Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

corripio

  • 1 corripio

    corrĭpĭo, ĕre, rĭpŭi, reptum [cum + rapio] - tr. -    - la forme conr- se trouve çà et là dans les mss. [st1]1 [-] saisir vivement, prendre, empoigner.    - corripere arcum, Virg. En. 1, 188: saisir son arc.    - hominem corripi jussit, Cic. Verr. 3, 57: il fit saisir cet homme.    - corrigere corpus de terra, Lucr. 4, 1000 ; corpus e stratis, Virg. En. 3, 176: se lever vivement de terre, de sa couche.    - corripere corpus e somno Lucr. 3, 164: s'arracher au sommeil.    - se corripere, Virg. En. 6, 472: s'élancer.    - intro se corripere, Ter. Hec. 364: entrer vivement.    - poét. corripere viam, Virg. En. 1, 418 ; campum, Virg. G. 3, 104: prendre vivement une route, se saisir de l'espace (dévorer l'espace).    - corripere gradum, Hor. O. 1, 3, 33: presser le pas.    - flamma corripuit tabulas, Virg. En. 9, 537: la flamme saisit les ais.    - correpti flamma, Liv. 28, 23, 4: saisis par la flamme.    - turbine correptus, Lucr. 5, 1232: saisi par un tourbillon.    - turbo tecta corripiens, Sen. Nat. 7, 5, 1: la trombe emportant les maisons.    - nec singula morbi corpora corripiunt, Virg. G. 3, 472: les maladies n'attaquent pas les corps isolément.    - valetudine adversa corripitur, Tac. An. 12, 66: la maladie le saisit.    - segetes sol nimius, nimius corripit imber, Ov. M. 5, 483: un soleil excessif, des pluies excessives attaquent les moissons. [st1]2 [-] fig. se saisir de, s'emparer de.    - corripere pecunias, pecuniam, Cic. Verr. 2, 30, etc.: faire main basse sur des sommes d'argent (les rafler).    - fascibus correptis, Sall. C. 18, 5: s'étant saisis des faisceaux consulaires. [st1]3 [-] se saisir de qqn en accusateur, se faire accusateur de qqn, accuser, dénoncer.    - Tac. An. 2, 28 ; 3, 49, etc.    - a delatoribus corripitur, Tac. An. 6, 40: les délateurs s'emparent d'elle. [st1]4 [-] se saisir de qqn en paroles, le malmener.    - clamoribus judices corripuerunt, Cael. Fam. 8, 2, 1, on hua les juges.    - convicio consulis correpti, Caes. BC. 1, 2, 5: en butte aux invectives du consul. [st1]5 [-] déchirer qqn en paroles, le blâmer de façon mordante.    - Liv. 2, 28, 5 ; Sen. Nat. 6, 20, 5 ; Quint. 11, 1, 68.    - ab eo me correptum cur ambularem, Plin. Ep. 3, 5, 16: [je me souviens] qu'il me demanda compte avec vivacité d'une promenade que je faisais. [st1]6 [-] resserrer, réduire (en resserrant).    - corripere membra timore, Lucr. 5, 1223: ramasser ses membres sous l'effet de la crainte.    - corripere impensas, Suet. Tib. 34: réduire les dépenses.    - corripere vitam, Sen. Ep. 74, 27: raccourcir la vie.    - singulos (missus) a septenis spatiis ad quina corripuit, Suet. Dom. 4: il restreignit chaque course de sept tours à cinq. [st1]7 [-] rendre une syllabe brève dans la prononciation, la prononcer brève.    - Varr. L. 7, 33 ; Sen. Nat. 2, 56, 2 ; Quint. 1, 5, 18 ; 1, 6, 32, etc.
    * * *
    corrĭpĭo, ĕre, rĭpŭi, reptum [cum + rapio] - tr. -    - la forme conr- se trouve çà et là dans les mss. [st1]1 [-] saisir vivement, prendre, empoigner.    - corripere arcum, Virg. En. 1, 188: saisir son arc.    - hominem corripi jussit, Cic. Verr. 3, 57: il fit saisir cet homme.    - corrigere corpus de terra, Lucr. 4, 1000 ; corpus e stratis, Virg. En. 3, 176: se lever vivement de terre, de sa couche.    - corripere corpus e somno Lucr. 3, 164: s'arracher au sommeil.    - se corripere, Virg. En. 6, 472: s'élancer.    - intro se corripere, Ter. Hec. 364: entrer vivement.    - poét. corripere viam, Virg. En. 1, 418 ; campum, Virg. G. 3, 104: prendre vivement une route, se saisir de l'espace (dévorer l'espace).    - corripere gradum, Hor. O. 1, 3, 33: presser le pas.    - flamma corripuit tabulas, Virg. En. 9, 537: la flamme saisit les ais.    - correpti flamma, Liv. 28, 23, 4: saisis par la flamme.    - turbine correptus, Lucr. 5, 1232: saisi par un tourbillon.    - turbo tecta corripiens, Sen. Nat. 7, 5, 1: la trombe emportant les maisons.    - nec singula morbi corpora corripiunt, Virg. G. 3, 472: les maladies n'attaquent pas les corps isolément.    - valetudine adversa corripitur, Tac. An. 12, 66: la maladie le saisit.    - segetes sol nimius, nimius corripit imber, Ov. M. 5, 483: un soleil excessif, des pluies excessives attaquent les moissons. [st1]2 [-] fig. se saisir de, s'emparer de.    - corripere pecunias, pecuniam, Cic. Verr. 2, 30, etc.: faire main basse sur des sommes d'argent (les rafler).    - fascibus correptis, Sall. C. 18, 5: s'étant saisis des faisceaux consulaires. [st1]3 [-] se saisir de qqn en accusateur, se faire accusateur de qqn, accuser, dénoncer.    - Tac. An. 2, 28 ; 3, 49, etc.    - a delatoribus corripitur, Tac. An. 6, 40: les délateurs s'emparent d'elle. [st1]4 [-] se saisir de qqn en paroles, le malmener.    - clamoribus judices corripuerunt, Cael. Fam. 8, 2, 1, on hua les juges.    - convicio consulis correpti, Caes. BC. 1, 2, 5: en butte aux invectives du consul. [st1]5 [-] déchirer qqn en paroles, le blâmer de façon mordante.    - Liv. 2, 28, 5 ; Sen. Nat. 6, 20, 5 ; Quint. 11, 1, 68.    - ab eo me correptum cur ambularem, Plin. Ep. 3, 5, 16: [je me souviens] qu'il me demanda compte avec vivacité d'une promenade que je faisais. [st1]6 [-] resserrer, réduire (en resserrant).    - corripere membra timore, Lucr. 5, 1223: ramasser ses membres sous l'effet de la crainte.    - corripere impensas, Suet. Tib. 34: réduire les dépenses.    - corripere vitam, Sen. Ep. 74, 27: raccourcir la vie.    - singulos (missus) a septenis spatiis ad quina corripuit, Suet. Dom. 4: il restreignit chaque course de sept tours à cinq. [st1]7 [-] rendre une syllabe brève dans la prononciation, la prononcer brève.    - Varr. L. 7, 33 ; Sen. Nat. 2, 56, 2 ; Quint. 1, 5, 18 ; 1, 6, 32, etc.
    * * *
        Corripio, corripis, pen. cor. corripui, correptum, corripere. Virg. Prendre une chose hastivement et soubdainement.
    \
        Corripere aliquem in neruum. Plaut. Le mettre rudement et violentement au cep, en prison.
    \
        Corripere sese intro. Terent. Hastivement entrer dedens.
    \
        Corripere se repente. Plaut. S'en aller soubdainement.
    \
        Corripuit de repente tacitus sese ad filiam. Terent. Il s'est jecté dedens hastivement.
    \
        Clamoribus iudices corripere. Caelius Ciceroni. Reprendre, Crier apres les juges.
    \
        E somno, vel stratis corripere corpus. Virgil. Se lever du lict hastivement.
    \
        Cursum corripere. Liu. Se prendre à courir, Se haster de courir.
    \
        Gradum. Horat. Se haster d'aller.
    \
        Hominem corripi ac suspendi iussit. Cic. Il commanda qu'il fust empoigné, et saisi au corps.
    \
        Extremus horror corripit lumina. Valer. Flac. Il se meurt.
    \
        Membra corripere. Lucret. Retirer à cause d'une soubdaine frayeur.
    \
        Spatium corripere. Virgil. Expedier le chemin d'une lice et abreger.
    \
        Viam corripere. Virg. Abreger chemin, Se haster d'aller, Se mettre à chemin, S'acheminer.
    \
        Corripi aliquo dolore. Plin. iunior. Estre saisi de maladie, Estre prins soubdainement de maladie.
    \
        Amore correptus. Ouid. Esprins d'amour.
    \
        Corripere, pro Reprehendere. Plin. iunior, Correptus ab eo cur ambularem. Je fuz reprins.

    Dictionarium latinogallicum > corripio

  • 2 corripio

    corripio corripio, ripui, reptum, ere схватывать, захватывать

    Латинско-русский словарь > corripio

  • 3 corripio

    corripio corripio, ripui, reptum, ere увлекать, очаровывать

    Латинско-русский словарь > corripio

  • 4 corripio

    corripio corripio, ripui, reptum, ere очаровывать

    Латинско-русский словарь > corripio

  • 5 corripio

    cor-ripio, ripuī, rēptum, ere [ rapio ]
    1) схватывать (aliquem corripi atque interfici jubere Cs; arcum manu V; arma pro libertate Fl)
    2) поражать, постигать
    correptus est morbo Su, CC etc. (morte subita QC) — его постигла болезнь (скоропостижная смерть)
    3) подхватывать, увлекать
    correptus imagine alicujus rei O — зачарованный образом чего-л.
    c. corpus e somno (ex stratis) Lcr, Vвскочить с постели
    c. se aliquo Pl, Ter — броситься (поспешно отправиться) куда-л.
    4) захватить ( naves VM); прибирать к рукам, присваивать себе (bona alicujus Su; pecunias C, T)
    5) выступать с обвинениями, обвинять, нападать (c. aliquem, accusatione corrĭpi T); бранить (c. aliquem dictis O, convicio Cs)
    Tiberius corripuit consulares, quod non de rebus gestis scribĕrent Su — Тиберий распёк консуларов за то, что они не написали о происшедшем
    6) сокращать (verba Q; impensas Su); ограничивать, убавлять ( moras O); делать кратким ( syllăbam Q)

    Латинско-русский словарь > corripio

  • 6 corripio

    cor-ripio, ripuī, reptum, ere (con u. rapio), I) anpacken, derb anfassen, in Haft, Eile ergreifen, 1) eig.: a) übh.: α) v. leb. Wesen: ferrum (Schwert), Verg.: magnam hastam, Verg.: arma, Vell.: arma adversus exteros pro libertate, Flor.: sacram effigiem, Verg. – Cacum corripit in nodum complexus (Alcides), Verg.: quas (volucres) corripuit serpens, Ov.: correptam Graeco verbo monuit, packt sie (an der Hand) und usw., Tac.: lora manu, Ov.: singulos manu, Curt.: manu arma virumque (v. Elefanten), Curt.: caput alcis morsu, Plin.: aurem alcis morsu, Val. Max.: sinistrā c. alqm dextrāque ferire bis pugione, Auct. b. Alex. – c. ambustum torrem ab ara, Verg. – β) von lebl. Subjj., ergreifen, v. Feuer, postquam ignis (rogi) corpus eius corripuit, Val. Max.: ignis inferiora aliquando corripit, Sen.: ignes terrā editi villas arva vicos passim corripiebant, Tac.: ipsas ignes corripuere casas, Ov.: quae (flamma) plurima vento corripuit tabulas, Verg.: correpti flammā alii sunt, alii ambusti afflatu vaporis (Gluthauch), Liv.: improviso igne correptae naves conflagraverunt, Macr.: turbine caelesti subito correptus et igni (Blitze), Verg. – vom Wasser, quod flumen, ubi appositae crepidinis fastigium excesserit, urbis tecta corriperet, nisi essent specus lacusque, qui exciperent, Curt. – b) auf- u. zusammenraffen, α) wegnehmend, αα) im guten Sinne, omnes suas res, Auct. b. Alex.: naves, quae forte paratae (sunt), Verg. – ββ) im üblen Sinne, einer Sache sich bemeistern, etw. in Beschlag nehmen,summa cum licentia naves, Val. Max. – u. eine Pers. zur Gefangennahme, zur Haft aufgreifen, überfallen, aufheben, iis, qui longius a castris processerant, correptis, Caes.: ipsi (magi) corripiuntur a pluribus, Iustin.: quos corripi atque interfici iussit, Caes.: hominem corripi ac suspendi in oleastro iussit, Cic. – β) erhebend aufraffen, eilends erheben, corpus de terra, Lucr., e stratis, Verg., ex somno, Lucr. – c. se, sich eilends aufmachen (s. Ruhnk. Ter. Hec. 3, 3, 5. Heinse Verg. Aen. 6, 472), absol., corripuit se repente et abiit, Plaut.: tandem corripuit sese, atque inimica refugit in nemus umbriferum, Verg. – m. Ang. von wo? od. wohin? c. se inde, sich eilends fortmachen, Ter.: se intro, sich hurtig hineinbegeben, hurtig eintreten, Ter.: se ad filiam, Plaut.

    2) übtr.: a) ein Besitztum zusammenraffen, an sich raffen od. reißen, etw. in Beschlag nehmen, erpressen, einer Sache sich bemächtigen, pecuniam, Cic.: pecunias, Cic. u. Tac.: aliena, Plin. ep.: bona vivorum et mortuorum usque quaeque, Suet.: fasces (Abzeichen der konsul. Gewalt), Sall.: u. so fasces atque insignia consulis, Vell.: communis victoriae praemia, Iustin.: omnium partes c. atque complecti, an sich reißen und in sich vereinigen, Nep.: anxiis sordibus magnas opes, Val. Max.: undique pecunias quasi in subsidium, Tac. – b) als Ankläger über jmd. herfallen, jmd. angreifen (vgl. Ruperti Tac. ann. 4, 3, 1), Priscum... corripuit delator, obiectans etc.,Tac.: statim corripit reum, Tac.: accusatione corripi, Tac. – m. Ang. weswegen? Aemilia Lepida a delatoribus corripitur ob servum adulterum, Tac. – m. Ang. wozu? passim delationes, et locupletissimus quisque in praedam correpti, Tac. – c) mit tadelnden, scheltenden Worten über jmd. od. etw. herfallen, jmd. od. etw. herunterreißen, mitnehmen, scharf tadeln, c. consules, Liv.: alcis securitatem, Plin. ep.: heus tu, numquamne fecisti, quod a patre corripi posset? Plin. ep. – alqm non inimice corripere, sed paene patrie monere, Quint.: alqm graviter, Suet.: alqm acrius severiusque, Plin. ep.: alqm c. quasi nimis fortiter incauteque progressum, jmdm. den gleichs. allzukühnen und unvorsichtigen Schritt verweisen, Plin. ep. – alqm dictis, Ov.: adulationes gravissimo edicto, Suet.: oft im Passiv, clamoribus maximis corripi, Cael. in Cic. ep.: voce magistri corripi, Hor.: corripi convicio alcis, Caes.: corripi iurgio, Suet. – m. Ang. weshalb? durch ob u. Akk., ob haec correptus, Suet. – oder durch einen Satz m. quod u. Konj., corripuit consulares, quod non de rebus gestis senatui scriberent, Suet.: populum quam potuit gravissimā oratione corripuit, quod eam potestatem bis sibi detulisset, Val. Max. – od. durch einen Satz m. cur u. Konj., ab eo correptus (zur Rede gestellt), cur ambularem, Plin. ep. 3, 5, 16. – d) jmd. krankhaft, verderblich ergreifen, befallen, v. Hitze u. Regen, modo (segetes) sol nimius, nimius modo corripit imber, Ov. – v. Gifthauch des Wassers, caeco corripi veneno, Lucr. – v. Rost, ferrum robigo corripiet, Solin. 1, 55. – von Krankheit u. dgl., nec singula morbi corpora corripiunt, Verg. georg. 3, 472: oft im Passiv, corripi febre, Plin.: corripi adversā valetudine, Iustin.: corripi morbo comitiali, Suet., od. vitio comitiali, Sen. u. Plin.: corripi morbo gravi, Val. Max.: corripi subito et gravissimo morbo, Cels.: corripi exitiabili morbo, Tac.: corripi subitā vi morbi, Val. Max.: corripi bis morbo inter res agendas, Suet.: corripi hoc malo (Epilepsie), Scrib.: corripi capitis dolore, Scrib., oculorum dolore, Eutr.: pedum dolore, Plin. ep.: stomachi dolore, Scrib. – od. hinraffen, quo celerius eiusmodi tempestates (epidemische Zeiten, Stürme) corripiunt (verst. homines), eo maturius etc., Cels.: im Passiv, corripi subitā morte, Curt.: absol., si (paralytici) correpti non sunt, diutius quidem vivunt, sed etc., Cels. 3, 27, 1. – e) jmd. leidenschaftlich ergreifen, hinreißen, übermannen,hunc plausus plebisque patrumque corripuit, Verg. georg. 2, 508 sqq. – gew. im Passiv, correptus misericordiā, Suet.: pueruli sui nimio amore correptus, Val. Max.: novercae Stratonices infinito amore correptus, Val. Max.: duplici ardore (näml. amoris et vini) correptus, Prop.: visae correptus imagine formae, hingerissen, bezaubert, Ov.

    II) in sich zusammenraffen, zusammennehmen, 1) im Gange beschleunigen, a) übh.: pedes, Sen. poët.: u. (im Bilde) tarda necessitas leti corripuit gradum, Hor. – b) einen Weg schleunig antreten od. zurücklegen und einen Raum schleunig zurücklegen, viam, Verg., Ov. u. Plin. ep.: iter, Val. Max.: campum, spatia, Verg.

    2) in sich zusammennehmend verkürzen, a) (als gramm. t. t.) in der Aussprache verkürzen, schärfen (Ggstz. producere, extendere), syllabam, verba, Quint.: correptae litterae syllabaeve, Quint.: singularis rectus casus correptus ( wie trabs aus trabes), Varro LL.: illis mos erat (fulgēre) correptā syllabā uti, ut dicerent fulgĕre, Sen. – b) in der Ausdehnung verkürzen, beschränken, α) der Zahl, Menge nach: c. nimium omnia (in der Rede), Quint.: singulos missus a septenis spatiis ad quina, Suet.: c. ludorum ac munerum impensas, Suet. – β) der Zeitdauer nach: numina corripiant moras, mögen kürzen die Frist, Ov. met. 9, 282: ut difficiles puerperiorum tricas Iuno mulceat corripiatque Lucina? Arnob. 3, 21. – / Vulg. Plusqu.-Perf. corrupuerat, Gran. Licin. p. 27, 9 Bonn. – Partiz. Perf.-Pass. corruptus vulgär = correptus, Paul. sent. 5, 4, 13.

    lateinisch-deutsches > corripio

  • 7 corripio

    cor-ripio, ripuī, reptum, ere (con u. rapio), I) anpacken, derb anfassen, in Haft, Eile ergreifen, 1) eig.: a) übh.: α) v. leb. Wesen: ferrum (Schwert), Verg.: magnam hastam, Verg.: arma, Vell.: arma adversus exteros pro libertate, Flor.: sacram effigiem, Verg. – Cacum corripit in nodum complexus (Alcides), Verg.: quas (volucres) corripuit serpens, Ov.: correptam Graeco verbo monuit, packt sie (an der Hand) und usw., Tac.: lora manu, Ov.: singulos manu, Curt.: manu arma virumque (v. Elefanten), Curt.: caput alcis morsu, Plin.: aurem alcis morsu, Val. Max.: sinistrā c. alqm dextrāque ferire bis pugione, Auct. b. Alex. – c. ambustum torrem ab ara, Verg. – β) von lebl. Subjj., ergreifen, v. Feuer, postquam ignis (rogi) corpus eius corripuit, Val. Max.: ignis inferiora aliquando corripit, Sen.: ignes terrā editi villas arva vicos passim corripiebant, Tac.: ipsas ignes corripuere casas, Ov.: quae (flamma) plurima vento corripuit tabulas, Verg.: correpti flammā alii sunt, alii ambusti afflatu vaporis (Gluthauch), Liv.: improviso igne correptae naves conflagraverunt, Macr.: turbine caelesti subito correptus et igni (Blitze), Verg. – vom Wasser, quod flumen, ubi appositae crepidinis fastigium excesserit, urbis tecta corriperet, nisi essent specus lacusque, qui exciperent, Curt. – b) auf- u. zusammenraffen, α) wegnehmend, αα) im guten Sinne, omnes
    ————
    suas res, Auct. b. Alex.: naves, quae forte paratae (sunt), Verg. – ββ) im üblen Sinne, einer Sache sich bemeistern, etw. in Beschlag nehmen,summa cum licentia naves, Val. Max. – u. eine Pers. zur Gefangennahme, zur Haft aufgreifen, überfallen, aufheben, iis, qui longius a castris processerant, correptis, Caes.: ipsi (magi) corripiuntur a pluribus, Iustin.: quos corripi atque interfici iussit, Caes.: hominem corripi ac suspendi in oleastro iussit, Cic. – β) erhebend aufraffen, eilends erheben, corpus de terra, Lucr., e stratis, Verg., ex somno, Lucr. – c. se, sich eilends aufmachen (s. Ruhnk. Ter. Hec. 3, 3, 5. Heinse Verg. Aen. 6, 472), absol., corripuit se repente et abiit, Plaut.: tandem corripuit sese, atque inimica refugit in nemus umbriferum, Verg. – m. Ang. von wo? od. wohin? c. se inde, sich eilends fortmachen, Ter.: se intro, sich hurtig hineinbegeben, hurtig eintreten, Ter.: se ad filiam, Plaut.
    2) übtr.: a) ein Besitztum zusammenraffen, an sich raffen od. reißen, etw. in Beschlag nehmen, erpressen, einer Sache sich bemächtigen, pecuniam, Cic.: pecunias, Cic. u. Tac.: aliena, Plin. ep.: bona vivorum et mortuorum usque quaeque, Suet.: fasces (Abzeichen der konsul. Gewalt), Sall.: u. so fasces atque insignia consulis, Vell.: communis victoriae praemia, Iustin.: omnium partes c. atque complecti, an sich reißen und in sich vereinigen, Nep.: anxiis
    ————
    sordibus magnas opes, Val. Max.: undique pecunias quasi in subsidium, Tac. – b) als Ankläger über jmd. herfallen, jmd. angreifen (vgl. Ruperti Tac. ann. 4, 3, 1), Priscum... corripuit delator, obiectans etc.,Tac.: statim corripit reum, Tac.: accusatione corripi, Tac. – m. Ang. weswegen? Aemilia Lepida a delatoribus corripitur ob servum adulterum, Tac. – m. Ang. wozu? passim delationes, et locupletissimus quisque in praedam correpti, Tac. – c) mit tadelnden, scheltenden Worten über jmd. od. etw. herfallen, jmd. od. etw. herunterreißen, mitnehmen, scharf tadeln, c. consules, Liv.: alcis securitatem, Plin. ep.: heus tu, numquamne fecisti, quod a patre corripi posset? Plin. ep. – alqm non inimice corripere, sed paene patrie monere, Quint.: alqm graviter, Suet.: alqm acrius severiusque, Plin. ep.: alqm c. quasi nimis fortiter incauteque progressum, jmdm. den gleichs. allzukühnen und unvorsichtigen Schritt verweisen, Plin. ep. – alqm dictis, Ov.: adulationes gravissimo edicto, Suet.: oft im Passiv, clamoribus maximis corripi, Cael. in Cic. ep.: voce magistri corripi, Hor.: corripi convicio alcis, Caes.: corripi iurgio, Suet. – m. Ang. weshalb? durch ob u. Akk., ob haec correptus, Suet. – oder durch einen Satz m. quod u. Konj., corripuit consulares, quod non de rebus gestis senatui scriberent, Suet.: populum quam potuit gravissimā oratione corripuit, quod eam potestatem bis sibi detulisset, Val. Max. –
    ————
    od. durch einen Satz m. cur u. Konj., ab eo correptus (zur Rede gestellt), cur ambularem, Plin. ep. 3, 5, 16. – d) jmd. krankhaft, verderblich ergreifen, befallen, v. Hitze u. Regen, modo (segetes) sol nimius, nimius modo corripit imber, Ov. – v. Gifthauch des Wassers, caeco corripi veneno, Lucr. – v. Rost, ferrum robigo corripiet, Solin. 1, 55. – von Krankheit u. dgl., nec singula morbi corpora corripiunt, Verg. georg. 3, 472: oft im Passiv, corripi febre, Plin.: corripi adversā valetudine, Iustin.: corripi morbo comitiali, Suet., od. vitio comitiali, Sen. u. Plin.: corripi morbo gravi, Val. Max.: corripi subito et gravissimo morbo, Cels.: corripi exitiabili morbo, Tac.: corripi subitā vi morbi, Val. Max.: corripi bis morbo inter res agendas, Suet.: corripi hoc malo (Epilepsie), Scrib.: corripi capitis dolore, Scrib., oculorum dolore, Eutr.: pedum dolore, Plin. ep.: stomachi dolore, Scrib. – od. hinraffen, quo celerius eiusmodi tempestates (epidemische Zeiten, Stürme) corripiunt (verst. homines), eo maturius etc., Cels.: im Passiv, corripi subitā morte, Curt.: absol., si (paralytici) correpti non sunt, diutius quidem vivunt, sed etc., Cels. 3, 27, 1. – e) jmd. leidenschaftlich ergreifen, hinreißen, übermannen,hunc plausus plebisque patrumque corripuit, Verg. georg. 2, 508 sqq. – gew. im Passiv, correptus misericordiā, Suet.: pueruli sui nimio amore correptus, Val. Max.: novercae Stratonices infinito amore
    ————
    correptus, Val. Max.: duplici ardore (näml. amoris et vini) correptus, Prop.: visae correptus imagine formae, hingerissen, bezaubert, Ov.
    II) in sich zusammenraffen, zusammennehmen, 1) im Gange beschleunigen, a) übh.: pedes, Sen. poët.: u. (im Bilde) tarda necessitas leti corripuit gradum, Hor. – b) einen Weg schleunig antreten od. zurücklegen und einen Raum schleunig zurücklegen, viam, Verg., Ov. u. Plin. ep.: iter, Val. Max.: campum, spatia, Verg.
    2) in sich zusammennehmend verkürzen, a) (als gramm. t. t.) in der Aussprache verkürzen, schärfen (Ggstz. producere, extendere), syllabam, verba, Quint.: correptae litterae syllabaeve, Quint.: singularis rectus casus correptus ( wie trabs aus trabes), Varro LL.: illis mos erat (fulgēre) correptā syllabā uti, ut dicerent fulgĕre, Sen. – b) in der Ausdehnung verkürzen, beschränken, α) der Zahl, Menge nach: c. nimium omnia (in der Rede), Quint.: singulos missus a septenis spatiis ad quina, Suet.: c. ludorum ac munerum impensas, Suet. – β) der Zeitdauer nach: numina corripiant moras, mögen kürzen die Frist, Ov. met. 9, 282: ut difficiles puerperiorum tricas Iuno mulceat corripiatque Lucina? Arnob. 3, 21. – Vulg. Plusqu.-Perf. corrupuerat, Gran. Licin. p. 27, 9 Bonn. – Partiz. Perf.-Pass. corruptus vulgär = correptus, Paul. sent. 5, 4, 13.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > corripio

  • 8 corripio

    corripere, corripui, correptus V TRANS
    seize/grasp/snatch up, lay hold of; sweep off; carry away; appropriate/arrogate; censure/reproach/rebuke/chastise; shorten/abridge; hasten (upon); catch (fire)

    Latin-English dictionary > corripio

  • 9 corripio

    to seize, snatch up, steal, (of a disease) attack

    Latin-English dictionary of medieval > corripio

  • 10 corripio

    cor-rĭpĭo ( conr-), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize or snatch up, to collect, to seize upon, take hold of (very freq., and class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    hominem conripi ac suspendi jussit in oleastro,

    Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57; Caes. B. C. 3, 109; cf. Ov. M. 9, 217 al.:

    arcumque manu celeresque sagittas,

    Verg. A. 1, 188; cf.:

    lora manu,

    Ov. M. 2, 145:

    fasces,

    Sall. C. 18, 5:

    arma,

    Vell. 2, 110 et saep.: corpus, to rise up quickly, start up:

    ex somno,

    Lucr. 3, 164; Verg. A. 4, 572:

    de terrā,

    Lucr. 4, 1000:

    e stratis,

    Verg. A. 3, 176: se, to get or rise up hastily, to betake one's self somewhere, Plaut. Merc. 3, 4, 76; Ter. Hec. 3, 3, 5; Verg. A. 6, 472.— Poet.: viam, gradum, spatium, etc., to set out quickly, to pursue hastily, to hasten, hasten through or over:

    viam,

    Verg. A. 1, 418; Ov. M. 2, 158; Plin. Ep. 4, 1, 6:

    gradum,

    Hor. C. 1, 3, 33:

    spatia,

    Verg. A. 5, 316:

    campum,

    id. G. 3, 104:

    aequora,

    Val. Fl. 1, 132 al.:

    correptā luce diei,

    collected, Lucr. 4, 81.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of robbery, etc., to carry off, rob, plunder, take possession of, usurp:

    pecunias undique quasi in subsidium,

    Tac. A. 13, 18; cf.:

    bona vivorum ac mortuorum usquequaque,

    Suet. Dom. 12:

    pecunias,

    Cic. Verr. 1, 2, 5; Tac. A. 13, 31 fin.:

    sacram effigiem,

    Verg. A. 2, 167:

    praefecturas,

    Tac. A. 11, 8 al. —
    2.
    In Tac. freq. of accusations, to bring to trial, accuse, inform against:

    Vitellius accusatione corripitur, deferente Junio Lupo senatore,

    Tac. A. 12, 42; 2, 28; 3, 49; 6, 40 al.—
    3.
    Of fire, etc., or of diseases, to attack, seize, sweep, or carry away (freq. after the Aug. per.):

    turbine caelesti subito correptus et igni,

    Lucr. 6, 395; cf. Verg. A. 1, 45:

    flamma Corripuit tabulas,

    id. ib. 9, 537; so Ov. M. 2, 210 al.;

    and transf. to the person: ipsas ignes corripuere casas,

    id. F. 2, 524:

    nec singula morbi Corpora corripiunt,

    Verg. G. 3, 472; Cels. 6, 18, 9; Plin. 7, 51, 52, § 172:

    morbo bis inter res agendas correptus est,

    Suet. Caes. 45:

    pedum dolore,

    Plin. Ep. 1, 12, 4;

    rarely of death: subitā morte,

    Flor. 3, 17, 2:

    (ales) caeco correpta veneno,

    Lucr. 6, 823:

    (segetes) modo sol nimius, nimius modo corripit imber,

    Ov. M. 5, 483.— Absol.:

    si (paralytici) correpti non sunt, diutius quidem vivunt, sed, etc.,

    Cels. 3, 47, 4.—
    4.
    With the access. idea of lessening by compressing, to draw together, draw in, contract, shorten, abridge, diminish (rare; mostly post-Aug.): singulos a septenis spatiis ad quina corripuit. Suet. Dom. 4:

    impensas,

    id. Tib. 34;

    of discourse: quae nimium corripientes omnia sequitur obscuritas,

    Quint. 4, 2, 44;

    of words in the number of syllables (trabs from trabes),

    Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;

    or in the length of syllables,

    Quint. 9, 4, 89; 10, 1, 29;

    and so of syllables (opp. producere),

    id. 1, 5, 18;

    opp. porrigere,

    id. 1, 6, 32, and later grammarians.—In time:

    numina corripiant moras,

    shorten, Ov. M. 9, 282:

    ut difficiles puerperiorum tricas Juno mulceat corripiatque Lucina?

    Arn. 3, 21.—
    II.
    Trop.
    A.
    To reproach, reprove, chide, blame (first freq. after the Aug. per.;

    not in Cic.): hi omnes convicio L. Lentuli consulis correpti exagitabantur,

    Caes. B. C. 1, 2: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so with abl., Suet. Aug. 53:

    impransi correptus voce magistri,

    Hor. S. 2, 3, 257:

    hunc cetera turba suorum corripiunt dictis,

    Ov. M. 3, 565 al.:

    ut eum non inimice corripere, sed paene patrie monere videatur,

    Quint. 11, 1, 68; Liv. 2, 28, 5; Suet. Calig. 45; Ov. M. 13, 69 al.:

    corripientibus amicis,

    Suet. Ner. 35.—As a figure of speech, Cels. ap. Quint. 9, 2, 104.—
    B.
    Of the passions, emotions, etc., to seize upon, attack (rare, [p. 474] and mostly poet. or in post-Aug. prose):

    hunc plausus hiantem... plebisque patrumque Corripuit ( = animum commovit),

    Verg. G. 2, 510:

    correpta cupidine,

    Ov. M. 9, 734; so id. ib. 9, 455:

    duplici ardore (sc. amoris et vini),

    Prop. 1, 3, 13:

    misericordiā,

    Suet. Calig. 12:

    irā,

    Gell. 1, 26, 8: militiā ( poet. for militiae studio), Verg. A. 11, 584:

    imagine visae formae,

    seized, fascinated, Ov. M. 4, 676.

    Lewis & Short latin dictionary > corripio

  • 11 corripio

    , corripui, correptum, corripere 3
      схватывать, хватать

    Dictionary Latin-Russian new > corripio

  • 12 corripiō (conr-)

        corripiō (conr-) ripuī, reptus, ere    [com- + rapio], to seize, snatch up, grasp, collect, take hold of, arrest: quos corripi atque interfici iussit, Cs.: arcum manu, V.: fascibus conreptis, S.: me, to start up, T.: a somno corpus, V.: Flumina correptos torquentia montīs, carried away, V.—To carry off, take as plunder, snatch away: in corripiendis pecuniis: effigiem, V. — To attack, seize, catch, sweep, carry away: flamma Corripuit tabulas, V.: morbi Corpora corripiunt, V.: imber (segetes), O.—To contract, shorten: numina corripiant moras, O.—To hurry over, make haste over: viam, V.: campum, V.— To quicken: gradum. H. —Fig., to reproach, reprove, chide, blame: omnes convicio Lentuli correpti, Cs.: correptus voce magistri, H.: hunc dictis, O.: correpti consules cum percunctarentur, under this rebuke, L. — To seize upon, attack: hunc plausus Corripuit, V.: correpta cupidine, O.: militiā (i. e. militiae studio), V.: imagine visae formae, fascinated, O.

    Latin-English dictionary > corripiō (conr-)

  • 13 corruptus

    corruptus, a, um    - Lebaigue P. 302 et P. 303. [st1]1 [-] part.-adj. de corrumpo.    - corrupto caeli tractu venire, Virg. En. 3, 138: survenir du ciel largement corrompu.    - illa (spatio) inferior corruptior jam salsiorque reperiebatur, Auct. B. Alex. 6: celle de la partie inférieure commençait à se corrompre et à devenir salée.    - iter corruptius imbri, Hor. S. 1, 5, 95: route bien endommagée par la pluie.    - corrupta, ōrum, n.: les organes endommagés (du corps). --- Cels. praef. § 43.    - nihil urbis ejus corruptius moribus, Curt. 5: rien de plus corrompu que les moeurs de cette ville. [st1]2 [-] correptus (de corripio). --- Paul. Sent. 5, 4, 13.
    * * *
    corruptus, a, um    - Lebaigue P. 302 et P. 303. [st1]1 [-] part.-adj. de corrumpo.    - corrupto caeli tractu venire, Virg. En. 3, 138: survenir du ciel largement corrompu.    - illa (spatio) inferior corruptior jam salsiorque reperiebatur, Auct. B. Alex. 6: celle de la partie inférieure commençait à se corrompre et à devenir salée.    - iter corruptius imbri, Hor. S. 1, 5, 95: route bien endommagée par la pluie.    - corrupta, ōrum, n.: les organes endommagés (du corps). --- Cels. praef. § 43.    - nihil urbis ejus corruptius moribus, Curt. 5: rien de plus corrompu que les moeurs de cette ville. [st1]2 [-] correptus (de corripio). --- Paul. Sent. 5, 4, 13.
    * * *
        Corruptus, Participium: siue Nomen ex participio: vt Corruptum iudicium. Cic. Corrompu.
    \
        Ceres corrupta vndis. Virgil. Blé gasté d'eaues.
    \
        Iter factum corruptius imbri. Horat. Chemin gasté de la pluye.

    Dictionarium latinogallicum > corruptus

  • 14 correpte

    correptē [ corripio ]
    кратко, сжато (dicere aliquid AG); ( о просодической долготе) приобретать или иметь краткое произношение ( syllaba correptius exit O)

    Латинско-русский словарь > correpte

  • 15 correptio

    ōnis f. [ corripio ]
    2) припадок (sc. morbi Scr)
    3) выговор, нападки Tert
    4) сокращение, убывание ( dierum Vtr)

    Латинско-русский словарь > correptio

  • 16 correptor

    ōris m. [ corripio ]
    придирчивый наставник, порицатель, хулитель Eccl

    Латинско-русский словарь > correptor

  • 17 correptus

    I a, um part. pf. к corripio II corrēptus, a, um part. pf. к correpo

    Латинско-русский словарь > correptus

  • 18 arripio

    ar-ripio, ripuī, reptum, ere (ad u. rapio), an sich heranraffen, -reißen, I) im allg., an sich raffen, -reißen, aufraffen, aufgreifen, hastig-, rasch an sich nehmen, -ergreifen, anpacken, an od. bei etw. packen, 1) eig.: a) übh.: gladium, Plaut.: arma, Liv.: telum, Nep.: manum alcis, Hirt. b. G. (u. so arreptā manu, Hor.): turibulum, Val. Max.: vestimenta, Nep.: colubram, Turpil. fr.: filiam regis parvulam, Nep.: quidquid obvium erat, quo armari possent, arripiunt, Curt. – m. Angabe wie? od. womit? durch Adv. od. Abl., manum mordicus, Plaut.: cupide calicem, Val. Max.: ultro casnares, Varr. fr.: cibum partim unguium tenacitate, partim aduncitate rostrorum (v. Vögeln), Cic. – m. Ang. wo? woran? durch Abl., alqm manu, Liv.: alqam comā, Ov.: alqm barbā, Plaut.: u. caput capillo, Suet. – m. Ang. woher? durch ex, de od. ab m. Abl., scuta e strage, Tac.: quemcumque patrem familias ex aliquo circulo, aufgreifen, Cic.: tabulam de naufragio, Cic.: cultrum ab lanio, Liv. – b) wie unser aufgreifen, auf-, zusammenraffen = eilig u. ohne Wahl das erste beste an sich nehmen, ankaufen, eilig auftreiben, naves, Tac.: equum cum scuto pedestri, Liv.: familiam (verst. servorum od. gladiatorum), Cic. – c) Truppen in der Eile an sich ziehen, rasch aufbrechen lassen, v. Anführer, cohortes arreptas in urbem inducere, Liv. 34, 20, 8. – d) von einer Örtlichk. eilig Besitz nehmen od. zu nehmen suchen, locum, Verg.: terram velis, schnell lossegeln auf usw., Verg. – e) v. Feuer, ergreifen (klass. corripio), ignis omnia, quae arripuit, absumit, Lact. 1, 12, 5: u. (sacer ignis) urit corpore serpens quamcumque arripuit partim, Lucr. 6, 660 sq. – 2) übtr.: a) übh., aufgreifen, sich Darbietendes in Eile, mit Hast, eifrig ergreifen, - sich aneignen, sermonem aliquem, irgend einige (dem Cäsar entfallene) Äußerungen aufgreifen, Cic.: facultatem laedendi, quaecumque detur, Cic.: occasionem non tam pio animo quam offertur, Iustin.: causam ad caedes, Cic.: primam quamque occasionem recuperandi ea, quae etc., Liv.: tempus, wahrnehmen, Verg.: impedimentum pro occasione, Liv.: condicionem, Suet.: omen, mit Freuden annehmen, Val. Max. – m. Ang. woher? durch Adv. u. durch de od. ex m. Abl., vocem et gestum aliunde, Cic.: verba de foro, Cic.: maledictum ex trivio, Cic. – b) geistig: α) mit Eifer auffassen, erfassen = sich als Kenntnis aneignen, celeriter res innumerabiles (v. Knaben), Cic.: quod ipse celeriter arripuit, id tam tarde percipi videt, Cic. – m. Angabe woher? durch ex m. Abl., legem ex natura ipsa, Cic. Mil. 10. – β) ein Studium, eine liter. Arbeit rasch in Angriff nehmen, mit Eifer ergreifen = sich mit Eifer auf etw. werfen, studium litterarum, Nep.: statim causam (Angelegenheit) illam totam et tempus (Zeitgeschichte), Cic.: litteras Graecas sic avide, quasi etc., Cic. – γ) etw. rasch ( sofort) aufgreifen = auf etw. (einen Rat, Vorschlag) sofort eingehen, quod iste arripuit, et ita se facturum confirmavit, Cic. de or. 2, 89. – II) mit dem Nbbegr. des Gewaltsamen, Feindlichen, Widerrechtlichen usw. aufgreifen, packend ergreifen, anpacken, 1) eig.: a) übh., v. Pers., alqm medium, am Leibe packen, Ter. adelph. 316. Liv. 1, 48, 3. – v. Schmerz, Krankheit, Schlaf usw., ergreifen, packen, ne succussu maior arripiat dolor, Pacuv. fr.: is dolor, qui simul arripuit, interficit, Cic.: adversā valetudine arreptus, Iustin.: aploplexi arreptus, Capitol. Aur.: repente ante proelium confectum curis Alexandrum somnus arripuit, Iustin. – b) als publiz. t. t., zur Haft aufgreifen, aufheben, Virginius arripi iubet hominem et in vincula abduci, Liv.: uno aut altero arrepto quieturos alios, Liv.: arripi a viatore, Liv. – c) als gerichtl. t. t., jmd. (bes. eine Magistratsperson sogleich nach Niederlegung ihres Amtes) wegen eines Vergehens »anpacken u. vor den Richter führen« = jmd. ohne weiteres vor Gericht ziehen, -gerichtlich belangen (s. Ruhnken Suet. Caes. 23), A. Plotium, Cic.: Licinianum, Plin. ep.: consules abeuntes magistratu (v. Volkstribunen), Liv.: statim quaestor eius in praeiudicium aliquot criminibus arreptus est, Suet. – d) mit den Waffen in der Hand anfallen, überfallen, stürmen, arriperent vacui occupatos, integri fessos, Tac.: turbata arripe castra, Verg. – 2) übtr.: a) (mit Anspielung auf no. II, 1, c) vom Satiriker, jmd. vor sein Forum ziehen, tadelnd vor-, hernehmen, vorkriegen, primores populi populumque tributim, Hor. sat. 2, 1, 69: luxuriam et Nomentanum, Hor. sat. 2, 3, 224. – b) etw. widerrechtlich sich aneignen, sich anmaßen, sibi imperium, Caes. – u. mit Ang. woher? durch ab od. ex m. Abl., praemia a socru (socro) suo, Acc. fr.: sibi cognomen ex Aeliorum imaginibus, Cic.

    lateinisch-deutsches > arripio

  • 19 correpte

    correptē, Adv. m. Compar. (correptus v. corripio no. II, 2), kurz, geschärft, c. dicere verbum (Ggstz. producte pronuntiare), Gell. 9, 6, 3: correptius exit syllaba (Ggstz. producitur), Ov. ex Pont. 4, 12, 13.

    lateinisch-deutsches > correpte

  • 20 correptio

    correptio, ōnis, f. (corripio), I) das Anpacken, Anfassen, c. manus, Gell. 20, 10, 8. – als mediz. t. t., der Anfall einer Krankheit, Scrib. 171. – übtr., das Herunterreißen, Tadeln, Schelten, der Tadel, Eccl. (auch im Plur.). – II) das Verkürzen, die Verkürzung, correptiones dierum, das Abnehmen der Tage (Ggstz. crescentiae), Vitr. 9, 9 (8), 7. – als gramm. t. t. = die Verkürzung, Schärfung in der Aussprache (Ggstz. productio), syllabae, Varro LL. u. Quint.: vocum, Quint.

    lateinisch-deutsches > correptio

См. также в других словарях:

  • Corripio — Ernesto Kardinal Corripio y Ahumada (* 29. Juni 1919 in Tampico, Mexiko; † 10. April 2008 in Mexiko) war Erzbischof von Mexiko Stadt. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Wirken 3 Einzelnachweise …   Deutsch Wikipedia

  • Grupo Corripio — Infobox Company company name = Grupo Corripio company company type = Private foundation = 1917 location = Santo Domingo, Dominican Republic key people = Jose Luis Corripio (Chairman and CEO) industry = Diversified products = Media Industrial… …   Wikipedia

  • Ernesto Corripio y Ahumada — infobox cardinalstyles cardinal name=Ernesto Cardinal Corripio Ahumada dipstyle=His Eminence offstyle=Your Eminence See=Mexico City(emeritus)|Ernesto Cardinal Corripio y Ahumada (June 29, 1919 April 10, 2008) was a priest of the Roman Catholic… …   Wikipedia

  • Ernesto Corripio Ahumada — Ernesto Kardinal Corripio y Ahumada (* 29. Juni 1919 in Tampico, Mexiko; † 10. April 2008 in Mexiko) war Erzbischof von Mexiko Stadt. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Wirken 3 Einzelnachweise …   Deutsch Wikipedia

  • Ernesto Corripio y Ahumada — Wappen von Ernesto Corripio y Ahumada Ernesto Kardinal Corripio y Ahumada (* 29. Juni 1919 in Tampico, Mexiko; † 10. April 2008 in Mexiko) war Erzbischof von Mexiko Stadt. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • Ernesto Corripio Ahumada — Saltar a navegación, búsqueda Ernesto Corripio y Ahumada Cardenal de la Iglesia Católica Ordenación Roma, 15 de octubre de 1942. Consagración episcopal 19 de marzo de 1953 por Octaviano Márquez y Toriz Proclamación …   Wikipedia Español

  • Ernesto Corripio y Ahumada — Ernest Corripio Ahumada Cardinal Ernest Corripio Ahumada de l Église catholique romaine …   Wikipédia en Français

  • Fernando Corripio — Saltar a navegación, búsqueda Fernando Corripio Pérez (Madrid, 16 de diciembre 1928 1993), lexicógrafo y traductor español. Estudió Filología y Lexicografía y fue oficial de la marina mercante. Vivió tres años y medio en Buenos Aires. Escribió… …   Wikipedia Español

  • Ernest Corripio Ahumada — Biographie Naissance 29 juin 1919 à Tampico (Mexique) Ordination sacerdotale 25 octobre 1942 par le card. Luigi Traglia Décès …   Wikipédia en Français

  • Fernando Corripio — Pérez (Madrid, 16 de diciembre 1928 1993), lexicógrafo y traductor español. Estudió Filología y Lexicografía y fue oficial de la marina mercante. Vivió tres años y medio en Buenos Aires. Escribió numerosas obras lexicográficas, entre ellas un… …   Enciclopedia Universal

  • Telesistema 11 — Eslogan Un canal de emociones Tipo de canal Público Programación Variada Propietario Grupo Corripio País …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»