-
1 credibilis
crēdibilis, e, Adi. m. Compar. (credo), glaublich, glaubhaft (Ggstz. incredibilis), vix credibili celeritate, Plin.: vix credibili modo, Plin.: cr. ratio (Grund), Quint.: sit tibi cr. sermo consuetaque verba, Ov. – alqd credibile facere, zB. quae credibilem faciunt expositionem, Quint.: ita quod exponebat ratione fecit credibile, Quint.: maxime animo tyranni credibile indicium Thraso nominatus fecit, Liv.: omnia enim credibilia in Alcibiade vigor ingenii et morum luxuria faciebat, Iustin. – nihil his credibilius fingi potest, Quint. – alqd pro credibili sumere, als glaublich annehmen, Cic. – credibile aliquid habere, etwas Glaubwürdiges haben, Cic. – est alqd credibile, zB. quid ea commemorem, quae nisi iis qui videre nemini credibilia sunt, Sall.: narrationes credibiles sint, Cic.: credibilis erit narratio ante omnia, si etc., Quint.: an credibile sit veneficium in noverca, Quint.: neque idem credibile est in dite et paupere, Quint. – credibile est (fit, videtur) m. folg. Acc. u. Infin., credibile erat neminem hoc ausum sine auctore, Plin. ep.: ita fit credibile deorum et hominum causā factum esse mundum, Cic.: credibile videbatur voluisse exire de vita, cum defendi non posset, Plin. ep.: eo sit credibilius illa ab oratore non ficta, Quint. – credibile est m. folg. ut u. Konj., hocine est credibile aut memorabile, tanta vecordia innata cuiquam ut siet, ut malis gaudeant, Ter. Andr. 625: non esse credibile, ut quem tantopere amaret ab eo invicem non diligeretur, Val. Max. 4, 1. ext. 2. – credibile est m. folg. indir. Fragesatz, non est credibile quid interesse mihi sit visum inter eum, qui tum erat et qui anno ante fuerat, Cic. de or. 2, 89. – vix credibile est, zB. magnum narras, vix credibile, Hor.: quod credibile vix esset (parenthetisch), Cic.: u. m. folg. 2. Supin., zB. vix credibile dictu (parenthetisch), Curt.: vix credibile memoratu est, quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit, Tac. hist. 2, 73. – neutr. subst., credibili fortior illa fuit, als man glauben sollte, Ov.: u. so multa credibili tulimus maiora, Ov.: in Prosa im Plur., credibilium genera sunt tria, Quint.: veris credibilia praeferre, Quint.: utri magis credibilia dixerint, Quint.
-
2 credibilis
crēdibilis, e, Adi. m. Compar. (credo), glaublich, glaubhaft (Ggstz. incredibilis), vix credibili celeritate, Plin.: vix credibili modo, Plin.: cr. ratio (Grund), Quint.: sit tibi cr. sermo consuetaque verba, Ov. – alqd credibile facere, zB. quae credibilem faciunt expositionem, Quint.: ita quod exponebat ratione fecit credibile, Quint.: maxime animo tyranni credibile indicium Thraso nominatus fecit, Liv.: omnia enim credibilia in Alcibiade vigor ingenii et morum luxuria faciebat, Iustin. – nihil his credibilius fingi potest, Quint. – alqd pro credibili sumere, als glaublich annehmen, Cic. – credibile aliquid habere, etwas Glaubwürdiges haben, Cic. – est alqd credibile, zB. quid ea commemorem, quae nisi iis qui videre nemini credibilia sunt, Sall.: narrationes credibiles sint, Cic.: credibilis erit narratio ante omnia, si etc., Quint.: an credibile sit veneficium in noverca, Quint.: neque idem credibile est in dite et paupere, Quint. – credibile est (fit, videtur) m. folg. Acc. u. Infin., credibile erat neminem hoc ausum sine auctore, Plin. ep.: ita fit credibile deorum et hominum causā factum esse mundum, Cic.: credibile videbatur voluisse exire de vita, cum defendi non posset, Plin. ep.: eo sit credibilius illa ab oratore non ficta, Quint. – credibile est m. folg. ut u. Konj., hocine est credibile aut memorabile, tanta vecordia innata cuiquam ut siet, ut malis gaudeant,————Ter. Andr. 625: non esse credibile, ut quem tantopere amaret ab eo invicem non diligeretur, Val. Max. 4, 1. ext. 2. – credibile est m. folg. indir. Fragesatz, non est credibile quid interesse mihi sit visum inter eum, qui tum erat et qui anno ante fuerat, Cic. de or. 2, 89. – vix credibile est, zB. magnum narras, vix credibile, Hor.: quod credibile vix esset (parenthetisch), Cic.: u. m. folg. 2. Supin., zB. vix credibile dictu (parenthetisch), Curt.: vix credibile memoratu est, quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit, Tac. hist. 2, 73. – neutr. subst., credibili fortior illa fuit, als man glauben sollte, Ov.: u. so multa credibili tulimus maiora, Ov.: in Prosa im Plur., credibilium genera sunt tria, Quint.: veris credibilia praeferre, Quint.: utri magis credibilia dixerint, Quint.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > credibilis
-
3 incredibilis
in-crēdibilis, e, I) passiv: A) unglaublich (Ggstz. credibilis), a) eig.: auditu, Cic.: dictu, Cic. u. Nep., od. memoratu, Sall.: dictu audituque m. folg. Acc. u. Infin., Curt. 10, 5 (14), 3: incredibile dictu est, ut etc., Iustin. 12, 9, 8: incredibile hoc mihi obtigit, unerwartet, Ter.: incredibile quantum, ungemein, Iustin.: Compar., atque hoc quoque incredibile est, immo incredibilius, Sen. – subst., incrēdibilia, ium, n., unglaubliche Dinge, Sall. u. Sen. – b) übtr., unglaublich = außerordentlich, celeritas, Vell.: fides, vis ingenii, Cic.: furor, Cic. u. Vell. – B) unglaubwürdig, keinen Glauben verdienend, unzuverlässig, v. Pers., Plaut. Bacch. 614. – II) aktiv = ungläubig, Ps. Apul. Ascl. 28 u. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 332 f.).
-
4 incredibilis
in-crēdibilis, e, I) passiv: A) unglaublich (Ggstz. credibilis), a) eig.: auditu, Cic.: dictu, Cic. u. Nep., od. memoratu, Sall.: dictu audituque m. folg. Acc. u. Infin., Curt. 10, 5 (14), 3: incredibile dictu est, ut etc., Iustin. 12, 9, 8: incredibile hoc mihi obtigit, unerwartet, Ter.: incredibile quantum, ungemein, Iustin.: Compar., atque hoc quoque incredibile est, immo incredibilius, Sen. – subst., incrēdibilia, ium, n., unglaubliche Dinge, Sall. u. Sen. – b) übtr., unglaublich = außerordentlich, celeritas, Vell.: fides, vis ingenii, Cic.: furor, Cic. u. Vell. – B) unglaubwürdig, keinen Glauben verdienend, unzuverlässig, v. Pers., Plaut. Bacch. 614. – II) aktiv = ungläubig, Ps. Apul. Ascl. 28 u. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 332 f.).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incredibilis
-
5 credibiliter
crēdibiliter, Adv. m. Compar. (credibilis), glaublich, auf glaubliche Art, Cic. Deiot. 17. Quint. 2, 15, 36 u.a. – Compar., Augustin. de civ. dei 9, 15; 13, 18 u. ö.
-
6 credibiliter
crēdibiliter, Adv. m. Compar. (credibilis), glaublich, auf glaubliche Art, Cic. Deiot. 17. Quint. 2, 15, 36 u.a. – Compar., Augustin. de civ. dei 9, 15; 13, 18 u. ö.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > credibiliter
См. также в других словарях:
credibilis — index credible Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Fabula credibilis — Die Sage (v. ahd. saga, „Gesagtes“; Prägung durch die Brüder Grimm) ist eine zunächst auf mündlicher Überlieferung basierende, kurze Erzählung von unglaubhaften, fantastischen Ereignissen, die aber als Wahrheitsbericht aufgebaut ist oder auf… … Deutsch Wikipedia
crédible — [ kredibl ] adj. • XVe, repris v. 1965; de crédibilité, d apr. l angl. credible ♦ Anglic. Qui est digne de confiance, mérite d être cru. Personne crédible. Il n est pas crédible. ⇒ fiable. Nouvelle de source crédible. Histoire crédible. ⇒… … Encyclopédie Universelle
credibil — CREDÍBIL, Ă, credibili, e, adj. Care poate fi crezut; verosimil. – Din lat. credibilis, e. Trimis de LauraGellner, 31.07.2004. Sursa: DEX 98 Credibil ≠ incredibil Trimis de siveco, 03.08.2004. Sursa: Antonime CREDÍBIL adj. v. plauzibil.… … Dicționar Român
credible — I. Credible, com. gen. pen. Croyable, et creable. Credibilis. L Italien aussi dit Credibile, et l Espagnol par syncope, Creyble. II. Credible, ou creable, ou croyable, Credibilis … Thresor de la langue françoyse
Credible — Cred i*ble (kr[e^]d [i^]*b l), a. [L. credibilis, fr. credere. See {Creed}.] Capable of being credited or believed; worthy of belief; entitled to confidence; trustworthy. [1913 Webster] Things are made credible either by the known condition and… … The Collaborative International Dictionary of English
credible — adjective Etymology: Middle English, from Latin credibilis, from credere Date: 14th century 1. offering reasonable grounds for being believed < a credible account of an accident > < credible witnesses > 2. of sufficient … New Collegiate Dictionary
incredible — adjective Etymology: Middle English, from Latin incredibilis, from in + credibilis credible Date: 15th century 1. too extraordinary and improbable to be believed < making incredible claims > 2. amazing, extraordinary < incredible skill > < an… … New Collegiate Dictionary
Kaptol (Slawonien) — Kaptol … Deutsch Wikipedia
credible — credibility, credibleness, n. credibly, adv. /kred euh beuhl/, adj. 1. capable of being believed; believable: a credible statement. 2. worthy of belief or confidence; trustworthy: a credible witness. [1350 1400; ME ( < MF) < L credibilis, equiv.… … Universalium
Kalocsa-Bacs — Archdiocese of Kalocsa Bacs † Catholic Encyclopedia ► Archdiocese of Kalocsa Bacs (Colocensis et Bachiensis.) This archdiocese embraces within its territories an archdiocese and a diocese founded by St. Stephen of Hungary in 1010 … Catholic encyclopedia