-
1 contexo
contexo, ĕre, texŭi, textum [cum + texo] - tr. - [st1]1 [-] entrelacer, ourdir. - Cic. Nat. 2, 158. [st1]2 [-] fig. unir, relier, rattacher. - contexere rem cum re: rattacher une chose à une autre. --- Cic. Or. 120; Rep. 1, 16; Fam. 5, 12, 2. - contexere epilogum defensioni, Sen. Contr. 7, 5, 7: rattacher la péroraison à la défense. - contexta sceleribus scelera, Sen. Ir. 1, 16, 2: crimes formant une trame ininterrompue. - tu contexes extrema cum primis, Cic. Fam. 10, 13, 2: tu finiras comme tu as commencé. [st1]3 [-] continuer, prolonger. - interrupta contexere, Cic. Leg. 1, 9: renouer le fil de ce qui a été interrompu. - carmen longius contexere, Cic. Cael. 18: prolonger la citation d'une poésie. - sapientis contexitur gaudium, Sen. Ep. 72, 4: la joie du sage est d'une trame inaltérable. - historia contexta, Nep. Att. 16, 4, histoire suivie. [st1]4 [-] former par assemblage, par entrelacement, par couches successives. - Caes. BG. 6, 16, 4; BC. 1, 54, 2; 2, 2, 1; Caes. BG. 7, 23, 4. - trabibus contextus acernis equus, Virg. En. 2, 112: cheval formé d'un assemblage de poutres d'érable. - contexere puppes tenui cannā, Val. Fl. 2, 108: construire des barques avec le flexible roseau. - fig. orationem contexere, Quint. 10, 6, 2: composer un discours. - crimen contexere, Cic. Dej. 19, ourdir une accusation.* * *contexo, ĕre, texŭi, textum [cum + texo] - tr. - [st1]1 [-] entrelacer, ourdir. - Cic. Nat. 2, 158. [st1]2 [-] fig. unir, relier, rattacher. - contexere rem cum re: rattacher une chose à une autre. --- Cic. Or. 120; Rep. 1, 16; Fam. 5, 12, 2. - contexere epilogum defensioni, Sen. Contr. 7, 5, 7: rattacher la péroraison à la défense. - contexta sceleribus scelera, Sen. Ir. 1, 16, 2: crimes formant une trame ininterrompue. - tu contexes extrema cum primis, Cic. Fam. 10, 13, 2: tu finiras comme tu as commencé. [st1]3 [-] continuer, prolonger. - interrupta contexere, Cic. Leg. 1, 9: renouer le fil de ce qui a été interrompu. - carmen longius contexere, Cic. Cael. 18: prolonger la citation d'une poésie. - sapientis contexitur gaudium, Sen. Ep. 72, 4: la joie du sage est d'une trame inaltérable. - historia contexta, Nep. Att. 16, 4, histoire suivie. [st1]4 [-] former par assemblage, par entrelacement, par couches successives. - Caes. BG. 6, 16, 4; BC. 1, 54, 2; 2, 2, 1; Caes. BG. 7, 23, 4. - trabibus contextus acernis equus, Virg. En. 2, 112: cheval formé d'un assemblage de poutres d'érable. - contexere puppes tenui cannā, Val. Fl. 2, 108: construire des barques avec le flexible roseau. - fig. orationem contexere, Quint. 10, 6, 2: composer un discours. - crimen contexere, Cic. Dej. 19, ourdir une accusation.* * *Contexo, contexis, contexui, contextum, contexere. Cic. Tistre ensemble.\Lilia contexere amaranthis. Tibul. Mettre avec, Conjoindre.\Vineae porriguntur, vnamque faciem longe lateque contexunt. Plin. iunior. Couvrent tout un grand pais, en sorte qu'on n'y voit que vignes.\Amores contexere. Catul. Conjoindre.\Puppes contexere cannis. Valer. Flac. Faire navires de, etc.\Contexere interrupta. Cic. Rejoindre, Reprendre à faire les choses delaissees et rompues.\Contexere extrema cum primis. Cic. Conjoindre, Assembler.\Contexere carmen. Cic. At longius quidem mihi hoc carmen liceret contexere. Je le pourroye bien plus longuement poursuyvre.\Contexere crimen. Cic. Composer et bastir finement une accusation. -
2 contexo
con-texo, texuī, textum, ere, zusammenweben, -flechten, I) eig.: 1) im allg.: villos ovium, Cic.: arundines scopasque, Auct. b. Afr.: amarantis lilia alba, Tibull. – 2) prägn., webend oder flechtend bilden, zusammenweben, zusammenflechten, webend, vitam (die Lebensfäden), von der Parze (Ggstz. ordiri u. rumpere), Lact. 2, 10, 20: totus et argento contextus, totus et auro, Tibull. 1, 2, 69. – flechtend, membra viminibus, reliquum corpus navium viminibus, Caes.: sucum tenui vimine, Col. – II) übtr., im weitern Sinne, übh. Lage an Lage, Schicht an Schicht, Reihe an Reihe fügend zusammensetzen, 1) im allg. = aneinanderreihen, in einer Reihe fortlaufen lassen, -fortführen, a) mater. Ggstde.: haec circum sedes late contexta locavit, Catull.: c. fossam loricamque, Tac. – b) geistige u. abstr. Ggstde.: α) übh., mit etw. verflechten, eng verknüpfen, omnes partes, zu einem Ganzen vereinigen, Quint.: memoriam rerum cum superiorum aetate, Cic.: extrema cum primis, Cic.: coniuncte cum reliquis rebus nostra, meine Geschichte in das übrige Ganze verweben, Cic. – β) in der Rede etw. anknüpfen = unmittelbar anfügen, epilogum defensioni, Sen. rhet.: his plasticen, Plin.: absol., conteximus de Sili, wir haben das, was über den Silis zu bemerken ist, hier sogleich angefügt, Plin. – γ) in der Rede gleichs. anknüpfendfortweben, fortsetzen, carmen longius, Cic.: commentarios Caesaris, Hirt. b. G.: interrupta, wieder anknüpfen, Cic.: omnibus ad hoc provocantibus ille contexuit (fuhr jener fort) mit folg. dir. Rede, Macr. sat. 7, 3, 1. – δ) einen Zustand, eine Handlung gleichsam fortweben, ununterbrochen fortsetzen, imperfectis adhuc interscinditur laetitia, sapientis vero contexitur gaudium, geht ohne Unterbrechung fort, Sen. ep. 72, 4: c. sceleribus scelera, Schandtaten an Schandtaten reihen, Sen. de ira1, 16, 2. – 2) ein Ganzes aus Lagen usw. zusammensetzen, a) mater. Ggstde.: sic deinceps omne opus contexitur, Caes.: c. equum trabibus acernis, Verg.: u. als t. t. der Kochkunst, in eine Form bringen, Apic. 6, 232 u. 7, 293. – v. lebl. Subjj., vineae unam faciem longe lateque contexunt, geben dadurch, daß sie Reihe an Reihe stehen, der Gegend ein gleichförmiges Ansehen, Plin. ep. 5, 6, 9. – b) geistige u. abstr. Ggstde. zusammensetzen, -fügen, α) übh.: verba copulat totamque ita contexit orationem (beim Meditieren), ut etc., Quint. 10, 6, 2: reliquas litteras usuali sermone contexo, verfasse ich, Sidon. ep. 4, 10: totus his contexitur liber, zusammengestoppelt, Sen. ep. 114, 17. – β) (wie ὑφαίνειν) anzetteln = listig anstiften, at quam festive crimen contexitur! Cic. Deiot. 19. – / PAdi. contextus, a, um, s. bes.
-
3 contexo
con-texo, texuī, textum, ere, zusammenweben, - flechten, I) eig.: 1) im allg.: villos ovium, Cic.: arundines scopasque, Auct. b. Afr.: amarantis lilia alba, Tibull. – 2) prägn., webend oder flechtend bilden, zusammenweben, zusammenflechten, webend, vitam (die Lebensfäden), von der Parze (Ggstz. ordiri u. rumpere), Lact. 2, 10, 20: totus et argento contextus, totus et auro, Tibull. 1, 2, 69. – flechtend, membra viminibus, reliquum corpus navium viminibus, Caes.: sucum tenui vimine, Col. – II) übtr., im weitern Sinne, übh. Lage an Lage, Schicht an Schicht, Reihe an Reihe fügend zusammensetzen, 1) im allg. = aneinanderreihen, in einer Reihe fortlaufen lassen, -fortführen, a) mater. Ggstde.: haec circum sedes late contexta locavit, Catull.: c. fossam loricamque, Tac. – b) geistige u. abstr. Ggstde.: α) übh., mit etw. verflechten, eng verknüpfen, omnes partes, zu einem Ganzen vereinigen, Quint.: memoriam rerum cum superiorum aetate, Cic.: extrema cum primis, Cic.: coniuncte cum reliquis rebus nostra, meine Geschichte in das übrige Ganze verweben, Cic. – β) in der Rede etw. anknüpfen = unmittelbar anfügen, epilogum defensioni, Sen. rhet.: his plasticen, Plin.: absol., conteximus de Sili, wir haben das, was über den Silis zu bemerken ist, hier sogleich angefügt, Plin. – γ) in der Rede gleichs. anknüpfend————fortweben, fortsetzen, carmen longius, Cic.: commentarios Caesaris, Hirt. b. G.: interrupta, wieder anknüpfen, Cic.: omnibus ad hoc provocantibus ille contexuit (fuhr jener fort) mit folg. dir. Rede, Macr. sat. 7, 3, 1. – δ) einen Zustand, eine Handlung gleichsam fortweben, ununterbrochen fortsetzen, imperfectis adhuc interscinditur laetitia, sapientis vero contexitur gaudium, geht ohne Unterbrechung fort, Sen. ep. 72, 4: c. sceleribus scelera, Schandtaten an Schandtaten reihen, Sen. de ira1, 16, 2. – 2) ein Ganzes aus Lagen usw. zusammensetzen, a) mater. Ggstde.: sic deinceps omne opus contexitur, Caes.: c. equum trabibus acernis, Verg.: u. als t. t. der Kochkunst, in eine Form bringen, Apic. 6, 232 u. 7, 293. – v. lebl. Subjj., vineae unam faciem longe lateque contexunt, geben dadurch, daß sie Reihe an Reihe stehen, der Gegend ein gleichförmiges Ansehen, Plin. ep. 5, 6, 9. – b) geistige u. abstr. Ggstde. zusammensetzen, -fügen, α) übh.: verba copulat totamque ita contexit orationem (beim Meditieren), ut etc., Quint. 10, 6, 2: reliquas litteras usuali sermone contexo, verfasse ich, Sidon. ep. 4, 10: totus his contexitur liber, zusammengestoppelt, Sen. ep. 114, 17. – β) (wie ὑφαίνειν) anzetteln = listig anstiften, at quam festive crimen contexitur! Cic. Deiot. 19. – ⇒ PAdi. contextus, a, um, s. bes. -
4 contexo
con-texo, texuī, textum, ere1) соткать ( villos ovium C); заткать ( aliquid auro Tib)3) сооружать ( navem viminibus Cs); создавать ( opus Cs); сколачивать, строить ( equum trabibus V)4) составлять, сочинять (librum Sen; orationem Q); выдумывать, замышлять ( crimen C)5)а) сочетать, связывать, соединять ( extrema cum primis C); присоединять, добавлять ( epilogum defensioni Sen)б) ставить рядом, сдвигать ( corpora condensa contextaque Lcr)6) продолжать, развивать ( carmen longius C)c. interrupta C — продолжать прерванное -
5 contexo
contexere, contexui, contextus V TRANSweave/entwine/braid/twist together; compose/connect/link/combine; make/join/form -
6 contexo
con-texo, xŭi, xtum, 3, v. a. and n.I.Act., to weave, entwine, braid, join together; to interweave, unite, connect (class. in prose and poetry).A.In gen.1.Prop.:2.ut earum (ovium) villis confectis atque contextis homines vestiantur?
Cic. N. D. 2, 63, 158:alba lilia amarantis,
Tib. 3, 4, 33: haec directā materiā injecta contexebantur, these ( beams) were held together by timbers laid in a straight direction, Caes. B. G. 4, 17; so id. ib. 7, 23, 4 (cf. Jahn, Neue Jahrb. 1855, p. 516 sq.):fossam loricamque,
Tac. A. 4, 49:nec tam contextae cum sint (animae cum corporibus),
Lucr. 3, 695.—With dat. (post-Aug.):optime epilogum defensioni contexit,
Sen. Contr. 7 (3), 20, 7:sceleribus scelera contexens,
Sen. Ira, 1, 16, 3.—Trop.:B.quid est aetas hominis, nisi memoria rerum veterum cum superiorum aetate contexitur?
Cic. Or. 34, 120:conjuncte nostra cum reliquis rebus,
id. Fam. 5, 12, 2:extrema cum primis,
id. ib. 10, 13, 2:his et plasticen,
Plin. 35, 12, 43, § 151:partes,
Quint. 4, prooem. 7;11, 1, 6: in verbis singulis et contextis,
id. 9, 4, 23 al.:longius hoc carmen,
to weave on, continue, Cic. Cael. 8, 18; cf.interrupta,
id. Leg. 1, 3, 9:Caesaris nostri commentarios rerum gestarum Galliae, Auct. B. G. 8, prooem.: quae statim referri non poterant, contexuntur postero die,
Quint. 11, 2, 43.—Esp., to join together, to compose, make, construct, form, put together (cf.: compono, conecto, consero, etc.).1.Lit.:2.equum trabibus acernis,
Verg. A. 2, 112:puppes tenui cannā,
Val. Fl. 2, 108:saccum tenui vimine,
Col. 9, 15, 12.—Trop.:II.orationem,
Quint. 10, 6, 2; cf.librum,
Sen. Ep. 114, 18:crimen,
to devise, contrive, invent, Cic. Deiot. 6, 19.—Neutr.: contexere de aliquā re, to treat of:de sili,
Plin. 20, 5, 18, § 36.—Hence, contextus, a, um, P. a., cohering, connected:contexta condensaque corpora (opp. diffusa),
Lucr. 4, 57:oratio alia vincta atque contexta, soluta alia,
Quint. 9, 4, 19: tropos ille (corresp. with continua metaphora), id. 9, 2, 46.—* Adv.: contex-tē, connected together, in close connection:omnia necesse est colligatione naturali conserte contexteque fieri,
Cic. Fat. 14, 32. -
7 contextus
I 1. a, um [ contexo ]part. pf. к contexo2. adj.1) тесно сплетённый, плотно примыкающий ( contexta condensaque corpora Lcr)2) связный ( oratio vincta atque contexta Q); непрерывный, сплошной (historia Nep; voluptates C)II contextus, ūs m. [ contexo ]сплетение, сцепление, соединение, связь ( rerum omnium Sen); цепь, ряд, вереница (litterarum Q; querelarum VM; fabularum Pt) -
8 contextus
[st1]1 [-] contextus, a, um, part. de contexo. [st1]2 [-] contextŭs, ūs, m. a - assemblage. - Lucr. 1, 243; Cic. Fin. 5, 32. b - fig. réunion, enchaînement. - Cic. Fin. 5, 83. c - succession [de lettres]. - Quint. 1, 1, 24. d - contexture d'un discours. - Cic. Part. 82. - in contextu operis, Tac. H. 2, 8: au cours de l'ouvrage.* * *[st1]1 [-] contextus, a, um, part. de contexo. [st1]2 [-] contextŭs, ūs, m. a - assemblage. - Lucr. 1, 243; Cic. Fin. 5, 32. b - fig. réunion, enchaînement. - Cic. Fin. 5, 83. c - succession [de lettres]. - Quint. 1, 1, 24. d - contexture d'un discours. - Cic. Part. 82. - in contextu operis, Tac. H. 2, 8: au cours de l'ouvrage.* * *Contextus, Participium: vt Argento et auro contextus vir. Tibul. Vestu de drap d'or et d'argent.\Contextus equus trabibus acernis. Virgil. Composé de pieces de bois joinctes ensemble.\Contextus, huius contextus. Cic. Pennarum contextu corpori tegumenta faciebat. De plumes cousues et entr'attachees l'une à l'autre, Connexion, Composition et assemblage.\Contextu longiore loqui. Plin. Parler et entretenir longuement un propos tout d'une suite.\Contextus et continuatio sermonis. Quintil. Continuation et suite de parolles.\Vno contextu. Vlpianus. Par un contexte, Tout d'un train, Sans rien entremesler, Tout d'une suite. -
9 contextus
1. contextus, a, um, PAdi. (v. contexo), in sich selbst zusammenhängend, ununterbrochen, a) von mater. Ggstdn.: contexta condensaque corpora (Ggstz. diffusa), Lucr. 4, 55. – b) v. abstr. Ggstdn.: α) übh.: perpetuae et contextae voluptates, eine ununterbrochene Reihenfolge (Kette) von V., Cic. Tusc. 5, 96. – β) v. der Rede: c. historia eorum temporum, fortlaufende, Nep. Att. 16, 3: oratio vincta atque c. (Ggstz. soluta), Quint. 9, 4, 19. – Plur. subst., contexta, ōrum, n. (Ggstz. carptim dicta), Plin. ep. 8, 4, 7.————————2. contextus, ūs, m. (contexo), I) aktiv = die Zusammenfügung, -setzung, ratis temere properatae, Auson. perioch. Odyss. 5. – II) passiv = die enge Verknüpfung od. Verbindung, der Zusammenhang, a) mater. Ggstde.: c. aedificiorum, Ulp. dig. 39, 2, 15. § 13: totus hic rerum omnium c., Sen. ep. 71, 12: contextum corporum dissolvere, Lucr. 1, 243. – b) abstr. Ggstde.: α) übh.: mirabilis c. rerum Cic. de fin. 5, 83: litterarum nomina et c., Reihenfolge, Quint. 1, 1, 24: c. querelarum, Reihe von Kl., Val. Max. 7, 2, 1 extr.: c. rerum asperarum, Zusammenstellung, ibid. – β) der Rede, totus quasi c. orationis, Cic. part. or. 82: u. nachaug., c. unius orationis, Plin. ep.: c. sermonis, verborum, rerum et verborum, Quint.: c. dicendi, Quint.: in contextu operis, im Verfolg, Tac.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contextus
-
10 contextus
1.contextus, a, um, Part. and P. a., from contexo.2.contextus, ūs, m. [contexo], a joining or putting together, a connection (class.; esp. freq. in the trop. signif., and in Quint.).I.Lit.: corporum, * Lucr. 1, 243:II.aedificiorum,
the building of, Dig. 39, 2, 15:ratis,
Aus. Per. Odyss. 5.—Trop., connection, coherence (very freq. in Quint.):mirabilis est apud illos (sc. Stoicos) contextus rerum: respondent extrema primis, etc.,
Cic. Fin. 5, 28, 83; cf.:in toto quasi contextu orationis,
id. Part. Or. 23, 82; and:rerum ac verborum,
Quint. 11, 2, 2:verborum,
id. 11, 2, 28; 11, 2, 24:sermonis,
id. 8, 3, 38:dicendi,
id. 10, 7, 26:per partes dissolvitur, quod contextu nocet,
id. 5, 13, 28; 9, 4, 55. historia non tam finitos numeros quam orbem quendam contextumque desiderat, id. 9, 4, 129; cf.Ernest. Lex. Techn. p. 90: litterarum,
the succession of the letters, id. 1, 1, 24 sq.; cf.:in contextu operis,
in the course, Tac. H. 2, 8. -
11 contextio
1) сочетание, соединение, сплочение (c. et resolutio Macr); связывание ( verborum Aug)2) составление, сочинение (narrationis Macr; libri Aug) -
12 contextio
contextio, ōnis, f. (contexo), I) die Zusammenfügung, -setzung (Ggstz. resolutio), Macr. somn. Scip. 1, 5. § 18: verborum ipsa c., Augustin. in euang. Ioann. tract. 89, 1: c. pedum, Verbindung der Versfüße, Augustin. de music. 3, 7, 15: haec c., Verwerbung (der Reiter u. des Fußvolks) in einen Körper, Veget. mil. 2, 21 extr. – II) die Bereitung, Verfertigung, narrationis, Macr. somn. Scip. 1, 2, 11: unius libri, Augustin. de civ. dei 7, 2 in.
-
13 contextor
-
14 contextus [1]
1. contextus, a, um, PAdi. (v. contexo), in sich selbst zusammenhängend, ununterbrochen, a) von mater. Ggstdn.: contexta condensaque corpora (Ggstz. diffusa), Lucr. 4, 55. – b) v. abstr. Ggstdn.: α) übh.: perpetuae et contextae voluptates, eine ununterbrochene Reihenfolge (Kette) von V., Cic. Tusc. 5, 96. – β) v. der Rede: c. historia eorum temporum, fortlaufende, Nep. Att. 16, 3: oratio vincta atque c. (Ggstz. soluta), Quint. 9, 4, 19. – Plur. subst., contexta, ōrum, n. (Ggstz. carptim dicta), Plin. ep. 8, 4, 7.
-
15 contextus [2]
2. contextus, ūs, m. (contexo), I) aktiv = die Zusammenfügung, -setzung, ratis temere properatae, Auson. perioch. Odyss. 5. – II) passiv = die enge Verknüpfung od. Verbindung, der Zusammenhang, a) mater. Ggstde.: c. aedificiorum, Ulp. dig. 39, 2, 15. § 13: totus hic rerum omnium c., Sen. ep. 71, 12: contextum corporum dissolvere, Lucr. 1, 243. – b) abstr. Ggstde.: α) übh.: mirabilis c. rerum Cic. de fin. 5, 83: litterarum nomina et c., Reihenfolge, Quint. 1, 1, 24: c. querelarum, Reihe von Kl., Val. Max. 7, 2, 1 extr.: c. rerum asperarum, Zusammenstellung, ibid. – β) der Rede, totus quasi c. orationis, Cic. part. or. 82: u. nachaug., c. unius orationis, Plin. ep.: c. sermonis, verborum, rerum et verborum, Quint.: c. dicendi, Quint.: in contextu operis, im Verfolg, Tac.
-
16 institutum
īnstitūtum, ī, n. (instituo), I) nach instituo no. I, A, das Erschaffene, Plur. instituta, die geschaffenen Dinge, die Schöpfungen, Lact. 7, 9, 2. – II) nach instituo no. II, B = 1) das Unternehmen, Vorhaben, die Absicht, non ad nostrum institutum pertinet, Cic.: neque tam facile interrupta contexo quam absolvo instituta (begonnene Arbeiten), Cic. – 2) jede durch Sitte, Gewohnheit, Verfassung entstandene Einrichtung, Anordnung des häuslichen u. bürgerlichen Lebens (dah. oft mit lex verb.), maiorum, Cic.: meretricium, Cic.: institutum vitae capere, einen Lebensplan ergreifen, Cic. – ex instituto, der Ordnung, dem Herkommen gemäß, Liv. 6, 10, 6; 45, 13, 8. – 3) die Anweisung, im Plur. auch die durch Unterricht beigebrachten Grundsätze, mores, instituta, facta, Cic.: praecepta institutaque philosophiae, Cic.: optimis institutis mentem infantium informare, Quint.
-
17 interrumpo
inter-rumpo, rūpī, ruptum, ere (unter sich Zusammenhängendes) voneinander reißen, -brechen, zerreißen, unterbrechen, zerbrechen, abbrechen, I) eig.: pontem, Caes. u. Liv.: aciem hostium, durchbrechen, Liv.: venae interruptae, zerschnitten, Tac. – II) übtr., A) trennen, vereinzeln, interrupti ignes, getrennte, einzelne, Verg.: interruptae ac morientes voces, abgebrochene Laute, Cic.: hos interruptos esse, Cic. – B) unterbrechen, stören, a) im allg.: ordinem, Colum.: iter amoris mei, störend in den Weg treten, Cic.: somnum, Suet., somnos, Plin.: so auch Partiz., interruptum officium, Cic.: consuetudo, Cic.: opera, Verg. – b) insbes.: α) eine Rede usw. unterbrechen, sermonem, Plaut., alcis sermonem, Tac.: alcis sermonem obitu suo, Turpil. fr.: alcis mediam orationem, Caes. (vgl. illa interpellatio, quā paulo ante interrupta est oratio mea, Cic.): colloquia militum, Caes.: singultu pias querellas, Ov.: mediam dictionem fletu eius interrumpi, Sen. rhet. – in der Schrift, res Asiae, Curt.: tenorem rerum, Liv.: rerum a Caecina gestarum ordinem, Tac.: Partiz. subst., neque tam facile interrupta contexo quam absolvo instituta, Cic. de legg. 1, 9. – β) eine Pers. im Gespräche unterbrechen, stören, ni medici adventus nos interrupisset, Varro r. r. 2, 1, 1.
-
18 contextio
contextio, ōnis, f. (contexo), I) die Zusammenfügung, -setzung (Ggstz. resolutio), Macr. somn. Scip. 1, 5. § 18: verborum ipsa c., Augustin. in euang. Ioann. tract. 89, 1: c. pedum, Verbindung der Versfüße, Augustin. de music. 3, 7, 15: haec c., Verwerbung (der Reiter u. des Fußvolks) in einen Körper, Veget. mil. 2, 21 extr. – II) die Bereitung, Verfertigung, narrationis, Macr. somn. Scip. 1, 2, 11: unius libri, Augustin. de civ. dei 7, 2 in.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contextio
-
19 contextor
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contextor
-
20 institutum
īnstitūtum, ī, n. (instituo), I) nach instituo no. I, A, das Erschaffene, Plur. instituta, die geschaffenen Dinge, die Schöpfungen, Lact. 7, 9, 2. – II) nach instituo no. II, B = 1) das Unternehmen, Vorhaben, die Absicht, non ad nostrum institutum pertinet, Cic.: neque tam facile interrupta contexo quam absolvo instituta (begonnene Arbeiten), Cic. – 2) jede durch Sitte, Gewohnheit, Verfassung entstandene Einrichtung, Anordnung des häuslichen u. bürgerlichen Lebens (dah. oft mit lex verb.), maiorum, Cic.: meretricium, Cic.: institutum vitae capere, einen Lebensplan ergreifen, Cic. – ex instituto, der Ordnung, dem Herkommen gemäß, Liv. 6, 10, 6; 45, 13, 8. – 3) die Anweisung, im Plur. auch die durch Unterricht beigebrachten Grundsätze, mores, instituta, facta, Cic.: praecepta institutaque philosophiae, Cic.: optimis institutis mentem infantium informare, Quint.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > institutum
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Dorland's medical reference works — Dorland s is the brand name of a family of medical reference works (including dictionaries, spellers [aka word books], and spell check software) in various media (including printed books, CD ROMs, and online content). The flagship products are… … Wikipedia
Erdöllagerstätte — Als Ölvorkommen werden in der Geologie natürliche Anhäufungen von erdölhaltigen Mineralien und Gesteinen bezeichnet. Lagerstätten bezeichnen Vorkommen, deren Abbau wirtschaftlich möglich ist. Erschließung und Erkundung von Ölvorkommen auch… … Deutsch Wikipedia
Kontextual — Kontext (für „Zusammenhang”, Plural: Kontexte, von lat. contexo „zusammenweben, zusammensetzen” und contextus „verflochten, fortlaufend”) steht für: Kontext (Sprachwissenschaft), der Zusammenhang einer Kommunikationssituation in der… … Deutsch Wikipedia
Kontextuell — Kontext (für „Zusammenhang”, Plural: Kontexte, von lat. contexo „zusammenweben, zusammensetzen” und contextus „verflochten, fortlaufend”) steht für: Kontext (Sprachwissenschaft), der Zusammenhang einer Kommunikationssituation in der… … Deutsch Wikipedia
Ölressource — Als Ölvorkommen werden in der Geologie natürliche Anhäufungen von erdölhaltigen Mineralien und Gesteinen bezeichnet. Lagerstätten bezeichnen Vorkommen, deren Abbau wirtschaftlich möglich ist. Erschließung und Erkundung von Ölvorkommen auch… … Deutsch Wikipedia
Ölressourcen — Als Ölvorkommen werden in der Geologie natürliche Anhäufungen von erdölhaltigen Mineralien und Gesteinen bezeichnet. Lagerstätten bezeichnen Vorkommen, deren Abbau wirtschaftlich möglich ist. Erschließung und Erkundung von Ölvorkommen auch… … Deutsch Wikipedia
Invasiones germánicas en la Península Ibérica — Distribución de la península entre suevos, vándalos y alanos hacia 418. La autoridad imperial únicamente se ejerce en la provincia Tarraconense, y los visigodos se concentran en Galia. Amplias zonas de la cordillera cantábrica quedan fuera de… … Wikipedia Español
Kamijima (Ehime) — 上島町 Kamijima chō L … Wikipedia Español
Luis Alberto Wells — Este artículo o sección sobre biografías y arte necesita ser wikificado con un formato acorde a las convenciones de estilo. Por favor, edítalo para que las cumpla. Mientras tanto, no elimines este aviso puesto el 16 de marzo de 2009. También… … Wikipedia Español
Silverstein — Shane Told, en un concierto de la banda en Milwaukee, USA; el 11 de octubre del 2008 Datos generales Origen … Wikipedia Español
ԱՆԿԱՆԵՄ — (անկի, ա՛նկ.) NBH 1 0168 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 10c ն. ԱՆԿԱՆԵՄ որ գրի եւ ԱՆԳԱՆԵՄ, գի. ὐφαίνω, ὐφάω, συνυφαίω texo, detexo, contexo հիւսել. նիւթել. յարամանել. յարմարել. հուսել, բանիլ. ... *Թիթղունս ոսկիս՝ թելս թելս… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)