Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

decessĭo

  • 1 decessio

    decessĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] sortie, départ; sortie de charge (d'un magistrat). [st2]2 [-] déchet, diminution, perte.    - decessio febris, Cels.: rémission de la fièvre.    - decessio capitis, Cic.: absence de la tête (dans une victime).    - decessio verborum, Gell.: extension du sens des mots.
    * * *
    decessĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] sortie, départ; sortie de charge (d'un magistrat). [st2]2 [-] déchet, diminution, perte.    - decessio febris, Cels.: rémission de la fièvre.    - decessio capitis, Cic.: absence de la tête (dans une victime).    - decessio verborum, Gell.: extension du sens des mots.
    * * *
        Decessio, Verbale. Cic. Le departement d'un lieu, quand on vuide la place à autruy.
    \
        Decessio de summa. Cic. Diminution ou rabais de la somme.

    Dictionarium latinogallicum > decessio

  • 2 decessio

    dēcessĭo, ōnis, f. [decedo], a going away, departure (opp. accessio—good prose).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    is mecum saepe de tua mansione aut decessione communicat,

    Cic. Fam. 4, 4 fin.
    B.
    Esp.
    1.
    The withdrawal, retirement of a magistrate from the province he has governed, Cic. Pis. 36, 89; id. Att. 6, 5 fin.; id. Q. Fr. 1, 1, 1.—
    2.
    Pregn., the decrease, diminution, abatement, or entire disappearance of an object:

    neque enim ulla decessio fieri poterat neque accessio,

    Cic. Univ. 6:

    utrum accessionem decumae an decessionem de summa fecerit,

    id. Rab. Post. 11, 30 sq.; Dig. 29, 4, 28 fin.:

    decessio capitis aut accessio,

    Cic. Div. 2, 15, 36:

    accessio et decessio febris,

    Cels. 3, 3 fin.; so id. 2, 4 et saep.—
    3.
    Decease:

    Juliani,

    Spart. Did. Jul. 7 fin.
    * II.
    Trop.: verborum, the transition, transferring of words from their primary to a derivative meaning, Gell. 13, 29, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > decessio

  • 3 decessio

    dēcessio, ōnis, f. (decedo), der Abgang, I) eig.: A) im allg., das Weggehen, Fortgehen, der Fortgang eines Menschen (Ggstz. adventus od. mansio), tua, Cic.: tarda, Cic. – B) insbes.: 1) der Abgang einer Magistratsperson aus der Provinz, Cic. – 2) prägn., der Abgang = der Abzug, die Abnahme, das Schwinden (Ggstz. accessio), bonorum, Cic.: decessionem de summa facere, Cic.: decessio capitis aut accessio, Cic.: aliae febres diem noctemque accessione et decessione implent, Cels.: non enim tam cumulus bonorum iucundus esse potest quam molesta decessio, Cic. – II) übtr.: d. verborum, der Übergang der Wörter von der ursprünglichen zu einer abgeleiteten Bedeutung, Gell. 13, 29, 1.

    lateinisch-deutsches > decessio

  • 4 decessio

    dēcessio, ōnis, f. (decedo), der Abgang, I) eig.: A) im allg., das Weggehen, Fortgehen, der Fortgang eines Menschen (Ggstz. adventus od. mansio), tua, Cic.: tarda, Cic. – B) insbes.: 1) der Abgang einer Magistratsperson aus der Provinz, Cic. – 2) prägn., der Abgang = der Abzug, die Abnahme, das Schwinden (Ggstz. accessio), bonorum, Cic.: decessionem de summa facere, Cic.: decessio capitis aut accessio, Cic.: aliae febres diem noctemque accessione et decessione implent, Cels.: non enim tam cumulus bonorum iucundus esse potest quam molesta decessio, Cic. – II) übtr.: d. verborum, der Übergang der Wörter von der ursprünglichen zu einer abgeleiteten Bedeutung, Gell. 13, 29, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decessio

  • 5 decessio

    dēcessio, ōnis f. [ decedo ]
    1) уход, отъезд, отбытие, удаление C
    2) утрата потеря (molesta d. bonorum C)
    4) убыль, уменьшение ( decessionem de summā facere C)

    Латинско-русский словарь > decessio

  • 6 dēcessiō

        dēcessiō ōnis, f    [decedo], a going away, departure: tua: tarda.— A withdrawal, retirement (from office): molesta.— A decrease, diminution, abatement: de summā: capitis.
    * * *
    departure (provinceal magistrate)/retirement; diminution/decrease/disappearance; transition/transferring (of words from primary to derivative meaning)

    Latin-English dictionary > dēcessiō

  • 7 decessio

    уменьшение, противоп. аccessio s. 2. (1. 6 § 5. D. 10, 3. 1. 3 D. 15, 2. 1. 178 § 1 D. 50, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > decessio

  • 8 decessio

    a retreat, withdrawal / departure, leaving / decrease, diminution

    Latin-English dictionary of medieval > decessio

  • 9 accessio

    accessio, ōnis, f. (accedo), I) das Hinzu-, Herantreten, -gehen, -kommen, die Annäherung, quid tibi ad hasce accessio est aedes? was hast du dich diesem Hause zu nähern? Plaut.: suis accessionibus, durch sein Sich-Überlaufenlassen von den Leuten = durch die Audienzen, die er erteilte, Cic. – als mediz. t.t. der Eintritt, Anfall, die Anwandlung, prima morbi, Suet. Vesp. 23, 4. – bes. der Eintritt des Fiebers, der Fieberanfall, Paroxysmus (Ggstz. decessio, remissio) Cels.: dierum imparium accessiones (Anfälle) exspectare, Cels. – II) übtr., das vermehrende Hinzukommen, die Vermehrung, das Wachstum, der Zuwachs, A) als Akt: pecuniae, Nep.: singulorum versuum, Quint.: paucorum annorum, Cic.: dignitatis, Cic.: virium, Liv.: cum ad corpora cum accessio fieret tum abscessio (Abnahme), Cic.: magnas accessiones (Fortschritte) fecisse in operibus hostium expugnandis, Auct. b. Alex.: in omnibus epistulis, quas ad Caesarem aut ad Balbum mitto, legitima quaedam est accessio commendationis tuae, macht die Empfehlung deiner Person sozusagen einen stehenden Artikel aus, Cic. – B) meton.: a) der hinzukommende Gegenstand, der Zuwachs, Anhang, die Zulage, accessionem (Anbau) adiunxit aedibus, Cic.: accessio Punici belli, ein Anhang zum p. Kr. (vom König Syphax, da er nicht der Hauptfeind war, mit dem jener Krieg geführt wurde), Liv.: minima accessio semper Epirus regno Macedoniae fuit, Liv. – b) als philos. t.t., ein bestimmender Zusatz, Cic. Acad. 2, 112. – c) im Finanzwesen, was über die schuldige Abgabe weiter bezahlt od. erpreßt wird, die Beigabe, der Zuschuß (Ggstz. decessio, der Abzug, Ausfall), Scriptt. r.r. u. Cic.: u. decumae, Cic.

    lateinisch-deutsches > accessio

  • 10 accessio

    accessio, ōnis, f. (accedo), I) das Hinzu-, Herantreten, -gehen, -kommen, die Annäherung, quid tibi ad hasce accessio est aedes? was hast du dich diesem Hause zu nähern? Plaut.: suis accessionibus, durch sein Sich-Überlaufenlassen von den Leuten = durch die Audienzen, die er erteilte, Cic. – als mediz. t.t. der Eintritt, Anfall, die Anwandlung, prima morbi, Suet. Vesp. 23, 4. – bes. der Eintritt des Fiebers, der Fieberanfall, Paroxysmus (Ggstz. decessio, remissio) Cels.: dierum imparium accessiones (Anfälle) exspectare, Cels. – II) übtr., das vermehrende Hinzukommen, die Vermehrung, das Wachstum, der Zuwachs, A) als Akt: pecuniae, Nep.: singulorum versuum, Quint.: paucorum annorum, Cic.: dignitatis, Cic.: virium, Liv.: cum ad corpora cum accessio fieret tum abscessio (Abnahme), Cic.: magnas accessiones (Fortschritte) fecisse in operibus hostium expugnandis, Auct. b. Alex.: in omnibus epistulis, quas ad Caesarem aut ad Balbum mitto, legitima quaedam est accessio commendationis tuae, macht die Empfehlung deiner Person sozusagen einen stehenden Artikel aus, Cic. – B) meton.: a) der hinzukommende Gegenstand, der Zuwachs, Anhang, die Zulage, accessionem (Anbau) adiunxit aedibus, Cic.: accessio Punici belli, ein Anhang zum p. Kr. (vom König Syphax, da er nicht der Hauptfeind war, mit dem jener
    ————
    Krieg geführt wurde), Liv.: minima accessio semper Epirus regno Macedoniae fuit, Liv. – b) als philos. t.t., ein bestimmender Zusatz, Cic. Acad. 2, 112. – c) im Finanzwesen, was über die schuldige Abgabe weiter bezahlt od. erpreßt wird, die Beigabe, der Zuschuß (Ggstz. decessio, der Abzug, Ausfall), Scriptt. r.r. u. Cic.: u. decumae, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > accessio

  • 11 maturus

    mātūrus, a, um (superl. maturissimus C, PJ и maturrimus T)
    1) зрелый, спелый (fruges V; seges L); созревший, взрослый (filia matura viro V; matura aetas H); назревший ( seditio L)
    m. aevi V — достигший зрелого возраста, пожилой
    2) в последней стадии беременности, близкий к родам ( venter O); беременная ( Roxane matura ex Alexandro Just)
    3) пригодный, годный (m. militiae L; scribendi tempus maturius C)
    4) выслуживший своё время, отслуживший свой срок ( centurio Su)
    5) ранний (satio Pall; hiems Cs)
    sum maturior illo O — я пришёл раньше, чем он
    6) преждевременный, (слишком) быстрый ( decessio C)
    7) скорый, быстрый (victoria Sl; judicium C)
    8) близкий к исполнению ( imperia Just); предстоящий ( missio QC); вошедший в силу ( causa belli L)
    9) полный, яркий ( lux V)
    maturum videtur T — кажется, пора
    mors matura C — смерть в глубокой старости, но тж. Tib безвременная
    11) старый, престарелый ( scnex H); глубокий (senecta O; vetuslas Lcr); преклонный (anni V etc.)
    12) достигший расцвета, находящийся в зените ( gloria L)

    Латинско-русский словарь > maturus

  • 12 adventus

    adventus, ūs, m. (advenio), I) die Ankunft, das Eintreffen, Auftreten, die Anwesenheit, der Besuch, von Soldaten = der Anmarsch, das Anrücken (Ggstz. discessus, decessio, abitus, profectio, reditus), adv. tuus, Cic.: adv. meus reditusque, Cic.: adv. hospitum, Cic.: alienarum gentium, Einwanderung, Tac.: viri, Heimkehr, Hor.: adv. repens, (Ggstz. adv. exspectatus) Cic.: adv. necopinatus, Liv.: m. Ang. wohin? nocturnus ad urbem adv., Cic.: ad Italiam Hannibalis adv., Eutr.: ad Pompeium noster adv., Cic.: ipsorum adv. in urbes sociorum, Cic.: Pyrrhi in Italiam adv., Liv.: C. Laelii classisque adv. in Africam, Liv.: consulis Romam adv., Liv. – m. Ang. mit wem? Deiotari adv. cum suis omnibus copiis, Cic. – im Plur., adventus mei, Cic. u. (Ggstz. profectiones meae), Plin. ep.: invitationes adventusque nostrorum hominum, Cic.: adv. hostium non modo exspectati, sed etiam repentini, Cic.: meton. adventibus se offerre, sich diesen Leuten schon auf dem Wege in die Arme werfen, Cic. ep. 6, 20, 1. – adventus alcis appropinquat, Cic.: adventum alcis exspecto, Cic.: cetera multitudo e muris adventum imperatoris Romani regisque prospeculabatur, Liv.: praedonum adventum significabat ignis e specula sublatus, Cic. - v. Lebl., secuturae classis adv., Sen.: classis adv. Oreum (nach O.), Liv.: pedum, das Nahen der Füße, die Fußtritte, Verg.: adv. lucis, Sall.: solis, Plin.: veris, Hor.: adv. in animos et introitus imaginum, Cic. – II) übtr.: adv. nuptiarum, ICt.: adv. malorum, Ausbruch, Cic. – / Genet. adventi, Ter. Phorm. 154.

    lateinisch-deutsches > adventus

  • 13 febris

    febris, is, Akk. em u. im, Abl. e u. ī, f. (st. ferbis, v. ferveo; vgl. Varro sat. Men. 33 ›appellamus a fervore febrim‹), das Fieber, tempus febris, Cels.: febrium ardor, Plin.: Plur. febres, Fieberanfälle (bei einer Person), Amm.: intentio febris, Cels.: remissio febris, Suet.: decessio od. decessus febris, Cels.: acuta (Ggstz. longa), Cels.: magna, Cels.: lenta, Cels.: sine febre esse, Cato: febrem nancisci, Suet.: in febrim subito incĭdere, Cic.: ex partu in febres incĭdere, Cels.: febre corripi, Plin.: febrim od. febrem habere, Cic.: in Achaia febrim habere coepisse, F. bekommen, Sen.: febri carere, Cic.: febre aestuare, Fieberhitze haben, Hieron.: Romam venisse cum febri, Cic.: febris accedit, decedit, intermittit, Cels.: febris crescit, increscit, augetur, Cels.: febris continuatur, Cels.: febris remittit od. se remittit, Cels.: ubi paulum remitti coeperat febris, Cels.: febris durat ultra inflammationis tempus, Cels.: cum febris instet, incipiat, augeatur, consistat, decedat, deinde in decessione consistat aut finiatur, Cels.: febris alqm relinquit, Spart. (vgl. quartana alqm relinquit, Cic. u. Hor.): febris manet, remanet, Cels.: febris revertitur, tertio quartove die revertitur, Cels.: febrim levare, abigere, discutere, Cels., depellere, Plin.: febrem curare, Cels. 3, 18: febrem vulneraque curare cantione, Mart. Cap. 9. § 926. – bildl., scio hoc febrim tibi esse, quia etc., du kriegst gewiß das Fieber, weil du usw., Plaut. Pseud. 643. – Febris personifiziert als Gottheit, mit drei Tempeln in Rom, deren bedeutendster auf dem Palatium in der Nähe des Velabrum, Cic. de nat. deor. 3, 63; de legg. 2, 28. Val. Max. 2, 5, 6. Plin. 2, 16.

    lateinisch-deutsches > febris

  • 14 mansio

    mānsio, ōnis, f. (maneo), I) das Bleiben, der Aufenthalt, 1) eig. (Ggstz. decessio, discessus, excessus), Cic. u.a.: mansio Formiis, Cic.: et excessus e vita et in vita mansio, Cic.: mansiones diutinae Lemni, Cic. – 2) übtr., der Fortbestand-, aevi mansio perpetua et immutabilis, Chalcid. Tim. 38 A: aevi propria mansio, ibid. 25. – II) meton.: 1) der Aufenthaltsort = der Aufenthalt, die Wohnung für Menschen u. Vieh, Plin. u. Pallad.: mansio commodior, Porphyr. Hor. sat. 1, 1, 75. – 2) insbes.: a) das Nachtlager, die Herberge, Station (griech. σταθμός), u. da man die Tagereisen nach den einzelnen Nachtlagern rechnete, auch für Tagereise, prima, Suet.: mansiones octo, Plin.: mans. camelorum, Ort, wo die Kamele Halt machen, um zu saufen, Plin. – m. mala, schlechtes Quartier (eine Art Folter, auf der der Verbrecher auf ein Brett lang gestreckt angebunden bleibt, bis er gesteht), etwa »die Latten«, ICt. – b) das Beiwohnen, der Beischlaf, muliebris, Moys. et Rom. leg. coll. 5, 1.

    lateinisch-deutsches > mansio

  • 15 maturus

    mātūrus, a, um »rechtzeitig«, I) reif, A) v. Früchten, poma m. et cocta (Ggstz. cruda), Cic.: fruges, Verg.: ficus maturissimae, Colum.: seges farris matura messi, Liv. – neutr. subst., quod maturi erat (Ggstz. viride), Liv. 34, 26, 8. – B) reif, vollkommen, tauglich, 1) eig., physisch: a) übh.: maturi soles, vollzeitige, kräftige, Verg.: ovis, zur Zucht reif, -tauglich, Colum.: venter, dem Gebären nahe, Ov.: so auch von Frauen selbst, matura vocabit Ilithyiam, Ov.: Roxane matura ex Alexandro, hochschwanger von Alex., Iustin.; vgl. Burmann Phaedr. 1, 18, 5. – b) dem Lebensalter nach reif, d.i. erwachsen, mannbar, virgo, Hor.: Nero maturus annis, Tac.: maturior annis, der ältere, Ov. – m. Dat., virgo matura viro, Verg.: virgo iam matura nuptiis, Vitr.: Lucius maturus viribus, Vell.: progenies matura militiae, Liv.: u. so maturus imperio (Regierung), Liv.: ivit in Poenos nondum tantae maturus rei Scipio, Sen. – m. ad u. Akk., maturus ad arma, waffenfähig, Sil. – Plur. subst., maturi, Herangereifte, Erwachsene (Ggstz. pueri), Lact. 5, 13, 3. – u. v. Bejahrten u. dgl., bejahrt, od. wie ὡραιος, gleichs. dem Tode reif, hochbejahrt, im hohen Alter, patres, Hor.: senex, Hor.: maturus aevi, Verg. (vgl. unten animo m. et aevo): te maturum oppetere mortem, Cic. de div. 1, 36 B. – u. vom Lebensalter selbst, aetas, männliches, zum Handeln kräftiges, Hor.: vetustas, hohes, Lucr.: u. so senecta, Ov. – c) dem Dienstalter nach bald ausgedient, centurionum maturi iam, Suet. – 2) übtr.: a) geistig u. moralisch, reif dem Verstand u. Charakter nach, annis gravis et animi maturus Aletes, Verg.: Lelex animo maturus et aevo, Ov. – b) der Entwicklung nach reif, gereift, an der Zeit, gloria, auf seinem Höhepunkt, Liv.: virtus, vollendete Tüchtigkeit, Liv.: seditio, zum Ausbruch reif, Liv.: missio, Curt.: imperia, zur Ausführung reif, Iustin.: edidit haec Calchas, quae iam matura (gereift) videtis, Cic. poët.: matura causa belli, die geltend zu machen an der Zeit war, schon gültige, Liv. – scribendi exspectandum tempus maturius, geeignetere, Cic.: mihi vero ad Nonas bene maturum videtur fore... Quare istum diem probo, Cic.: maturum videbatur (schien an der Zeit zu sein) repeti patriam, Liv. – dah. c) von dem, was sicher u. sogleich gewonnen werden kann, gleichs. schon zur Ernte reif, omnia matura sunt, victoria, praeda, laus, Sall. Iug. 85, 48. – II) frühzeitig, früh, zeitig, 1) eig.: faba, Frühbohne, Colum.: fenum, das Heu, im Ggstz. zum Grummet, Colum.: hiems, Caes.: dies, Tibull.: decessio, Cic.: mors, Flor. 3, 17, 9: honores, Hor. u. Ov.: calidiora atque eo maturiora messibus Apuliae loca, und wo deshalb die Ernte zeitiger wäre (früher einträte), Liv.: aetas maturissima, Cornif. rhet.: robur aetatis quam maturrimum precari, Tac. ann. 12, 65: sum maturior illo, bin zeitiger (eher) gekommen, Ov.: u. so ut taedio regum maturior veniret libertas, Liv. – maturum censeo faciendum, ut iubeas etc., Cato fr. – 2) übtr., der Entwicklung usw. nach früh = beschleunigt, schleunig, rasch, victoria, Liv.: iudicium, Cic. – / Ungew. Superl. maturrimus, Tac. ann. 12, 65 (s. oben no. II, 1): öfter Adv. maturrime, s. mātūrēa. E.

    lateinisch-deutsches > maturus

  • 16 subvereor

    sub-vereor, ērī, ein wenig besorgen, -fürchten, subvereri interdum, ne te delectet tarda decessio, Cic. ep. 4, 10, 1.

    lateinisch-deutsches > subvereor

  • 17 accessio

    accessĭo (adcessio), ōnis, f. [accedo] [st1]1 [-] action d'approcher, approche.    - quid tibi huc accessio est? Plaut. Trin. 3, 2, 86: que viens-tu faire ici?    - quid tibi ad hasce adcessio est aedīs prope? Plaut. Truc. 2, 2, 3: pourquoi t'approches-tu de cette maison?    - is suis accessionibus consequebatur ut summa pecuniae referretur, Cic. Verr. 2, 2: par ses visites à domicile, il réussit à recueillir une grosse somme d'argent. [st1]2 [-] arrivée progressive (d'une maladie), accès (de fièvre), paroxysme.    - Cels. 2, 12; 3, 3 etc.; Sen. Ep. 85, 12; id. N. Q. 6, 18, 6; Suet. Vesp. 23. [st1]3 [-] arrivée en plus, addition, accroissement, augmentation.    - quaecumque tibi accessiones fient dignitatis, Cic. Fam 2, 1, 2: quels que soient pour toi les accroissements de considération.    - paucorum annorum accessio, Cic. Lael. 11: un prolongement de quelques années.    - accessio pecuniae, Nep. Att. 14, 2: accroissement de fortune.    - Cic. Tim. 18 ; Or. 124 ; Fin. 4, 67 ; Att. 12, 23, 2. [st1]4 [-] partie ajoutée, partie annexe, accessoire.    - accessionem adjunxit aedibus, Cic. Off. 1: il a agrandi la maison.    - fig. Syphax accessio Punici belli fuerat, Liv. 45, 7, 2: Syphax n'avait joué qu'un rôle secondaire dans la guerre punique.    - cf. Liv. 45, 26, 7 ; 45, 39, 7 ; etc. [st1]5 [-] philo. idée ajoutée, notion supplémentaire, complément.    - Cic. Fin. 2, 35 ; 2, 42 ; Ac. 2, 112. [st1]6 [-] ce qu'on donne en plus de la chose due ou stipulée, addition, supplément, surplus.    - accessio decumae, Cic. Rab. 11: addition au dixième.    - Cato. Agr. 144; Cic. Verr. 3, 83; 3, 118; Sen. Ep. 97, 5. [st1]7 [-] garantie accessoire, caution.    - Dig. 21, 1, 25, 9 ; 21, 1, 1, 1.
    * * *
    accessĭo (adcessio), ōnis, f. [accedo] [st1]1 [-] action d'approcher, approche.    - quid tibi huc accessio est? Plaut. Trin. 3, 2, 86: que viens-tu faire ici?    - quid tibi ad hasce adcessio est aedīs prope? Plaut. Truc. 2, 2, 3: pourquoi t'approches-tu de cette maison?    - is suis accessionibus consequebatur ut summa pecuniae referretur, Cic. Verr. 2, 2: par ses visites à domicile, il réussit à recueillir une grosse somme d'argent. [st1]2 [-] arrivée progressive (d'une maladie), accès (de fièvre), paroxysme.    - Cels. 2, 12; 3, 3 etc.; Sen. Ep. 85, 12; id. N. Q. 6, 18, 6; Suet. Vesp. 23. [st1]3 [-] arrivée en plus, addition, accroissement, augmentation.    - quaecumque tibi accessiones fient dignitatis, Cic. Fam 2, 1, 2: quels que soient pour toi les accroissements de considération.    - paucorum annorum accessio, Cic. Lael. 11: un prolongement de quelques années.    - accessio pecuniae, Nep. Att. 14, 2: accroissement de fortune.    - Cic. Tim. 18 ; Or. 124 ; Fin. 4, 67 ; Att. 12, 23, 2. [st1]4 [-] partie ajoutée, partie annexe, accessoire.    - accessionem adjunxit aedibus, Cic. Off. 1: il a agrandi la maison.    - fig. Syphax accessio Punici belli fuerat, Liv. 45, 7, 2: Syphax n'avait joué qu'un rôle secondaire dans la guerre punique.    - cf. Liv. 45, 26, 7 ; 45, 39, 7 ; etc. [st1]5 [-] philo. idée ajoutée, notion supplémentaire, complément.    - Cic. Fin. 2, 35 ; 2, 42 ; Ac. 2, 112. [st1]6 [-] ce qu'on donne en plus de la chose due ou stipulée, addition, supplément, surplus.    - accessio decumae, Cic. Rab. 11: addition au dixième.    - Cato. Agr. 144; Cic. Verr. 3, 83; 3, 118; Sen. Ep. 97, 5. [st1]7 [-] garantie accessoire, caution.    - Dig. 21, 1, 25, 9 ; 21, 1, 1, 1.
    * * *
        Accessio, accessionis, Verb. f. g. Avantage, Acroissement, Surcroist.
    \
        Annorum accessio. Cic. Addition, Adjoustement, Augmentation d'aage, Quelque peu d'ans adjoustez à ce qu'il avoit vescu.
    \
        Accessio et Decessio, contraria sunt. Cic. Acroissement, et decroissement, Augmentation et diminution.
    \
        Adiungere aedibus accessionem. Cic. Aggrandir sa maison.
    \
        Afferre accessionem ad veteres necessitudines. Cic. Accroistre et augmenter les anciennes amities.
    \
        Magnam accessionem sibi fecissent, siquas copias, etc. Plancus ad Cic. Ils se fussent fort accreuz, augmentez, et renforcez.
    \
        Accessio febris. Cels. Accez de fiebvre. Accessio Ciceroni in Verrem Act. 3. pro eo accipitur, quod vulgo Vinum ministrorum vocatur, Le vin des varlets, Ce qu'on donne pour les varlets oultre le marché.
    \
        Accessio decumarum. Cic. Les frais qu'on fait à cueillir les dixmes, ou decimes. B.
    \
        Accessiones etiam Fideiussores vocantur a Paulo. Pleiges.
    \
        Accessio. Plin. Accessoire, Ce qui est le moins principal en quelque chose.
    \
        Mortem accelerare. Plin. Avancer la mort d'aucun.
    \
        Si accelerare volent. Ci. S'ils se veulent haster, ou avancer, faire bonne diligence d'aller.
    \
        Gradum accelerare, vel iter, periphrasis, pro eo quod est Properare. Liu. se haster d'aller.
    \
        Accelerare alicui magistratum aliquem. Tacit. Luy bailler quelque office devant qu'il soit en aage suffisant.
    \
        Opus accelerare. Stat. Haster la besongne.
    \
        Praecepta accelerare. Claud. Faire diligemment ce qu'il nous est commandé.

    Dictionarium latinogallicum > accessio

  • 18 decessus

    [st1]1 [-] decessus, a, um: part. passé de decedo. [st1]2 [-] decessŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - départ, sortie. - [abcl]b - sortie de charge. - [abcl]c - diminution, affaiblissement, décroissance, disparition. - [abcl]d - décès, mort.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] decessus, a, um: part. passé de decedo. [st1]2 [-] decessŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - départ, sortie. - [abcl]b - sortie de charge. - [abcl]c - diminution, affaiblissement, décroissance, disparition. - [abcl]d - décès, mort.[/b]
    * * *
        Decessus, huius decessus, Idem quod Decessio. Plin. Departement.
    \
        Decessus febris. Plin. Deffaillance de fiebvre.

    Dictionarium latinogallicum > decessus

  • 19 adventus

    adventus, ūs, m. (advenio), I) die Ankunft, das Eintreffen, Auftreten, die Anwesenheit, der Besuch, von Soldaten = der Anmarsch, das Anrücken (Ggstz. discessus, decessio, abitus, profectio, reditus), adv. tuus, Cic.: adv. meus reditusque, Cic.: adv. hospitum, Cic.: alienarum gentium, Einwanderung, Tac.: viri, Heimkehr, Hor.: adv. repens, (Ggstz. adv. exspectatus) Cic.: adv. necopinatus, Liv.: m. Ang. wohin? nocturnus ad urbem adv., Cic.: ad Italiam Hannibalis adv., Eutr.: ad Pompeium noster adv., Cic.: ipsorum adv. in urbes sociorum, Cic.: Pyrrhi in Italiam adv., Liv.: C. Laelii classisque adv. in Africam, Liv.: consulis Romam adv., Liv. – m. Ang. mit wem? Deiotari adv. cum suis omnibus copiis, Cic. – im Plur., adventus mei, Cic. u. (Ggstz. profectiones meae), Plin. ep.: invitationes adventusque nostrorum hominum, Cic.: adv. hostium non modo exspectati, sed etiam repentini, Cic.: meton. adventibus se offerre, sich diesen Leuten schon auf dem Wege in die Arme werfen, Cic. ep. 6, 20, 1. – adventus alcis appropinquat, Cic.: adventum alcis exspecto, Cic.: cetera multitudo e muris adventum imperatoris Romani regisque prospeculabatur, Liv.: praedonum adventum significabat ignis e specula sublatus, Cic. - v. Lebl., secuturae classis adv., Sen.: classis adv. Oreum (nach O.), Liv.: pedum, das Nahen der Füße, die Fußtritte,
    ————
    Verg.: adv. lucis, Sall.: solis, Plin.: veris, Hor.: adv. in animos et introitus imaginum, Cic. – II) übtr.: adv. nuptiarum, ICt.: adv. malorum, Ausbruch, Cic. – Genet. adventi, Ter. Phorm. 154.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adventus

  • 20 febris

    febris, is, Akk. em u. im, Abl. e u. ī, f. (st. ferbis, v. ferveo; vgl. Varro sat. Men. 33 ›appellamus a fervore febrim‹), das Fieber, tempus febris, Cels.: febrium ardor, Plin.: Plur. febres, Fieberanfälle (bei einer Person), Amm.: intentio febris, Cels.: remissio febris, Suet.: decessio od. decessus febris, Cels.: acuta (Ggstz. longa), Cels.: magna, Cels.: lenta, Cels.: sine febre esse, Cato: febrem nancisci, Suet.: in febrim subito incĭdere, Cic.: ex partu in febres incĭdere, Cels.: febre corripi, Plin.: febrim od. febrem habere, Cic.: in Achaia febrim habere coepisse, F. bekommen, Sen.: febri carere, Cic.: febre aestuare, Fieberhitze haben, Hieron.: Romam venisse cum febri, Cic.: febris accedit, decedit, intermittit, Cels.: febris crescit, increscit, augetur, Cels.: febris continuatur, Cels.: febris remittit od. se remittit, Cels.: ubi paulum remitti coeperat febris, Cels.: febris durat ultra inflammationis tempus, Cels.: cum febris instet, incipiat, augeatur, consistat, decedat, deinde in decessione consistat aut finiatur, Cels.: febris alqm relinquit, Spart. (vgl. quartana alqm relinquit, Cic. u. Hor.): febris manet, remanet, Cels.: febris revertitur, tertio quartove die revertitur, Cels.: febrim levare, abigere, discutere, Cels., depellere, Plin.: febrem curare, Cels. 3, 18: febrem vulneraque curare cantione, Mart. Cap. 9. § 926. – bildl., scio hoc febrim tibi esse, quia etc., du kriegst gewiß
    ————
    das Fieber, weil du usw., Plaut. Pseud. 643. – Febris personifiziert als Gottheit, mit drei Tempeln in Rom, deren bedeutendster auf dem Palatium in der Nähe des Velabrum, Cic. de nat. deor. 3, 63; de legg. 2, 28. Val. Max. 2, 5, 6. Plin. 2, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > febris

См. также в других словарях:

  • decessio — index discount, discount (disbelieve) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • discount — dis·count 1 / dis ˌkau̇nt/ n: a reduction made from the gross amount or value of something: as a: a reduction made from a regular or list price or a proportionate deduction from a debt account usu. made for prompt payment or for payment in cash b …   Law dictionary

  • decesión — (del lat. «decessĭo, ōnis»; ant.) f. Precedencia en el tiempo. * * * decesión. (Del lat. decessĭo, ōnis). f. ant. Precedencia en tiempo …   Enciclopedia Universal

  • Decession — De*ces sion, n. [L. decessio, fr. decedere to depart. See {Decease}, n.] Departure; decrease; opposed to accesion. [Obs.] Jer. Taylor. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Децессионизм — (лат. decessio  упадок, потеря)  термин, обозначающий комплекс явлений в научной, культурной и общественно политической сфере, характеризующийся окончательным сломом традиций, выработкой принципиально новых алгоритмов деятельности.… …   Википедия

  • децесија — (лат. decessio) заминување, отстапување …   Macedonian dictionary

  • dechet — Le dechet, Decessio. B. Le dechet d or ou d argent ou autre chose, qui se fait en les refondant, ou usant et maniant, Intertrimentum, Collybus …   Thresor de la langue françoyse

  • departement — Departement, Abitus, Decessus, Discessus, Discessio, Digressus, Digressio. Le departement d un lieu, quand on vuide la place à autruy, Decessio …   Thresor de la langue françoyse

  • rabbais — Rabbais, m. acut. Vilius pretium, Extenuatio pretij, mercedis, locationis, redemptionis, Ainsi dit on, Crier, mettre et bailler au rabbais, quand on proclame et crie un ouvrage à faire, ou autre chose pour estre delivrée par adjudication à celuy… …   Thresor de la langue françoyse

  • decesión — (Del lat. decessĭo, ōnis). f. ant. Precedencia en tiempo …   Diccionario de la lengua española

  • decession — də̇ˈseshən noun Etymology: Latin decession , decessio, from decessus (past participle of decedere to depart, from de from, away + cedere to go) + ion , io ion more at cede archaic : withdrawal, departure, decrease …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»