Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

contemptim

  • 1 contemptim

    contemptim ( - temt-), adv. [contemno], contemptuously, with contempt, scornfully (a favorite word of Livy; elsewhere rare): superbiter contemptim conterit legiones, Naev. ap. Non. p. 516, 1;

    imitated: ne nos tam contemptim conteras,

    Plaut. Poen. 3, 1, 34:

    magnifice de se ac contemptim de Romanis loquentes,

    Liv. 9, 41, 9:

    superbe quaedam et contemptim in se contionantem,

    id. 37, 10, 2; 2, 35, 3; 2, 56, 12:

    morte consulis succedentes ad castra Romana,

    id. 7, 7, 2; 6, 38, 8 Drak.: a Dioxippo contemptim militarem eludente ferociam, * Curt. 9, 7, 19; Tac. H. 3, 9 fin.; 3, 58 fin.:

    vagabantur barbari,

    id. ib. 3, 47 Orell. N. cr.
    II.
    Poet., transf. of an inanimate subject: e summo, quasi fulmen, deicit ictos Invidia contemptim in Tartara, * Lucr. 5, 1126.

    Lewis & Short latin dictionary > contemptim

  • 2 contemptim

    contemptim (contemtim), adv. [contemptus] avec mépris.    - contemptim de aliquo loqui: parler de qqn avec mépris.    - Plaut. Poen. 537; Liv. 9, 41, 9.    - contemptius, Sen. Brev. 12, 1; Suet. Dom. 11.
    * * *
    contemptim (contemtim), adv. [contemptus] avec mépris.    - contemptim de aliquo loqui: parler de qqn avec mépris.    - Plaut. Poen. 537; Liv. 9, 41, 9.    - contemptius, Sen. Brev. 12, 1; Suet. Dom. 11.
    * * *
        Contemptim, Aduerbium. Plaut. Liu. Par mespris, En mesprisant, Sans en tenir compte, ou faire estime.

    Dictionarium latinogallicum > contemptim

  • 3 contemptim

    contemptim, Adv. m. Compar. contemptius (1. contemptus, a, um), geringschätzig, mit Geringschätzung, gleichgültig, ne nos tam c. conteras, Plaut.: c. de Romanis loqui (Ggstz. magnifice de se loqui), Liv.: c. audire minas tribunicias, Liv.: c. vagari, Tac. – quos aut in sua vides turba speciosius elidi aut in aliena contemptius, Sen. de brev. vit. 12, 1 (11, 3): quo contemptius uteretur patientiā hominum, Suet. Dom. 11, 2.

    lateinisch-deutsches > contemptim

  • 4 contemptim

    contemptim, Adv. m. Compar. contemptius (1. contemptus, a, um), geringschätzig, mit Geringschätzung, gleichgültig, ne nos tam c. conteras, Plaut.: c. de Romanis loqui (Ggstz. magnifice de se loqui), Liv.: c. audire minas tribunicias, Liv.: c. vagari, Tac. – quos aut in sua vides turba speciosius elidi aut in aliena contemptius, Sen. de brev. vit. 12, 1 (11, 3): quo contemptius uteretur patientiā hominum, Suet. Dom. 11, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contemptim

  • 5 contemptim

    с презрением, презрительно, пренебрежительно или равнодушно (aliquem conterere Pl, de aliquo loqui L)

    Латинско-русский словарь > contemptim

  • 6 contemptim

    contemptuously, with contempt, scornfully; fearlessly, without regard to danger

    Latin-English dictionary > contemptim

  • 7 contemptim

    contemptuously.

    Latin-English dictionary of medieval > contemptim

  • 8 contemptim (-temt-)

        contemptim (-temt-) adv.    [contemno], contemptuously, slightingly, scornfully: de Romanis loquentes, L.: audire minas, L.: succedentes ad castra Romana, L.: vagari, Ta.

    Latin-English dictionary > contemptim (-temt-)

  • 9 contemtim

    contemptim ( - temt-), adv. [contemno], contemptuously, with contempt, scornfully (a favorite word of Livy; elsewhere rare): superbiter contemptim conterit legiones, Naev. ap. Non. p. 516, 1;

    imitated: ne nos tam contemptim conteras,

    Plaut. Poen. 3, 1, 34:

    magnifice de se ac contemptim de Romanis loquentes,

    Liv. 9, 41, 9:

    superbe quaedam et contemptim in se contionantem,

    id. 37, 10, 2; 2, 35, 3; 2, 56, 12:

    morte consulis succedentes ad castra Romana,

    id. 7, 7, 2; 6, 38, 8 Drak.: a Dioxippo contemptim militarem eludente ferociam, * Curt. 9, 7, 19; Tac. H. 3, 9 fin.; 3, 58 fin.:

    vagabantur barbari,

    id. ib. 3, 47 Orell. N. cr.
    II.
    Poet., transf. of an inanimate subject: e summo, quasi fulmen, deicit ictos Invidia contemptim in Tartara, * Lucr. 5, 1126.

    Lewis & Short latin dictionary > contemtim

  • 10 Презрительно

    - contemptim;

    • презрительно отзываться - spernere;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Презрительно

  • 11 contero

    contĕro, ĕre, trīvi, trītum - tr. - [st1]1 [-] broyer, piler, concasser, moudre, écraser.    - conterere medium scillae, Varr. R. 2, 7, 8: piler le coeur d'un oignon.    - conterere nationes, Just.: dompter les peuples, briser les peuples.    - in negotiis conteri, Cic. de Or. 1, 58, 249: être rompu aux affaires. [st1]2 [-] accabler, épuiser, détruire.    - conterere aliquem oratione, Plaut. Cist. 609: assommer qqn par ses discours.    - conteris me, Plaut. Cist. 2, 3, 65: tu m'assommes.    - conterere boves, Lucr. 2, 1161: exténuer des boeufs.    - conterere corpora, Tac. Agr. 31: s'épuiser physiquement.    - ne nos tam contemptim conteras, Plaut. Poen. 3, 1, 34: ne nous accable pas de tant de mépris. [st1]3 [-] user par le frottement, par l'usage.    - conterere viam Sacram, Prop. 3, 23, 15: user le pavé de la voie Sacrée.    - [fig., en parl. d'un livre souvent feuilleté] Cic. Fam. 9, 25, 1. [st1]4 [-] réduire en poudre, anéantir.    - conterere alicujus injurias oblivione, Cic. Fam. 1, 9, 20: réduire à néant par l'oubli les injustices de qqn. --- cf. Tusc. 5, 85.    - Herculi conterere quaestum, Plaut. Most. 4, 2, 68: dissiper ce qu'Hercule pourrait gagner, être un dissipateur. [st1]5 [-] user, consumer [temps].    - conterere aetatem in litibus, Cic. Leg. 1, 53: user sa vie dans les procès.    - conterere operam frustra, Ter. Phorm. 209: perdre son temps.    - conterere se in geometria, Cic. Fin. 1, 72: employer tout son temps à l'étude de la géométrie.    - cum in foro conteramur, Cic. de Or. 1, 249: puisque nous passons notre vie au Forum.    - aevum somno conterere, Lucr.: passer son temps à dormir.    - se conterere in musicis, Cic. Fin. 1, 21, 72: employer tout son temps à étudier la musique. [st1]6 [-] épuiser par l'usage [un sujet].    - quae sunt horum temporum, ea jam contrivimus, Cic. Att. 9, 4, 1: tout ce qu'on peut dire sur les affaires présentes, nous l'avons déjà épuisé. [st1]7 [-] au passif être contrit, être repentant.    - Vulg. (passim), Eccl.    - v. contritus.
    * * *
    contĕro, ĕre, trīvi, trītum - tr. - [st1]1 [-] broyer, piler, concasser, moudre, écraser.    - conterere medium scillae, Varr. R. 2, 7, 8: piler le coeur d'un oignon.    - conterere nationes, Just.: dompter les peuples, briser les peuples.    - in negotiis conteri, Cic. de Or. 1, 58, 249: être rompu aux affaires. [st1]2 [-] accabler, épuiser, détruire.    - conterere aliquem oratione, Plaut. Cist. 609: assommer qqn par ses discours.    - conteris me, Plaut. Cist. 2, 3, 65: tu m'assommes.    - conterere boves, Lucr. 2, 1161: exténuer des boeufs.    - conterere corpora, Tac. Agr. 31: s'épuiser physiquement.    - ne nos tam contemptim conteras, Plaut. Poen. 3, 1, 34: ne nous accable pas de tant de mépris. [st1]3 [-] user par le frottement, par l'usage.    - conterere viam Sacram, Prop. 3, 23, 15: user le pavé de la voie Sacrée.    - [fig., en parl. d'un livre souvent feuilleté] Cic. Fam. 9, 25, 1. [st1]4 [-] réduire en poudre, anéantir.    - conterere alicujus injurias oblivione, Cic. Fam. 1, 9, 20: réduire à néant par l'oubli les injustices de qqn. --- cf. Tusc. 5, 85.    - Herculi conterere quaestum, Plaut. Most. 4, 2, 68: dissiper ce qu'Hercule pourrait gagner, être un dissipateur. [st1]5 [-] user, consumer [temps].    - conterere aetatem in litibus, Cic. Leg. 1, 53: user sa vie dans les procès.    - conterere operam frustra, Ter. Phorm. 209: perdre son temps.    - conterere se in geometria, Cic. Fin. 1, 72: employer tout son temps à l'étude de la géométrie.    - cum in foro conteramur, Cic. de Or. 1, 249: puisque nous passons notre vie au Forum.    - aevum somno conterere, Lucr.: passer son temps à dormir.    - se conterere in musicis, Cic. Fin. 1, 21, 72: employer tout son temps à étudier la musique. [st1]6 [-] épuiser par l'usage [un sujet].    - quae sunt horum temporum, ea jam contrivimus, Cic. Att. 9, 4, 1: tout ce qu'on peut dire sur les affaires présentes, nous l'avons déjà épuisé. [st1]7 [-] au passif être contrit, être repentant.    - Vulg. (passim), Eccl.    - v. contritus.
    * * *
        Contero, conteris, pen. cor. contriui, contritum, pen. prod. conterere. Broyer, Menuiser, Mettre en pouldre, Mouldre.
    \
        Conterere, per translationem. Gaster, User, Consumer.
    \
        AEtatem in pistrino. Plaut. User sa vie.
    \
        Diem conterere. Plautus, - contriui diem Dum asto aduocatus cuidam cognato meo. J'ay employé tout le jour et consumé.
    \
        Eum diem cum Dionysio conteremus. Cic. Nous serons tout ce jour avec Dionysius, Nous passerons tout ce jour avec luy.
    \
        Ferrum vsu. Ouid. User.
    \
        Operam. Plaut. Perdre sa peine.
    \
        Quaestum. Plaut. Despendre ce qu'on gaigne.
    \
        Vitam in quaerendo. Terent. User sa vie.
    \
        Conteri in causis et foro. Cic. Ne faire autre chose que plaider, et en estre quasi tout usé.
    \
        Conterere aliquem oratione. Plaut. Ennuyer de parolles, qu'on dict, Rompre la teste.
    \
        Conterere obliuione voluntaria iniurias. Cic. Oublier du tout, Mettre en oubli.

    Dictionarium latinogallicum > contero

  • 12 contero

    con-tĕro, trīvi (rarely conterui, App. M. 8, p. 212, 12; Ven. Fort. C. 6, 4, 33), trītum, 3, v. a., to grind, bruise, pound, to crumble, separate into small pieces.
    I.
    Prop. (so freq. in medic. lang.):

    medium scillae cum aquā ad mellis crassitudinem,

    Varr. R. R. 2, 7, 8:

    cornua cervi,

    Ov. Med. Fac. 60:

    horrendis infamia pabula sucis,

    id. M. 14, 44:

    radicem aridam in pulverem,

    Plin. 26, 11, 70, § 113:

    fracta, contrita,

    Lucr. 4, 697.—Far more freq. and class. in prose and poetry,
    II.
    Transf., to diminish by rubbing, to waste, destroy (cf.: conficio, consumo, etc.), to rub off, wear out.
    A.
    Of material objects:

    latera tua,

    Plaut. As. 2, 4, 13:

    boves et vires agricolarum (followed by conficere),

    Lucr. 2, 1161; cf.:

    conteritur ferrum, silices tenuantur ab usu,

    Ov. A. A. 3, 91: superbiter contemptim conterit legiones, Naev. ap. Non. p. 516, 1;

    humorously imitated: ne nos tam contemptim conteras,

    treat contemptuously, Plaut. Poen. 3, 1, 34; and:

    conteris Tu tuā me oratione, mulier,

    you wear me out, id. Cist. 2, 3, 65 (cf. B. 1. b. infra):

    corpora ipsa ac manus silvis ac paludibus emuniendis inter verbera ac contumelias conterunt,

    Tac. Agr. 31:

    heri in tergo meo Tris facile corios contrivisti bubulos,

    Plaut. Poen. 1, 1, 11:

    Viam Sacram,

    to tread upon frequently, Prop. 2 (3), 23, 15: Paideian Kurou legendo, i. e. to wear out with reading, Cic. Fam. 9, 25, 1:

    supellectilem pluribus et diversis officiis,

    to wear out by use, Quint. 2, 4, 29.—In mal. part.:

    aliquas indigno quaestu, i. e. prostituere,

    Plaut. Rud. 3, 4, 44; cf.

    tero.—Prov.: is vel Herculi conterere quaestum possiet,

    squander the greatest possible fortune, Plaut. Most. 4, 2, 68 Lorenz ad loc.—
    B.
    Of immaterial objects.
    1.
    Most freq. (like the simple verb) of time, to waste, consume, spend, pass, employ, in a good and bad sense (cf. Sall. C. 4, 1 Kritz); constr. with in and abl. or the abl. only, with dum, or absol.
    (α).
    With in:

    aetatem in pistrino,

    Plaut. Bacch. 4, 6, 11:

    vitam atque aetatem meam in quaerendo,

    Ter. Ad. 5, 4, 15:

    aetatem in litibus,

    Cic. Leg. 1, 20, 53:

    omne otiosum tempus in studiis,

    id. Lael. 27, 104:

    diem in eā arte,

    Prop. 2, 1, 46.—
    (β).
    With abl.:

    totum hunc diem cursando atque ambulando,

    Ter. Hec. 5, 3, 17:

    majorem aevi partem somno,

    Lucr. 3, 1047:

    tempora spectaculis, etc.,

    Quint. 1, 12, 18:

    diei brevitatem conviviis, longitudinem noctis stupris et flagitiis,

    Cic. Verr. 2, 5, 10, § 26:

    bonum otium socordiā atque desidiā,

    Sall. C. 4, 1.—
    * (γ).
    With dum:

    contrivi diem, Dum asto, etc.,

    Plaut. Cas. 3, 3, 4.—
    (δ).
    Absol.:

    vitae modum,

    Prop. 1, 7, 9.—
    b.
    Transf. to the person:

    se, ut Plato, in musicis, geometriā, etc.,

    Cic. Fin. 1, 21, 72; cf.

    in medial form: cum in causis et in negotiis et in foro conteramur,

    id. de Or. 1, 58, 249; id. Caecin. 5, 14.—
    2.
    In gen.:

    operam,

    Plaut. Most. 3, 1, 54; cf.:

    operam frustra,

    Ter. Phorm. 1, 4, 31:

    quae sunt horum temporum,

    to exhaust, Cic. Att. 9, 4, 1.—
    b.
    Trop.:

    ejus omnis gravissimas injurias quasi voluntariā oblivione,

    to obliterate from the memory, Cic. Fam. 1, 9, 20: quam (dignitatem virtutis) reliquā ex collatione, facile est conterere atque contemnere, to tread under foot by comparison (opp. in caelum efferre), id. Tusc. 5, 30, 85.—Hence, contrītus, a, um, P. a., worn out, trite, common (mostly in Cic.):

    proverbium vetustate,

    Cic. Fin. 2, 16, 52:

    praecepta (connected with communia),

    id. de Or. 1, 31, 138:

    contritum et contemptum praemium,

    id. Sest. 40, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > contero

  • 13 contemnenter

    contemnenter, Adv. (contemno), verächtlich, Non. 515, 33 (als Erklärung von contemptim).

    lateinisch-deutsches > contemnenter

  • 14 contemptius

    contemptius, Adv. im Compar., s. contemptim.

    lateinisch-deutsches > contemptius

  • 15 contero

    con-tero, trīvī, trītum, ere, zusammenreiben = zerreiben, I) im engern Sinne, in kleine Teile zerreiben, zerbröckeln, zerrühren, zerdrücken, cornua cervi, Ov.: pabula (poetisch = Kräuter), Ov.: alqd coquere et deinde conterere, Cels.: multa (viele harte Körper) duorum digitorum allisione c., Treb. Poll. – m. cum u. Abl., ruta contrita cum melle, Cels. – m. in od. ex u. Abl., c. araneum in oleo vetere, Plin.: ruta cum caseo in vino contrita, Plin.: ruta ex aceto contrita, Cels. – mit in od. ad u. Akk., radicem aridam in pulverem, Plin.: alqd cum aqua ad mellis crassitudinem, Varro. – II) im weitern Sinne, zerreiben = abreiben, nach u. nach aufreiben, 1) im allg.: a) nach u. nach austilgen, eius omnes gravissimas iniurias voluntariā quādam oblivione freiwillig aus dem Gedächtnis tilgen, Cic. ep. 1, 9, 20. – b) als ganz wertlos gleichsam mit Füßen-, in den Staub treten = geringschätzig behandeln, α) Lebl.: reliqua c. et contemnere (Ggstz. virtutem ad caelum efferre), Cic. Tusc. 5, 85: praeter hoc (praemium), quod iam contritum et contemptum putatur, für ganz wertlos u. der Beachtung unwert gilt, Cic. Sest. 86. – β) leb. Wesen, schmählich bloßstellen, alqm contemptim, Plaut. u. Naev. fr.: alqm suā oratione, Plaut.: alqm indigno quaestu, Plaut. – 2) insbes., durch häufigen, allzuhäufigen Gebrauch physisch od. geistig abreiben, zuschan den reiben, nach u. nach aufreiben, erschöpfen, a) übh.: α) Lebl.: ferrum, Ov.: viam sacram, abtreten (= oft betreten), Prop. – m. Abl. (durch), παιδείαν Κύρου legendo, Cic.: u. (im Bilde) memoriam, infelicem supellectilem pluribus et diversis officiis, Quint. – Sprichw., Herculi (= Herculis) c. quaestum, des H. Gewinn vertun (= die größten Reichtümer durchbringen), Plaut. most. 984 (und dazu Lorenz). – β) leb. Wesen, deren Körper und Kräfte, boves et vires agricolarum, Lucr.: corpora ipsa ac manus silvis ac paludibus emuniendis, Tac. – dah. se conterere u. Passiv conteri medial, sich (geistig) abmühen, contritus ad regiam, der sich bei der Basilika in Prozessen abgemüht (herumgeschlagen) hat, Cic. Caecin. 14. – gew. m. in u. Abl., se in musicis, geometria, astris, Cic.: conteri in causis et in negotiis et in foro, Cic.: conteri in foro amicorum litibus, Plin. ep. – b) eine Zeit zubringen, hinbringen, verbringen, im üblen Sinne = verstreichen lassen (vgl. die Auslgg. zu Sall. Cat. 4, 1), frustra tempus, Cic. – m. cum u. Abl., cum alqo diem, Cic. – mit in u. Abl., omne otiosum tempus in studiis, Cic.: aetatem in litibus, Cic.: aetatem in syllabis, Sen.: vitam atque aetatem suam in quaerendo, Ter.: in multis bellis et asperis aetatem sine fructu, ohne Aussicht auf Lohn sein Leben opfern, Amm. – mit bl. Abl. (mit, durch), tempus audiendis fabulis, Plin. ep.: diei brevitatem conviviis, longitudinem noctis stupris et flagitiis, Cic.: diem abaco et latrunculis, Macr.: bonum otium socordiā atque desidiā, Sall. – c) Mühe verwenden, aufwenden, operam, Plaut. most. 581: operam frustra, Ter. Phorm. 209. – d) in Rede u. schriftl. Darstellung abnutzen, erschöpfen, im üblen Sinne abdreschen, quae autem sunt horum temporum, ea iam contrivimus, Cic. – u. im Partiz., proverbium vetustate contritum, Cic.: communia et contrita praecepta, Cic. – / Ungew. Perf. conterui, Apul. met. 8, 23. Itala psalm. 104, 33 u.a. (aber Ven. Fort. 6, 4, 34 jetzt conterruit); vgl. Charis. 48, 4.

    lateinisch-deutsches > contero

  • 16 superbe

    superbē, Adv. (superbus), übermütig, stolz, hochmütig, sup. dominari u. sup. alci imperare (Ggstz. humiliter servire), Liv.: superbe et crudeliter imperare, Caes.: superbe insolenterque eludere, Liv.: superbe saeveque agere, Tac.: superbe quaedam et contemptim in alqm dicere, Liv.: hāc potestate immodice ac superbe uti, Liv. – legatos appellare superbius, Cic. de imp. Pomp. 11: preces alcis superbius accipere, Tac. ann. 2, 37. – alcis decreta et preces superbissime repudiare, Cic. Pis. 64: suas virtutes contra fortunam suporbissime iactant, Lact. 3, 29, 12: cum Philippus se contra Gordianum superbissime ageret, Capit. Gord. 30, 1.

    lateinisch-deutsches > superbe

  • 17 aussprechen

    aussprechen, I) v. tr.: 1) phonetisch (lautlich) ausdrücken: appellare. – enuntiare. efferre (phonetisch hören lassen). – pronuntiare (mit dem Akzent aussprechen, betonen). – dicere (mit der Stimme vorbringen). – legere (lesen, beim Lesen aussprechen). – die Wörter zu breit au., voces distrahere: die Buchstaben zu breit au., litteras valde dilatare: die Buchstaben geziert au., putidius exprimere litteras: deutlich u. mit dem gehörigen Tone die Wörter au., exprimere verba et suis quasque litteras sonis enuntiare: die Wörter, Buchstaben undeutlich au., verba, litteras obscurare: etw. falsch au., alqd perperam enuntiare: etw. bäuerisch au., sono subrustico persequi alqd: kurz au., corripere; correpte dicere: lang au., producere; producte dicere: gedehnt au., protendere, intendere; tractim pronuntiare: mit langem u. au., u litterā longā dicere, legere (z. B. syllabam): mit kurzem o au., o litterā correptā dicere, legere: wie ein Wort au., tamquam unum enuntiare: anders geschrieben als ausgesprochen werden, scribi aliter quam enuntiari: das r nicht au. können, litteram r dicere non posse: ihre Namen kann der Römer kaum (nicht gut) au., eorum nomina vix concipi possunt ore Romano. – 2) dem Sinne nach durch Worte ausdrücken: pronuntiare (mündlich bekannt machen, mit deutlicher u. vernehmlicher Stimme aussprechen). – eloqui. verbis exprimere (in vollkommen entsprechende Worte kleiden). – voce persequi (mit der Stimme ausführen, Ggstz. mente videre, sich denken od. denken können; ebenso versibus persequi, in Versen ausspr.). – enuntiare, auch mit dem Zus. verbis (aussagen, angeben, erklären). – proloqui (heraussagen, laut machen, bes. einen geheim gehaltenen Gedanken). – explicare, explanare, declarare verbis (mit Worten deutlich machen). – aperire (offen an den Tag geben, enthüllen). – edicere (zu vernehmen geben, kundtun). – ein Urteil, eine Meinung au., sententiam dicere (vom Richter); sententiam pronuntiare (nach Abstimmung der Richter das Urteil publizieren): seine Meinung au., sententiam suam dicere (seine Meinung von der Sache sagen); sententiam suam aperire (seine Meinung enthüllen, offen darlegen): seine Gedanken au., cogitata proloqui; [303] cogitata mentis eloqui od. enuntiare; id quod sentio eloquor (gewandt, polite): seine Gefühle au., mentis sensa explicare: sensa exprimere dicendo: seine Gesinnungen au., aperire sensus suos: etw. nicht au. können, complecti oratione od. exprimere verbis non posse: ich kann es nicht genug au., satis proloqui nequeo: es läßt sich nicht au., verbis dici non potest: es ist schwer auszusprechen, haud facile dictu est: hat er es nicht deutlich genug ausgesprochen, daß etc., parumne declaravit ille m. folg. Akk. u. Infin.: eine Eidesformel wörtlich nach einem Formular au., concipere verba iurisiurandi. – II) v. r. sich aussprechen, a) eig., seine Gedanken, seine Gesinnungen u. Gefühle mit Worten ausdrücken: cogitata mentis eloqui od. omnia, quae mente conceperis,promere atque ad audientes perferre (seine Gedanken aussprechen). – sententiam suam dicere (seine Meinung sagen). – aperire sententiam suam (seine Meinung entyüllen, darlegen). – aperire sensus suos. aperire se. aperio, quid sentiam (seine Gesinnungen, Denkweise offen darlegen, enthüllen). – sich au. über etc., dicere, loqui de alqa re (übh. über etwas sprechen); dico, profiteor, quid sentiam de alqa re (ich sage, ich sage frei heraus, was ich von einer Sache denke). – sie sprechen sich gegenseitig offen aus, invicem loquuntur, quae volunt: wie der Mensch ist, so spricht er sich aus, qualis homo ipse est,talis eius est oratio. – sich umständlich, ausführlich über etw. au., uberius dicere od. loqui de alqa re; fusius od. pluribus dicere, disputare de alqa re; fusius exponere alqd; uberius exponere de alqa re: sich gar nicht au., silentium tenere od. obtinere (Stillschweigen beobachten); tacere (schweigen, Ggstz. dicere, loqui): um mich deutlicher auszuspr., ut manifestius atque apertiusdicam: ich will mich deutlicher au., planiuset apertius dicam: hat sich jener nicht deutlich genug ausgesprochen, daß etc., parumnedeclaravit ille m. folg. Akk. u. Infin.: du hast dich nicht deutlich darüber ausgesprochen, ob etc., illud parum expressisti, declarasti,utrum etc.: ich sprach mich dahin aus, daß etc., veni in eum sermonem, ut dicerem m. folg. Akk. u. Infin.: die allgemeine Meinung spricht sich dahin aus, daß etc., omnes censent m. folg. Akk. u. Infin.: sich also au., hāc voceuti. – sich gegen jmd. au., sententiam suamaperire alci (jmdm. seine Meinung eröffnen); sensus suos aperire alci (seine Gesinnungen, Denkweise jmdm. enthüllen); totum se patefacere alci (sein Herz ganz jmdm. offenbaren, gegen jmd. ausschütten). – sich über jmd. au., dico, profiteor, quid sentiam de alqo; sich vorteilhaft, nachteilig über jmd. au., bene,male dicere alci; benigne, maligne iudicare de alqo: sich ehrenvoll, schmeichelhaft (gegen einen dritten) über jmd. au., sermoneuti honorifico erga alqm: ich spreche mich ehrenvoll (schmeichelhaft) in meiner Rede über jmd. aus, oratio mea est honorifica in alqm: sich lobend, tadelnd über jmd. od. etw. au., laudare, vituperare alqm od. alqd: sich verächtlich über jmd. od. etw. au., contemptim [304] loqui de alqo od. de alqa re (Ggstz. magnifice loqui de etc.); despicere alqm od. alqd (Ggstz. laudare). – b) übtr. = sich offenbaren; z. B. in der Rede spricht sich Gefühl aus, oratio sensus habet: in seinen Mienen spricht sich Freude aus, vultus eius prodit gaudia: Grausamkeit, crudelitas ex ore eius eminet: Dummheit, vecordia prorsus inest in eius vultu: wie sehr spricht sich deine Liebe zu mir in diesem Buche aus, liber iste quantam habet declarationem amoris tui. Aussprechen, das, s. Aussprache.

    deutsch-lateinisches > aussprechen

  • 18 geringschätzig

    geringschätzig, contemptus (verächtlich). – Adv. contemptim (verächtlich). – male (übel, schlecht; beide z.B. de alqo loqui). – g. von jmd. denken, male de alqo opinari: jmd. g. behandeln, alqm contemnere: g. auf jmd. od. etw. herabsehen, alqm od. alqd despicere od. despicatui habere.

    deutsch-lateinisches > geringschätzig

  • 19 klein

    klein, parvus. parvulus (nicht groß u. nicht erwachsen; bildl. = spärlich, gering, unbeträchtlich, Ggstz. magnus: kleiner, minor: der kleinste, ganz klein, minimus, die beide dann für »klein« stehen müssen, wenn von zweien der kleinere od. von mehreren der kleinste genannt wird, z.B. Kleinasien, Asia minor: der k. Finger, digitus minimus). – paulus. paululus (verwandt mit parvus, sowohl klein der Ausdehnung in Raum u. Zeit als der Zahl, dem Werte nach [Ggstz. magnus od. multus]. Häufig paulum und paululum subst. mit Genet., wo wir das Adjektiv »klein« setzen, z.B. ein k. Gewinn, paulum lucri: ein k. Dienst, paululum operae: ein k. Verzug, paululum morae). – pusillus (klein, sehr klein, bes. im Sinne des im Wachstum Zurückgebliebenen; bildl. = kleinlich, z.B. animus). – minutus (klein gemacht, winzig, von der kleinsten od. einer kaum bemerkbaren Größe, bildl. = kleinlich, z.B. animus: u. interrogatiunculae: dazu Adv.minute, minutim, minutatim = in kleinen Teilen oder Stücken). – brevis (kurz, von geringer Ausdehnung, sowohl der Zeit als dem Raume nach, Ggstz. longus). – exiguus (was leicht zu übersehen, auszumessen ist, unbeträchtlich, unansehnlich, klein, wenig, winzig, der Menge, Zahl u. Zeit nach). – humilis,Adv.humiliter (niedrig, nicht hoch, klein der Ausdehnung in die Höhe nach, von der Statur des Menschen, von Tieren u. Gewächsen; bildl. = niedrig, kleinlich denkend, z.B. animus). – humilis staturae. humili staturā (klein von Statur, von Menschen u. Tieren). – angustus (nicht breit, schmal, Ggstz. latus, z.B. Öffnung einer Flasche etc.; dann bildl. = engherzig. kleinherzig, z.B. animus). – parvulus. infans (unerwachsen, s. jung). – Ost durch ein Diminutiv, z.B. k. Geld, nummuli (od. auch nummi minoris notae): ein k. Buch, eine k. Schrift, libellus: ein k. Geschenk, munusculum: ein k. Gewinn, lucellum: ein k. Kind, infantulus usw., s. die verschiedenen Artikel, bei denen »klein« steht. – Zuw. auch durch aliquid mit Genet., z.B. ein k. Stolz, aliquid superbiae.

    [1449] zu klein, parum magnus; iusto minor (Ggstz. iusto maior); iusto brevior (kürzer, als recht ist, Ggstz. iusto longior); nimium angustus (allzu eng, z.B. alcis cupiditati nimium angustus orbis terrarum): nicht zu k., non parum magnus. – sehr klein, ganz klein, minimus; perparvus; perparvulus; valde pusillus, perpusillus; minutulus; perexiguus. – wie klein, quantus. quantillus (der Beschaffenheit u. Größe nach); quotus (der Zeit nach): so klein, tantus od. (Diminut.) – so gar klein, tantulus (z.B. homines tantulaestaturae): ein klein wenig, paulo, paululum. – ein k. Mensch, homo parvae od. exiguae staturae. homo brevis staturā. homo brevi staturā (klein von Statur); homo corpore parvo (klein von Körper); homo taturā humili et corpore exiguo (k. u. unansehnlich von Statur und Körper); homo pusillus (ein zwerghafter, im Wachstum zurückgebliebener): k. von Statur sein, brevemhabere staturam: brevi esse staturā; staturae parvae od. exiguae esse: kleine Leute, homines staturā breves; homines pusilli: so kleine Leute, Leute von so kleiner Statur, homines tantulae staturae. – ein kleines Kind, s. Kindlein. – ein k. Knabe, s. Knäbchen: der k. Romulus, infans, puer Romulus (s. »Kind« über inf. u. puer), – die Auerochsen sind etwas kleiner als die Elefanten, uri suntmagnitudine paulo infra elephantos: ein k. Brief, epistula minuscula, pusilla: kleine Buchstaben, kleine Schrift, litterae minutae od. minutiores od. (ganz kleine) minutulae: eine k. Sache, ein k. Prozeß, s. Kleinigkeit, Bagatelle. – in k. Stücke zerschlagen, zerbrechen, comminuere, frangere et comminuere (z.B. anulum); resolvere (auflösen in kleine Stückchen, z.B. glebas sarculis): in k. Stücke zerschneiden, hacken, zerhacken, in k. Stücke stoßen, s. unten »klein machen«. – eine k. Zeit, tempus parvum od. breve od. exiguum: eine k. Zeit (lang), eine k. Weile, paulisper (ein klein wenig, eine kleine Weile lang, im Sinne des Aushaltens, Ggstz. in perpetuum; z.B. mane paulisper); parumper (nur ein klein wenig, nur eine kleine Weile, nur vor der Hand, im Sinne des Abkürzens, z.B. mane parumper): ein k. Schmerz, dolor brevis. – eine k. Anzahl, parvus (od. exiguus) numerus, von etwas, alcis rei: die k. Anzahl (die jmd. bei sich hat etc.), paucitas (z.B. militum): k. Summe Geld, parva pecunia; paulula pecunia; paululum pecuniae: k. Teil, pars exigua. – warum sollen wir diesen Gewinn, so klein er ist, verschmähen? cur hoc quantulumcumque est lucrum fastidimus? – ich habe noch eine k. Frage zu tun, habeo paulum, quod requiram.

    Rom im kleinen, Roma pusilla; Roma minor: das Haus ist ein Staat im kleinen, domus res publica pusilla est. – vom kleinen (klein) anfangen, a parvulo incipere: ang fangen haben, ex tenui principio se promovisse: das ist etwas Kleines u. dgl., s. Kleinigkeit (das ist eine K. u. dgl.): alles, das Kleinste wie das Größte, wird an Cäsar berichtet, omnia minima maxima ad Caesarem mittuntur: sich mit jmd. über das Kleinste u. Größte [1450] beraten, cum alqo de minimis maximisque rebus deliberare: bis ins kleinste eingehend (bis ins kleinste Detail) fragen, minutatim interrogare. – die Kleinen (die Kinder), parvi oder parvuli; liberi parvi (im Ggstz. zu parentes): unsere Kleinen, parvuli nostri: die ganz Kleinen, pueri infantes u. pueri infantes minutuli. – die Großen u. die Kleinen, s. »Hohe u. Niedere« unter »hoch«. – von klein auf, s. »von Kindheit an« unter »Kindheit«. – über od. um ein kleines, brevi; paulo post. k. schreiben, minute scribere: k. machen, minute od. minutim od. minutatim concīdere. minutim caedere (in kleine Stücke hacken, zerhacken, klein hacken); minutatim consecare (in kleine Stücke schneiden); minute od. minutim contundere (klein stoßen); minutim terere (klein reiben); minutim commolere (klein mahlen); minutim frangere (klein brechen); conficere (k. kauen, v. den Zähnen): sich k. machen (bildl.), se abicere. – kleiner werden, minui (s. »abnehmen no. II« die Synon.): ganz klein werden, ad minimum deduci (z.B. von einem Flusse). – k. denken, humiliter sentire: von jmd. k. denken, alqm contemnere: k. von jmd. reden, contemptim de alqo loqui.

    deutsch-lateinisches > klein

  • 20 Verachtung

    Verachtung, contemptio. contemptus. – despicientia (das geringschätzige Herabsehen auf etc.). – spretio (die Verschmähung). – stolze V. anderer, fastidium; superbia (Hochmut). – in V. kommen, in contemptionem venire, bei jmd., alci; contemni coeptum esse, bei jmd., ab alqo: in V. sein, contemni, bei jmd, ab alqo: mit V., contemptim; cum contemptu; cum fastidio.

    deutsch-lateinisches > Verachtung

См. также в других словарях:

  • ALIPTICE — olim pars Medicinae; nec in Gymnasiis tantum aut Circo (nam et Circum suos habuisse Aliptas, notar ad Vopiscum in Saturnin. c. 8. Casaubon.) sed etiam in Iatrice olim Aliptae noti fuêre: qui non solum ad conservandam valetudinem, vires… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AMBRO — I. AMBRO devorator, in Gloss. Isidori. Aldhelmus de Laude Virg. c. 5. Quum Protoplastus, recentis Paradisi colonus et totius terrestris creaturaae, quamteres vertigo caeli, in modumvotanits fundibuli circumgurat, rudis possessor, buccis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BOLESLAVIA — urbs Bohemiae duplex. Vetus seu Alt Bunczel, ad Gizeram fluv. et nova, quae Iung Bunczel, ubi Gizera influit in albim, e regione Brandisii oppid. 2. milliar. German. a Praga, in ortum, condita a Bolessao fratricida. A. C. 935. Hinc Bolessavienses …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BUBULCI — iam Siracidis aetate contemptim habiti, vide Ecclesiastic. c. 38. v. 26. unde nihil mirum, quod in Theocriti Bucolisco Eunica puella bubulcum hôc sermone repellat, ἔῤῥ᾿ ἀπ᾿ ἐμεῖο. Βωκόλος ὢν ἐθέλεις με κύσαι, τάλαν: οὐ μεμάθηκα Α᾿γροίκως φιλέειν …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CANIS — I. CANIS Arabiae Felicis fluv. Ptol. II. CANIS Ordo equestris a Buchardo IV. ex Montmorantia famil. primo Galliae Barone, institutus; qui pace cum Philippo I. vel Ludov. fil. eius potius, a quo arce quâdam exutus erat, quod Adrianum Abbatem S.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CHOSROES I — Persarum Rex, patri Cabadi successit, A. C. 532. Post aliquem successum, pacem ἀπέραντον cum Romanis iniit, sed fide trienniô post violatâ, vastavit Mesopotamiam, Syriamque, combussit Antiochiam, idem Apameae facturus, nî Thomae Episcopi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CRUCIS Judicium — ex generibus criminis olim explorandi purgandique: cuius formulam e Frisonum legibus Tit. 14. de homine in turba occiso hanc exhibet Spelmannus, Glossar. Archaeol. Reus primtim duodecimâ manu, h. e. totidem compurgatoribus, obiecti criminis se… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GRAECI — apud Suet. Tib. Ner. c. 46. Comites peregrinationum cibariss tantu, sustentavit: unâ modo liberalitate ex indulgentia vitrici prosecutus, cum tribus classibus factis pro dignitate cuiusque primae sexcenta sestertia, secundae quadringenta… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GRAMMATICE — antiquissimis temporibus, ars erat legendi et scribendi: ita enim apud Diod. Sic. l. 12. in legibus charondae definitur: nec alia eius Aristoteleo quoque aevo facies fuit. Postquam vero coepta sunt artis praecepta observari, origines indagari,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HYCSOS — quasi Pastores Reges, contemptim Aegyptiis dicti sunt Reges, qui altis a metropoli Tanitae, circa ultima Iosephi Patr. tempora, et Arabia, numen 240000. in inf. Aegyptum irruptione factâ, novam ibi Dynastiam condidêrunt, atque sub VI. primis suis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LATRINARUM Antistes — meoratur Terulliano de Pall. Aspice lupas, popularium libidinum nundinas: ipsas quoque frictrices (et sipraestat oculos abducere ab eiusmodi propudiis occisae in publico castitatis) aspice tamen vel sublimis, iam matronas videbis, et cum… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»