Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

dŏmĭnor

  • 1 dominor

    dŏmĭnor, āri, ātus sum [dominus] [st2]1 [-] être maître, dominer, commander, régner en maître. [st2]2 [-] sens passif: être gouverné, être maîtrisé, être vaincu.    - dominari in aliquem: disposer de qqn, exercer un pouvoir absolu sur qqn.    - dominari in cives (dominari inter cives): régner en maître sur ses concitoyens.    - in adversarios dominari, Liv. 3: tyranniser ses adversaires.    - dominari in capite hominum, Cic. Quint. 30: disposer de la vie des hommes.    - avec dat. - toti dominari mundo, Claud. in Ruf. 1, 143: donner des lois au monde.    - avec gén. - dominari omnium rerum, Lact. Ira, 14, 3: donner des lois au monde.    - Cleanthes, Zenonis auditor, solem dominari et rerum potiri putat? Cic. Ac. 2: Cléanthe, disciple de Zénon, pense que c'est le soleil qui est le maître absolu.    - usus dicendi dominatur, Cic. de Or. 2, 8, 33: la parole est souveraine.    - et dominabitur a mari usque ad mare et a flumine usque ad terminos terrae, Vulg. Ps. 72: et il dominera d'une mer à l'autre, et du fleuve aux extrémités de la terre.
    * * *
    dŏmĭnor, āri, ātus sum [dominus] [st2]1 [-] être maître, dominer, commander, régner en maître. [st2]2 [-] sens passif: être gouverné, être maîtrisé, être vaincu.    - dominari in aliquem: disposer de qqn, exercer un pouvoir absolu sur qqn.    - dominari in cives (dominari inter cives): régner en maître sur ses concitoyens.    - in adversarios dominari, Liv. 3: tyranniser ses adversaires.    - dominari in capite hominum, Cic. Quint. 30: disposer de la vie des hommes.    - avec dat. - toti dominari mundo, Claud. in Ruf. 1, 143: donner des lois au monde.    - avec gén. - dominari omnium rerum, Lact. Ira, 14, 3: donner des lois au monde.    - Cleanthes, Zenonis auditor, solem dominari et rerum potiri putat? Cic. Ac. 2: Cléanthe, disciple de Zénon, pense que c'est le soleil qui est le maître absolu.    - usus dicendi dominatur, Cic. de Or. 2, 8, 33: la parole est souveraine.    - et dominabitur a mari usque ad mare et a flumine usque ad terminos terrae, Vulg. Ps. 72: et il dominera d'une mer à l'autre, et du fleuve aux extrémités de la terre.
    * * *
        Dominor, penul. corr. dominaris, dominari. Maistriser, Avoir la maistrise et seigneurie sur un autre, Dominer, Seigneurier.
    \
        Multos dominata per annos. Virgil. Qui a esté dominee, Sur qui on a dominé.

    Dictionarium latinogallicum > dominor

  • 2 dominor

    dominor dominor, atus sum, ari господствовать, властвовать

    Латинско-русский словарь > dominor

  • 3 dominor

    dŏmĭnor, ātus (ante-class. inf domina rier, Verg. A. 7, 70), 1, v. dep. n. [dominus], to be lord and master, to have dominion, bear rule domineer (freq. and class.; for syn. cf.: regno, impero, jubeo, praesum).
    I.
    Prop., absol.:

    imperare quam plurimis, pollere, regnare, dominari,

    Cic. Rep. 3, 12;

    so,

    absol., id. 1, 33; id. Rab. Post. 14, 39; Sall. C. 2, 2; Liv. 33, 46; Tac. A. 4, 7; id. H. 1, 21; Verg. A. 2, 363 et saep.—With in and abl.:

    in capite fortunisque hominum,

    Cic. Quint. 30, 94; so,

    in aliqua re,

    id. ib. 31, 98; id. Div. in Caecil. 7 fin.; id. Verr. 2, 1, 51 fin.; Liv. 8, 31; Verg. A. 2, 327; Ov. F. 3, 315 al.— With inter or in: inter aliquos, * Caes. B. G. 2, 31 fin.; so Ov. Am. 3, 6, 63:

    dominari in cetera (animalia),

    id. M. 1, 77:

    in adversarios,

    Liv. 3, 53.—With abl.:

    summā dominarier arce,

    Verg. A. 7, 70.—With the abl. only, Verg. A. 6, 766; 1, 285; 3, 97.— With dat.:

    toti dominabere mundo,

    Claud. in Ruf. 1, 143.—With gen.:

    omnium rerum,

    Lact. Ira, 14, 3; Tert. Hab. Mul. 1 al. in late Lat.—
    II.
    Transf., to rule, reign, govern, etc., of inanimate and abstract subjects:

    Cleanthes solem dominari putat,

    Cic. Ac. 2, 41:

    mare,

    Tac. Agr. 10 fin.:

    pestis in magnae dominatur moenibus urbis,

    Ov. M. 7, 553:

    inter nitentia culta Infelix lolium et steriles dominantur avenae,

    Verg. G. 1, 154: ubi libido dominatur, Crassus ap. Cic. Or. 65, 219; so,

    consilium,

    Cic. Rep. 1, 38:

    potestas (sc. censura) longinquitate,

    Liv. 9, 33:

    oratio,

    Quint. 8, 3, 62:

    fortuna,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4:

    usus dicendi in libera civitate,

    id. de Or. 2, 8, 33; id. Caecin. 25, 71: actio in dicendo, id. ap. Quint. 11, 3, 7:

    effectus maxime in ingressu ac fine (causae),

    Quint. 8 prooem. §

    7 et saep.: senectus si usque ad ultimum spiritum dominatur in suos,

    Cic. de Sen. 9, 38.—Hence, dŏmĭnans, antis, P. a., ruling, bearing sway. — Lit.:

    a gentibus dominantibus premi,

    Lact. 7, 15, 5. — Trop.:

    animus dominantior ad vitam,

    Lucr. 3, 397; id. 6, 238: dominantia nomina = vulgaria, communia, the Gr. kuria, proper, without metaphor, Hor. A. P. 234. —As subst.: dŏmĭnans, antis, m., an absolute ruler:

    cum dominante sermones,

    Tac. A. 14, 56; id. H. 4, 74.— Plur., Vulg. Jer. 50, 21; id. Apoc. 19, 16.— Adv.: dŏmĭnante, in the manner of a ruler, Dracont. Hexaem. 1, 331.
    dŏmĭnor, āri, pass., to be ruled: o domus antiqua, heu, quam dispari Dominare domino! Poëta ap. Cic. Off. 1, 39, 139; Nigid. ap. Prisc. p. 793; Lact. Mort. Pers. 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > dominor

  • 4 dominor

    dominor, ātus sum, ārī, (dominus), herrschen, den Herrn spielen, tyrannisieren, dominante homine furioso, Cic.: dominandi studium, Sall.: dominandi avidus, Tac. – m. nähern Angaben, d. Alexandriae, Cic.: in Italia, Vell.: in urbe, Verg.: Carthagine, Liv.: summā arce, Verg.: in suos, Cic.: in adversarios, Liv.: in cetera (animalia), Ov.: in nobis, in uns (v. Gott), Cic.: in capite fortunisque hominum honestissimorum, Cic.: in iudiciis, Cic.: in his sartis tectisque, in solchen Bauangelegenheiten eine Herrschaft ausüben, Cic. – mit Dat., toti mundo, Claud. u. Apul.: maximae parti continentis, Chalcid.: m. Genet., Apul. u. Eccl. (s. Oehler Tert. apol. 26. p. 126. Bünem. Lact. de ira dei 14, 3. Vechner Hellenolex. p. 328. not. b). – übtr., v. Lebl., d. lolium, Verg.: inornata et dominantia nomina, die schmucklosen u. eigentlichsten Benennungen (im Ggstz. zu den tropischen), Hor.: nusquam latius dominari mare, Tac.: dominatur libido, Cic.: fortuna dominatur, Cic.: haec una res in omni libero populo semper floruit semperque dominata est (hat die höchste Geltung gehabt), Cic.: quod unum in oratore dominatur, worin die Hauptstärke des R. besteht, Cic. – / Aktive Nbf. domino, Fut. dominabunt, Interpr. forens. Dosithei arti adhaer. p. 53 Boeck.: Infin. dominare, Tert. ad nat. 2, 17. Ven. Fort. 3, 14, 16: passive Formen, dominare (= dominaris), Poëta b. Cic. de off. 1, 139: dominantur ab eo, Interpr. Iren. 5, 9, 4: dominabitur, Lact. de mort. pers. 16, 7: dominari ab eo, Interpr. Iren. 3, 8, 1; vgl. Bünem. Lact. 7, 15, 5. – Parag. Infin. dominarier, Verg. Aen. 7, 70. – dominans, PAdi. u. Subst., s. oben bes.

    lateinisch-deutsches > dominor

  • 5 dominor

    dominor, ātus sum, ārī, (dominus), herrschen, den Herrn spielen, tyrannisieren, dominante homine furioso, Cic.: dominandi studium, Sall.: dominandi avidus, Tac. – m. nähern Angaben, d. Alexandriae, Cic.: in Italia, Vell.: in urbe, Verg.: Carthagine, Liv.: summā arce, Verg.: in suos, Cic.: in adversarios, Liv.: in cetera (animalia), Ov.: in nobis, in uns (v. Gott), Cic.: in capite fortunisque hominum honestissimorum, Cic.: in iudiciis, Cic.: in his sartis tectisque, in solchen Bauangelegenheiten eine Herrschaft ausüben, Cic. – mit Dat., toti mundo, Claud. u. Apul.: maximae parti continentis, Chalcid.: m. Genet., Apul. u. Eccl. (s. Oehler Tert. apol. 26. p. 126. Bünem. Lact. de ira dei 14, 3. Vechner Hellenolex. p. 328. not. b). – übtr., v. Lebl., d. lolium, Verg.: inornata et dominantia nomina, die schmucklosen u. eigentlichsten Benennungen (im Ggstz. zu den tropischen), Hor.: nusquam latius dominari mare, Tac.: dominatur libido, Cic.: fortuna dominatur, Cic.: haec una res in omni libero populo semper floruit semperque dominata est (hat die höchste Geltung gehabt), Cic.: quod unum in oratore dominatur, worin die Hauptstärke des R. besteht, Cic. – Aktive Nbf. domino, Fut. dominabunt, Interpr. forens. Dosithei arti adhaer. p. 53 Boeck.: Infin. dominare, Tert. ad nat. 2, 17. Ven. Fort. 3, 14, 16: passive Formen, dominare (= domi-
    ————
    naris), Poëta b. Cic. de off. 1, 139: dominantur ab eo, Interpr. Iren. 5, 9, 4: dominabitur, Lact. de mort. pers. 16, 7: dominari ab eo, Interpr. Iren. 3, 8, 1; vgl. Bünem. Lact. 7, 15, 5. – Parag. Infin. dominarier, Verg. Aen. 7, 70. – dominans, PAdi. u. Subst., s. oben bes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dominor

  • 6 dominor

        dominor ātus, ārī, dep.    [dominus], to be lord, be in power, have dominion, bear rule, domineer: Alexandriae: lubido dominandi, S.: iudicum ordo dominabatur, L.: Urbs multos dominata per annos, V.: femina dominatur, Ta.: in fortunis hominum: in exercitu, L.: in adversarios, L.: inter quos, etc., Cs.: summā dominarier arce, V.— To rule, be supreme, prevail, extend: Pestis in moenibus urbis, O.: inter nitentia culta avenae, V.: nusquam latius mare, Ta. — Fig., to rule, be supreme, reign, govern: longinquitate potestas (sc. censura) dominans, L.: senectus si dominatur in suos.
    * * *
    dominari, dominatus sum V DEP
    be master/despot/in control, rule over, exercise sovereignity; rule/dominate

    Latin-English dictionary > dominor

  • 7 dominor

    ātus sum, ārī depon. [ dominus II \]
    господствовать, властвовать
    d. in aliquem C, L, in aliquo (in aliquā re) C, V, VP etc., alicui rei Cld, Ap и alicujus rei Ap, Eccl — властвовать над кем (чем)-л., повелевать кем-л., (чём-л.)

    Латинско-русский словарь > dominor

  • 8 dominor

    , dominatus sum, dominari 1
      господствовать, властвовать

    Dictionary Latin-Russian new > dominor

  • 9 dominante

    dŏmĭnor, ātus (ante-class. inf domina rier, Verg. A. 7, 70), 1, v. dep. n. [dominus], to be lord and master, to have dominion, bear rule domineer (freq. and class.; for syn. cf.: regno, impero, jubeo, praesum).
    I.
    Prop., absol.:

    imperare quam plurimis, pollere, regnare, dominari,

    Cic. Rep. 3, 12;

    so,

    absol., id. 1, 33; id. Rab. Post. 14, 39; Sall. C. 2, 2; Liv. 33, 46; Tac. A. 4, 7; id. H. 1, 21; Verg. A. 2, 363 et saep.—With in and abl.:

    in capite fortunisque hominum,

    Cic. Quint. 30, 94; so,

    in aliqua re,

    id. ib. 31, 98; id. Div. in Caecil. 7 fin.; id. Verr. 2, 1, 51 fin.; Liv. 8, 31; Verg. A. 2, 327; Ov. F. 3, 315 al.— With inter or in: inter aliquos, * Caes. B. G. 2, 31 fin.; so Ov. Am. 3, 6, 63:

    dominari in cetera (animalia),

    id. M. 1, 77:

    in adversarios,

    Liv. 3, 53.—With abl.:

    summā dominarier arce,

    Verg. A. 7, 70.—With the abl. only, Verg. A. 6, 766; 1, 285; 3, 97.— With dat.:

    toti dominabere mundo,

    Claud. in Ruf. 1, 143.—With gen.:

    omnium rerum,

    Lact. Ira, 14, 3; Tert. Hab. Mul. 1 al. in late Lat.—
    II.
    Transf., to rule, reign, govern, etc., of inanimate and abstract subjects:

    Cleanthes solem dominari putat,

    Cic. Ac. 2, 41:

    mare,

    Tac. Agr. 10 fin.:

    pestis in magnae dominatur moenibus urbis,

    Ov. M. 7, 553:

    inter nitentia culta Infelix lolium et steriles dominantur avenae,

    Verg. G. 1, 154: ubi libido dominatur, Crassus ap. Cic. Or. 65, 219; so,

    consilium,

    Cic. Rep. 1, 38:

    potestas (sc. censura) longinquitate,

    Liv. 9, 33:

    oratio,

    Quint. 8, 3, 62:

    fortuna,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4:

    usus dicendi in libera civitate,

    id. de Or. 2, 8, 33; id. Caecin. 25, 71: actio in dicendo, id. ap. Quint. 11, 3, 7:

    effectus maxime in ingressu ac fine (causae),

    Quint. 8 prooem. §

    7 et saep.: senectus si usque ad ultimum spiritum dominatur in suos,

    Cic. de Sen. 9, 38.—Hence, dŏmĭnans, antis, P. a., ruling, bearing sway. — Lit.:

    a gentibus dominantibus premi,

    Lact. 7, 15, 5. — Trop.:

    animus dominantior ad vitam,

    Lucr. 3, 397; id. 6, 238: dominantia nomina = vulgaria, communia, the Gr. kuria, proper, without metaphor, Hor. A. P. 234. —As subst.: dŏmĭnans, antis, m., an absolute ruler:

    cum dominante sermones,

    Tac. A. 14, 56; id. H. 4, 74.— Plur., Vulg. Jer. 50, 21; id. Apoc. 19, 16.— Adv.: dŏmĭnante, in the manner of a ruler, Dracont. Hexaem. 1, 331.
    dŏmĭnor, āri, pass., to be ruled: o domus antiqua, heu, quam dispari Dominare domino! Poëta ap. Cic. Off. 1, 39, 139; Nigid. ap. Prisc. p. 793; Lact. Mort. Pers. 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > dominante

  • 10 dominans

    [st1]1 [-] dŏmĭnans, antis: - [abcl][b]a - part. prés. de dominor; qui domine, qui règne. - [abcl]b - adj. prédominant, essentiel, propre.[/b]    - dominantia nomina, Hor.: expressions propres (κύρια).    - est animus dominantior ad vitam quam... Lucr. 3: l'esprit est plus essentiel à la vie que... [st1]2 [-] dŏmĭnans, antis, m.: le maître, le prince.
    * * *
    [st1]1 [-] dŏmĭnans, antis: - [abcl][b]a - part. prés. de dominor; qui domine, qui règne. - [abcl]b - adj. prédominant, essentiel, propre.[/b]    - dominantia nomina, Hor.: expressions propres (κύρια).    - est animus dominantior ad vitam quam... Lucr. 3: l'esprit est plus essentiel à la vie que... [st1]2 [-] dŏmĭnans, antis, m.: le maître, le prince.
    * * *
        Nullo dominante ruunt equi. Senec. Quand il n'y a personne qui les gouverne et conduise.

    Dictionarium latinogallicum > dominans

  • 11 dominatio

    dŏmĭnātĭo, ōnis, f. [dominor] pouvoir absolu, monarchie, souveraineté, empire.    - Cic. Phil. 3, 34; Verr. 5, 175; Rep. 1, 48 II [fig.] Inv. 2, 164.
    * * *
    dŏmĭnātĭo, ōnis, f. [dominor] pouvoir absolu, monarchie, souveraineté, empire.    - Cic. Phil. 3, 34; Verr. 5, 175; Rep. 1, 48 II [fig.] Inv. 2, 164.
    * * *
        Dominatio, Verbale, foem. gen. Cic. Seigneurie et maistrise, Domination.
    \
        Spes dominationis. Tacit. Esperance de dominer.

    Dictionarium latinogallicum > dominatio

  • 12 dominatus

    [st1]1 [-] dŏmĭnātus, a, um: part. passé de dominor; qui a dominé, qui a régné sur. [st1]2 [-] dŏmĭnātŭs, ūs, m. (c. dominatio): pouvoir absolu, monarchie, souveraineté, empire.    - Cic. Rep. 1, 43; Off. 2, 2; Nat. 2, 152; Tusc. 4, 1.
    * * *
    [st1]1 [-] dŏmĭnātus, a, um: part. passé de dominor; qui a dominé, qui a régné sur. [st1]2 [-] dŏmĭnātŭs, ūs, m. (c. dominatio): pouvoir absolu, monarchie, souveraineté, empire.    - Cic. Rep. 1, 43; Off. 2, 2; Nat. 2, 152; Tusc. 4, 1.
    * * *
        Dominatus, huius dominatus, penul. prod. Cic. Seigneurie et maistrise, Domination.

    Dictionarium latinogallicum > dominatus

  • 13 dominans

    1. domināns, antis
    part. praes. к dominor
    2. adj.
    1) повелительный, властный (animus dominantior ad vitam, quam vis animae Lcr)
    2) наиболее употребительный, обычный ( nomina H)
    3. m.
    повелитель, властелин T, bAl, Lact

    Латинско-русский словарь > dominans

  • 14 dominatio

    dominātio, ōnis f. [ dominor ]
    1) господство, владычество (d. Cinnae C; d. in aliquem Sl, C и in aliquo Sl)
    2) единовластие, верховная власть
    dominationes T, Fl (= dominantes) — повелители

    Латинско-русский словарь > dominatio

  • 15 dominator

    dominātor, ōris m. [ dominor ]
    властитель, владыка
    d. rerum Cdeus

    Латинско-русский словарь > dominator

  • 16 domino

    Латинско-русский словарь > domino

  • 17 perdominor

    per-dominor, —, ari

    Латинско-русский словарь > perdominor

  • 18 dominans

    domināns, antis, PAdi. m. Compar. (dominor), herrschend, animus est... dominantior ad vitam quam vis animai, Lucr. 3, 397: tanto mobilior vis et dominantior haec est, Lucr. 6, 238. – subst., dominans, der Herrschende = der Gebieter, despotische Herrscher, Tac. ann. 14, 56 u. (im Plur.) Auct. b. Alex. 32, 3. Tac. hist. 4, 74.

    lateinisch-deutsches > dominans

  • 19 dominatio

    dominātio, ōnis, f. (dominor), I) die Herrschaft, bes. die Alleinherrschaft, Oberherrschaft, in einem vorher freien Staate verhaßt, dah. gew. = Gewaltherrschaft, Zwingherrschaft, Despotie, wie τυραννίς. A) eig.: unius, Alleinherrschaft, Monarchie, Cic.: Cinnae, Cic.: crudelis, Cic.: in vos u. in vobis, Sall. fr. – Plur., dominationes adpetiverunt, Cic. de rep. 2, 48: dominationes funestae, Sen. de ira 2, 9, 3: dominationibus aliis fastiditus, Tac. ann. 13, 1: vices dominationum, Tert. apol. 26: dominationes affectabant, Sall. hist. fr. 1, 10 (11). – B) meton. = dominantes, die Herrscher, Herren, Sing., Flor. 1, 24, 3. – II) übtr.: ne (fortuna) magnam nimis in nos habeat dominationem, Cornif. rhet.: haec te omnis dominatio regnumque iudiciorum tanto opere delectat, über die G. zu gebieten u. wie ein König zu herrschen, Cic.: temperantia est rationis in libidinem firma et moderata dominatio, Cic.

    lateinisch-deutsches > dominatio

  • 20 dominator

    dominātor, ōris, m. (dominor), der Beherrscher, Regent, Cic. de nat. deor. 2, 4. Sen. Med. 4. Orest. tr. 409. Lact. 2, 14, 2.

    lateinisch-deutsches > dominator

См. также в других словарях:

  • DOMINOR — dominorum …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • SaMo — Saltatio Mortis Saltatio Mortis live (2004) Gründung 2000 Genre Mittelalter Rock Folk Rock Website …   Deutsch Wikipedia

  • Des Königs Henker — Studioalbum von Saltatio Mortis Veröffentlichung 2005 Label Napalm Records …   Deutsch Wikipedia

  • Saltatio Mortis — Saltatio Mortis …   Википедия

  • Spaceknights — is a name used by at least three distinct groups of characters in the fictional Marvel Comics Universe. The better known group is a core concept of the 1980s comic book Rom Spaceknight, while the other two are far more recent creations and not… …   Wikipedia

  • Aus der Asche — Studioalbum von Saltatio Mortis Veröffentlichung 31. August 2007 Label Napalm Records …   Deutsch Wikipedia

  • Saltatio Mortis — live (2004) …   Deutsch Wikipedia

  • Dominant — A genetic trait is considered dominant if it is expressed in a person who has only one copy of that gene. (In genetic terms, a dominant trait is one that is phenotypically expressed in heterozygotes). A dominant trait is opposed to a recessive… …   Medical dictionary

  • ՀԱՐՍՏԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 2 0068 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 12c չ. πλουτέω, δυναστεύω ditesco, dominor, impero. Մեծանալ, ճոխանալ. զօրանալ. իշխել. տիրել. բռնակալել. հարուստնալ, մեծնալ, ափ ձգել, տիրել. *Հարստացեալ տիրէ ʼի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՄԻԱՊԵՏԵՄ — (եցի.) NBH 2 0271 Chronological Sequence: 6c, 8c, 10c չ.ն.կր. նաեւ իբր ձ. μοναρχέω solus impero, dominor, rego. կր. ab uno regor, dirigor. Միապետ լինել. տիրել առանձինն որպէս ինքնակալ, կամ ընդ ձեռամբ ունել եւ ուղղել. *Միապետել ʼի վերայ ամենայն… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՆՈՒԱՃԵՄ — (եցի.) NBH 2 0449 Chronological Sequence: Early classical, 6c ն. ὐποτάττω, ἑπικρατέω, κατακυριεύω , μετάγω subigo, subjugo, invaleo, praevaleo, dominor, traduco, circumago. (որպէս թէ նուաստ կամ նուազ առնել զայլս.) Ճնշել. ընկճել. զբռամբ՝ ընդ լծով… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»