-
41 conscientia
cōnscientia, ae, f. (conscio), das Bewußtsein, I) mit einem andern = das Mitwissen um etw., die Mitwissenschaft, Mitkenntnis von etw., das Einverständnis, α) m. subj. Genet.: omnium horum, Cic.: liberti unius, Tac. – β) m. obj. Genet.: coniurationis, Tac.: facinoris, Tac. – im Plur., consilia conscientiaeque eiusmodi facinorum, Cic. Clu. 56. – γ) im Zshg. absol.: conscientiae contagio, Cic.: alqm in conscientiam assumere, jmd. zu seinem Vertrauten machen, Tac.: purgare publicam conscientiam (das Einverständnis des Staates), Iustin.: simulatā conscientiā, als seien sie im Einverständnis, Tac. – II) bei sich selbst, das Bewußtsein, die volle Kenntnis od. Erinnerung, die Überzeugung, das Gefühl, A) im allg.: α) mit obj. Genet.: virium nostrarum et suarum, Liv.: infirmitatis suae, Quint.: contracti culpā periculi, Liv. – β) m. folg. indir. Fragesatz, conscientiā, quid abesset virium, Liv. – γ) im Zusammenhg. absol.: nostra stabilis conscientia (Selbstbewußtsein), Cic.: in veris quoque sufficit conscientia (Selbstgefühl), Quint.: illud se tacere conscientiam suam (seine Überzeugung) non pati, quod etc., Liv.: salvā conscientiā, unbeschadet meiner Überzeugung, Sen. ep. 117, 1 (vgl. unten no. B, 2, β). – B) das Bewußtsein moral. Eigenschaften, des moral. Wollens u. Handelns, 1) übh.: α) m. obj. Genet., im Deutschen mit dem Genet. zus. oft = »gutes, böses Gewissen«, c. virtutis et vitiorum, Cic.: c. bene actae vitae, Cic.: officii mei benevolentiaeque, Cic.: rectae voluntatis, Cic.: pulcherrimi facti, Cic.: c. honeste recteque factorum, das B., tugendhaft u. recht gehandelt zu haben, Amm.: sui conscientiā subnixus, Gell. – v. üblen Bewußtsein (bösen Gewissen), c. facti, Hirt. b. G.: factorum, Cic.: c. peccatorum, Cic.: delictorum, Cic.: recentis maleficii, Cic.: scelerum et fraudum suarum, Cic.: violatae per sociorum iniurias Romanae amicitiae, Vell. – u. im Plur., te conscientiae stimulant maleficiorum tuorum, Gewissensbisse, Cic. parad. 2, 18. – β) m. de u. Abl.: ex nulla conscientia de culpa, im Bewußtsein meiner Schuldlosigkeit, Sall. Cat. 35, 2. – γ) mit folg. Acc. u. Infin., inerat conscientia (mußte er sich doch dabei bewußt sein) derisui fuisse nuper falsum e Germania triumphum, Tac. Agric. 39. – δ) m. folg. ne u. Konj. = die schuldbewußte Furcht, daß usw., Tac. Agr. 42. – 2) insbes., das Bewußtsein des gewollten od. getanen Rechts od. Unrechts, das Gewissen, α) mit subj. Genet.: mentis suae, Cic.: optimae mentis, Cic.: animi (gew. v. bösen Gewissen), zB. animi conscientiam non curare, Cic.: animi conscientiā excruciari, Cic.: u. Plur., conscientiae animi, Regungen des bösen Gewissens, Gewissensbisse, Cic. Rosc. Am. 67. – β) mit Adii.: praeclara, Cic.: recta, Cic.: bona, optima, Sen., Quint. u.a.: mala, Sall., Sen. u. Quint.: ex conscientiā sua, seinem Bewußtsein gemäß, d.i. je nachdem er ein gutes od. böses Gewissen hatte, Liv. – illi, quibus integra erat conscientia, Frontin. 1, 9, 3: si quis ad sacrificium non integrā conscientiā venerit, Lact. 5, 19, 32: quod non salvā bonā conscientiā procederet, Sen. nat. qu. 4. praef. § 15 (vgl. oben no. II, A, γ). – γ) absol., bald v. guten Gewissen, magna vis est conscientiae, Cic.: conscientiā fretus, Curt.: mea mihi conscientia pluris est quam omnium sermo, Cic.: u. (sprichw.) conscientia mille testes, Quint. 5, 11, 41. – bald vom Schuldbewußtsein, vom bösen Gewissen, angor conscientiae, Cic.: erubuisse, expalluisse... signa conscientiae sunt, Cornif. rhet.: aliquas conscientiae notas in ipso ore posse deprehendere, Curt.: conscientiā morderi, Cic.: stimulante conscientiā, Curt.: conscientiā ictus aperit litteras, Liv.: ad fatendum conscientiā impelli, Quint.: modestiam in conscientiam ducere, als böses Bewußtsein (Gewissen) auslegen, Sall.
-
42 conscius
cōnscius, a, um (con u. scio), I) mit einem andern um etw. wissend, mitbewußt, u. subst. der Mitwisser, die Mitwisserin, der Zeuge, die Zeugin, der, die Vertraute, der Teilnehmer, die Teilnehmerin usw., α) m. Genet.: homo meorum in te studiorum et officiorum maxime conscius, Cic.: c. arcanorum, ein Vertrauter, Amm.: c. coniurationis, ein Mitverschworener, Sall.: c. necis (Ggstz. auctor), Suet.: poet., c. fati sidera, Verg.: u. m. Dat. pers., alci conscium esse tanti facinoris, tanti sceleris, um die Tat jmds. wissen, Ter., Sall. u.a. (vgl. Fabri u. Dietsch Sall. Cat. 22, 2. Mützell Curt. 6, 6 [24], 36. Nipp. Tac. ann. 1, 43). – β) m. Dat. = wissend um usw. (s. Heinsius u. Burm. Ov. met. 6, 588. Ruhnken Ov. her. 15, 138. Oudend. Lucan. 1, 20): c. facinori, Cic.: coeptis, Ov.: tot mysteriis, Apul.: poet., c. sacris nox, Ov.: c. conubiis aether, Verg. – γ) m. in u. Abl.: c. in privatis rebus, Cic. – δ) m. de u. Abl.: his de rebus conscium esse Pisonem, Cic. ad Att. 2, 24, 3. – ε) m. folg. Acc. u. Infin., parturire eam nec gravidam esse ex te solus conscius es (darum weißt du allein), Ter. Hec. 392. – ζ) m. folg. indir. Fragesatz: res, multis consciis quae gereretur, elata, Nep. Dion. 8, 4. – η) absol. (s. Heß Tac. Germ. 10, 8), fac me consciam, Plaut.: nec mihi conscius est ullus homo, Plaut.: sine ullo conscio, Cic.: conscios celare, Liv.: consciis loca tradit, den Mitverschworenen, Nep.: se ministros deorum, illos conscios (Vertraute), Tac.: von Vertrauten in Liebessachen, conscia cum possit scriptas portare tabellas, Ov.: miseram se conscia clamet, Hor.: poet. v. Lebl., nox, silva, Ov. – II) bei sich selbst etw. wissend, selbstbewußt, sich bewußt (mit u. ohne sibi), A) im allg.: α) m. Genet.: si alicuius iniuriae sibi c. fuisset, Caes.: c. sibi recti (mens), Verg. – β) m. Dat.: c. factis mens, Lucr. – γ) m. in u. Abl.: nulla c. sibi turpi in re, Lucr. – δ) m. folg. Acc. u. Infin.: etsi mihi sum c. numquam me nimis cupidum fuisse vitae, Cic.: conscius mihi sum nihil me scientem deliquisse, Liv. – ε) m. folg. indir. Fragesatz: cum sibi c. esset, quam inimicum deberet Caesarem habere, Hirt. b. G. – ζ) m. Adv.: mulieres male sibi consciae, sich nichts Guten bewußt, schuldbewußt, Iustin. 2, 5, 7. – η) absol.: conscii sibi, Sall.: ego pol quae mihi sum conscia, certo scio etc., Ter.: poet., virtus c., Verg. – B) insbes., des Unrechts sich bewußt, schuldbewußt (vgl. Fabri u. Dietsch Sall. Cat. 14, 3), animus, Plaut., Sall. u.a.: poet. übtr., vultus, Sen. poët.
-
43 defodio
dē-fodio, fōdī, fossum, ere, herabgraben, I) eingraben, einscharren, vergraben, verscharren, a) lebl. Objj.: α) übh.: palos resupinatos, Vitr.: robur (Steineiche), Plin.: vites et arbores penitus hieme defossae latent, Curt.: in qualis aut in vasis fictilibus def. propagines, Plin.: defossus stipes in agro, Ov.: signum (Standbild) septem pedes altum in terram defodi, Liv.: ubi illud signum defossum erit eo (dahin) etc., Liv.: def. murices ferreos in terram, Curt.: nova virgulta in terram, Lucr.: dendritida (eine Art Edelstein) sub arbore, Plin.: cum mortuis cremant atque defodiunt apta viventibus, Mela. – β) aufbewahrend, verbergend, quidquid sub terra est, in apricum proferet aetas; defodiet condetque nitentia, Hor.: sacra (Heiligtümer) condita in doliolis def. sacello proximo aedibus, Liv.: cotem et novaculam in comitio, Cic. – bes. Schätze, def. aurum, Cic.: quo in loco aurum defodisset nullo conscio, Plin.: est domus alta; iacent penitus defossa talenta caelati argenti, Verg.: auri thesaurum def. in medio foro, Plaut.: thesaurum defossum esse sub lecto, Cic. – Partiz. subst., defossa eruere, Vergrabenes hervorscharren, Tac. hist. 3, 33. – b) leb. Wesen: α) Tiere: animalia quae semper defossa vivunt, ceu talpae, Plin.: talpae caecitate perpetuā, tenebris etiam tum aliis defossae sepultisque similes, Plin. – β) Menschen: quae tanta necessitas hominem ad sidera erectum incurvavit et defodit (beim Bergbau), Sen. nat. qu. 5, 15, 3: in Germania defossi atque sub terra id opus agunt, in G. sitzt man unter der Erde vergraben und betreibt diese Arbeit (das Weben), Plin. 19, 9. – bes. Tote, um sie zu verbergen, cadaver domi apud P. Sestium, Liv.: hospitem necatum ibidem in aedibus, Plaut. – od. Lebende zur Strafe (namentl. Vestalinnen), Corneliam maximam virginem (Oberpriesterin der Vestalinnen), Plin. ep.: alqm def. (mit halbem Leibe) in ludo et vivum comburere, Asin. Poll. in Cic. ep.: Graecum Graecamque boario in foro, Plin.: alqm altā humo, Ov. – mit dopp. Acc., im Passiv mit dopp. Nom., Corneliam Vestalium maximam def. vivam, Plin. ep.: def. sororem vivam capite, Val. Max.: nec (sacerdos) viva defodiatur humo, Ov.: Minucia Vestalis viva ad portam Collinam dextrā viam stratam (zur Rechten der Chaussee) defossa est scelerato campo, Liv.: Opillia virgo Vestalis ob incestum viva defossa est, Liv. epit. – übtr., defodere se et abdere, sich vergraben u. verbergen (= sich in die innersten Gemächer des Hauses zurückziehen), Sen. ad Marc. 2, 5. – II) aufgraben, aufwerfen,a) übh. = hinabgrabend öffnen, terram, Hor. sat. 1, 1, 42: locum in altitudinem pedum quinque, ein Loch 5 Fuß tief aufw., Plin. 31, 46. – b) prägn., in die Erde hineingrabend anlegen, aufwerfen, in od. unter der Erde anlegen, siros, Curt.: specus, Verg.: in minore Codeta lacum (ein Bassin zu einer Seeschlacht anlegen), Suet.: scrobem in limine stabuli, Col.: specus sex pedum defossa altitudine, Plin. – Partiz. subst., dēfossum, ī, n., die Grube, Sen. ep. 90, 17. Iul. Val. 1, 8. p. 16, 1 K. / Flor. 3, 21, 26 jetzt oculis effossis.
-
44 Mitwissen, -wissenschaft
Mitwissen, -wissenschaft, conscientia, um etwas, alcis rei. – ohne mein M., me inscio; me insciente; me nesciente: nicht ohne mein M., me conscio; me sciente: jmd. zur M. von etw. ziehen, alqm assumere in conscientiam: zur M. (von etw.) gezogen werden, conscium esse coepisse.
-
45 Vorwissen
Vorwissen, z.B. mit jmds. V., alqo sciente; alqo conscio (unter Mitwissen jmds.): ohne jmds. V., alqo insciente. alqo ignorante od. ignaro (ohne. daß jmd. Kunde davon hat); alqo inscio (ohne daß es jmd. weiß); alqo imprudente (ohne daß es jmd. vermutet).
-
46 inconscius
Inconscius, Adiectiuum, Conscio contrarium est. Liu. Qui ne scait rien de l'affaire d'autruy. -
47 alive
1) (living and not dead: Queen Victoria was still alive in 1900.) vivo2) (full of activity: The town was alive with policemen on the day of the march.) cheio•- alive to* * *a.live[əl'aiv] adj 1 vivo, com vida, animado. is your father still alive? / o seu pai ainda vive? 2 ativo, vigoroso, intenso, em vigor, em função. he keeps alive the traditions / ele mantém vivas as tradições. 3 existente. she is the best woman alive / ela é a melhor das mulheres. 4 enérgico, vivaz, alegre. the girl is all alive / a menina é muito vivaz (ou muito dedicada). 5 alive to sensível a, suscetível de, cônscio de, interessado em. she is very much alive to political news / ela é muito interessada em novidades políticas. 6 aglomerado, abundante, cheio, inçado ( with de). this brook is alive with trout / este córrego é cheio de trutas. alive and kicking forte e ativo, cheio de vigor. look alive! depressa!, avante!, atenção! man alive! coll homem de Deus! -
48 aware
[ə'weə](knowing; informed; conscious (of): Is he aware of the problem?; Are they aware that I'm coming?) ciente* * *a.ware[əw'ɛə] adj 1 atento, acautelado, advertido. 2 cônscio, ciente, a par, informado. I am well aware that he drank too much beer / estou bem ciente de que ele bebeu muita cerveja. -
49 awareness
noun conhecimento* * *a.ware.ness[əw'ɛənis] n qualidade ou estado de ser cônscio, ciente, atento, advertido. -
50 civic-minded
civ.ic-mind.ed[sivik m'aindid] adj cônscio dos deveres cívicos. -
51 cognizant
cog.ni.zant[k'ɔgnizənt] adj 1 cônscio, ciente, notificado. 2 Jur competente. he is cognizant of it ele está ciente disto, está a par disto. -
52 conscious
['konʃəs]1) (aware of oneself and one's surroundings; not asleep or in a coma or anaesthetized etc: The patient was conscious.) consciente2) ((sometimes with of) aware or having knowledge (of): They were conscious of his disapproval.) consciente•- consciousness* * *con.scious[k'ɔnʃəs] adj 1 consciente. he became conscious after the anesthesia wore off / ele recobrou a consciência depois que o efeito da anestesia passou. 2 cônscio, ciente, sabedor, a par. I am conscious of it / estou ciente disso. 3 deliberado, intencional, de propósito. 4 embaraçado, acanhado, inibido. 5 atento, interessado. self conscious acanhado, constrangido, tímido. -
53 sensible
['sensəbl]1) (wise; having or showing good judgement: She's a sensible, reliable person; a sensible suggestion.) sensato2) ((of clothes etc) practical rather than attractive or fashionable: She wears flat, sensible shoes.) prático•- sensibly* * *sen.si.ble[s'ensəbəl] adj 1 ajuizado, sábio, sensato. 2 consciente, ciente, cônscio. 3 perceptível, sensível. 4 que se pode perceber com os sentidos. 5 sensitivo. he is very sensible to music / ele tem bom sentido para música, ele é muito suscetivel à música. -
54 wise
1) (having gained a great deal of knowledge from books or experience or both and able to use it well.) sagaz2) (sensible: You would be wise to do as he suggests; a wise decision.) sensato•- wisely- wisdom
- wisdom tooth
- wisecrack
- wise guy
- be wise to
- none the wiser
- put someone wise
- put wise* * *wise1[waiz] adj 1 sábio, douto. 2 inteligente. 3 compreensivo, criterioso, judicioso. 4 instruído, culto, erudito, versado. 5 sl ciente, cônscio, sabedor, informado. 6 prudente, sensato, ajuizado. it would not be wise of you to do so / não seria sensato se você assim procedesse. 7 experimentado. 8 discreto. 9 esperto, sagaz, astuto, fino. none the wiser of não mais informado ou a par do que antes. put me wise to it Amer informe-me a respeito. to be/ get wise to sl perceber o jogo (de alguém), ver o que se passa.————————wise2 -
55 знать себе цену
n -
56 сознавать
( отдавать себе отчёт) rendersi conto, essere consapevole* * *несов. В1) riconoscere vt; avere coscienza (di), essere cosciente (di, che)сознава́ть свои ошибки — riconoscere i propri errori
сознава́ть свою силу — essere conscio della propria forza
2) (+ мест. себя) riconoscersiсознава́ть себя виновным — riconoscersi colpevole; ravvedersi; rendersi; conto di essere colpevole
3) ( воспринимать сознательно окружающее) essere in <sensi / piena coscienza>•* * *vgener. essere consapevole di (q.c.) (что-л.), essere conscioagg di (q.c.) (что-л.), riconoscere, sentire -
57 сознающий
adjgener. conscio, (di q.c.) cosciente (+A), consapevole (di), conscioagg -
58 цена
1) ( стоимость) prezzo м., costo м.розничная цена — prezzo al dettaglio [al minuto]
2) (плата, вознаграждение) prezzo м., compenso м., costo м.••3) (роль, значение) valore м., importanza ж.* * *ж.1) ( стоимость) prezzo m, costo mрозничная / оптовая цена́ — prezzo <al minuto / all'ingrosso>
продажная цена́ — prezzo di vendita
рыночная цена́ — prezzo <di mercato / corrente>
умеренные / невысокие цены — prezzi modici / miti / contenuti
цена́ со скидкой, пониженная цена́ — prezzo <ridotto / di favore>
нормированная цена́ — calmiere m
твёрдая цена́ — prezzo fisso
вздутые цены — prezzi esorbitanti / esosi
снижение цен — abbassamento / diminuzione dei prezzi
повышаться в цене — aumentare / crescere di prezzo; rincarare vi (e)
падать в цене — calare / diminuire di prezzo
любой / какой бы то ни было ценой — a qualunque costo; costi quel che costi; caschi il mondo; o di riffa o di raffa предосуд.
2) перен. ( значимость) valore m, pregio mценою жизни а — costo della ( propria) vita
дорогой ценой — a caro prezzo; con sacrifici
••быть в цене — essere caro / quotato
не постоять за ценой разг. — dare qualunque cosa per...
красная цена́ тому... — al massimo costerà / costerebbe...
знать цену кому-л. — essere conscio del valore di qd
цена́ тому грош — non vale nulla / un fico secco разг.
этому цены нет — una cosa <di immenso valore / che non ha prezzo>
* * *n1) gener. costo, importo, pregio, prezzo2) brit.engl. price3) econ. corso, prezz d'occasione, valore, valore espresso in moneta, yen (ден. ед. Японии)4) fin. prezzo d'affare, prezzo d'occasione, prezzo di favore, prezzo favorevole, prezzo ridotto, valore monetario -
59 conscientia
cōnscientia, ae, f. (conscio), das Bewußtsein, I) mit einem andern = das Mitwissen um etw., die Mitwissenschaft, Mitkenntnis von etw., das Einverständnis, α) m. subj. Genet.: omnium horum, Cic.: liberti unius, Tac. – β) m. obj. Genet.: coniurationis, Tac.: facinoris, Tac. – im Plur., consilia conscientiaeque eiusmodi facinorum, Cic. Clu. 56. – γ) im Zshg. absol.: conscientiae contagio, Cic.: alqm in conscientiam assumere, jmd. zu seinem Vertrauten machen, Tac.: purgare publicam conscientiam (das Einverständnis des Staates), Iustin.: simulatā conscientiā, als seien sie im Einverständnis, Tac. – II) bei sich selbst, das Bewußtsein, die volle Kenntnis od. Erinnerung, die Überzeugung, das Gefühl, A) im allg.: α) mit obj. Genet.: virium nostrarum et suarum, Liv.: infirmitatis suae, Quint.: contracti culpā periculi, Liv. – β) m. folg. indir. Fragesatz, conscientiā, quid abesset virium, Liv. – γ) im Zusammenhg. absol.: nostra stabilis conscientia (Selbstbewußtsein), Cic.: in veris quoque sufficit conscientia (Selbstgefühl), Quint.: illud se tacere conscientiam suam (seine Überzeugung) non pati, quod etc., Liv.: salvā conscientiā, unbeschadet meiner Überzeugung, Sen. ep. 117, 1 (vgl. unten no. B, 2, β). – B) das Bewußtsein moral. Eigenschaften, des moral. Wollens u. Handelns, 1) übh.: α) m. obj. Genet., im Deutschen mit————dem Genet. zus. oft = »gutes, böses Gewissen«, c. virtutis et vitiorum, Cic.: c. bene actae vitae, Cic.: officii mei benevolentiaeque, Cic.: rectae voluntatis, Cic.: pulcherrimi facti, Cic.: c. honeste recteque factorum, das B., tugendhaft u. recht gehandelt zu haben, Amm.: sui conscientiā subnixus, Gell. – v. üblen Bewußtsein (bösen Gewissen), c. facti, Hirt. b. G.: factorum, Cic.: c. peccatorum, Cic.: delictorum, Cic.: recentis maleficii, Cic.: scelerum et fraudum suarum, Cic.: violatae per sociorum iniurias Romanae amicitiae, Vell. – u. im Plur., te conscientiae stimulant maleficiorum tuorum, Gewissensbisse, Cic. parad. 2, 18. – β) m. de u. Abl.: ex nulla conscientia de culpa, im Bewußtsein meiner Schuldlosigkeit, Sall. Cat. 35, 2. – γ) mit folg. Acc. u. Infin., inerat conscientia (mußte er sich doch dabei bewußt sein) derisui fuisse nuper falsum e Germania triumphum, Tac. Agric. 39. – δ) m. folg. ne u. Konj. = die schuldbewußte Furcht, daß usw., Tac. Agr. 42. – 2) insbes., das Bewußtsein des gewollten od. getanen Rechts od. Unrechts, das Gewissen, α) mit subj. Genet.: mentis suae, Cic.: optimae mentis, Cic.: animi (gew. v. bösen Gewissen), zB. animi conscientiam non curare, Cic.: animi conscientiā excruciari, Cic.: u. Plur., conscientiae animi, Regungen des bösen Gewissens, Gewissensbisse, Cic. Rosc. Am. 67. – β) mit Adii.: praeclara, Cic.: recta, Cic.: bona, optima, Sen., Quint.————u.a.: mala, Sall., Sen. u. Quint.: ex conscientiā sua, seinem Bewußtsein gemäß, d.i. je nachdem er ein gutes od. böses Gewissen hatte, Liv. – illi, quibus integra erat conscientia, Frontin. 1, 9, 3: si quis ad sacrificium non integrā conscientiā venerit, Lact. 5, 19, 32: quod non salvā bonā conscientiā procederet, Sen. nat. qu. 4. praef. § 15 (vgl. oben no. II, A, γ). – γ) absol., bald v. guten Gewissen, magna vis est conscientiae, Cic.: conscientiā fretus, Curt.: mea mihi conscientia pluris est quam omnium sermo, Cic.: u. (sprichw.) conscientia mille testes, Quint. 5, 11, 41. – bald vom Schuldbewußtsein, vom bösen Gewissen, angor conscientiae, Cic.: erubuisse, expalluisse... signa conscientiae sunt, Cornif. rhet.: aliquas conscientiae notas in ipso ore posse deprehendere, Curt.: conscientiā morderi, Cic.: stimulante conscientiā, Curt.: conscientiā ictus aperit litteras, Liv.: ad fatendum conscientiā impelli, Quint.: modestiam in conscientiam ducere, als böses Bewußtsein (Gewissen) auslegen, Sall.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conscientia
-
60 conscius
cōnscius, a, um (con u. scio), I) mit einem andern um etw. wissend, mitbewußt, u. subst. der Mitwisser, die Mitwisserin, der Zeuge, die Zeugin, der, die Vertraute, der Teilnehmer, die Teilnehmerin usw., α) m. Genet.: homo meorum in te studiorum et officiorum maxime conscius, Cic.: c. arcanorum, ein Vertrauter, Amm.: c. coniurationis, ein Mitverschworener, Sall.: c. necis (Ggstz. auctor), Suet.: poet., c. fati sidera, Verg.: u. m. Dat. pers., alci conscium esse tanti facinoris, tanti sceleris, um die Tat jmds. wissen, Ter., Sall. u.a. (vgl. Fabri u. Dietsch Sall. Cat. 22, 2. Mützell Curt. 6, 6 [24], 36. Nipp. Tac. ann. 1, 43). – β) m. Dat. = wissend um usw. (s. Heinsius u. Burm. Ov. met. 6, 588. Ruhnken Ov. her. 15, 138. Oudend. Lucan. 1, 20): c. facinori, Cic.: coeptis, Ov.: tot mysteriis, Apul.: poet., c. sacris nox, Ov.: c. conubiis aether, Verg. – γ) m. in u. Abl.: c. in privatis rebus, Cic. – δ) m. de u. Abl.: his de rebus conscium esse Pisonem, Cic. ad Att. 2, 24, 3. – ε) m. folg. Acc. u. Infin., parturire eam nec gravidam esse ex te solus conscius es (darum weißt du allein), Ter. Hec. 392. – ζ) m. folg. indir. Fragesatz: res, multis consciis quae gereretur, elata, Nep. Dion. 8, 4. – η) absol. (s. Heß Tac. Germ. 10, 8), fac me consciam, Plaut.: nec mihi conscius est ullus homo, Plaut.: sine ullo conscio, Cic.: conscios celare, Liv.: consciis loca tradit, den————Mitverschworenen, Nep.: se ministros deorum, illos conscios (Vertraute), Tac.: von Vertrauten in Liebessachen, conscia cum possit scriptas portare tabellas, Ov.: miseram se conscia clamet, Hor.: poet. v. Lebl., nox, silva, Ov. – II) bei sich selbst etw. wissend, selbstbewußt, sich bewußt (mit u. ohne sibi), A) im allg.: α) m. Genet.: si alicuius iniuriae sibi c. fuisset, Caes.: c. sibi recti (mens), Verg. – β) m. Dat.: c. factis mens, Lucr. – γ) m. in u. Abl.: nulla c. sibi turpi in re, Lucr. – δ) m. folg. Acc. u. Infin.: etsi mihi sum c. numquam me nimis cupidum fuisse vitae, Cic.: conscius mihi sum nihil me scientem deliquisse, Liv. – ε) m. folg. indir. Fragesatz: cum sibi c. esset, quam inimicum deberet Caesarem habere, Hirt. b. G. – ζ) m. Adv.: mulieres male sibi consciae, sich nichts Guten bewußt, schuldbewußt, Iustin. 2, 5, 7. – η) absol.: conscii sibi, Sall.: ego pol quae mihi sum conscia, certo scio etc., Ter.: poet., virtus c., Verg. – B) insbes., des Unrechts sich bewußt, schuldbewußt (vgl. Fabri u. Dietsch Sall. Cat. 14, 3), animus, Plaut., Sall. u.a.: poet. übtr., vultus, Sen. poët.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conscius
См. также в других словарях:
conscio — / kɔnʃo/ [dal lat. conscius, der. del tema di scire sapere , col pref. con ] (pl. f. sce o scie ). ■ agg. [che ha conoscenza o coscienza di cosa] ▶◀ e ◀▶ [➨ consapevole (2. a)]. ■ s.m., solo al sing. (psicanal.) [zona della psiche] ◀▶ inconscio … Enciclopedia Italiana
cônscio — adj. 1. Intimamente convencido. 2. Ciente … Dicionário da Língua Portuguesa
conscio — còn·scio agg., s.m. 1. agg. CO che è consapevole, che ha coscienza: essere conscio dei propri mezzi Sinonimi: consapevole, cosciente. Contrari: inconsapevole, incosciente, inconscio. 2. s.m. TS psic. in psicoanalisi, sfera dell attività psichica… … Dizionario italiano
conscio — {{hw}}{{conscio}}{{/hw}}A agg. (pl. f. sce ) Che ha coscienza o conoscenza di qlco.: essere consci dei propri limiti; SIN. Consapevole, cosciente. B s. m. solo sing. Nella psicoanalisi, livello della psiche che comprende quelle parti della vita … Enciclopedia di italiano
conscio — pl.m. consci sing.f. conscia pl.f. consce … Dizionario dei sinonimi e contrari
conscio — A agg. consapevole, cosciente, conoscente, edotto, informato, avvertito CONTR. incosciente, inconsapevole, ignaro B s. m. solo sing. (psicoan.) CONTR. inconscio … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
consapevole — con·sa·pé·vo·le agg. AU 1a. che si rende conto, conscio: sono consapevole delle difficoltà che dovrò affrontare Sinonimi: a conoscenza, conscio, cosciente. Contrari: inconsapevole, incosciente. 1b. di atteggiamento, comportamento, cosciente: un… … Dizionario italiano
subconscio — /sub kɔnʃo/ [comp. di sub e conscio ] (pl. f. sce o scie ). ■ agg. (psicanal.) [che non è direttamente presente alla coscienza] ▶◀ Ⓖ inconsapevole, inconscio, incosciente, Ⓖ involontario, Ⓖ istintivo, subcosciente, subliminale. ◀▶ Ⓖ consapevole,… … Enciclopedia Italiana
OCCULTE scribendi modus — Caesari usitatus, cum secretius quiddam Amicis per Epistolas significatum iret, memoratur A. Gellio l. 17. c. 9. ubi ait: Libri sunt Episiolarum C. Caesaris ad C. Oppium et Balbum Cornelium, qui res eius absentis curabant. In his Epistolis… … Hofmann J. Lexicon universale
inconscio — in·còn·scio agg., s.m. 1. agg. CO non cosciente, involontario: atto, desiderio inconscio | BU di qcn., non conscio, inconsapevole Sinonimi: incosciente | ignaro. 2a. s.m. TS psic. parte dell attività psichica che non raggiunge il livello della… … Dizionario italiano
inconscio — /in kɔnʃo/ [dal lat. tardo inconscius ] (pl. f. sce o scie ). ■ agg. 1. (psicanal.) [di fatto di cui il soggetto non è consapevole: impulso, inclinazione, istinto, atto i. ] ▶◀ Ⓖ inconsapevole, incosciente, Ⓖ involontario, Ⓖ istintivo,… … Enciclopedia Italiana