-
1 credibilis
crēdĭbĭlis, e croyable, vraisemblable, qu’on peut croire. - Cic. Verr. 5, 158 ; Or. 124. - credibile est, avec prop. inf.: il est croyable que. --- Cic. Nat. 2, 133 ; Quint. 2, 3, 5. - credibile est ut + sbj.: il est croyable que. --- Ter. Andr. 265. - avec int. indir. credibile non est quantum... Cic. Att. 2, 23, 4: il n'est pas croyable combien... --- cf. de Or. 2, 89 ; Att. 4, 5, 1. - [neutre subst.] credibili fortior, Ov. F. 3, 618: plus courageuse qu'on ne saurait croire. - aliquid credibile facere: rendre qqch croyable. --- Quint. 4, 2, 47; 4, 2, 110; 9, 1, 19; Just. 5, 5, 7. - vix credibile dictu, plures captivi quam qui caperent erant, Curt. 5, 13, 22: chose à peine croyable ! il y avait plus de prisonniers que d'hommes pour les prendre. - credibilior, Quint. 4, 2, 124.* * *crēdĭbĭlis, e croyable, vraisemblable, qu’on peut croire. - Cic. Verr. 5, 158 ; Or. 124. - credibile est, avec prop. inf.: il est croyable que. --- Cic. Nat. 2, 133 ; Quint. 2, 3, 5. - credibile est ut + sbj.: il est croyable que. --- Ter. Andr. 265. - avec int. indir. credibile non est quantum... Cic. Att. 2, 23, 4: il n'est pas croyable combien... --- cf. de Or. 2, 89 ; Att. 4, 5, 1. - [neutre subst.] credibili fortior, Ov. F. 3, 618: plus courageuse qu'on ne saurait croire. - aliquid credibile facere: rendre qqch croyable. --- Quint. 4, 2, 47; 4, 2, 110; 9, 1, 19; Just. 5, 5, 7. - vix credibile dictu, plures captivi quam qui caperent erant, Curt. 5, 13, 22: chose à peine croyable ! il y avait plus de prisonniers que d'hommes pour les prendre. - credibilior, Quint. 4, 2, 124.* * *Credibilis, et hoc credibile, pen. corr. Cic. Croyable.\Credibile est. Ouid. Il est croyable.\Fortior credibili. Ouid. Plus fort qu'on ne croiroit, ou qu'on n'eust creu. -
2 credibilis
credibilis credibilis, e вероятный -
3 credibilis
credibilis credibilis, e доверия заслуживающий -
4 credibilis
crēdibilis, e, Adi. m. Compar. (credo), glaublich, glaubhaft (Ggstz. incredibilis), vix credibili celeritate, Plin.: vix credibili modo, Plin.: cr. ratio (Grund), Quint.: sit tibi cr. sermo consuetaque verba, Ov. – alqd credibile facere, zB. quae credibilem faciunt expositionem, Quint.: ita quod exponebat ratione fecit credibile, Quint.: maxime animo tyranni credibile indicium Thraso nominatus fecit, Liv.: omnia enim credibilia in Alcibiade vigor ingenii et morum luxuria faciebat, Iustin. – nihil his credibilius fingi potest, Quint. – alqd pro credibili sumere, als glaublich annehmen, Cic. – credibile aliquid habere, etwas Glaubwürdiges haben, Cic. – est alqd credibile, zB. quid ea commemorem, quae nisi iis qui videre nemini credibilia sunt, Sall.: narrationes credibiles sint, Cic.: credibilis erit narratio ante omnia, si etc., Quint.: an credibile sit veneficium in noverca, Quint.: neque idem credibile est in dite et paupere, Quint. – credibile est (fit, videtur) m. folg. Acc. u. Infin., credibile erat neminem hoc ausum sine auctore, Plin. ep.: ita fit credibile deorum et hominum causā factum esse mundum, Cic.: credibile videbatur voluisse exire de vita, cum defendi non posset, Plin. ep.: eo sit credibilius illa ab oratore non ficta, Quint. – credibile est m. folg. ut u. Konj., hocine est credibile aut memorabile, tanta vecordia innata cuiquam ut siet, ut malis gaudeant, Ter. Andr. 625: non esse credibile, ut quem tantopere amaret ab eo invicem non diligeretur, Val. Max. 4, 1. ext. 2. – credibile est m. folg. indir. Fragesatz, non est credibile quid interesse mihi sit visum inter eum, qui tum erat et qui anno ante fuerat, Cic. de or. 2, 89. – vix credibile est, zB. magnum narras, vix credibile, Hor.: quod credibile vix esset (parenthetisch), Cic.: u. m. folg. 2. Supin., zB. vix credibile dictu (parenthetisch), Curt.: vix credibile memoratu est, quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit, Tac. hist. 2, 73. – neutr. subst., credibili fortior illa fuit, als man glauben sollte, Ov.: u. so multa credibili tulimus maiora, Ov.: in Prosa im Plur., credibilium genera sunt tria, Quint.: veris credibilia praeferre, Quint.: utri magis credibilia dixerint, Quint.
-
5 credibilis
crēdibilis, e, Adi. m. Compar. (credo), glaublich, glaubhaft (Ggstz. incredibilis), vix credibili celeritate, Plin.: vix credibili modo, Plin.: cr. ratio (Grund), Quint.: sit tibi cr. sermo consuetaque verba, Ov. – alqd credibile facere, zB. quae credibilem faciunt expositionem, Quint.: ita quod exponebat ratione fecit credibile, Quint.: maxime animo tyranni credibile indicium Thraso nominatus fecit, Liv.: omnia enim credibilia in Alcibiade vigor ingenii et morum luxuria faciebat, Iustin. – nihil his credibilius fingi potest, Quint. – alqd pro credibili sumere, als glaublich annehmen, Cic. – credibile aliquid habere, etwas Glaubwürdiges haben, Cic. – est alqd credibile, zB. quid ea commemorem, quae nisi iis qui videre nemini credibilia sunt, Sall.: narrationes credibiles sint, Cic.: credibilis erit narratio ante omnia, si etc., Quint.: an credibile sit veneficium in noverca, Quint.: neque idem credibile est in dite et paupere, Quint. – credibile est (fit, videtur) m. folg. Acc. u. Infin., credibile erat neminem hoc ausum sine auctore, Plin. ep.: ita fit credibile deorum et hominum causā factum esse mundum, Cic.: credibile videbatur voluisse exire de vita, cum defendi non posset, Plin. ep.: eo sit credibilius illa ab oratore non ficta, Quint. – credibile est m. folg. ut u. Konj., hocine est credibile aut memorabile, tanta vecordia innata cuiquam ut siet, ut malis gaudeant,————Ter. Andr. 625: non esse credibile, ut quem tantopere amaret ab eo invicem non diligeretur, Val. Max. 4, 1. ext. 2. – credibile est m. folg. indir. Fragesatz, non est credibile quid interesse mihi sit visum inter eum, qui tum erat et qui anno ante fuerat, Cic. de or. 2, 89. – vix credibile est, zB. magnum narras, vix credibile, Hor.: quod credibile vix esset (parenthetisch), Cic.: u. m. folg. 2. Supin., zB. vix credibile dictu (parenthetisch), Curt.: vix credibile memoratu est, quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit, Tac. hist. 2, 73. – neutr. subst., credibili fortior illa fuit, als man glauben sollte, Ov.: u. so multa credibili tulimus maiora, Ov.: in Prosa im Plur., credibilium genera sunt tria, Quint.: veris credibilia praeferre, Quint.: utri magis credibilia dixerint, Quint.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > credibilis
-
6 crēdibilis
crēdibilis e, adj. [credo], to be believed, worthy of belief, likely, credible: Hocine, ut, etc., T.: crimen: narrationes: magnum narras, vix credibile, H.: non est credibile, quid sit, etc.: patiens supra quam cuiquam credibile est, S.: credibili maiora, incredibly great, O.: vix credibile dictu, Cu.* * *credibilis, credibile ADJcredible/trustworthy/believable/plausible/convincing/likely/probable/conceivable -
7 credibilis
crēdibilis, e [ credo ]вероятный, заслуживающий доверия (narratio C, Q)c. ratio Q — вероятное основаниеaliquid pro credibili sumere C — признать что-л. вероятным (правдоподобным) -
8 credibilis
crēdĭbĭlis, e, adj. [credo], worthy of belief, credible:credibile est quod sine ullo teste auditoris opinione firmatur,
Cic. Inv. 1, 30, 48 (class. in prose and poetry):tametsi verissimum esse intellegebam, tamen credibile fore non arbitrabar,
id. Verr. 2, 5, 61, § 158:narrationes,
id. Or. 36, 124; cf. Quint. 4, 2, 52:imago rerum,
id. 4, 2, 123:ratio,
id. 5, 12, 13:suspicio,
id. 9, 2, 90 et saep.: magnum narras, vix credibile, * Hor. S. 1, 9, 52; cf.:vix credibile dictu,
Curt. 5, 13, 22: credibile est, with acc. and inf., Quint. 2, 3, 5; 5, 6, 2; 5, 10, 19 al.:credibili fortior illa fuit,
Ov. F. 3, 618; cf. id. Tr. 1, 5, 49:aliquid credibile facere,
Quint. 4, 2, 47; 4, 2, 110; 9, 1, 19; Just. 5, 5, 7:animo tyranni credibile judicium facere,
Liv. 24, 5, 13.— Comp., Quint. 4, 2, 124; 6, 3, 4.— Adv.: crēdĭbĭlĭter, credibly, Cic. Deiot. 6, 17; Quint. 2, 15, 36; 3, 11, 1 al. -
9 credibilis
вероятный (1. 13 D. 22, 3. 1. 63 D. 24, 1).Латинско-русский словарь к источникам римского права > credibilis
-
10 credibilis
, credibile (m = f,n)вероятный, правдоподобный -
11 in-crēdibilis
in-crēdibilis e, adj., not to be believed, incredible, beyond belief, extraordinary, unparalleled: lenitas, Cs.: res: rerum fama, V.: incredibile hoc mi obtigit, T.: incredibile est, quam multa fuerint: incredibili modo, H.: incredibile memoratu est, quam, etc., S. -
12 incredibilis
in-crēdibilis, e, I) passiv: A) unglaublich (Ggstz. credibilis), a) eig.: auditu, Cic.: dictu, Cic. u. Nep., od. memoratu, Sall.: dictu audituque m. folg. Acc. u. Infin., Curt. 10, 5 (14), 3: incredibile dictu est, ut etc., Iustin. 12, 9, 8: incredibile hoc mihi obtigit, unerwartet, Ter.: incredibile quantum, ungemein, Iustin.: Compar., atque hoc quoque incredibile est, immo incredibilius, Sen. – subst., incrēdibilia, ium, n., unglaubliche Dinge, Sall. u. Sen. – b) übtr., unglaublich = außerordentlich, celeritas, Vell.: fides, vis ingenii, Cic.: furor, Cic. u. Vell. – B) unglaubwürdig, keinen Glauben verdienend, unzuverlässig, v. Pers., Plaut. Bacch. 614. – II) aktiv = ungläubig, Ps. Apul. Ascl. 28 u. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 332 f.).
-
13 incredibilis
in-crēdibilis, e, I) passiv: A) unglaublich (Ggstz. credibilis), a) eig.: auditu, Cic.: dictu, Cic. u. Nep., od. memoratu, Sall.: dictu audituque m. folg. Acc. u. Infin., Curt. 10, 5 (14), 3: incredibile dictu est, ut etc., Iustin. 12, 9, 8: incredibile hoc mihi obtigit, unerwartet, Ter.: incredibile quantum, ungemein, Iustin.: Compar., atque hoc quoque incredibile est, immo incredibilius, Sen. – subst., incrēdibilia, ium, n., unglaubliche Dinge, Sall. u. Sen. – b) übtr., unglaublich = außerordentlich, celeritas, Vell.: fides, vis ingenii, Cic.: furor, Cic. u. Vell. – B) unglaubwürdig, keinen Glauben verdienend, unzuverlässig, v. Pers., Plaut. Bacch. 614. – II) aktiv = ungläubig, Ps. Apul. Ascl. 28 u. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 332 f.).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incredibilis
-
14 credibiliter
crēdibiliter [ credibilis ]вероятным образом, правдоподобно C, Q, Aug -
15 ductus
I a, um part. pf. к duco II ductus, ūs m. [ duco ]1) ведение (d. falcis Col)2) сморщивание, искривление, искажение ( labearum AG)3) рисунок, начертание, форма (litterae Col, Q)5) черты, выражение ( oris C)6) направление, ход ( macularum PM)7) предводительствование, командованиеalicujus ductu C, Cs etc. — под чьим-л. командованием8) отвод (aquarum C etc.); тж. водоотводный канал PJ, Frontin9) последовательность, внутренняя связь10) ритор. период Q -
16 incredibilis
in-crēdibilis, e1) невероятный (i. auditu C, QC); неимоверный, необычайный (furor C, VP)2) не заслуживающий доверия, ненадёжный ( homo Pl)3) не верящий, неверующий Eccl -
17 memorabilis
-
18 credibiliter
crēdibiliter, Adv. m. Compar. (credibilis), glaublich, auf glaubliche Art, Cic. Deiot. 17. Quint. 2, 15, 36 u.a. – Compar., Augustin. de civ. dei 9, 15; 13, 18 u. ö.
-
19 credibiliter
crēdibiliter, Adv. m. Compar. (credibilis), glaublich, auf glaubliche Art, Cic. Deiot. 17. Quint. 2, 15, 36 u.a. – Compar., Augustin. de civ. dei 9, 15; 13, 18 u. ö.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > credibiliter
-
20 crēdibiliter
crēdibiliter adv. [credibilis], credibly.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
credibilis — index credible Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Fabula credibilis — Die Sage (v. ahd. saga, „Gesagtes“; Prägung durch die Brüder Grimm) ist eine zunächst auf mündlicher Überlieferung basierende, kurze Erzählung von unglaubhaften, fantastischen Ereignissen, die aber als Wahrheitsbericht aufgebaut ist oder auf… … Deutsch Wikipedia
crédible — [ kredibl ] adj. • XVe, repris v. 1965; de crédibilité, d apr. l angl. credible ♦ Anglic. Qui est digne de confiance, mérite d être cru. Personne crédible. Il n est pas crédible. ⇒ fiable. Nouvelle de source crédible. Histoire crédible. ⇒… … Encyclopédie Universelle
credibil — CREDÍBIL, Ă, credibili, e, adj. Care poate fi crezut; verosimil. – Din lat. credibilis, e. Trimis de LauraGellner, 31.07.2004. Sursa: DEX 98 Credibil ≠ incredibil Trimis de siveco, 03.08.2004. Sursa: Antonime CREDÍBIL adj. v. plauzibil.… … Dicționar Român
credible — I. Credible, com. gen. pen. Croyable, et creable. Credibilis. L Italien aussi dit Credibile, et l Espagnol par syncope, Creyble. II. Credible, ou creable, ou croyable, Credibilis … Thresor de la langue françoyse
Credible — Cred i*ble (kr[e^]d [i^]*b l), a. [L. credibilis, fr. credere. See {Creed}.] Capable of being credited or believed; worthy of belief; entitled to confidence; trustworthy. [1913 Webster] Things are made credible either by the known condition and… … The Collaborative International Dictionary of English
credible — adjective Etymology: Middle English, from Latin credibilis, from credere Date: 14th century 1. offering reasonable grounds for being believed < a credible account of an accident > < credible witnesses > 2. of sufficient … New Collegiate Dictionary
incredible — adjective Etymology: Middle English, from Latin incredibilis, from in + credibilis credible Date: 15th century 1. too extraordinary and improbable to be believed < making incredible claims > 2. amazing, extraordinary < incredible skill > < an… … New Collegiate Dictionary
Kaptol (Slawonien) — Kaptol … Deutsch Wikipedia
credible — credibility, credibleness, n. credibly, adv. /kred euh beuhl/, adj. 1. capable of being believed; believable: a credible statement. 2. worthy of belief or confidence; trustworthy: a credible witness. [1350 1400; ME ( < MF) < L credibilis, equiv.… … Universalium
Kalocsa-Bacs — Archdiocese of Kalocsa Bacs † Catholic Encyclopedia ► Archdiocese of Kalocsa Bacs (Colocensis et Bachiensis.) This archdiocese embraces within its territories an archdiocese and a diocese founded by St. Stephen of Hungary in 1010 … Catholic encyclopedia