Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

cough

  • 1 punga út meî

    Íslensk-ensk orðabók > punga út meî

  • 2 hósta

    * * *
    (að), v. to cough.
    * * *
    að, [Germ. husten; Dan. hoste; North. E. and Scot. hoast], to cough, Bs. i. 347, 382.

    Íslensk-ensk orðabók > hósta

  • 3 hósti

    * * *
    m. cough, coughing.
    * * *
    a, m. a cough, Eluc. 19, Nj. 201, Fms. i. 282, x. 279, Pr. 474, Thom. 308.

    Íslensk-ensk orðabók > hósti

  • 4 hóstasaft

    Íslensk-ensk orðabók > hóstasaft

  • 5 ÞRÖNG

    (pl. þröngvar), f.
    1) throng crowd (varð þröng mikil);
    2) narrow place (sumir vörðust í þröngunum);
    3) fig. straits (alla þá þröng ok nauð, er hann þoldi);
    4) short breath and cough (þá setti at honum þröng mikla).
    * * *
    f., pl. þröngvar, Stj. 446; [A. S. geþrong; Engl. throng]:—a throng, crowd; vér viljum önga þröng hafa af yðr meðan vér ryðjum skipit, Ó. H. 115; einn byggi ek stöð steina … er-at þröng á þiljum, Landn. (in a verse); reiðir þröngina ýmsa vega eptir vellinum, Vápn. 16; varð þröng mikil, Nj. 92; þat sumar var þröng mikil at dómum, Bs. i. 31; mann-þröng, q. v.; en ef fé tröðz í kvínni í sauri eðr í þröng, Grág. ii. 328.
    II. narrows, straits, Lat. angustias; sumir vórðusk í þröngunum ok vóru þar drepnir, Róm. 278.
    2. metaph. straits, distress; alla þá þröng ok nauð er hann boldi, Barl. 195; láta Gyðinga vita í hverjar þröngvar þeir eru komnir, Stj. 446.
    3. short breathing, a cough; þá setti at honum hósta ok þröng mikla, Fb. i. 285, 330.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞRÖNG

  • 6 kíghósti

    whooping-cough, hooping-cough

    Íslensk-ensk orðabók > kíghósti

  • 7 HEYRA

    * * *
    (-ða, -ðr), v.
    heyra heyrir þat, er gras grœr á jörðu, hears the grass grow;
    heyra illa, hard of hearing;
    heyra e-t til e-s, to hear (a sound) from one;
    hefir hvárki heyrt til hans styn né hosta, neither groan nor cough has been heard from him;
    heyrir blástr (acc.) hans í alla heima, when he blows, it can he heard in all the worlds;
    2) to listen to, give ear to;
    heyra bœn e-s, to listen to (to grant) one’s prayer;
    heyra á e-t, to listen (= hlýða á e-t);
    3) heyra til e-s or e-m til, to belong to, concern (þetta mál, er heyrir til dóttur þinnar);
    þat er til mín heyrir, as far as I am concerned;
    4) with dat. to behave (mér heyrir eigi at þegja við yðr);
    5) refl. e-m heyrist e-t, one thinks he hears;
    þá heyrðist þeim öllum sem sveinninn kvæði þetta, they all thought they heard the boy say this (verse).
    * * *
    ð, in Norse MSS. höyra (eyra, dropping the h, N. G. L. i. 220), [Ulf. hausjan = ἀκούειν; A. S. hyran; Hel. hôrjan; Engl. hear; O. H. G. horan; Germ. hören; Dan. höre; Swed. höra]:—to hear; the notion of hearing being taken to imply motion towards a place, cp. Germ. zu-hören, Icel. heyra til, Engl. hearken to, Scot. hear till; at þeir heyrðu eðr sá atburðina, Fms. vii. 226, Nj. 13, Grág. i. 56, Sks. 554; nú heyra þeir til liðs konungsins hvar þat fór, Fb. ii. 128; hann heyrir þat er gras vex á jörðu, Edda 17; h. messu, tíðir, to hear mass, attend service, Fms. ix. 500; h. húslestr, id.; menn vildu eigi h. (hear, believe) at hann mundi fallit hafa, x. 364; heyrðu þeir snörgl nokkut til rekkju Þóreyjar, Fs. 144; hefir hvárki heyrt til hans styn né hósta, Nj. 2; þeir heyrðu blástr til drekanna, Gullþ. 8; hann heyrði þangat mikinn glaum, Eb. 28; heyrðu þeir hark mikit í búrit, 266; heyrit fádæmi, Háv. 45; heyr endemi (q. v.); sem nú hefir þú heyrt, as thou hast now heard, Sks. 714.
    2. to hearken; þeirra bæn var eigi fyrr heyrð, Fms. x. 401; Guð heyrði bæn Moyses, Sks. 575; en ef þú vildir h. bæn mína, Drottinn minn, 596.
    3. with prepp., heyra á e-t, to give ear, listen to a thing; en þá er hann hafði heyrt á töluna, Fms. xi. 37; höfðu þessir allir heyrt á (been within hearing, been present) sætt þeirra Þóris ok Bjarnar, Eg. 349; þótt sjálfr konungr heyri á, though within hearing of the king himself, Ó. H. 54.
    II. metaph. to belong to one, with dat., kirkjan á selveiði alla utan þá er Geithellum heyrir, Vm. 165.
    2. heyra til e-s, or h. e-m til, to belong to, concern; (þat) er heyrir til ( concerns) dóttur þinnar, Nj. 15; þær sýslur sem til þeirra heyrðu, Fms. ix. 269; þat er til mín heyrir, vi. 118, 133, Bs. i. 742; þat þing er hreppstjórn heyrir til, Jb. 184; hann ágirntisk þat er honum heyrði ekki til, Fms. vi. 301; þótti þeim Haraldi konungi eigi til h. ( he had no right) at mínka sinn rétt, 339.
    γ. so with dat., to behove; hverjum yðr heyrir at þjóna, Fms. i. 281, vi. 349; mér heyrir eigi at þegja við yðr, ii. 268; mér heyrir eigi at giptask, Str. 421; sem því nafni til heyrir, Mar. 617; kjalar-tré þat er þeim þótti heyra ( to fit), Fb. i. 433.
    III. impers. to be heard; ok heyrir blástr (acc.) hans í alla heima, Edda 17; heyrði til höddu þá er Þórr bar hverinn, Skálda 168; þá varð þegar hljótt svá at til einskis manns heyrði, Fms. vi. 374; svá nær læknum, at gerla heyri forsfallit (acc.), 351.
    IV. reflex. and impers., e-m heyrisk e-t, methinks one hears; en með því at mér heyrisk svá í orðum yðrum, at …, methought I heard you say, that …, Sks. 101; en mér heyrisk svá um þetta haf, ok svá landit, þá …, 192; svá heyrisk mér til sem þeir sé flestir er …, Fms. vii. 280; þá heyrðisk þeim öllum sem sveinninn kvæði þetta, they thought they heard the boy sing, Landn. (Hb.) 293: in mod. usage, mér heyrðisk þú segja, methought I heard you say; mér heyrðist vera barið, methought I heard a knock at the door; mér heyrist barnið hljóða, methinks I hear the child crying.
    2. pass. to be heard, H. E. i. 516; þá skulu þeir eigi þar um heyrask síðan (they shall not be heard, heeded), K. Á. 110.

    Íslensk-ensk orðabók > HEYRA

  • 8 hrygla

    u, f. [Dan. rallen], medic. a rattling in the throat or bronchial tubes; hósti og h., a cough and h.; dauða-h., the death-rattle.

    Íslensk-ensk orðabók > hrygla

  • 9 kjöltr

    n. [qs. kjötl, from kitla, q. v.], in hósta-kjölt, a tickling cough.

    Íslensk-ensk orðabók > kjöltr

  • 10 KVEF

    * * *
    n. [akin to kvefja, kefja, etc.; Engl. cough; Germ. keichen; Swed. quaf]:—a catarrh, freq. kvef-sótt, f. epidemic of kvef.

    Íslensk-ensk orðabók > KVEF

  • 11 ræskingr

    m. a slight cough, Fél. x.

    Íslensk-ensk orðabók > ræskingr

  • 12 SÓTT

    I) (pl. -ir), f. sickness, illness, disease;
    taka (or fá) s., to fall ill, be taken ill;
    kasta á sik s., to feign illness;
    kenna (or kenna sér) sóttar, to feel the symptoms of illness;
    pl. pains of labour (at sú mær hafði miklar sóttir).
    II) from sœkja.
    * * *
    f. [from sjúkr, by way of assimilation; Ulf. sauhs = ἀσθένεια, νόσος; Dan. sot]
    1. sickness, illness, disease, Hm. 94; taka sótt, to fall sick, Eg. 201, Nj. 29, Fs. 12, Ld. 102; kasta á sik sótt, to feign illness, Nj. 14; sóttum sjúkr, 623. 50; utan sóttar burdarins, without birth-pains, K. Á. 104: the phrase, sótt elnar, the illness (fever) increases, Eg. 126, Band. 14, Bs. i. 69, Fas. ii. 162 (where of the pangs of childbirth), 504; sóttin rénar, the fever abates; kenna sóttar, to feel the symptoms of illness or fever, be taken ill, Fs. 21; hón kennir sér sóttar, ok elr sveinbarn, Sd. 176; drottning fær sótt ok fæðir son, Mirm.; at sú mær hafði miklar sóttir, throes of pain, Og. 2: bráðar sóttir, paroxysms, 5; sóttar-brími, the brunt of fever, Stor.; eldr tekr við sóttum, Hm. 138 (see eldr).—Sótt has thus a double sense, generic = Lat. morbus, and special = Lat. febris or angina: in popular phrases and usages this latter sense is very freq., see the remarks in Fél. x. 39, 40.
    2. freq. in compds, land-far-sótt = epidemic; ána-sótt, skrópa-sótt, hug-sótt, bana-sótt; it is esp. suffixed to the names of sicknesses followed by strong fevers, thus, bólna-sótt, small-pox; kvef-sótt, a cough-fever = influenza; tak-sótt, a stitch in the side; létta-sótt, jóð-sótt, throes of childbirth;þunga-sótt, a severe fever; stein-sótt, the stone; bráða-sótt, sudden death; riðu-sótt, ague; ámu-sótt, erysipelas; bit-sótt, a ‘biting illness,’ cancer (?), Hm. 138, Ýt. 17.
    3. diarrhoea, (mod.)
    COMPDS: sóttarfar, sóttarferði, sóttarkyn, sóttalauss, sóttarleiðing.

    Íslensk-ensk orðabók > SÓTT

  • 13 þröngð

    f. = þröng.
    * * *
    f. = þröng; eptir þat slitu þeir þröngðinni, Vápn. 17.
    2. distress; þröngð ok ánauð, Barl. 195, v. l.; þola margar þrængðir (sic), 203.
    3. short breath and cough; setti at honum hósta ok þröngð, Fms. i. 282; hafði karl þröngð mikla ok hrækði mjök í skeggit, ii. 59.

    Íslensk-ensk orðabók > þröngð

См. также в других словарях:

  • Cough — A young boy coughing due to pertussis (Whooping Cough). ICD 10 R05 ICD …   Wikipedia

  • Cough — Cough, n. [Cg. D. kuch. See {Cough}, v. i. ] 1. A sudden, noisy, and violent expulsion of air from the chest, caused by irritation in the air passages, or by the reflex action of nervous or gastric disorder, etc. [1913 Webster] 2. The more or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Cough — Cough, v. t. 1. To expel from the lungs or air passages by coughing; followed by up; as, to cough up phlegm. [1913 Webster] 2. To bring to a specified state by coughing; as, he coughed himself hoarse. [1913 Webster] {To cough down}, to silence or …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Cough — (k?f), v. i. [imp. & p. p. {Coughed} (k?ft); p. pr. & vb. n. {Coughing}.] [Cf. D. kuchen, MHG. k?chen to breathe, G. keuchen to pant, and E. chincough, the first part of which is prob. akin to cough; cf. also E. choke.] To expel air, or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • cough — [kɒf ǁ kɒːf] verb cough something → up phrasal verb [intransitive, transitive] informal to pay money unwillingly: • Grumman finally coughed up $40 million in settlement of the legal claims against it. • We ll get a new TV as soon as the insurance …   Financial and business terms

  • cough up — (something) 1. to allow an opponent to take the lead in a competition. Sele got a 3 0 lead in the second inning but then coughed it up in the third. 2. to pay money unwillingly. I had to cough up $35 for administration fees. Martinez s lawyers… …   New idioms dictionary

  • cough — [kôf] vi. [ME coughen, akin to MDu cuchen, to cough, Ger keuchen, to gasp] 1. to expel air suddenly and noisily from the lungs through the glottis, either as the result of an involuntary muscular spasm in the throat or to clear the air passages 2 …   English World dictionary

  • cough — [n] expelled air with sound ahem, bark, cold, croup, frog in throat*, hack, hem, tickle in throat*, whoop; concepts 65,316 cough [v] expelling air with sound bark, choke, clear throat, convulse, expectorate, hack, hawk, hem, spit up, vomit,… …   New thesaurus

  • cough — ► VERB 1) expel air from the lungs with a sudden sharp sound. 2) (of an engine) make a sudden harsh noise. 3) (cough up) informal give (something, especially money) reluctantly. 4) Brit. informal reveal information; confess. ► NOUN 1) a …   English terms dictionary

  • cough — (v.) early 14c., coughen, probably in O.E., but not recorded, from P.Gmc. *kokh (with the rough kh of German or of Scottish loch; Cf. M.Du. kochen, M.H.G. kuchen). Onomatopoeic. Related: Coughed; coughing. As a noun from c.1300 …   Etymology dictionary

  • cough — cough1 [ kaf ] verb * 1. ) intransitive to force air up through your throat with a sudden noise, especially when you have a cold or when you want to get someone s attention: My chest felt painful, and I was coughing uncontrollably. a ) cough or… …   Usage of the words and phrases in modern English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»