacit. Mauvais bruit.
    \
        Anus. Catull. Vieille renommee.
    \
        Communi fama atque sermone audire de re aliqua. Cic. Par le commun bruit.
    \
        Fama incolumis. Cic. Renommee entiere.
    \
        Secunda. Liu. Bon bruit et renommee.
    \
        Sinistra. Iuuen. Mauvais bruit et renom.
    \
        Vitrea. Horat. Fragile comme un voirre, ou clere.
    \
        Abiicere famam. Cic. Vide ABIICIO. Abandonner et laisser perdre son bruit, Se laisser descrier.
    \
        Accipere fama et auditione factum esse aliquid. Cic. Avoir ouy dire.
    \
        Amittere famam et existimationem. Cic. Estre descrié, Perdre sa bonne reputation et renommee.
    \
        Auferre famam docti. Horat. Emporter le bruit, et avoir le renom d'estre scavant.
    \
        Captare famam dicacis. Horat. Tascher d'avoir le bruit d'estre, etc.
    \
        Circundare famam alicui. Tacit. Luy donner bruit de touts costez.
    \
        Colligere famam. Cic. Acquerir bruit.
    \
        Collectam famam conseruare. Cic. Garder et entretenir le bon bruit qu'on a acquis.
    \
        Conualescit fama. Curtius. Le bruit devient grand et s'augmente.
    \
        Crebrescens fama. Tacit. Qui s'augmente et multiplie.
    \
        Dissipare. Cic. Publier, Semer un bruit.
    \
        Dare famae. Tacit. Faire courir le bruit.
    \
        Eleuare famam. Tacit. Diminuer, Amoindrir.
    \
        Emanat fama. Cic. Le bruit s'espart et se seme.
    \
        Famam facere. Quintil. Donner bruit et renommee.
    \
        Moesta fama ferit remotas terras. Lucan. Le bruit et piteuse nouvelle en va jusques aux pays loingtains.
    \
        Regnum eum affectare fama ferebat. Liu. Le bruit estoit.
    \
        Fundere famam latius. Quintil. Espandre et semer un bruit.
    \
        Gliscens fama. Tacit. Qui croist, Croissant.
    \
        Fama adolescentis paulum haesit ad metas. Cic. Sa bonne reputation fut un peu reculee.
    \
        Laeserat famam sub Nerone. Plin. iunior. Il avoit acquis mauvais bruit.
    \
        Manat fama. Cic. Le bruit s'espard.
    \
        Nuntiat fama. Cic. Le commun bruit dit.
    \
        Peruaserat interim circunuenti exercitus fama. Tacit. Le bruit courut par tout que, etc.
    \
        Premere famam alicuius. Tacit. Fouler.
    \
        Studere famae. Quintil. Tascher et prendre peine d'avoir bruit.
    \
        Famam temeritatis subire. Cic. Avoir le bruit ou renom d'estre temeraire.
    \
        Fama fuit quosdam, etc. Liu. Le bruit fut que, etc.
    \
        Si vera est fama. Virgil. S'il est ainsi que l'on dit.
    \
        Esse in fama. Tacit. Estre en bruit.
    \
        Intra famam esse. Quintil. Avoir bien peu de reputation, N'estre pas fort estimé.
    \
        Surrexit fama. Caelius Ciceroni. Il s'est eslevé un bruit.
    \
        Tenere famam sine labe. Ouid. Entretenir sa bonne renommee sans aucune tache de deshonneur.
    \
        Incolumem famam tueri. Horat. Entretenir son bon bruit et sa bonne renommee.
    \
        Vt fama est. Virgil. Comme on dit.
    \
        Fama est, olim Iouem in imbrem aureum conuersum, puellae in gremium descendisse. Quintil. On dit.
    \
        Vetustas delet famam operis. Ouid. Efface et abolit.
    \
        Priscae titulos praecedite famae. Stat. Surmontez voz ancestres en estats et honneurs.
    \
        Vt hominum fama est. Cic. Selon que le bruit est entre les gens.
    \
        Fama non inferior gens. Liu. Qui n'ha pas moins de bruit et de renom.

    Dictionarium latinogallicum > fama

  • 46 worried

    ['worid] adj. i merakosur, i shqetësuar, i mërzitur; worried to death tepër i shqetësuar.
    worrier ['warië:] n. njeri që merakoset shpejt
    worriment ['warimënt] n., gj.fol. merakosje; merak, shqetësim
    worrisome ['warisëm] adj 1. shqetësues. 2. që merakoset shpejt
    worry ['wari] n.,v. -n. shqetësim, merak; hall, telash; what a worry it all is! është hall i madh vërtet!./-v 1.shqetësohem, merakosem; don't worry about her! mos u merakos për të! I should worry! iron. nuk më ha shumë meraku për këtë punë! 2. shqetësoj, merakos. 3. (qeni) luan, kap me dhëmbë (kockën, topin); ngacmon (delet); worry the loose tooth with one's tongue ngacmoj me gjuhë dhëmbin që luan.
    worry along ['warid ë'long] a) rri në merak; b) bej si bëj
    worry out ['warid aut] sjell e përsjell (një problem)
    * * *
    i shqetësuar; u bëra merak

    English-Albanian dictionary > worried

  • 47 worry

    ['wori/'wari/'wëri] n.,v. -n. shqetësim, merak; hall, telash; what a worry it all is! është hall i madh vërtet!; little worries shqetësime të vogla; money worries vështërsi (ngushticë) për para; the worries of life hallet e jetës; to begin to worry më hyn brenga; he has always been a worry to his family ai përherë i ka hapur telashe familjes; what a worry that child is! sa hall e kam atë fëmijë!, hall i madh me këtë fëmijë!; what is your worry? ç'hall ke?
    - v 1.shqetësohem, merakosem, jam në hall, kam merak; i hap telashe (dikujt); don't (you) worry! mos u mërzit!; mos e prish gjakun; ç'ke ti!; don't worry about her! mos u merakos për të! I should worry! iron. nuk më ha shumë meraku për këtë punë! 2. shqetësoj, merakos, mërzit (dikë); don't worry him! mos e mërzit (atë)!; lëre rehat atë (atë)!; Don't worry your head about him! mos e çaj kokën për të!; to worry about nothing mërzitem kot; don't you worry about me ( over me)! mos ma ki merakun (hallin)!; mos ki merak për mua!; it's nothing to worry about s'ka gjë për t'u mërzitur; what's the use of worrying? pse mërzitesh kot?;
    ● ia dal në krye; we'll worry along something do ta ndreqim dosido.
    ● (qeni) kafshon ( at); he worries me to death ai pa ma ha shpirtin; She is worrying herself to death ajo po sëmuret nga meraku. Something is worrying him ai se ç'ka një shqetësim. 3. (qeni) luan, kap me dhëmbë (kockën, topin); ngacmon (delet); worry the loose tooth with one's tongue ngacmoj me gjuhë dhëmbin që luan.
    worry along ['worid ë'long] a) rri në merak; b) bej si bëj
    worry out ['worid aut] sjell e përsjell (një problem)
    worry beads ['worid bi:dz] n.pl. rruzare për qetësim (RRUZARE f. sh. fet. vjet. 1. Varg me rruaza që kaloheshin me gishta duke thënë lutjen (te katolikët). Kokrrat e rruzares. Me rruzare në dorë. 2. Lutje që thuhej duke i numëruar një nga një kokrrat e këtij vargu (te katolikët). Thonin rruzaren.)
    worried ['worid] adj. i merakosur, i shqetësuar, i mërzitur; worried to death tepër i shqetësuar
    worrier ['worië:] n. njeri që merakoset shpejt
    worriment ['worimënt] n., gj.fol. merakosje; merak, shqetësim
    worrisome ['worisëm] adj 1. shqetësues. 2. që merakoset shpejt
    * * *
    shqetsim; shqetësoj

    English-Albanian dictionary > worry

  • 48 noto

    noto, āvi, ātum, āre (aus *nōtus, dem alten Part. Perf. Pass. von nosco), I) kennzeichnen, bezeichnen, mit Kennzeichen versehen, durch Zeichen kenntlich machen, A) eig. u. übtr.: 1) eig.: not. greges, Calp.: tabellam cerā, Cic.: vitia quaeque, kenntlich machen, Hor.: ova atramento, Colum.: chartam, beschreiben, Ov.: genas ungue, zerkratzen, Ov. – 2) übtr., bemerken, a) sich anmerken, bezeichnen, notat et designat oculis ad caedem unumquemque nostrum, Cic.: oculis sibi puellam, Ov. – b) als publiz. t. t., vom Zensor, den Namen eines röm. Bürgers wegen eines Vergehens im Protokolle mit einer tadelnden Bemerkung versehen, mit einem Tadel belegen, alqm furti et captarum pecuniarum nomine, Cic.: eos hāc subscriptione, Cic.: equitem ignominiā, Suet.: homines ignominiā notati, Cic.: a censoribus notatus, Aur. Vict. – m. Genet. (wegen), eques Romanus impolitiae notabatur, Gell. 4, 12, 2. – c) sich bemerkend unterscheiden, culta ab incultis, Liv. 27, 8, 18. – B) bildl.: 1) bezeichnen, a) übh.: res nominibus, Cic.: alqd verbis Latinis, ausdrücken, Cic.: res voce, Lucr. – b) den in einem Worte liegenden Begriff bezeichnen, ein Wort etymologisch erklären, Cic. top. 36. – 2) kenntlich machen, auszeichnen, alqm decore, Cic.: ita notata reliquisse, Cic. – 3) jmd. durch eine Anspielung mit Worten oder Gebärden bezeich-
    ————
    nen, meinen, auf jmd. zielen, anspielen, alqm, Ov. met. 9, 261: senatum gestu, Suet. Ner. 39, 3. – 4) aufstechen, tadeln, rügen, rem, Cic.: verbis alqm, Cic.: alqm multa cum liberalitate, Hor.: quaeque Persius notat, Quint.: amor dignus notari, der Ahndung wert, die eine gerechte Rüge trifft, Hor. – m. Genet. = einer Sache zeihen, alqm temeritatis, Augustin. epist. 197, 5. – II) zeichnen, durch Zeichen darstellen, A) eig. u. übtr.: 1) eig.: a) im allg., schreiben, litteram (einen Brief), Ov.: verba, Ov.: nomina, Ov.: libellos, Mart.: absol., notat et delet, Ov. – b) insbes., mit Abkürzungen schreiben, notando consequi, Quint.: notata, non perscripta erat summa, Suet. – 2) übtr.: a) kurz aufzeichnen, anmerken, bemerken, caput, Cic.: legem, Nep.: debet vacare etiam locus, in quo notentur quae etc., Quint. – b) anführen, bemerken, anzeigen, res singulas, Cic.: enumerare et notare naturas vinorum, Plin. – c) wahrnehmen, beobachten, bemerken, cantus avium, Cic.: fumum, Curt.: fontem, Curt.: arma procul, Val. Flacc.: lacrimas alcis, Sen.: in porticu gregem cursorum, Petron.: sibi Ascylli fugam, Petron.: genus, durch Beobachtung feststellen, Cic.: quod ex vultu notari poterat, Curt.: m. dopp. Acc., si quos insignes (auffallend) aut aliquā parte membrorum inutiles notaverunt, Curt. 9, 1 (5), 25. – m. folg. Acc. u. Infin., ne ducem circumire hostes notarent, Liv. 7, 34, 15: quem
    ————
    cursitare ac ne cubiti quidem mensuram progredi proverbio Graeco notatum est, Suet. Tib. 38. – absol., notante omni exercitu, Suet. Aug. 96, 1. – d) eine Bemerkung machen, bemerken, anmerken, von einem Schriftsteller, annalibus notatum est m. folg. Acc. u. Infin., Plin. 8, 131: Proculus apud eum notat mit folg. Acc. u. Infin., Ulp. dig. 3, 5, 9 (10). – B) bildl., merken, dicta memori pectore, Ov.: dicta mente, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > noto

  • 49 commentum

        commentum ī, n    [comminiscor], an invention, fabrication, pretence, fiction, falsehood: ipsis commentum placet, T.: opinionum commenta delet dies; miraculi, L.: milia rumorum, O.
    * * *
    invention; intention, design, scheme, device; fiction, fabrication; argument

    Latin-English dictionary > commentum

  • 50 notō

        notō āvī, ātus, āre    [nota], to mark, designate with a mark: tabellam cerā: ungue genas, O.: Et notat et delet, writes and erases, O.—Fig., to signify, indicate, denote: res nominibus novis: temporis naturam notant: coniunx visa est... seque indoluisse notatam, was pointed at, O.— To mark, note, single out, designate: oculis ad caedem alqm. — To mark, observe: numerum in cadentibus guttis notare possumus: cantūs avium: id caput notavi, et descriptum tibi misi: sidera, V.: ne ducem circumire hostes notarent, L.: qualis foret aura notare, O.— To mark, brand, censure, reprimand: non nullos ignominiā, Cs.: quos censores furti nomine notaverunt: luxuria Corneli communi maledicto notabatur: amor dignus notari, H.: notante Iudice, quo nosti, populo, H.
    * * *
    notare, notavi, notatus V
    observe; record; brand; write, inscribe

    Latin-English dictionary > notō

  • 51 perimō or peremō

        perimō or peremō ēmī, ēmptus or ēmtus, ere    [per+emo], to take away entirely, annihilate, extinguish, destroy, cut off, hinder, prevent: sin autem (supremus ille dies) peremit ac delet omnino: luna subito perempta est, i. e. disappeared: Troia perempta, destroyed, V.: corpus macie peremptum, L.: si causam publicam mea mors peremisset.— To kill, slay: morte peremptus, V.: sorte, V.: alqm inopiā, Ta.: hunc perimet mea dextra, O.

    Latin-English dictionary > perimō or peremō

  • 52 elharangoz

    отзванивать/отзвонить;

    már \elharangoz ták a delet — уже отзвонили к полудню

    Magyar-orosz szótár > elharangoz

  • 53 спряжение глагола dod

    претерит изъявительного наклонения, отрицательная форма 1 p. sg. des i 2 p. sg. ddest ti 3 p. sg. masc. daeth ( dôth) 3 p. sg. fem. daeth ( dôth) 1 p. pl. daethon ni 2 p. pl. daethoch chi 3 p. pl. daethon nhw футурум индикатива (будущее время изъявительного наклонения), утвердительная форма 1 p. sg. do i (da) 2 p. sg. doi di ( dei) 3 p. sg. masc. daw e ( deith) 3 p. sg. fem. daw hi ( deith) 1 p. pl. dawn ni ( dewn) 2 p. pl. dewch chi ( dowch) 3 p. pl. dôn nhw ( dân) условное наклонение, утвердительная форма употребление ограничено 1 p. sg. delwn i ( down i) 2 p. sg. delet ti ( doet ti) 3 p. sg. masc. delai fe ( dôi fe) 3 p. sg. fem. delai hi ( dôi hi) 1 p. pl. delen ni ( doen ni) 2 p. pl. delech chi ( doech chi) 3 p. pl. delen nhw ( doen nhw) повелительное наклонение 2 p. sg. der(e) (сев. tyrd, ty'd) 2 p. pl. dewch безличная самостоятельная форма, в прошедшем времени: daethpwyd

    Welsh-Russian dictionary (geiriadur Cymraeg-Rwsieg) > спряжение глагола dod

  • 54 comminiscor

    com-mĭniscor ( con-m-), mentus, 3, v. a. dep. [miniscor, whence also reminiscor, stem men, whence mens, memini; cf. Varr. L. L. 6, § 44] (lit. to ponder carefully, to reflect upon; hence, as a result of reflection; cf. 1. commentor, II.), to devise something by careful thought, to contrive, invent, feign.
    I.
    (Class., of something untrue;

    esp. freq. in Plaut.) Reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,

    Plaut. Mil. 2, 2, 71:

    fabricare quidvis, quidvis comminiscere,

    id. As. 1, 1, 89:

    mendacium,

    id. Ps. 2, 3, 23:

    dolum docte,

    id. ib. 4, 7, 64:

    maledicta,

    id. Bacch. 4, 9, 58:

    quid agam? aut quid comminiscar,

    Ter. Heaut. 4, 2, 7:

    nec me hoc commentum putes,

    Cic. Att. 6, 1, 8: tantum scelus, * Quint. 5, 13, 30.—With relative - clause:

    neque quo pacto celem probrum queo comminisci,

    Plaut. Aul. 1, 1, 30; 1, 1, 37:

    fac Amphitruonem ab aedibus Ut abigas quovis pacto commentus sies,

    id. Am. 3, 3, 24 (cf. infra, P. a.).—
    B.
    Of philosophic fiction (cf. commenticius), as antith. to actual, real:

    Epicurus monogrammos deos et nihil agentes commentus est,

    Cic. N. D. 2, 23, 59; so,

    occurrentia nescio quae,

    id. Fin. 4, 16, 43:

    quaedam,

    id. Fat. 3, 5.—
    II.
    In gen., to devise, invent, contrive:

    nihil adversus tale machinationis genus parare aut comminisci oppidani conabantur,

    Liv. 37, 5, 5:

    id vectigal commentum alterum ex censoribus satis credebant,

    id. 29, 37, 4:

    novas litteras,

    Suet. Claud. 41:

    novum balinearum usum,

    id. Calig. 37; Flor. 2, 6, 27:

    Phoenices, litteras et litterarum operas, aliasque etiam artes, maria navibus adire, classe confligere, etc.,

    Mel. 1, 12, 1:

    excubias nocturnas vigilesque,

    Suet. Aug. 30; id. Ner. 34; id. Vesp. 23.
    1.
    P. a.: commentus, a, um, in pass. signif., devised, invented, feigned, contrived, fictitious:

    dat gemitus fictos commentaque funera narrat,

    Ov. M. 6, 565:

    sacra,

    id. ib. 3, 558; 4, 37; id. A. A. 1, 319:

    crimen,

    Liv. 26, 27, 8:

    fraus,

    Paul. Sent. 5, 4, 8.—Hence,
    2.
    Subst.: commentum, i, n.
    A.
    (Class.) An invention, fabrication, fiction, falsehood:

    ipsis commentum placet,

    Ter. And. 1, 3, 20:

    opinionum commenta delet dies,

    Cic. N. D. 2, 2, 5 (cf. just before:

    opiniones fictas atque vanas): non sine aliquo commento miraculi,

    Liv. 1, 19, 5:

    mixta rumorum,

    Ov. M. 12, 54:

    animi,

    id. ib. 13, 38.—
    B.
    Since the Aug. per., sometimes, a contrivance, Liv. 29, 37, 6; Suet. Vesp. 18; Just. 22, 4, 3 al.—
    C.
    Nefanda, a project, plan, Just. 21, 4, 3:

    callidum,

    Dig. 27, 9, 9. —
    D.
    A stratagem, in war, Flor. 1, 11, 2.—
    E.
    A rhetorical figure, equiv. to commentatio, = enthumêma, Vitellius ap. Quint. 9, 2, 107; cf. id. ib. 5, 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > comminiscor

  • 55 conminiscor

    com-mĭniscor ( con-m-), mentus, 3, v. a. dep. [miniscor, whence also reminiscor, stem men, whence mens, memini; cf. Varr. L. L. 6, § 44] (lit. to ponder carefully, to reflect upon; hence, as a result of reflection; cf. 1. commentor, II.), to devise something by careful thought, to contrive, invent, feign.
    I.
    (Class., of something untrue;

    esp. freq. in Plaut.) Reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,

    Plaut. Mil. 2, 2, 71:

    fabricare quidvis, quidvis comminiscere,

    id. As. 1, 1, 89:

    mendacium,

    id. Ps. 2, 3, 23:

    dolum docte,

    id. ib. 4, 7, 64:

    maledicta,

    id. Bacch. 4, 9, 58:

    quid agam? aut quid comminiscar,

    Ter. Heaut. 4, 2, 7:

    nec me hoc commentum putes,

    Cic. Att. 6, 1, 8: tantum scelus, * Quint. 5, 13, 30.—With relative - clause:

    neque quo pacto celem probrum queo comminisci,

    Plaut. Aul. 1, 1, 30; 1, 1, 37:

    fac Amphitruonem ab aedibus Ut abigas quovis pacto commentus sies,

    id. Am. 3, 3, 24 (cf. infra, P. a.).—
    B.
    Of philosophic fiction (cf. commenticius), as antith. to actual, real:

    Epicurus monogrammos deos et nihil agentes commentus est,

    Cic. N. D. 2, 23, 59; so,

    occurrentia nescio quae,

    id. Fin. 4, 16, 43:

    quaedam,

    id. Fat. 3, 5.—
    II.
    In gen., to devise, invent, contrive:

    nihil adversus tale machinationis genus parare aut comminisci oppidani conabantur,

    Liv. 37, 5, 5:

    id vectigal commentum alterum ex censoribus satis credebant,

    id. 29, 37, 4:

    novas litteras,

    Suet. Claud. 41:

    novum balinearum usum,

    id. Calig. 37; Flor. 2, 6, 27:

    Phoenices, litteras et litterarum operas, aliasque etiam artes, maria navibus adire, classe confligere, etc.,

    Mel. 1, 12, 1:

    excubias nocturnas vigilesque,

    Suet. Aug. 30; id. Ner. 34; id. Vesp. 23.
    1.
    P. a.: commentus, a, um, in pass. signif., devised, invented, feigned, contrived, fictitious:

    dat gemitus fictos commentaque funera narrat,

    Ov. M. 6, 565:

    sacra,

    id. ib. 3, 558; 4, 37; id. A. A. 1, 319:

    crimen,

    Liv. 26, 27, 8:

    fraus,

    Paul. Sent. 5, 4, 8.—Hence,
    2.
    Subst.: commentum, i, n.
    A.
    (Class.) An invention, fabrication, fiction, falsehood:

    ipsis commentum placet,

    Ter. And. 1, 3, 20:

    opinionum commenta delet dies,

    Cic. N. D. 2, 2, 5 (cf. just before:

    opiniones fictas atque vanas): non sine aliquo commento miraculi,

    Liv. 1, 19, 5:

    mixta rumorum,

    Ov. M. 12, 54:

    animi,

    id. ib. 13, 38.—
    B.
    Since the Aug. per., sometimes, a contrivance, Liv. 29, 37, 6; Suet. Vesp. 18; Just. 22, 4, 3 al.—
    C.
    Nefanda, a project, plan, Just. 21, 4, 3:

    callidum,

    Dig. 27, 9, 9. —
    D.
    A stratagem, in war, Flor. 1, 11, 2.—
    E.
    A rhetorical figure, equiv. to commentatio, = enthumêma, Vitellius ap. Quint. 9, 2, 107; cf. id. ib. 5, 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > conminiscor

  • 56 credo

    crēdo, dĭdi, dĭtum, 3 ( pres. subj. creduam, Plaut. Poen. 3, 5, 2:

    creduas,

    id. Bacch. 3, 3, 72; id. Trin. 3, 1, 5:

    creduat,

    id. Bacch. 3, 4, 5; 4, 7, 6:

    creduis,

    id. Am. 2, 2, 49; id. Capt. 3, 4, 73:

    creduit,

    id. Truc. 2, 2, 52; inf. credier, id. Poen. 2, 43;

    crevi for credidi,

    id. Cist. 1, 1, 1), v. a. [Sanscr. crat, crad, trust, and dha-; v. 2. do].
    I.
    Orig. belonging to the lang. of business, to give as a loan, to loan, lend, make or loan to any one: (vilicus) injussu domini credat nemini;

    quod dominus crediderit, exigat,

    Cato, R. R. 5, 4:

    quibus credas male,

    Plaut. Curc. 4, 1, 20; cf.

    populis,

    Cic. Rab. Post. 2, 4:

    alicui grandem pecuniam,

    id. ib. 2, 4; so,

    pecunias ei,

    id. Fam. 1, 7, 6; and:

    pecuniae creditae,

    id. Prov. Cons. 4, 7:

    centum talenta,

    Quint. 5, 10, 111:

    solutio rerum creditarum,

    Cic. Off. 2, 24, 84 et saep.—Hence,
    B.
    crēdĭtum, i, n., a loan, Sall. C. 25, 4; Liv. 6, 15, 5; 6, 27, 3; 8, 28, 3; Sen. Ben. 2, 34, 1; Quint. 5, 10, 105; 5, 10, 117; Dig. 12, 1, 19 sq. et saep.—
    II.
    Transf. beyond the circle of business (very freq. in every period and species of composition).
    A.
    With the prevailing idea of intended protection, to commit or consign something to one for preservation, protection, etc., to intrust to one, = committo, commendo (cf. concredo):

    ubi is obiit mortem, qui mihi id aurum credidit,

    Plaut. Aul. prol. 15 (credere est servandum commendare, Non. p. 275, 9); so,

    nummum,

    Plaut. Trin. 4, 2, 112 (for which id. ib. 4, 2, 115, concredere):

    alicujus fidei potestatique (with committere),

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 9, § 27; cf. id. ib. 1, 1, 4, § 14: vitam ac fortunas meas, Lucil. ap. Non. p. 275, 8; cf. Ter. And. 1, 5, 37:

    militi arma,

    Liv. 2, 45, 10:

    se suaque omnia alienissimis,

    Caes. B. G. 6, 31:

    se ponto,

    Ov. M. 14, 222:

    se perfidis hostibus,

    Hor. C. 3, 5, 33:

    se ventis,

    Quint. 12, prooem. §

    2: pennis se caelo,

    Verg. A. 6, 15; cf. Ov. M. 2, 378:

    se pugnae,

    Verg. A. 5, 383 et saep.:

    crede audacter quid lubet,

    Plaut. Trin. 2, 4, 118:

    facinus magnum timido pectori,

    id. Ps. 2, 1, 3:

    illi consilia omnia,

    Ter. Ad. 5, 4, 18:

    arcanos sensus tibi,

    Verg. A. 4, 422; cf.:

    arcana libris,

    Hor. S. 2, 1, 31:

    aliquid cerae,

    Plaut. Pers. 4, 3, 67.— Poet., with in and acc.:

    inque novos soles audent se germina tuto Credere,

    Verg. G. 2, 333.—
    B.
    With the prevailing idea of bestowing confidence, to trust to or confide in a person or thing, to have confidence in, to trust.
    1.
    With dat.:

    virtuti suorum satis credere,

    Sall. J. 106, 3; cf. id. ib. 72, 2:

    praesenti fortunae,

    Liv. 45, 8, 6:

    consules magis non confidere quam non credere suis militibus,

    rather mistrusted their intentions than their valor, id. 2, 45, 4:

    nec jam amplius hastae,

    Verg. A. 11, 808:

    ne nimium colori,

    id. E. 2, 17:

    bibulis talaribus,

    Ov. M. 4, 731.—Freq. in eccl. Lat.:

    Moysi et mihi,

    Vulg. Johan. 5, 46:

    verbis meis,

    id. Luc. 1, 20.—
    2.
    Esp., with in and acc. of pers., to believe in, trust in (eccl. Lat.):

    hoc est ergo credere in Deum, credendo adhaerere ad bene coöperandum bona operanti Deo,

    Aug. Enarr. in Psa. 77, 8:

    qui fidem habet sine spe ac dilectione, Christum esse credit, non in Christum credit,

    id. Serm. 144, 2:

    qui credit in Filium habet vitam aeternam,

    Vulg. Johan. 3, 36 et saep.—
    C.
    To trust one in his declarations, assertions, etc., i. e. to give him credence, to believe:

    injurato, scio, plus credet mihi, quam jurato tibi,

    Plaut. Am. 1, 1, 284 sq.:

    vin' me istuc tibi, etsi incredibile'st, credere?

    Ter. Heaut. 4, 1, 11:

    credit jam tibi de isto,

    Plaut. Men. 4, 2, 53:

    cui omnium rerum ipsus semper credit,

    in every thing, id. As. 2, 4, 59; cf. id. Truc. 2, 2, 52:

    diu deliberandum et concoquendum est, utrum potius Chaereae injurato in suā lite, an Manilio et Luscio juratis in alieno judicio credatis,

    Cic. Rosc. Com. 15, 45.—
    b.
    Mihi crede, beliere me, confide in my words, upon my word, emoi pithou, an expression of confirmation, Plaut. Ep. 3, 2, 4; Cic. Cat. 1, 3, 6; id. Mur. 19, 40; 38, 82; id. de Or. 2, 17, 72; id. Off. 3, 19, 75; id. Tusc. 1, 31, 75; 1, 43, 103; id. Fin. 2, 21, 68 et saep.; Hor. S. 1, 7, 35; 2, 6, 93 al.; cf.: mihi credite, Cic. Cat. 2, 7, 15; id. Agr. 3, 4, 16; Liv. 24, 22, 17; Ov. M. 15, 254 al.—In the same sense (but more rare in Cic.):

    crede mihi,

    Cic. Att. 6, 6, 1; 14, 15, 2; 11, 6, 1; id. Verr. 2, 4, 59, § 133; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4; Ov. A. A. 1, 66; id. M. 1, 361; id. Tr. 3, 4, 25:

    crede igitur mihi,

    Cic. Fam. 10, 6, 2:

    credite mihi,

    Curt. 6, 11, 25.—
    c.
    Credor in poets several times equivalent to creditur mihi:

    certe credemur, ait, si verba sequatur Exitus,

    Ov. F. 3, 351; so id. Tr. 3, 10, 35:

    creditus accepit cantatas protinus herbas, etc.,

    id. M. 7, 98; so in part., id. H. 17, 129; cf.:

    (Cassandra) non umquam credita Teucris,

    Verg. A. 2, 247.—
    d.
    Sibi, to believe one's self, trust one's own convictions, be fully convinced:

    cum multa dicta sunt sapienter et graviter, tum vel in primis, crede nobis, crede tibi,

    Plin. Pan. 74:

    fieri malunt alieni erroris accessio, quam sibi credere,

    Min. Fel. 24, 2: non satis sibi ipsi credebant, Auct. B. Alex. 6:—
    2.
    With simple reference to the object mentioned or asserted, to believe a thing, hold or admit as true: velim te id quod verum est credere, Lucil. ap. Non. p. 275, 6; cf.: credo et verum est, Afer ap. Quint. 6, 3, 94:

    me miseram! quid jam credas? aut cur credas?

    Ter. Ad. 3, 2, 32:

    quod fere libenter homines id quod volunt credunt,

    Caes. B. G. 3, 18; cf. Quint. 6, 2, 5:

    audivi ista... sed numquam sum addictus ut crederem,

    Cic. Brut. 26, 100:

    ne quid de se temere crederent,

    Sall. C. 31, 7:

    res Difficilis ad credundum,

    Lucr. 2, 1027; cf. Caes. B. G. 5, 28 et saep.— Pass.:

    res tam scelesta... credi non potest,

    Cic. Rosc. Am. 22, 62.— Pass. impers.:

    in quo scelere, etiam cum multae causae convenisse unum in locum atque inter se congruere videntur, tamen non temere creditur,

    Cic. Rosc. Am. 22, 62.—
    b.
    In gen. = opinor, arbitror, to be of opinion, to think, believe, suppose.
    (α).
    With acc.:

    timeo ne aliud credam atque aliud nunties,

    Ter. Hec. 5, 4, 4:

    quae deserta et inhospita tesqua credis,

    Hor. Ep. 1, 14, 20:

    fortem crede bonumque,

    id. ib. 1, 9, 13:

    quos gravissimos sapientiae magistros aetas vetus credidit,

    Quint. 12, 1, 36.— Pass.:

    potest... falsum aliquid pro vero credi,

    Sall. C. 51, 36:

    origo animi caelestis creditur,

    Quint. 1, 1, 1; 8, prooem. §

    24: Evander venerabilior divinitate creditā Carmentae matris,

    Liv. 1, 7, 8.—
    (β).
    With acc. and inf. (so most freq.):

    jam ego vos novisse credo, ut sit pater meus,

    Plaut. Am. prol. 104:

    cum reliquum exercitum subsequi crederet,

    Caes. B. G. 6, 31: caelo tonantem credidimus Jovem Regnare. Hor. C. 3, 5, 1 et saep.:

    victos crederes,

    one would have thought, one might have imagined, Liv. 2, 43, 9; so Curt. 4, 10, 23; cf. Zumpt, Lat. Gr. § 528.— Pass.:

    navis praeter creditur ire,

    Lucr. 4, 389:

    quem (Athin) peperisse Limnate creditur,

    Ov. M. 5, 49:

    creditus est optime dixisse,

    Quint. 3, 1, 11; cf. id. 10, 2, 125 al.— Impers.:

    credetur abesse ab eo culpam,

    Quint. 11, 1, 64:

    neque sine causā creditum est, stilum non minus agere cum delet,

    id. 10, 4, 1 al. — So in the abl. part. pass. credito, with acc. and inf., Tac. A. 3, 14; 6, 34.—
    (γ).
    Absol.: credo inserted, like opinor, puto, etc., and the Gr. oimai, as a considerate, polite, or ironical expression of one's opinion, I believe, as I think, I suppose, I dare say, etc.:

    credo, misericors est,

    Plaut. Am. 1, 1, 144;

    so placed first,

    id. Cas. 2, 6, 3; Ter. And. 2, 1, 13; Cic. Cat. 1, 2, 5; id. Sull. 4, 11; Caes. B. C. 3, 70; Sall. C. 52, 13; Liv. 4, 17, 7; Hor. S. 2, 2, 90:

    Mulciber, credo, arma fecit,

    Plaut. Ep. 1, 1, 32; so id. Truc. 2, 5, 27; Caes. B. C. 2, 31; Cic. Fin. 1, 3, 7; id. Tusc. 1, 22, 52; Verg. A. 6, 368 et saep.:

    aut jam hic aderit, credo hercle, aut jam adest,

    Plaut. Ep. 2, 2, 74.

    Lewis & Short latin dictionary > credo

  • 57 noto

    nŏto, āvi, ātum, 1, v. a. [nota], to mark, to designate with a mark (syn.: signo, designo).
    I.
    Lit.:

    tabellam cerā,

    Cic. Verr. 2, 2, 32, § 79:

    ungue genas,

    Ov. Am. 1, 7, 50:

    pueri rubor ora notavit,

    id. M. 4, 329:

    rugis uterum,

    id. A. A. 3, 785:

    ova atramento,

    Col. 8, 11, 12:

    corpus nulla litura notet,

    not a wrinkle, Mart. 7, 18, 2.—
    B.
    Transf.
    1.
    To write:

    scribit, damnatque tabellas, Et notat et delet,

    Ov. M. 9, 522.—
    b.
    In partic., to write in short-hand or cipher, to set down in a summary form:

    notando consequi,

    Quint. 1 prooem. § 7; 11, 2, 19;

    4, 5, 22: notata, non perscripta erat summa,

    Suet. Galb. 5.—
    2.
    To make remarks or notes on a writing, to remark:

    idque et Labeo probat, sed Proculus apud eum notat, non semper debere dari,

    Dig. 3, 5, 9:

    Marcellus apud Julianum notat: Non dubitamus, etc.,

    ib. 35, 1, 19; 50, 4, 18, § 26. —
    II.
    Trop.
    A.
    To signify, indicate, denote:

    quae notant et designant turpitudinem aliquam non turpiter,

    Cic. de Or. 2, 58, 236:

    notare res nominibus novis,

    id. Fin. 3, 2, 4:

    illa, quae temporis naturam notant,

    id. Part. 11, 37.—
    2.
    In partic.: aliquem, to allude to, hint at one:

    senatum gestu,

    Suet. Ner. 39; cf.:

    conjunx visa est duro vultu Dicta tulisse Jovis, seque indoluisse notatam,

    Ov. M. 9, 261.—
    B.
    To mark, note, observe:

    numerum in cadentibus guttis notare possumus,

    Cic. de Or. 3, 48, 186:

    animadvertere et notare sidera,

    id. Div. 2, 43, 91:

    cantus avium,

    id. ib. 1, 42, 94:

    id caput notavi, et descriptum tibi misi,

    id. Fam. 7, 22: veris initium iste a Favoniā notare, id. Verr. 2, 5, 10, § 27; Plin. 2, 8, 6, § 29; Petr. 6 init.
    C.
    Publicist's t. t., esp. of the censors, to mark or brand with infamy (nota) on account of a crime or fault, to censure, reprimand:

    quos censores furti et captarum pecuniarum nomine notaverunt,

    Cic. Clu. 42, 120:

    eques Romanus impolitiae notabatur,

    Gell. 4, 12, 2:

    ita senatus rem, non hominem notavit,

    Cic. Mil. 11, 31; id. Clu. 47, 130:

    aliquem ignominiā,

    id. Phil. 7, 9, 23: luxuria Cornelii non crimine aliquo libidinis, sed communi maledicto notabatur id. Balb. 25, 56:

    ne is dedecore, maculā, turpissimā ignominiā notetur,

    id. Quint. 31, 99:

    cujus improbitatem veteres Atticorum comoediae notaverunt,

    id. Brut. 62, 224:

    stultus et improbus hic amor est dignusque notari,

    Hor. S. 1, 3, 24:

    notante judice, quo nosti, populo,

    id. ib. 1, 6, 14:

    aliquem joco,

    Suet. Ner. 5:

    scripta famosa quibus primores viri notabantur,

    id. Dom. 8. Hence, * nŏtātus, a, um, P. a., marked, perceptible:

    notatior similitudo,

    Auct. Her. 3, 22, 37 Orell. (al. notior).

    Lewis & Short latin dictionary > noto

  • 58 perimo

    pĕrĭmo (orig. form pĕrĕmo, Cato ap. Fest. p. 217 Müll.), ēmi, emptum (emtum), 3, v. a. [per-emo], to take away entirely, to annihilate, extinguish, destroy; to cut off, hinder, prevent.
    I.
    In gen. (class.;

    syn.: perdo, deleo): penitus materiem omnem,

    Lucr. 1, 226:

    sensu perempto,

    Cic. Tusc. 1, 37, 89: luna subito perempta est, was taken away, i. e. vanished, disappeared, id. poët. Div. 1, 11, 18:

    divum simulacra peremit fulminis ardor,

    id. ib. 1, 12, 19:

    Troja perempta,

    destroyed, ruined, Verg. A. 5, 787:

    corpus macie,

    Liv. 2, 23; cf. id. 38, 21: ne quid consul auspici peremat, should hinder, prevent, Cato ap. Fest. p. 217 Müll.:

    reditum,

    Cic. Planc. 42, 101:

    nisi aliqui casus consilium ejus peremisset,

    id. Off. 3, 7, 33:

    si causam publicam mea mors peremisset,

    id. Sest. 22, 49; id. Fragm. ap. Non. 450, 5:

    perimit urbem incendio,

    Vulg. Jos. 11, 11.— Absol.:

    sin autem (supremus ille dies) perimit ac delet omnino, quid melius, quam? etc.,

    Cic. Tusc. 1, 49, 117.—
    II.
    In partic., to kill, slay ( poet. and in post-Aug. prose; cf.

    trucido): perempta et interempta pro interfectis poni solet a poëtis,

    Fest. p. 217 Müll.; Lucr. 3, 886:

    crudeli morte peremptus,

    Verg. A. 6, 163:

    aliquem caede,

    id. ib. 9, 453:

    sorte,

    id. ib. 11, 110: hunc, ubi tam teneros volucres matremque peremit (trans. from Homer), Cic. poët. Div. 2, 30, 64; Ov. M. 8, 395:

    conceptum abortu,

    Plin. 3, 44, 69, § 172:

    caedes fratrum indigne peremptorum,

    Just. 7, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > perimo

  • 59 δέλτος

    Grammatical information: f. (like βύβλος; Schwyzer 2, 34 n. 4)
    Meaning: `writing tablet' (Ion.-Att.).
    Other forms: Cypr. δάλτος
    Dialectal forms: Cypr. δάλτος
    Derivatives: δελτίον (Hdt.), δελτάριον (Plb.). Denomin. δελτόομαι `write on a tablet' (A. Supp. 179). - On ἀδεαλτώhαιε s.s.v.
    Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin] Sem.
    Etymology: Not to δαιδάλλω, Lat. dolāre (with reference to the Germanic word for `tent', OHG zelt, OE teld, PGm. *telðá- n.; the different meaning is still to be explained). One refers to Hieronymus epist. 8, 1 dedolatis ex ligno codicillis; Cypr. δάλτος would be old(?) ablaut. Semitic origin is mostly accepted (Lewy Fremdw. 171, E. Masson, Emprunts sémit. 61-65). Cypr. confirms this. Hebr. delet `gate', pl. columns of writing, also `tablet' (Lachish), Ugar. and Phoen. dlt. - δάλκιον πινάκιον, οἷον γραμματίδιον H. formed after πινάκιον? (Latte δάλτιον, which is better).
    Page in Frisk: 1,361-362

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δέλτος

См. также в других словарях:

  • delet — dèlet m DEFINICIJA reg. ekspr. ljubimac, miljenik, dragi ETIMOLOGIJA tal. diletto …   Hrvatski jezični portal

  • delet — grandelet rondelet tendelet verdelet …   Dictionnaire des rimes

  • Operational Control Language — (OCL) is the control language of the IBM System/34 and System/36 minicomputer family. Other control languages include CL (System/38 and AS/400), JCL (System/370), and REXX (AS/400). The facility of DOS to use batch files is also control language …   Wikipedia

  • Ivrit — Hebräisch (עברית) Gesprochen in Israel Sprecher 5 Millionen (rund 200.000 in den USA) Linguistische Klassifikation Afroasiatische Sprachen Semitische Sprachen Westsemitische Sprachen …   Deutsch Wikipedia

  • Conjugaison Latine — Les conjugaisons latines sont au nombre de quatre ou cinq, selon les classifications. Il s agit de groupes de verbes qui se conjuguent selon des règles communes. En latin, les verbes ont, comme en français, une voix active et une voix passive.… …   Wikipédia en Français

  • Conjugaison latine — Article principal : Latin. La conjugaison du verbe latin repose tout entière sur l opposition de deux thèmes, celui du présent (infectum) et celui du parfait (perfectum)[note 1]. Le système verbal latin s organise donc sur trois… …   Wikipédia en Français

  • Conjugaisons latines — Conjugaison latine Les conjugaisons latines sont au nombre de quatre ou cinq, selon les classifications. Il s agit de groupes de verbes qui se conjuguent selon des règles communes. En latin, les verbes ont, comme en français, une voix active et… …   Wikipédia en Français

  • Modern Hebrew grammar — is the grammar of the Modern Hebrew language. It is partly analytical, expressing such forms as dative, ablative, and accusative using prepositional particles rather than morphological cases. However, inflection plays a decisive role in the… …   Wikipedia

  • délétère — [ deletɛr ] adj. • 1538; gr. dêlêtêrios « nuisible » 1 ♦ Qui met la santé, la vie en danger. Action délétère d un produit. Cour. Miasmes délétères. Gaz délétère. ⇒ asphyxiant, irrespirable, nocif, toxique. 2 ♦ (1863) Fig. et littér. Néfaste,… …   Encyclopédie Universelle

  • DOOR AND DOORPOST — The Bible distinguishes between the term petaḥ, which is the entrance to a house (Gen. 43:19), and delet, which is a device for closing and opening the entrance. Thus, while petaḥ applies to both the entrance to a tent (Gen. 18:1) and a house,… …   Encyclopedia of Judaism

  • Dalet — For other uses, see Dalet (disambiguation). ← Gimel Dalet He → Phoenician Hebrew Aramaic Syriac …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»