Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

deciduo

  • 1 deciduo

    deciduo agg. (bot.) deciduous: albero deciduo, deciduous tree; foglia deciduo, deciduous leaf; non deciduo, undeciduous.
    * * *
    [de'tʃiduo]
    aggettivo deciduous
    * * *
    deciduo
    /de't∫iduo/
    deciduous.

    Dizionario Italiano-Inglese > deciduo

  • 2 deciduo

    agg [de'tʃiduo] deciduo (-a)

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > deciduo

  • 3 decíduo

    Dicionário português (brasileiro)-Inglês > decíduo

  • 4 deciduo

    adj.
    caducous, deciduous.

    Spanish-English dictionary > deciduo

  • 5 deciduo agg

    [de'tʃiduo] deciduo (-a)

    Dizionario Italiano-Inglese > deciduo agg

  • 6 bosque deciduo

    m.
    deciduous forest.

    Spanish-English dictionary > bosque deciduo

  • 7 diente deciduo

    m.
    decidual tooth.

    Spanish-English dictionary > diente deciduo

  • 8 decidua

    adj.&f.
    feminine of DECIDUO.
    f.
    decidua, decidual plate.

    Spanish-English dictionary > decidua

  • 9 immundae

    immundus ( inm-), a, um, adj. [inmundus], unclean, impure, dirty, filthy, foul (syn.: spurcus, obscenus, impurus).
    I.
    Lit. (class.): humus erat immunda, lutulenta vino, Cic. Fragm. ap. Quint. 8, 3, 66:

    homo,

    Plaut. Most. 1, 2, 24; id. Cist. 1, 1, 115; Lucr. 4, 1160; Hor. S. 1, 6, 124:

    canis,

    id. Ep. 1, 2, 26:

    Harpyiae contactu immundo omnia foedant,

    Verg. A. 3, 228:

    sues,

    id. G. 1, 400:

    popinae,

    Hor. S. 2, 4, 62:

    ager,

    run wild, overgrown, Pall. 2, 10:

    pauperies domūs,

    Hor. Ep. 2, 2, 199.— Absol.: im-mundae, ārum, f., unclean women, Cic. Att. 9, 10, 2.— Comp.:

    superne deciduo immundiore lapsu aliquo polluta,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    nilo mundius hoc, niloque immundior ille,

    Cat. 97, 3; Sen. Q. N. 9, 4, 2.— Sup.:

    liquet illos immundissimos fuisse,

    Sen. Ep. 86, 11; Plin. Ep. 10, 98, 1.—
    * II.
    Trop.:

    aut immunda crepent ignominiosaque dicta,

    Hor. A. P. 247.— Adv.: immundē, impurely, uncleanly: foedare templa, Jul. Obseq. Prod. 115.

    Lewis & Short latin dictionary > immundae

  • 10 immundus

    immundus ( inm-), a, um, adj. [inmundus], unclean, impure, dirty, filthy, foul (syn.: spurcus, obscenus, impurus).
    I.
    Lit. (class.): humus erat immunda, lutulenta vino, Cic. Fragm. ap. Quint. 8, 3, 66:

    homo,

    Plaut. Most. 1, 2, 24; id. Cist. 1, 1, 115; Lucr. 4, 1160; Hor. S. 1, 6, 124:

    canis,

    id. Ep. 1, 2, 26:

    Harpyiae contactu immundo omnia foedant,

    Verg. A. 3, 228:

    sues,

    id. G. 1, 400:

    popinae,

    Hor. S. 2, 4, 62:

    ager,

    run wild, overgrown, Pall. 2, 10:

    pauperies domūs,

    Hor. Ep. 2, 2, 199.— Absol.: im-mundae, ārum, f., unclean women, Cic. Att. 9, 10, 2.— Comp.:

    superne deciduo immundiore lapsu aliquo polluta,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    nilo mundius hoc, niloque immundior ille,

    Cat. 97, 3; Sen. Q. N. 9, 4, 2.— Sup.:

    liquet illos immundissimos fuisse,

    Sen. Ep. 86, 11; Plin. Ep. 10, 98, 1.—
    * II.
    Trop.:

    aut immunda crepent ignominiosaque dicta,

    Hor. A. P. 247.— Adv.: immundē, impurely, uncleanly: foedare templa, Jul. Obseq. Prod. 115.

    Lewis & Short latin dictionary > immundus

  • 11 inmundus

    immundus ( inm-), a, um, adj. [inmundus], unclean, impure, dirty, filthy, foul (syn.: spurcus, obscenus, impurus).
    I.
    Lit. (class.): humus erat immunda, lutulenta vino, Cic. Fragm. ap. Quint. 8, 3, 66:

    homo,

    Plaut. Most. 1, 2, 24; id. Cist. 1, 1, 115; Lucr. 4, 1160; Hor. S. 1, 6, 124:

    canis,

    id. Ep. 1, 2, 26:

    Harpyiae contactu immundo omnia foedant,

    Verg. A. 3, 228:

    sues,

    id. G. 1, 400:

    popinae,

    Hor. S. 2, 4, 62:

    ager,

    run wild, overgrown, Pall. 2, 10:

    pauperies domūs,

    Hor. Ep. 2, 2, 199.— Absol.: im-mundae, ārum, f., unclean women, Cic. Att. 9, 10, 2.— Comp.:

    superne deciduo immundiore lapsu aliquo polluta,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    nilo mundius hoc, niloque immundior ille,

    Cat. 97, 3; Sen. Q. N. 9, 4, 2.— Sup.:

    liquet illos immundissimos fuisse,

    Sen. Ep. 86, 11; Plin. Ep. 10, 98, 1.—
    * II.
    Trop.:

    aut immunda crepent ignominiosaque dicta,

    Hor. A. P. 247.— Adv.: immundē, impurely, uncleanly: foedare templa, Jul. Obseq. Prod. 115.

    Lewis & Short latin dictionary > inmundus

  • 12 polluo

    pollŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [cf.: adluo, diluo; Gr. louô, to wash; luma, lumê, lumainô, to cleanse, ruin], to soil, defile, pollute.
    I.
    Lit. (very rare):

    ore dapes,

    Verg. A. 3, 234:

    ora cruore,

    Ov. M. 15, 98:

    pollui cuncta sanie, odore, contactu,

    Tac. A. 4, 49:

    usu tegmina,

    id. ib. 13, 57:

    vina deciduo immundiore lapsu,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    polluta mensa cruore,

    Sil. 7, 183.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to defile morally, to pollute, contaminate, violate, dishonor, desecrate, etc. (class.;

    syn.: inquino, contamino): polluta et violata sacra,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187; cf. id. Rosc. Am. 26, 71:

    deorum hominumque jura inexpiabili scelere,

    id. Phil. 11, 12, 29:

    fratris filiam incesto,

    Plin. Ep. 4, 11, 6:

    tragico pollutus concubitu,

    Juv. 2, 29:

    famam domūs stupro turpi,

    Phaedr. 3, 10, 17:

    nec Electrae jugulo se polluit,

    Juv. 8, 218:

    mentem suam et aures hominum nefariā voce,

    Tac. A. 3, 50: incestis se matrimoniis, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 3: jejunia, to violate, break, Nigid. ap. Isid. Orig. 20, 2:

    Jovem,

    to insult, Prop. 4 (5), 9, 8: ferias, to desecrate (by labor), Gell. 2, 28, 3:

    avaritia invadit, polluit, vastat omnia,

    Sall. J. 41, 9; Ov. M. 2, 794:

    polluta pax,

    Verg. A. 7, 467:

    polluendam perdendamque rempublicam relinquere,

    Tac. H. 2, 76:

    ferias,

    Macr. S. 1, 16, 11.—Esp., in eccl. Lat., to render unclean, in a ceremonial sense, Vulg. Lev. 7, 21; pass., to be unclean, id. ib. 11, 27;

    15, 32: pollutum et mundum,

    id. ib. 10, 10: pollutum comedit, id. Osee, 9, 3.—
    B.
    In partic., to violate, dishonor a woman (post-Aug.), Tac. A. 12, 46; id. Agr. 31; Vulg. Ezech. 18, 11.—Hence, pollū-tus, a, um, P. a., polluted, i. e. no longer virgin, then vicious, unchaste, Cat. 60, 46:

    femina,

    Liv. 10, 23, 10:

    princeps,

    Tac. H. 2, 37 fin.:

    scelesta pollutaque femina,

    App. M. 10, 34.— Comp.:

    senectus,

    more vicious, more sinful, Sil. 11, 47.— Sup.:

    dives,

    App. M. 9, p. 234, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > polluo

  • 13 pollutus

    pollŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [cf.: adluo, diluo; Gr. louô, to wash; luma, lumê, lumainô, to cleanse, ruin], to soil, defile, pollute.
    I.
    Lit. (very rare):

    ore dapes,

    Verg. A. 3, 234:

    ora cruore,

    Ov. M. 15, 98:

    pollui cuncta sanie, odore, contactu,

    Tac. A. 4, 49:

    usu tegmina,

    id. ib. 13, 57:

    vina deciduo immundiore lapsu,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    polluta mensa cruore,

    Sil. 7, 183.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to defile morally, to pollute, contaminate, violate, dishonor, desecrate, etc. (class.;

    syn.: inquino, contamino): polluta et violata sacra,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187; cf. id. Rosc. Am. 26, 71:

    deorum hominumque jura inexpiabili scelere,

    id. Phil. 11, 12, 29:

    fratris filiam incesto,

    Plin. Ep. 4, 11, 6:

    tragico pollutus concubitu,

    Juv. 2, 29:

    famam domūs stupro turpi,

    Phaedr. 3, 10, 17:

    nec Electrae jugulo se polluit,

    Juv. 8, 218:

    mentem suam et aures hominum nefariā voce,

    Tac. A. 3, 50: incestis se matrimoniis, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 3: jejunia, to violate, break, Nigid. ap. Isid. Orig. 20, 2:

    Jovem,

    to insult, Prop. 4 (5), 9, 8: ferias, to desecrate (by labor), Gell. 2, 28, 3:

    avaritia invadit, polluit, vastat omnia,

    Sall. J. 41, 9; Ov. M. 2, 794:

    polluta pax,

    Verg. A. 7, 467:

    polluendam perdendamque rempublicam relinquere,

    Tac. H. 2, 76:

    ferias,

    Macr. S. 1, 16, 11.—Esp., in eccl. Lat., to render unclean, in a ceremonial sense, Vulg. Lev. 7, 21; pass., to be unclean, id. ib. 11, 27;

    15, 32: pollutum et mundum,

    id. ib. 10, 10: pollutum comedit, id. Osee, 9, 3.—
    B.
    In partic., to violate, dishonor a woman (post-Aug.), Tac. A. 12, 46; id. Agr. 31; Vulg. Ezech. 18, 11.—Hence, pollū-tus, a, um, P. a., polluted, i. e. no longer virgin, then vicious, unchaste, Cat. 60, 46:

    femina,

    Liv. 10, 23, 10:

    princeps,

    Tac. H. 2, 37 fin.:

    scelesta pollutaque femina,

    App. M. 10, 34.— Comp.:

    senectus,

    more vicious, more sinful, Sil. 11, 47.— Sup.:

    dives,

    App. M. 9, p. 234, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > pollutus

См. также в других словарях:

  • decíduo — adj. 1.  [Biologia] Que cai ou se desprende numa fase de desenvolvimento (ex.: dente decíduo). 2.  [Botânica] Que perde a folhagem em determinada altura do ano. = CADUCO ≠ PERENE 3. Que dura pouco. = BREVE, EFÊMERO, PASSAGEIRO, TEMPORÁRIO,… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • deciduo — deciduo, a (del lat. «decidŭus») 1 adj. Biol. Caduco; por ejemplo, los *dientes de la primera dentición. 2 f. Anat. Placenta y membranas que envuelven el *feto. ≃ Secundinas …   Enciclopedia Universal

  • deciduo — /de tʃidwo/ agg. [dal lat. deciduus, der. di decĭdĕre, propr. cader giù ]. 1. (anat.) [di organi che si separano dal corpo dopo aver terminato la propria funzione, spec. nell espressione denti decidui ] ◀▶ permanente. ● Espressioni: denti decidui …   Enciclopedia Italiana

  • deciduo — agg. destinato a cadere, caduco CONTR. perenne FRASEOLOGIA dente deciduo, dente di latte …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • deciduo — de·cì·du·o agg. TS bot., anat., zool. → caduco {{line}} {{/line}} DATA: sec. XVI. ETIMO: dal lat. decĭdŭu(m), der. di decidĕre cader giù …   Dizionario italiano

  • deciduo — {{hw}}{{deciduo}}{{/hw}}agg. Detto di organo animale o vegetale che è destinato a cadere: foglie decidue | (impropr.) Caducifoglio …   Enciclopedia di italiano

  • deciduo — pl.m. decidui sing.f. decidua pl.f. decidue …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • diente deciduo — m. anat. Diente de leche. Medical Dictionary. 2011. diente deciduo Cualquiera de los 20 dientes que aparecen normalmente …   Diccionario médico

  • árbol deciduo — Árbol latifoliado que deja caer todas sus hojas durante una estación. Los bosques deciduos se encuentran en tres regiones de latitud media con un clima templado caracterizado por una estación de invierno y precipitaciones a lo largo de todo el… …   Enciclopedia Universal

  • decidua — Deciduo Caediza, sinónimo de caduca …   Diccionario ecologico

  • Sophora —   Sophora …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»