Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

contectus

  • 1 contectus

    contectus, a, um part. passé de contego.
    * * *
    contectus, a, um part. passé de contego.
    * * *
        Contectus, Particip. vt Casa contecta stramine. Ouid. Couverte de feurre, ou d'estrain.

    Dictionarium latinogallicum > contectus

  • 2 contēctus

        contēctus    P. of contego.

    Latin-English dictionary > contēctus

  • 3 contectus

    contectus, a, um, Part., v. contego.

    Lewis & Short latin dictionary > contectus

  • 4 contectus

    , contecta, contectum (m,f,n) см. contego

    Dictionary Latin-Russian new > contectus

  • 5 contego

    con-tego, tēxī, tēctum, ere, bedecken, I) eig.: a) bekleidend, verwahrend, schützend bedecken, überdecken, bedeckend überziehen, α) übh., v. Pers., alqm veste suā, Nep.: crura veste, Iustin.: caput amictu, Verg.: capita scutis, Auct. b. Afr.: tantarum beluarum (der Elefanten) tota corpora auro, Curt.: coria centonibus, Caes.: musculum lateribus lutoque, Caes.: locum linteis, Liv.: mala operculis arcularum, Col.: cum arma omnia reposita contectaque essent, mit einer Decke (mit einem Überzuge) verwahrt waren, Caes.: piscatorias naves contexerant, hatten mit einem Verdeck versehen, Caes. – u. im Partiz., non contecta (Ariadna) levi pectus amictu, Catull.: ferae pelle contectus, Suet.: spolii s contectum iuvenis corpus, Liv.: contecti Attalicis aulaeis parietes, Val. Max.: contecta stramine casa, Ov.: parva casula cannulis temere contecta, Apul.: vehiculum pellibus undique contectum, Curt. – v. dem selbst, was bedeckt, arborum stipites hedera contexerat, Curt.: platani et populi contegunt ripas, Curt.: u. im Passiv, opus, quod vineis contectum erat, Liv.: sedes consecrata deo undique ambientibus ramis contecta est, Curt.: omnia contegi frondibus, Curt. – mit in u. Abl., in aliquo ramorum nexu contegi, verwahrt (geborgen) werden (v. kleinen Kindern), Tac. Germ. 46, 4. – β) schützend, cautius contectus, durch den Schild gedeckt, Dict. 3, 7. – γ) begrabend (s. Deder. Dict. 3, 14), v. Pers. eos uno tumulo, Liv.: corpus od. ossa tumulo, Val. Max. u. Curt.: membra sepulcro, Val. Flacc.: alqm arenosā humo, Apul.: unā eādemque sepulturā contegi, Dict.: humatus intellegitur humo contectus, Plin. – m. in u. Abl., corpus Galbae humili sepulturā (nach dürftiger Bestattung) in privatis eius hortis, Tac. hist. 1, 49: donec uno contegar in tumulo, Bormann Uned. Inschr. no 11. p. 10. – von dem selbst, was bedeckt, tumulus, qui corpus eius contexerat, Cic. Arch. 24: u. im Passiv, Taenariā contegi humo, Ov. – b) verhüllend bedecken, verdecken, verhüllen, v. Pers. usw., caput glauco amictu, Verg.: messoriā se corbe, Cic.: corporis partes, quae aspectum sint deformem habiturae, c. atque abdere (Ggstz. in promptu ponere, den Augen bloßstellen, v. der Natur), Cic. – v. dem selbst, was verdeckt (verhüllt), sine munere vestro contegat inductus morientia lumina cortex, Ov.: u. im Passiv, omnia contecta nebulā, Liv. – II) übtr.: a) wie unser decken = schützen, quidam servili habitu, alii fide clientium contecti et inter sarcinas abditi, Tac. hist. 3, 73. – b) wie verdecken, verhüllen = verbergen, verheimlichen, libidines fronte et supercilio, non pudore et temperantiā, Cic.: impium pectoris vulnus (unerlaubte Liebe) piā dissimulatione, Val. Max.: factam iniuriam illi miserae, Ter.: contecta victricium partium vulnera, Tac.

    lateinisch-deutsches > contego

  • 6 contego

    con-tego, tēxī, tēctum, ere, bedecken, I) eig.: a) bekleidend, verwahrend, schützend bedecken, überdecken, bedeckend überziehen, α) übh., v. Pers., alqm veste suā, Nep.: crura veste, Iustin.: caput amictu, Verg.: capita scutis, Auct. b. Afr.: tantarum beluarum (der Elefanten) tota corpora auro, Curt.: coria centonibus, Caes.: musculum lateribus lutoque, Caes.: locum linteis, Liv.: mala operculis arcularum, Col.: cum arma omnia reposita contectaque essent, mit einer Decke (mit einem Überzuge) verwahrt waren, Caes.: piscatorias naves contexerant, hatten mit einem Verdeck versehen, Caes. – u. im Partiz., non contecta (Ariadna) levi pectus amictu, Catull.: ferae pelle contectus, Suet.: spolii s contectum iuvenis corpus, Liv.: contecti Attalicis aulaeis parietes, Val. Max.: contecta stramine casa, Ov.: parva casula cannulis temere contecta, Apul.: vehiculum pellibus undique contectum, Curt. – v. dem selbst, was bedeckt, arborum stipites hedera contexerat, Curt.: platani et populi contegunt ripas, Curt.: u. im Passiv, opus, quod vineis contectum erat, Liv.: sedes consecrata deo undique ambientibus ramis contecta est, Curt.: omnia contegi frondibus, Curt. – mit in u. Abl., in aliquo ramorum nexu contegi, verwahrt (geborgen) werden (v. kleinen Kindern), Tac. Germ. 46, 4. – β) schützend, cautius contectus, durch den Schild gedeckt,
    ————
    Dict. 3, 7. – γ) begrabend (s. Deder. Dict. 3, 14), v. Pers. eos uno tumulo, Liv.: corpus od. ossa tumulo, Val. Max. u. Curt.: membra sepulcro, Val. Flacc.: alqm arenosā humo, Apul.: unā eādemque sepulturā contegi, Dict.: humatus intellegitur humo contectus, Plin. – m. in u. Abl., corpus Galbae humili sepulturā (nach dürftiger Bestattung) in privatis eius hortis, Tac. hist. 1, 49: donec uno contegar in tumulo, Bormann Uned. Inschr. no 11. p. 10. – von dem selbst, was bedeckt, tumulus, qui corpus eius contexerat, Cic. Arch. 24: u. im Passiv, Taenariā contegi humo, Ov. – b) verhüllend bedecken, verdecken, verhüllen, v. Pers. usw., caput glauco amictu, Verg.: messoriā se corbe, Cic.: corporis partes, quae aspectum sint deformem habiturae, c. atque abdere (Ggstz. in promptu ponere, den Augen bloßstellen, v. der Natur), Cic. – v. dem selbst, was verdeckt (verhüllt), sine munere vestro contegat inductus morientia lumina cortex, Ov.: u. im Passiv, omnia contecta nebulā, Liv. – II) übtr.: a) wie unser decken = schützen, quidam servili habitu, alii fide clientium contecti et inter sarcinas abditi, Tac. hist. 3, 73. – b) wie verdecken, verhüllen = verbergen, verheimlichen, libidines fronte et supercilio, non pudore et temperantiā, Cic.: impium pectoris vulnus (unerlaubte Liebe) piā dissimulatione, Val. Max.: factam iniuriam illi miserae, Ter.: contecta victricium partium vulnera, Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contego

  • 7 contego

    con-tego, tēxī, tēctum, ere
    1) покрывать, закрывать ( aliquem veste suā Nep); осенять ( platani contegunt ripas QC); окутывать ( caput amictū V)
    2) защищать, охранять ( contectus fide clientium T)
    3) припрятывать ( arma Cs); скрывать (libidines C; aliquid dissimulatione VM)
    4) хоронить (aliquem tumulo VM; membra sepulcre VF; aliquem humili sepulturā T)

    Латинско-русский словарь > contego

  • 8 linteus

    linteus, a, um (linum), aus Leinwand, leinen, linnen, vestis (Decke), Cic.: lorica (Ggstz. lorica serta atque aënea), Nep.: libri, eine alte auf Leinwand geschriebene Chronik des röm. Volkes, die im Tempel der Iuno Moneta aufbewahrt wurde, Liv. – Nbf. lenteus, wov. subst. lentea, ōrum, n., Corp. inscr. Lat. 14, 2215, 19. – subst., linteum, ī, n., a) Leinwand, ein leinenes Tuch, eine leinene Decke, ein Laken, linteum vetus, alter Lappen, Sen.: lintea inscripta (gezeichnete), Iuven.: polliceri lintea in vela, Liv.: merces linteis delatae, Cic.: locus linteis contectus est, Liv.: super adiectum (hingebreitetes) linteum recubans, Plin. ep.: succinctus linteo, Suet.: linteo cinctus, Gaius: capita linteis vinciunt, Curt. – Insbes. α) ein leinenes Segel, Catull. u.a. Dichter: infecta lintea, schwarze Segel, Catull.: dare lintea ventis, vor den W. bringen, ausspannen, Ov., retro, die S. wenden, zurücksegeln, Verg.: dextrā lintea dare, rechts ausspannen, Ov.: conversa domum dare lintea, die S. nach H. umkehrend spannen, Hor. (vgl. bildl., tali placet dare lintea curae, Nemes. cyn. 58). – β) ein leinener Vorhang, Mart. 2, 57, 6. – γ) ein Schamgürtel, Schurz, nudus, linteo cinctus, Gaius inst. 3, 192. – b) übtr., baumwollenes Zeug, Tuch, ex quibus (lanuginis pilis) vestes pretioso linteo faciunt, Plin. 12, 38: Iuba circa fruticem lanugines esse tradit linteaque ea Indicis praestantiora, Plin. 12, 39.

    lateinisch-deutsches > linteus

  • 9 linteus

    linteus, a, um (linum), aus Leinwand, leinen, linnen, vestis (Decke), Cic.: lorica (Ggstz. lorica serta atque aënea), Nep.: libri, eine alte auf Leinwand geschriebene Chronik des röm. Volkes, die im Tempel der Iuno Moneta aufbewahrt wurde, Liv. – Nbf. lenteus, wov. subst. lentea, ōrum, n., Corp. inscr. Lat. 14, 2215, 19. – subst., linteum, ī, n., a) Leinwand, ein leinenes Tuch, eine leinene Decke, ein Laken, linteum vetus, alter Lappen, Sen.: lintea inscripta (gezeichnete), Iuven.: polliceri lintea in vela, Liv.: merces linteis delatae, Cic.: locus linteis contectus est, Liv.: super adiectum (hingebreitetes) linteum recubans, Plin. ep.: succinctus linteo, Suet.: linteo cinctus, Gaius: capita linteis vinciunt, Curt. – Insbes. α) ein leinenes Segel, Catull. u.a. Dichter: infecta lintea, schwarze Segel, Catull.: dare lintea ventis, vor den W. bringen, ausspannen, Ov., retro, die S. wenden, zurücksegeln, Verg.: dextrā lintea dare, rechts ausspannen, Ov.: conversa domum dare lintea, die S. nach H. umkehrend spannen, Hor. (vgl. bildl., tali placet dare lintea curae, Nemes. cyn. 58). – β) ein leinener Vorhang, Mart. 2, 57, 6. – γ) ein Schamgürtel, Schurz, nudus, linteo cinctus, Gaius inst. 3, 192. – b) übtr., baumwollenes Zeug, Tuch, ex quibus (lanuginis pilis) vestes pretioso linteo faciunt, Plin. 12, 38: Iuba circa fruticem lanugines esse tradit
    ————
    linteaque ea Indicis praestantiora, Plin. 12, 39.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > linteus

  • 10 contego

    contegere, contexi, contectus V TRANS
    cover up, conceal, hide; protect; clothe; roof over; bury/entomb; strew thickly

    Latin-English dictionary > contego

  • 11 contego

    con-tĕgo, xi, ctum, 3, v. a., to cover, to cover up or over (freq. and class.).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., aliquem or aliquid aliquā re:

    coria centonibus,

    Caes. B. C. 2, 10; so,

    locum linteis,

    Liv. 10, 38, 5: capita scutis, Auct. B. Afr. 47 fin.; cf.:

    caput glauco amictu,

    Verg. A. 12, 885:

    se corbe,

    Cic. Sest. 38, 82:

    spoliis contectum juvenis corpus,

    Liv. 8, 7, 22; cf.:

    pelle contectus,

    Suet. Ner. 29:

    corpus ejus (tumulus),

    Cic. Arch. 10, 24; cf.

    thus of burying: eos uno tumulo,

    Liv. 26, 25, 13; Curt. 7, 9, 21; Val. Fl. 5, 58:

    humo,

    Ov. H. 16, 274:

    corpus Galbae humili sepulturā,

    Tac. H. 1, 49:

    in privatis ejus hortis, omnia nebulā,

    Liv. 40, 22, 4; Suet. Ner. 31.—Rarely with in and abl.:

    in aliquo ramorum contexu contegi,

    Tac. G. 46; cf. id. H. 1, 49 supra.—
    B.
    Trop.:

    quidam servili habitu, alii fide clientium contecti,

    covered, protected, Tac. H. 3, 73.—
    II.
    In partic.
    A.
    With the access. idea of preservation (cf. condo), to preserve, keep:

    cum arma omnia reposita contectaque essent,

    Caes. B. C. 2, 14.—More freq.,
    B.
    With the access. idea of concealment, to conceal by covering, to cover, hide, conceal.
    1.
    Of corporeal objects:

    eas partes corporis contexit atque abdidit, etc.,

    Cic. Off. 1, 35, 126.—
    2.
    Of abstr. objects:

    factam injuriam illi miserae,

    Ter. Hec. 3, 3, 41:

    libidines fronte et supercilio, non pudore et temperantiā,

    Cic. Prov. Cons. 4, 8:

    aperire et recludere contecta victricium partium vulnera,

    Tac. H. 2, 77:

    contegendis quae prima aetas et summa fortuna expeterent,

    id. A. 13, 13; Cod. Th. 7, 4, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > contego

  • 12 favilla

    făvilla, ae, f. [Sanscr. root bhā-, to shine; Gr. pha-, phôs, etc., cf. Lat. fax], hot cinders or ashes, glowing ashes, embers (cf. cinis).
    I.
    Lit. ( poet. and in post-Aug. prose): ibi favillae plena coquendo sit faxo (psaltria). Ter. Ad. 5, 3, 60:

    scintillas agere ac late differre favillam,

    Lucr. 2, 675; cf. Ov. M. 7, 80; and:

    cum contectus ignis ex se favillam discutit scintillamque emittit,

    Plin. 18, 35, 84, § 358:

    candens,

    Verg. A. 3, 573:

    cana,

    Ov. M. 8, 525:

    e carbone restincto favilla digito sublata,

    Plin. 26, 11, 72, § 118:

    cinis e favilla et carbonibus ad calefaciendum triclinium illatus,

    Suet. Tib. 74:

    nihil invenit praeter tepidam in ara favillam,

    id. Galb. 18: vi pulveris ae favillae oppressus est. (Plinius), Suet. Fragm. Hist., ed. Roth, p. 301.—
    2.
    In partic., the ashes of the dead still glowing:

    corporis favillam ab reliquo separant cinere,

    Plin. 19, 11, 4, § 19:

    ibi tu calentem Debita sparges lacrima favillam Vatis amici,

    Hor. C. 2, 6, 23; Tib. 3, 2, 10; Prop. 1, 19, 19; Verg. A. 6, 227; Ov. F. 3, 561.—
    B.
    Transf.:

    salis,

    powder of salt, Plin. 31, 7, 42, § 90.—
    * II.
    Trop., a glimmering spark, i. e. beginning, origin:

    haec est venturi prima favilla mali,

    Prop. 1, 9, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > favilla

  • 13 scutum

    scūtum, i, n. ( masc. collat. form scū-tus, Turp. ap. Non. 226, 13) [skutos].
    I.
    An oblong shield, made of boards fastened together, and covered with leather, a buckler (whereas clipeus denotes a round shield, target of metal; cf. Veg. Mil. 2, 18):

    scutum pro clipeo,

    Liv. 1, 43: pedestre, of the infantry, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 14; 9, 13, 16; Liv. 6, 8; 7, 10:

    equestria,

    of the cavalry, id. 43, 6:

    ad galeas induendas scutisque tegimenta detrahenda tempus defuit,

    Caes. B. G. 2, 21:

    scutis ex cortice factis aut viminibus intextis,

    id. ib. 2, 33:

    sublato scuto,

    id. B. C. 2, 35:

    abjecto scuto fugere,

    Cic. Tusc. 2, 23, 54:

    ut non modo non abjecto, sed ne rejecto quidem scuto fugere videar,

    id. de Or. 2, 72, 294:

    scutum reliquisse praecipuum flagitium,

    Tac. G. 6:

    hastas et scuta reclinant,

    Verg. A. 12, 130:

    fulgentia,

    id. ib. 8, 93:

    longa,

    id. ib. 8, 539; Ov. Tr. 4, 1, 73; Liv. 7, 26; 38, 17:

    erectum altius,

    Amm. 24, 4, 4.—
    B.
    Transf., heavyarmed soldiers, men bearing shields (late Lat.):

    oppidum, ordine circumdatum trino scutorum, oppugnabat,

    Amm. 24, 4, 10:

    Agilo, scutorum densitate contectus,

    id. 21, 12, 18 al. —
    II.
    Trop., a shield, i. e. a defence, protection, sheiter, safeguard (rare):

    sed ne quod tamen scutum dare in judicio viderentur eis, quos, etc.,

    Cic. Tull. 18, 43:

    scuto vobis magis quam gladio opus est,

    Liv. 3, 53 fin. (for which, just before:

    praesidia libertatis non licentiae ad impugnandos alios): Fabius novam de Hannibale victoriam commentus est, non pugnare. Hinc illud ex populo, ut Imperii scutum vocaretur,

    Flor. 2, 6, 27; cf.:

    Deus, scutum meum,

    Vulg. 2 Reg. 22, 3:

    scutum fidei,

    id. Eph. 6, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > scutum

  • 14 scutus

    scūtum, i, n. ( masc. collat. form scū-tus, Turp. ap. Non. 226, 13) [skutos].
    I.
    An oblong shield, made of boards fastened together, and covered with leather, a buckler (whereas clipeus denotes a round shield, target of metal; cf. Veg. Mil. 2, 18):

    scutum pro clipeo,

    Liv. 1, 43: pedestre, of the infantry, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 14; 9, 13, 16; Liv. 6, 8; 7, 10:

    equestria,

    of the cavalry, id. 43, 6:

    ad galeas induendas scutisque tegimenta detrahenda tempus defuit,

    Caes. B. G. 2, 21:

    scutis ex cortice factis aut viminibus intextis,

    id. ib. 2, 33:

    sublato scuto,

    id. B. C. 2, 35:

    abjecto scuto fugere,

    Cic. Tusc. 2, 23, 54:

    ut non modo non abjecto, sed ne rejecto quidem scuto fugere videar,

    id. de Or. 2, 72, 294:

    scutum reliquisse praecipuum flagitium,

    Tac. G. 6:

    hastas et scuta reclinant,

    Verg. A. 12, 130:

    fulgentia,

    id. ib. 8, 93:

    longa,

    id. ib. 8, 539; Ov. Tr. 4, 1, 73; Liv. 7, 26; 38, 17:

    erectum altius,

    Amm. 24, 4, 4.—
    B.
    Transf., heavyarmed soldiers, men bearing shields (late Lat.):

    oppidum, ordine circumdatum trino scutorum, oppugnabat,

    Amm. 24, 4, 10:

    Agilo, scutorum densitate contectus,

    id. 21, 12, 18 al. —
    II.
    Trop., a shield, i. e. a defence, protection, sheiter, safeguard (rare):

    sed ne quod tamen scutum dare in judicio viderentur eis, quos, etc.,

    Cic. Tull. 18, 43:

    scuto vobis magis quam gladio opus est,

    Liv. 3, 53 fin. (for which, just before:

    praesidia libertatis non licentiae ad impugnandos alios): Fabius novam de Hannibale victoriam commentus est, non pugnare. Hinc illud ex populo, ut Imperii scutum vocaretur,

    Flor. 2, 6, 27; cf.:

    Deus, scutum meum,

    Vulg. 2 Reg. 22, 3:

    scutum fidei,

    id. Eph. 6, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > scutus

  • 15 sepelio

    sĕpĕlĭo, pelīvi or ii, pultum, 4 ( perf. sepeli, Pers. 3, 97; part. perf. sepelitus, Cato ap. Prisc. p. 909 P.; fut. sepelibis, Aus. Ep 25, 61; perf. sepelisset, Prop. 1, 17, 19; [p. 1674] Quint. 8, 5, 16), v. a., to bury, inter (class.):

    sepultus intellegitur quoquo modo conditus, humatus vero humo contectus,

    Plin. 7, 54, 55, § 187 (cf. also condo).
    I.
    Lit.: hominem mortuum, inquit lex in XII., in urbe ne sepelito neve urito. Credo vel propter ignis periculum. Quod autem addit, neve urito, indicat, non qui uratur, sepeliri, sed qui humetur. Att. Quid? qui post XII. in urbe sepulti sunt clari viri? etc., Cic. Leg. 2, 23, 58 Mos.:

    quoi (mortuo) auro dentes juncti escunt, ast im cum illo sepelirei ureive se fraude esto,

    id. Fragm. 2, 24, 60: mortuus est, sepelitus est, Cato ap. Prisc. p. 909 P.: surge et sepeli natum, Att. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106: aliquem, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

    Tarquinio sepulto,

    Cic. Rep. 2, 21, 38:

    suorum corpora,

    Liv. 27, 42, 7:

    et sepeli lacrimis perfusa fidelibus ossa,

    Ov. H. 14, 127. —Of merging in the sea:

    saevo sepelire profundo exanimos,

    Sil. 13, 480.—
    B.
    To burn (the dead body), to perform the funeral rites of a man by burning:

    cujus corpus procul ab eo loco infoderunt... inde erutus atque eodem loco sepultus est,

    Nep. Paus. 5, 5:

    qui vos trucidatos incendio patriae sepelire conatus est,

    Cic. Fl. 38, 95:

    sepultum Consentiae, quod membrorum reliquum fuit, ossaque Metapontum ad hostes remissa,

    i. e. buried after burning, Liv. 8, 24; cf. Nep. Eum. 13 fin.:

    sepeliri accuratissime imperavit... evenit ut semiustum cadaver discerperent canes,

    Suet. Dom. 15.—
    II.
    Trop.
    A.
    To bury, i. e. to overwhelm, submerge, destroy, ruin, suppress, etc.:

    cerno animo sepultam patriam, miseros atque insepultos acervos civium,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    patriā sepultā,

    Prop. 1, 22, 3 (sepulchra, Müll.):

    cuncta tuus sepelivit amor,

    id. 3, 15 (4, 14), 9. haec sunt in gremio sepulta consulatus tui, Cic. Pis. 5, 11:

    somnum sepelire,

    Plaut. Most. 5, 2, 1:

    quod bellum ejus (Pompeii) adventu sublatum ac sepultum,

    Cic. Imp. Pomp. 11, 30; so,

    bellum,

    Vell. 2, 75, 1; 2, 89, 3; 2, 90 al.:

    dolorem,

    to put an end to, Cic. Tusc. 2, 13, 32:

    tunc, cum mea fama sepulta est,

    Ov. P. 1, 5, 85:

    salutem in aeternum,

    i. e. to destroy, Lucr. 2, 570; cf. Vell. 2, 126, 2: multa tenens antiqua, sepulta, vetustas Quae facit, Lucil. ap. Gell. 12, 4, 4:

    nullus sum... sepultus sum,

    I'm lost, Ter. Phorm. 5, 8 (7), 50.—
    B.
    Poet.: sepultus, buried in deep sleep, lulled to sleep, slumbering:

    somno sepulti,

    Lucr. 5, 974; 1, 134:

    invadunt urbem somno vinoque sepultam,

    Verg. A. 2, 265:

    custode sepulto,

    id. ib. 6, 424; cf.:

    assiduo lingua sepulta mero,

    Prop. 3, 11 (4, 10), 56:

    paulum sepultae distat inertiae Celata virtus,

    slumbering, idle, Hor. C. 4, 9, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > sepelio

См. также в других словарях:

  • Viviparus contectus — Spitze Sumpfdeckelschnecke Spitze Sumpfdeckelschnecke (Viviparus contectus), Gehäuse Systematik Überordnung …   Deutsch Wikipedia

  • Viviparus contectus — Taxobox name = Viviparus contectus image caption = Viviparus contectus image width = 225px status = NE regnum = Animalia phylum = Mollusca classis = Gastropoda subclassis = Orthogastropoda ordo = Architaenioglossa superfamilia = Ampullarioidea… …   Wikipedia

  • Spitze Sumpfdeckelschnecke — (Viviparus contectus), Gehäuse Systematik Überordnung: Caenogastropoda …   Deutsch Wikipedia

  • Viviparus — Spitze Sumpfdeckelschnecke (Viviparus contectus), Gehäuse Systematik Klasse: Schnecken (Gastropoda) …   Deutsch Wikipedia

  • Stumpfe Sumpfdeckelschnecke — (Viviparus viviparus) Systematik Überordnung: Caenogastropoda Ordnung …   Deutsch Wikipedia

  • Sumpfdeckelschnecke — Sumpfdeckelschnecken Spitze Sumpfdeckelschnecke (Viviparus contectus), Gehäuse Systematik Klasse: Schnecken (Gast …   Deutsch Wikipedia

  • Viviparidae — Sumpfdeckelschnecken Spitze Sumpfdeckelschnecke (Viviparus contectus), Gehäuse Systematik Klasse: Schnecken (Gast …   Deutsch Wikipedia

  • Viviparus viviparus — Stumpfe Sumpfdeckelschnecke Stumpfe Sumpfdeckelschnecke (Viviparus viviparus) Systematik Klasse: Schnecken (Gastropod …   Deutsch Wikipedia

  • Моллюски — (Mollusca)         (от лат. molluscus мягкий), мягкотелые, тип беспозвоночных животных. 7 классов: Брюхоногие моллюски, Моноплакофоры, Панцирные моллюски, Желобобрюхие моллюски, Двустворчатые моллюски, Лопатоногие моллюски и …   Большая советская энциклопедия

  • Viviparus — Taxobox name = Viviparus fossil range= fossil range|Jurassic|Recent image caption = Viviparus contectus image width = 225px status = regnum = Animalia phylum = Mollusca classis = Gastropoda subclassis = Orthogastropoda ordo = Architaenioglossa… …   Wikipedia

  • Sumpfdeckelschnecken — Spitze Sumpfdeckelschnecke (Viviparus contectus), Gehäuse Systematik Klasse: Schnecken (Gastropoda) …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»