Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

dē-cumbo

  • 1 cumbo [*]

    *cumbo, ere, das Stammwort zu accumbo u.a.

    lateinisch-deutsches > cumbo [*]

  • 2 *cumbo

    *cumbo, ere, das Stammwort zu accumbo u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > *cumbo

  • 3 accumbo

    ac-cumbo, cubuī, cubitum, ere (ad u. *cumbo), sich hinlagern, lagernd sich hinlegen, I) im allg. (Ggstz. ambulare, sedere): cum alqo, Plaut.: in via, Plaut.: in acta cum suis, Nep.: v. Schwimmenden, summis accumbet in undis, Manil. – II) insbes.: a) bei Tische auf dem Speisesofa sich hinlagern, sich zu Tische niederlassen, Platz nehmen, Perf. accubuisse = Platz genommen haben, lagern, ire accubitum, zu Tische gehen, Plaut. u. Varr. fr.: epulandi gratiā accumbere mensam, Acc. tr. fr.: exstructam ampliter mensam, Lucil. fr.: in epulo, in convivio alcis, Cic.: epulis, Verg.: cum alqo, mit, neben jmd. (als Mitgast). Ter. u. Mart.: apud alqm, bei jmd. (als Gast), Cic.: supra od. infra alqm, Cic.: eodem lecto, Liv.: instrato pellibus lectulo, Capit.: in summo lecto, auf dem obersten Platze des Speisesofas, Plaut.: uxoris loco, immo praetoris, Sen. rhet.: m. Acc. pers., scortum, zur Tischnachbarin nehmen, Plaut. (s. Brix zu Plaut. Men. 473): accumbens, der bei Tische liegende, Sall. fr. u. Suet. – b) sich zum Beischlafe zu einer Person legen, ihr beiwohnen, sie beschlafen, alci, Tibull. u. Prop. – c) sich zu Bette legen (Krankheits halber), Vulg. 2. reg. 13, 6.

    lateinisch-deutsches > accumbo

  • 4 concumbo

    con-cumbo, cubuī, cubitum, ere (con u. *cumbo), sich niederlegen, sich legen, I) im allg., v. Tieren, Prop. 4, 1, 4. – II) insbes., sich zum Beischlaf niederlegen, sich zu jmd. legen = jmd. beschlafen, cum alqo od. cum alqa, Komik. u. Cic.: alci, Prop. u. Ov.: absol., Iuven. u. Augustin.

    lateinisch-deutsches > concumbo

  • 5 decumbo

    dē-cumbo, cubuī, ere (de u. *cumbo), sich niederlegen, sich lagern, absol., si quem mater (die Mutterhenne) decumbens oppresserit, cubanti subtrahat, Col.: d. tenera in herba, Col. poët.: super lectum modicā culcitā, Suet.: in partem sanam, Cels.: decubuisse aliter, Cels. – Insbes.: a) zu Tische, ad cenam vocat; venio, decumbo, Plaut.: prior bibas, prior decumbas, Ter.: tertiā iam falce decubuit Ceres, Sen. poët. – b) zu Bette, v. Kranken, ubi lubido veniet nauseae eumque apprehendet, decumbat purgetque se, Cato r. r. 156, 4: apud Appios... aliquam multis diebus decumbo, Apul. apol. 72: dah. decubuisse, krank daniederliegen, familia decubuit, Sen. ep. 96, 1: ibi alvo mihi citā et accedente febri rapidā decubueram, Gell. 18, 10, 2: decubuit febribus, infolge von Fieberanfällen, Augustin. conf. 9, 11. – c) zum Beischlaf, in aureo lecto, Suet. Caes. 49, 3. – d) getroffen auf den Boden niedersinken, v. Gladiator = sich niederstrecken lassen, unterliegen, turpiter, Cic. Tusc. 2, 41: honeste, Cic. Phil. 3, 35. – e) als Untugend, v. Pflugstier, sich niederlegen, s ich legen, Col.: in sulco, Col.

    lateinisch-deutsches > decumbo

  • 6 accumbo

    ac-cumbo, cubuī, cubitum, ere (ad u. *cumbo), sich hinlagern, lagernd sich hinlegen, I) im allg. (Ggstz. ambulare, sedere): cum alqo, Plaut.: in via, Plaut.: in acta cum suis, Nep.: v. Schwimmenden, summis accumbet in undis, Manil. – II) insbes.: a) bei Tische auf dem Speisesofa sich hinlagern, sich zu Tische niederlassen, Platz nehmen, Perf. accubuisse = Platz genommen haben, lagern, ire accubitum, zu Tische gehen, Plaut. u. Varr. fr.: epulandi gratiā accumbere mensam, Acc. tr. fr.: exstructam ampliter mensam, Lucil. fr.: in epulo, in convivio alcis, Cic.: epulis, Verg.: cum alqo, mit, neben jmd. (als Mitgast). Ter. u. Mart.: apud alqm, bei jmd. (als Gast), Cic.: supra od. infra alqm, Cic.: eodem lecto, Liv.: instrato pellibus lectulo, Capit.: in summo lecto, auf dem obersten Platze des Speisesofas, Plaut.: uxoris loco, immo praetoris, Sen. rhet.: m. Acc. pers., scortum, zur Tischnachbarin nehmen, Plaut. (s. Brix zu Plaut. Men. 473): accumbens, der bei Tische liegende, Sall. fr. u. Suet. – b) sich zum Beischlafe zu einer Person legen, ihr beiwohnen, sie beschlafen, alci, Tibull. u. Prop. – c) sich zu Bette legen (Krankheits halber), Vulg. 2. reg. 13, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > accumbo

  • 7 concumbo

    con-cumbo, cubuī, cubitum, ere (con u. *cumbo), sich niederlegen, sich legen, I) im allg., v. Tieren, Prop. 4, 1, 4. – II) insbes., sich zum Beischlaf niederlegen, sich zu jmd. legen = jmd. beschlafen, cum alqo od. cum alqa, Komik. u. Cic.: alci, Prop. u. Ov.: absol., Iuven. u. Augustin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concumbo

  • 8 decumbo

    dē-cumbo, cubuī, ere (de u. *cumbo), sich niederlegen, sich lagern, absol., si quem mater (die Mutterhenne) decumbens oppresserit, cubanti subtrahat, Col.: d. tenera in herba, Col. poët.: super lectum modicā culcitā, Suet.: in partem sanam, Cels.: decubuisse aliter, Cels. – Insbes.: a) zu Tische, ad cenam vocat; venio, decumbo, Plaut.: prior bibas, prior decumbas, Ter.: tertiā iam falce decubuit Ceres, Sen. poët. – b) zu Bette, v. Kranken, ubi lubido veniet nauseae eumque apprehendet, decumbat purgetque se, Cato r. r. 156, 4: apud Appios... aliquam multis diebus decumbo, Apul. apol. 72: dah. decubuisse, krank daniederliegen, familia decubuit, Sen. ep. 96, 1: ibi alvo mihi citā et accedente febri rapidā decubueram, Gell. 18, 10, 2: decubuit febribus, infolge von Fieberanfällen, Augustin. conf. 9, 11. – c) zum Beischlaf, in aureo lecto, Suet. Caes. 49, 3. – d) getroffen auf den Boden niedersinken, v. Gladiator = sich niederstrecken lassen, unterliegen, turpiter, Cic. Tusc. 2, 41: honeste, Cic. Phil. 3, 35. – e) als Untugend, v. Pflugstier, sich niederlegen, s ich legen, Col.: in sulco, Col.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decumbo

  • 9 accubo

    ac-cubo (ad-cubo), āre, hingelagert sein, lagern, hingestreckt liegen, I) im allg., m. Dat., quoi bini custodes semper accubant, Plaut.: u. absol., humi, Liv.: iuxta, Verg. – v. Weingefäßen, Sulpiciis horreis, Hor. – v. Örtl., theatrum Tarpeio monti accubans, Suet. – poet., nemus accubat umbrā, vom Gehölze senkt sich der Schatten nieder, Verg. – II) insbes.: 1) bei Tische auf dem lectulus liegen (s. ac-cumbo), in convivio, Cic.: epulo, Auct. itin. Alex.: cum alqo, cum alqa, jmd. zum Tischnachbar-, zur Tischnachbarin haben, Plaut: apud alqm, bei jmd. als Gast, Cic.: infra alqm, Liv.: contra, Suet.: regie, Plaut.: accuba, nimm Platz, Plaut.: u. so lotus accubat, Plin. ep. – m. Acc., lectum, Platz nehmen auf usw., Apul. met. 5, 6. – 2) schlafend neben einer Person liegen, ihr beiwohnen, sie beschlafen, absol., in lupanari, Plaut.: accubante aliquā pallacarum, Suet. – / Perf. accubuit (lag da), Prop. 1, 3, 3. – synk. Genet. Plur. accubantum, Prud. cath. 9, 59.

    lateinisch-deutsches > accubo

  • 10 concubo

    con-cubo, āre = συναναπίπτω (Gloss.), daniederliegen (vgl. oben concubatio), Sulpic. bei Schol. Iuven. 6, 538; die Perfektformen s. con-cumbo.

    lateinisch-deutsches > concubo

  • 11 discumbo

    dis-cumbo, cubuī, cubitum, ere, jeder an seinem Platz sich niederlegen (von mehreren od. von einem einzelnen unter mehreren, s. Bremi Suet. Caes. 48), a) zu Tische, sich zu Tische (zur Tafel) niederlassen, im Perf. auch = speisen, tafeln, Tafel halten, discubuimus omnes praeter illam, Cic.: disc. ad cenandum, Sen.: in convivio, Suet.: in herba, Tibull.: convivio, Treb. Poll.: toris, Ov.: discumbitur, man geht zu Tafel, Cic. u.a.: cum in convivio familiari discumbatur, Gell.: apud cenam Favorini cum discubitum fuerat, Gell. – v. einzelnen, discumbere iussus, Iuven.: disc. temperius, Nep. fr.: ultra solitum, Tac.: cum alqo, Curt.: super alqm, Tac.: supra alqm, Petron.: apud Simbruina stagna, Tac.: u. so Ticini (zu T.), Tac. – b) zum Schlafen: cenati discubuerunt ibidem, Cic. de inv. 2, 14: discubitum noctu ire, schlafen gehen, Plaut. merc. 100.

    lateinisch-deutsches > discumbo

  • 12 incumbo

    in-cumbo, cubuī, cubitum, ere, sich auf od. an etwas legen, beugen, stemmen, I) eig.: A) im allg.: toro, Verg.: remis, Verg. u. Curt.: scutis, Liv.: cumulatis in aqua sarcinis insuper, Liv.: ad alqm, sich niederbeugen, Ov.: super alqm, Ov.: super praedam, sich über die B. legen, Petron.: ad quandam fenestram, Augustin.: in alqm, sich stemmen, anlehnen, Curt.: in gladium, Cic. u.a., od. gladio, Cornif. rhet. u. Val. Max. od. ferro, Ov., Val. Max. u.a., od. gladium, Plaut., sich in sein Schwert stürzen (so daß man sich entweder verwundet od. tötet): Aiacem suum in spongiam incubuisse, sein Ajax habe sich in den Schwamm gestürzt, d.i. sei durch den Schwamm vertilgt worden (scherzh., da Ajax sich in sein Schwert stürzte), Aug. b. Suet.: eiecto armo, Verg.: incumbunt alia (signa), andere (Statuen) haben eine sich aufstützende Stellung, Quint.: ita levis incumbat (laste) terra defuncto tibi, Carm. epigr. 197 Buecheler. – B) insbes.: 1) von Pers., a) als milit. t. t., feindl. auf jmd. usw. losdrängen, losgehen, sich werfen, suo et armorum pondere in hostem, Liv.: totis viribus nostris in Macedoniam, Liv.: sagittariis, Tac.: absol., a fronte, Tac. – b) übh. sich jmdm. entgegensetzen, sich gegen jmd. aufwerfen, jmdm. zusetzen, alci, Tac.: in alqm, Cic. u.a.; vgl. Heräus Tac. hist. 3, 10, 6. – 2) von lebl. Subjj.: a) dicht an etw. stehen, -stoßen, laurus incumbens arae, Verg.: silex incumbebat ad amnem, Verg.: in parietem, ICt.: mare, ans Meer, Plin. – b) auf od. über etw. her-, hereinstürzen, hereindringen, mit Macht eintreten, incubuit terris cohors febrium, Hor.: saevior armis luxuria incubuit, Iuven.: Pergamum incubuit sibi, stürzte zusammen, Sen.: tempestas incubuit silvis, Verg.: magna vis venti in mare incubuit, Quint.: ubi acrior per spiramenta cavernarum ventus incubuit, Iustin.: incubuere maria, haben sich hineingedrängt ins Land, Plin.: cum incubuere morbi, Solin. – II) übtr.: A) im allg., sich zu etw. hinneigen, einer Sache nachhängen, sich auf etw. legen, sich einer Sache befleißigen, etw. sich angelegen sein lassen, zu etw. drängen, idem volunt omnes ordines, eodem incumbunt municipia, coloniae, tota Italia, Cic.: huc incumbat orator, Quint.: quocumque incubuerit (orator), nach welcher Seite hin er sich müht = welchen Eindruck er nur immer hervorbringen will, Cic.: in causam, in id studium, Cic.: in Caesaris cupiditatem, sie unterstützen, Cic.: omni studio ad id bellum, Cic.: et animis et opibus in id bellum, Caes.: toto pectore novae cogitationi, Tac. dial.: ubi incubuit (nachhing) iusto mens aegro dolori, Ov.: inclinatio voluntatum incubuit ad bonum virum, Cic.: ad salutem rei publicae, Cic.: toto pectore ad laudem, Cic.: ad lenitatem etc., Cic.: ad quae recuperanda, Cic. ep.: ad parandam classem, Auct. b. Alex.: ad excidium Cremonensium, drängen zu usw., Tac.: poet., m. bl. Acc., opus, Gratt. cyn. 244: haustus Palladios, Stat. Theb. 6, 575: m. allg. Acc., haec incumbe, Cic. Planc. 45. – m. folg. Infin., Verg. georg. 4, 249. Tac. hist. 2, 10. – m. folg. bl. Coniunctiv, Liv. 10, 15, 8. – absol., si incubueris, Sen. ep. 34, 4: inc. ocius, Verg. Aen. 8, 444. – B) insbes.: 1) einer Sache vollends den Druck-, den Ausschlag geben, alci rei, Liv. 3, 16, 5: fato, befördern, beschleunigen, Verg. Aen. 2, 653. – 2) jmd. mit voller Gewalt treffen, auf jmd. schwer lasten, ut iam inclinato (sc. iudici) reliqua incumbat oratio, Cic. de or. 2, 324: invidia mihi incumbit, Tac. ann. 14, 54. – 3) jmdm. als Schuldigkeit obliegen, iudici incumbit officium, ICt.: ei incumbit probatio, ICt.: haec incumbit nobis necessitas, ut etc., Augustin. epist. 75, 13.

    lateinisch-deutsches > incumbo

  • 13 occumbo

    occumbo, cubuī, cubitum, ere (ob u. *cumbo v. cubo), nieder-, hinfallen, -stürzen, -sinken, I) eig.: mortem, in den Tod dahinsinken, in den Tod gehen, sterben Cic.: u. so mortem pro patria, Cic., pro re publica, Liv.: mortem pro duce suo, Lact.: morte, Liv.: ignobili atque inhonestā morte, Liv.: poet. certae morti, Verg., od. neci, Ov.: auch bl. occumbere, Liv. epit.: occ. honeste, Cic., pro libertate, Suet., ante annos suos, Ov.: ob rem publicam, Liv. epit.: cum veter occubuit Priamus sub Marte Pelasgo, Enn. ann. 17. – Rullo occumbis, unterliegst dem R., Cic. – II) übtr., untergehen, v. Gestirnen (Ggstz. oriri = aufgehen), Iustin. 37, 2, 3.

    lateinisch-deutsches > occumbo

  • 14 percumbo

    per-cumbo, cubuī, ere, als ungebr. angef. bei Varro LL. 9, 49.

    lateinisch-deutsches > percumbo

  • 15 procumbo

    prō-cumbo, cubuī, cubitum, ere, sich vorwärts legen, -beugen, sich ganz vorlegen, sich ganz vorbeugen, sich niederbeugen, I) im allg.: A) eig. u. übtr.: 1) eig., v. Pers.: olli certamine summo procumbunt, von Rudernden, Verg. Aen. 5, 197 sq.: im feindl. Sinne, v. Löwen, pr. in armos, herfallen über usw., Mart. 1, 60, 3. – 2) übtr., v. Lebl.: a) übh. sich vorneigen, sich zuneigen, secundum naturam fluminis pr., v. Brückenpfählen, Caes. b. G. 4, 17, 4: in vicini domum semipedem, v. einer Wand, ICt. – b) von Örtl., sich abdachen, in schräger Lage sich hinziehen, sich erstrecken, vasto iugo in pontum, v. einem Gebirge, Plin.: planities sub radicibus montium spatiosa procumbit, Curt. – B) bildl., sich zu etw. ganz hinneigen, sich in etw. versenken, in voluptates (Ggstz. abstinere voluptatibus), Sen. ep. 18, 2. – II) prägn., vorwärts niederfallen, zu Boden fallen, -sinken, -stürzen, sich niederlegen u. dgl., A) eig. u. übtr.: 1) eig., v. leb. Wesen: procumbit humi bos, Verg.: bucula procumbit in ulva, Verg.: cum vellet terrā procumbere, Ov.: terrae procubuit, Ov.: alces procumbunt, Caes. – v. Betenden, Bittenden, procumbit humi pronus, Ov.: pr. templis, Tibull.: pr. alci ad pedes, Caes., alci ad genua, Petron., ad genua alcis, Liv., genibus, Ov., ante pedes, Petron.: ante pedes alumnae, Ov.: senatu ad infimas obtestationes procumbente, sich fußfällig herabließ zu usw., Tac. – v. Verwundeten, vulneribus confectum pr., Caes.: pr. in genua, Curt.: pr. alcis dextrā, Verg.: pr. alci, jmdm. im Kampfe erliegen, Tac. – 2) übtr., v. Lebl.: frumenta imbribus procubuerant, hatte sich gelegt, Caes. – ulmus in aram ipsam procumbebat, stürzte, Plin.: agger in fossam procubuit, Liv.: u. so v. stürzenden Gebäuden, super habitantes, Quint.: in domini caput, Ov. – v. Winde, sich legen, Lucr. – B) bildl., in Verfall geraten, sinken, res procubuere meae, Ov.: fluentem procumbentemque rem publicam restituere, den wankenden u. hinfälligen, Vell.

    lateinisch-deutsches > procumbo

  • 16 recumbo

    recumbo, cubuī, ere, v. n. (re u. *cumbo, cubo), sich rückwärts-, sich zurücklegen, -zurücklehnen, I) v. Pers.: A) im allg.: in cubiculo, Cic.: in herba, Cic.: spondā, Ov. – tauros medio recumbere sulco, niedersinken, Ov.: castoreoque gravi mulier sopita recumbit, sinkt in Schlaf, Lucr.: arcessitum a domino servum, ut inter se medius et dominam recumberet, Sen. rhet. – B) insbes., sich zur Tafel legen, in triclinio, Cic. Verr. 3, 61: lectis Archiacis, Hor.: cum cibi capiendi causā recubuisset, Val. Max.: rediit hora dicta, recubuit, Phaedr.: qui proximus recumbebat, mein nächster Tischnachbar, Plin. ep.: qui recubuit in cena super pectus eius, Vulg.: qui supra pectus dommi in cena recubuit, Augustin. – II) übtr., v. lebl. Subjj., sich niedersenken, a) übh.: pons in palude recumbit, Catull.: recumbit pila vadis penitus illisa, Verg.: recumbit onus (domus quassatae) in proclinatas partes, Ov.: vitis recumbit in terra, in iugo, Plin.: nebulae campo recumbunt, sinken nieder, Verg.: so recumbit unda ponto, Hor.: iuba dextro iactata recumbit in armo, fällt, wallt nieder, Verg.: in te omnis domus inclinata recumbit, Verg.: cervix in umeros, Verg., umero, Ov., sinkt zurück. – b) der Lage nach, sich anlehnen, liegen, v. Örtl., iugera pauca Martialis longo Ianiculi iugo recumbunt, Mart. 4, 64. 1 sqq.

    lateinisch-deutsches > recumbo

  • 17 subcumbus

    subcumbus (succumbus), ī, m. (sub u. cumbo), der Grenzstein, Gromat. vet. 305, 9 u.a.

    lateinisch-deutsches > subcumbus

  • 18 succumbo

    succumbo, cubuī, cubitum, ere, (sub u. *cumbo, wie accumbo, decumbo etc.), unter etw. fallen = sinken, niederfallen, zu Boden fallen, niedersinken, I) im allg.: 1) eig.: succumbens victima ferro, Catull. 64, 369: omnes succubuisse oculos, seien zugefallen, Ov. met. 1, 714: non succumbentibus cavis operis, Plin. 36, 106. – 2) übtr.: a) unterliegen, erliegen, sich gewonnen geben, nachgeben, alci, Nep. u. Liv.: oneri, Liv.: senectuti, Cic.: dolori, Curt.: huic uni culpae, Verg.: simili culpae, Ov.: labori, Caes.: tempori (den Zeitumständen), Liv.: precibus, Ov.: animo, den Mut sinken lassen, Cic. – absol., non esse viri debilitari, dolore frangi, succumbere, Cic.: hāc ille perculsus plagā non succubuit, Nep. – mit Infin., quam (mortem) nec ipsam perpeti succubuisset species, tanta si non agenda res esset, Arnob. 1, 62. – b) sich unterwerfen, regno, Claud.: succumbere possit sibi, Claud. – II) insbes.: a) sich legen, v. Kranken, Nolae (zu N.), Suet. Aug. 98, 5. – b) sich hingeben, ehelich beiliegen, sich beschlafen lassen, v. weibl. Geschlechte der Menschen u. Tiere, virgines ut succumberent, quibus vellent, Varro: succ. tali marito, Claud. or. fr.: cuivis, Catull.: succubuit famae victa puella metu, Ov.: gallina marito succumbit, Mart. – dah. succ. alci = jmds. (eines Weibes) Nebenbuhlerin sein, alumnae Tethyos, Hyg. fap. 177: Iunoni, Hyg. astr. 2, 1.

    lateinisch-deutsches > succumbo

  • 19 unicuba

    ūnicuba, ae, f. (unus u. cumbo), die nur einem Manne Beigelegene, -Vermählte, Hieron. adv. Iov. 1, 49 extr.: unicuba, uniiuga, Corp. inscr. Lat. 3, 3572.

    lateinisch-deutsches > unicuba

  • 20 discumbo

    dis-cumbo, cubuī, cubitum, ere, jeder an seinem Platz sich niederlegen (von mehreren od. von einem einzelnen unter mehreren, s. Bremi Suet. Caes. 48), a) zu Tische, sich zu Tische (zur Tafel) niederlassen, im Perf. auch = speisen, tafeln, Tafel halten, discubuimus omnes praeter illam, Cic.: disc. ad cenandum, Sen.: in convivio, Suet.: in herba, Tibull.: convivio, Treb. Poll.: toris, Ov.: discumbitur, man geht zu Tafel, Cic. u.a.: cum in convivio familiari discumbatur, Gell.: apud cenam Favorini cum discubitum fuerat, Gell. – v. einzelnen, discumbere iussus, Iuven.: disc. temperius, Nep. fr.: ultra solitum, Tac.: cum alqo, Curt.: super alqm, Tac.: supra alqm, Petron.: apud Simbruina stagna, Tac.: u. so Ticini (zu T.), Tac. – b) zum Schlafen: cenati discubuerunt ibidem, Cic. de inv. 2, 14: discubitum noctu ire, schlafen gehen, Plaut. merc. 100.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > discumbo

См. также в других словарях:

  • cumbo — cumbó 1 (Hond.) m. *Calabaza de boca estrecha. ⇒ Cumba. ⊚ (Hond.) Recipiente hecho con esta calabaza. 2 (Salv.) Calabaza de boca cuadrada. 3 (Hond.) Adulación. * * * cumbo, ba. (Quizá del maya cum, calabaza). adj. Hond. torcido (ǁ que no es …   Enciclopedia Universal

  • Cumbo — is a town in the state of Miranda, Venezuela. Categories: Venezuela geography stubsPopulated places in VenezuelaMiranda (state) …   Wikipedia

  • Cumbo — Cumbo, Trockenmaß im portug. Ostindien zu 20 Candils, von 20 Curos = 982/3 hl …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • cumbo — s. m. 1. Medida indiana, equivalente a 32 hectolitros. 2.  [Portugal: Regionalismo] Variedade de barbo cujo focinho é áspero como lixa …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • cumbo — cumbo, ba (Quizá del maya cum, calabaza). 1. adj. Hond. torcido (ǁ que no es recto). 2. m. coloq. El Salv. y Hond. adulación. 3. El Salv. piropo (ǁ lisonja, requiebro). 4. Hond. Calabaza en forma de 8, de boca estrecha, que se utiliza para llevar …   Diccionario de la lengua española

  • cumbo —   jicaro grande. Churuco (ver). Combo …   Diccionario de Guanacastequismos

  • Jorge Cumbo — (born in La Plata, on December 15, 1942) is an Argentine musician who plays the Andean quena flute, combining jazz and Argentine folklore. After early encounters with folklore under his mentor Chango Farías Gomez, and three years at the… …   Wikipedia

  • Jorge Cumbo — Datos generales Nacimiento (15 de diciembre de 1942 (68 años)) …   Wikipedia Español

  • Quinteto Tiempo — Saltar a navegación, búsqueda Quinteto Tiempo Quinteto Tiempo. Tapa del segundo álbum (1975). Información personal O …   Wikipedia Español

  • Mosta — Il Kunsill Lokali tal Mosta   Local council   Il Mosta …   Wikipedia

  • Lumbee — Infobox Ethnic group group = Lumbee pop = 53,000Fact|date=August 2008 regions = flagcountry|United States region1 = flagicon|North Carolina North Carolina pop1 = region2 = flagicon|Virginia Virginia pop2 = langs = English rels = related =The… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»