Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

culta

  • 101 culto

    1. adj
    1) обработанный, возделанный ( о земле)
    3) образованный, культурный, просвещённый
    4) см. culterano 1.
    2. m
    2) культ, поклонение; почитание; благоговение; преклонение

    rendir (tributar) cultoпоклоняться (кому-либо, чему-либо), преклоняться, благоговеть (перед кем-либо, чем-либо)

    3) см. cultivo
    3. adv
    ••

    culto de dulía — культ ангелов; культ святых

    Universal diccionario español-ruso > culto

  • 102 Фетиш

    - Idolum, imago inis, res immodice culta;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Фетиш

  • 103 civilized

    adj.
    civilizado, el que ya se ha acostumbrado al lenguaje, usos y modales de la gente culta; en estado de civilización (society). participio pasado de civilize
    pp.
    participio pasado del verbo CIVILIZE.
    pt.
    pretérito del verbo CIVILIZE.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > civilized

  • 104 cultured class

    s.
    clase culta.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > cultured class

  • 105 intelligentsia

    s.
    1 intelectualidad.
    2 clase culta, literatos, intelectuales.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > intelligentsia

  • 106 learned person

    s.
    1 persona culta, sabio, docto, estudioso.
    2 sabia.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > learned person

  • 107 learned word

    s.
    palabra culta, palabra erudita, cultismo.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > learned word

  • 108 middlebrow

    adj.
    1 del público medio (tastes, interests)
    2 de gusto medianamente culto, medianamente culto.
    s.
    persona de cultura mediana, persona medianamente culta.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > middlebrow

  • 109 phony individual

    s.
    persona afectada y vanidosa, persona que adopta poses de entendida y culta.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > phony individual

  • 110 poser

    s.
    2 afectado(a) (despectivo) (affected person) (británico)
    3 rompecabezas (difficult question)
    4 pregunta difícil, problema difícil, cuestión difícil.
    5 persona afectada y vanidosa, falso intelectual, pseudo-intelectual, persona que adopta poses de entendida y culta.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > poser

  • 111 poseur

    s.
    persona afectada y vanidosa, falso intelectual, persona que adopta poses de entendida y culta, presumido, pseudo-intelectual

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > poseur

  • 112 pseudo-intellectual

    adj.
    intelectualoide, pseudo-intelectual.
    s.
    pseudo-intelectual, persona que adopta poses de entendida y culta.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > pseudo-intellectual

  • 113 snob

    adj.
    estirado, encopetado, esnob, petulantemente condescendiente.
    s.
    1 presuntuoso(a).
    2 esnob, persona cursi, estirado, fatuo.
    3 pseudo-intelectual, persona que adopta poses de entendida y culta.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > snob

  • 114 at

    at or ast, conj. [Curtius connects the Sanscr. ati, ultra, nimis, the Gr. eti, the Lat. et, and at in atavus; Vanicek connects with these at, atque, and atqui. Thus the original idea of addition is prominent in eti, et, and atque; and the idea of opposition in at and atqui, which agree with at-ar in meaning as well as in form. After the same analogy, the Gr. pleon, more, has become plên, but; and the Lat. magis has passed into the same meaning in the Fr. mais and the Ital. mai. The confusion in MSS. between at, ac, and et, and between atque and atqui, was prob. caused as much by their connection in idea as in form] (it was sometimes, for the sake of euphony, written ad; cf. Quint. 12, 10; 12, 32; 1, 7, 5; Charis. p. 203 P., where, instead of at conjunctionem esse, ad vero praepositionem, the reading should be, ad conjunctionem esse, at vero praepositionem, Fr.; v. the pass. in its connection; cf. also Vel. Long. p. 2230 P.; Cassiod. p. 2287 P.; Mar. Vict. p. 2458 P. The form ast is found in the old laws; it occurs once in Trag. Rel., but never in Com. Rel. nor in Lucil.; at is found in Plautus about 280 times, and ast about 10 times; in Ter. at about 100 times, and ast once; in Hor. at 60 times, ast 3 times; in Verg. at 168 times, ast 16; in Juv. at 17 times, ast 7; Catull., Tibull., and Prop. use only at, and Pers. (Jahn) only ast; in prose, Cic. uses [p. 186] ast in his epistles. It joins to a previous thought a new one, either antithetical or simply different, and especially an objection; while sed denotes a direct opposition; and autem marks a transition, and denotes at once a connection and an opposition).
    I.
    In adding a diff., but not entirely opp. thought, a qualification, restriction, etc., moreover, but, yet; sometimes an emphasized (but never merely copulative) and.
    A.
    In gen.: SEI PARENTEM PVER VERBERIT AST OLE PLORASSIT PVER DIVEIS PARENTOM SACER ESTO, if the son strike his father, and the father complain, let the son, etc., Lex Serv. Tullii ap. Fest. s. v. plorare, p. 230 Müll.; Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 24: Philosophari est mihi necesse, at paucis, but only in a few words, Enn., Trag. Rel. p. 65 Rib.:

    DIVOS ET EOS QVI CAELESTES, SEMPER HABITI COLVNTO... AST OLLA PROPTER QVAE etc.,

    Cic. Leg. 2, 8, 19; 3, 4, 11: hinc Remus auspicio se devovet atque secundam Solus avem servat. At Romulus pulcer in alto Quaerit Aventino, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 83 Vahl.); Plaut. Capt. 5, 4, 22:

    si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit,

    id. ib. 3, 5, 25:

    paret Amor dictis carae genetricis. At Venus Ascanio placidam per membra quietem Inrigat,

    Verg. A. 1, 691:

    (Aeneas) finem dedit ore loquendi. At, Phoebi nondum patiens, immanis in antro Bacchatur vates,

    id. ib. 6, 77; 11, 709 sq.: quo (odore) totum nati corpus perduxit;

    at illi Dulcis compositis spiravit crinibus aura,

    id. G. 4, 416; so id. ib. 4, 460; 4, 513; id. A. 3, 259; 3, 675; 7, 81; 8, 241; 9, 793; Prop. 4, 4, 15; 4, 7, 11; Luc. 3, 664; 4, 36 al.—Also in prose (chiefly post-Aug.):

    una (navis) cum Nasidianis profugit: at ex reliquis una praemissa Massiliam, etc.,

    Caes. B. C. 2, 7:

    ubi facta sunt, in unum omnia miscentur. At pastilli haec ratio est, etc.,

    Cels. 5, 17; 6, 18:

    quamquam insideret urbem proprius miles, tres urbanae, novem praetoriae cohortes Etruriā ferme Umbriāque delectae aut vetere Latio et coloniis antiquitus Romanis. At apud idonea provinciarum sociae triremes etc.,

    Tac. A. 4, 5; 4, 6:

    negavit aliā se condicione adlecturum, quam si pateretur ascribi albo, extortum sibi a matre. At illa commota etc.,

    Suet. Tib. 51; id. Calig. 15; 44; id. Vesp. 5; id. Dom. 4; id. Galb. 7 al.—In the enumeration of particulars:

    Cum alio cantat, at tamen alii suo dat digito litteras, Naev., Com. Rel. p. 20 Rib.: dant alios aliae (silvae) fetus: dant utile lignum Navigiis pinos... At myrtus validis hastilibus et bona bello Cornus,

    Verg. G. 2, 447:

    Nam neque tum stellis acies obtunsa videtur... At nebulae magis etc.,

    id. ib. 1, 401; 3, 87; id. A. 7, 691:

    Hic altā Sicyone, ast hic Amydone relictā, Hic Andro, etc.,

    Juv. 3, 69.— The Vulg. often uses at as a mere continuative, where even et or atque might stand: sciscitabur ab iis ubi Christus nasceretur. At illi dixerunt ei: In etc., Matt. 2, 5; 4, 20; 8, 32; 14, 29; 15, 34 et persaep.—In transition,
    B.
    Esp.,
    1.
    To a new narration, like the Gr. de; so the commencement of the fourth book of the Æneid: At regina gravi jam dudum saucia curā, etc. (the third book closes with the narrative of Æneas); so the beginning of the third book of the Thebaid of Statius: At non Aoniae moderator perfidus aulae, etc.; Verg. A. 4, 504; 5, 35; 5, 545; 5, 700; 5, 779; 6, 679; 7, 5; 8, 370; 8, 608; 9, 503; 10, 689; 11, 597; 12, 134 et saep.—Also in the postAug. histt. and other prose writers; so after speaking of the Ubii etc., Tac. says: At in Chaucis coeptavere seditionem praesidium agitantes etc., A. 1, 38; so ib. 4, 13; 12, 62; 14, 23 et saep.—
    2.
    To a wonderful, terrible, unexpected, or exciting occurrence or circumstance:

    clamores simul horrendos ad sidera tollit, etc.... At gemini lapsu delubra ad summa dracones Effugiunt,

    Verg. A. 2, 225; 3, 225:

    Lacte madens illic suberat Pan ilicis umbrae, Et facta agresti lignea falce Pales etc. At quā Velabri regio patet etc.,

    Tib. 2, 5, 33; Verg. G. 4, 471:

    consurgit Turnus in ensem et ferit. Exclamant Troes trepidique Latini, Arrectaeque amborum acies. At perfidus ensis Frangitur in medio,

    id. A. 12, 731; 10, 763:

    adusque Supremum tempus, ne se penuria victūs Opprimeret metuebat. At hunc liberta securi divisit medium,

    Hor. S. 1, 1, 99: Magnus quanto mucrone minatur Noctibus hibernis et sidera terret Orion. At sonipes habitus etc., Stat. S. 1, 1, 46.—
    3.
    To a passionate appeal, etc., in which case the antecedent clause is not expressed, but must be considered as existing in the mind of the speaker; cf. in Gr. alla su, su de.
    a.
    In passing to an interrogation, exhortation, request:

    At, scelesta, viden ut ne id quidem me dignum esse existumat?

    Plaut. As. 1, 2, 23; id. Aul. 1, 1, 8:

    At qui nummos tristis inuncat?

    Lucil. 15, 21 Müll.: Me. Sauream non novi. Li. At nosce sane, Plaut. As. 2, 4, 58: Ca. Non adest. Ps. At tu cita, id. Ps. 1, 1, 30:

    satis habeo, at quaeso hercle etiam vide,

    id. Merc. 5, 4, 53 (Ritschl, sat habeo. Sed):

    at unum hoc quaeso... Ut, etc.,

    id. Capt. 3, 5, 89:

    at tu, qui laetus rides mala nostra caveto Mox tibi,

    Tib. 1, 2, 87:

    Hunc ut Peleus vidit, At inferias, juvenum gratissime Crantor, Accipe, ait,

    Ov. M. 12, 367:

    at tu, nauta, vagae ne parce malignus arenae Ossibus et capiti inhumato Particulam dare,

    Hor. C. 1, 28, 23.—In prose:

    at vide quid succenseat,

    Cic. Fam. 7, 24, 2:

    itaque pulsus ego civitate non sum, quae nulla erat: at vide, quam ista tui latrocinii tela contempserim,

    id. Part. Or. 4, 1, 28; id. Dom. 44; App. M. 6, p. 179, 18.—
    b.
    In expressions of passion, astonishment, indignation, pain, etc.:

    At ut scelesta sola secum murmurat,

    Plaut. Aul. 1, 1, 13: Sc. Nunc quidem domi certost: certa res est Nunc nostrum opservare ostium, [ubi] ubist. Pa. At, Sceledre, quaeso, Ut etc., id. Mil. 2, 4, 46:

    At o deorum quidquid in caelo regit Terras et humanum genus, Quid iste fert tumultus?

    Hor. Epod. 5, 1:

    At tibi quanta domus rutila testudine fulgens, etc.,

    Stat. S. 2, 4, 11.—In prose:

    horum omnium studium una mater oppugnat: at quae mater?

    Cic. Clu. 70; id. Verr. 2, 2, 45:

    at per deos immortales! quid est, quod de hoc dici possit,

    id. ib. 2, 1, 46:

    institui senatores, qui omnia indicum responsa perscriberent. At quos viros!

    id. Sull. 42; id. Deiot. 19, 33:

    tangit et ira deos: at non impune feremus,

    Ov. M. 8, 279; 10, 724:

    at tibi Colchorum, memini, regina vacavi,

    id. H. 12, 1.—
    c.
    In indignant imprecations:

    At te di omnes cum consilio, Calve, mactāssint malo! Pomp., Com. Rel. p. 245 Rib.: At te Juppiter diique omnes perdant!

    Plaut. Most. 1, 1, 37:

    At te di deaeque faxint cum isto odio, Laches,

    Ter. Hec. 1, 2, 59:

    At te di perdant,

    id. Eun. 3, 1, 41:

    At tibi di dignum factis exitium duint,

    id. And. 4, 1, 42:

    At vobis male sit,

    Cat. 3, 13:

    At tibi, pro scelere, exclamat, pro talibus ausis Di... persolvant grates dignas et praemia reddant Debita!

    Verg. A. 2, 535.—In prose:

    At vos, ait, devota capita, respiciant di perjuriorum vindices,

    Just. 14, 4, 10.—
    d.
    Rarely of friendly inclination, disposition:

    At tibi di bene faciant omnes,

    Plaut. Pers. 4, 3, 18:

    At tibi di semper, adulescens, quisquis es, faciant bene,

    id. Men. 5, 7, 32:

    At tu, Catulle, destinatus obdura,

    Cat. 8, 19.—
    e.
    In entreaty:

    At vos, o superi, miserescite regis,

    Verg. A. 8, 572:

    at tu, pater deūm hominumque, hinc saltem arce hostes,

    Liv. 1, 12.—
    II.
    In adding an entirely opposite thought, but, but indeed, but on the other hand, on the contrary, etc. (the strictly class. signif. of the word).
    A.
    In gen.: at differentiam rerum significat: ut cum dicimus, Scipio est bellator, at M. Cato orator, Paul. ex Fest. p. 11 Müll.: splendet saepe, ast idem nimbis interdum nigret, Att., Trag. Rel. p. 170 Rib.: So. Mentire nunc. Me. At jam faciam, ut verum dicas dicere, Plaut. Am. 1, 1, 189: So. Per Jovem juro med etc. Me. At ego per Mercurium juro, tibi etc., id. ib. 1, 1, 280:

    Atque oppido hercle bene velle illud visus sum, Ast non habere quoi commendarem caprum,

    id. Merc. 2, 1, 22:

    fecit idem Themistocles... at idem Pericles non fecit,

    Cic. Att. 7, 11, 3:

    non placet M. Antonio consulatus meus, at placuit P. Servilio,

    id. Phil. 2, 5, 12:

    majores nostri Tusculanos Aequos... in civitatem etiam acceperunt, at Karthaginem et Numantiam funditus sustulerunt,

    id. Off. 1, 11, 35: brevis a naturā nobis vita data est;

    at memoria bene redditae vitae sempiterna,

    id. Phil. 14, 12, 32; id. Cat. 2, 2, 3; id. Leg. 2, 18:

    crebras a nobis litteras exspecta, ast plures etiam ipse mittito,

    id. Att. 1, 16 fin.: Rejectis pilis comminus gladiis pugnatum est. At Germani phalange factā impetus gladiorum exceperunt, Caes. B. G. 1, 52:

    Postquam Caesar dicendi finem fecit, ceteri verbo alius alii varie adsentiebantur. At M. Porcius Cato hujusce modi orationem habuit,

    Sall. C. 52, 1:

    hac iter Elysium nobis, at laeva... ad impia Tartara mittit,

    Verg. A. 6, 542: T. Ante leves ergo pascentur in aethere cervi... M. At nos hinc alii sitientīs ibimus Afros, id. E. 1, 65: Dam. Malo me Galatea petit, lasciva puella... Men. At mihi sese offert ultro meus ignis Amyntas, id. ib. 3, 66; 7, 35; 7, 55; id. G. 1, 219; 1, 242; 1, 370; 2, 151; 2, 184; 3, 331; 4, 18; 4, 180; id. A. 2, 35; 2, 687; 3, 424; 5, 264;

    6, 489: Ast ego nutrici non mando vota,

    Pers. 2, 39:

    ast illi tremat etc.,

    id. 6, 74:

    Ast vocat officium,

    id. 6, 27:

    At Jesus audiens ait,

    Vulg. Matt. 9, 12; 9, 22; 12, 3; 12, 48 et persaep.—
    a.
    In order to strengthen a contrast, sometimes (esp. in Plaut. and Ter.) with contra, e contrario, potius, etiam, vero.
    (α).
    With contra:

    Summis nitere opibus, at ego contra ut dissimilis siem,

    Lucil. 26, 19 Müll.:

    Ergo quod magnumst aeque leviusque videtur... At contra gravius etc.,

    Lucr. 1, 366; so id. 1, 570; 1, 1087; 2, 235: L. Opimius ejectus est e patriā: At contra bis Catilina absolutus est, Cic. Pis. 95; id. Verr. 5, 66; id. Sex. Rosc. 131; id. Quinct. 75:

    At tibi contra Evenit, etc.,

    Hor. S. 1, 3, 27:

    (Cornutus) taedio curarum mortem in se festinavit: at contra reus nihil infracto animo, etc.,

    Tac. A. 4, 28.—
    (β).
    With e contrario: apud nos mercenarii scribae existimantur;

    at apud illos e contrario nemo ad id officium admittitur, nisi, etc.,

    Nep. Eum. 1, 5:

    in locis siccis partibus sulcorum imis disponenda sunt semina, ut tamquam in alveolis maneant. At uliginosis e contrario in summo porcae dorso collocanda, etc.,

    Col. 11, 3, 44.—
    (γ).
    With potius:

    at satius fuerat eam viro dare nuptum potius,

    Plaut. Cist. 1, 1, 44:

    at potius serves nostram, tua munera, vitam,

    Ov. H. 3, 149.—
    (δ).
    With etiam: At etiam, furcifer, Male loqui mi audes? but do you even? etc., Plaut. Capt. 3, 4, 31; id. Trin. 4, 2, 151; id. Rud. 3, 4, 6:

    At etiam cubat cuculus. Surge, amator, i domum,

    but he is yet abed, id. As. 5, 2, 73; so id. Capt. 2, 3, 98; id. Mil. 4, 4, 6:

    Exi foras, sceleste. At etiam restitas, Fugitive!

    Ter. Eun. 4, 4, 1; 5, 6, 10: Proinde aut exeant, aut quiescant, etc.... at etiam sunt, Quirites, qui dicant, a me in exsilium ejectum esse Catilinam, on the contrary, there are indeed people who say. etc., Cic. Cat. 2, 6, 12; id. Phil. 2, 30, 76; id. Quinct. 56; id. Verr. 5, 77; id. Dom. 70 al.—
    (ε).
    With vero, but certainly:

    At vero aut honoribus aucti aut etc.,

    Cic. N. D. 3, 36, 87; id. Off. 2, 20, 70; 2, 23, 80; id. Fin. 1, 10, 33; id. Verr. 2, 5, 17 al.—
    (ζ).
    With certe:

    Numquam ego te, vitā frater amabilior, Aspiciam posthac. At certe semper amabo,

    Cat. 65, 11; 66, 25. —
    (η).
    So, quidem—at (very rare) = quidem —autem, Cic. Off. 1, 22, 75.—
    b.
    Ironically: Th. Quid valeam? Ly. At tu aegrota, si lubet, per me aetatem quidem, Plaut. Curc. 4, 3, 22:

    at, credo, mea numina tandem Fessa jacent,

    Verg. A. 7, 297; 7, 363; Ov. H. 1, 44.—
    B.
    Very freq. in adding an objection, from one's own mind or another's, against an assertion previously made, but, on the contrary, in opposition to this; sometimes, but one may say, it may be objected, and the like:

    Piscium magnam atque altilium vim interfecisti. At nego,

    Lucil. 28, 43 Müll.:

    Quid tandem te impedit? Mosne majorum? At persaepe etiam privati in hac re publicā perniciosos cives morte multārunt. An leges, quae de civium Romanorum supplicio rogatae sunt? At numquam in hac urbe etc.,

    Cic. Cat. 1, 11, 28:

    Appellandi tempus non erat? At tecum plus annum vixit. In Galliā agi non potuit? At et in provinciā jus dicebatur et etc.,

    id. Quinct. 41:

    Male judicavit populus. At judicavit. Non debuit. At potuit. Non fero. At multi clarissimi cives tulerunt,

    id. Planc. 11:

    sunt, quos signa, quos caelatum argentum delectant. At sumus, inquiunt, civitatis principes,

    id. Part. Or. 5, 2, 36; id. Fin. 4, 25, 71; id. Verr. 2, 2 fin.:

    quid porro quaerendum est? Factumne sit? At constat: A quo? At patet,

    id. Mil. 6, 15; id. Phil. 2, 9: convivium vicinorum cotidie compleo, quod ad multam noctem, quam maxime possumus, vario sermone producimus. At non est voluptatum tanta quasi titillatio in senibus. Credo: sed ne desideratio quidem, [p. 187] id. Sen. 14, 47:

    multo magnus orator praestat minutis imperatoribus. At prodest plus imperator. Quis negat?

    id. Brut. 73, 256; id. Div. 2, 29, 62; 2, 31, 67; 2, 32, 69 al.:

    Maxime Juppiter! At in se Pro quaestu sumptum facit hic,

    Hor. S. 1, 2, 18 al. — In this case freq. strengthened,
    a.
    By pol, edepol, hercule: At pol ego neque florem neque flocces volo mihi, Caecil., Com. Rel. p. 67 Rib.: So. Non edepol volo profecto. Me. At pol profecto ingratiis, Plaut. Am. 1, 1, 215; so id. As. 2, 2, 34; 4, 2, 14; id. Capt. 3, 4, 64; id. Cas. 2, 3, 15; id. Cist. 4, 2, 70; id. Trin. 2, 4, 73: Ha. Gaudio ero vobis. Ad. At edepol nos voluptati tibi, id. Poen. 5, 4, 61; 3, 1, 68:

    At hercule aliquot annos populus Romanus maximā parte imperii caruit,

    Cic. Imp. Pomp. 54; id. Sex. Rosc. 50:

    at hercle in eā controversiā, quae de Argis est, superior sum,

    Liv. 34, 31:

    At, Hercule, reliquis omnibus etc.,

    Plin. 7, 50, 51, § 169:

    At, hercules, Diodorus et in morbo etc.,

    id. 29, 6, 39, § 142:

    At hercule Germanicum Druso ortum etc.,

    Tac. A. 1, 3; 1, 17; 1, 26;

    3, 54: At, hercules, si conscius fuissem etc.,

    Curt. 6, 10, 20 al. —
    b.
    By enim, which introduces a reason for the objection implied in at, but certainly, but surely, but indeed, etc., alla gar: At enim tu nimis spisse incedis, Naev., Com. Rel. p. 16 Rib.; Turp. id. p. 93: at enim nimis hic longo sermone utimur;

    Diem conficimus,

    Plaut. Trin. 3, 3, 78:

    At enim istoc nil est magis etc.,

    Ter. Heaut. 4, 3, 21:

    At enim vereor, inquit Crassus, ne haec etc.,

    Cic. de Or. 3, 49, 188:

    cum dixisset Sophocles, O puerum pulchrum, Pericle. At enim praetorem, Sophocle, decet non solum manus, sed etiam oculos abstinentes habere, etc.,

    id. Off. 1, 40, 144 Beier; so id. Mur. 35, 74; id. Inv. 2, 17, 52 al.:

    at enim inter hos ipsos existunt graves controversiae,

    id. Quinct. 1; so id. Imp. Pomp. 17, 51; 20, 60; id. Phil. 2, 2, 3; id. Ac. 2, 17, 52:

    At enim cur a me potissimum hoc praesidium petiverunt?

    id. Div. in Caecil. 4, 15:

    At enim quis reprehendet, quod in parricidas rei publicae decretum erit?

    Sall. C. 51, 25 Kritz:

    At enim quid ita solus ego circum curam ago?

    Liv. 6, 15; 34, 32:

    At enim eo foedere, quod etc.,

    id. 21, 18; 34, 31; 39, 37: At enim nova nobis in fratrum filias conjugia;

    sed etc.,

    Tac. A. 12, 6.—
    c.
    By tamen: Jam id peccatum primum magnum, magnum, at humanum tamen, Ter. Ad. 4, 5, 53: Hi secretis sermonibus... conveniunt;

    nam publice civitas talibus inceptis abhorrebat. At tamen interfuere quidam etc.,

    Tac. H. 4, 55:

    At certe tamen, inquiunt, quod etc.,

    Cat. 10, 14.—
    C.
    With a preced. negative, sometimes no antithesis is appended by at, but it is indicated that if what has been said is not true, yet at least something else is true, but yet; sometimes with tamen, but yet; or certe, but at least, yet at least:

    Nolo victumas: at minimis me extis placare volo,

    Plaut. Ps. 1, 3, 95:

    Si tibi non cordi fuerant conubia nostra,... At tamen in vostras potuisti ducere sedes,

    Cat. 64, 158 sq.:

    Non cognoscebantur foris, at domi: non ab alienis, at a suis,

    Cic. Ac. 2, 11, 56:

    Liceat haec nobis, si oblivisci non possumus, at tacere,

    id. Fl. 25, 61:

    Si genus humanum et mortalia temnitis arma, At sperate deos memores fandi atque nefandi,

    Verg. A. 1, 543; so id. ib. 4, 615, and 6, 406. —With certe:

    Haec erant... quorum cognitio studiosis juvenibus si non magnam utilitatem adferet, at certe, quod magis petimus, bonam voluntatem,

    Quint. 12, 11, 31; Cels. 2, 15; Suet. Calig. 12, al.—
    D.
    The antithesis is sometimes not so much in the clause appended by at, as in the persons or things introduced in it; so,
    (α).
    Esp. freq. in conditional clauses with si, si non, si minus, etiam si, etc.; cf. Herm. ad Viger. 241: Si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit; At erit mi hoc factum mortuo memorabile, if I perish here, but he does not return, yet etc., Plaut. Capt. 3, 5, 26; id. Bacch. 2, 3, 131:

    si ego digna hac contumeliā Sum maxime, at tu indignus qui faceres tamen,

    Ter. Eun. 5, 2, 25:

    Si tu oblitus es, at di meminerunt,

    Cat. 30, 11:

    si non eo die, at postridie,

    Cato, R. R. 2, 1:

    si non paulo, at aliquanto (post petīsses),

    Cic. Quinct. 40; 97; id. Mil. 93 al.:

    quanta tempestas invidiae nobis, si minus in praesens, at in posteritatem impendeat,

    id. Cat. 1, 22; id. Verr. 5, 69; id. Clu. 15: qui non possit, etiam si sine ullā suspitione, at non sine argumento male dicere, id. Cael. 3, 8.—
    (β).
    With etsi:

    ei, etsi nequāquam parem illius ingenio, at pro nostro tamen studio meritam gratiam referamus,

    Cic. de Or. 3, 4, 14; Tac. Or. 19.—
    (γ).
    With quod si:

    Quod si nihil cum potentiore juris humani relinquitur inopi, at ego ad deos confugiam,

    Liv. 9, 1; Tac. A. 1, 67.—
    E.
    At, like autem and de, sometimes serves simply to introduce an explanation: cum Sic mutilus miniteris. At illi foeda cicatrix etc., now an ugly scar etc., Hor. S. 1, 5, 60. —
    F.
    And also like de in Hom. and Hdt., it sometimes introduces an apodosis,
    a.
    With si: Bellona, si hobie nobis victoriam duis, ast ego templum tibi voveo, if to-day thou bestow victory, then I etc., ean—de, Liv. 10, 19.—
    b.
    With quoniam: Nunc, quoniam tuum insanabile ingenium est, at tu tuo supplicio doce etc., since your disposition is past cure, at least etc., epei—de, Liv. 1, 28.
    A.
    At is sometimes repeated at the beginning of several clauses,
    a.
    In opposition each to the preceding clause: Soph. Tu quidem haut etiam octoginta's pondo. Paegn. At confidentiā Militia illa militatur multo magis quam pondere. At ego hanc operam perdo, Plaut. Pers. 2, 2, 47 sq.:

    Si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit: At erit mi hoc factum mortuo memorabile,

    id. Capt. 3, 5, 25 sq.; id. As. 5, 2, 6 sqq. (Cic., in Quir. 7 and 10, opposes at to sed, and Tac., in A. 12, 6, sed to at).—
    b.
    In opposition to some common clause preceding:

    At etiam asto? At etiam cesso foribus facere hisce assulas?

    Plaut. Merc. 1, 2, 20: Quid tum esse existimas judicatum? Certe gratīs judicāsse. At condemnārat; at causam totam non audierat;

    at in contionibus etc.,

    Cic. Caecin. 113:

    Sit flagitiorum omnium princeps: at est bonus imperator, at felix,

    id. Verr. 5, 4; id. Sest. 47; id. Fragm. B. 16, 5 B. and K.: Nefarius Hippias Pisistrati filius arma contra patriam ferens;

    at Sulla, at Marius, at Cinna recte, imo jure fortasse,

    id. Att. 9, 10, 3: At non formosa est, at non bene culta puella;

    At, puto, non votis saepe petita meis?

    Ov. Am. 3, 7, 1 sq. Merk.:

    At quam sunt similes, at quam formosus uterque!

    id. F. 2, 395: rideri possit eo quod Rusticius tonso toga defluit: at est bonus ut melior vir Non alius quisquam; at tibi amicus;

    at ingenium ingens Inculto latet hoc sub corpore,

    Hor. S. 1, 3, 30 sqq. (cf. sed—

    sed,

    Cat. 64, 141; Juv. 5, 61; 8, 149; and a similar use of alla in Hellenistic Greek, as alla—alla, 2 Cor. 2, 17: alla—alla —alla, 1 Cor. 6, 11).—
    B.
    Though regularly occupying the first place in its clause or sentence, it sometimes stands second (cf. atque fin.):

    Saepius at si me, Lycida formose, revisas,

    Verg. E. 7, 67; id. G. 3, 331:

    Tutior at quanto merx est in classe secundā,

    Hor. S. 1, 2, 47:

    Mentior at si quid, etc.,

    id. ib. 1, 8, 37:

    Gramineis ast inde toris discumbitur,

    Val. Fl. 8, 255:

    Major at inde etc.,

    Stat. Th. 4, 116.—See more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 417-451; Wagner, Quaest. XXXVII. ad Verg. IV. pp. 581- 585.

    Lewis & Short latin dictionary > at

  • 115 campester

    campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].
    I.
    Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;

    40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,

    Varr. R. R. 1, 6, 2:

    campester locus,

    id. ib. § 6; cf.:

    vineae collinae et campestres,

    Col. 12, 21, 1:

    resina,

    Plin. 24, 6, 22, § 34:

    acer,

    id. 16, 15, 26, § 67 al.:

    locus,

    Col. 3, 13, 8:

    pars,

    id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:

    sationes,

    id. 11, 3, 21:

    positio,

    id. 1, 2, 4:

    culta,

    Plin. 25, 5, 18, § 39:

    campestres ac demissi loci,

    Caes. B. G. 7, 72:

    iter,

    id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:

    vici,

    id. 40, 58, 2:

    urbs,

    id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:

    barbari,

    dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.

    Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,

    fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —
    B.
    Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:

    in campestribus,

    Plin. 6, 26, 30, § 118.—
    II.
    Relating to the Campus Martius.
    A.
    Of the athletic exercises held there:

    ludus,

    Cic. Cael. 5, 11:

    proelia,

    contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:

    exercitationes,

    Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:

    decursio,

    id. Galb. 6 fin.:

    arma,

    used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,
    2.
    Subst.
    a.
    campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;

    unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,

    Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—
    b.
    campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—
    B.
    Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:

    quaestus,

    Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:

    res ex campestri certamine in senatum pervenit,

    id. 32, 7, 11:

    operae,

    Suet. Aug. 3:

    temeritas,

    Val. Max. 4, 1, n 14.

    Lewis & Short latin dictionary > campester

  • 116 campestre

    campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].
    I.
    Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;

    40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,

    Varr. R. R. 1, 6, 2:

    campester locus,

    id. ib. § 6; cf.:

    vineae collinae et campestres,

    Col. 12, 21, 1:

    resina,

    Plin. 24, 6, 22, § 34:

    acer,

    id. 16, 15, 26, § 67 al.:

    locus,

    Col. 3, 13, 8:

    pars,

    id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:

    sationes,

    id. 11, 3, 21:

    positio,

    id. 1, 2, 4:

    culta,

    Plin. 25, 5, 18, § 39:

    campestres ac demissi loci,

    Caes. B. G. 7, 72:

    iter,

    id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:

    vici,

    id. 40, 58, 2:

    urbs,

    id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:

    barbari,

    dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.

    Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,

    fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —
    B.
    Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:

    in campestribus,

    Plin. 6, 26, 30, § 118.—
    II.
    Relating to the Campus Martius.
    A.
    Of the athletic exercises held there:

    ludus,

    Cic. Cael. 5, 11:

    proelia,

    contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:

    exercitationes,

    Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:

    decursio,

    id. Galb. 6 fin.:

    arma,

    used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,
    2.
    Subst.
    a.
    campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;

    unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,

    Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—
    b.
    campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—
    B.
    Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:

    quaestus,

    Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:

    res ex campestri certamine in senatum pervenit,

    id. 32, 7, 11:

    operae,

    Suet. Aug. 3:

    temeritas,

    Val. Max. 4, 1, n 14.

    Lewis & Short latin dictionary > campestre

  • 117 campestres

    campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].
    I.
    Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;

    40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,

    Varr. R. R. 1, 6, 2:

    campester locus,

    id. ib. § 6; cf.:

    vineae collinae et campestres,

    Col. 12, 21, 1:

    resina,

    Plin. 24, 6, 22, § 34:

    acer,

    id. 16, 15, 26, § 67 al.:

    locus,

    Col. 3, 13, 8:

    pars,

    id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:

    sationes,

    id. 11, 3, 21:

    positio,

    id. 1, 2, 4:

    culta,

    Plin. 25, 5, 18, § 39:

    campestres ac demissi loci,

    Caes. B. G. 7, 72:

    iter,

    id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:

    vici,

    id. 40, 58, 2:

    urbs,

    id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:

    barbari,

    dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.

    Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,

    fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —
    B.
    Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:

    in campestribus,

    Plin. 6, 26, 30, § 118.—
    II.
    Relating to the Campus Martius.
    A.
    Of the athletic exercises held there:

    ludus,

    Cic. Cael. 5, 11:

    proelia,

    contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:

    exercitationes,

    Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:

    decursio,

    id. Galb. 6 fin.:

    arma,

    used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,
    2.
    Subst.
    a.
    campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;

    unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,

    Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—
    b.
    campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—
    B.
    Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:

    quaestus,

    Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:

    res ex campestri certamine in senatum pervenit,

    id. 32, 7, 11:

    operae,

    Suet. Aug. 3:

    temeritas,

    Val. Max. 4, 1, n 14.

    Lewis & Short latin dictionary > campestres

  • 118 campestria

    campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].
    I.
    Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;

    40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,

    Varr. R. R. 1, 6, 2:

    campester locus,

    id. ib. § 6; cf.:

    vineae collinae et campestres,

    Col. 12, 21, 1:

    resina,

    Plin. 24, 6, 22, § 34:

    acer,

    id. 16, 15, 26, § 67 al.:

    locus,

    Col. 3, 13, 8:

    pars,

    id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:

    sationes,

    id. 11, 3, 21:

    positio,

    id. 1, 2, 4:

    culta,

    Plin. 25, 5, 18, § 39:

    campestres ac demissi loci,

    Caes. B. G. 7, 72:

    iter,

    id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:

    vici,

    id. 40, 58, 2:

    urbs,

    id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:

    barbari,

    dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.

    Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,

    fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —
    B.
    Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:

    in campestribus,

    Plin. 6, 26, 30, § 118.—
    II.
    Relating to the Campus Martius.
    A.
    Of the athletic exercises held there:

    ludus,

    Cic. Cael. 5, 11:

    proelia,

    contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:

    exercitationes,

    Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:

    decursio,

    id. Galb. 6 fin.:

    arma,

    used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,
    2.
    Subst.
    a.
    campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;

    unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,

    Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—
    b.
    campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—
    B.
    Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:

    quaestus,

    Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:

    res ex campestri certamine in senatum pervenit,

    id. 32, 7, 11:

    operae,

    Suet. Aug. 3:

    temeritas,

    Val. Max. 4, 1, n 14.

    Lewis & Short latin dictionary > campestria

  • 119 campestris

    campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].
    I.
    Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;

    40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,

    Varr. R. R. 1, 6, 2:

    campester locus,

    id. ib. § 6; cf.:

    vineae collinae et campestres,

    Col. 12, 21, 1:

    resina,

    Plin. 24, 6, 22, § 34:

    acer,

    id. 16, 15, 26, § 67 al.:

    locus,

    Col. 3, 13, 8:

    pars,

    id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:

    sationes,

    id. 11, 3, 21:

    positio,

    id. 1, 2, 4:

    culta,

    Plin. 25, 5, 18, § 39:

    campestres ac demissi loci,

    Caes. B. G. 7, 72:

    iter,

    id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:

    vici,

    id. 40, 58, 2:

    urbs,

    id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:

    barbari,

    dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.

    Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,

    fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —
    B.
    Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:

    in campestribus,

    Plin. 6, 26, 30, § 118.—
    II.
    Relating to the Campus Martius.
    A.
    Of the athletic exercises held there:

    ludus,

    Cic. Cael. 5, 11:

    proelia,

    contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:

    exercitationes,

    Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:

    decursio,

    id. Galb. 6 fin.:

    arma,

    used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,
    2.
    Subst.
    a.
    campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;

    unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,

    Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—
    b.
    campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—
    B.
    Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:

    quaestus,

    Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:

    res ex campestri certamine in senatum pervenit,

    id. 32, 7, 11:

    operae,

    Suet. Aug. 3:

    temeritas,

    Val. Max. 4, 1, n 14.

    Lewis & Short latin dictionary > campestris

  • 120 citer

    cĭter, tra, trum ( comp. citerior; sup. citimus; most freq. in comp.; in posit. only Cato ap. Prisc. pp. 589 and 999 P.; and Afran. ap. Prisc. p. 607 ib.), adj. [cis].
    I.
    On this side:

    citer agnus (ager) alligatus ad sacra erit, Cato ap. Prisc. pp. 599 and 989 P.: alter ulteriorem Galliam decernit cum Syriā, alter citeriorem,

    Cic. Prov. Cons. 15, 36:

    citerior provincia (i. e. Gallia Cisalpina),

    Caes. B. G. 1, 10:

    in Galliā citeriore,

    id. ib. 1, 24; Hirt. B. G. 8, 23; Suet. Caes. 56:

    citerior Hispania,

    Varr. R. R. 1, 57, 2; Cic. Att. 12, 37, 4; Nep. Cat. 2, 1; Plin. 3, 1, 2, § 6:

    Arabia,

    Plin. 6, 34, 39, § 213:

    Oceanus,

    Flor. 4, 12, 46:

    ripa,

    Vell. 2, 107, 1.—
    II.
    As that which is on this side is nearer to us than its opposite, lying near, near, close to.
    A.
    In space:

    (stella) ultima a caelo, citima terris,

    Cic. Rep. 6, 16, 16; id. Univ. 7 fin.:

    citima Persidis (sc. loca),

    Plin. 6, 34, 39, § 213. —
    2.
    Trop.:

    deduc orationem tuam de caelo ad haec citeriora,

    Cic. Rep. 1, 21, 34:

    quantā animi tranquillitate humana et citeriora considerat,

    id. Tusc. 5, 25, 71:

    ut ad haec citeriora veniam et notiora nobis,

    id. Leg. 3, 2, 4:

    nam citeriora nondum audiebamus,

    id. Fam. 2, 12, 1; Val. Max. 3, 8, 1; 9, 12, 6:

    citerioris vitae minister,

    private, domestic, Amm. 14, 1, 7.—
    B.
    In time (post-Aug.), earlier, sooner:

    Africano consulatus citerior legitimo tempore datus est,

    Val. Max. 8, 15, 1; 6, 3, 11:

    in antiquius citeriusve,

    Vell. 1, 17, 2:

    citeriore die (opp. longiore),

    Dig. 23, 4, 15.—
    C.
    In measure or degree, small, little:

    citerior tamen est poena quam scelus,

    Quint. Decl. 299; Val. Max. 8, 7, ext. 10.— Advv.: comp. cĭtĕrĭus, less:

    citerius debito resistere,

    Sen. Ira, 1, 16, 11; sup. cĭtĭmē, least, acc. to Prisc. p. 1016 P.—
    III.
    Hence,
    A.
    cī̆trā, adv. and prep. with acc., on this side, on the hither or nearer side (opp. to ultra; more freq. than cis, q. v.).
    1.
    Prop.
    (α).
    Adv.:

    (dextera) nec citra mota nec ultra,

    neither this way nor that, Ov. M. 5, 186; cf.:

    ultra citraque pervolare,

    Plin. 10, 23, 31, § 61:

    citra est Oglasa,

    id. 3, 6, 12, § 80; 6, 11, 12, § 30:

    citra fuere margines,

    id. 2, 17, 14, § 73.—
    (β).
    With acc.:

    Germani qui essent citra Rhenum,

    Caes. B. G. 6, 32:

    is locus est citra Leucadem stadia CXX.,

    Cic. Fam. 16, 2; so,

    citra Veliam,

    id. Att. 16, 7, 5:

    citra mare,

    Hor. S. 2, 8, 47:

    mare citra,

    id. ib. 1, 10, 31:

    citra flumen intercepti,

    Liv. 21, 48, 6:

    citra Tauri juga,

    id. 38, 48, 1 al. —

    With verbs of motion: ut exercitum citra flumen Rubiconem educeret,

    Cic. Phil. 6, 3, 5:

    ut omnes citra flumen eliceret,

    Caes. B. G. 6, 8; Liv. 21, 54, 4; Hor. S. 1, 1, 106.—
    2.
    (Acc. to citer, II.) Of that which takes [p. 345] place, or is within a fixed boundary, and yet does not reach that boundary, within, beneath, short of, less than.
    (α).
    Adv.:

    non erit necesse id usque a capite arcessere: saepe etiam citra licet,

    not so far, Cic. Top. 9, 39:

    paucis citra milibus lignatores ei occurrunt,

    Liv. 10, 25, 4:

    citra quam proxime fuerint (defectus lunae),

    Plin. 2, 13, 10, § 86:

    citra exsultare,

    id. 17, 22, 35, § 180: tela citra cadebant (i. e. did not reach the Romans), Tac. H. 3, 23.—
    (β).
    With acc.:

    nec a postremā syllabā citra tertiam,

    before the third syllable, Cic. Or. 18, 58 (cf. Quint. 1, 5, 30: acuta intra numerum trium syllabarum continetur); id. 8, 6, 76:

    cur Veneris stella numquam longius XLVI. portibus ab sole... abscedant, saepe citra eas ad solem reciprocent,

    Plin. 2, 17, 14, § 72; 2, 17, 15, § 77.—
    b.
    Trop.
    (α).
    Adv. of measure:

    neve domi praesume dapes et desine citra Quam capias paulo,

    Ov. A. A. 3, 757; cf.:

    culta citra quam debuit illa,

    id. P. 1, 7, 55.—
    (β).
    With acc.: pronepos ego regis aquarum;

    Nec virtus citra genus est,

    is not behind my family, Ov. M. 10, 607:

    glans cum citra satietatem data est,

    not to satiety, Col. 7, 6, 5; cf. id. 9, 13, 2; so,

    fatigationem,

    Cels. 1, 2; cf. Plin. 19, 8, 54, § 171:

    scelus,

    Ov. Tr. 5, 8, 23:

    citra necem tua constitit ira,

    id. ib. 2, 127:

    usus citra intellectum acrimoniae,

    Plin. 19, 8, 54, § 171. —
    c.
    In time (with acc. rare;

    perh. not anteAug.): citra Kalendas Octobris,

    Col. 2, 8, 3; cf. Gell. 12, 13:

    Trojana tempora,

    Ov. M. 8, 365:

    juventam,

    id. ib. 10, 84:

    temporis finem,

    Dig. 49, 16, 15.—
    3.
    Since the Aug. per. (most freq. in Quint. and Pliny the elder; in the former more than twenty times), in gen. of that which does not belong to, is without, or beyond something, without, aside from, apart from, except, without regard to, setting aside (for the class. sine, praeter; hence the Gloss.: aneu sine, absque, praeter, citra, Gloss. Cyr.; citra dicha, chôris, ektos, Gloss. Phil.); with acc.:

    citra hoc experimentum multa sunt, quae, etc.,

    Col. 2, 2, 20:

    plus usus sine doctrinā, quam citra usum doctrina valet,

    Quint. 12, 6, 4:

    Phidias in ebore longe citra aemulum,

    id. 12, 10, 9:

    vir bonus citra virtutem intellegi non potest,

    id. 12, 2, 1; so,

    accusationem,

    id. 7, 2, 26; 3, 8, 21; 7, 10, 3:

    tranare aquas citra docentem natura ipsa sciunt,

    id. 2, 16, 13:

    citra invidiam,

    Plin. 7, 29, 30, § 108:

    citra ullum aliud incommodum,

    id. 2, 51, 52, § 137:

    citra dolorem,

    id. 12, 17, 40, § 79; Plin. Ep. 2, 1, 4:

    morsum,

    Plin. 8, 38, 57, § 136:

    vulnus,

    id. 20, 21, 84, § 225 al.:

    citra fidem,

    Tac. Agr. 1:

    citra speciem aut delectationem,

    id. G. 16:

    citra Senatūs populique auctoritatem,

    Suet. Caes. 28:

    commoda emeritorum,

    id. Aug. 24:

    spem omnium fortuna cessit,

    Flor. 3, 1, 2:

    etiam citra spectaculorum dies,

    i.e. even out of the time of the established spectacles, Suet. Aug. 43:

    citra magnitudinem prope Ponto similis,

    excepting its size, Mel. 1, 19, 17; Tac. Agr. 10; Quint. 2, 4, 22; so id. 7, 2, 13; Dig. 3, 6, 9: lana tincta fuco citra purpuras placet, Ov. Fragm. ap. Quint. 12, 10, 75.—Citra sometimes follows its case, Hor. S. 1, 1, 107; 1, 10, 31.—
    B.
    cī̆trō, adv. (orig. dat. sing.), always in the connection and position ultro citroque, ultro et citro, ultro ac citro, or without copula ultro citro (not ultroque citroque), hither and thither, this way and that, here and there, to and fro, from both sides, backwards and forwards, reciprocally; Fr. par ci par là, ça et là (in good prose):

    ultro ac citro commeare,

    Varr. R. R. 3, 5, 16:

    sursum deorsum, ultro citro commeantibus,

    Cic. N. D. 2, 23, 84: ultro citroque commeare, Auct. B. Afr. 20; Plin. 2, 38, 38, § 104; * Suet. Calig. 19; Lucr. 4, 32:

    qui ultro citroque navigarent,

    Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170:

    cursare ultro et citro,

    id. Rosc. Am. 22, 60 (in Prisc. p. 1011 P., perh. only from memory written ultro citroque):

    bis ultro citroque transcurrerunt,

    Liv. 40, 40, 7 al.:

    cum saepe ultro citroque legati inter eos mitterentur,

    Caes. B. G. 1, 42; id. B. C. 1, 20; Liv. 5, 8, 6:

    multis verbis ultro citroque habitis,

    Cic. Rep. 6, 9, 9; cf. Liv. 9, 45, 2; 7, 9, 2:

    beneficiis ultro citro datis acceptisque,

    Cic. Off. 1, 17, 56:

    ut obsides ultro citroque darentur,

    Liv. 44, 23, 2:

    datā ultro citroque fide,

    id. 29, 23, 5:

    inplicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,

    Cic. Lael. 22, 85 Klotz N. cr.: alternatis ultro citro aestibus, Sen. Q. N. 4, 2, 29:

    ultro citroque versus,

    Amm. 30, 3, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > citer

См. также в других словарях:

  • culta — ausculta occulta …   Dictionnaire des rimes

  • Cruce Culta — Basisdaten Einwohner 1274 Einw. [1] Höhe 4.098 m Telefonvorwahl (+591) …   Deutsch Wikipedia

  • Odostomia culta — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastro …   Wikipedia

  • Digama culta — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

  • Poesía culta en la literatura medieval española — Saltar a navegación, búsqueda La aparición de una literatura medieval culta (tanto en prosa como en verso) va unida a la creación de los estudios generales, porque los conocimientos adquiridos en ellos se usarán para producir textos en castellano …   Wikipedia Español

  • PYRUS SEROTINA REHD. VAR. CULTA REHD. - ГРУША ПЕСЧАНАЯ — см. 372. Дерево. P. serotina Rehd. var. culta Rehd. Г. песчаная in Proc. Amer. Acad. I (1915) 231; in Sargent II (1914 1916) 263. Bailey III (1930) 2668. Васильченко (1957) 84. Дер. и куст. III (1955) 380. S у n. P. communis P sinensis C. Koch; P …   Справочник растений

  • José García Culta — José Eugenio García de Culta (Argentina, ¿? ¿?) Guerrillero artiguista que inició su carrera en 1812, en el Segundo Sitio de Montevideo y enarboló por primera vez en territorio oriental, la bandera blanca y celeste (Bandera de Argentina) creada… …   Wikipedia Español

  • Pyrus pyrifolia var. culta — japoninės kriaušės naminis varietetas statusas T sritis vardynas apibrėžtis Erškėtinių šeimos vaisinis kultūrinis augalas (Pyrus pyrifolia var. culta). atitikmenys: lot. Pyrus pyrifolia var. culta; Pyrus serotina var. culta angl. Asian pear;… …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

  • Pyrus serotina var. culta — japoninės kriaušės naminis varietetas statusas T sritis vardynas apibrėžtis Erškėtinių šeimos vaisinis kultūrinis augalas (Pyrus pyrifolia var. culta). atitikmenys: lot. Pyrus pyrifolia var. culta; Pyrus serotina var. culta angl. Asian pear;… …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

  • Lírica culta castellana — En literatura española, se conoce con el nombre de Lírica culta castellana a la poesía elaborada en las cortes de los reyes medievales Juan II de Castilla, Enrique IV de Castilla y Reyes Católicos, por parte de los caballeros que vivían en ellas… …   Wikipedia Español

  • Música culta — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar al a …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»