Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

conm-

  • 41 commanducor

    com-mandūco ( conm-), no perf., ātum, 1, v. a. (access. form commandū-cor, ātus, 1, v. dep., Lucil. ap. Non. p. 81, 26; p. 123, 27; p. 479, 2 sq.; in trop. signif.), to chew much, chew to pieces, masticate:

    linguam,

    Val. Max. 3, 3, ext. 4:

    acinos,

    Plin. 24, 4, 6, § 11; 25, 13, 105, § 165 sq.; Scrib. Comp. 9; 53; 165.

    Lewis & Short latin dictionary > commanducor

  • 42 commeatus

    commĕātus ( conm-), ūs, m. [id.].
    I.
    A going to and fro, passing freely, going at will:

    in eo conclavid ego perfodi parietem, Quā conmeatus clam esset hinc huc mulieri,

    Plaut. Mil. 2, 1, 65; cf.:

    commeatum vocis exercent fauces,

    Pall. 1, 3.—
    II.
    Meton.
    A.
    A place through which one can pass back and forth, a thoroughfare, passage (rare; cf.:

    abitus, aditus, circuitus, etc.): nimis beat, quod conmeatus transtinet trans parietem,

    Plaut. Mil. 2, 5, 58:

    per hortum utroque conmeatus continet,

    id. Stich. 3, 1, 44; Dig. 43, 8, 2, § 25.—
    B.
    A leave of absence from one ' s station for a definite time, a furlough:

    commeare, ultro citro ire: unde commeatus dari dicitur, id est tempus, quo ire, redire quis posset,

    Fest. p. 277, 27 Müll.:

    dare commeatum totius aestatis,

    Cic. Verr. 2, 5, 25, § 62:

    petere,

    Vell. 2, 11, 2; Suet. Tib. 10; id. Ner. 35; id. Galb. 6; id. Claud. 23:

    sumere,

    Liv. 3, 46, 10:

    dare,

    id. 3, 46, 9; Suet. Calig. 29:

    accipere,

    Plin. Ep. 3, 4, 2:

    in commeatu esse,

    to be on furlough, Liv. 33, 29, 4:

    commeatu abesse,

    Suet. Tib. 72; Dig. 4, 6, 35, § 9:

    in iis stativis satis liberi commeatus erant,

    Liv. 1, 57, 4:

    (legiones) promiscuis militum commeatibus infirmaverat,

    Tac. A. 15, 10; cf. id. H. 1, 46:

    cum miles ad commeatus diem non adfuit,

    on the day when the furlough expired, Quint. 7, 4, 14; cf. Auct. Her. 1, 14, 24:

    commeatūs spatium excedere,

    Dig. 49, 16, 14:

    ultra commeatum abesse,

    ib. 50, 1, 2, § 6.— Transf.:

    cras igitur (sc. proficiscar), nisi quid a te commeatus,

    Cic. Att. 13, 41 fin. dub. (al. commeat); v. Orell. N. cr.:

    longum mihi commeatum dederat mala valetudo,

    rest, Sen. Ep. 54, 1:

    servitus assidua... sine intervallo, sine commeatu,

    id. Q. N. 3, praef. § 16.—
    C.
    A train, a convoy, caravan, a company carried, a transportation, trip, passage:

    Londinium copiā negotiatorum et commeatuum maxime celebre,

    Tac. A. 14, 33; 13, 39; Suet. Ner. 20:

    duobus commeatibus exercitum reportare instituit,

    Caes. B. G. 5, 23: secundum commeatum in Africam mittit ad Caesarem, Auct. B. Afr. 34: commeatibus per municipia ac colonias dispositis, supplies of provisions, relays of horses, etc., Suet. Tib. 38:

    cerneres canes... per omnem nostrum commeatum morsibus ambulare,

    App. M. 8, p. 209, 18.—
    D.
    Provisions, supplies (very freq., esp. in the histt., in sing. and plur.): interclude inimicis commeatum;

    tibi muni viam, Quā cibatus commeatusque ad te et legiones tuas Tuto possit pervenire,

    Plaut. Mil. 2, 2, 70 sq.; cf.:

    importare in coloniam,

    id. Ep. 3, 2, 7:

    ex omnibus provinciis commeatu et publico et privato prohibebamur,

    Cic. Imp. Pomp. 17, 53:

    ne foro quidem et commeatu juvare populum Romanum,

    id. Verr. 2, 5, 21, § 52:

    commeatu nostros prohibere,

    Caes. B. G. 2, 9 fin.:

    neque exercitum sine magno commeatu atque molimento in unum locum contrahere posse,

    id. ib. 1, 34; Quint. 8, 6, 26:

    maritimi,

    Liv. 5, 54, 4:

    ex montibus invecti,

    id. 9, 13, 10:

    advecti,

    id. 9, 32, 2:

    convecto,

    id. 2, 14, 3 al.; Suet. Calig. 43:

    magni commeatus frumenti Romam subvecti,

    Liv. 28, 4, 7.—
    2.
    Freq. opp. frumentum, the remaining supplies of war:

    ad Vesontionem rei frumentariae commeatūsque causā moratur,

    Caes. B. G. 1, 39:

    uti frumento commeatuque Caesarem intercluderet,

    id. ib. 1, 48; 3, 6; 3, 23 fin.; cf. Plaut. Mil. 2, 2, 70 supra.—
    * E.
    Transf.:

    commeatus argentarius,

    gain acquired by money transactions, Plaut. Ps. 1, 5, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > commeatus

  • 43 commemini

    com-mĕmĭni ( conm-), isse, v. defect., to recollect a thing in all its particulars, to remember (in Plaut. several times; elsewh. rare).
    (α).
    With acc.:

    hoc conmemini magis, quia, etc.,

    Plaut. Am. 1, 1, 98; so id. Curc. 4, 2, 7; id. Mil. 3, 3, 39; id. Poen. 3, 4, 16.—With acc. of quantity:

    aliquid,

    Plaut. Poen. 5, 2, 25; cf.

    also: quem hominem probe commeminisse se aiebat,

    Cic. de Or. 1, 53, 227; and:

    ego autem non commemini antequam sum natus, me miserum,

    id. Tusc. 1, 6, 13.—
    (β).
    With inf. pres.:

    non conmemini dicere,

    Plaut. Curc. 5, 3, 32; so id. Mil. 3, 1, 49; id. Men. 5, 9, 15. —
    (γ).
    With rel.-clause, Plaut. Truc. 4, 3, 4.—
    (δ).
    With gen.:

    conmeminit domi,

    Plaut. Trin. 4, 3, 20.—
    (ε).
    Absol.:

    memini et scio et calleo et conmemini,

    Plaut. Pers. 2, 1, 8; id. Truc. 1, 2, 19; Ter. Eun. 3, 5, 16; id. Phorm. 3, 2, 38; Ov. F. 3, 792.—
    II.
    In speech, to recall to mind, mention (late Lat.):

    Plato complurium Socratis sectatorum in sermonibus, quos scripsit, commeminit,

    Gell. 14, 3, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > commemini

  • 44 commemorabilis

    commĕmŏrābĭlis ( conm-), e, adj. [commemoro], worth mentioning, memorable (rare): clara et conmemorabilis pugna, * Plaut. Ps. 1, 5, 111:

    multa commemorabilia proferre,

    Cic. N. D. 2, 52, 131:

    pietas,

    id. Marcell. 4, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > commemorabilis

  • 45 commemoramentum

    commĕmŏrāmentum ( conm-), i, n. [id.], a reminding, mentioning (ante- and post-class. for the class. commemoratio): stupri, Caecil. ap. Non. p. 84, 5:

    supremum artis suae,

    Fronto, 2, p. 374.

    Lewis & Short latin dictionary > commemoramentum

  • 46 commemoratio

    commĕmŏrātĭo ( conm-), ōnis, f. [id.], a calling to mind, reminding, suggesting, commemorating, remembrance, mentioning (several times in Cic. and Quint.; elsewh. rare): istaec commemoratio Quasi exprobratio est immemoris benefici, * Ter. And. 1, 1, 16.—With obj.-gen.:

    antiquitatis,

    Cic. Or. 34, 120:

    nominis nostri,

    id. Arch. 11, 29:

    rei gestae,

    Quint. 5, 11, 6:

    frequens illorum, quae egerat in senatu,

    id. 11, 1, 18; Tac. A. 13, 3:

    fortitudinis,

    Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192:

    (Verres) in assiduā commemoratione omnibus flagitiorum fuit,

    every one was continually recounting his crimes, id. ib. 2, 1, 39, §

    101: tuae virtutis,

    id. ad Q. Fr. 1, 1, 12, § 36:

    commemoratione hominum delectare,

    id. Verr. 2, 4, 55, § 123.—With subj. -gen.:

    posteritatis,

    by posterity, Cic. Fam. 5, 12, 1; cf.:

    aliquid suā commemoratione celebrare,

    id. Planc. 40, 95.

    Lewis & Short latin dictionary > commemoratio

  • 47 commemoro

    com-mĕmŏro ( conm-), āvi, ātum, 1, v. a., to recall an object to memory in all its particulars.
    I.
    Rarely of one's self, to call to mind, be mindful of, keep in mind, remember; with acc. and inf. or rel. -clause:

    quid quoque die dixerim, audierim, egerim, commemoro vesperi,

    Cic. Sen. 11, 38.—With acc. and inf.:

    cottidie commemorabam te unum in tanto exercitu mihi fuisse adsensorem,

    Cic. Fam. 6, 21, 1:

    vitandi rumoris causā, quo patrem Caesarem vulgo reprehensum commemorabam,

    Suet. Aug. 45.—More freq.,
    II.
    Of others, to bring something to one ' s recollection by speaking of it, to remind of:

    aliquid,

    Plaut. Ps. 5, 1, 36; Ter. Eun. 5, 8, 14:

    ad commemorandam renovandamque amicitiam missi,

    Liv. 27, 4, 10:

    beneficia meminisse debet is, in quem collata sunt, non commemorare qui contulit,

    Cic. Lael. 20, 71.—Hence (and so most freq.),
    B.
    Without the access. idea of remembering, to make mention of something, to recount, relate; constr. with acc., acc. and inf., rel.clause, or with de.
    (α).
    With acc.:

    id interdum furtim nomen commemorabitur,

    Plaut. Truc. 4, 4, 29:

    res,

    Lucr. 6, 938:

    causas,

    Caes. B. C. 3, 66:

    humanam societatem,

    Cic. Off. 3, 6, 31:

    Xenophontis illam jucunditatem,

    Quint. 10, 1, 82:

    o commemoranda judicia!

    Cic. Verr. 1, 14, 42; cf. id. Fam. 1, 9, 18.—
    (β).
    With acc. and inf., Cic. de Or. 2, 38, 160; cf. Nep. Alcib. 2, 2.—
    (γ).
    With rel.clause:

    quid ego nunc commemorem Singillatim, qualis ego in hunc fuerim?

    Ter. Phorm. 5, 9, 42; 4, 5, 3:

    chlamydem hanc commemores quanti conducta'st?

    Plaut. Ps. 4, 7, 88.—
    (δ).
    With de:

    omnes de tuā virtute commemorant,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 13, § 37; so id. de Or. 3, 20, 75; id. Font. 14, 30; Nep. Dion, 6, 2 al.; cf.:

    multa de aliqua re,

    id. Hann. 2, 3; id. Att. 17, 1.—
    (ε).
    With in:

    quae si in privatis gloriosa sunt, multo magis commemorabuntur in regibus,

    Cic. Deiot. 14, 40; cf.: cum legent in ejus virtutibus commemorari saltasse eum commode, Nep. praef. § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > commemoro

  • 48 commendo

    I.
    Prop.
    A.
    Lit., implying a physical delivery, to deposit with, intrust to; constr. aliquem or aliquid alicui, or absol.:

    commendare nihil aliud est quam deponere,

    Dig. 50, 16, 186:

    Oratorem meum—sic enim inscripsi— Sabino tuo commendavi,

    Cic. Fam. 15, 20, 1:

    sacrum sacrove commendatum qui clepsit rapsitve parricida esto,

    id. Leg. 2, 9, 22; 2, 16, 40:

    nummos alicui,

    Dig. 16, 3, 24:

    corpus alicui loco,

    Paul. Sent. 1, 21, 4:

    CORPORA SARCOPHAGO,

    Inscr. Orell. 4370.— Poet.:

    semina sulcis,

    Sil. 15, 541.—With apud or ad and acc. (rare and post-class.): Demetrius duos filios apud Gnidium hospitem suum cum magno auri pondere commendaverat, [p. 377] Just. 35, 2, 1:

    cujus beneficio ad sororem Medeam est commendatus,

    Hyg. Fab. 3.—
    B.
    Trop.:

    ego me tuae commendo et committo fidei,

    Ter. Eun. 5, 2, 47 (cf.:

    bona nostra haec tibi permitto et tuae mando fide,

    id. And. 1, 5, 61); so,

    commendare se patri in clientelam et fidem,

    id. Eun. 5, 8, 9; 3, 5, 29:

    tibi ejus omnia negotia, libertos, procuratores, familiam,

    Cic. Fam. 1, 3, 2:

    vos sum testatus, vobis me ac meos commendavi,

    id. Dom. 57, 145:

    totum me tuo amori fideique,

    id. Att. 3, 20, 2:

    tibi suos testamento liberos,

    id. Fin. 3, 2, 9:

    simul atque natum sit animal, ipsum sibi conciliari et commendari ad se conservandum,

    id. ib. 3, 5, 16; * Cat. 15, 1; Ov. M. 6, 495:

    aliquem diis,

    Tac. A. 4, 17; cf. id. ib. 15, 23:

    rempublicam patribus,

    id. H. 1, 90; Suet. Aug. 56.— Trop.: aliquid litteris, to commit to writing, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 2:

    historiam immortalitati,

    Cic. de Or. 2, 9, 36:

    nomen tuum immortalitati,

    id. Fam. 10, 12, 5; cf.:

    nomen suum posteritati,

    Curt. 9, 3, 5:

    eum sempiternae gloriae,

    Cic. Fam. 5, 12, 6: se fugae, Auct. B. Afr. 34.—
    2.
    Esp., of the dying, to commend children, parents, etc., to the care of others:

    is, qui morti addictus esset, paucos sibi dies commendandorum suorum causā postulavisset,

    Cic. Off. 3, 10, 46:

    hi de suā salute desperantes... parentes suos commendabant, si quos ex eo periculo fortuna servare potuisset,

    Caes. B. C. 2, 41:

    ille tibi moriens nos commendavit senex,

    Ter. Ad. 3, 4, 11; Prop. 4 (5), 11, 73:

    tibi suos testamento liberos,

    Cic. Fin. 3, 2, 9.—
    II.
    In gen., to commend or recommend, i. e. to procure favor for, to make agreeable, to set off with advantage, to grace (class.):

    principes undique convenire et se civitatesque suas Caesari commendare coeperunt,

    Caes. B. G. 3, 27 fin.;

    Auct. B. G. 8, 50: P. Rutilii adulescentiam ad opinionem et conscientiae et juris scientiae P. Mucii commendavit domus,

    Cic. Off. 2, 13, 47:

    (vox) quae una maxime eloquentiam vel commendat vel sustinet,

    id. de Or. 1, 59, 252; cf.:

    nullā re unā magis oratorem commendari quam verborum splendore et copiā,

    id. Brut. 59, 216; id. Att. 13, 19, 2; Quint. 6, 1, 21:

    adfectus nemo historicorum commendavit magis,

    id. 10, 1, 101:

    quod me Lucanae commendet amicae,

    Hor. Ep. 1, 15, 21:

    marmora commendantur maculis aut coloribus,

    Plin. 36, 6, 8, § 49:

    compluresque tribuni militum ad Caesarem veniunt seque ei commendant,

    Caes. B. C. 1, 74:

    hoc idcirco commemoratum a te puto, uti te infimo ordini commendares,

    Cic. Phil. 2, 2, 3:

    se civibus impiis,

    id. ib. 5, 1, 3:

    cum se numeris commendat et arte,

    Hor. Ep. 2, 1, 261:

    se tonsā cute,

    id. ib. 1, 18, 7:

    his factis abunde se posteritati commendasset,

    Val. Max. 5, 1, ext. 2.—Hence, commendātus, a, um, P. a.
    A.
    Commended, recommended to:

    quae res gloriosior? quae commendatior erit memoriae hominum sempiternae?

    Cic. Phil. 2, 13, 32; id. Balb. 18, 43:

    ceteris rebus habeas eos a me commendatissimos,

    id. Fam. 12, 26, 2; 2, 8, 3; 13, 10, 2; 13, 64, 1.—
    B.
    Agreeable, approved, distinguished, valued:

    vultus commendatior,

    Petr. 110, 5:

    calami,

    Plin. 16, 36, 65, § 161:

    fama commendatior,

    id. 25, 10, 81, § 130.

    Lewis & Short latin dictionary > commendo

  • 49 commeo

    com-mĕo ( conm-), āvi, ātum, 1, v. n., to go and come, pass to and fro: remeare redire, ut commeare ultro citroque ire, unde commeatus (leave of absence;

    v. commeatus, II. B.) dari dicitur, id est tempus, quo ire et redire commode quis possit,

    Fest. p. 276, 5, and p. 277, 25.—Hence freq. with ultro and citro (in good prose; freq. in Cic. and the histt.; not in Quint.).
    I.
    In gen.
    A.
    Usu. of living beings:

    pisciculi ultro ac citro commeant,

    Varr. R. R. 3, 5, 16; Cic. N. D. 2, 33, 84; Liv. 25, 30, 5; Plin. 2, 38, 38, § 104; Suet. Calig. 19:

    cum terra in aquam se vertit et cum ex aquā oritur aër, ex aëre aether, cumque eadem vicissim retro commeant,

    Cic. N. D. 3, 12, 31; 2, 19, 49:

    ut tuto ab repentino hostium incursu etiam singuli commeare possent,

    Caes. B. G. 7, 36 fin.:

    inter Veios Romamque,

    Liv. 5, 47, 11; cf.:

    commeantibus invicem nuntiis,

    Tac. A. 13, 38:

    quā viā omnes commeabant,

    Nep. Eum. 8, 5; Plin. 10, 23, 32, § 63; Plin. Ep. 2, 7, 6. —
    B.
    Transf., of inanim. and abstr. objects: alterum (genus siderum) spatiis inmutabilibus ab ortu ad occasum commeans. Cic. N. D. 2, 19, 49: (fossam) latitudinis, [p. 378] quā contrariae quinqueremes commearent, pass to and fro, Suet. Ner. 31; cf. Cic. Verr. 2, 5, 18, § 46; Tac. A. 2, 28; 4, 41:

    quadrigae inter se occurrentes, sine periculo commeare dicuntur,

    Curt. 5, 1, 25:

    spiritum a summo ore in pulmonem, atque inde sursum in os commeare,

    Gell. 17, 11, 3.— Impers. commeatur, we, they, etc., go, Dig. 43, 8, 2, § 21 al.—
    C.
    Rarely with cognate acc. vias, Dig. 48, 10, 27, § 2 (for Plaut. Capt. 1, 2, 82, v. 1. commeto).—
    II.
    With particular reference to the terminus ad quem, to go, come, travel somewhere repeatedly or frequently; to visit a place often, to frequent:

    insula Delos, quo omnes undique cum mercibus commeabant,

    Cic. Imp. Pomp. 18, 55; cf. Caes. B. G. 1, 1; cf. Cic. Att. 8, 9, 3; Gell. 6, 10:

    in urbem,

    Ter. Hec. 1, 2, 100; Plaut. Truc. 3, 2, 14; Tac. A. 1, 46.—
    B.
    Transf. to inanim. or abstr. things:

    nam illaec catapultae ad me crebro commeant,

    Plaut. Curc. 3, 28:

    cujus in hortos, domum, Baias jure suo libidines omnium commearent,

    Cic. Cael. 16, 38:

    crebro illius litterae ab aliis ad nos commeant,

    id. Att. 8, 9, 3; cf. Tac. A. 4, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > commeo

  • 50 commereor

    commerĕor ( conm-), ĭtus sum, 3, v. dep. (ante- and post-class. collat. form of commereo).
    I.
    To commit, be guilty of:

    me culpam conmeritum scio,

    Plaut. Aul. 4, 10, 8:

    quae numquam quicquam erga me conmerita'st,

    Ter. Hec. 3, 5, 36.—
    II.
    To earn, merit (post-class.):

    fidem sedulitatis et veritatis,

    Gell. 1, 6, 6:

    cultus et sacrificia,

    Arn. 2, p. 93.

    Lewis & Short latin dictionary > commereor

  • 51 commeto

    1.
    commēto ( conm-), āre, v. freq. n. [commeo, II.], to go frequently, Afran. and Novius ap. Non. p. 89, 30 sq.:

    ad mulierculam,

    Ter. Heaut. 3, 1, 35.—With acc. of distance:

    nam meus scruposam victus conmetat viam,

    Plaut. Capt. 1, 2, 82.
    2.
    com-mēto ( con-m-), āre, 1, v. a.; to measure thoroughly; comice:

    nimis bene ora commetavi atque ex meā sententiā,

    i. e. with my fists, Plaut. Men. 5, 7, 30 Brix ad loc. (al. commentavi).

    Lewis & Short latin dictionary > commeto

  • 52 Commolenda

    Commŏlenda ( Conm-), ae, f. [commolo], a goddess who presided over the felling of trees struck by lightning, Fratr. Arv. ap. Orell. Inscr. 1, p. 390; cf.: Adolenda, Coinquenda, and Deferunda.

    Lewis & Short latin dictionary > Commolenda

  • 53 commolior

    com-mōlĭor ( conm-), ītus, 4, v. dep. (ante- and post-class. and very rare); prop., to set in motion:

    commoliri tempestas fulmina coeptat,

    Lucr. 6, 255.— Trop.:

    lamenta virum commoliri atque ciere,

    Lucr. 6, 242 Lachm. N. cr.: dolum aut machinam, Caecil. Stat. ap. Cic. N. D. 3, 29, 73. — Transf.: nimis moleste confabricatus commolitusque est originem vocabuli, has undertaken, Favorin. ap. Gell. 3, 19, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > commolior

  • 54 commonefacio

    commŏnĕ-făcĭo ( conm-), fēci, factum ( pass. -fio, -factus sum, -fieri), 3, v. a. [commoneo], to remind one forcibly (of something), to put in mind, to admonish, to impress upon (in good prose, most freq. in Cic.); constr. with acc. (personae or rei), a rel.clause, ut or acc. and inf.:

    te propter magnitudinem provinciae etiam atque etiam esse commonefaciendum,

    Cic. Fam. 13, 72, 1; cf.

    humorously: commonefacere aliquem monimentis bubulis,

    to give one a remembrance, Plaut. Stich. 1, 2, 6.—With aliquem alicujus rei:

    cum ipse te veteris amicitiae commonefaceret, Auct,

    Her. 4, 24, 35; so,

    quemque beneficii sui,

    Sall. J. 49, 4; and pass., Cic. Verr. 2, 5, 43, § 112.—With aliquem de aliquā re, Cod. Th. 1, 1, 3: simul commonefacit, quae ipso praesente in concilio Gallorum de Dumnorige sint dicta, * Caes. B. G. 1, 19 fin.; so with a rel.-clause, Metell. ap. Cic. Fam. 5, 3, 2: simul commonefecit, sanxisse Augustum, etc., * Tac. A. 6, 12:

    illi eum commonefaciunt, ut, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 17, § 41.—With acc. rei:

    istius turpem praeturam,

    Cic. Verr. 2, 4, 64, § 144:

    mores vetustatis,

    Vitr. 2, 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > commonefacio

  • 55 commoneo

    com-mŏnĕo ( conm-), ŭi, ĭtum, 2, v. a., to remind one forcibly of something, to put in mind, to impress upon, to bring to recollection (in good prose); constr. (cf. admoneo).
    (α).
    With aliquem:

    ut commoneri nos satis sit, nihil attineat doceri,

    Cic. Fin. 3, 1, 3:

    meretricem,

    Plaut. Mil. 3, 3, 8:

    me,

    Cic. Verr. 2, 4, 26, § 57; Quint. 11, 3, 130: commonito pro rostris populo, * Suet. Claud. 22; cf.:

    quarum (notarum) recordatio commoneat et quasi excitet memoriam,

    Quint. 11, 2, 28.—
    (β).
    With aliquem alicujus rei:

    mearum me absens miseriarum conmones,

    Plaut. Rud. 3, 4, 38:

    grammaticos officii sui,

    Quint. 1, 5, 7:

    te ejus matrimonii,

    Auct. Her. 4, 33, 44; cf.:

    ut hic modo me commonuit anulus quod totum effluxerat,

    Cic. Verr. 2, 4, 26, § 57.—
    (γ).
    With aliquem de aliquā re:

    de avaritiā tuā,

    Cic. Verr. 2, 1, 59, § 154:

    de periculo,

    id. Part. Or. 27, 96. —
    (δ).
    With aliquem aliquid:

    officium vostrum ut vos malo cupiatis conmonerier,

    Plaut. Ps. 1, 2, 17.—Simply with aliquid:

    cum amice aliquid commonemus,

    Quint. 6, 1, 50:

    quae commonet usus,

    Sil. 13, 111.—
    (ε).
    With rel.-clause:

    quam hic mihi sit facile atque utile, Aliorum exempla commonent,

    Ter. And. 4, 5, 17; so,

    commonere aliquem cur, etc.,

    Quint. 11, 2, 30; and pass.:

    hoc qui venerit mi in mentem, re conmonitus sum modo,

    Plaut. Trin. 4, 3, 47 Fleck. (Brix.: hoc qui in mentem venerit mi? Re ipsā conmonitus sum).—
    (ζ).
    With ut or ne:

    ut neque me consuetudo, neque amor commoneat, ut servem fidem,

    Ter. And. 1, 5, 45:

    qui ut ordini rerum animum intendat, etiam commonendus est,

    Quint. 4, 1, 78:

    commoneo tamen, ne quis hoc cottidianum habeat,

    Cels. 1, 3.—
    (η).
    With alicujus rei: horum tamen utcumque commonet locus, Quint. 11, 2, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > commoneo

  • 56 commonstro

    com-monstro ( conm-), āvi, ātum, 1 (old form conmonstrasso = commonstravero, Plaut. Ep. 3, 4, 5), v. a., to show, point out something fully or distinctly (perh. only in Plaut., Terence, and Cic.):

    si istunc hominem, quem quaeritas, Tibi conmonstrasso,

    Plaut. Ep. 3, 4, 5; id. Poen. 5, 2, 83:

    parentes meos mihi,

    Ter. Heaut. 5, 4, 4:

    hominem commonstrarier Mihi istum volo, aut ubi habitet demonstrarier,

    id. Phorm. 2, 1, 75:

    aurum alicui,

    Cic. de Or. 2, 41, 174:

    viam,

    id. ib. 1, 46, 203:

    sedes argumentorum,

    id. ib. 2, 39, 162:

    leges fatales ac necessarias,

    id. Univ. 12 init. —With rel.:

    conmonstrabo, quo facile inveniatis loco,

    Plaut. Curc. 4, 1, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > commonstro

  • 57 Commorientes

    com-mŏrĭor ( conm-), mortuus, 3, v. dep. n., to die with or at the same time with one (mostly post-Aug.; not in Cic.); constr. with cum, with the dat. or absol.
    (α).
    With cum:

    in acie cum Arunte commortuus est (Brutus),

    Liv. Epit. 2; Val. Max. 6, 8, 2.—
    (β).
    With dat.:

    obviam ire et commori hostibus,

    Sall. H. 1, 89 Dietsch:

    hostibus suis morte suā,

    Flor. 1, 18, 17; so,

    tibi,

    Sen. Ep. 77, 13:

    simul tibi,

    Vulg. Marc. 14, 31.—
    (γ).
    Absol., Plin. 8, 11, 11, § 32; 10, 21, 24, § 47; Vulg. Ecclus. 19, 10.—Hence, Commŏrĭentes, the title of a comedy of Piautus, now lost, composed in imitation of the Sunapothnêskontes of Diphilus, Ter. Ad. prol. 7, and Prisc. p. 725 P. (acc. to Att. ap. Gell. 3, 3, 9, not genuine).—
    II.
    Trop.:

    duo venena commoriuntur,

    i. e. their effects vanish together, Plin. 27, 2, 2, § 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Commorientes

  • 58 commorior

    com-mŏrĭor ( conm-), mortuus, 3, v. dep. n., to die with or at the same time with one (mostly post-Aug.; not in Cic.); constr. with cum, with the dat. or absol.
    (α).
    With cum:

    in acie cum Arunte commortuus est (Brutus),

    Liv. Epit. 2; Val. Max. 6, 8, 2.—
    (β).
    With dat.:

    obviam ire et commori hostibus,

    Sall. H. 1, 89 Dietsch:

    hostibus suis morte suā,

    Flor. 1, 18, 17; so,

    tibi,

    Sen. Ep. 77, 13:

    simul tibi,

    Vulg. Marc. 14, 31.—
    (γ).
    Absol., Plin. 8, 11, 11, § 32; 10, 21, 24, § 47; Vulg. Ecclus. 19, 10.—Hence, Commŏrĭentes, the title of a comedy of Piautus, now lost, composed in imitation of the Sunapothnêskontes of Diphilus, Ter. Ad. prol. 7, and Prisc. p. 725 P. (acc. to Att. ap. Gell. 3, 3, 9, not genuine).—
    II.
    Trop.:

    duo venena commoriuntur,

    i. e. their effects vanish together, Plin. 27, 2, 2, § 5.

    Lewis & Short latin dictionary > commorior

  • 59 commoror

    com-mŏror ( conm-), ātus, 1, v. dep. n. and a. ( act. access. form ‡ commŏro, āre, acc. to Prisc. p. 797 P.).
    I.
    Neutr.
    A.
    Prop., to stop somewhere, to tarry, linger, abide, sojourn, remain, stay (class.;

    most freq. in Cic. (about thirty times) and in Quint.): Romae,

    Cic. Quint. 6, 23; id. Att. 5, 12, 3:

    Ephesi,

    id. Fam. 3, 5, 5:

    Asturae,

    id. ib. 6, 19, 2:

    Brundisii,

    Suet. Aug. 17:

    ibidem,

    Cic. Clu. 13, 37:

    hic,

    Quint. 4, 2, 22:

    ad Helorum,

    Cic. Verr. 2, 5, 36, § 95 (ad Cybistra, id. Fam. 15, 4, 6; B. and K. moratus): circum istaec loca, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 12, C, 1:

    apud aliquem,

    Cic. Imp. Pomp. 5, 13:

    apud Alyziam,

    id. Fam. 16, 3, 1:

    in tam miserā vitā,

    id. Q. Fr. 1, 3, 6.— Absol.:

    Milo paulisper, dum se uxor comparat, commoratus est,

    Cic. Mil. 10, 28:

    commorandi natura devorsorium nobis, non habitandi locum dedit,

    id. Sen. 23, 84:

    quaesivit... an tardare ac commorari te melius esset,

    id. ad Brut. 1, 18, 1:

    paulisper consistere et commorari,

    id. Rosc. Com. 16, 48; Suet. Tib. 11.—Of things:

    commorantes menses trahere,

    bring in, Plin. 22, 25, 71, § 147.—
    B.
    Trop. (mostly with in or absol.; only once [p. 383] with cum):

    consilium diutius in armis civilibus commorandi,

    Cic. Fam. 6, 10, 1; Quint. 8, 3, 46:

    cum singulis paene syllabis,

    id. 8, prooem. §

    31: in componendā togā,

    id. 11, 3, 156.—Of discourse:

    ut haereat in eādem commoreturque sententiā,

    to dwell upon, Cic. Or. 40, 137 (quoted by Quint. 9, 1, 41); cf. id. de Or. 2, 72, 292:

    fortasse supervacaneum fuerit hic commorari,

    Quint. 4, 2, 22. — Absol.:

    ipsa mihi veritas manum injecit et paulisper consistere et commorari cogit,

    Cic. Rosc. Com. 16, 48.—
    II.
    Act., to stop, detain, retard one (ante- and post-class.).—

    Prop.: an te auspicium conmoratum est?

    Plaut. Am. 2, 2, 58:

    me nunc conmoror, has foris quom non ferio,

    id. Ps. 4, 7, 35:

    cantharum,

    id. Men. 1, 2, 64; Sen. Contr. 2, 14, 10; Isid. Orig. 11, 3, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > commoror

  • 60 commoveo

    com-mŏvĕo ( conm-), mōvi, mōtum, 2 (contr. forms:

    commōrunt,

    Lucr. 2, 766; commōrat, Turp. ap. Non. p. 278, 2; Ter. Phorm. 1, 2, 51; commōrit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1; Hor. S. 2, 1, 45;

    commossem,

    Cic. Planc. 37, 90;

    commosset,

    id. Verr. 2, 3, 18, § 45;

    commosse,

    id. ib. 2, 5, 37, § 96; id. Fam. 7, 18, 3), v. a., to put something in violent motion, to move; both of removing from a place and backwards and forwards in a place; to shake, stir (freq. in every period and species of composition).
    I.
    Lit.
    A.
    To remove from a place, to carry away, displace, to start, set in motion, move:

    neque miser me commovere possum prae formidine,

    Plaut. Am. 1, 1, 181; id. Truc. 4, 3, 44:

    facilius est currentem incitare quam commovere languentem,

    Cic. de Or. 2, 44, 186:

    columnas,

    id. Verr. 2, 1, 55, § 145:

    castra ex eo loco,

    to move forward, decamp, id. ib. 2, 5, 37, § 96; cf.

    aciem,

    to set the line in motion, Liv. 2, 65, 5; 9, 27, 10:

    se ex eo loco,

    Cic. Fin. 5, 15, 42:

    se domo,

    id. Fam. 9, 5, 2:

    me Thessalonicā,

    id. Att. 3, 13, 1:

    te istinc,

    id. Fam. 6, 20, 3: agmen loco. to force back, cause to retreat, Sisenn. ap. Non. p. 58, 20; so,

    hostem,

    Liv. 9, 40, 9; 10, 29, 9:

    cervum,

    Verg. A. 7, 494:

    molem,

    Val. Fl. 2, 33:

    nummum,

    i. e. to use in business, Cic. Font. 5, 11 (1, 1); id. Fl. 19, 44:

    ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

    id. Fin. 4, 19, 53.—Sacra, t. t., to move or carry about the sacred utensils, images, etc., for religious use, Verg. A. 4, 301 Serv.; cf. Cato, R. R. 134, 4:

    ancilia,

    Serv. ad Verg. A. 8, 3:

    tripodes,

    Sen. Med. 786.—Hence, humorously: mea si commovi sacra, if I put my instruments (artifices, tricks, etc.) in motion, Plaut. Ps. 1, 1, 107. —Prov.:

    glaebam commosset in agro decumano Siciliae nemo,

    would have stirred a clod, Cic. Verr. 2, 3, 18, § 45.—
    B. 1.
    Of things:

    magni commorunt aequora venti,

    Lucr. 2, 766:

    alas,

    Verg. A. 5, 217; cf.:

    penna commota volucris,

    Sil. 6, 59; Sen. Agam. 633. —
    2.
    Of persons, with se:

    quis sese commovere potest, cujus ille (sc. Roscius) vitia non videat?

    can stir, Cic. de Or. 2, 57, 233:

    num infitiari potes te... meā diligentiā circumclusum commovere te contra rem publicam non potuisse,

    id. Cat. 1, 3, 7; Nep. Ages. 6, 3; Liv. 2, 54, 6; cf.:

    Lanuvii hastam se commovisse,

    id. 21, 62, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    (Acc. to I. A.) To move, drive back, distodge, refute, confute:

    nunc comminus agamus experiamurque, si possimus cornua commovere disputationis tuae,

    Cic. Div. 2, 10, 26:

    si convellere adoriamur ea, quae commoveri non possunt,

    id. de Or. 2, 51, 205.—
    B.
    (Acc. to I. B.) To throw into disorder, physical or mental; to unbalance, unsettle, shake, disturb (rare but class.):

    adflantur alii sidere, alii commoventur statis temporibus alvo, nervis, capite, mente,

    Plin. 2, 41, 41, § 108:

    perleviter commotus fuerat... (postea) eum vidi plane integrum,

    Cic. Q. Fr. 2, 5, 2: Bacchi sacris commota, Poët. ap. Cic. Div. 1, 36, 80:

    commotus habebitur, i. e. mente captus,

    frantic, crazed, Hor. S. 2, 3, 209; cf.:

    commota mens,

    id. ib. 2, 3, 278; Plin. 36, 21, 40, § 152; and:

    commotus mente,

    id. 23, 1, 16, § 23.—
    2. (α).
    With abl.: commorat hominem lacrimis, Turp. ap. Non. p. 278, 2:

    aliquem nimiā longinquitate locorum ac desiderio suorum,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 23:

    aut libidine aliquā aut metu,

    id. Off. 1, 29, 102; id. Font. 16, 36 (12, 26):

    ludis,

    id. Mur. 19, 40:

    quis enim, cum sibi fingit aliquid et cogitatione depingit, non simul ac se ipse commovit atque ad se revocavit, sentit, etc.,

    aroused, id. Ac. 2, 16, 51:

    et amore fraterno et existimatione vulgi,

    Caes. B. G. 1, 20:

    adfectibus,

    Quint. 9, 4, 4:

    doctā voce,

    id. 2, 16, 9:

    cujus atrocitate,

    id. 6, 1, 32:

    vix sum apud me, ita animus commotu'st metu, Spe, gaudio,

    Ter. And. 5, 4, 34; Quint. 1, 2, 30:

    commota vehementi metu mens,

    Lucr. 3, 153. —
    (β).
    Absol.:

    commorat omnes nos,

    Ter. Phorm. 1, 2, 51:

    cum aliqua species utilitatis objecta est, commoveri necesse est,

    one must be affected by it, it must make an impression on one, Cic. Off. 3, 8, 35:

    nihil me clamor iste commovet,

    id. Rab. Perd. 6, 18:

    si quos adversum proelium et fuga Gallorum commoveret,

    Caes. B. G. 1, 40:

    in commovendis judiciis,

    Cic. de Or. 2, 45, 189; cf.:

    commotus ab oratore judex,

    Quint. 6, 2, 7:

    qui me commorit, flebit,

    provoke, rouse, Hor. S. 2, 1, 45:

    Neptunus graviter commotus,

    Verg. A. 1, 126:

    domo ejus omnia abstulit quae paulo magis animum cujuspiam aut oculos possent commovere,

    Cic. Verr. 2, 2, 34, § 83; Quint. 12, 10, 50: dormiunt;

    pol ego istos commovebo,

    awake, arouse, Ter. Heaut. 4, 4, 8:

    porticus haec ipsa et palaestra Graecarum disputationum memoriam quodammodo commovent,

    stir up, awaken, revive, Cic. de Or. 2, 5, 20.—Of things:

    aes alienum,

    to demand, Tac. A. 6, 17:

    commotā principis domo,

    id. ib. 4, 52 init.:

    si umquam vitae cupiditas in me fuisset, ego... omnium parricidarum tela commossem?

    provoked, Cic. Planc. 37, 90. —
    (γ).
    With in and abl.:

    qui cum ingeniis conflictatur ejus modi, Neque commovetur animus in eā re tamen,

    Ter. And. 1, 1, 67:

    vidi enim vos in hoc nomine, cum testis diceret, commoveri,

    Cic. Verr. 2, 4, 56, § 125:

    in hac virgine commotus sum,

    i. e. in love, Ter. Eun. 3, 5, 19.—
    (δ).
    With ex and abl.:

    nam cum esset ex aere alieno commota civitas,

    Cic. Rep. 2, 33, 58; Auct. B. Afr. 57, 72.—
    (ε).
    With ad and acc.:

    nec sane satis commoveor animo ad ea. quae vis canenda,

    Cic. ad Q. Fr. 3, 5, 4:

    homines ad turpe compendium,

    Auct. Her. 4, 40, 52.—
    (ζ).
    With ut and subj.:

    adeone me ignavom putas, ut neque me consuetudo neque amor Commoveat neque commoneat, ut servem fidem?

    Ter. And. 1, 5, 45:

    tua nos voluntas commovit, ut conscriberemus, etc.,

    Auct. Her. 1, 1, 1.—
    b.
    Of the passions, etc., to rouse, stir up, excite, produce, generate: belli magnos commovit funditus aestus, moved the waves of strife from their foundations, Lucr. 5, 1434; cf.:

    commovere tumultum aut bellum,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 20:

    misericordiam, invidiam, iracundiam,

    id. de Or. 2, 47, 195; cf.:

    commovere miserationem,

    Quint. 6, 1, 46; 10, 1, 64:

    magnum et acerbum dolorem,

    Cic. Verr. 2, 4, 21, § 47:

    invidiam aliquam in me,

    id. Phil. 3, 7, 18:

    summum odium in eum,

    id. Inv. 1, 54, 103:

    bilem,

    id. Att. 2, 7, 2:

    multorum scribendi studia,

    id. N. D. 1, 4, 8:

    adfectus,

    Quint. 4, prooem. § 6; 5, 8, 3; cf.:

    adfectus vehementer commotos (opp. lenes),

    id. 6, 2, 9.—
    C.
    In discourse:

    nova quaedam,

    to start new doctrines, adduce novelties, Cic. Ac. 2, 6, 18.— Hence, commōtus, a, um, P. a., moved, excited, aroused:

    genus (dicendi) in agendo,

    Cic. de Or. 3, 9, 32; cf.:

    Fimbria paulo fervidior atque commotior,

    id. Brut. 34, 129:

    incidere in rem commotam (i. e. amorem),

    Sen. Ep. 116, 5:

    animus commotior,

    Cic. Div. 1, 37, 80:

    commotius ad omnia turbanda consilium,

    Liv. 6, 14, 9 Weissenb. ad loc.:

    Drusus animo commotior,

    more violent, passionate, Tac. A. 4, 3; cf.:

    commotus ingenio,

    id. ib. 6, 45; and:

    Agrippina paulo commotior,

    id. ib. 1, 33:

    commoto similis,

    to one provoked, enraged, Suet. Aug. 51; cf. id. Tib. 51.— Sup. and adv. apparently not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > commoveo

См. также в других словарях:

  • çönmə — «Çönmək»dən f. sif …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • CONM — coniugi Marcus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • çönmək — f. Dönmək. <Kiçikbəyim> kolların şaqqıltısını eşidib çöndü. Məmməd bəy göründü. Ç.. Sərvər birdən çönüb cəld qaçır. Ü. H …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • North Miami — (Floride) 25°28′16.28″N 80°28′5.24″O / 25.4711889, 80.4681222 …   Wikipédia en Français

  • Escambray — Mapa de Cuba. En el centro de la isla, sobre el lado sur, puede verse señalado el Macizo Guamuhaya o Escambray. El Escambray o Macizo de Guamuhaya es un sistema montañoso situado en las provincias de Sancti Spíritus, Villa Clara y Cienfuegos, en… …   Wikipedia Español

  • Monedas de euro de Irlanda — El euro (EUR o €) es la moneda común para las naciones europeas que pertenecen a la Eurozona de la Unión Europea, incluyendo a España. Las monedas de euro tienen dos lados diferentes, un lado común (anverso) en toda Europa que indica el valor de… …   Wikipedia Español

  • Phanpy — Saltar a navegación, búsqueda Phanpy Pokédex Nacional Kingdra Phanpy (#231) Donphan Pokédex Johto Ursaring Phanpy (#195) Donphan Pokédex Hoenn Girafarig Phanpy (#165) Donphan N. japonés …   Wikipedia Español

  • Túbulo contorneado distal — El Túbulo Contorneado Distal o TCD, ubicado en el riñón es permeable al agua, por lo tanto, el agua sale por ósmosis, aquí también se filtra una porción de NaCl. Aquí se produce la secreción tubular. La secreción tubular es el proceso mediante el …   Wikipedia Español

  • Anexo:Personajes secundarios de Buffy the Vampire Slayer — A continuación se presenta una lista de personajes secundarios de Buffy the Vampire Slayer. La serie Buffy es una franquicia estadounidense que se expande a varios medios y géneros. Comenzó en el 1992 con la pellícula Buffy the Vampire Slayer,… …   Wikipedia Español

  • Condado de Washington (Maine) — Para otros usos de este término, véase Condado de Washington. Condado de Washington Condado de los Estados Unidos …   Wikipedia Español

  • bəxt — is. <fars.> 1. Tale, qismət. O zülf qarə qılıb bəxtimi məgər, Seyyid? Mənim əzəl də bu bəxti qarəliyim var idi. S. Ə. Ş.. Kişiyə hər şeydən qabaq bəxt lazımdır. Ə. H.. Mənim böyük düşmənim öz bəxtimdir. M. S. O.. 2. Müvəffəqiyyət, uğur.… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»