Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

dē-mōnstrō

  • 21 permonstrans

    per-monstrans, antis, Part. [monstro], showing or explaining accurately, Amm. 18, 6, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > permonstrans

  • 22 portendo

    portendo, di, tum, 3 ( inf. pres. portendier, Plaut. Poen. 3, 5, 4), v. a. [an archaic collat. form in relig. lang. of protendo, to stretch forth], to point out, indicate (future events, misfortunes, etc.), to foretell, predict, presage, portend (cf.:

    ostendo, monstro): ea (auspicia) illis exeuntibus in aciem portendisse deos,

    Liv. 30, 32, 9; cf.:

    di immortales mihi sacrificanti... laeta omnia prosperaque portendere,

    id. 31, 7 fin.:

    magnitudinem imperii portendens prodigium,

    id. 1, 55: populo commutationem rerum portendit fore, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 45:

    triginta annos Cyrum regnaturum esse portendi,

    Cic. Div. 1, 23, 46:

    quod portentum regni ruinam portendebat, of an earthquake,

    Just. 17, 1, 3.— Pass., to be indicated (by a sign), to threaten, impend.
    (α).
    Usually of bad fortune, loss, injury, etc.:

    nobis periculum magnum portenditur,

    Plaut. As. 3, 1, 27:

    haruspices dudum dicebant mihi, malum damnumque maximum portendier,

    id. Poen. 3, 5, 4; cf.:

    malum quod in quiete tibi portentum est,

    id. Curc. 2, 2, 22:

    quod in extis nostris portentum est,

    id. Poen. 5, 4, 35.—
    (β).
    Of good fortune, etc.:

    salvos sum: libertas portenditur,

    Plaut. Rud. 5, 3, 38:

    quid spei Latinis portendi?

    Liv. 1, 50. —Hence, portentum, i, n., a sign, token, omen, portent (syn.: ostentum, prodigium).
    I.
    Lit.:

    ex quo illa ostenta, monstra, portenta, prodigia dicuntur,

    Cic. N. D. 2, 3, 7; cf. Fest. p. 245 Müll.; and Paul. ex Fest. p. 244 Müll.:

    nam si quod raro fit, id portentum putandum est, sapientem esse portentum est,

    Cic. Div. 2, 28, 61: portentum inusitatum conflatum est recens, Poët. ap. Gell. 15, 4:

    alii portenta atque prodigia nunciabant,

    Sall. C. 30, 2:

    ne quaere profecto, Quem casum portenta ferant,

    Verg. A. 8, 533.—Of miracles, Vulg. Heb. 2, 4; id. Deut. 34, 11; cf. id. Marc. 13, 22.—
    II.
    Transf.
    A.
    A monster, monstrosity:

    cetera de genere hoc quae sunt portenta perempta,

    Lucr. 5, 37; Hor. Ep. 2, 1, 11:

    quale portentum neque militaris Daunias latis alit aesculetis Nec, etc.,

    id. C. 1, 22, 13:

    quae virgineo portenta sub inguine latrant,

    i. e. the dogs of Scylla, Ov. Am. 2, 16, 23:

    praeter naturam hominum pecudumque portentis,

    monstrous births, monsters, Cic. N. D. 2, 5, 14; cf.: bovem quendam putari deum, multaque alia portenta apud eosdem, id. Rep. 3, 9, 14.— Trop., in a moral sense, a monster of depravity:

    P. Clodius, fatale portentum prodigiumque rei publicae,

    Cic. Pis. 4, 9:

    Gabinius et Piso, duo rei publicae portenta ac paene funera,

    id. Prov. Cons. 1, 2:

    qualia demens Aegyptus portenta colat,

    Juv. 15, 2.—
    B.
    A marvellous or extravagant fiction, a strange tale, a wonderful story:

    cetera de genere hoc monstra et portenta locuntur,

    Lucr. 4, 590:

    poëtarum et pictorum portenta,

    Cic. Tusc. 1, 6, 11:

    portentum atque monstrum certissimum est, esse aliquem humanā specie et figurā, qui tantum immanitate bestias vicerit,

    id. Rosc. Am. 22, 63:

    portenta atque praestigias scribere,

    Gell. 10, 12, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > portendo

  • 23 praemonstro

    prae-monstro (old form praemo-stro, v. infra), āvi, ātum, 1, v. a., to show beforehand, to point out the way, to guide, direct.
    I.
    In gen. ( poet.):

    praemonstra docte, quid fabuletur,

    Plaut. Pers. 1, 3, 68:

    currenti spatium praemonstra,

    Lucr. 6, 93:

    te praemonstrante,

    under thy guidance, Stat. Th. 1, 66:

    praemostro tibi, ut,

    I caution you, that, Plaut. Trin. 2, 2, 61 Brix ad loc.:

    quae voluit mihi dixit, docuit et praemonstravit prius,

    id. ib. 4, 2, 12.—
    II.
    In partic., to denote beforehand, to predict, presage, prognosticate:

    magnum aliquid populo Romano praemonstrare et praecinere,

    Cic. Har. Resp. 10, 21:

    ventos futuros, id. poët. Div. 1, 7, 13: hanc suavitatem praemonstratam efficaci auspicio,

    Plin. 10, 29, 43, § 82.

    Lewis & Short latin dictionary > praemonstro

  • 24 praetermonstrans

    praeter-monstrans, antis, Part. [monstro], pointing out besides, pointing out or showing another (post-class.), Gell. 20, 10, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > praetermonstrans

  • 25 significo

    signĭfĭco, āvi, ātum, 1 ( dep. collat. form signĭfĭcor, acc. to Gell. 18, 12, 10, without an example), v. a. [signum-facio].
    I.
    In gen., to show by signs; to show, point out, express, publish, make known, indicate; to intimate, notify, signify, etc. (freq. and class.; syn.: monstro, declaro, indico).
    (α).
    With acc.:

    aliquid alicui,

    Plaut. Rud. 4, 1, 5:

    hoc mihi significasse et annuisse visus est,

    Cic. Verr. 2, 3, 91, § 213:

    quae significari ac declarari volemus,

    id. de Or. 3, 13, 49:

    gratulationem,

    id. Att. 4, 1, 5:

    stultitiam,

    id. Agr. 2, 12, 30:

    deditionem,

    Caes. B. G. 7, 40:

    timorem fremitu et concursu,

    id. ib. 4, 14:

    vir, quem ne inimicus quidem satis in appellando significare poterat,

    Cic. Font. 17, 39 (13, 29):

    aliquid per gestum,

    Ov. Tr. 5, 10, 36 et saep.— With two acc. (rare):

    ut eorum ornatus in his regem neminem significaret,

    Nep. Ages. 8, 2; id. Them. 2, 7.—
    (β).
    With object clause: hoc tibi non significandum solum, sed etiam [p. 1697] declarandum arbitror, nihil mihi esse potuisse tuis litteris gratius, Cic. Fam. 5, 13, 2; cf. id. Mil. 2, 4:

    provocationem a regibus fuisse significant nostri augurales,

    id. Rep. 2, 31, 54:

    se esse admodum delectatos,

    id. ib. 3, 30, 42:

    omnes voce significare coeperunt, sese, etc.,

    Caes. B. G. 2, 13; 4, 3; cf.:

    hoc significant, sese ad statuas tuas pecuniam contulisse,

    Cic. Verr. 2, 2, 60, § 148.—
    (γ).
    With rel. or interrog.-clause:

    neque unde, nec quo die datae essent (litterae), aut quo tempore te exspectarem, significabant,

    Cic. Fam. 2, 19, 1:

    nutu significat, quid velit,

    Ov. M. 3, 643:

    (anseres et canes) aluntur in Capitolio, ut significent, si fures venerint, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 20, 56:

    significare coeperunt, ut dimitterentur,

    Caes. B. C. 1, 86.—
    (δ).
    With de:

    significare de fugā Romanis coeperunt,

    Caes. B. G. 7, 26:

    est aliquid de virtute significatum tuā,

    Cic. Planc. 21, 52.—
    (ε).
    Absol.:

    diversae state... Neve inter vos significetis,

    Plaut. Truc. 4, 3, 14:

    significare inter sese coeperunt,

    Cic. de Or. 1, 26, 122:

    ut quam maxime significem,

    id. Tusc. 2, 20, 46:

    ut fumo atque ignibus significabatur,

    Caes. B. G. 2, 7 fin.:

    ubi major atque illustrior incidit res, clamore per agros regionesque significant,

    id. ib. 7, 3.—
    II.
    In partic.
    A.
    To betoken, prognosticate, foreshow, portend, mean (syn. praedico):

    futura posse a quibusdam significari,

    Cic. Div. 1, 1, 2:

    quid haec tanta celeritas festinatioque significat?

    id. Rosc. Am. 34, 97:

    quid sibi significent, trepidantia consulit exta,

    Ov. M. 15, 576; cf.:

    quid mihi significant ergo mea visa?

    id. ib. 9, 495:

    significet placidos nuntia fibra deos,

    Tib. 2, 1, 25:

    quae fato manent, quamvis significata, non vitantur,

    Tac. H. 1, 18.—
    2.
    To betoken a change of weather (post-Aug.):

    ventus Africus tempestatem significat, etc.,

    Col. 11, 2, 4 sq.:

    serenos dies (luna),

    Plin. 18, 35, 79, § 348:

    imbrem (occasus Librae),

    id. ib. 26, 66, § 246.— Absol.:

    terreni ignes proxime significant,

    Plin. 18, 35, 84, § 357.—
    B.
    To call, name:

    quod Antoninum filium suum ipse significari voluit,

    Capitol. Gord. 16.—
    C.
    To mean, import, signify; of words:

    carere hoc significat, egere eo, quod habere velis, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 36, 88:

    multa verba aliud nunc ostendunt, aliud ante significabant, ut hostis,

    Varr. L. L. 5, § 3 Müll.;

    9, § 85 ib.: videtis hoc uno verbo unde significare res duas, et ex quo et a quo loco,

    Cic. Caecin. 30, 88.—Of a fable:

    haec significat fabula dominum videre plurimum,

    Phaedr. 2, 8, 27; 4, 10, 16.— Hence, signĭfĭcans, antis, P. a., in rhet. lang., of speech, full of meaning, expressive, significant; graphic, distinct, clear:

    locorum dilucida et significans descriptio,

    Quint. 9, 2, 44:

    verba,

    id. 11, 1, 2; cf. id. 4, 2, 36; 4, 2, 8, prooem. §

    31: demonstratio,

    Plin. 8, 40, 61, § 147.— Transf., of orators:

    Atticos esse lucidos et significantes,

    Quint. 12, 10, 21.— Comp.:

    quo nihil inveniri possit significantius,

    Quint. 8, 2, 9; 8, 6, 6.— Sup.:

    significantissimum vocabulum,

    Gell. 1, 15, 17.— Adv.: signĭfĭcanter, clearly, distinctly, expressly, significantly, graphically:

    breviter ac significanter ordinem rei protulisse,

    Quint. 11, 1, 53:

    rem indicare (with proprie),

    id. 12, 10, 52:

    dicere (with ornate),

    id. 1, 7, 32.— Comp.:

    apertius, significantius dignitatem alicujus defendere,

    Cic. Fam. 3, 12, 3:

    narrare,

    Quint. 10, 1, 49:

    disponere,

    id. 3, 6, 65:

    appellare aliquid (with consignatius),

    Gell. 1, 25, 8:

    dicere (with probabilius),

    id. 17, 2, 11.— Sup., Pseudo Quint. Decl. 247.

    Lewis & Short latin dictionary > significo

  • 26 significor

    signĭfĭco, āvi, ātum, 1 ( dep. collat. form signĭfĭcor, acc. to Gell. 18, 12, 10, without an example), v. a. [signum-facio].
    I.
    In gen., to show by signs; to show, point out, express, publish, make known, indicate; to intimate, notify, signify, etc. (freq. and class.; syn.: monstro, declaro, indico).
    (α).
    With acc.:

    aliquid alicui,

    Plaut. Rud. 4, 1, 5:

    hoc mihi significasse et annuisse visus est,

    Cic. Verr. 2, 3, 91, § 213:

    quae significari ac declarari volemus,

    id. de Or. 3, 13, 49:

    gratulationem,

    id. Att. 4, 1, 5:

    stultitiam,

    id. Agr. 2, 12, 30:

    deditionem,

    Caes. B. G. 7, 40:

    timorem fremitu et concursu,

    id. ib. 4, 14:

    vir, quem ne inimicus quidem satis in appellando significare poterat,

    Cic. Font. 17, 39 (13, 29):

    aliquid per gestum,

    Ov. Tr. 5, 10, 36 et saep.— With two acc. (rare):

    ut eorum ornatus in his regem neminem significaret,

    Nep. Ages. 8, 2; id. Them. 2, 7.—
    (β).
    With object clause: hoc tibi non significandum solum, sed etiam [p. 1697] declarandum arbitror, nihil mihi esse potuisse tuis litteris gratius, Cic. Fam. 5, 13, 2; cf. id. Mil. 2, 4:

    provocationem a regibus fuisse significant nostri augurales,

    id. Rep. 2, 31, 54:

    se esse admodum delectatos,

    id. ib. 3, 30, 42:

    omnes voce significare coeperunt, sese, etc.,

    Caes. B. G. 2, 13; 4, 3; cf.:

    hoc significant, sese ad statuas tuas pecuniam contulisse,

    Cic. Verr. 2, 2, 60, § 148.—
    (γ).
    With rel. or interrog.-clause:

    neque unde, nec quo die datae essent (litterae), aut quo tempore te exspectarem, significabant,

    Cic. Fam. 2, 19, 1:

    nutu significat, quid velit,

    Ov. M. 3, 643:

    (anseres et canes) aluntur in Capitolio, ut significent, si fures venerint, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 20, 56:

    significare coeperunt, ut dimitterentur,

    Caes. B. C. 1, 86.—
    (δ).
    With de:

    significare de fugā Romanis coeperunt,

    Caes. B. G. 7, 26:

    est aliquid de virtute significatum tuā,

    Cic. Planc. 21, 52.—
    (ε).
    Absol.:

    diversae state... Neve inter vos significetis,

    Plaut. Truc. 4, 3, 14:

    significare inter sese coeperunt,

    Cic. de Or. 1, 26, 122:

    ut quam maxime significem,

    id. Tusc. 2, 20, 46:

    ut fumo atque ignibus significabatur,

    Caes. B. G. 2, 7 fin.:

    ubi major atque illustrior incidit res, clamore per agros regionesque significant,

    id. ib. 7, 3.—
    II.
    In partic.
    A.
    To betoken, prognosticate, foreshow, portend, mean (syn. praedico):

    futura posse a quibusdam significari,

    Cic. Div. 1, 1, 2:

    quid haec tanta celeritas festinatioque significat?

    id. Rosc. Am. 34, 97:

    quid sibi significent, trepidantia consulit exta,

    Ov. M. 15, 576; cf.:

    quid mihi significant ergo mea visa?

    id. ib. 9, 495:

    significet placidos nuntia fibra deos,

    Tib. 2, 1, 25:

    quae fato manent, quamvis significata, non vitantur,

    Tac. H. 1, 18.—
    2.
    To betoken a change of weather (post-Aug.):

    ventus Africus tempestatem significat, etc.,

    Col. 11, 2, 4 sq.:

    serenos dies (luna),

    Plin. 18, 35, 79, § 348:

    imbrem (occasus Librae),

    id. ib. 26, 66, § 246.— Absol.:

    terreni ignes proxime significant,

    Plin. 18, 35, 84, § 357.—
    B.
    To call, name:

    quod Antoninum filium suum ipse significari voluit,

    Capitol. Gord. 16.—
    C.
    To mean, import, signify; of words:

    carere hoc significat, egere eo, quod habere velis, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 36, 88:

    multa verba aliud nunc ostendunt, aliud ante significabant, ut hostis,

    Varr. L. L. 5, § 3 Müll.;

    9, § 85 ib.: videtis hoc uno verbo unde significare res duas, et ex quo et a quo loco,

    Cic. Caecin. 30, 88.—Of a fable:

    haec significat fabula dominum videre plurimum,

    Phaedr. 2, 8, 27; 4, 10, 16.— Hence, signĭfĭcans, antis, P. a., in rhet. lang., of speech, full of meaning, expressive, significant; graphic, distinct, clear:

    locorum dilucida et significans descriptio,

    Quint. 9, 2, 44:

    verba,

    id. 11, 1, 2; cf. id. 4, 2, 36; 4, 2, 8, prooem. §

    31: demonstratio,

    Plin. 8, 40, 61, § 147.— Transf., of orators:

    Atticos esse lucidos et significantes,

    Quint. 12, 10, 21.— Comp.:

    quo nihil inveniri possit significantius,

    Quint. 8, 2, 9; 8, 6, 6.— Sup.:

    significantissimum vocabulum,

    Gell. 1, 15, 17.— Adv.: signĭfĭcanter, clearly, distinctly, expressly, significantly, graphically:

    breviter ac significanter ordinem rei protulisse,

    Quint. 11, 1, 53:

    rem indicare (with proprie),

    id. 12, 10, 52:

    dicere (with ornate),

    id. 1, 7, 32.— Comp.:

    apertius, significantius dignitatem alicujus defendere,

    Cic. Fam. 3, 12, 3:

    narrare,

    Quint. 10, 1, 49:

    disponere,

    id. 3, 6, 65:

    appellare aliquid (with consignatius),

    Gell. 1, 25, 8:

    dicere (with probabilius),

    id. 17, 2, 11.— Sup., Pseudo Quint. Decl. 247.

    Lewis & Short latin dictionary > significor

  • 27 submonstro

    sum-monstro ( subm-), āre, v. a., to show privately:

    responsa,

    Arn. 3, 143 (al. subministrat).

    Lewis & Short latin dictionary > submonstro

  • 28 summonstro

    sum-monstro ( subm-), āre, v. a., to show privately:

    responsa,

    Arn. 3, 143 (al. subministrat).

    Lewis & Short latin dictionary > summonstro

  • 29 tremo

    trĕmo, ŭi, 3, v. n. and a. [cf. Gr. tremô, to tremble; atremas, quiet].
    I.
    Neutr., to shake, quake, quiver, tremble, etc. (freq. and class.; cf. trepido): sapiens si algebis, tremes, Novat. ap. Cic. de Or.2, 70, 285 (Com.Rel. v. 116 Rib.):

    pro monstro extemplo'st, quando qui sudat tremit,

    Plaut. As. 2, 2, 23:

    viden', ut tremit atque extimuit,

    id. Mil. 4, 6, 57:

    totus Tremo horreoque, Ter Eun. 1, 2, 4: si qui tremerent et exalbescerent objecta terribili re extrinsecus,

    Cic. Ac. 2, 15, 48:

    timidus ac tremens,

    id. Pis. 30, 74:

    tremo animo,

    id. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4; so,

    animo,

    Sen. Agam. 833:

    toto pectore tremens,

    Cic. Tusc. 4, 22, 49: corde et genibus tremit, Hor. C. 1, 23, 8.—In a Greek construction:

    tremis ossa pavore,

    Hor. S. 2, 7, 57:

    ingemit et tremit artus,

    Lucr. 3, 489; cf. Verg. G. 3, 84.—
    B.
    Of things: mare caelum terram ruere ac tremere diceres, Afran. ap. Prob. ap. Verg. E. 6, 31 (Com. Rel. v. 9 Rib.):

    membra miserae tremunt,

    Plaut. Cas. 3, 5, 2:

    genua,

    Sen. Ep. 11, 2:

    artus, Verg, A. 3, 627: manus,

    Ov. M. 8, 211:

    umeri,

    Verg. A. 2, 509:

    haec trementi questus ore,

    Hor. Epod. 5, 11; so,

    ore tremente,

    Ov. Tr. 3, 11, 54 et saep.:

    Africa terribili tremit horrida terra tumultu, Enn. ap. Fest p. 153 Müll. (Ann. v. 311 Vahl.): verbere ripae,

    Hor. C. 3, 27, 23:

    aequor,

    Ov. M. 4, 136:

    ilices,

    Hor. Epod. 10, 8:

    hasta per armos Acta,

    Verg. A. 11, 645:

    vela,

    Lucr. 4, 77:

    frusta (carnis),

    i.e. to quiver, Verg. A. 1, 212:

    seges altis flava spicis,

    Sen. Oedip 50; id. Med. 46.—
    II.
    Act., to quake or tremble at a thing (mostly poet. and perhaps not ante-Aug.):

    virgas ac secures dictatoris tremere atque horrere, Liv, 22, 27, 3: Junonem Offensam,

    Ov. M. 2, 519:

    neque iratos Regum apices neque militum arma,

    Hor. C. 3, 21, 19:

    jussa virum nutusque,

    Sil. 2, 53:

    te Stygii tremuere lacus,

    Verg. A. 8, 296:

    non praesidum gladios tremunt,

    Lact. 5, 13, 17:

    varios casus,

    Sen. Troad. 262:

    hostem,

    id. ib. 317. — Hence, trĕmendus, a, um, P a. (acc. to II.), that is to be trembled at; hence, fearful, dreadful, frightful, formidable, terrible, tremendous ( poet. and in post-Aug. prose):

    manes adiit regemque tremendum,

    Verg. G. 4, 469:

    Chimaera,

    Hor. C. 4, 2, 15:

    vates visu audituque,

    Stat. Th. 10, 164:

    oculi,

    Ov. M. 3, 577:

    cuspis,

    Hor. C. 4, 6, 7:

    tumultus,

    id. ib. 1, 16, 11:

    Alpes,

    id. ib. 4, 14, 12:

    monita Carmentis,

    Verg. A. 8, 335:

    nefas,

    Val. Fl. 2, 209:

    tigris animal velocitatis tremendae,

    Plin. 8, 18, 25, § 66.

    Lewis & Short latin dictionary > tremo

См. также в других словарях:

  • MonstrO (band) — MonstrO Origin Atlanta, Georgia, United States Years active 2009 present Associated acts Torche, Danzig, Bloodsimple, Still Rain, Comes With The Fall, Floor, Jerry Cantrell, Sunday Drive …   Wikipedia

  • Monstro (comics) — Monstro Monstro. Art by Phil Hester. Publication information Publisher Marvel Comics …   Wikipedia

  • monstro — monstro. m. desus. monstruo …   Enciclopedia Universal

  • monstro — s. m. 1. Produção animal ou vegetal contrária à ordem regular da natureza. 2. Ser monstruoso das lendas. 3. Animal de tamanho extraordinário. 4.  [Figurado] Pessoa muito feia. 5. Pessoa perversa, desnaturada. 6. Prodígio, portento, assombro (a… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • monstro — m. desus. monstruo …   Diccionario de la lengua española

  • monstro — mòn·stro s.m. OB LE var. → 1mostro …   Dizionario italiano

  • monstro — mons|tro adv. (ÆLDRE mon) …   Dansk ordbog

  • O Monstro Precisa de Amigos — Studio album by Ornatos Violeta Released November 22, 1999 …   Wikipedia

  • The Terrible Dogfish — Monstro redirects here. For the Marvel Comics character that sometimes went by that name, see Giganto. The Terrible Dogfish The Adventures of Pinocchio character …   Wikipedia

  • Pinocchio (film, 1940) — Pour les articles homonymes, voir Pinocchio (homonymie). Pinocchio …   Wikipédia en Français

  • Pinocchio (1940 film) — Infobox Film name = Pinocchio director = Ben Sharpsteen Hamilton Luske Norman Ferguson T. Hee Wilfred Jackson Jack Kinney Bill Roberts writer = Aurelius Battaglia William Cottrell Otto Englander Erdman Penner Joseph Sabo Ted Sears Webb Smith… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»