Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

constĭtūtĭo

  • 1 constitutio

    constitutĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] constitution, disposition, nature, état, caractère, condition. [st2]2 [-] arrangement, organisation, disposition. [st2]3 [-] constitution (politique), statut, institution. [st2]4 [-] définition, état de la question, point à juger. [st2]5 [-] opinion arrêtée, jugement. [st2]6 [-] démonstration.    - ea constitutio summi boni, quae... Cic. Fin. 5, 16, 45: la définition du souverain bien, qui...    - constitutio belli, Cic.: plan, conduite de la guerre.    - constitutio civitatum, Apul.: constitution politique.
    * * *
    constitutĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] constitution, disposition, nature, état, caractère, condition. [st2]2 [-] arrangement, organisation, disposition. [st2]3 [-] constitution (politique), statut, institution. [st2]4 [-] définition, état de la question, point à juger. [st2]5 [-] opinion arrêtée, jugement. [st2]6 [-] démonstration.    - ea constitutio summi boni, quae... Cic. Fin. 5, 16, 45: la définition du souverain bien, qui...    - constitutio belli, Cic.: plan, conduite de la guerre.    - constitutio civitatum, Apul.: constitution politique.
    * * *
        Firma constitutio corporis. Cic. Forte complexion.
    \
        Religionum constitutio. Cic. Invention, Institution.

    Dictionarium latinogallicum > constitutio

  • 2 constitutio

    cōnstitūtio, ōnis, f. (constituo), die Hinstellung, passiv, I) die feste Einrichtung, Verfassung, a) die physische Einrichtung, Verfassung, die Beschaffenheit, der Zustand, prima c. naturae, Cic.: firma c. corporis, Cic.: quaerebamus ›An esset omnibus animalibus constitutionis suae sensus?‹ Sen.: constitutionem rerum suarum facere, seine Angelegenheiten ordnen, ICt.: de tota constitutione (Lage) huius belli scribere, Cic.: Plur., constitutiones mundi, Arnob. 1, 59. p. 40, 21 R. – b) die gesetzliche, politische Einrichtung, Verfassung, ista c. religionum (der Religionsgebräuche), Cic. – bes. v. der Staatsverfassung, rei publicae, Cic.: publicae rei, Vitr.: omnis civitas, quae est constitutio populi, Cic.: illa praeclara constitutio Romuli, Cic. – II) die Festellung, Bestimmung, a) die erklärende (definierende), die Begriffsbestimmung, ea constitutio summi boni, quae est proposita, Cic. de fin. 5, 45. – u. die begründende Beweisführung, die Begründung, Ps. Apul. de dogm. Plat. 3. p. 275 H. – b) die begründende, als rhet. t. t. die Feststellung, Begründung des Streitobjektes (griech. στάρις), Cic. de inv. 1, 10. – dah. die Begründungsform, c. causae, u. Plur. constitutiones causarum, Cornif. rhet. 1, 18. – c) die verordnende Bestimmung, die Verfügung, Anordnung, Verordnung, α) einer Behörde: egregia C. Calpurnii Pisonis praetoris urb. constitutio, Val. Max.: c. civilis, ICt.: lex vel similis iuris c., ICt.: aeterna, Curt.: cogebatur alia aut ex decreto priorum legatorum aut ex nova constitutione senatus facere, Liv.: an auctor constitutionis fieret, Tac. – Plur., saluberrimae constitutiones, Frontin. aqu.: tabulae aereae, in quibus publicae constitutiones incīduntur, Plin.: quae sint in litibus constitutiones, Arnob. – β) des Kaisers, c. nostra, ICt.: c. sancta, ICt.: constitutiones sacrae, ICt. – γ) einer Pers. übh., hoc totum ex domini constitutione pendeat, ICt.

    lateinisch-deutsches > constitutio

  • 3 constitutio

    cōnstitūtio, ōnis, f. (constituo), die Hinstellung, passiv, I) die feste Einrichtung, Verfassung, a) die physische Einrichtung, Verfassung, die Beschaffenheit, der Zustand, prima c. naturae, Cic.: firma c. corporis, Cic.: quaerebamus ›An esset omnibus animalibus constitutionis suae sensus?‹ Sen.: constitutionem rerum suarum facere, seine Angelegenheiten ordnen, ICt.: de tota constitutione (Lage) huius belli scribere, Cic.: Plur., constitutiones mundi, Arnob. 1, 59. p. 40, 21 R. – b) die gesetzliche, politische Einrichtung, Verfassung, ista c. religionum (der Religionsgebräuche), Cic. – bes. v. der Staatsverfassung, rei publicae, Cic.: publicae rei, Vitr.: omnis civitas, quae est constitutio populi, Cic.: illa praeclara constitutio Romuli, Cic. – II) die Festellung, Bestimmung, a) die erklärende (definierende), die Begriffsbestimmung, ea constitutio summi boni, quae est proposita, Cic. de fin. 5, 45. – u. die begründende Beweisführung, die Begründung, Ps. Apul. de dogm. Plat. 3. p. 275 H. – b) die begründende, als rhet. t. t. die Feststellung, Begründung des Streitobjektes (griech. στάρις), Cic. de inv. 1, 10. – dah. die Begründungsform, c. causae, u. Plur. constitutiones causarum, Cornif. rhet. 1, 18. – c) die verordnende Bestimmung, die Verfügung, Anordnung, Verordnung, α) einer Behörde: egregia C. Calpurnii Pisonis
    ————
    praetoris urb. constitutio, Val. Max.: c. civilis, ICt.: lex vel similis iuris c., ICt.: aeterna, Curt.: cogebatur alia aut ex decreto priorum legatorum aut ex nova constitutione senatus facere, Liv.: an auctor constitutionis fieret, Tac. – Plur., saluberrimae constitutiones, Frontin. aqu.: tabulae aereae, in quibus publicae constitutiones incīduntur, Plin.: quae sint in litibus constitutiones, Arnob. – β) des Kaisers, c. nostra, ICt.: c. sancta, ICt.: constitutiones sacrae, ICt. – γ) einer Pers. übh., hoc totum ex domini constitutione pendeat, ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > constitutio

  • 4 constitutio

    constĭtūtĭo, ōnis, f. [constituo].
    I.
    In gen., a constitution, disposition, nature:

    firma corporis,

    Cic. Off. 3, 33, 117 (as transl. of the Gr. eustatheia tês sarkos); so Sen. Ep. 121, 10 and 14:

    prima naturae,

    Cic. Fin. 4, 6, 15.—
    II.
    In partic.
    A.
    A definition:

    ea constitutio summi boni, quae est proposita,

    Cic. Fin. 5, 16, 45.—
    B.
    In rhet., the issue in a cause, the point in dispute:

    constitutio est prima conflictio causarum ex depulsione intentionis profecta, hoc modo: Fecisti: Non feci, aut: Jure feci, etc.,

    Cic. Inv. 1, 8, 10; Auct. Her. 1, 11, 18 and 19; cf. Quint. 3, 6, 2 sq.—
    C.
    A regulation, order, arrangement:

    nec temporis unius nec hominis esse constitutionem rei publicae,

    Cic. Rep. 2, 21, 37, cf. id. ib. 1, 45, 69;

    2, 31, 53: constitutio est in lege, more, judicato, pacto,

    Quint. 7, 4, 6; cf. id. 7, 4, 5; 5, 2, 5:

    religionum,

    Cic. Leg. 2, 10, 23:

    senatus,

    Liv. 39, 53, 10; Plin. 34, 9, 21, § 99 al.—
    2.
    Esp., an imperial regulation, order: quodcumque ergo imperator per epistulam promulgavit, vel cognoscens decrevit, vel edicto praecepit, legem esse constat;

    hae sunt quae constitutiones appellantur,

    Just. Inst. 1, 2, 6; Gai Inst. 2, 5, § 3 al.

    Lewis & Short latin dictionary > constitutio

  • 5 constitutio

    constitutio constitutio, onis f постановление

    Латинско-русский словарь > constitutio

  • 6 constitutio

    constitutio constitutio, onis f указ

    Латинско-русский словарь > constitutio

  • 7 constitutio

    cōnstitūtio, ōnis f. [ constituo ]
    1) установление, учреждение, организация, устройство ( naturae C)
    3) постановление, утверждение, определение ( summi boni C); распоряжение, приказ (praetoris VM; quodcumque imperator per epistulam constituit..., haec sunt quae constitutiones appellantur Dig)
    4) состояние, положение (causae rhH.)
    de constitutione alicujus rei scribere C — писать о положении чего-л.

    Латинско-русский словарь > constitutio

  • 8 cōnstitūtiō

        cōnstitūtiō ōnis, f    [constituo], a disposition, constitution, nature: firma corporis. — A definition: summi boni.—Fig., in rhet., the issue, point in dispute, C.—A regulation, order, arrangement: rei p.: senatūs, L.: auctor constitutionis, Ta.
    * * *
    constitution/disposition/structure/character; arrangement/organization/system; ordinance, decree, decision; position/ordering; destiny; definition of a term

    Latin-English dictionary > cōnstitūtiō

  • 9 translativus

    trānslātīvus, a, um (transfero), auf eine andere Rubrik übertragend, ablehnend, constitutio, Cic. de inv. 1, 10: ius, Suet. Aug. 10, 2: quaestiones, Quint. 3, 6, 52: genus causae, Quint. 3, 6, 75. – subst., trānslātīva, ae, f. (sc. constitutio), die ablehnende Feststellung (griech. μετάληψις), quam nos varie translativam, transumptivam, transpositivam vocamus, Quint. 3, 6, 46.

    lateinisch-deutsches > translativus

  • 10 status

    [st1]1 [-] stătus, a, um: - [abcl][b]a - part. passé de sisto - [abcl]a - adjt. fixé, fixe, périodique.[/b]    - sollemne et statum sacrificium, Cic. Tusc. 1, 113: sacrifice revenant tous les ans à date fixe.    - stato tempore, Plin. 11, 173: à époque fixe.    - ex quo factum est, ut postea athletae ceterique artifices iis statibus in statuis ponendis uterentur, cum victoriam essent adepti, Nep. 12, 1, 3: d'où il arriva qu'ensuite les athlètes et les artistes de tous les genres, quand il s'agissait de leur dresser des statues, leur firent donner la pose qu'ils avaient au moment de leur victoire.. [st1]2 [-] stătŭs, ūs, m.: a - action de se tenir, posture, attitude, pose.    - oratoris status erit erectus et celsus, Cic. Or. 59: l'orateur se tiendra droit, la tête levée.    - status signi, Cic. Verr. 1, 57: l'attitude d'une statue. --- cf. Nep. Chab. 1, 3.    - status, incessus, sessio, accubitatio, Cic. Off. 1, 129: le maintien, la démarche, la manière de s'asseoir, de se tenir à table.    - motus et status naturae congruentes, Cic. Fin. 5, 35: manières de se mouvoir et de se tenir conformes à la nature. b - taille, stature.    - Stat. S. 1, 6, 58 ; Col. 1, 9, 3, etc. c - position du combattant.    - statum alicujus conturbare, Quadr. d. Gell. 9, 13, 16: bousculer son adversaire.    - statu hostes movere, Liv. 30, 18, 4: ébranler l'ennemi.    - fig. animum certo de statu demovere, Cic. Caec. 42: faire perdre contenance à l'âme.    - adversarios de statu omni dejicere, Cic. Or. 129: jeter les adversaires dans le désarroi, leur rendre impossible toute position de combat. --- cf. Cic. Par. 15. d - état, position, situation.    - status vitae, Cic. Att. 10, 4, 1: situation sociale.    - amplus status, Cic. Att. 3, 10, 2: situation considérable, haut rang.    - in eo statu civitas est ut... Cic. Sest. 106: la cité est dans un état tel que...    - status rei publicae, Cic. Fam. 3, 11, 4: l'état des affaires publiques.    - quo in statu sim vides, Cic. Fam. 1, 11, 13: tu vois dans quel état je suis.    - deteriore statu esse, Cic. Har. 61: être dans un état pire.    - cf. Cic. Fam. 5, 16, 2 ; Phil. 13, 2, etc.    - eo tum statu res erat ut... Caes. BG. 6, 12, 9: la situation [en Gaule] était alors la suivante.    - statum caeli notare, Liv. 37, 12, 11: noter l'état du ciel.    - cf. Lucr. 3, 292 ; Curt. 6, 4, 19. e - forme de gouvernement, régime.    - status optimatium, Cic. Rep. 1, 68: le régime de l'aristocratie, gouvernement aristocratique.    - status rei publicae, Rep. 1, 68: la forme du gouvernement.    - status civitatis, Cic. Rep. 1, 33, etc.: g - bon état, stabilité, assiette solide.    - rei publicae statum labefactare, Cic. Cat. 1, 3: ébranler la constitution de l'état. --- cf. Cic. Har. 41.    - pro statu civitatis nullum vitae discrimem vitare, Cic. Sen. 20: ne reculer devant aucun danger pour maintenir l'existence de la cité.    - cf. Cic. Cael. 70 ; Sull. 63.    - multorum excisi status, Tac. An. 3, 28: beaucoup de situations furent ruinées.    - status aetatis, Dig. 31, 1, 79: âge de la majorité [25 ans]. h - maintien, salut, conservation.    - rei publicae statum labefactare, Cic. Cat. 1, 3: porter atteinte à la constitution de l'Etat.    - optimus status civitatis, Cic. Rep. 1, 33: le meilleur statut pour la cité.    - tu velim ad me de omni rei publicae statu quam diligentissime perscribas, Cic. Fam. 2, 11: je voudrais que tu m'écrives longuement et avec le plus grand soin possible à propos de l'ensemble de la situation politique.    - qui status rerum fuerit tum cum has litteras dedi scire poteris ex C. Titio Strabone ? Cic. Fam. 12, 6, 1: quelle est la situation au moment où je donne cette lettre, tu pourras le savoir par C. Titius Strabon ?    - deplorare temporum statum, Suet. Caes. 20: déplorer le malheur des temps. ii - position.    - [rhét.] status = στάσις: position (que prend l'orateur pour repousser l'attaque de l'adversaire].    - cf. Cic. Top. 93; Part. 102; Tusc. 3, 79.    - status causae ou status seul [ = constitutio Her. 1, 18 ; cf. Cic. Inv. 1, 10]: position de la question, point du débat, genre de cause, nature propre de la cause.    - cf. Quint. 3, 6, passim. k - [gram.] mode du verbe.    - Quint. 1, 5, 41; 9, 3, 11. m - [droit] condition, statut d'une personne, état juridique.    - Dig. 1, 5, 21; 4, 5,. 11, etc.
    * * *
    [st1]1 [-] stătus, a, um: - [abcl][b]a - part. passé de sisto - [abcl]a - adjt. fixé, fixe, périodique.[/b]    - sollemne et statum sacrificium, Cic. Tusc. 1, 113: sacrifice revenant tous les ans à date fixe.    - stato tempore, Plin. 11, 173: à époque fixe.    - ex quo factum est, ut postea athletae ceterique artifices iis statibus in statuis ponendis uterentur, cum victoriam essent adepti, Nep. 12, 1, 3: d'où il arriva qu'ensuite les athlètes et les artistes de tous les genres, quand il s'agissait de leur dresser des statues, leur firent donner la pose qu'ils avaient au moment de leur victoire.. [st1]2 [-] stătŭs, ūs, m.: a - action de se tenir, posture, attitude, pose.    - oratoris status erit erectus et celsus, Cic. Or. 59: l'orateur se tiendra droit, la tête levée.    - status signi, Cic. Verr. 1, 57: l'attitude d'une statue. --- cf. Nep. Chab. 1, 3.    - status, incessus, sessio, accubitatio, Cic. Off. 1, 129: le maintien, la démarche, la manière de s'asseoir, de se tenir à table.    - motus et status naturae congruentes, Cic. Fin. 5, 35: manières de se mouvoir et de se tenir conformes à la nature. b - taille, stature.    - Stat. S. 1, 6, 58 ; Col. 1, 9, 3, etc. c - position du combattant.    - statum alicujus conturbare, Quadr. d. Gell. 9, 13, 16: bousculer son adversaire.    - statu hostes movere, Liv. 30, 18, 4: ébranler l'ennemi.    - fig. animum certo de statu demovere, Cic. Caec. 42: faire perdre contenance à l'âme.    - adversarios de statu omni dejicere, Cic. Or. 129: jeter les adversaires dans le désarroi, leur rendre impossible toute position de combat. --- cf. Cic. Par. 15. d - état, position, situation.    - status vitae, Cic. Att. 10, 4, 1: situation sociale.    - amplus status, Cic. Att. 3, 10, 2: situation considérable, haut rang.    - in eo statu civitas est ut... Cic. Sest. 106: la cité est dans un état tel que...    - status rei publicae, Cic. Fam. 3, 11, 4: l'état des affaires publiques.    - quo in statu sim vides, Cic. Fam. 1, 11, 13: tu vois dans quel état je suis.    - deteriore statu esse, Cic. Har. 61: être dans un état pire.    - cf. Cic. Fam. 5, 16, 2 ; Phil. 13, 2, etc.    - eo tum statu res erat ut... Caes. BG. 6, 12, 9: la situation [en Gaule] était alors la suivante.    - statum caeli notare, Liv. 37, 12, 11: noter l'état du ciel.    - cf. Lucr. 3, 292 ; Curt. 6, 4, 19. e - forme de gouvernement, régime.    - status optimatium, Cic. Rep. 1, 68: le régime de l'aristocratie, gouvernement aristocratique.    - status rei publicae, Rep. 1, 68: la forme du gouvernement.    - status civitatis, Cic. Rep. 1, 33, etc.: g - bon état, stabilité, assiette solide.    - rei publicae statum labefactare, Cic. Cat. 1, 3: ébranler la constitution de l'état. --- cf. Cic. Har. 41.    - pro statu civitatis nullum vitae discrimem vitare, Cic. Sen. 20: ne reculer devant aucun danger pour maintenir l'existence de la cité.    - cf. Cic. Cael. 70 ; Sull. 63.    - multorum excisi status, Tac. An. 3, 28: beaucoup de situations furent ruinées.    - status aetatis, Dig. 31, 1, 79: âge de la majorité [25 ans]. h - maintien, salut, conservation.    - rei publicae statum labefactare, Cic. Cat. 1, 3: porter atteinte à la constitution de l'Etat.    - optimus status civitatis, Cic. Rep. 1, 33: le meilleur statut pour la cité.    - tu velim ad me de omni rei publicae statu quam diligentissime perscribas, Cic. Fam. 2, 11: je voudrais que tu m'écrives longuement et avec le plus grand soin possible à propos de l'ensemble de la situation politique.    - qui status rerum fuerit tum cum has litteras dedi scire poteris ex C. Titio Strabone ? Cic. Fam. 12, 6, 1: quelle est la situation au moment où je donne cette lettre, tu pourras le savoir par C. Titius Strabon ?    - deplorare temporum statum, Suet. Caes. 20: déplorer le malheur des temps. ii - position.    - [rhét.] status = στάσις: position (que prend l'orateur pour repousser l'attaque de l'adversaire].    - cf. Cic. Top. 93; Part. 102; Tusc. 3, 79.    - status causae ou status seul [ = constitutio Her. 1, 18 ; cf. Cic. Inv. 1, 10]: position de la question, point du débat, genre de cause, nature propre de la cause.    - cf. Quint. 3, 6, passim. k - [gram.] mode du verbe.    - Quint. 1, 5, 41; 9, 3, 11. m - [droit] condition, statut d'une personne, état juridique.    - Dig. 1, 5, 21; 4, 5,. 11, etc.
    * * *
        Status, Adiectiuum. Plinius, Propter statos syderum cursus. Arrestez, Certains, Qui ne faillent point.
    \
        Stati dies. Plaut. Arrestez, Determinez.
    \
        Status dies. Plin. iun. Un certain jour, ou Jour de feste.
    \
        Status dies cum hoste. Cic. Assigné.
    \
        Stati reditus. Plin. iun. Domaine ou rente ou revenu immuable et certaine.
    \
        Statum sacrificium. Cic. Ordinaire, et qui se faisoit à jour nommé.
    \
        Status, huius status, m. g. Cic. Geste, Maintien, Contenance, Mine.
    \
        Scrofae laudantur longissimi status. Colum. De longue corpulence, Qui ont long corps.
    \
        Status apud Rhetores. Quintil. Le poinct, et le neud de la matiere.
    \
        Status, L'estat et condition.
    \
        Amittere statum vitae. Cic. L'heur et condition de vivre.
    \
        Collocare aliquem Reipub. statum. Cic. Asseurer la Republique en quelque honneste forme.
    \
        Collocare in statu amplissimo. Author ad Heren. Eslever en hault degré d'honneur.
    \
        Concidere ex amplo statu. Cicero. Tomber d'un grand estat et dignité.
    \
        Respub. in aliquo statu consistet. Cic. Elle s'arrestera et demourera ayant quelque forme.
    \
        Conuellere aliquem de statu. Cic. Troubler et mettre hors de son propos, Luy faire perdre contenance et constance.
    \
        Conuellere Reipub. statum. Cic. Troubler la tranquillité et police de la Republique.
    \
        Declinare de statu suo. Cicero. Faire autre chose qu'il n'appartient à son estat.
    \
        Deducere aliquem de statu vitae suae. Cic. Faire faire à aucun chose qu'il n'a accoustumé de faire.
    \
        Deiicere aduersarium de statu. Cic. Luy faire perdre la parolle, L'estonner et troubler.
    \
        Deterrere aliquem de statu suo. Brutus ad Ciceronem. Luy faire delaisser son entreprinse.
    \
        Dimouere de, vel ex statu. Cic. Troubler l'esprit.
    \
        Figere et fundare statum Reipub. Cicero. Asseurer l'estat d'une Republique.
    \
        Obtinere statum. Cic. Entretenir et garder tousjours une forme de vivre.
    \
        Tenere statum suum. Cic. Se maintenir tousjours en mesme estre.
    \
        Tueri statum suum. Cic. Contregarder et maintenir son estat.
    \
        Vertere Rempublicam in meliorem statum. Sueton. Reformer. B. Vide VERTO.

    Dictionarium latinogallicum > status

  • 11 translativus

    trānslātīvus, a, um (transfero), auf eine andere Rubrik übertragend, ablehnend, constitutio, Cic. de inv. 1, 10: ius, Suet. Aug. 10, 2: quaestiones, Quint. 3, 6, 52: genus causae, Quint. 3, 6, 75. – subst., trānslātīva, ae, f. (sc. constitutio), die ablehnende Feststellung (griech. μετάληψις), quam nos varie translativam, transumptivam, transpositivam vocamus, Quint. 3, 6, 46.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > translativus

  • 12 definitivus

    dēfīnītīvus, a, um [ definio ]
    1) определяющий, определительный
    2) решающий, окончательный (sententia CJ, Eccl)
    3) определённый, конкретный ( materia Tert)

    Латинско-русский словарь > definitivus

  • 13 generalis

    generālis, e [ genus I \]
    1) принадлежащий (относящийся к) роду, родовой ( constitutio C)
    3) общий ( genus generale et genera specialia Sen); всеобщий (causa Sen, Q)

    Латинско-русский словарь > generalis

  • 14 translativus

    trānslātīvus, a, um [ transfero ] юр.
    подлежащий перенесению (на другое рассмотрение), т. е. требующий отвода ( genus causae Q)
    translativa constitutio C — обстоятельства, требующие перенесения дела (на другое рассмотрение)

    Латинско-русский словарь > translativus

  • 15 aeternus

    aeternus, a, um, Adj. m. Compar. (zsgz. aus aeviternus v. aevum, s. Varr. LL. 6, 11. Prisc. 2, 62), ewig, I) im engern Sinne: deus, Cic.: causae, Cic.: tempus, Cic.: u. so res ab aeterno tempore fluentes in aeternum, von Ewigkeit zu Ewigkeit, Cic. – II) im weitern Sinne, a) ewig = ewig dauernd, von Ewigkeit her, unsterblich, unvergänglich, nie erlöschend, unzerstörbar, unvertilgbar, unverwelklich, auch = beständig, fortwährend (s. Krebs-Schmalz Antib. Bd. 1. S. 122. Aufl. 7), nix, Sen. nat. qu. 4, 11, 5: tenebrae vinculaque, Cic.: bellum, Cic.: hostes, Liv.: servitus, Tac.: imperium, Curt.: silentium, Cic.: gloria, Cic.: aerumna, Cic.: sollicitudo, Sall.: consilia, ins Unendliche gehend, Hor.: sordes, von Ewigkeit her, Curt. 4, 1 (4), 22 H. (Vogel tetrae): constitutio, Curt.: pro mortalibus gloriā aeterni, Unsterbliche geworden, Sall.: urbs (= Roma), Tibull. 2, 5, 23 u. Spät.: domus, Grabmal, Corp. inscr. Lat. 1, 1008: aeterno devinctos amoris vulnere, Lucr., od. amore, Verg.: aeternior natura (ligni), Plin.: aeterniora mala, Lact.: neutr. plur. subst., aeterna moliri, unsterbliche Taten, Cic. – Dah. die adverb. Ausdrr.: α) in aeternum, auf ewig, auf immer, Liv. u.a. – β) aeternum, auf ewig, auf immer, Lucr., Verg., Hor., Hyg. fr. u. Tac. – od. immer und ewig, immer wieder, ohne Aufhören, Verg. u. Tac. – γ) aeterno, ewig, unaufhörlich, Ov. u. Plin. – b) ewig = ewig im Gedächtnis fortdauernd, unsterblichen Namens, Pergama, Verg.: virtus clara aeternaque habetur, Sall. – / Genet. Plur. synk., aeternûm humanûm (= deorum hominumque) sator, Pacuv. tr. 295. – arch. urspr. Form aeviternus, s. bes.

    lateinisch-deutsches > aeternus

  • 16 definitivus

    dēfīnītīvus, a, um (definio), I) begriffsbestimmend, näher erläuternd, constitutio (Begründung), Cic.: causa, Cic.: sententia, der entscheidende Ausspruch, die Schlußsentenz, Cod. Iust. u. Eccl. – II) bestimmt, Tert. adv. Herm. 38.

    lateinisch-deutsches > definitivus

  • 17 firmitudo

    fīrmitūdo, dinis, f. (firmus), die Festigkeit, Dauerhaftigkeit, Stärke, I) eig.: operis, Caes.: vocis, Cornif. rhet. – II) übtr., Festigkeit, Standhaftigkeit, Geistesstärke, Kraft animi, Cic.: u. so firmitudinem simulare, Tac. – haec constitutio habet... firmitudinem, Cic.: ut (translationes) per se minus habeant firmitudinis, Cic.

    lateinisch-deutsches > firmitudo

  • 18 generalis

    generālis, e (genus), I) zum Geschlechte, zur Gattung gehörig, Geschlechts-, Gattungs-, maculae, Lucr. 1, 590: constitutio, Cic. de inv. 1, 10. – II) allgemein (Ggstz. singuli, specialis), partes, Varro: genus, Sen.: causa, Sen. u. Quint.: quoddam decorum, Cic.: quaestio, Quint.: tamquam homo gen. (Ggstz. specialis), Sen. – / Superl. bei Boëth. in Porphyr, dial. 1. p. 5 u. ö.; aber Sen. ep. 65, 14 Haase de causa generali quaerimus.

    lateinisch-deutsches > generalis

  • 19 iuridicialis

    iūridiciālis, e (iuridicus), das Recht betreffend, rechtlich, juridisch (wobei es sich um Recht od. Unrecht, Belohnung od. Strafe handelt), causa, Cic.: constitutio, Cornif. rhet. u. Cic., od. status, Quint.: qualitas, Quint.: pars (constitutionis od. status), Cic. u. Quint.

    lateinisch-deutsches > iuridicialis

  • 20 aeternus

    aeternus, a, um, Adj. m. Compar. (zsgz. aus aeviternus v. aevum, s. Varr. LL. 6, 11. Prisc. 2, 62), ewig, I) im engern Sinne: deus, Cic.: causae, Cic.: tempus, Cic.: u. so res ab aeterno tempore fluentes in aeternum, von Ewigkeit zu Ewigkeit, Cic. – II) im weitern Sinne, a) ewig = ewig dauernd, von Ewigkeit her, unsterblich, unvergänglich, nie erlöschend, unzerstörbar, unvertilgbar, unverwelklich, auch = beständig, fortwährend (s. Krebs-Schmalz Antib. Bd. 1. S. 122. Aufl. 7), nix, Sen. nat. qu. 4, 11, 5: tenebrae vinculaque, Cic.: bellum, Cic.: hostes, Liv.: servitus, Tac.: imperium, Curt.: silentium, Cic.: gloria, Cic.: aerumna, Cic.: sollicitudo, Sall.: consilia, ins Unendliche gehend, Hor.: sordes, von Ewigkeit her, Curt. 4, 1 (4), 22 H. (Vogel tetrae): constitutio, Curt.: pro mortalibus gloriā aeterni, Unsterbliche geworden, Sall.: urbs (= Roma), Tibull. 2, 5, 23 u. Spät.: domus, Grabmal, Corp. inscr. Lat. 1, 1008: aeterno devinctos amoris vulnere, Lucr., od. amore, Verg.: aeternior natura (ligni), Plin.: aeterniora mala, Lact.: neutr. plur. subst., aeterna moliri, unsterbliche Taten, Cic. – Dah. die adverb. Ausdrr.: α) in aeternum, auf ewig, auf immer, Liv. u.a. – β) aeternum, auf ewig, auf immer, Lucr., Verg., Hor., Hyg. fr. u. Tac. – od. immer und ewig, immer wieder, ohne Aufhören, Verg. u. Tac. – γ) aeterno, ewig, unaufhörlich, Ov.
    ————
    u. Plin. – b) ewig = ewig im Gedächtnis fortdauernd, unsterblichen Namens, Pergama, Verg.: virtus clara aeternaque habetur, Sall. – Genet. Plur. synk., aeternûm humanûm (= deorum hominumque) sator, Pacuv. tr. 295. – arch. urspr. Form aeviternus, s. bes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aeternus

См. также в других словарях:

  • Constitutio —   [lateinisch] die, /...ti ones, Verordnung, Gesetz. Constitutio feudi, die Belehnung, Lehnswesen.   …   Universal-Lexikon

  • Constitutĭo — (lat.), 1) s. Constitution; 2) Feststellung, so C. liquidi, die Berechnung u. richterliche Feststellung eines geltend gemachten Anspruches nach Capital, Zinsen u. Kosten zum Zwecke der Execution; 3) Gesetz, Rechtsbuch, so: C. criminalis… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Constitutio — Constitutĭo (lat.), in der Rechtssprache s.v.w. Verordnung, Gesetz. – C. criminālis Carolīna, abgekürzt C. C. C., s. Carolina …   Kleines Konversations-Lexikon

  • constitutio — index settlement Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Constitutio domus regis — Establishment of the King s Household Language medieval Latin Date circa 1136 Provenance Durham Cathedral …   Wikipedia

  • Constitutio Criminalis Carolina — Constitutio Criminalis Carolina,   Abkürzung Constitutio Criminalis Carolina, Carolina …   Universal-Lexikon

  • Constitutio de regalibus — ist die nicht zeitgenössische Bezeichnung für das Weistum, das im Auftrag Kaiser Friedrichs I. auf dem Reichstag von Roncaglia 1158 durch die Bologneser Juristen Bulgarus, Martinus Gosia, Iacobus und Hugo de Porta Ravennate sowie 28 Vertreter von …   Deutsch Wikipedia

  • Constitutĭo criminălis Carŏli — (lat.), s. Halsgerichtsordnung Kaiser Karls V …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Constitutĭo Unigenĭtus — (lat.), s. Unigenitus …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Constitutio Antoniniana — Constitutio Antoniniana,   Verfügung des Kaisers M. Aurelius Antoninus, genannt Caracalla, durch die 212 n. Chr. allen Angehörigen des Römischen Reiches das römische Bürgerrecht verliehen wurde. Auf einem Gießener Papyrus glaubte man, einen Teil… …   Universal-Lexikon

  • Constitutio Apostolica —   [lateinisch »Apostolische Festsetzung«], feierliche Form der päpstlichen Verlautbarungen …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»