-
1 convicior
conviciari, conviciatus sum V DEPscold/jeer/revile/insult, utter abuse against; reproach, taunt, rail at (L+S) -
2 bovinor
bŏvīnor, āri, v. dep. [bos], to bellow at, brawl, revile: bovinatur = conviciatur, Paul. ex Fest. p. 30, 12 Müll.: bovinator = conviciator, inconstans. Bovinari = conviciari, damnare, clamare, Vocab. Vet. -
3 convicior
convīcĭor ( convīt-), ātus, 1, v. dep. [id.]. to revile, reproach, taunt, rail at (rare; most freq. in Quint.; not in Cic.; cf., however, conviciator).(α).Absol.: cum alius eum salutasset, alius conviciatus esset, * Varr. R. R. 2, 5, 1:(β).ut accusare potius vere quam conviciari videantur,
Liv. 42, 41, 3; Quint. 11, 1, 65; 6, 3, 78; * Suet. Tib. 53 al. —With dat.:contra dentientibus inhumane,
Quint. 3, 8, 69; 5, 13, 40; Dig. 49, 1, 8; Paul. Sent. 5, 35, 3; Vulg. Ecclus. 8, 22. -
4 convitior
convīcĭor ( convīt-), ātus, 1, v. dep. [id.]. to revile, reproach, taunt, rail at (rare; most freq. in Quint.; not in Cic.; cf., however, conviciator).(α).Absol.: cum alius eum salutasset, alius conviciatus esset, * Varr. R. R. 2, 5, 1:(β).ut accusare potius vere quam conviciari videantur,
Liv. 42, 41, 3; Quint. 11, 1, 65; 6, 3, 78; * Suet. Tib. 53 al. —With dat.:contra dentientibus inhumane,
Quint. 3, 8, 69; 5, 13, 40; Dig. 49, 1, 8; Paul. Sent. 5, 35, 3; Vulg. Ecclus. 8, 22.
См. также в других словарях:
Conviciate — Con*vi ci*ate, v. i. [L. conviciatus, p. p. of conviciari to revile, fr. convicium loud reproach.] To utter reproaches; to raise a clamor; to rail. [Obs.] [1913 Webster] To conviciate instead of accusing. Laud. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
conviziare — con·vi·zià·re v.intr. (avere) OB insultare, ingiuriare {{line}} {{/line}} DATA: av. 1396. ETIMO: dal lat. conviciāri, v. anche convizio … Dizionario italiano