-
1 προς-ποιητικός
προς-ποιητικός, ή, όν, der Etwas zu sein vorgiebt, Plat. def. 416; ἀνδρίας, der sich das Ansehen des Muthes giebt, sich muthig stellt, Arist. eth. 3, 7.
-
2 προς-αγωγός
προς-αγωγός, zuführend, anziehend, reizend; Plat. def. 414 e; ἐπὶ τὸ προςαγωγότερον τῇ ἀκροάσει ἢ ἀληϑέστερον ξυνέϑεσαν, Thuc. 1, 21, Schol. ἡδύτερον ὃ προςάγει; Sp., wie Luc. D. D. 20, 11.
-
3 προ-ετικός
προ-ετικός, ή, όν, wegwerfend, verschwenderisch, Plat. def. 416; Xen. Mem. 3, 1, 6; χρημάτων εἶναι προετικὸν εἰς τὰ ἐπαινετά, Arist. de virt. bei Stob. Floril. 1, 18, als Erkl. von ἐλευϑεριότης, vgl. eth. 4, 2, Ggstz von καϑεκτικός, probl. 33, 15.
-
4 προ-γνωστικός
προ-γνωστικός, ή, όν, zum Vorherwissen, zum Voraussagen gehörig, Sp., wie Plut. de def. orac. 42; τὸ προγνωστικόν, Vorzeichen, Wahrzeichen der Zukunft.
-
5 προ-αγόρευσις
προ-αγόρευσις, ἡ, das Vorhersagen; Hippocr.; Arist. poet. 15; Plut. Syll. 7 orac. def. 7.
-
6 προ-ληπτικός
προ-ληπτικός, ή, όν, voraus od. vorweg nehmend, vorgreifend, Plut. def. or. 32 u. a. Sp.
-
7 παρ-οινέω
παρ-οινέω, beim Wein sich schlecht betragen, παροινήσας καὶ ὀργισϑείς, Plat. Euthyphr. 4 c u. A.; εἴς τινα, Ar. bei Ath. X, 422 e; ὕβρει καὶ ἀκολασίᾳ παροινῶν εἰς ἄνδρα πρεσβύτην, Antiph. 4 α 6, vgl. 2 α 4; überhaupt liederlich leben, wie ein Trunkner, καὶ ἐκβακχεύεσϑαι, Plut. def. orac. 50. – Auch τινά, Einen schlecht behandeln in der Trunkenheit u. überh. mißhandeln, Dem. 54, 4; = ὑβρίζω, Plut. Alc. 38; daher pass., παροινουμένη γυνή Dem. 19, 198, u. Sp. – Imperf. ἐπαρῴνουν, Dem. 54, 4, mit der v. l. ἐπαροίνουν, u. perf. πεπαρῴνηκεν, Aesch. 2, 154; ἐπαρῴνησα, Xen. An. 5, 8, 4; attisch nach Moeris; παρῳνήϑη, Dem. 22, 63, v. l. ἐπαρῳνήϑη; aor. παρῴνησα, ἐπαρῴνησα, Sp., vgl. Lob. Phryn. 154.
-
8 περι-ποιέω
περι-ποιέω, 1) machen, daß Einer übrig ist, am Leben lassen, erhalten; Her. 3, 36. 6, 13; Ggstz von διαφϑεῖραι, 7, 52. 181, wie es Plat. def. a. E. heißt : σώζειν τὸ περιποιεῖν ἀβλαβῆ. So ἐκ κακῶν καὶ πολέμου, Lys. 6, 47; auch vom Gelde, erübrigen, Isae. 6, 38; ἀπ' ὀλίγων, Xen. oec. 2, 10. – 2) verschaffen, erwerben, Ῥόδον αὐτῷ, Dem. 15, 11; δυναστείας ἑαυτοῖς, Aesch. 3, 3; τινὶ τὴν στρατηγίαν, Pol. 4, 82, 6; τούτοις τὰς ἀρχάς, 20, 6, 3; auch τινὶ αἰσχύνην, 5, 58, 5; Sp., wie Luc. somn. 12; – häufiger im med. erübrigen, sich erwerben, verschaffen, δύναμιν, Thuc. 1, 9; τινί τι, Xen. An. 5, 6, 17; τὰς ψυχάς, ihr Leben erhalten, Cyr. 4, 4, 10; ἀπό τινος, Mem. 4, 2, 38; τὴν ἐκ τῶν Ἑλλήνων εὔνοιαν, Pol. 3, 6, 13, vgl. 24, 9, 6.
-
9 πεντάς
-
10 πλατυ-ώνυχος
πλατυ-ώνυχος, breitnägelig, breithusig, plat. def. 415 e; S. Emp. pyrrh. 2, 28; die Form πλατυόνυχος ist schlecht, D. L.
-
11 πολυ-σώματος
πολυ-σώματος, vielleibig; Plut. def. or. 32; D. Sic. 1, 26.
-
12 πολυ-όνειρος
πολυ-όνειρος, mit vielen Träumen, Plut. def. orac. 50.
-
13 πολύ-τρεπτος
πολύ-τρεπτος, viel umgewandt, veränderlich, Plut. def. or. 23 M. u. Sp.
-
14 πάρ-οδος
πάρ-οδος, ἡ, 1) der Weg vorbei, παρὰ πύργον, Thuc. 3, 21 u. Folgde; ἐν τῇ παρόδῳ, im Vorbeigehen, Thuc. 1, 126; ἐκ παρόδου, ἐν παρόδῳ, beiläufig, Pol. 5, 68, 8 u. Sp. – 2) der Weg zu Etwas heran, Xen. An. 4, 7, 4 Hell. 6, 4, 27 u. A. – 3) das Auftreten, z. B. eines Redners, bes. aber das erste feierliche Auftreten des Chors in der Orchestra, welches von den Seiten her geschah, und der Zugang selbst, durch welchen der Chor eintrat, und der erste Gesang, den der gesammte Chor in der Tragödie nach seinem Auftreten anstimmte, s. Herm. Arist. poet. 12; vgl. Poll. 4, 108. 126. 128; ἐκ παρόδων παρέρχεσϑαι, im Ggstz κατὰ μέσας τὰς ϑύρας, Ath. XIV, 622 c. – Uebertr. sagt Plut. def. orac. 39 τοῖς τότε λόγοις αὐτὸς ἀρχήν τινα καὶ πάροδον ἐνδέδωκας. – 4) auf dem Schiffe ein Gang über die ganze Länge des Verdeckes neben den Rudern hin, agea der Lat., Poll. 1, 88, παρὰ τοὺς ϑρανίτας; vgl. Ath. V, 203 f; Plut. Demetr. 43.
-
15 πῑλέω
πῑλέω, 1) Wolle krämpen, filzen, πιληϑεὶς πέτασος Theodorid. 3 (VI, 282), u. a. Sp. – 2; übh. dicht zusammen pressen, drücken, verdichten, Jac. A. H. p. 879; γαῖα ὑπ' ἠέρι πιληϑεῖσα, Ap. Rh. 4, 678; auch μᾶζα ὕδατι πιληϑεῖσα, Antiph. 14 ( Plan. 333); Plut. vrbdt πιληϑεὶς καὶ πυκνωϑείς, de def. orac. 47.
-
16 ςὐ-κρίνεια
ςὐ-κρίνεια, ἡ, Reinheit, Deutlichkeit, Plat. def. 414 ai vom Styl, Hermog.
-
17 σπουδαιότης
σπουδαιότης, ητος, ἡ, das Wesen des σπουδαῖος, Eile, Eifer, Sorgfalt, Rechtschaffenheit, ἤϑους, Plat. def. 412 e; u. Sp., wie D. Sic.; auch von Sachen, Wichtigkeit.
-
18 σπουδαῖος
σπουδαῖος, a) von Personen, eilig, eifrig, thätig, – übh. rechtschaffen, sittlich gut; γυνή, Her. 8, 69, wie Plat. def. 415 d erkl. ist: σπουδαῖος ὁ τελέως ἀγαϑός, im Ggstz von φαῠλοι, Isocr. 1, 1, wie Plat. Rep. X, 603 c u. öfter; μάντις, Phaedr. 242 c; τῶν σπουδαίων τῶν περὶ τραγῳδίαν ποιητῶν, Legg. VII, 817 a; Xen. Cyr. 2, 2, 24; u. Sp., ἰατρός Luc. Nigr. 2. – b) von Sachen, die der Thätigkeit und des Eifers werth sind, wichtig, bedeutend; πάντα λόγον ϑέμενος σπουδαῖον, Pind. P. 4, 132; dah. wünschenswerth, vortrefflich, νομαί, Her. 4, 23; οὐ σπουδαῖον ἐς ὄψιν, Soph. O. C. 583, nicht des Sehens werth; ἐπὶ σπουδαίοις οὕτω πράγμασι καὶ καλοῖς, Plat. Euthyd. 300 e; auch das Ernste, im Ggstz von γελοῖα, Legg. VII, 816 d, wie im adv., σπουδαίως εἰρημένος Crat. 406 b; ἔργον, Xen. Hell. 1, 4, 5; σπουδαῖα im Ggstz von γελοῖα auch Cyr. 2, 3, 1; σπουδαίως 1, 3, 9; λόγοι, Pol. 33, 15, 4; καὶ καλὰ ἔργα, 6, 26, 12; σπουδαῖόν ἐστί μοι, es ist mir daran gelegen, wie ταῠτα ὑμῖν σπουδαιότατά ἐστιν Dem. 24, 4; vom Wein, καὶ πολυτελής, Plut. Mar. 44; Ggstz von φαῦλος, S. Emp. pyrrh. 2, 83. – Compar., σπουδαιέστερα τῶν πρηγμάτων, Her. 1, 8, wie τὰ σπουδαιέστατα τῶν πρηγμάτων, 1, 133; aber auch τὴν σπουδαιοτάτην τῶν ταριχεύσεων, die beste Art, 2, 86; u. adv., ὧδε τὰ σπουδαιότατα ταριχεύουσι, ibid.; u. so Plat., εἴτε φαυλότεραι εἴτε σπουδαιότεραι τιμαί Rep. VII, 519 d, τὸ σπουδαιότατον Legg. II, 667 b; σπουδαιότερόν τι πράττειν Xen. Cyr. 2, 3, 20; σπουδαιότατα πράγματα Aesch. 1, 22.
-
19 στοχαστικός
στοχαστικός, zum Zielen, Errathen gehörig; ἡ στοχαστική, die Geschicklichkeit, gleich das Richtige zu treffen, Plat. def. 412 c 413 a; ψυχή, Gorg. 463 a; muthmaßend, τινός, Arist. Nicom. cth. 6, 7, 6; στοχαστικῶς ἔχειν πρός τι, rhet. 1, 1 u. Sp., wie Luc. hist. conscr. 47; τέχναι, S. Emp. adv. gramm. 72, wozu die κυβερνητική und die ἰατρική gerechnet wird.
-
20 συγ-κατα-γομφόω
συγ-κατα-γομφόω, mit nageln, oder zusammennageln, zusammenfügen, Plut. def. or. 29 im perf. pass.
См. также в других словарях:
Def FX — Also known as Definition FX Origin Australia Genres Industrial rock Years active 1990–1997 … Wikipedia
Def — or DEF may refer to: DEF = Definitely In medicine Deferoxamine Diprivan, Esmeron and Fentanyl, a notable drug combination in anesthesia Desaturation Event Frequency Dose Effect Factor Other Design Exchange Format Diesel Exhaust Fluid Disarmed… … Wikipedia
DEF II — logo, as seen on early transmissions. DEF II was a programming strand on BBC Two, which aired at 6pm on Mondays and Wednesdays from 9 May 1988 to 23 May 1994, to serve the teenage market. It was produced by Janet Street Porter, and followed on… … Wikipedia
def — [def] 1. mod. better; cool. (Originally black. From definitive.) □ Man, that yogurt is def! □ What a def set of threads! 2. mod. definitely. □ I will be there. Def … Dictionary of American slang and colloquial expressions
DEF — is a three letter abbreviation that may refer to:* Design Exchange Format, in Electronic design automation domain * Deutsche Emaillewaren Fabrik , a factory owned by Oskar Schindler * Diesel Exhaust Fluid, see AdBlue * Disarmed Enemy Forces,… … Wikipedia
def. — def. def. written abbreviation for deficit … Financial and business terms
def. — def. def. abbrdefendant Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
def — def1 [def] adj. Slang excellent; first rate def2 abbrev. 1. defendant 2. defense 3. defensive 4. deferred 5. defined 6. definition … English World dictionary
Def. — Def. † Catholic Encyclopedia ► Ecclesiastical Abbreviations ► Abbreviation in general use, chiefly Ecclesiastical Defunctus ( Deceased ) The Catholic Encyclopedia, Volume VIII. New York: Robert Appleton Company. Nihil Obstat. 1910 … Catholic encyclopedia
def — [Abk. für engl. deficient = mangelhaft, unzureichend]: bei isotopenmarkierten Verb. ein kursiv gesetzter, einem Nuklid Symbol unmittelbar vorangestellter Deskriptor, der anzeigt, dass ebendieses Isotop in geringerem als dem natürlichen Anteil… … Universal-Lexikon
def — excellent, first recorded 1979 in Black English, perhaps a shortened form of DEFINITE (Cf. definite), or from a Jamaican variant of DEATH (Cf. death) … Etymology dictionary