-
1 delegacja
сущ.• делегация• депутация* * *delegacj|a♀ 1. делегация;wysłać \delegacjaę направить делегацию;
2. разг. командировка;pojechać (udać się) w \delegacjaę поехать в командировку; otrzymać \delegacjaę быть посланным в командировку, получить командировку
* * *ж1) делега́цияwysłać delegację — напра́вить делега́цию
2) разг. командиро́вкаpojechać (udać się) w delegację — пое́хать в командиро́вку
otrzymać delegację — быть по́сланным в командиро́вку, получи́ть командиро́вку
-
2 delegacja służbowa
1. командировка 2. командировочное удостоверениеKrótki rosyjsko-polski i polsko-rosyjski Słownik Polytechnic > delegacja służbowa
-
3 pięcioosobowy
pięcioosobow|y1. рассчитанный на пять человек;kajuta \pięcioosobowya пятиместная каюта;
2. состоящий из пяти человек;delegacja \pięcioosobowya делегация из пяти человек
* * *1) рассчи́танный на пять челове́кkajuta pięcioosobowa — пятиме́стная каю́та
2) состоя́щий из пяти́ челове́кdelegacja pięcioosobowa — делега́ция из пяти́ челове́к
-
4 poselstwo
сущ.• весть• депутация• извещение• миссия• послание• посольство• сообщение* * *poselstw|o☼ 1. дип. миссия ž;2. (delegacja) посольство, депутация ž; ● w czyimś \poselstwoie в качестве чьего-л. посланца, по чьему-л. поручению* * *с1) дип. ми́ссия ż2) ( delegacja) посо́льство, депута́ция ż• -
5 rządowy
прил.• правительственный* * *rządow|yправительственный;delegacja \rządowyа правительственная делегация; uchwała \rządowya постановление правительства
* * *прави́тельственныйdelegacja rządowa — прави́тельственная делега́ция
uchwała rządowa — постановле́ние прави́тельства
-
6 służbowy
прил.• деловой• должностной• официальный• служебный* * *służbow|y\służbowyi 1. служебный;delegacja (podróż) \służbowyа командировка; drogą \służbowyą в служебном порядке;
2. \służbowyу ♂ воен. дневальный* * *1) служе́бныйdrogą służbową — в служе́бном поря́дке
2) służbowy м, воен. днева́льный
См. также в других словарях:
delegacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. delegacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} grupa reprezentantów wysyłanych w imieniu jakiejś zbiorowości w celu załatwienia powierzonych im spraw : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
delegacja — ż I, DCMs. delegacjacji, lm D. delegacjacji (delegacjacyj) 1. «grupa osób (delegatów) reprezentujących jakąś zbiorowość, naród, państwo; deputacja» Delegacje krajowe, zagraniczne na kongres, zjazd. Delegacja chłopów i robotników na ogólnopolską… … Słownik języka polskiego
Línea Delviga — (ucraniano: демаркаційна лінія, polaco: Linia Delwiga) es la línea de demarcación entre la República Popular de Ucrania y Polonia, establecida en 1919. Contenido 1 Contexto histórico 2 Antecedentes 3 … Wikipedia Español
делегат — из польск. delegat от лат. dēlegātus; делегация через польск. delegacja из лат. dēlegātiō … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
делегация — и, ж. délégation f., нем. Delegation, пол. delegacja. Посольство или комиссия, данная кому узнать какое дело или судить о чем и действовать именем пославшего его. Ян. 1803. С делегациею. Панин Бум. Ек. 2 13. // Сл. 18. || устар. Руководящий орган … Исторический словарь галлицизмов русского языка
portki — 1. pot. Chodzić bez portek; nie mieć całych portek «o mężczyźnie: nie mieć co na siebie włożyć, być biednym»: Ha, doczekałam się synalków: jeden bandyta, a drugi wielki pan, co bez portek chodzi. Z. Uniłowski, Pokój. 2. posp. Trząść portkami,… … Słownik frazeologiczny
adresowy — przym. od adres a) w zn. 1: Biuro adresowe. Kod adresowy. b) w zn. 2: ∆ Adresowa część rozkazu «numer komórki pamięci, do której odwołuje się dany rozkaz» c) w zn. 3: Delegacja adresowa … Słownik języka polskiego
delegacyjny — przym. od delegacja a) w zn. 2: Przepisy, stawki delegacyjne. b) w zn. 3: Blankiety delegacyjne … Słownik języka polskiego
deputacja — ż I, DCMs. deputacjacji; lm D. deputacjacji (deputacjacyj) 1. przestarz. «grupa przedstawicieli, pełnomocników jakiejś zbiorowości, wysłana w celu przedstawienia życzeń swych mocodawców lub załatwienia powierzonych im spraw; delegacja» Deputacja… … Słownik języka polskiego
gościć — ndk VIa, goszczę, gościćcisz, gość, gościćcił, goszczony 1. «przyjmować, podejmować kogoś u siebie; częstować, ugaszczać» Gościć u siebie przyjaciół, znajomych, krewnych. 2. «być u kogoś w gościnie, być czyimś gościem; przebywać, bawić gdzieś»… … Słownik języka polskiego
odlecieć — dk VIIa, odleciećcę, odleciećcisz, odleciećleć, odleciećciał, odleciećcieli odlatywać ndk VIIIa, odleciećtuję, odleciećtujesz, odleciećtuj, odleciećywał 1. «lecąc oddalić się, odfrunąć, odjechać samolotem, balonem itp.» Motyl, ptak odleciał.… … Słownik języka polskiego