Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sĕpĕlĭo

  • 1 sepelio

    sepelĭo, īre, īvi (ĭi), sepultum - tr. - [st2]1 [-] ensevelir, enterrer, inhumer, rendre les derniers devoirs (brûler, inhumer...). [st2]2 [-] faire disparaître, anéantir, faire cesser.    - hominem mortuum in urbe ne sepelito neve urito, Tab.: qu'un mort ne soit ni enseveli (enterré) ni brûlé dans la ville.    - sepelire corpus et reliquias inferre... Just.: mettre un corps sur le bûcher et porter les cendres à...    - sepelire profundo exanimos, Sil. 13, 480: jeter les morts à la mer.    - suffixa cadavera truncis lenta dies sepelit, Sil.: le temps se charge de faire disparaître les cadavres attachés à des troncs d'arbres.    - sepelire bellum, Cic.: étouffer une guerre.    - sepelire dolorem, Cic.: faire taire sa douleur.    - ubi somnum omnem sepelivi, Plaut. Most. 5.2.1: dès que j'eus dormi tout mon soûl.    - cuncta tuus sepelivit amor, Prop. 3, 15: ton amour a tout enseveli (= plus rien n’existe que toi, tout mon passé est mort.)
    * * *
    sepelĭo, īre, īvi (ĭi), sepultum - tr. - [st2]1 [-] ensevelir, enterrer, inhumer, rendre les derniers devoirs (brûler, inhumer...). [st2]2 [-] faire disparaître, anéantir, faire cesser.    - hominem mortuum in urbe ne sepelito neve urito, Tab.: qu'un mort ne soit ni enseveli (enterré) ni brûlé dans la ville.    - sepelire corpus et reliquias inferre... Just.: mettre un corps sur le bûcher et porter les cendres à...    - sepelire profundo exanimos, Sil. 13, 480: jeter les morts à la mer.    - suffixa cadavera truncis lenta dies sepelit, Sil.: le temps se charge de faire disparaître les cadavres attachés à des troncs d'arbres.    - sepelire bellum, Cic.: étouffer une guerre.    - sepelire dolorem, Cic.: faire taire sa douleur.    - ubi somnum omnem sepelivi, Plaut. Most. 5.2.1: dès que j'eus dormi tout mon soûl.    - cuncta tuus sepelivit amor, Prop. 3, 15: ton amour a tout enseveli (= plus rien n’existe que toi, tout mon passé est mort.)
    * * *
        Sepelio, sepelis, penul. corr. sepeliui, sepultum, sepelire. Cic. Enterrer un corps, Ensevelir.
    \
        Cuncta tuus sepeliuit amor. Propert. A tout aboli et mis en oubli.

    Dictionarium latinogallicum > sepelio

  • 2 sepelio

    sepelio sepelio, pelivi, pultum, ire хоронить

    Латинско-русский словарь > sepelio

  • 3 sepelio

    sepelio, pelīvī u. peliī, pultum, īre (altind. saparyáti, verehrt), einen Toten-, die Gebeine eines Toten zur Ruhe bringen (vgl. Plin. 7, 185 sepultus intellegitur quoque modo conditus), I) eig.: a) bestatten, beisetzen, begraben, mortuum in urbe ne sepelito, XII tabb. fr.: ossa, Ov. – b) verbrennen, Liv. u. Suet. – II) bildl.: 1) gleichs. zu Grabe tragen, begraben = völlig unterdrücken, vernichten usw., patriam, Cic. u. Prop.: famam, Ov.: bellum, beilegen, Cic. u. Vell.: somnum, vertreiben, Plaut.: dolorem, Cic. u. Prop.: cum Genucio unā mortuam ac sepultam tribuniciam potestatem, Liv.: multa tenens antiqua sepulta, in Vergessenheit Geratenes, Enn. fr. – nullus sum, sepultus sum, es ist aus mit mir, ich bin verloren, Ter. Phorm. 943. – 2) in etwas begraben, versenken, vinolentiā sepeliri, Augustin. serm. 391, 2: dah. poet., sepultus, in etwas gleichs. begraben, versenkt, somno vinoque sepultus, Verg.: inertia sepulta, schlummernd, lässig, Hor.: custode sepulto, eingeschläfert, Verg. – / Perf. sepulivit, Corp. inscr. Lat. 3, 2326: Futur. sepelibis, Auson. epist. 25, 61: Partic. Perf. Pass. sepelitus, Cato orat. 12 (b). fr. 3: sepellitus, Corp. inscr. Lat. 8, 4373 u. 13, 1968: saepelitam, Corp. inscr. Lat. 10, 2496. – Synk. Perfektformen, sepeli, Pers. 3, 97: sepelisset, Prop. 1, 17, 19. Lact. de mort. pers. 40, 6: sepelissent, Quint. 8, 5, 16: sepelisse, Aur. Vict. de orig. gent. Rom. 10, 2.

    lateinisch-deutsches > sepelio

  • 4 sepelio

    sepelio, pelīvī u. peliī, pultum, īre (altind. saparyáti, verehrt), einen Toten-, die Gebeine eines Toten zur Ruhe bringen (vgl. Plin. 7, 185 sepultus intellegitur quoque modo conditus), I) eig.: a) bestatten, beisetzen, begraben, mortuum in urbe ne sepelito, XII tabb. fr.: ossa, Ov. – b) verbrennen, Liv. u. Suet. – II) bildl.: 1) gleichs. zu Grabe tragen, begraben = völlig unterdrücken, vernichten usw., patriam, Cic. u. Prop.: famam, Ov.: bellum, beilegen, Cic. u. Vell.: somnum, vertreiben, Plaut.: dolorem, Cic. u. Prop.: cum Genucio unā mortuam ac sepultam tribuniciam potestatem, Liv.: multa tenens antiqua sepulta, in Vergessenheit Geratenes, Enn. fr. – nullus sum, sepultus sum, es ist aus mit mir, ich bin verloren, Ter. Phorm. 943. – 2) in etwas begraben, versenken, vinolentiā sepeliri, Augustin. serm. 391, 2: dah. poet., sepultus, in etwas gleichs. begraben, versenkt, somno vinoque sepultus, Verg.: inertia sepulta, schlummernd, lässig, Hor.: custode sepulto, eingeschläfert, Verg. – Perf. sepulivit, Corp. inscr. Lat. 3, 2326: Futur. sepelibis, Auson. epist. 25, 61: Partic. Perf. Pass. sepelitus, Cato orat. 12 (b). fr. 3: sepellitus, Corp. inscr. Lat. 8, 4373 u. 13, 1968: saepelitam, Corp. inscr. Lat. 10, 2496. – Synk. Perfektformen, sepeli, Pers. 3, 97: sepelisset, Prop. 1, 17, 19. Lact. de mort. pers. 40, 6: sepelissent, Quint. 8, 5, 16: se-
    ————
    pelisse, Aur. Vict. de orig. gent. Rom. 10, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sepelio

  • 5 sepeliō

        sepeliō pelīvī    (līsset, Pr.), pultus, īre, to bury, inter: hominem mortuom in urbe, XII Tabb. ap. C.: surge et sepeli natum, Att. ap. C.: Tarquinio sepulto: suorum corpora, L.—To burn, place on the funeral-pyre: sepultum Consentiae quod membrorum reliquum fuit, L.: Eumenem mortuum propinquis eius sepeliundum tradidit, N.—Fig., to bury, overwhelm, submerge, destroy, ruin, suppress: sepultā in patriā acervi civium: haec sunt in gremio sepulta consulatūs tui: dolorem, end: tunc, cum mea fama sepulta est, O.: nullus sum... sepultus sum, I'm lost, T.: urbs somno vinoque sepulta, V.: sepulta inertia, slumbering, H.
    * * *
    sepelire, sepelivi, sepultus V TRANS
    bury/inter; (Roman cremate + inter ashes); submerge, overcome; suppress; ruin

    Latin-English dictionary > sepeliō

  • 6 sepelio

    sĕpĕlĭo, pelīvi or ii, pultum, 4 ( perf. sepeli, Pers. 3, 97; part. perf. sepelitus, Cato ap. Prisc. p. 909 P.; fut. sepelibis, Aus. Ep 25, 61; perf. sepelisset, Prop. 1, 17, 19; [p. 1674] Quint. 8, 5, 16), v. a., to bury, inter (class.):

    sepultus intellegitur quoquo modo conditus, humatus vero humo contectus,

    Plin. 7, 54, 55, § 187 (cf. also condo).
    I.
    Lit.: hominem mortuum, inquit lex in XII., in urbe ne sepelito neve urito. Credo vel propter ignis periculum. Quod autem addit, neve urito, indicat, non qui uratur, sepeliri, sed qui humetur. Att. Quid? qui post XII. in urbe sepulti sunt clari viri? etc., Cic. Leg. 2, 23, 58 Mos.:

    quoi (mortuo) auro dentes juncti escunt, ast im cum illo sepelirei ureive se fraude esto,

    id. Fragm. 2, 24, 60: mortuus est, sepelitus est, Cato ap. Prisc. p. 909 P.: surge et sepeli natum, Att. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106: aliquem, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

    Tarquinio sepulto,

    Cic. Rep. 2, 21, 38:

    suorum corpora,

    Liv. 27, 42, 7:

    et sepeli lacrimis perfusa fidelibus ossa,

    Ov. H. 14, 127. —Of merging in the sea:

    saevo sepelire profundo exanimos,

    Sil. 13, 480.—
    B.
    To burn (the dead body), to perform the funeral rites of a man by burning:

    cujus corpus procul ab eo loco infoderunt... inde erutus atque eodem loco sepultus est,

    Nep. Paus. 5, 5:

    qui vos trucidatos incendio patriae sepelire conatus est,

    Cic. Fl. 38, 95:

    sepultum Consentiae, quod membrorum reliquum fuit, ossaque Metapontum ad hostes remissa,

    i. e. buried after burning, Liv. 8, 24; cf. Nep. Eum. 13 fin.:

    sepeliri accuratissime imperavit... evenit ut semiustum cadaver discerperent canes,

    Suet. Dom. 15.—
    II.
    Trop.
    A.
    To bury, i. e. to overwhelm, submerge, destroy, ruin, suppress, etc.:

    cerno animo sepultam patriam, miseros atque insepultos acervos civium,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    patriā sepultā,

    Prop. 1, 22, 3 (sepulchra, Müll.):

    cuncta tuus sepelivit amor,

    id. 3, 15 (4, 14), 9. haec sunt in gremio sepulta consulatus tui, Cic. Pis. 5, 11:

    somnum sepelire,

    Plaut. Most. 5, 2, 1:

    quod bellum ejus (Pompeii) adventu sublatum ac sepultum,

    Cic. Imp. Pomp. 11, 30; so,

    bellum,

    Vell. 2, 75, 1; 2, 89, 3; 2, 90 al.:

    dolorem,

    to put an end to, Cic. Tusc. 2, 13, 32:

    tunc, cum mea fama sepulta est,

    Ov. P. 1, 5, 85:

    salutem in aeternum,

    i. e. to destroy, Lucr. 2, 570; cf. Vell. 2, 126, 2: multa tenens antiqua, sepulta, vetustas Quae facit, Lucil. ap. Gell. 12, 4, 4:

    nullus sum... sepultus sum,

    I'm lost, Ter. Phorm. 5, 8 (7), 50.—
    B.
    Poet.: sepultus, buried in deep sleep, lulled to sleep, slumbering:

    somno sepulti,

    Lucr. 5, 974; 1, 134:

    invadunt urbem somno vinoque sepultam,

    Verg. A. 2, 265:

    custode sepulto,

    id. ib. 6, 424; cf.:

    assiduo lingua sepulta mero,

    Prop. 3, 11 (4, 10), 56:

    paulum sepultae distat inertiae Celata virtus,

    slumbering, idle, Hor. C. 4, 9, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > sepelio

  • 7 sepelio

    pelīvī (peliī), pultum, īre
    1) хоронить, погребать (aliquem C etc.); закапывать ( ossa O); реже (о трупах) сжигать L, Su
    2)
    а) губить, подрывать ( tribuniciam potestatem L); уничтожать (aliquid in aeternum Lcr)
    б) подавлять, прекращать ( belium C); прогонять ( somnum Pl)
    4) погружать в сон, усыплять ( custos sepultus V)

    Латинско-русский словарь > sepelio

  • 8 sepelio

    to ruin, destroy, bury.

    Latin-English dictionary of medieval > sepelio

  • 9 sepelio

    , sepelivi, sepultum, sepelire 4
      хоронить, погребать

    Dictionary Latin-Russian new > sepelio

  • 10 sepulchrum

    sĕpulcrum (sĕpulchrum), i, n. [sepelio]    - sur l'orth. sepulchrum, v. Gell. 2,.3, 3 ; Charis. 73, 19. [st1]1 [-] tombe, sépulcre, tombeau.    - Cic Arch. 22; Tusc. 5, 64: Amer. 24 ; Leg. 2, 62.    - ubi sepulcrum habeamus, Plaut. Men. 1, 2, 43: où nous puissions nous enterrer (nous enfermer pour boire). [st1]2 [-] tertre.    - Virg. En. 10, 558. [st1]3 [-] emplacement du bûcher, bûcher.    - Ter. And. 128 ; Virg. En. 6, 177. [st1]4 [-] monument funéraire, pierre tombale avec son inscription funéraire.    - sepulcra legere, Cic. CM 21: lire les inscriptions funéraires, les épitaphes. [st1]5 [-] poét. = les morts.    - placatis sepulcris, Ov F. 2, 33: après avoir apaisé les âmes des morts. --- Catul. 96, 1.    - sepulcrum vetus, Plaut.: vieux sépulcre (en parl. d'un vieillard).
    * * *
    sĕpulcrum (sĕpulchrum), i, n. [sepelio]    - sur l'orth. sepulchrum, v. Gell. 2,.3, 3 ; Charis. 73, 19. [st1]1 [-] tombe, sépulcre, tombeau.    - Cic Arch. 22; Tusc. 5, 64: Amer. 24 ; Leg. 2, 62.    - ubi sepulcrum habeamus, Plaut. Men. 1, 2, 43: où nous puissions nous enterrer (nous enfermer pour boire). [st1]2 [-] tertre.    - Virg. En. 10, 558. [st1]3 [-] emplacement du bûcher, bûcher.    - Ter. And. 128 ; Virg. En. 6, 177. [st1]4 [-] monument funéraire, pierre tombale avec son inscription funéraire.    - sepulcra legere, Cic. CM 21: lire les inscriptions funéraires, les épitaphes. [st1]5 [-] poét. = les morts.    - placatis sepulcris, Ov F. 2, 33: après avoir apaisé les âmes des morts. --- Catul. 96, 1.    - sepulcrum vetus, Plaut.: vieux sépulcre (en parl. d'un vieillard).
    * * *
        Sepulchrum, sepulchri. Un sepulchre.
    \
        Condere corpus sepulchro. Ouid. Sepulturer, Le mettre dedens le sepulchre, Enterrer.

    Dictionarium latinogallicum > sepulchrum

  • 11 sepultura

    sĕpultūra, ae, f. [sepelio] derniers devoirs, sépulture.    - Cic. Tusc. 1, 102 ; Leg. 2, 56 ; Verr. 5, 134.    - aliquem sepultura adficere, Cic. Div. 1, 56: ensevelir qqn.    - corpus ad sepulturam dare, Cic. Phil. 2, 17: ensevelir le corps de qqn.    - caput periculis pro sepultura objecit, Sen. Helv. 19, 5: elle exposa ses jours pour ensevelir son époux.    - corpus nudatum in foro, qui locus sepulturae destinabatur, Tac. An. 2, 73: son corps exposé nu dans le forum, lieu destiné à la cérémonie funèbre.
    * * *
    sĕpultūra, ae, f. [sepelio] derniers devoirs, sépulture.    - Cic. Tusc. 1, 102 ; Leg. 2, 56 ; Verr. 5, 134.    - aliquem sepultura adficere, Cic. Div. 1, 56: ensevelir qqn.    - corpus ad sepulturam dare, Cic. Phil. 2, 17: ensevelir le corps de qqn.    - caput periculis pro sepultura objecit, Sen. Helv. 19, 5: elle exposa ses jours pour ensevelir son époux.    - corpus nudatum in foro, qui locus sepulturae destinabatur, Tac. An. 2, 73: son corps exposé nu dans le forum, lieu destiné à la cérémonie funèbre.
    * * *
        Sepultura, sepulturae, pen. prod. Sulpitius ad Ciceronem. Sepulture, Enterrement, ou le lieu où on enterre.

    Dictionarium latinogallicum > sepultura

  • 12 sepultus

    sĕpultus, a, um part. passé de sepelio.    - Lebaigue P. 1149 et P. 1150
    * * *
    sĕpultus, a, um part. passé de sepelio.    - Lebaigue P. 1149 et P. 1150
    * * *
        Sepultus, Participium. Cic. Enterré, Enseveli.
    \
        Somno sepultus. Lucret. Endormi.
    \
        Vinoque sepultus. Virgil. Yvre.
    \
        Sepultus sum. Terent. C'est faict de moy, Je suis perdu.
    \
        Fama sepulta. Ouid. De laquelle il n'est plus aucune mention.
    \
        Vrbs sepulta. Tacit. Destruicte, Ruinee.

    Dictionarium latinogallicum > sepultus

  • 13 sepultus

        sepultus    P. of sepelio.
    * * *
    I
    sepulta, sepultum ADJ
    buried; sunk, immersed; (VPAR of sepelio)
    II
    grave; burial

    Latin-English dictionary > sepultus

  • 14 sepulchrum

    sĕpulcrum (less correctly sĕpul-chrum; cf. Charis. p. 56 P.), i, n. [sepelio; cf. fulcrum, from fulcio; lavacrum, from lavo, etc.].
    I.
    Lit., a burial-place, grave, tomb, sepulchre (cf.:

    monumentum, tumulus): sepulcri appellatione omnem sepulturae locum contineri existimandum est,

    Dig. 47, 12 (De sepulcro violato), 3, §

    2: sepulcrum est ubi corpus ossave hominis condita sunt,

    ib. 11, 7, 2; cf. Fest. p. 339 Müll;

    Edict. Praet. ap. Dig. l. l.: qui sepulcrum violat, facit, quo quis minus sepultus sit,

    ib. 7: siti dicuntur hi, qui conditi sunt: nec tamen eorum ante sepulcrum est, quam justa facta et corpus ingestum est, Cic. Leg. 2, 22, 57:

    duae sunt leges de sepulcris,

    id. ib. 2, 24, 61: neque sepulcrum, quo recipiat, habeat portum corporis, Ubi corpus requiescat malis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 415 Vahl.):

    (Ennius) in sepulcro Scipionum putatur esse constitutus ex marmore,

    Cic. Arch. 9, 22; cf.:

    cui (Africano) super Carthaginem Virtus sepulcrum condidit,

    Hor. Epod. 9, 26:

    in summo sepulcro (Archimedis) sphaeram esse positam cum cylindro, etc.,

    Cic. Tusc. 5, 23, 64:

    sepulcri Mitte supervacuos honores,

    Hor. C. 2, 20, 23:

    monumento sepulcri donatus est,

    Nep. Dion, 10.—So in sing., Plaut. Ep. 2, 1, 7; id. Bacch. 3, 4, 21; id. Mil. 2, 4, 19:

    terra rerum commune sepulcrum,

    Lucr. 5, 259; Cic. Rosc. Am. 9, 24; id. Leg. 2, 25, 62; Verg. A. 2, 542; 2, 646; 3, 67; 4, 29; Hor. S. 2, 3, 84; 2, 5, 104.— Plur., Cic. Leg. 2, 22, 55; id. Tusc. 1, 12, 27; 1, 14, 31; Verg. E. 8, 98; id. G. 1, 497; Hor. Epod. 17, 47: sepulcra legens, while reading the sepulchres, i. e. the inscriptions on them, Cic. Sen. 7, 21:

    magnae moles sepulcrorum,

    Sen. Brev. Vit. 20, 5.—
    B.
    Esp., a place where a corpse is burned (cf. sepelio):

    funus interim procedit: ad sepulcrum venimus,

    Ter. And. 1, 1, 101; cf.:

    aram sepulcri (i. e. rogus), Congerere,

    Verg. A. 6, 177:

    alta sepulcri ara,

    Sil. 15, 387.—Comically: clam uxorem ubi sepulcrum habeamus et hunc comburamus diem, etc., we may dig a grave for the day (v. comburo fin.), Plaut. Men. 1, 2, 43 sq.—Likewise, jestingly, of an old man:

    ex hoc sepulcro vetere viginti minas Effodiam ego hodie,

    Plaut. Ps. 1, 4, 19.—
    II.
    Transf., grave, tomb, etc. ( poet.); of a vulture's maw' (vultur) Heu quam crudeli condebat membra (hominis) sepulcro, Enn. ap. Prisc. p. 683 P (Ann. v. 142 Vahl.).—Of Troy:

    Troja nefas, commune sepulcrum Europae Asiaeque,

    Cat. 68, 89.—Of the dead:

    gratum mutis sepulcris,

    Cat. 96, 1: placatis sepulcris, Ov F. 2, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > sepulchrum

  • 15 sepulcrum

    sĕpulcrum (less correctly sĕpul-chrum; cf. Charis. p. 56 P.), i, n. [sepelio; cf. fulcrum, from fulcio; lavacrum, from lavo, etc.].
    I.
    Lit., a burial-place, grave, tomb, sepulchre (cf.:

    monumentum, tumulus): sepulcri appellatione omnem sepulturae locum contineri existimandum est,

    Dig. 47, 12 (De sepulcro violato), 3, §

    2: sepulcrum est ubi corpus ossave hominis condita sunt,

    ib. 11, 7, 2; cf. Fest. p. 339 Müll;

    Edict. Praet. ap. Dig. l. l.: qui sepulcrum violat, facit, quo quis minus sepultus sit,

    ib. 7: siti dicuntur hi, qui conditi sunt: nec tamen eorum ante sepulcrum est, quam justa facta et corpus ingestum est, Cic. Leg. 2, 22, 57:

    duae sunt leges de sepulcris,

    id. ib. 2, 24, 61: neque sepulcrum, quo recipiat, habeat portum corporis, Ubi corpus requiescat malis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 415 Vahl.):

    (Ennius) in sepulcro Scipionum putatur esse constitutus ex marmore,

    Cic. Arch. 9, 22; cf.:

    cui (Africano) super Carthaginem Virtus sepulcrum condidit,

    Hor. Epod. 9, 26:

    in summo sepulcro (Archimedis) sphaeram esse positam cum cylindro, etc.,

    Cic. Tusc. 5, 23, 64:

    sepulcri Mitte supervacuos honores,

    Hor. C. 2, 20, 23:

    monumento sepulcri donatus est,

    Nep. Dion, 10.—So in sing., Plaut. Ep. 2, 1, 7; id. Bacch. 3, 4, 21; id. Mil. 2, 4, 19:

    terra rerum commune sepulcrum,

    Lucr. 5, 259; Cic. Rosc. Am. 9, 24; id. Leg. 2, 25, 62; Verg. A. 2, 542; 2, 646; 3, 67; 4, 29; Hor. S. 2, 3, 84; 2, 5, 104.— Plur., Cic. Leg. 2, 22, 55; id. Tusc. 1, 12, 27; 1, 14, 31; Verg. E. 8, 98; id. G. 1, 497; Hor. Epod. 17, 47: sepulcra legens, while reading the sepulchres, i. e. the inscriptions on them, Cic. Sen. 7, 21:

    magnae moles sepulcrorum,

    Sen. Brev. Vit. 20, 5.—
    B.
    Esp., a place where a corpse is burned (cf. sepelio):

    funus interim procedit: ad sepulcrum venimus,

    Ter. And. 1, 1, 101; cf.:

    aram sepulcri (i. e. rogus), Congerere,

    Verg. A. 6, 177:

    alta sepulcri ara,

    Sil. 15, 387.—Comically: clam uxorem ubi sepulcrum habeamus et hunc comburamus diem, etc., we may dig a grave for the day (v. comburo fin.), Plaut. Men. 1, 2, 43 sq.—Likewise, jestingly, of an old man:

    ex hoc sepulcro vetere viginti minas Effodiam ego hodie,

    Plaut. Ps. 1, 4, 19.—
    II.
    Transf., grave, tomb, etc. ( poet.); of a vulture's maw' (vultur) Heu quam crudeli condebat membra (hominis) sepulcro, Enn. ap. Prisc. p. 683 P (Ann. v. 142 Vahl.).—Of Troy:

    Troja nefas, commune sepulcrum Europae Asiaeque,

    Cat. 68, 89.—Of the dead:

    gratum mutis sepulcris,

    Cat. 96, 1: placatis sepulcris, Ov F. 2, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > sepulcrum

  • 16 consepelio

    cōn-sepelio, īvī (iī), ultum, īre

    Латинско-русский словарь > consepelio

  • 17 insepultus

    I īn-sepultus, a, um [ sepelio ]
    непохороненный, непогребённый ( ossa Just)
    mors insepulta Sen — смерть, за которой не последовало погребение
    sepultura insepulta C (грецизм) — погребение, недостойное этого названия
    II īn-sepultus, a, um
    погребённый, похороненный ( oblivione alicujus C — v. l.)

    Латинско-русский словарь > insepultus

  • 18 sepelibilis

    sepelībilis, e [ sepelio ]
    поддающийся сокрытию, могущий быть скрытым ( stultitia Pl)

    Латинско-русский словарь > sepelibilis

  • 19 sepulcrum

    ī n. [ sepelio ]
    1) могила, гробница, могильный холм (monumentum sepulcri C, Nep)
    2) надгробный камень, надгробный памятник (s. exstruere H и facere C); надгробная надпись, надгробие ( legere sepulcra C)
    4) умерший, покойник Pl
    pl. тени усопших ( placare sepulcra O)

    Латинско-русский словарь > sepulcrum

  • 20 sepultor

    Латинско-русский словарь > sepultor

См. также в других словарях:

  • sepelio — sustantivo masculino 1. Uso/registro: elevado. Enterramiento y ceremonias, religiosas o civiles, que lo acompañan: El sepelio de las víctimas fue presidido por el Primer Ministro …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • sepelio — (Del lat. sepelīre, enterrar). m. Acción de inhumar o enterrar. Partida de sepelio …   Diccionario de la lengua española

  • sepelio — ► sustantivo masculino RELIGIÓN Entierro de una persona con la ceremonia religiosa correspondiente. * * * sepelio (del lat. «sepelīre», enterrar) m. *Entierro con las ceremonias religiosas correspondientes. * * * sepelio. (Del lat. sepelīre,… …   Enciclopedia Universal

  • sepelio — {{#}}{{LM S35471}}{{〓}} {{SynS36357}} {{[}}sepelio{{]}} ‹se·pe·lio› {{《}}▍ s.m.{{》}} Enterramiento de un cadáver con las correspondientes ceremonias, especialmente si estas son religiosas. {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín sepelire (enterrar) …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • sepelio — sustantivo masculino entierro*. Sepelio se usa en la lengua escrita y en estilo elevado. Corrientemente, se utiliza entierro. * * * Sinónimos: ■ entierro, exequias, inhumación, enterramiento …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • Sepelio en el Mar — Álbum de Transmetal Publicación Marzo de 1990 Género(s) Thrash metal Death metal Duración 37:55 Discográfica …   Wikipedia Español

  • entierro — sustantivo masculino 1) enterramiento, inhumación, sepelio. ≠ exhumación, desentierro. Inhumación y sepelio son voces escogidas, de cierta solemnidad, tratándose de un cadáver. Tratándose de cosas no se emplea sepelio. 2) sepelio, conducción del… …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • Martín Tritschler y Córdova — Martín Felipe Neri de Jesús Tritschler y Cordova Arzobispo de Yucatán Ordenación 19 de diciembre de 1891 Consagración episcopal 11 de noviembre de …   Wikipedia Español

  • Memoria Activa — es una Asociación Civil sin fines de lucro argentina, creada con el fin de esclarecer las responsabilidades del atentado terrorista a la Asociación Mutual Israelita Argentina (AMIA). Contenido 1 Conformación 2 Estructura del acto semanal 3… …   Wikipedia Español

  • Benito Juárez — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Benito Juárez (desambiguación). Benito Pablo Juárez García …   Wikipedia Español

  • Eugenio Garza Sada — Saltar a navegación, búsqueda Eugenio Garza Sada Nacimiento 11 de enero de 1892 Monterrey, Nuevo León …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»