Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

crēdĭbĭlis

  • 1 credibilis

    crēdĭbĭlis, e croyable, vraisemblable, qu’on peut croire.    - Cic. Verr. 5, 158 ; Or. 124.    - credibile est, avec prop. inf.: il est croyable que. --- Cic. Nat. 2, 133 ; Quint. 2, 3, 5.    - credibile est ut + sbj.: il est croyable que. --- Ter. Andr. 265.    - avec int. indir. credibile non est quantum... Cic. Att. 2, 23, 4: il n'est pas croyable combien... --- cf. de Or. 2, 89 ; Att. 4, 5, 1.    - [neutre subst.] credibili fortior, Ov. F. 3, 618: plus courageuse qu'on ne saurait croire.    - aliquid credibile facere: rendre qqch croyable. --- Quint. 4, 2, 47; 4, 2, 110; 9, 1, 19; Just. 5, 5, 7.    - vix credibile dictu, plures captivi quam qui caperent erant, Curt. 5, 13, 22: chose à peine croyable ! il y avait plus de prisonniers que d'hommes pour les prendre.    - credibilior, Quint. 4, 2, 124.
    * * *
    crēdĭbĭlis, e croyable, vraisemblable, qu’on peut croire.    - Cic. Verr. 5, 158 ; Or. 124.    - credibile est, avec prop. inf.: il est croyable que. --- Cic. Nat. 2, 133 ; Quint. 2, 3, 5.    - credibile est ut + sbj.: il est croyable que. --- Ter. Andr. 265.    - avec int. indir. credibile non est quantum... Cic. Att. 2, 23, 4: il n'est pas croyable combien... --- cf. de Or. 2, 89 ; Att. 4, 5, 1.    - [neutre subst.] credibili fortior, Ov. F. 3, 618: plus courageuse qu'on ne saurait croire.    - aliquid credibile facere: rendre qqch croyable. --- Quint. 4, 2, 47; 4, 2, 110; 9, 1, 19; Just. 5, 5, 7.    - vix credibile dictu, plures captivi quam qui caperent erant, Curt. 5, 13, 22: chose à peine croyable ! il y avait plus de prisonniers que d'hommes pour les prendre.    - credibilior, Quint. 4, 2, 124.
    * * *
        Credibilis, et hoc credibile, pen. corr. Cic. Croyable.
    \
        Credibile est. Ouid. Il est croyable.
    \
        Fortior credibili. Ouid. Plus fort qu'on ne croiroit, ou qu'on n'eust creu.

    Dictionarium latinogallicum > credibilis

  • 2 credibilis

    credibilis credibilis, e вероятный

    Латинско-русский словарь > credibilis

  • 3 credibilis

    credibilis credibilis, e доверия заслуживающий

    Латинско-русский словарь > credibilis

  • 4 credibilis

    crēdibilis, e, Adi. m. Compar. (credo), glaublich, glaubhaft (Ggstz. incredibilis), vix credibili celeritate, Plin.: vix credibili modo, Plin.: cr. ratio (Grund), Quint.: sit tibi cr. sermo consuetaque verba, Ov. – alqd credibile facere, zB. quae credibilem faciunt expositionem, Quint.: ita quod exponebat ratione fecit credibile, Quint.: maxime animo tyranni credibile indicium Thraso nominatus fecit, Liv.: omnia enim credibilia in Alcibiade vigor ingenii et morum luxuria faciebat, Iustin. – nihil his credibilius fingi potest, Quint. – alqd pro credibili sumere, als glaublich annehmen, Cic. – credibile aliquid habere, etwas Glaubwürdiges haben, Cic. – est alqd credibile, zB. quid ea commemorem, quae nisi iis qui videre nemini credibilia sunt, Sall.: narrationes credibiles sint, Cic.: credibilis erit narratio ante omnia, si etc., Quint.: an credibile sit veneficium in noverca, Quint.: neque idem credibile est in dite et paupere, Quint. – credibile est (fit, videtur) m. folg. Acc. u. Infin., credibile erat neminem hoc ausum sine auctore, Plin. ep.: ita fit credibile deorum et hominum causā factum esse mundum, Cic.: credibile videbatur voluisse exire de vita, cum defendi non posset, Plin. ep.: eo sit credibilius illa ab oratore non ficta, Quint. – credibile est m. folg. ut u. Konj., hocine est credibile aut memorabile, tanta vecordia innata cuiquam ut siet, ut malis gaudeant, Ter. Andr. 625: non esse credibile, ut quem tantopere amaret ab eo invicem non diligeretur, Val. Max. 4, 1. ext. 2. – credibile est m. folg. indir. Fragesatz, non est credibile quid interesse mihi sit visum inter eum, qui tum erat et qui anno ante fuerat, Cic. de or. 2, 89. – vix credibile est, zB. magnum narras, vix credibile, Hor.: quod credibile vix esset (parenthetisch), Cic.: u. m. folg. 2. Supin., zB. vix credibile dictu (parenthetisch), Curt.: vix credibile memoratu est, quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit, Tac. hist. 2, 73. – neutr. subst., credibili fortior illa fuit, als man glauben sollte, Ov.: u. so multa credibili tulimus maiora, Ov.: in Prosa im Plur., credibilium genera sunt tria, Quint.: veris credibilia praeferre, Quint.: utri magis credibilia dixerint, Quint.

    lateinisch-deutsches > credibilis

  • 5 credibilis

    crēdibilis, e, Adi. m. Compar. (credo), glaublich, glaubhaft (Ggstz. incredibilis), vix credibili celeritate, Plin.: vix credibili modo, Plin.: cr. ratio (Grund), Quint.: sit tibi cr. sermo consuetaque verba, Ov. – alqd credibile facere, zB. quae credibilem faciunt expositionem, Quint.: ita quod exponebat ratione fecit credibile, Quint.: maxime animo tyranni credibile indicium Thraso nominatus fecit, Liv.: omnia enim credibilia in Alcibiade vigor ingenii et morum luxuria faciebat, Iustin. – nihil his credibilius fingi potest, Quint. – alqd pro credibili sumere, als glaublich annehmen, Cic. – credibile aliquid habere, etwas Glaubwürdiges haben, Cic. – est alqd credibile, zB. quid ea commemorem, quae nisi iis qui videre nemini credibilia sunt, Sall.: narrationes credibiles sint, Cic.: credibilis erit narratio ante omnia, si etc., Quint.: an credibile sit veneficium in noverca, Quint.: neque idem credibile est in dite et paupere, Quint. – credibile est (fit, videtur) m. folg. Acc. u. Infin., credibile erat neminem hoc ausum sine auctore, Plin. ep.: ita fit credibile deorum et hominum causā factum esse mundum, Cic.: credibile videbatur voluisse exire de vita, cum defendi non posset, Plin. ep.: eo sit credibilius illa ab oratore non ficta, Quint. – credibile est m. folg. ut u. Konj., hocine est credibile aut memorabile, tanta vecordia innata cuiquam ut siet, ut malis gaudeant,
    ————
    Ter. Andr. 625: non esse credibile, ut quem tantopere amaret ab eo invicem non diligeretur, Val. Max. 4, 1. ext. 2. – credibile est m. folg. indir. Fragesatz, non est credibile quid interesse mihi sit visum inter eum, qui tum erat et qui anno ante fuerat, Cic. de or. 2, 89. – vix credibile est, zB. magnum narras, vix credibile, Hor.: quod credibile vix esset (parenthetisch), Cic.: u. m. folg. 2. Supin., zB. vix credibile dictu (parenthetisch), Curt.: vix credibile memoratu est, quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit, Tac. hist. 2, 73. – neutr. subst., credibili fortior illa fuit, als man glauben sollte, Ov.: u. so multa credibili tulimus maiora, Ov.: in Prosa im Plur., credibilium genera sunt tria, Quint.: veris credibilia praeferre, Quint.: utri magis credibilia dixerint, Quint.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > credibilis

  • 6 crēdibilis

        crēdibilis e, adj.    [credo], to be believed, worthy of belief, likely, credible: Hocine, ut, etc., T.: crimen: narrationes: magnum narras, vix credibile, H.: non est credibile, quid sit, etc.: patiens supra quam cuiquam credibile est, S.: credibili maiora, incredibly great, O.: vix credibile dictu, Cu.
    * * *
    credibilis, credibile ADJ
    credible/trustworthy/believable/plausible/convincing/likely/probable/conceivable

    Latin-English dictionary > crēdibilis

  • 7 credibilis

    crēdibilis, e [ credo ]
    вероятный, заслуживающий доверия (narratio C, Q)
    aliquid pro credibili sumere C — признать что-л. вероятным (правдоподобным)

    Латинско-русский словарь > credibilis

  • 8 credibilis

    crēdĭbĭlis, e, adj. [credo], worthy of belief, credible:

    credibile est quod sine ullo teste auditoris opinione firmatur,

    Cic. Inv. 1, 30, 48 (class. in prose and poetry):

    tametsi verissimum esse intellegebam, tamen credibile fore non arbitrabar,

    id. Verr. 2, 5, 61, § 158:

    narrationes,

    id. Or. 36, 124; cf. Quint. 4, 2, 52:

    imago rerum,

    id. 4, 2, 123:

    ratio,

    id. 5, 12, 13:

    suspicio,

    id. 9, 2, 90 et saep.: magnum narras, vix credibile, * Hor. S. 1, 9, 52; cf.:

    vix credibile dictu,

    Curt. 5, 13, 22: credibile est, with acc. and inf., Quint. 2, 3, 5; 5, 6, 2; 5, 10, 19 al.:

    credibili fortior illa fuit,

    Ov. F. 3, 618; cf. id. Tr. 1, 5, 49:

    aliquid credibile facere,

    Quint. 4, 2, 47; 4, 2, 110; 9, 1, 19; Just. 5, 5, 7:

    animo tyranni credibile judicium facere,

    Liv. 24, 5, 13.— Comp., Quint. 4, 2, 124; 6, 3, 4.— Adv.: crēdĭbĭlĭter, credibly, Cic. Deiot. 6, 17; Quint. 2, 15, 36; 3, 11, 1 al.

    Lewis & Short latin dictionary > credibilis

  • 9 credibilis

    вероятный (1. 13 D. 22, 3. 1. 63 D. 24, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > credibilis

  • 10 credibilis

    , credibile (m = f,n)
      вероятный, правдоподобный

    Dictionary Latin-Russian new > credibilis

  • 11 in-crēdibilis

        in-crēdibilis e, adj.,    not to be believed, incredible, beyond belief, extraordinary, unparalleled: lenitas, Cs.: res: rerum fama, V.: incredibile hoc mi obtigit, T.: incredibile est, quam multa fuerint: incredibili modo, H.: incredibile memoratu est, quam, etc., S.

    Latin-English dictionary > in-crēdibilis

  • 12 Правдоподобный

    - credibilis; credulus; probabilis; verisimilis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Правдоподобный

  • 13 incredibilis

    in-crēdibilis, e, I) passiv: A) unglaublich (Ggstz. credibilis), a) eig.: auditu, Cic.: dictu, Cic. u. Nep., od. memoratu, Sall.: dictu audituque m. folg. Acc. u. Infin., Curt. 10, 5 (14), 3: incredibile dictu est, ut etc., Iustin. 12, 9, 8: incredibile hoc mihi obtigit, unerwartet, Ter.: incredibile quantum, ungemein, Iustin.: Compar., atque hoc quoque incredibile est, immo incredibilius, Sen. – subst., incrēdibilia, ium, n., unglaubliche Dinge, Sall. u. Sen. – b) übtr., unglaublich = außerordentlich, celeritas, Vell.: fides, vis ingenii, Cic.: furor, Cic. u. Vell. – B) unglaubwürdig, keinen Glauben verdienend, unzuverlässig, v. Pers., Plaut. Bacch. 614. – II) aktiv = ungläubig, Ps. Apul. Ascl. 28 u. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 332 f.).

    lateinisch-deutsches > incredibilis

  • 14 incredibilis

    in-crēdibilis, e, I) passiv: A) unglaublich (Ggstz. credibilis), a) eig.: auditu, Cic.: dictu, Cic. u. Nep., od. memoratu, Sall.: dictu audituque m. folg. Acc. u. Infin., Curt. 10, 5 (14), 3: incredibile dictu est, ut etc., Iustin. 12, 9, 8: incredibile hoc mihi obtigit, unerwartet, Ter.: incredibile quantum, ungemein, Iustin.: Compar., atque hoc quoque incredibile est, immo incredibilius, Sen. – subst., incrēdibilia, ium, n., unglaubliche Dinge, Sall. u. Sen. – b) übtr., unglaublich = außerordentlich, celeritas, Vell.: fides, vis ingenii, Cic.: furor, Cic. u. Vell. – B) unglaubwürdig, keinen Glauben verdienend, unzuverlässig, v. Pers., Plaut. Bacch. 614. – II) aktiv = ungläubig, Ps. Apul. Ascl. 28 u. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 332 f.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incredibilis

  • 15 credibiliter

    crēdibiliter [ credibilis ]
    вероятным образом, правдоподобно C, Q, Aug

    Латинско-русский словарь > credibiliter

  • 16 ductus

    I a, um part. pf. к duco II ductus, ūs m. [ duco ]
    1) ведение (d. falcis Col)
    2) сморщивание, искривление, искажение ( labearum AG)
    3) рисунок, начертание, форма (litterae Col, Q)
    5) черты, выражение ( oris C)
    6) направление, ход ( macularum PM)
    7) предводительствование, командование
    alicujus ductu C, Cs etc. — под чьим-л. командованием
    8) отвод (aquarum C etc.); тж. водоотводный канал PJ, Frontin
    9) последовательность, внутренняя связь
    10) ритор. период Q

    Латинско-русский словарь > ductus

  • 17 incredibilis

    in-crēdibilis, e
    1) невероятный (i. auditu C, QC); неимоверный, необычайный (furor C, VP)
    2) не заслуживающий доверия, ненадёжный ( homo Pl)
    3) не верящий, неверующий Eccl

    Латинско-русский словарь > incredibilis

  • 18 memorabilis

    memorābilis, e [ memoro ]
    1) заслуживающий упоминания, достопамятный (facinus Ter, Sl); замечательный ( vir L)
    2) мыслимый (credibilis et m. Ter)

    Латинско-русский словарь > memorabilis

  • 19 credibiliter

    crēdibiliter, Adv. m. Compar. (credibilis), glaublich, auf glaubliche Art, Cic. Deiot. 17. Quint. 2, 15, 36 u.a. – Compar., Augustin. de civ. dei 9, 15; 13, 18 u. ö.

    lateinisch-deutsches > credibiliter

  • 20 denkbar

    denkbar, cogitabilis (Sen. ep. 58, 16); bei Cic. etc. umschr. durch in cogitationem od. sub intellegentiam cadens; od. durch qui, quae, quod cogitari potest. qui, quae, quod cogitatione comprehendi od. percipi potest (was man sich vorstellen kann). – credibilis (glaublich). – der d. höchste Genuß der Wollust, voluptas corporis quanta percipi potest maxima. – d. sein, cogitari posse; cogitatione comprehendi od. percipi posse: es ist nicht d., daß etc., in cogitationem non cadit, ut etc.

    deutsch-lateinisches > denkbar

См. также в других словарях:

  • credibilis — index credible Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Fabula credibilis — Die Sage (v. ahd. saga, „Gesagtes“; Prägung durch die Brüder Grimm) ist eine zunächst auf mündlicher Überlieferung basierende, kurze Erzählung von unglaubhaften, fantastischen Ereignissen, die aber als Wahrheitsbericht aufgebaut ist oder auf… …   Deutsch Wikipedia

  • crédible — [ kredibl ] adj. • XVe, repris v. 1965; de crédibilité, d apr. l angl. credible ♦ Anglic. Qui est digne de confiance, mérite d être cru. Personne crédible. Il n est pas crédible. ⇒ fiable. Nouvelle de source crédible. Histoire crédible. ⇒… …   Encyclopédie Universelle

  • credibil — CREDÍBIL, Ă, credibili, e, adj. Care poate fi crezut; verosimil. – Din lat. credibilis, e. Trimis de LauraGellner, 31.07.2004. Sursa: DEX 98  Credibil ≠ incredibil Trimis de siveco, 03.08.2004. Sursa: Antonime  CREDÍBIL adj. v. plauzibil.… …   Dicționar Român

  • credible — I. Credible, com. gen. pen. Croyable, et creable. Credibilis. L Italien aussi dit Credibile, et l Espagnol par syncope, Creyble. II. Credible, ou creable, ou croyable, Credibilis …   Thresor de la langue françoyse

  • Credible — Cred i*ble (kr[e^]d [i^]*b l), a. [L. credibilis, fr. credere. See {Creed}.] Capable of being credited or believed; worthy of belief; entitled to confidence; trustworthy. [1913 Webster] Things are made credible either by the known condition and… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • credible — adjective Etymology: Middle English, from Latin credibilis, from credere Date: 14th century 1. offering reasonable grounds for being believed < a credible account of an accident > < credible witnesses > 2. of sufficient …   New Collegiate Dictionary

  • incredible — adjective Etymology: Middle English, from Latin incredibilis, from in + credibilis credible Date: 15th century 1. too extraordinary and improbable to be believed < making incredible claims > 2. amazing, extraordinary < incredible skill > < an… …   New Collegiate Dictionary

  • Kaptol (Slawonien) — Kaptol …   Deutsch Wikipedia

  • credible — credibility, credibleness, n. credibly, adv. /kred euh beuhl/, adj. 1. capable of being believed; believable: a credible statement. 2. worthy of belief or confidence; trustworthy: a credible witness. [1350 1400; ME ( < MF) < L credibilis, equiv.… …   Universalium

  • Kalocsa-Bacs —     Archdiocese of Kalocsa Bacs     † Catholic Encyclopedia ► Archdiocese of Kalocsa Bacs     (Colocensis et Bachiensis.)     This archdiocese embraces within its territories an archdiocese and a diocese founded by St. Stephen of Hungary in 1010 …   Catholic encyclopedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»