-
1 decemviralis
decemvirālis, e [ decemvir ]относящийся к децемвирам, децемвирский (potestas L, T)odium decemvirale L — ненависть к тирании децемвиров legibus scribundis (см. decemvir) -
2 decemviralis
decemvirālis, e (decemvir), zu den Dezemvirn (Zehnern) gehörig, Dezemviral-, Zehner-, der Dezemvirn (Zehner), a) zu decemvir no. I gehörig: regnum, Claud. or. fr.: annus, Cic.: leges, der Zwölftafeln, Liv.: certamina, Liv.: invidia, Cic.: odium (gegen die Dezemvirn), Liv.: potestas, Liv. u. Tac.: scita, Arnob. – b) zu decemvir no. II gehörig: collegium, Cic. Verr. 4, 108. – c) zu decemvir no. IV gehörig: auctio, Cic.: benignitas, Cic.: emptio, Cic.: pecunia, der Dezemvirn (zum Ankauf von Äckern), Cic.
-
3 decemviralis
decemvirālis, e (decemvir), zu den Dezemvirn (Zehnern) gehörig, Dezemviral-, Zehner-, der Dezemvirn (Zehner), a) zu decemvir no. I gehörig: regnum, Claud. or. fr.: annus, Cic.: leges, der Zwölftafeln, Liv.: certamina, Liv.: invidia, Cic.: odium (gegen die Dezemvirn), Liv.: potestas, Liv. u. Tac.: scita, Arnob. – b) zu decemvir no. II gehörig: collegium, Cic. Verr. 4, 108. – c) zu decemvir no. IV gehörig: auctio, Cic.: benignitas, Cic.: emptio, Cic.: pecunia, der Dezemvirn (zum Ankauf von Äckern), Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decemviralis
-
4 decemviralis
decemviralis, decemvirale ADJof/belonging to a decemvirate (office of decemvir); abb. xviralis -
5 decemviralis
dĕcemvĭrālis, e, adj. [decemviri], decemviral, of or belonging to the decem viri:leges,
i. e. of the Twelve Tables, Liv. 3, 57 fin.; Gell. 20, 1, 3:potestas,
Liv. 3, 55; Tac. A. 1, 1:annus,
Cic. Rep. 2, 37 invidia, id. Brut. 14, 54; Liv. 3, 42:certaminibus,
id. 3, 54:odio,
id. 3, 42:ex collegio (sacerdotes),
Cic. Verr. 2, 4, 49:pecunia (referring to the decemviri agris dividundis),
id. Agr. 1, 5; cf.:auctis,
ib. 2, 22, 58.—* Adv., dĕcemvĭrālĭter: loqui, i. e. in the manner of the decemviri stlitibus judicandis, Sid. Ep. 8, 6 med. -
6 decemvirālis (xvirālis)
decemvirālis (xvirālis) e, adj. [decemviri], decemviral, of the decemviri: leges, of the Twelve Tables, L.: annus: odium, L.: collegium. -
7 decemviraliter
dĕcemvĭrālis, e, adj. [decemviri], decemviral, of or belonging to the decem viri:leges,
i. e. of the Twelve Tables, Liv. 3, 57 fin.; Gell. 20, 1, 3:potestas,
Liv. 3, 55; Tac. A. 1, 1:annus,
Cic. Rep. 2, 37 invidia, id. Brut. 14, 54; Liv. 3, 42:certaminibus,
id. 3, 54:odio,
id. 3, 42:ex collegio (sacerdotes),
Cic. Verr. 2, 4, 49:pecunia (referring to the decemviri agris dividundis),
id. Agr. 1, 5; cf.:auctis,
ib. 2, 22, 58.—* Adv., dĕcemvĭrālĭter: loqui, i. e. in the manner of the decemviri stlitibus judicandis, Sid. Ep. 8, 6 med. -
8 concursatio
concursātio, ōnis f. [ concurso ]1) стечение2) столкновение, встреча, стычка L, QC3) езда, бегание взад и вперёд, метание, беготня туда и сюда (puerorum C; formicarum PM)c. nunc Lamiam nunc Chalcidem L — поездка то в Ламию, то в Халкиду4) смятение, волнение ( exagitatae mentis Sen) -
9 invidia
1) зависть, ревностьi. dicĭtur non solum in eo, qui invĭdet, sed etiam in eo, cui invidetur C — слово «invidia» употребляется в отношении не только к тому, который завидует, но и к тому, которому завидуют2) недоброжелательство, ненависть, злобаesse in invidiā C, Sl (invidiam habere C, invidiae esse Sl, L) — быть предметом зависти ( или ненависти)sine invidiā M — охотноalicui invidiam facere (afferre, conflare) C etc. или adducere aliquem in invidiam C — навлечь на кого-л. ненавистьi. Numantini foederis C — враждебное отношение к договору с Нуманциейi. facti Sl — то, что в этом поступке заслуживает ненависти3) зло, дурное качество, одиозностьquae tandem Ausoniā Teucros considĕre terrā i. est? V — что же дурного в том, что тевкры поселятся в авсонийской земле?invidiam rerum ad voluntatem personasque dirigere VP — приписать (все) беды (злой) воле отдельных лицi. iniquitatis Tert — отвратительная несправедливостьabsit i. verbo погов. L — не взыщите на слове4) завистник, ненавистник ( infelix V)5) обвинение, упрёк ( lautitiarum invidiam refutare Su) -
10 concursatio
concursātio, ōnis, f. (concurso), das Hin- und Herrennen, -laufen, -reisen, bes. des Geschäftigen, Ängstlichen, a) lebender Wesen: α) übh.: c. multa (des Redners auf der Bühne), Cic.: puerorum illa c. nocturna, Cic.: c. formicarum, Plin. – im Plur., quid huius lacrimas et concursationes proferam, Cic. II. Verr. 1, 75: concursationes ad divitias euntium, Sen. ep. 17, 9. – β) das Umherreisen, c. regis a Demetriade nunc Lamiam in concilium Aetolorum nunc Chalcidem, Liv.: c. decemviralis, der Dezemvirn in den Provinzen, Cic. – γ) als milit. t. t. = das Plänkeln leicht bewaffneter Truppen, Liv. 30, 34, 2. Curt. 8, 14 (49), 24. – b) lebl. Ggstde.: c. somniorum, der Umlauf der Tr., Cic.: c. exagitatae mentis, das ängstliche Hin- u. Herschwanken, Sen.
-
11 decemviraliter
decemvirāliter, Adv. (decemviralis), nach Art der decemviri (stlitibus iudicandis), Sidon. epist. 8, 6, 7.
-
12 invidia
invidia, ae, f. (invidus), die Mißgunst, I) appellat.: A) subjekt., die mißgünstige Stimmung gegen jmd., der Neid, die Eifersucht, civium suorum, Nep.: invidiae fuimus, wir waren ein Gegenstand des Neides, d.i. zu glücklich, Prop.: res nullam habuit invidiam, Nep.: sine invidia, gern, Mart.: Plur. odia invidiaeque erga Fabium Valentem, Eifersüchteleien, Tac. hist. 2, 99. – B) objekt.: 1) der Haß, den man bei anderen erregt, die üble Stimmung, der Unwille, die Unzufriedenheit mit jmd., die Erbitterung, die üble Nachrede, bes. des Volkes gegen Staatsmänner, der Parteihaß, das Mißfallen, die Mißgunst, Eifersucht (Ggstz. favor, cupiditas = parteiische Vorliebe), a) eig.: invidiae moles, Cic.: invidiae tempestas, Cic.: inv. dictatoria, decemviralis, gegen den D., gegen die D., Liv.: obtrectatio atque invidia adversus crescentem in dies gloriam, Liv.: inv. ea, die Erbitterung darüber, Liv.: inv. facti, der Haß wegen seiner Tat, das Gehässige seiner Tat, Sall.: u. so inv. totius rei, Liv.: temere commissi belli, Iustin.: illius temporis, der Parteihaß jener Zeit, Cic.: u. so temporis iniquitas atque invidia, Cic.: alci invidiam facere, Brut. in Cic. ep., od. conflare, Cic.: invidiam habere, Cic.: alci esse invidiae, Sall. u. Liv.: apud bonos invidiae fuit, quod (daß) etc., machte böses Blut (v. einem Umstand), Tac.: esse minore invidiā, Nep.: in invidia esse, mißliebig sein (v. Pers.u. Lebl.), Cic. u. Sall.: plenum invidiae esse, Cic.: in invidiam venire, in invidiam magnam venire, Cic.: in invidiam incĭdere, recĭdere, Nep.: invidiā premi, Cic.: ex invidia laborare, Cic.: invidiā rumpi, Mart. (vgl. invidiā ut rumpantur ilia Codro, Verg.): invidiā ardere, Gegenstand, die Zielscheibe des glühenden Hasses sein, von glühendem Hasse verfolgt werden, Cic. u. Liv.: invidiā flagrare, conflagrare, s. flagro, cōn-flagro: invidiam parĕre, Cic.: invidiam contrahere (v. einem Umstand), Cornif. rhet. u. Curt.: invidiam serere in alqm, Tac.: invidiam in alqm commovere, concitare, excitare, Cic.: possessionis invidiam pecuniā commutare, Cic.: invidiam quaerere in alqm, Cic.: invidiam alci inferre, Iustin.: alqm in summam invidiam adducere, Cic.: alqm apud alqm in invidiam vocare, Cic.: alqm in invidiam rapere, Cic.: alqm invidiā onerare, Suet.: ex illius invidia deonerare aliquid et in te traicere, Cic.: in eos ab se iram plebis invidiamque avertere, Liv.: invidiam augere, inflammare, Cic., cumulare, Liv.: invidiam eius orationis subire, Cic.: pro amico periculum aut invidiam subire, Cic.: non minorem aulicorum invidiam excipere, Nep.: totius provinciae invidiam atque offensionem alcis rei causā suscipere, Cic.: molem invidiae sustinere, Cic.: invidia od. tempestas invidiae impendet alci, Cic.: invidiam lenire, sedare, exstinguere, Cic.: invidiam vincere, Sall.: alqm invi diā lĕvare, Cic.: alqm invidiā, liberare, Cic.: omni se invidiā liberare, Cic.: magnā se et inveteratā invidiā liberare, Cic.: invidiam declinare, Suet., societate culpae invidiam declinare, Tac.: invidiam vitare, Cornif. rhet.: invidiam ponere, deponere, Cic.: invidia crescit, accrescit, Suet.: invidia dominatur, iacet, consenescit, Cic.: absit invidia verbo! od. absit verbo invidia! Liv.: u. bl. absit invidia! Curt. – sub invidia aliena od. alterius, auf Kosten des guten Namens eines anderen, regnare, Liv., commode dicere, Plin. ep. – Plur., odia, invidiae, despicationes, Cic. de fin. 1, 67: malevolorum obtrectationes et invidiae, Vatin. in Cic. ep. 5, 9, 1. – b) meton., α) v. neidischen Menschen, invidia infelix, Verg. georg. 3, 37: invitā invidiā, Hor. sat. 2, 1, 76: tantumne licebit invidiae? Claud. Mam. epist. 1, 4. – β) v. einem beneideten, gehässigen Gegenstande, invidiae aut pestilentiae possessores, die Bes. von beneideten oder ungesunden Plätzen, Cic. de lege agr. 1, 15: inv. ea, Liv. 6, 27, 3: u. quae invidia est (worin liegt das Gehässige) m. Infin., Verg. Aen. 4, 350. Verg. catal. 14, 8. – 2) die gehässige Beurteilung od. Anschuldigung, die Anfeindung, Verdächtigung, der gehässige Vorwurf, die Vorwürfe, invidiae et preces, Tac.: invidiae erat amissum Cremerae praesidium, Liv.: multa cum invidia flagitare, Tac.: Rhodum secedere statuit ad declinandam invidiam, Suet.: m. obj. Genet., ut ex eo crudelitatis invidiam colligam, Cic. Verr. 5, 19: mihi enim nec Demosthenes tam gravi morum dignus videtur invidiā, Quint. 12, 1, 15. – II) personif., als Göttin, Hyg. fab. praef. p. 8 M.
-
13 concursatio
concursātio, ōnis, f. (concurso), das Hin- und Herrennen, -laufen, -reisen, bes. des Geschäftigen, Ängstlichen, a) lebender Wesen: α) übh.: c. multa (des Redners auf der Bühne), Cic.: puerorum illa c. nocturna, Cic.: c. formicarum, Plin. – im Plur., quid huius lacrimas et concursationes proferam, Cic. II. Verr. 1, 75: concursationes ad divitias euntium, Sen. ep. 17, 9. – β) das Umherreisen, c. regis a Demetriade nunc Lamiam in concilium Aetolorum nunc Chalcidem, Liv.: c. decemviralis, der Dezemvirn in den Provinzen, Cic. – γ) als milit. t. t. = das Plänkeln leicht bewaffneter Truppen, Liv. 30, 34, 2. Curt. 8, 14 (49), 24. – b) lebl. Ggstde.: c. somniorum, der Umlauf der Tr., Cic.: c. exagitatae mentis, das ängstliche Hin- u. Herschwanken, Sen.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concursatio
-
14 decemviraliter
decemvirāliter, Adv. (decemviralis), nach Art der decemviri (stlitibus iudicandis), Sidon. epist. 8, 6, 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decemviraliter
-
15 invidia
invidia, ae, f. (invidus), die Mißgunst, I) appellat.: A) subjekt., die mißgünstige Stimmung gegen jmd., der Neid, die Eifersucht, civium suorum, Nep.: invidiae fuimus, wir waren ein Gegenstand des Neides, d.i. zu glücklich, Prop.: res nullam habuit invidiam, Nep.: sine invidia, gern, Mart.: Plur. odia invidiaeque erga Fabium Valentem, Eifersüchteleien, Tac. hist. 2, 99. – B) objekt.: 1) der Haß, den man bei anderen erregt, die üble Stimmung, der Unwille, die Unzufriedenheit mit jmd., die Erbitterung, die üble Nachrede, bes. des Volkes gegen Staatsmänner, der Parteihaß, das Mißfallen, die Mißgunst, Eifersucht (Ggstz. favor, cupiditas = parteiische Vorliebe), a) eig.: invidiae moles, Cic.: invidiae tempestas, Cic.: inv. dictatoria, decemviralis, gegen den D., gegen die D., Liv.: obtrectatio atque invidia adversus crescentem in dies gloriam, Liv.: inv. ea, die Erbitterung darüber, Liv.: inv. facti, der Haß wegen seiner Tat, das Gehässige seiner Tat, Sall.: u. so inv. totius rei, Liv.: temere commissi belli, Iustin.: illius temporis, der Parteihaß jener Zeit, Cic.: u. so temporis iniquitas atque invidia, Cic.: alci invidiam facere, Brut. in Cic. ep., od. conflare, Cic.: invidiam habere, Cic.: alci esse invidiae, Sall. u. Liv.: apud bonos invidiae fuit, quod (daß) etc., machte böses Blut (v. einem Umstand), Tac.: esse minore invidiā, Nep.: in invidia————esse, mißliebig sein (v. Pers.u. Lebl.), Cic. u. Sall.: plenum invidiae esse, Cic.: in invidiam venire, in invidiam magnam venire, Cic.: in invidiam incĭdere, recĭdere, Nep.: invidiā premi, Cic.: ex invidia laborare, Cic.: invidiā rumpi, Mart. (vgl. invidiā ut rumpantur ilia Codro, Verg.): invidiā ardere, Gegenstand, die Zielscheibe des glühenden Hasses sein, von glühendem Hasse verfolgt werden, Cic. u. Liv.: invidiā flagrare, conflagrare, s. flagro, conflagro: invidiam parĕre, Cic.: invidiam contrahere (v. einem Umstand), Cornif. rhet. u. Curt.: invidiam serere in alqm, Tac.: invidiam in alqm commovere, concitare, excitare, Cic.: possessionis invidiam pecuniā commutare, Cic.: invidiam quaerere in alqm, Cic.: invidiam alci inferre, Iustin.: alqm in summam invidiam adducere, Cic.: alqm apud alqm in invidiam vocare, Cic.: alqm in invidiam rapere, Cic.: alqm invidiā onerare, Suet.: ex illius invidia deonerare aliquid et in te traicere, Cic.: in eos ab se iram plebis invidiamque avertere, Liv.: invidiam augere, inflammare, Cic., cumulare, Liv.: invidiam eius orationis subire, Cic.: pro amico periculum aut invidiam subire, Cic.: non minorem aulicorum invidiam excipere, Nep.: totius provinciae invidiam atque offensionem alcis rei causā suscipere, Cic.: molem invidiae sustinere, Cic.: invidia od. tempestas invidiae impendet alci, Cic.: invidiam lenire, sedare, exstinguere, Cic.: invidiam vincere, Sall.: alqm invi-————diā lĕvare, Cic.: alqm invidiā, liberare, Cic.: omni se invidiā liberare, Cic.: magnā se et inveteratā invidiā liberare, Cic.: invidiam declinare, Suet., societate culpae invidiam declinare, Tac.: invidiam vitare, Cornif. rhet.: invidiam ponere, deponere, Cic.: invidia crescit, accrescit, Suet.: invidia dominatur, iacet, consenescit, Cic.: absit invidia verbo! od. absit verbo invidia! Liv.: u. bl. absit invidia! Curt. – sub invidia aliena od. alterius, auf Kosten des guten Namens eines anderen, regnare, Liv., commode dicere, Plin. ep. – Plur., odia, invidiae, despicationes, Cic. de fin. 1, 67: malevolorum obtrectationes et invidiae, Vatin. in Cic. ep. 5, 9, 1. – b) meton., α) v. neidischen Menschen, invidia infelix, Verg. georg. 3, 37: invitā invidiā, Hor. sat. 2, 1, 76: tantumne licebit invidiae? Claud. Mam. epist. 1, 4. – β) v. einem beneideten, gehässigen Gegenstande, invidiae aut pestilentiae possessores, die Bes. von beneideten oder ungesunden Plätzen, Cic. de lege agr. 1, 15: inv. ea, Liv. 6, 27, 3: u. quae invidia est (worin liegt das Gehässige) m. Infin., Verg. Aen. 4, 350. Verg. catal. 14, 8. – 2) die gehässige Beurteilung od. Anschuldigung, die Anfeindung, Verdächtigung, der gehässige Vorwurf, die Vorwürfe, invidiae et preces, Tac.: invidiae erat amissum Cremerae praesidium, Liv.: multa cum invidia flagitare, Tac.: Rhodum secedere statuit ad declinandam invidiam, Suet.: m. obj. Genet., ut ex eo crudelitatis in-————vidiam colligam, Cic. Verr. 5, 19: mihi enim nec Demosthenes tam gravi morum dignus videtur invidiā, Quint. 12, 1, 15. – II) personif., als Göttin, Hyg. fab. praef. p. 8 M. -
16 concursātiō
concursātiō ōnis, f [concurso], a running together, thronging: multa (populi): percontantium.—A collision, conflict: incidentium aliorum in alios, L.: utriusque exercitūs, Cs.: proelii, N. —A running about, going to and fro: huius concursationes: (mulierum) incerta, L.: decemviralis, a travelling over the provinces.—A skirmishing, swift movement (of troops): maior quam vis, L., Cu.—Fig., coincidence, correspondence: quae concursatio somniorum?* * *running/pushing together; journeying to and fro; skirmish; disorderly meeting -
17 concursatio
concursātĭo, ōnis, f. [concurso].I.A running together, a disorderly meeting:B.cum multā concursatione (populi),
Cic. Brut. 69, 242; Tac. A. 6, 17.—Trop.: inventus est ordo in stellis... cedo tandem qui sit ordo aut quae concursatio somniorum? what coincidence? i. e. what concert of motion that can express a design? Cic. Div. 2, 71, 146.—II.A running upon, pushing against one another:III.concursatio in obscuro incidentium aliorum in alios incertum fecerat, an, etc.,
Liv. 41, 2, 6.—A running about, going to and fro, etc.:2.quid ego hujus lacrimas et concursationes proferam?
Cic. Verr. 2, 1, 30, § 75 Zumpt ad loc.:et in Albaniā et Seplasiā quae concursatio percunctantium, quid, etc.,
id. Agr. 2, 34, 94:puerorum illa concursatio nocturna,
id. Dom. 6, 14:Libonis et Hypsaei non obscura concursatio et contentio,
id. Fam. 1, 1, 3:(mulierum) concursatio incerta nunc hos nunc illos sequentium,
Liv. 5, 40, 3; cf. id. 35, 49, 9:decemviralis,
a travelling over the provinces, Cic. Agr. 1, 3, 8:concursationes ad divitias euntium sapiens securus laetusque ridebit,
Sen. Ep. 17, 9.—In milit. lang., the skirmishing of light-armed troops, Liv. 30, 34, 2; Curt. 8, 14, 13.—B.Trop., an anxious, troubled restlessness, anxiety:exagitatae mentis,
Sen. Ep. 3, 5. -
18 decemviri
dĕcem-vĭri (in MSS. and old edd. often Xviri), um or ōrum ( gen. -virum, Cic. Agr. 2, 15, 39; 2, 21, 56; id. Rep. 2, 36, 61; Varr. L. L. 9, § 85 Müll.; Liv. 27, 8; 40, 12: -virorum only in Liv., where it is very freq.), m. [vir], a college or commission of ten men, the decemviri or decemvirs, Roman magistrates of various kinds.I.The most famous were called decemviri legibus scribundis, the composers of the Twelve Tables, who ruled alone, and absolutely, in the years of Rome 303 to 305 (legally only 303 and 304; hence "neque decemviralis potestas ultra biennium," Tac. A. 1, 1), Cic. Rep. 2, 36 sq.; Liv. 3, 32 sq.; Gell. 20, 1, 3.—In sing., Cic. Rep. 2, 36 fin.; Liv. 3, 33 fin.; 40; 46; 48 al. The fragments which remain of these laws form one of the most important monuments of the early Latin language; and have been critically edited by R. Schoell, Leips., 1866; cf. Momms. Rom. Hist. book 2, ch. 2; Lange, Röm. Alter. 1, 535 sqq.; Wordsworth, Fragm. p. 503 sq.—II.Decemviri stlitibus (litibus) judicandis, a standing tribunal for deciding causes involving liberty or citizenship, and which represented the praetor, Cic. Or. 46, 156; Suet. Aug. 36; Dig. 1, 2, 2, § 29; Corp. Inscr. Lat. 8, 38 (A. U. C. 615); cf. Cic. Caec. 33, 97. —In the sing., Inscr. Orell. no. 133 and 554. —III.Decemviri agris dividundis, a commission for distributing the public land to the people, Cic. Agr. 1, 6 sq.; 2, 7 sq.; Liv. 31, 4 and 42; cf.:IV.X. VIR. A. D. A. (i. e. decemviri agris dandis assignandis),
Inscr. Orell. 544.—Decemviri sacris faciundis, a college of priests who preserved the Sibylline books, had charge of the Apollinaria, etc.; its number in the time of the emperors was increased to sixty, Liv. 10, 8; 25, 12 al.—In sing., Inscr. Orell. 554. -
19 invidia
invĭdĭa, ae, f. [invidus], envy, grudge, jealousy, act. and pass.; cf.:I.ut effugiamus ambiguum nomen invidiae,
Cic. Tusc. 3, 9, 20:quoniam invidia non in eo qui invidet solum dicitur, sed etiam in eo cui invidetur,
id. ib. 4, 7, 16; Quint. 6, 2, 21 (whereas invidentia is only act.; class.).Act., envy jealousy, ill-will. —With gen. of person envying:B.invidiā ducum perfidiāque militum Antigono est deditus,
Nep. Eum. 10:nobilium,
Liv. 9, 46.—With gen. of obj.:invidia atque obtrectatio laudis suae,
Caes. B. G. 1, 7:divitiarum,
Liv. 10, 3. More freq. absol.:invidia adducti,
Caes. B. G. 7, 77:invidiam sequi,
Sall. J. 55, 3:virtus digna imitatione, non invidiā,
Cic. Phil. 14, 6:invidia Siculi non invenere tyranni majus tormentum,
Hor. Ep. 1, 2, 58; Verg. G. 3, 38; Liv. 9, 46. —Esp., in phrases: sine invidia, without ill-will, ungrudgingly:C. II.laudem invenire,
Ter. And. 1, 1, 39:dare oscula,
willingly, with pleasure, Mart. 3, 65, 10.—Pass., envy, ill-will, odium, unpopularity:ne quae me illius temporis invidia attingeret,
Cic. Fam. 3, 10, 10:in invidia esse,
id. Div. in Caecil. 14; Sall. J. 25, 5:in invidiam invidia magna esse,
Plin. 18, 6, 8, § 41:habere,
to be hated, Cic. de Or. 2, 70, 283:reformidare,
id. Rab. Post. 17, 48:in summam invidiam adducere,
id. Fam. 1, 1, 4:extinguere,
id. Balb. 6, 16:in eum... invidia quaesita est,
id. Rab. Post. 17, 46:invidiam placare paras, virtute relictā,
Hor. S. 2, 3, 13: non erit invidiae victoria nostra ferendae, not sufficient to endure, i. e. not so great as to justify so odious a result, Ov. M. 10, 628; cf. id. Am. 3, 6, 21:venire in invidiam,
Nep. Epam. 7, 3:invidiā onerare quemquam,
Suet. Tib. 8:cumulare alicui invidiam,
id. Ner. 34:conflare,
Liv. 3, 12:invidiae alicui esse,
Cic. Cat. 1, 9:invidiam a se removere,
Ov. M. 12, 626:sedare,
Cic. Clu. 33:lenire,
Sall. C. 22:pati,
Ov. H. 20, 67: intacta invidiā media sunt: ad summa [p. 996] ferme tendit, Liv. 45, 35, 5:Ciceronis,
the unpopularity of, Sall. C. 22, 3:Caesaris,
Hirt. B. G. 8, 53; Suet. Rhet. 6:fraterna,
Sall. J. 39, 5:Decemviralis,
Liv. 3, 43.—Esp., in phrase: absit invidia verbo,
to be said without boasting, Liv. 9, 19, 15; 36, 7, 7.— Plur.:vita remota a procellis invidiarum,
Cic. Clu, 56, 153; Amm. 17, 5.
См. также в других словарях:
decemviral — DECEMVIRÁL, Ă, decemvirali, e, adj. În legătură cu decemvirii, care emană de la decemviri. – Din lat. decemviralis, fr. décemviral. Trimis de dante, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 decemvirál adj. m., pl. decemviráli; f … Dicționar Român
décemviral — décemvir [ desɛmvir ] n. m. • 1355; lat. decemvir, de decem « dix » et vir « homme » ♦ Antiq. rom. Membre d un collège composé de dix personnes. Magistrat chargé d administrer la justice en l absence du préteur. Adj. DÉCEMVIRAL, ALE, AUX . ●… … Encyclopédie Universelle
Decemviral — De*cem vi*ral, a. [L. decemviralis.] Pertaining to the decemvirs in Rome. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Zwölf Tafeln — (Duodecim tabulae), die zwölf (Anfangs zehn) Tafeln, auf welchen das geschriebene Römische Recht (Lex duodecim tabularum, Lex decemviralis), seit 454 u. den folgenden Jahren v. Chr. aufgezeichnet war. Zur Beschränkung der Consulargewalt u. zur… … Pierer's Universal-Lexikon
Decemvĭri — (lat., Zehnmänner, röm. Ant.), ein Collegium, aus 10 Mitgliedern bestehend, von verschiedenen Functionen: a) D. agris dividundis, Zehnmänner zur Ackervertheilung, eine Commission von 10 Männern, welche zur Anweisung von Parcellen der… … Pierer's Universal-Lexikon
Zwölf Tafeln — (Duodecim tabulae), die zwölf Tafeln, auf denen das römische Recht (Lex duodecim tabularum, Lex decemviralis, Zwölftafelgesetz) seit 450 v. Chr. ausgezeichnet war. Den ersten Anlaß zu dieser Auszeichnung gab der Tribun Gajus Terentilius Arsa 462… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Johann Gottlieb Seger — auch: Seeger (* 4. September 1735 in Seifersbach; † 21. April 1786 in Langenleuba) war ein deutscher Rechtswissenschaftler. Leben Der Sohn des Pfarrers Karl Christoph Seger besuchte das Gymnasium in Freiberg und studierte an der Universität… … Deutsch Wikipedia
décemvirale — ● décemviral, décemvirale, décemviraux adjectif (latin decemviralis) Qui relève des décemvirs … Encyclopédie Universelle
décemviraux — ● décemviral, décemvirale, décemviraux adjectif (latin decemviralis) Qui relève des décemvirs … Encyclopédie Universelle
decenviral — decenviral. (Del lat. decemvirālis). adj. Perteneciente o relativo a los decenviros … Enciclopedia Universal
décemviral — décemviral, ale (dé sèm vi ral, ra l ) adj. Qui appartient aux décemvirs. Les pouvoirs décemviraux. Lois décemvirales. ÉTYMOLOGIE Lat. decemviralis, de decemvir … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré