Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

dī-stinguo

  • 1 stinguō

        stinguō —, —, ere    [STIG-], to put out, extinguish: Stinguuntur radii.—Fig.: vetustas stinguens insignia caeli, dimming.
    * * *
    stinguere, -, - V
    extinguish, put out; annihilate

    Latin-English dictionary > stinguō

  • 2 stinguo

    stinguo, ĕre, v. a. [cf. stig; Gr. stizô; cf. also Germ. ersticken], to quench, extinguish ( poet. and very rare, for the usu. extinguo):

    ut cernere possis Evanescere paulatim stinguique colorem,

    Lucr. 2, 828:

    ignes stingui,

    id. 1, 666; so, stinguuntur radii (solis), Cic. poët. Fragm. ap. Prisc. p. 882:

    stinguens praeclara insignia caeli,

    id. ib.:

    ardorem membris,

    Lucr. 4, 1098.

    Lewis & Short latin dictionary > stinguo

  • 3 *stinguo

    1. *stinguo, ere (Stamm stig-), stechen, ungebr. Stammwort, wov. distinguo, instinguo, interstinguo (interstinctus) u. das abgeleitete stimulus.
    ————————
    2. stinguo, ere, auslöschen, u. Passiv stinguī, ausgelöscht werden, verlöschen, Lucr. 4, 1090 (1098). Cic. Arat. fr. II. p. 519 ed. Orell.: im Passiv, Lucr. 1, 666. Cic. Phaen. fr. I, 555 ed. Orell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > *stinguo

  • 4 stinguo

    I , —, —, ere
    колоть (глагол, сохранившийся лишь в приставочных формах: distinguo, instinguo, restinguo и т. п.)
    II stinguo, —, —, ere
    тушить, гасить ( ardorem Lcr)
    med.-pass. stingui гаснуть, потухать Lcr

    Латинско-русский словарь > stinguo

  • 5 stinguo [1][*]

    1. *stinguo, ere (Stamm stig-), stechen, ungebr. Stammwort, wov. distinguo, instinguo, interstinguo (interstinctus) u. das abgeleitete stimulus.

    lateinisch-deutsches > stinguo [1][*]

  • 6 stinguo [2]

    2. stinguo, ere, auslöschen, u. Passiv stinguī, ausgelöscht werden, verlöschen, Lucr. 4, 1090 (1098). Cic. Arat. fr. II. p. 519 ed. Orell.: im Passiv, Lucr. 1, 666. Cic. Phaen. fr. I, 555 ed. Orell.

    lateinisch-deutsches > stinguo [2]

  • 7 dī-stinguō

        dī-stinguō nxī, nctus, ere,    to separate, divide, part: onus inclusum numero eodem, O.: qui tabulā distinguitur undā, Iu.: qui nos distinxit, established the division (of ranks in the theatre), Iu.—Fig., to distinguish, discriminate, specify: ea (crimina): servos numero: voluntatem a facto, L.: vero falsum, H.: quid intersit, non distinguitur.—To mark, distinguish, make conspicuous, set off, decorate, adorn: urbs delubris distincta: pocula gemmis: racemos colore, H.: varietatibus distinguendo opere, L.: nigram medio frontem distinctus ab albo Harpalus, i. e. made conspicuous by the contrast, O.

    Latin-English dictionary > dī-stinguō

  • 8 ex-stinguō or extinguō

        ex-stinguō or extinguō nxī    (exstinxstī for exstinxistī, exstinxem for exstinxissem, V.), nctus, ere, to put out, quench, extinguish: lumina: ignis exstinguitur, goes out: ignem, V.—To deprive of life, kill, destroy: Seni animam, T.: hunc volnere: iuvenem morbo, L.: primo exstinguor in aevo, O.: intra annum exstinctus est, Ta.: aquam Albanam dissipatam rivis, get rid of, L. (oracle).—Fig., to abolish, destroy, annihilate, annul: tyrannis institutis leges omnes exstinguuntur: improbitas exstinguenda est: exstinctae potius amicitiae quam oppressae, died out: exstinctis rumoribus, Cs.: nomen populi R.: infamiam: patrem Cum genere, V.: te propter Exstinctus pudor, lost, V.

    Latin-English dictionary > ex-stinguō or extinguō

  • 9 (īn-stinguō)

       (īn-stinguō) —, stinctus, ere,    to instigate, incite, impel (only P. pass.): furore et audaciā, impelled: vocibus, animated, L.: furiis, inspired, L.

    Latin-English dictionary > (īn-stinguō)

  • 10 re-stinguō

        re-stinguō nxī, nctus, ere,    to put out, quench, extinguish: ad restinguendum concurrere, to extinguish the flames, Cs.: aquam ad restinguendum ferre, L.: ignem: moenibus subiectos ignīs: flammam orientem, L.: incendium, S.—To quench, slake, assuage, allay, mitigate, counteract: sitim: aquae sitim rivo, V.: ardentis Falerni Pocula lymphā, H.—Fig., to extinguish, exterminate, destroy: haec verba una falsa lacrimula Restinguet, T.: animos hominum sensūsque morte restingui: bellum restinctum: parte animi, in quā irarum exsistit ardor, restinctā, appeased: libertatis recuperandae studia: sermunculum omnem.

    Latin-English dictionary > re-stinguō

  • 11 interstinguo

    I inter-stinguo, (stīnxī), stīnctum, ere
    1) разделять, разобщать ( spatia interstincta columnis St)
    II inter-stinguo, —, —, ere
    1) гасить, тушить, pass. interstingui гаснуть Lcr

    Латинско-русский словарь > interstinguo

  • 12 interstinguo

    1. inter-stinguo, stīnctus, ere, hin und wieder mit etw. besetzen, lapis interstinctus aureis guttis, Plin.: aureum capitis arietini figmentum interstinctum lapillis, Amm.: facies interstincta medicaminibus, mit Pflastern wie besät, Tac.
    ————————
    2. inter-stinguo, ere, auslöschen, I) eig., im Passiv = erlöschen, ignem interstingui, Lucr. 5, 759 (761): nivalibus interstinctus aquis triumphat ardor, Mart. Cap. poët. 9. § 915. – II) übtr., den Garaus machen, hinmorden, alqm, Apul. met. 4, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > interstinguo

  • 13 distinguo

    di-stinguo, stīnxī, stīnctum, ere
    1) разделять, распределять (ubique amnium fluores, pratorum virores Ap)
    3) отделять, расчленять (d. oratorum genera aetatibus C; d. versum Q); строго различать ( vera a falsis C)
    4) расчёсывать, приводить в порядок ( crinem Sen)
    6) испещрять, усыпать, усеивать, украшать (caelum distinctum astris C; litora distincta tectis et urbibus C; autumnus distinguit racēmos purpureo colore H)
    7) придавать разнообразие, разнообразить ( historiam varietate locorum C)
    8) решать, улаживать (causas Lampr, CJ;jurgia Amm)

    Латинско-русский словарь > distinguo

  • 14 exstinguo

    ex-stinguo ( extinguo), stīnxī, stinctum, ere
    1) гасить, тушить ( incendium C); pass. угасать, потухать, гаснуть ( ignis exstinguitur C)
    2) высушивать, осушать ( dissipatam rivis aquam L); иссушать, истощать ( mammas PM); pass. высыхать ( tepōre sucus exstinguitur QC)
    3) лишать силы, обезвреживать ( venena PM)
    4)
    а) подавлять, пресекать ( bellum civile PM)
    б) устранять ( vitae mala PS); унимать, сдерживать ( iram Pt); утолять (sitim O, Sen; famem Sen)
    5) убивать, умерщвлять (populumque patresque V; aliquem morbo e. L); pass. exstingui умирать ( exstinctum Daphnim flere V)
    6) уничтожать (urbem V; superiorem gloriam Cs)
    7) заставлять забыть, замять ( invidam atque infamiam C)
    8) предавать забвению (improbitatem, inimicitias C); pass. приходить в забвение, изглаживаться из памяти (oblivione posteritatis C; vetustate rhH.)
    9) лишать законной силы, отменять, объявлять недействительным ( venditionem Dig); pass. утрачивать законную силу ( obligatio extinguitur Dig) или не подлежать больше судебному преследованию ( crimen morte exstinctum Dig)

    Латинско-русский словарь > exstinguo

  • 15 instinguo

    īn-stinguo, stīnxī, stīnctum, ere
    побуждать, воодушевлять, подстрекать (in aliquid VP, Just)

    Латинско-русский словарь > instinguo

  • 16 restinguo

    re-stinguo, stīnxī, stīnetum, ere
    1) гасить, тушить (ignem C; incendium Hirt)
    2) умерять, унимать, успокаивать (ardorem C; mentes inflammatas C; consilio et ratione restinctus PJ); охлаждать или разбавлять ( Falerni pocula lymphā H)
    4) подавлять ( morbum PM); прекращать ( studia C); истреблять, уничтожать ( cimĭces PM)

    Латинско-русский словарь > restinguo

  • 17 distinguo

    dī-stinguo, stīnxī, stīnctum, ere (vgl. στίζω), eig. mit einem spitzigen Werkzeuge Punkte machen, dah. I) absondern, trennen, abteilen, A) eig.: 1) im allg.: vites semitis decumanisque, Col.: onus inclusum (die Erde) eodem numero, Ov.: alternos cantus, abteilen = bestimmen, wer den Wechselgesang anheben soll, Calp. – 2) insbes., als t. t. der Toilette = das Haar abteilen u. dadurch ordnen, capillum, Apul., crinem doctā manu, Sen. poët.: cedo acum crinibus distinguendis, Tert.: caput (den K. = das Haar auf dem K.) acu, Claud. – B) übtr.: 1) im allg., absondern, trennen, unterscheiden, intervallis distingui, Cic.: d. voces in partes, Cic.: vera a falsis, Cic.: artificem ab inscio, Cic.: falsum vero, Hor.: fetus suos non distinguunt ferae, die w. T. machen keinen Unterschied zwischen ihren J., Sen.: simiarum genera caudis inter se distinguuntur, unterscheiden sich durch die Schw., Plin. – unpers., m. folg. indir. Fragesatz, quid inter naturam et rationem intersit, non distinguitur, Cic. de nat. deor. 3, 26: im Abl. absol., non distincto, suā an alienā manu, ohne nähere Bestimmung, Tac. ann. 11, 38. – 2) insbes., a) als gramm. t. t., beim Lesen od. Schreiben gehörig abteilen, wo es der Sinn erfordert, interpungieren, mit Interpunktionszeichen versehen, (vgl. Steup de Probis gr. p. 20 u. p. 23 sq.), versum, Quint. 1, 8, 1: exemplaria, Suet. gr. 24. – b) endigen, contationem (cunctationem), Apul. met. 2, 30. – c) abtun, schlichten, entscheiden, causas, Lampr. u. Cod. Iust.: iurgia, Amm. – II) meton.: A) unterscheidend auszeichnen, bezeichnen, fest bestimmen, iam tibi lividos distinguet autumnus racemos, bläulich färben, Hor.: nigram medio frontem distinctus ab albo, mit weißer Blässe mitten auf der schw. St., Ov.: ›malus‹ utrum arborem significet, an hominem non bonum, apice distinguitur, Quint. – B) etw. mit etw. mannigfaltig verzieren, hier und da besetzen, auslegen, ausschmücken, pocula ex auro, quae gemmis erant distincta clarissimis, Cic.: distincta gemmis fulgentibus pocula, Lact.: gladius, cuius vagina gemmis distinguitur, Sen.: litora distincta tectis et urbibus, Cic.: Cynosura stellis distincta, Cic.: distincta radiis corona, Strahlenkrone, Flor.: via illa nostra castris Thraeciis distincta ac notata, hier u. da besetzt (garniert), Cic. – v. der Rede, oratio distinguitur atque illustratur alqā re, erhält Glanzstellen u. Lichtpunkte durch etw., Cic.: id non debet esse fusum (hindurchlaufen) aequabiliter per omnem orationem, sed ita distinctum (an verschiedenen Stellen angebracht), ut etc., Cic. – C) in etw. Abwechselung bringen, einer Sache Abwechselung geben, historiam varietate locorum, Cic.: graviora opera lusibus, Plin. ep.: hoc carmen (Dichtung als Beschäftigung) argutum et breve, quod apte quantaslibet occupationes curasque distinguit, Plin. ep.: ab quibus utrisque variatur aliquid, distinguitur, die beide (Dichter u. Musiker) Tonart u. Tempo wechseln lassen, Cic.

    lateinisch-deutsches > distinguo

  • 18 exstinguo

    ex-stinguo (extinguo), stīnxī, stīnctum, ere, auslöschen, gänzlich löschen, löschend tilgen, I) eig.: incendium, Cic.: calcem, Vitr.: cinerem, Ov.: calorem, Cic. – medial, exstingui = erlöschen, ausgehen, consumptus ignis exstinguitur, Cic.: si ardens lucerna exstinguatur, Plin. – II) übtr.: 1) austrocknen, aquam rivis, Liv.: mammas, Plin.: sucum, Curt. – 2) löschen = stillen, sitim, Ov. u. Sen.: famem maligne (ärmlich), Sen. – 3) jmdm. das Lebenslicht auslöschen, den Garaus machen = ihn umbringen, töten, seni animam, Ter. – u. oft bl. alqm, zB. puerum, Ter.: liberos, Nep.: invictum bello iuvenem fortuna morbo exstinxit, Liv. – u. medial, exstingui, sterben, umkommen, das Leben verlieren, bes. plötzlich, vor der Zeit, Cic. u.a.: Scaurus Mamercus, in quo Scaurorum familia exstincta est (ausgestorben ist), Sen. suas. 2. § 22. – 4) tilgen, vertilgen, vernichten, unterdrücken, entkräften, erlöschen lassen, im Passiv = erlöschen, ersterben, formam, Ter.: exstincto senatu, Cic.: gratiam alcis, Cic.: furorem alcis, invidiam, infamiam, Cic.: exstingui cum alqo, Liv.: formae dignitas aut morbo deflorescit aut vetustate exstinguitur, Cornif. rhet. – Insbes., a) das Andenken an etw. vertilgen, etwas der Vergessenheit übergeben, in Vergessenheit bringen, im Passiv medial = erlöschen, in Vergessenheit kommen, (geraten), memoriam publicam, crimina sua, Cic.: ea quae antea scripserat, die Eindrücke seiner frühern Briefe ganz verwischen, Cic.: gloriam, Caes.: u. so vocem alcis temerariam silentio, Liv. – medial, rumor exstinguitur, Cic.: rumores exstinguuntur, Caes.: sermo oblivione posteritatis exstinguitur, Cic. – b) als jurist. t. t., erlöschen lassen (= außer Kraft treten lassen), fidei commissum, ICt. – u. bes. medial, exstingui, erlöschen (= außer Kraft treten), wie actio, stipulatio exstinguitur, ICt. – / synk. Perf. extinxti, Pacuv. tr. 329. Verg. Aen. 4, 682: extinxit = extinxerit, Plaut. truc. 524: extinxem = exstinxissem, Verg. Aen. 4, 606: extinxe = exstinxisse, Plaut. truc. 857. Gloss. IV, 235, 29.

    lateinisch-deutsches > exstinguo

  • 19 extinguo

    extinguo, s. ex-stinguo.

    lateinisch-deutsches > extinguo

  • 20 instinguo

    īn-stinguo, stīnxī, stīnctum, ere (στίζω, ich steche, wov. auch instigo), anstacheln, antreiben, Christus intus instinxerat, Tert. de anim. 26 (aber Gell. 17, 20, 7 jetzt instrinxit): universa deinde instincta (est) in bellum Achaia, Vell. 1, 12, 1. – öfter Partiz. īnstīnctus, a, um = angestachelt, angereizt, angetrieben, angefeuert, begeistert (voll Mut), belua instincta rabie, Curt.: furore et audaciā, Cic.: tibiarum cantu, Cic.: vocibus, furiis, Liv.: divino spiritu, Liv.: in sacros dei ululatus instinctus, Iustin. 12, 7, 8: absol., vixdum finierat Maternus concitatus et velut instinctus, Tac.: instincti glomerant gressus, Sil.: instinctos ruentesque ita disposuit, ut etc., Tac.

    lateinisch-deutsches > instinguo

См. также в других словарях:

  • (s)teig- —     (s)teig     English meaning: to stick; sharp     Deutsche Übersetzung: ‘stechen; spitz”     Note: extension from stei ds.     Material: O.Ind. tējatē “is sharp, schärft”, tēja yati ‘schärft, stachelt”, tiktá ‘sharp, bitter”, tigmá ‘spiky,… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»