confido+fore

spēro, āvi, ātum, 1, v. a.

To hope (something desirable), to look for, trust, expect; to promise or flatter one's self (the predom. signif. of the word; syn.: confido, exspecto).

Absol.: spero, si speres quicquam prodesse potes sunt, Enn. ap. Fest. p. 333 Müll. (Ann. v. 410 Vahl.):

quoad Pompeius in Italiā fuit, sperare non destiti,

Cic. Att. 9, 10, 3:

sperat animus,

Plaut. Bacch. 1, 2, 36:

ut neque accusator timere neque reus sperare debuerit,

Cic. Clu. 7, 20:

jubes bene sperare et bono esse animo,

id. Deiot. 14, 38:

Attica nostra quid agat, scire cupio: etsi tuae litterae recte sperare jubent,

id. Att. 13, 17:

tu jam, ut spero et ut promittis, aderis,

id. ib. 16, 3, 4:

omnia experiar et, ut spero, assequar... Sed, ut spero, valebis,

id. ib. 7, 2, 6:

ut mihi detis hanc veniam accommodatam huic reo, vobis, quemadmodum spero, non molestam,

id. Arch. 2, 3:

Argyrippus exorari spero poterit, ut sinat, etc.,

Plaut. As. 5, 2, 67; cf.: Ch. Non usus veniet, spero. Sy. Spero hercle ego quoque, Ter. Heaut. 3, 2, 42:

interea fiet aliquid, spero,

id. And. 2, 1, 14: salvus sit;

spero,

id. Ad. 3, 3, 57.—

With acc.:

his omnibus victoriam sperantibus pacis nomen adferemus,

Cic. Phil. 12, 5, 10:

consulatum,

id. ib. 12, 6, 14:

gloriam sperabit a latronum gregibus,

id. ib. 12, 10, 26: magis adversos rerum exitus metuens quam sperans secundos, id. Fam. 6, 14, 1:

id ego et speraram prudentiā tuā fretus, et, ut confiderem, fecerunt tuae litterae,

id. ib. 12, 18: a quo nihil speres boni rei publicae, quia non vult;

nihil metuas mali, quia non audet,

id. Att. 1, 13, 2:

a quo genere hominum victoriam sperasset,

Caes. B. C. 3, 96 fin.:

omnia ex victoriā et ex suā liberalitate sperarent,

id. ib. 3, 6; cf. id. ib. 3, 60:

quibus (tormentis) ipsi magna speravissent,

id. ib. 2, 16 fin.:

spero meliora,

Cic. Att. 14, 16, 3:

aliquid sibi,

id. Tusc. 1, 36, 86; Sall. C. 37, 6:

bona alicuius,

Cic. Phil. 11, 6, 13:

hoc sperans, ut, etc.,

Caes. B. C. 3, 85:

sperare victoriam ab aliquo,

id. B. C. 3, 96: quod sapienter speravimus, perseveranter consectari, have expected, Col. praef. §

29: sperata gloria (opp. parta),

Cic. Q. Fr. 1, 1, 15; Liv. 28, 41, 6:

sperata praeda,

Caes. B. G. 6, 8:

spem speratam quom optulisti,

Plaut. Merc. 5, 2, 2:

civitatem optandam magis quam sperandam quam minimam posuit,

Cic. Rep. 2, 30, 52; Liv. 4, 15, 5:

exitum malis sperare,

Sall. C. 40, 2:

amicitiam, regnum,

id. J. 24, 5:

mortem honestam,

id. H. 2, 41, 2 Dietsch:

salutem,

id. C. 58, 16:

spes,

Curt. 5, 10, 1:

mali poenam, Lact. de Ira, 16, 8: perpetuam felicitatem,

Suet. Aug. 94; id. Vesp. 12; Sen. Ira, 3, 31, 2; Just. 21, 2, 5:

sperat infestis, metuit secundis Alteram sortem bene praeparatum Pectus,

Hor. C. 2, 10, 13:

grata superveniat, quae non sperabitur hora,

id. Ep. 1, 4, 14 et saep.: dis sum fretus, deos sperabimus, we will hope or trust in the gods, Plaut. Cas. 2, 5, 38; cf. id. Mil. 4, 5, 10; id. Cist. 2, 3, 52.—

With obj.-clause (so most freq.; usually with inf. fut.; less freq. but class. with inf. pres. or perf.).—With inf. fut.:

ego me confido liberum fore, tu te numquam speras,

Plaut. Pers. 2, 4, 15; Cic. Rep. 1, 20, 33:

ex quibus sperant se maximum fructum esse capturos,

id. Lael. 21, 79:

quod amicitiae nostrae memoriam spero sempiternam fore, etc.,

id. ib. 4, 15:

tu fac animo forti magnoque sis, speresque fore, ut, etc.,

id. Fam. 1, 5, 6 fin.; cf.:

spero fore, ut contingat id nobis,

id. Tusc. 1, 34, 82 et saep.— With inf. pres.:

qui istoc te speras modo Potesse dissimulando infectum hoc reddere,

Plaut. Most. 4, 3, 22:

spero me habere, qui hunc excruciem,

Ter. Eun. 5, 3, 11:

sperat se a me avellere,

id. ib. 3, 3, 14:

totius Galliae sese potiri posse sperant,

Caes. B. G. 1, 3:

spero, quae tua prudentia est, et hercule, ut me jubet Acastus, confido te jam, ut volumus, valere,

Cic. Att. 6, 9, 1:

sperabam tuum adventum appropinquare,

id. Fam. 4, 6, 3:

speremus, nostrum nomen volitare et vagari latissime,

id. Rep. 1, 17, 26:

spero te mihi ignoscere, si, etc.,

id. Fam. 1, 6, 2:

spero esse, ut volumus,

id. Att. 12, 6 b, 4:

ita quiddam spero nobis profici, cum, etc.,

id. ib. 1, 1; Sall. H. 4, 61, 2 Dietsch:

speramus carmina fingi posse,

Hor. A. P. 331: neque ego hanc abscondere furto Speravi, ne finge, fugam, I did not hope or expect, Verg. A. 4, 338.—So esp. when used like Engl. hope, in the sense trust, believe:

spero nostram amicitiam non egere testibus,

Cic. Fam. 2, 2:

id enim deos immortalis spero aequissimum judicare,

id. Phil. 11, 15, 39; cf. infra, II. fin. —With inf. perf.:

speravi miser Ex servitute me exemisse filium,

Plaut. Capt. 3, 5, 99:

me ejus spero fratrem propemodum Jam repperisse,

Ter. Eun. 1, 2, 123:

sperabam jam defervisse adulescentiam,

id. Ad. 1, 2, 72: spero tibi me causam probasse;

cupio quidem certe,

Cic. Att. 1, 1, 4:

spero cum Crassipede nos confecisse,

id. Q. Fr. 2, 4, 2:

et tum mirifice sperabat se esse locutum,

Cat. 84, 3:

sperasse libertatem se civium suorum emisse,

Liv. 4, 15, 6:

sperabam ita notata me reliquisse genera, etc.,

Cic. Fam. 7, 32, 1; id. Att. 2, 21, 2; 10, 7, 3. —Ellipt.:

qui semper vacuam, semper amabilem Sperat (sc. te fore),

Hor. C. 1, 5, 11.—

With ut and subj.:

quoniam, ut salvum vellent tyrannum, sperare non poterat,

Liv. 34, 27, 3:

ut patiatur... nec sperandum ulli nec concupiscendum est,

Sen. ad Polyb. 18, 6; Just. 5, 3, 3.—() In a Greek construction, with fut. part.:

visura et quamvis numquam speraret Ulixen, etc. (for se visuram esse),

Prop. 2, 9, 7 Paley ad loc.—

With de (very rare):

neque de otio nostro spero jam,

Cic. Att. 9, 7, 5; id. Verr. 2, 1, 2, § 6: de eo bene sperare (with obj.clause, cf. g supra), Nep. Milt. 1, 1.—

To look for, expect, apprehend that which is undesired, elpizô (rare, and mostly poet.;

in Cic. only with non, and ironically): nam quod tu speres, propulsabo facile,

Ter. And. 2, 3, 21:

mihi non hoc miserae sperare jubebas, Sed conubia laeta,

Cat. 64, 140:

haec merui sperare? dabis mihi, perfida, poenas,

Prop. 2, 5, 3:

hunc ego si potui tantum sperare dolorem, Et perferre, soror, potero,

Verg. A. 4, 419 (cf. Quint. 8, 2, 3); cf. Flor. 3, 1, 1:

haec adeo ex illo mihi jam speranda fuerunt Tempore, cum, etc.,

Verg. A. 11, 275:

mene efferre pedem, genitor, te posse relicto Sperasti?

id. ib. 2, 658; cf. Suet. Caes. 60:

si genus humanum et mortalia temnitis arma, At sperate deos memores fandi atque nefandi,

expect, fear, Verg. A. 1, 543:

exstinguine mea Speravi te posse manu,

Val. Fl. 3, 295:

aliquod in Africā bellum,

Flor. 3, 1, 1:

jam quartanam sperantibus aegris,

Juv. 4, 57.—With a negative particle: Sc. Moneo ego te: te deseret ille aetate et satietate. Ph. Non spero. Sc. Insperata accidunt magis saepe quam quae speres, Plaut. Most. 1, 3, 40: id quod non spero, Afran ap. Charis. p. 195 P.:

sin a vobis, id quod non spero, deserar,

Cic. Rosc. Am. 4, 10: te tam mobili in me meosque esse animo non sperabam, Q. Metell. ap. Cic. Fam. 5, 1, 2:

non speravi te sequi,

Stat. Th. 6, 139.—Ironically:

quoniam haec satis spero vobis molesta videri,

Cic. de Or. 3, 13, 51.—Hence, spērātus, a, um, P. a., that is hoped or longed for; as subst.: spērātus, i, m.; spērāta, ae, f., a betrothed, intended, a lover; a bride (ante- and post-class.): curre et nuntia Venire me et mecum speratum adducere, Afran. ap. Non. 174, 31:

sperata, salve,

Plaut. Poen. 5, 4, 97; so, sperata, id. Fragm. ap. Varr. L. L. 6, 7, 71; Afran. ap. Non. 174, 33; Arn. 4, 140; Hyg. Fab. 31; 33.—Once also of a wife not seen for a long time:

Amphitruo uxorem salutat laetus speratam suam,

Plaut. Am. 2, 2, 53.

spēro, āvi, ātum, 1, v. a.

To hope (something desirable), to look for, trust, expect; to promise or flatter one's self (the predom. signif. of the word; syn.: confido, exspecto).

Absol.: spero, si speres quicquam prodesse potes sunt, Enn. ap. Fest. p. 333 Müll. (Ann. v. 410 Vahl.):

quoad Pompeius in Italiā fuit, sperare non destiti,

Cic. Att. 9, 10, 3:

sperat animus,

Plaut. Bacch. 1, 2, 36:

ut neque accusator timere neque reus sperare debuerit,

Cic. Clu. 7, 20:

jubes bene sperare et bono esse animo,

id. Deiot. 14, 38:

Attica nostra quid agat, scire cupio: etsi tuae litterae recte sperare jubent,

id. Att. 13, 17:

tu jam, ut spero et ut promittis, aderis,

id. ib. 16, 3, 4:

omnia experiar et, ut spero, assequar... Sed, ut spero, valebis,

id. ib. 7, 2, 6:

ut mihi detis hanc veniam accommodatam huic reo, vobis, quemadmodum spero, non molestam,

id. Arch. 2, 3:

Argyrippus exorari spero poterit, ut sinat, etc.,

Plaut. As. 5, 2, 67; cf.: Ch. Non usus veniet, spero. Sy. Spero hercle ego quoque, Ter. Heaut. 3, 2, 42:

interea fiet aliquid, spero,

id. And. 2, 1, 14: salvus sit;

spero,

id. Ad. 3, 3, 57.—

With acc.:

his omnibus victoriam sperantibus pacis nomen adferemus,

Cic. Phil. 12, 5, 10:

consulatum,

id. ib. 12, 6, 14:

gloriam sperabit a latronum gregibus,

id. ib. 12, 10, 26: magis adversos rerum exitus metuens quam sperans secundos, id. Fam. 6, 14, 1:

id ego et speraram prudentiā tuā fretus, et, ut confiderem, fecerunt tuae litterae,

id. ib. 12, 18: a quo nihil speres boni rei publicae, quia non vult;

nihil metuas mali, quia non audet,

id. Att. 1, 13, 2:

a quo genere hominum victoriam sperasset,

Caes. B. C. 3, 96 fin.:

omnia ex victoriā et ex suā liberalitate sperarent,

id. ib. 3, 6; cf. id. ib. 3, 60:

quibus (tormentis) ipsi magna speravissent,

id. ib. 2, 16 fin.:

spero meliora,

Cic. Att. 14, 16, 3:

aliquid sibi,

id. Tusc. 1, 36, 86; Sall. C. 37, 6:

bona alicuius,

Cic. Phil. 11, 6, 13:

hoc sperans, ut, etc.,

Caes. B. C. 3, 85:

sperare victoriam ab aliquo,

id. B. C. 3, 96: quod sapienter speravimus, perseveranter consectari, have expected, Col. praef. §

29: sperata gloria (opp. parta),

Cic. Q. Fr. 1, 1, 15; Liv. 28, 41, 6:

sperata praeda,

Caes. B. G. 6, 8:

spem speratam quom optulisti,

Plaut. Merc. 5, 2, 2:

civitatem optandam magis quam sperandam quam minimam posuit,

Cic. Rep. 2, 30, 52; Liv. 4, 15, 5:

exitum malis sperare,

Sall. C. 40, 2:

amicitiam, regnum,

id. J. 24, 5:

mortem honestam,

id. H. 2, 41, 2 Dietsch:

salutem,

id. C. 58, 16:

spes,

Curt. 5, 10, 1:

mali poenam, Lact. de Ira, 16, 8: perpetuam felicitatem,

Suet. Aug. 94; id. Vesp. 12; Sen. Ira, 3, 31, 2; Just. 21, 2, 5:

sperat infestis, metuit secundis Alteram sortem bene praeparatum Pectus,

Hor. C. 2, 10, 13:

grata superveniat, quae non sperabitur hora,

id. Ep. 1, 4, 14 et saep.: dis sum fretus, deos sperabimus, we will hope or trust in the gods, Plaut. Cas. 2, 5, 38; cf. id. Mil. 4, 5, 10; id. Cist. 2, 3, 52.—

With obj.-clause (so most freq.; usually with inf. fut.; less freq. but class. with inf. pres. or perf.).—With inf. fut.:

ego me confido liberum fore, tu te numquam speras,

Plaut. Pers. 2, 4, 15; Cic. Rep. 1, 20, 33:

ex quibus sperant se maximum fructum esse capturos,

id. Lael. 21, 79:

quod amicitiae nostrae memoriam spero sempiternam fore, etc.,

id. ib. 4, 15:

tu fac animo forti magnoque sis, speresque fore, ut, etc.,

id. Fam. 1, 5, 6 fin.; cf.:

spero fore, ut contingat id nobis,

id. Tusc. 1, 34, 82 et saep.— With inf. pres.:

qui istoc te speras modo Potesse dissimulando infectum hoc reddere,

Plaut. Most. 4, 3, 22:

spero me habere, qui hunc excruciem,

Ter. Eun. 5, 3, 11:

sperat se a me avellere,

id. ib. 3, 3, 14:

totius Galliae sese potiri posse sperant,

Caes. B. G. 1, 3:

spero, quae tua prudentia est, et hercule, ut me jubet Acastus, confido te jam, ut volumus, valere,

Cic. Att. 6, 9, 1:

sperabam tuum adventum appropinquare,

id. Fam. 4, 6, 3:

speremus, nostrum nomen volitare et vagari latissime,

id. Rep. 1, 17, 26:

spero te mihi ignoscere, si, etc.,

id. Fam. 1, 6, 2:

spero esse, ut volumus,

id. Att. 12, 6 b, 4:

ita quiddam spero nobis profici, cum, etc.,

id. ib. 1, 1; Sall. H. 4, 61, 2 Dietsch:

speramus carmina fingi posse,

Hor. A. P. 331: neque ego hanc abscondere furto Speravi, ne finge, fugam, I did not hope or expect, Verg. A. 4, 338.—So esp. when used like Engl. hope, in the sense trust, believe:

spero nostram amicitiam non egere testibus,

Cic. Fam. 2, 2:

id enim deos immortalis spero aequissimum judicare,

id. Phil. 11, 15, 39; cf. infra, II. fin. —With inf. perf.:

speravi miser Ex servitute me exemisse filium,

Plaut. Capt. 3, 5, 99:

me ejus spero fratrem propemodum Jam repperisse,

Ter. Eun. 1, 2, 123:

sperabam jam defervisse adulescentiam,

id. Ad. 1, 2, 72: spero tibi me causam probasse;

cupio quidem certe,

Cic. Att. 1, 1, 4:

spero cum Crassipede nos confecisse,

id. Q. Fr. 2, 4, 2:

et tum mirifice sperabat se esse locutum,

Cat. 84, 3:

sperasse libertatem se civium suorum emisse,

Liv. 4, 15, 6:

sperabam ita notata me reliquisse genera, etc.,

Cic. Fam. 7, 32, 1; id. Att. 2, 21, 2; 10, 7, 3. —Ellipt.:

qui semper vacuam, semper amabilem Sperat (sc. te fore),

Hor. C. 1, 5, 11.—

With ut and subj.:

quoniam, ut salvum vellent tyrannum, sperare non poterat,

Liv. 34, 27, 3:

ut patiatur... nec sperandum ulli nec concupiscendum est,

Sen. ad Polyb. 18, 6; Just. 5, 3, 3.—() In a Greek construction, with fut. part.:

visura et quamvis numquam speraret Ulixen, etc. (for se visuram esse),

Prop. 2, 9, 7 Paley ad loc.—

With de (very rare):

neque de otio nostro spero jam,

Cic. Att. 9, 7, 5; id. Verr. 2, 1, 2, § 6: de eo bene sperare (with obj.clause, cf. g supra), Nep. Milt. 1, 1.—

To look for, expect, apprehend that which is undesired, elpizô (rare, and mostly poet.;

in Cic. only with non, and ironically): nam quod tu speres, propulsabo facile,

Ter. And. 2, 3, 21:

mihi non hoc miserae sperare jubebas, Sed conubia laeta,

Cat. 64, 140:

haec merui sperare? dabis mihi, perfida, poenas,

Prop. 2, 5, 3:

hunc ego si potui tantum sperare dolorem, Et perferre, soror, potero,

Verg. A. 4, 419 (cf. Quint. 8, 2, 3); cf. Flor. 3, 1, 1:

haec adeo ex illo mihi jam speranda fuerunt Tempore, cum, etc.,

Verg. A. 11, 275:

mene efferre pedem, genitor, te posse relicto Sperasti?

id. ib. 2, 658; cf. Suet. Caes. 60:

si genus humanum et mortalia temnitis arma, At sperate deos memores fandi atque nefandi,

expect, fear, Verg. A. 1, 543:

exstinguine mea Speravi te posse manu,

Val. Fl. 3, 295:

aliquod in Africā bellum,

Flor. 3, 1, 1:

jam quartanam sperantibus aegris,

Juv. 4, 57.—With a negative particle: Sc. Moneo ego te: te deseret ille aetate et satietate. Ph. Non spero. Sc. Insperata accidunt magis saepe quam quae speres, Plaut. Most. 1, 3, 40: id quod non spero, Afran ap. Charis. p. 195 P.:

sin a vobis, id quod non spero, deserar,

Cic. Rosc. Am. 4, 10: te tam mobili in me meosque esse animo non sperabam, Q. Metell. ap. Cic. Fam. 5, 1, 2:

non speravi te sequi,

Stat. Th. 6, 139.—Ironically:

quoniam haec satis spero vobis molesta videri,

Cic. de Or. 3, 13, 51.—Hence, spērātus, a, um, P. a., that is hoped or longed for; as subst.: spērātus, i, m.; spērāta, ae, f., a betrothed, intended, a lover; a bride (ante- and post-class.): curre et nuntia Venire me et mecum speratum adducere, Afran. ap. Non. 174, 31:

sperata, salve,

Plaut. Poen. 5, 4, 97; so, sperata, id. Fragm. ap. Varr. L. L. 6, 7, 71; Afran. ap. Non. 174, 33; Arn. 4, 140; Hyg. Fab. 31; 33.—Once also of a wife not seen for a long time:

Amphitruo uxorem salutat laetus speratam suam,

Plaut. Am. 2, 2, 53.

rēs, rei (rēi with e long; gen., Lucr. 2, 112; 548; 6, 918; dat., id. 1, 688; 2, 236; rei, gen., monosyl. at the end of the verse, Lucr. 3, 918;

and in the middle of the verse,

id. 4, 885, and Poët. ap. Lact. 6, 6), f. [ etym. dub.; perh. root ra- of reor, ratus; cf. Germ. Ding; Engl. thing, from denken, to think; prop., that which is thought of; cf. also logos, Lid. and Scott, 9], a thing, object, being; a matter, affair, event, fact, circumstance, occurrence, deed, condition, case, etc.; and sometimes merely = something (cf.: causa, ratio, negotium).

In gen.:

unde initum primum capiat res quaeque movendi,

Lucr. 1, 383; cf. id. 1, 536:

in partes res quaeque minutas Distrahitur,

id. 2, 826: summe Sol, qui omnes res inspicis, Enn. ap. Prob. Verg. E. 6, 31 (Trag. v. 321 Vahl.):

versus, quos ego de Rerum Naturā pangere conor,

Lucr. 1, 25; cf. id. 1, 126; 5, 54:

rerum natura creatrix,

id. 2, 1117:

divinarum humanarumque rerum, tum initiorum causarumque cujusque rei cognitio,

Cic. Tusc. 5, 3, 7 (v. divinus):

haeret haec res,

Plaut. Am. 2, 2, 182:

profecto, ut loquor, ita res est,

id. ib. 2, 1, 19:

haud mentior, resque uti facta dico,

id. ib. 2, 1, 23:

de Alcumenā ut rem teneatis rectius,

id. ib. prol. 110:

in tantis rebus (sc. in re publicā defendendā),

Cic. Rep. 1, 3, 4 et saep.:

quo Averna vocantur nomine, id ab re Impositum est, quia sunt avibus contraria cunctis,

from the nature of the thing, Lucr. 6, 740; cf. id. 6, 424; Liv. 1, 17:

si res postulabit,

the condition of the case, Cic. Lael. 13, 44: scaena rei totius haec, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 3:

fugam in se nemo convertitur Nec recedit loco, quin statim rem gerat,

does his duty, stands his ground, Plaut. Am. 1, 1, 84; so, res gerere, v. gero; hence, too, rerum scriptor, for a historian, v. scriptor, and cf. II. H. infra.—

With adj. of quality, to express condition, etc.:

illic homo a me sibi malam rem arcessit,

is bringing a bad business on himself, Plaut. Am. 1, 1, 171; so,

res mala,

a wretched condition, Sall. C. 20, 13; and more freq. in plur.:

bonis tuis rebus meas res irrides malas,

circumstances, condition, Plaut. Trin. 2, 4, 45; id. Rud. 3, 3, 12:

res secundae,

good fortune, Hor. Ep. 1, 10, 30; cf. Liv. 3, 9:

res prosperae,

Nep. Dion, 6, 1; id. Eum. 5, 1:

in secundissimis rebus,

Cic. Off. 1, 26, 91:

adversae res,

id. ib. 1, 26, 90; Hor. S. 2, 2, 136; 2, 8, 73:

res belli adversae,

Liv. 10, 6:

res dubiae,

Sall. C. 10, 2; 39, 3; Liv. 2, 50; 7, 30;

v. bonus, florens, salvus, adversus, dubius, novus, arduus, etc.— Freq. in curses, etc.: in malam rem,

go to the bad, Ter. Phorm. 5, 7, 37; id. And. 2, 1, 17:

malam rem hinc ibis?

id. Eun. 3, 3, 30.—

With an adj. in a periphrasis:

abhorrens ab re uxoriā,

matrimony, Ter. And. 5, 1, 10:

in arbitrio rei uxoriae,

dowry, Cic. Off. 1, 15, 61:

rem divinam nisi compitalibus... ne faciat,

a religious act, act of worship, a sacrifice, Cato, R. R. 5, 4:

bellicam rem administrari majores nostri nisi auspicato noluerunt,

Cic. Div. 2, 36, 76; Hor. C. 4, 3, 6:

erat ei pecuaria res ampla et rustica,

Cic. Quint. 3, 12: res rustica, agriculture:

rei rusticae libro primo,

Col. 11, 1, 2; id. 1, praef. §

19: liber, quem de rebus rusticis scripsi,

Cic. Sen. 15, 54:

navalis rei certamina,

naval battles, Amm. 26, 3, 5:

res militaris,

Cic. Rab. Post. 1, 2:

rei militaris gloria,

id. Mur. 9, 22; Nep. Milt. 8, 4:

res frumentaria,

forage, Caes. B. C. 3, 16; id. B. G. 1, 23; 4, 7:

armatae rei scientissimus,

Amm. 25, 4, 7:

peritus aquariae rei,

id. 28, 2, 2:

res judicaria,

Cic. Verr. 2, 2, 12, § 31:

res ludicra,

play, Hor. Ep. 2, 1, 180:

uti rebus veneriis,

Cic. Sen. 14, 47; Nep. Alc. 11, 4:

res Veneris,

Lucr. 2, 173; Ov. R. Am. 431; v. also familiaris, judiciaria, militaris, navalis, etc., and cf. II. G. infra. —

With pronouns or adjectives, as an emphatic periphrase for the neutr.:

ibi me inclamat Alcumena: jam ea res me horrore afficit,

this now, Plaut. Am. 5, 1, 16; cf.: De. Estne hoc, ut dico? Li. Rectam instas viam:

Ea res est,

it is even so, id. As. 1, 1, 40:

de fratre confido ita esse ut semper volui. Multa signa sunt ejus rei,

of it, Cic. Att. 1, 10, 5: quos (melittônas) alii melittotropheia appellant, eandem rem quidam mellaria. Varr. R. R. 3, 16, 12:

sunt ex te quae scitari volo, Quarum rerum, etc.,

Plaut. Capt. 2, 2, 13; cf. Caes. B. G. 3, 4:

quibus de rebus quoniam nobis contigit ut aliquid essemus consecuti,

Cic. Rep. 1, 8, 13:

quā super re interfectum esse Hippotem dixisti? Pac. ap. Fest. s. v. superescit, p. 244: resciscet Amphitruo rem omnem,

every thing, all, Plaut. Am. 1, 2, 30:

nulla res tam delirantes homines concinat cito,

nothing, id. Am. 2, 2, 96; cf.:

neque est ulla res, in quā, etc.,

Cic. Rep. 1, 7, 12; 1, 5, 9; cf.

also: sumptu ne parcas ullā in re, quod ad valetudinem opus sit,

id. Fam. 16, 4, 2:

magna res principio statim bello,

a great thing, a great advantage, Liv. 31, 23 fin.:

nil admirari prope res est una Solaque, quae, etc.,

the only thing, only means, Hor. Ep. 1, 6, 1 et saep. — Emphatically with sup.:

scilicet rerum facta est pulcherrima Roma,

the most beautiful thing in the world, Verg. G. 2, 534; Quint. 1, 12, 16 Spald. p. 81. —

Of persons, etc.: est genus hominum, qui esse primos se omnium rerum volunt,

Ter. Eun. 2, 2, 17:

maxime rerum,

Ov. H. 9, 107; cf.:

maxima rerum Roma,

Verg. A. 7, 602; Ov. M. 13, 508:

fortissima rerum animalia,

id. ib. 12, 502:

pulcherrime rerum,

id. H. 4, 125; id. A. A. 1, 213; id. M. 8, 49:

dulcissime rerum,

Hor. S. 1, 9, 4.—

In adverb. phrases:

e re natā melius fieri haud potuit,

after what has happened, Ter. Ad. 3, 1, 8:

pro re natā,

according to circumstances, Cic. Att. 7, 8, 2; 14, 6, 1:

pro tempore et pro re,

Caes. B. G. 5, 8:

factis benignus pro re,

according to circumstances, Liv. 7, 33, 3; Sall. J. 50, 2:

pro re pauca loquar,

Verg. A. 4, 337; Lucr. 6, 1280:

ex re et ex tempore,

Cic. Fam. 12, 19, 3:

e re respondi,

Cat. 10, 8.

In partic.

Pregn., an actual thing, the thing itself, reality, truth, fact; opposed to appearance, mere talk, the mere name of a thing:

ecastor, re experior, quanti facias uxorem tuam,

Plaut. Am. 1, 3, 10:

desiste dictis nunc jam miseram me consolari: Nisi quid re praesidium apparas, etc.,

id. Rud. 3, 3, 21: rem ipsam loqui. Ter. And. 1, 2, 31:

rem fabulari,

Plaut. Trin 2, 4, 87:

nihil est aliud in re,

in fact, Liv. 10, 8, 11 Weissenb. ad loc.:

se ipsa res aperit,

Nep. Paus. 3, 7:

ex re decerpere fructus,

Hor. S. 1, 2, 79;

opp. verbum, vox, opinio, spes, nomen, etc.: rem opinor spectari oportere, non verba,

Cic. Tusc. 5, 11, 32; cf.: te rogo, ut rem potiorem oratione ducas, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 5:

non modo res omnes, sed etiam rumores cognoscamus,

Cic. Att. 5, 5, 1:

qui hos deos non re, sed opinione esse dicunt,

id. N. D. 3, 21, 53:

Peripateticos et Academicos nominibus differentes, re congruentes,

id. Ac. 2, 5, 15:

quod nos honestum, illi vanum... verbis quam re probabilius vocant,

Quint. 3, 8, 22; Sen. Ep. 120, 9:

eum, tametsi verbo non audeat, tamen re ipsā de maleficio suo confiteri,

id. Rosc. Am. 42, 123; cf. Ter. Ad. 4, 7, 15:

vides quantum distet argumentatio tua ab re ipsā atque a veritate,

Cic. Rosc. Am. 15, 44. — Hence, abl. sing., often strengthened by verā (sometimes as one word, reverā), in fact, really, in truth, indeed, in reality:

haec ille, si verbis non audet, re quidem verā palam loquitur,

Cic. Quint. 17, 56; so,

re quidem verā,

id. Clu. 19, 54; id. Sest. 7, 15:

re autem verā,

id. Fam. 1, 4, 2;

and simply re verā,

id. Quint. 2, 7; id. Div. 2, 54, 110; id. Balb. 3, 7:

re verāque,

Lucr. 2, 48; cf.:

et re verā,

indeed, in fact, Cic. Fam. 3, 5, 1; Liv. 33, 11, 3; 35, 31, 12; 36, 6, 1; Nep. Ages. 2, 3; id. Phoc. 3, 3; Curt. 3, 13, 5; 4, 16, 19; Val. Max. 9, 13, ext. 1; Just. 5, 1, 8; 12, 13, 10; Plin. Ep. 6, 33, 1.—

Effects, substance, property, possessions:

mihi Chrysalus Perdidit filium, me atque rem omnem Meam,

Plaut. Bacch. 5, 1, 26; cf.: Ph. Habuitne rem? Ly. Habuit. Ph. Qui eam perdidit... Mercaturamne an venales habuit, ubi rem perdidit? id. Trin. 2, 2, 49 sq.:

quibus et re salvā et perditā profueram,

Ter. Eun. 2, 2, 27:

rem talentum decem,

id. Phorm. 2, 3, 46; Juv. 3, 16:

avidior ad rem,

Ter. Eun. 1, 2, 51:

rem facere,

to make money, Cic. Att. 2, 2, 12:

res eos jampridem, fides deficere nuper coepit,

id. Cat. 2, 5, [p. 1576] 10:

qui duo patrimonia accepisset remque praeterea bonis et honestis rationibus auxisset,

id. Rab. Post. 14, 38:

libertino natum patre et in tenui re,

in narrow circumstances, Hor. Ep. 1, 20, 20 et saep.; v. also familiaris.— In plur.: quantis opibus, quibus de rebus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 396 Vahl.):

privatae res,

Cic. Att. 9, 7, 5.—

Hence, law t. t., whatever may be the subject of a right, whether corporeal or incorporeal (v. Sandars, Introd. to Just. Inst. p. 42 sqq.):

res corporales,

Just. Inst. 2, 2, 1 sq.; Gai. Inst. 2, 12; Dig. 1, 8, 1:

res in patrimonio, res extra patrimonium,

Just. Inst. 2, 1 pr.; Gai. Inst. 2, 1:

res sanctae,

Just. Inst. 2, 1, 10; v. also mancipium, privatus, etc.—

Benefit, profit, advantage, interest, weal:

res magis quaeritur, quam, etc.,

Plaut. Men. 4, 2, 6:

melius illi consulas quam rei tuae,

id. Cist. 1, 1, 98:

haec tuā re feceris,

to your advantage, id. Capt. 2, 2, 46.— Most freq. with the prepositions in, ex, ob, ab, etc.:

quasi istic minor mea res agatur quam tua,

is interested, affected, Ter. Heaut. 2, 3, 113 (v. ago):

si in rem tuam esse videatur,

Plaut. Trin. 3, 2, 2:

vide si hoc in rem deputas,

id. ib. 3, 3, 19:

quod in rem recte conducat tuam,

id. Capt. 2, 3, 26:

si in remst utrique,

Ter. And. 3, 3, 14:

quid mihi melius est, quid magis in rem est, quam? etc.,

useful, Plaut. Rud. 1, 4, 1:

tamen in rem fore credens universos adpellare,

Sall. C. 20, 1:

omnia quae in rem videbantur esse,

Curt. 6, 2, 21:

ad conparanda ea quae in rem erant,

Liv. 30, 4, 6:

imperat quae in rem sunt,

id. 26, 44, 7; 22, 3, 2:

ex tuā re non est, ut ego emoriar,

for your advantage, Plaut. Ps. 1, 3, 102: An. Non pudet Vanitatis? Do. Minime, dum ob rem, to the purpose, with advantage, Ter. Phorm. 3, 2, 41: ob rem facere, usefully, with advantage or profit, Sall. J. 31, 5: subdole blanditur, ab re Consulit blandiloquentulus, contrary to his interest, i. e. to his injury, Plaut. Trin. 2, 1, 12 Brix ad loc.:

haud id est ab re aucupis,

id. As. 1, 3, 71:

haec haud ab re duxi referre,

Liv. 8, 11, 1:

non ab re esse Quinctio visum est interesse, etc.,

id. 35, 32, 6; Plin. 27, 8, 35, § 57; Suet. Aug. 94; Gell. 18, 4, 6; 1, 26, 4; Macr. S. 1, 4, 19.—

Cause, reason, ground, account; only in the connection eā (hac) re, and eam ob rem, adverb., therefore, on that account:

eā re tot res sunt, ubi bene deicias,

Cato, R. R. 158, 2:

hac re nequeunt ex omnibus omnia gigni, Quod, etc.,

Lucr. 1, 172; cf.:

illud eā re a se esse concessum, quod, etc.,

Cic. Ac. 2, 34, 111:

patrem exoravi, tibi ne noceat, neu quid ob eam rem succenseat,

Plaut. Bacch. 4, 4, 39; cf.:

quoi rei?

for what purpose? id. As. 3, 2, 43; id. Poen. 2, 3, 3.—Hence (by uniting into one word) the causal adverbs quare and quamobrem, v. h. vv.—

An affair, matter of business, business:

cum et de societate inter se multa communicarent et de totā illā ratione atque re Gallicanā,

Cic. Quint. 4, 15:

rem cum aliquo transigere,

id. Clu. 13, 39. —

Hence, transf., in gen.: res alicui est cum aliquo,

to have to do with any one, Cic. Rosc. Am. 30, 84; id. Sest. 16, 37; id. Fam. 9, 20, 2; Caes. B. G. 7, 77; cf.:

famigeratori res sit cum damno et malo,

Plaut. Trin. 1, 2, 182 Brix ad loc.— Also without a dat.:

quoniam cum senatore res est,

Cic. Fam. 13, 26, 3;

esp., in mal. part.: rem habere cum aliquo or aliquā,

to have to do with any one, Plaut. Bacch. 3, 6, 35; id. Merc. 3, 1, 37; Ter. Eun. 1, 2, 39; 58. —Ellipt.:

jam biennium est, quom mecum rem coepit,

Plaut. Merc. 3, 1, 15. —

A case in law, a lawsuit, cause, suit (more gen. than causa):

ubi res prolatae sunt,

Plaut. Capt. 1, 1, 10:

res agi,

id. Men. 4, 2, 19; id. Aul. 3, 4, 13:

quibus res erat in controversiā, ea vocabatur lis,

Varr. L. L. 7, § 93; cf.

(prob. in allusion to this legal form): tot homines... statuere non potuisse, utrum diem tertium an perendinum... rem an litem dici oporteret,

Cic. Mur. 12, 27; cf.

also: quarum rerum litium causarum condixit pater patratus, etc., an ancient formula,

Liv. 1, 32:

de rebus ab aliquo cognitis judicatisque dicere,

Cic. Verr. 2, 2, 48, § 118:

pecunias capere ob rem judicandam,

id. Fin. 2, 16, 54:

si res certabitur olim,

Hor. S. 2, 5, 27; 1, 10, 15; 1, 9, 41; id. Ep. 1, 16, 43:

tractu temporis futurum, ut res pereat,

Dig. 3, 3, 12:

rem differre,

ib. 43, 30, 3: res judicata dicitur, quae finem controversiarum pronuntiatione judicis accipit, ib. 42, 1, 1 et saep.—

An affair, esp. a battle, campaign, military operations; in phrase rem (or res) gerere:

res gesta virtute,

Cic. Fin. 5, 23, 66:

ut res gesta est ordine narrare,

Ter. Ad. 3, 5, 3:

his rebus gestis,

Caes. B. G. 5, 8:

res gerere,

Hor. Ep. 1, 17, 33:

rem bene gerere,

id. ib. 1, 8, 1; Ter. Ad. 5, 1, 13:

comminus rem gerunt,

Caes. B. G. 5, 44:

res gestae,

Hor. Ep. 1, 3, 7; 2, 1, 251:

adversus duos simul rem gerere,

Liv. 21, 60:

rem male gerere,

Nep. Them. 3, 3; Hor. S. 2, 3, 74:

in relatione rerum ab Scythis gestarum,

Just. 2, 1, 1; cf.:

rem agere,

Hor. S. 1, 9, 4; id. A. P. 82:

ante rem,

before the battle, Liv. 4, 40:

cum Thebanis sibi rem esse existimant,

Nep. Pel. 1, 3; Cic. Sest. 16, 37.—

Acts, events, as the subject of narration, a story, history:

res in unam sententiam scripta,

Auct. Her. 1, 12, 20:

cui lecta potenter erit res,

Hor. A. P. 40; id. S. 1, 10, 57; id. Ep. 1, 19, 29:

in medias res auditorem rapere,

id. A. P. 148; 310:

agitur res in scaenis,

id. ib. 179; cf.:

numeros animosque secutus, non res,

id. Ep. 1, 19, 25; Phaedr. 5, 1, 12:

sicut in rebus ejus (Neronis) exposuimus,

Plin. 2, 83, 85, § 199:

litterae, quibus non modo res omnis, sed etiam rumores cognoscamus,

Cic. Att. 5, 5, 1:

res populi Romani perscribere, Liv. praef. § 1: res Persicae,

history, Nep. Con. 5, 4; id. Cat. 3, 2.—

Res publica, also as one word, respublica, the common weal, a commonwealth, state, republic (cf. civitas); also, civil affairs, administration, or power, etc.: qui pro republicā, non pro suā obsonat, Cato ap. Ruf. 18, p. 210; cf.:

erat tuae virtutis, in minimis tuas res ponere, de re publicā vehementius laborare,

Cic. Fam. 4, 9, 3:

dummodo ista privata sit calamitas et a rei publicae periculis sejungatur,

id. Cat. 1, 9; cf.:

si re publicā non possis frui, stultum est nolle privatā,

id. Fam. 4, 9, 4:

egestates tot egentissimorum hominum nec privatas posse res nec rem publicam sustinere,

id. Att. 9, 7, 5 (v. publicus); Cato ap. Gell. 10, 14, 3: auguratum est, rem Romanam publicam summam fore, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 45:

quo utiliores rebus suis publicis essent,

Cic. Off. 1, 44, 155:

commutata ratio est rei totius publicae,

id. Att. 1, 8, 4: pro republicā niti, Cato ap. Charis. p. 196 fin.:

merere de republicā,

Plaut. Am. prol. 40:

de re publicā disputatio... dubitationem ad rem publicam adeundi tollere, etc.,

Cic. Rep. 1, 7, 12:

oppugnare rem publicam,

id. Cael. 1, 1; id. Har. Resp. 8, 15; id. Sest. 23, 52:

paene victā re publicā,

id. Fam. 12, 13, 1:

delere rem publicam,

id. Sest. 15, 33; Lact. 6, 18, 28.—Esp. in the phrase e re publicā, for the good of the State, for the public benefit:

senatūs consultis bene et e re publicā factis,

Cic. Phil. 3, 12, 30:

ea si dicam non esse e re publicā dividi,

id. Fam. 13, 8, 2; id. Mil. 5, 14; Liv. 8, 4, 12; 25, 7, 4; 34, 34, 9; Suet. Rhet. 1 init. —Post-class. and rare, also ex republicā, Gell. 6, 3, 47; 11, 9, 1;

but exque is used for euphony (class.): id eum recte atque ordine exque re publicā fecisse,

Cic. Phil. 3, 15, 38; 5, 13, 36; 10, 11, 26.— In plur.:

eae nationes respublicas suas amiserunt, C. Gracch. ap. Fest. s. h. v. p. 286 Müll.: hoc loquor de tribus his generibus rerum publicarum,

Cic. Rep. 1, 28, 44:

circuitus in rebus publicis commutationum,

id. ib. 1, 29, 45 et saep.—

Sometimes simply res, the State (in the poets, and since the Aug. per. in prose): unus homo nobis cunctando restituit rem, Enn. ap. Cic. Off. 1, 24, 84 (Ann. v. 313 Vahl.):

hic (Marcellus) rem Romanam sistet,

Verg. A. 6, 858; cf.:

nec rem Romanam tam desidem umquam fuisse,

Liv. 21, 16; 1, 28:

parva ista non contemnendo majores nostri maximam hanc rem fecerunt,

id. 6, 41 fin.:

Romana,

Hor. C. S. 66; id. Ep. 1, 12, 25; Ov. M. 14, 809; Sall. C. 6, 3; cf.:

ut paulo ante animum inter Fidenatem Romanamque rem ancipitem gessisti,

Liv. 1, 28 fin.:

Albana,

id. 1, 6.— In plur.:

res Asiae evertere,

Verg. A. 3, 1:

custode rerum Caesare,

Hor. C. 4, 15, 17; cf.:

res sine discordiā translatae,

Tac. H. 1, 29; so (also in Cic.), rerum potiri, v. potior. —

Res novae, political changes, a revolution, etc.; v. novus.

con-sum, fŭi, fŭtūrum or fŏre (found only in the foll. exs.).

To be together with or at the same time, to coexist:

si neque alia quaelibet passio lumbricis confuerit,

Cael. Aur. Tard. 4, 8, 122.—

To be, to happen:

confido confuturum,

Plaut. Mil. 3, 3, 66:

spero confore,

Ter. And. 1, 1, 140; cf.: ab eo quod est confit, id est perficitur, futurum tempus infinitivi modi confore facit, id est perfectum iri, Don. ad loc.

sīc-ut and (far less. freq. but class.) sīc-ŭti, adv., so as, just as, as.

Lit.

With a separate clause.

Form sicut:

sicut dixi, faciam,

Plaut. Trin. 3, 2, 59:

clanculum, sicut praecepi,

id. ib. 3, 3, 76:

nempe sicut dicis (shortly after: ita ut dicis),

id. Aul. 2, 4, 15; so,

sicut dicis,

id. Bacch. 4, 4, 67; id. Men. prol. 74:

hae sunt, sicut praedico,

id. Most. 3, 2, 84; cf. id. Bacch. 3, 6, 20:

stultitia magna est, Hominem amatorem ad forum procedere, etc.... sicut ego feci stultus,

id. Cas. 3, 3, 4:

si ille huc redibit, sicut confido affore,

id. Capt. 3, 5, 38:

sic ut tu huic potes,

id. ib. 5, 1, 16:

primum Montem Sacrum, sicut erat in simili causā antea factum, deinde Aventinum (occupasse),

Cic. Rep. 2, 37, 63; 6, 18, 19:

sicut ait Ennius,

id. ib. 1, 41, 64; cf.:

sicut sapiens poëta dixit,

id. Par. 5, 1, 34:

ut se quoque, sicut socios, dignos existimetis,

id. Imp. Pomp. 5, 13:

valeant preces apud te meae, sicut pro te hodie valuerunt,

Liv. 23, 8:

consules turpissimi, sicut hi recentes rerum exitus declararunt,

Cic. Planc. 35, 86:

sicut summarum summa est aeterna,

Lucr. 5, 361:

sicut Cicero dicit,

Quint. 9, 3, 83:

sicut ostendimus,

id. 11, 3, 174 al. —

Form sicuti:

sicuti dixi prius,

Plaut. Rud. 4, 4, 67:

habuit ille, sicuti meminisse vos arbitror, permulta signa,

Cic. Cael. 5, 12:

sicuti me quoque erroris mei paenitet,

id. ib. 6, 14:

urbem Romam, sicuti ego accepi, condidere atque habuere initio Trojani,

Sall. C. 6, 1:

sicuti dignum erat,

Quint. 11, 3, 148.—

Corresp. to ita, itidem, sic.

Form sicut:

sicut tuom vis gnatum tuae Superesse vitae, Ita te obtestor, etc.,

Plaut. As. 1, 1, 1: sicut verbis nuncupavi, ita pro republicā Quiritium... legiones mecum Dis Manibus devoveo, an old formula in Liv. 8, 9:

sicut coronatus laureā coronā oraculum adisset, ita, etc.,

id. 23, 11; 21, 13; Quint. 1, 2, 26; 9, 1, 8; 9, 3, 100;

10, 1, 1: sicut medico diligenti natura corporis cognoscenda est, sic equidem, etc.,

Cic. de Or. 2, 44, 186:

sicut magno accidit casu, ut, etc.... sic magnae fuit fortunae, etc.,

Caes. B. G. 6, 30:

sicuti merci pretium statuit... Itidem divos dispertisse vitam humanam aequom fuit,

Plaut. Mil. 3, 1, 131.—

Form sicuti:

sicuti... ita,

Caes. B. C. 3, 15; cf. infra, B. b.—

Without a separate verb (so most freq.).

Form sicut:

sicut fortunatorum memorant insulas (is est ager),

Plaut. Trin. 2, 4, 148:

sicut familiae,

id. Men. prol. 74; id. Cas. 2, 6, 46: te esse sapientem, nec sicut vulgus, sed ut eruditi solent appellare sapientem, Cic. Lael. 2, 6:

Graeciae, sicut apud nos, delubra magnifica,

id. Rep. 3, 9, 14:

non debent esse amicitiarum sicut aliarum rerum satietates,

id. Lael. 19, 67:

ut tuo judicio uteretur, sicut in rebus omnibus,

id. Ep. ad Brut. 1, 5, 3; id. Tusc. 1, 17, 40:

provinciam suam hanc esse Galliam, sicut illam nostram,

Caes. B. G. 1, 44; 6, 19:

nihil me, sicut antea, juvat Scribere versiculos,

Hor. Epod. 11, 1 et saep.:

hunc, sicut omni vitā, tum petentem premebat nobilitas,

Liv. 39, 41; 34, 9, 10:

nec sicut vulnere sanguis,

Luc. 3, 638 Drak. N. cr. —

Form sicuti:

me amicissime cottidie magis Caesar amplectitur: familiares quidem ejus, sicuti neminem,

Cic. Fam. 6, 6, 13: sicuti te, Lucil. ap. Non. p. 174, 33.—

Corresp. to ita, item, sic, etc. (cf. supra, A. b.):

praecipuum lumen sicut eloquentiae, ita praeceptis quoque ejus, dedit M. Tullius,

Quint. 3, 1, 20; so id. 8, prooem. § 29; 9, 1, 18;

10, 1, 14: sicut in foro non bonos oratores, item in theatro actores malos perpeti,

Cic. de Or. 1, 26, 118:

illi, sicut Campani Capuam, sic Rhegium habituri perpetuam sedem erant,

Liv. 28, 28:

sicut in vitā, in causis quoque,

Quint. 12, 1, 13; cf. Liv. 9, 17 Drak. N. cr. —

In partic.

With an accessory idea of cause, inasmuch as, since (perh. only in the two foll. passages):

nunc occasio'st faciundi, prius quam in urbem advenerit, sicut cras hic aderit, hodie non venerit,

Plaut. Ep. 2, 2, 87:

quo lubet, sicut soror Ejus huc gemina advenit Ephesum,

id. Mil. 4, 1, 28 Brix ad loc.; cf. id. Pers. 1, 3, 57.—

Pregn.: sicut est, erat, etc., in confirmation of a former proposition, as indeed it is ( was), as it really is ( was), as is ( was) the fact (class.;

a favorite expression with Cic.): sint nobis isti, qui de ratione vivendi disserunt, magni homines, ut sunt,

Cic. Rep. 3, 3, 4:

huc accedit, quod, quamvis ille felix sit, sicut est, tamen, etc.,

id. Rosc. Am. 8, 22:

sit ista res magna, sicut est,

id. Leg. 1, 5, 17; Liv. 7, 35:

sit licet, sicut est, ab omni ambitione longe remotus,

Plin. Ep. 5, 15, 2:

illa, quamvis ridicula essent, sicut erant, mihi tamen risum non moverunt,

Cic. Fam. 7, 32, 3:

secundam eam Paulus, sicut erat, victoriam ratus,

Liv. 45, 7:

poteratque viri vox illa videri, sicuti erat,

Ov. M. 12, 205:

quamvis scelerati illi fuissent, sicuti fuerunt, pestiferi cives tamen, etc.,

Cic. de Or. 1, 53, 230.—Less freq. with other verbs:

quamvis enim multis locis dicat Epicurus, sicut dicit, satis fortiter de dolore, tamen, etc.,

Cic. Off. 3, 33, 117 Beier:

quamquam in consuetudine cottidianā perspexisses, sicuti perspicies,

id. Fam. 3, 10, 2:

quod fore, sicut accidit, videbat,

Caes. B. G. 5, 58:

terrendi magis hostes erant quam fallendi, sicut territi sunt,

Liv. 25, 24.— Strengthened by re verā:

apud nos, re verā sicut sunt, mercenarii scribae existimantur,

Nep. Eum. 1, 5.—

For introducing a term of comparison, as it were, like, as, as if, = tamquam (class.):

ut sese splendore animi et vitae suae sicut speculum praebeat civibus,

Cic. Rep. 2, 42, 69:

qui, sicut unus paterfamilias, loquor,

id. Inv. 2, 5, 19:

quod me sicut alterum parentem et observat et diligit,

id. Fam. 5, 8, 4:

(natura) rationem in capite sicut in arce posuit,

id. Tusc. 1, 10, 20; id. de Or. 1, 29, 132:

ex his duabus diversis sicuti familiis unum quoddam est conflatum genus,

id. Inv. 2, 3, 8:

ab ejus (cornus) summo, sicut palmae, rami quam late diffunduntur,

Caes. B. G. 6, 26 fin.:

multi mortales vitam sicut peregrinantes transegere,

Sall. C. 2, 8; 31, 5; 38, 3; id. J. 60, 4; Liv. 7, 11.—

For introducing an example, as, as for instance, etc. (class.):

quibus in causis omnibus, sicut in ipsā M.' Curii... fuit summa de jure dissensio,

Cic. de Or. 1, 56, 238; Nep. Dat. 9:

omnibus periculis, sicut cum Spartam oppugnavit,

id. Pel. 4: sicuti cum, Lucil. ap. Non. p. 154, 27: sicuti si, Enn. ap. Gell. 3, 14, 5 (Ann. v. 344 Vahl.); Quint. 9, 3, 89; so id. 9, 3, 16; 9, 3, 91; 7, 2, 17; 8, 3, 51; Suet. Aug. 56; 85 al.—

Sicut eram, erat, etc., like the Gr. hôs eichon, to denote an unchanged condition of the subject in a new state of action, just as I ( he, etc.) was ( poet. and in post-Aug. prose):

sicut eram, fugio sine vestibus,

Ov. M. 5, 601; 6, 657:

sicut erat, rectos defert in Tartara currus,

Stat. Th. 7, 820; so, sicut erat, id. ib. 3, 680; 4, 803; 10, 37; Luc. 2, 365:

ille, sicut nudatus erat, pervenit ad Graecos,

Curt. 9, 7, 10; 10, 4, 2:

sicut erat togatus,

Suet. Claud. 34; Just. 14, 4, 1; 26, 2, 4 al.:

sicut erant,

Ov. M. 3, 178; Suet. Calig. 45; id. Oth. 8:

sicut erit,

Tib. 3, 1, 18.—Less freq. with another verb:

sicut curru eminebat, oculos circumferens,

Curt. 4, 14, 9:

praecipitatum in flumen, sicut vestitus advenerat,

Suet. Claud. 9.—Form sicuti:

sicuti erat, cruentā veste, in castra pervenit,

Curt. 8, 3, 10 —

A few times in Sallust with an accessory hypothetical signif., as if, just as if, = quasi:

alii sicuti populi jura defenderent, pars, etc.,

Sall. C. 38, 3:

sicuti jurgio lacessitus foret, in Senatum venit,

id. ib. 31, 5:

sicuti audiri a suis aut cerni possent, etc.,

id. J. 60, 4:

sicuti salutatum introire ad Ciceronem,

id. C. 28, 1.—

Of time, as soon as, after (very rare):

sicut adulescit, terram inde colligimus,

Pall. Apr. 2, 3.

tam, adv. [orig. acc. fem. of the demonstrative root ta-; cf.: tum, tamen], correlative of quam, so, so much, as.

As comparative adverb, demonstrative with correlative quam, introducing comparative clauses of like intensity.

As adjunct of adjectives or participles the intensity of which is expressed by a comparative clause, tam... quam = as... as; negatively, non (neque, nihil, etc.) tam... quam = not so... as.

In comparison between two adjj.:

tam esse clemens tyrannus quam rex importunus potest,

a tyrant may be as mild as a king may be harsh, Cic. Rep. 1, 33, 50 (B. and K. bracket rex):

non tam solido quam splendido nomine,

id. Fin. 1, 18, 61:

tam culpae hostium justus existimator quam gloriosus victor,

Val. Max. 3, 8, 1:

adjuro, tam me tibi vera referre Quam veri majora fide,

things as true as they are beyond belief, Ov. M. 3, 659:

quorum vires quam repentinae tam breves,

Sen. Q. N. 6, 7, 2.—Negatively:

non enim tam praeclarum est scire Latine quam turpe nescire,

Cic. Brut. 37, 140:

ut illa... non tam mirabilia sunt, quam conjecta belle,

id. Div. 2, 31, 66; 2, 36, 76: nec tam Turpe fuit vinci [p. 1836] quam contendisse decorum est, Ov. M. 9, 5. —Tam preceded by comp. clause:

maximeque eam pestilentiam insignem mors quam matura tam acerba M. Furi fecit,

Liv. 7, 1, 8:

quam magni nominis bellum est, tam difficilem existimaritis victoriam fore,

id. 21, 43, 11:

donec quam felices seditiones, tam honorati seditionum auctores essent,

id. 4, 2, 4. —

In a comparison between degrees of intensity, etc., of the same adjective.

As in relative clauses, the adjective repeated (so esp. in Plaut.;

not repeated in English): tam liquidus est quam liquida tempestas esse solet,

as serene as the weather is wont to be, Plaut. Most. 3, 2, 64:

quam placida'st aqua,

id. ib. 3, 2, 165:

tam frictum ego illum reddam quam frictum est cicer,

id. Bacch. 4, 4, 7.—Negatively:

nemo orator tam multa scripsit quam multa sunt nostra,

Cic. Or. 30, 168:

tametsi non tam multum in istis rebus intellego quam multa vidi,

id. Verr. 2, 4, 43, § 94.—

The adjective not repeated.

The terms of comparison being nouns or pronouns:

tam ego fui ante liber quam gnatus tuus ( = quam liber gnatus tuus est),

Plaut. Capt. 2, 2, 60:

fieret corium tam maculosum quam est nutricis pallium,

id. Bacch. 3, 3, 30:

tam mihi mea vita quam tua Tibi cara est,

id. Cas. 3, 6, 43:

ni illam mihi tam tranquillam facis quam mare est,

id. Poen. 1, 2, 145:

tam crebri ad terram decidebant quam pira,

id. ib. 2, 38:

tam excoctam reddam atque atram quam carbo'st,

Ter. Ad. 5, 3, 63:

quom fervit maxume, tam placidum (eum) quam ovem reddo,

id. ib. 4, 1, 18:

tam sum misericors quam vos, tam mitis quam qui lenissimus,

Cic. Sull. 31, 87:

tam gratum mihi id erit quam quod gratissimum,

id. Fam. 13, 3:

nulla ingenia tam prona ad invidiam sunt quam eorum qui genus ac fortunam suam animis non aequant,

Liv. 45, 22:

nihil est tam violentum quam magna vis aquae,

Sen. Q. N. 3, 30, 6:

(cum sit) tam aurum et argentum quam aes Corinthium ( = cum aurum et argentum tam sit Corinthium quam aes),

Quint. 8, 2, 8:

(ira) tam inutilis animi minister est quam miles qui signum receptui neglegit,

Sen. Ira, 1, 9, 2.—

Negatively: neque opes nostrae tam sunt validae quam tuae,

Plaut. Cist. 2, 1, 20:

nihil esse tam detestabile tamque pestiferum quam voluptatem,

Cic. Sen. 12, 41:

neque tam condenso corpore nubes esse queunt quam sunt lapides, neque autem tam tenues quam nebulae,

Lucr. 6, 101.—Virtually negative:

quod enim tam infidum mare quam blanditiae principum? ( = nullum tam infidum mare, etc.),

Plin. Pan. 66. — With comp. pregn. (very rare): istam dextram non tam in bellis et proeliis quam in promissis et fide firmiorem, i. e. whose superior trustworthiness is not so much in wars, etc., Cic. Deiot. 3, 8:

vectigal ex agro eorum capimus, quod nobis non tam fructu jucundius est, quam ultione,

Liv. 28, 39, 13. —

With quam in subst.-clause:

quicquid mali hic Pisistratus non fecerit, tam gratum est quam si alium facere prohibuerit,

Cic. Att. 8, 16, 2.—Negatively:

juris interpretatio, quae non tam mihi molesta sit propter laborem quam quod dicendi cogitationem auferat,

Cic. Leg. 1, 4, 12. —

Virtually negative: quid autem tam exiguum quam est munus hoc eorum qui consuluntur?

Cic. Leg. 1, 4, 14.—

With quam in adverb.-clause:

cupam facito tam crassam quam modioli postulant,

Cato, R. R. 21, 1:

si era mea sciat tam socordem esse quam sum,

Plaut. Cist. 4, 2, 5:

tua est imago: tam consimili'st quam potest,

id. Men. 5, 9, 4:

sororem tam similem quam lacte lacti est,

id. Mil. 2, 2, 87.—

Tam with advv.: tam... quam = as ( so)... as; negatively = not so... as.

Comparing an adv. with another adv. or adverb. clause: satin' istuc mihi exquisitum est...? Ar. Tam satis quam numquam hoc invenies secus, with as full certainty as that you will never find this otherwise, Plaut. Capt. 3, 4, 106.—Virtually negative:

quis umquam obeundi negotii studio tam brevi tempore tot loca adire potuit, quam celeriter Cn. Pompejo duce tanti belli impetus navigavit?

Cic. Imp. Pomp. 12, 34. —After quam:

nam dictaturam quam pertinaciter ei deferebat populus, tam constanter repulit,

Vell. 2, 89, 5 (the repetition of the adverb is especially frequent in tam diu... quam diu; v. tamdiu).—

The adverb understood after quam: sed tu novisti fidicinam? Tr. Tam facile quam me (quam facile me novi), Plaut. Ep. 3, 4, 72:

tam facile vinces quam pirum volpes comest,

id. Most. 3, 1, 26:

tam hercle certe quam ego ted, ac tu me vides,

id. Merc. 1, 2, 77:

tam audacter (ibis intro) quam domum ad te,

id. Truc. 1, 2, 109:

tam facile quam tu arbitraris,

Cic. Div. 1, 6, 10:

tam cito evertetur quam navis, etc.,

id. Rep. 1, 34, 51:

nihil tam cito redditur quam a speculo imago,

Sen. Q. N. 1, 4, 2. —

Negatively: (ira) quia non tam cito in alium quam vult erumpit,

Sen. Ira, 1, 19, 4.—Virtually negative (very freq.):

quasi vero quidquam sit tam valde, quam nihil sapere, vulgare,

Cic. Div. 2, 39, 81. — With sup. adv.: quam potes tam verba confer maxime ad compendium = as much as you can (hence the idiomatic expression: quam maxime = as much as possible), Plaut. Mil. 3, 1, 184. —

With verbs: tam... quam = as much... as, as well... as; negatively: non tam... quam, not so much... as.

One verb compared with another:

nam quod edit tam duim quam perduim,

for what he can eat I would give as much as lose, Plaut. Aul. 4, 6, 6:

vellem tam domestica ferre possem quam ista contemnere,

Cic. Att. 13, 20, 4:

utinam tam non pigeat ista facere quam non displicebit,

Quint. 2, 5, 17:

Tyrus et ipsa tam movetur quam diluitur,

Sen. Q. N. 6, 26, 5.—Negatively:

fit quoque enim interdum ut non tam concurrere nubes frontibus adversis possint quam de latere ire,

Lucr. 6, 115.—

The same verb repeated or understood after quam; the compared terms being,

Nouns or pronouns: tam mihi quam illi libertatem hostilis eripuit manus;

tam ille apud nos servit quam ego hic apud te servio,

Plaut. Capt. 2, 2, 61:

tam hic scit me habere (pecuniam) quam egomet (i. e. scio),

id. Aul. 3, 6, 12:

quam tu filium tuum, tam me pater me meus desiderat,

id. Capt. 2, 2, 6:

tam huic loqui licere oportet quam isti,

id. Cas. 2, 6, 58:

tam tibi istuc credo quam mihi,

id. Ep. 1, 2, 25:

haec tibi tam sunt defendenda quam moenia,

Cic. Ac. 2, 44, 137:

tam moveor quam tu, Luculle,

id. ib. 2, 46, 141:

tamque id... tuendum conservandumque nobis est quam illud, etc.,

id. Off. 3, 4, 17: amurcam periti agricolae tam in doliis condunt quam oleum aut vinum ( as well as), Varr. R. R. 1, 61:

tam natura putarem vitam hominis sustentari quam vitis, quam arboris,

Cic. Tusc. 1, 24, 56:

sicut pueris, qui tam parentibus amissis flebunt quam nucibus,

Sen. Ira. 1, 12, 4:

meliorque tam sibi quam aliis faciendus (est),

id. ib. 1, 15, 1:

tam solstitium quam aequinoctium suos dies rettulit (i. e. solstitium tam rettulit dies quam rettulit aequinoctium),

id. Q. N. 3, 16, 3:

quoniam orationis tam ornatus quam perspicuitas aut in singulis verbis est aut in pluribus positus (i. e. ornatus tam positus est quam perspicuitas),

Quint. 8, 3, 15. — This construction passes into mere co - ordination: tam vera quam falsa cernimus, as well... as, almost = both... and, Cic. Ac. 2, 34, 111: repentina res, quia quam causam nullam tam ne fidem quidem habebat ( = ut causam nullam, sic ne fidem quidem; cf.

sic),

Liv. 8, 27, 10; so Sall. J. 31, 16; id. H. 1, 41, 24 Dietsch; cf. Liv. 33, 17, 9; Sen. Q. N. 4, 13, 4. —

Negatively: non tam meapte causa Laetor quam illius,

Ter. Heaut. 4, 3, 8:

nihil est quod tam obtundat elevetque aegritudinem... quam meditatio condicionis humanae,

Cic. Tusc. 3, 16, 34:

quae compararat non tam suae delectationis causa quam ad invitationes adventusque nostrorum hominum,

id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

cujus me facti paenituit non tam propter periculum meum quam propter vitia multa quae,

id. Fam. 7, 3, 2:

qua nulla in re tam utor quam in hac civili et publica,

id. Att. 2, 17, 2:

neque eos tam istius hominis perditi subita laetitia quam hominis amplissimi nova gratulatio movebat,

id. Verr. 1, 8, 21:

Iliensibus Rhoeteum addiderunt, non tam ob recentia ulla merita quam originum memoria,

Liv. 38, 39, 10.—

Object-inff.:

qualis est istorum oratio qui omnia non tam esse quam videri volunt,

Cic. Ac. 2, 14, 44:

quid enim tam pugnat, quam non modo miserum, sed omnino quidquam esse qui non sit,

id. Tusc. 1, 7, 13:

virtute ipsa non tam multi praediti esse quam videri volunt,

id. Lael. 26, 98.—

Subject-inff. or dependent clauses:

ego illud argentum tam paratum filio Scio esse, quam me hunc scipionem contui ( = tam scio, argentum paratum esse, quam scio me, etc.),

Plaut. As. 1, 1, 109:

Parmenonis tam scio esse hanc techinam quam me vivere,

Ter. Eun. 4, 4, 51:

tam teneor dono quam si dimittar onustus,

Hor. Ep. 1, 7, 18:

Acrisium Tam violasse deum quam non agnosse nepotem Paenitet,

Ov. M. 4, 613:

tam perdis operam cum illi irasceris, quam cum illum alteri precaris iratum,

Sen. Ira, 2, 30, 2.—Negatively (so most freq.):

nihil est quod tam deceat quam in omni re gerenda servare constantiam,

Cic. Off. 1, 34, 125:

eundum igitur est, nec tam ut belli quam ut fugae socii simus,

id. Att. 9, 2, a, 3:

nec tam quaerendum est, dolor malumne sit, quam firmandus animus ad dolorem ferendum,

id. Tusc. 2, 12, 28:

non tam ut prosim causis elaborare soleo, quam ut ne quid obsim,

id. Or. 2, 72, 295:

cum ego te non tam vitandi laboris mei causa quam quia tua id interesse arbitrarer, hortatus essem,

id. Top. 1, 2:

auxilia convenerant non tam Vejentium gratia concitata, quam quod in spem ventum erat, etc.,

Liv. 2, 44, 7:

Boji defecerunt, nec tam ob veteres in populum Romanum iras, quam quod, etc.,

id. 21, 25, 2. — So with causal clauses, Cic. Div. in Caecil. 7, 24; id. Or. 3, 30, 119; id. Sest. 64, 135; Liv. 8, 19, 3. —

With quam in adverb.-clause:

tam confido quam poti'st,

Plaut. Stich. 3, 2, 1; and in Cicero's epistolary style, tam esse with predicative force (like ita esse, sic esse;

v. sic): atque ego haec tam esse quam audio non puto ( = tam male esse),

Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9.—

Tam with a neg. is sometimes followed by sed with an independent clause, instead of a comp. clause:

quidam autem non tam id reprehendunt, si remissius agatur, sed tantum studium tamque multam operam ponendam in eo non arbitrantur,

Cic. Fin. 1, 1, 1 Madv. ad loc.; cf.:

quae (suaviloquentia) quidem non tam est in plerisque... sed est ea laus eloquentiae certe maxima,

id. Brut. 15, 58.—

With esse and predic. noun:

tam ea est quam poti'st nostra erilis concubina,

Plaut. Mil. 2, 5, 47:

equidem tam sum servos quam tu,

id. Capt. 3, 4, 11:

tam ego homo sum quam tu,

id. As. 2, 4, 83:

nam id nobis tam flagitium'st quam illa Non facere,

Ter. Ad. 3, 3, 68:

tam es tu judex quam ego senator,

Cic. Rab. Post. 7, 17:

tam sum amicus rei publicae quam qui maxime,

id. Fam. 5, 2, 6.—With prep. and its case as predicate:

tam hoc quidem tibi in proclivi quam imber quando pluit,

Plaut. Capt. 2, 2, 86:

qui non defendit, nec obsistit, si potest, injuriae, tam est in vitio quam si parentes, etc., deserat,

Cic. Off. 1, 7, 23. —

Negatively: nihil est tam contra naturam quam turpitudo,

Cic. Off. 3, 8, 35. —

With quasi in place of quam:

tam a me pudica est quasi soror mea sit,

Plaut. Curc. 1, 1, 51. —

Quam... tam with compp. = quanto... tanto or quo... eo (ante-class. and poet.): quam magis aerumna urget, tam magis ad malefaciendum viget, Enn. ap. Quint. 9, 3, 15 (Trag. Rel. v. 303 Vahl.):

quam magis adspecto, tam magis est nimbata,

Plaut. Poen. 1, 2, 138:

magis quam id reputo, tam magis uror quae meus filius turbavit,

id. Bacch. 5, 1, 5:

quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,

id. As. 1, 3, 6:

quo quaeque magis sunt aspera semina eorum, Tam magis in somnis eadem saevire necessust,

Lucr. 4, 999:

quae quanto magis inter se perplexa coibant, Tam magis expressa ea quae mare... efficerent,

id. 5, 453:

tam magis illa fremens et tristibus effera flammis, Quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,

Verg. A. 7, 787.—With quanto for quam:

quanto magis aetheris aestus cogebant terram, Tam magis, etc.,

Lucr. 5, 484. —With rel. adv. for quam:

verum ubicumque magis denso sunt agmine nubes, tam magis hinc... fremitus fit,

Lucr. 6, 99. — Ellips. of tam:

quam magis specto. minus placet mihi hominis facies,

Plaut. Trin. 4, 2, 19.—

Quam... tam with superll. = quanto... tanto or quo... eo (mostly anteclass.; cf.

the class.: ut quisque maxime... ita maxime): quam citissime conficies, tam maxime expediet,

Cato, R. R. 64 (65):

oleum quam diutissime in amurca erit, tam deterrimum erit,

id. ib. 64 (65):

quam acerbissima olea oleum facies, tam oleum optumum erit,

id. ib. 65 (66): quam plurimum [p. 1837] erit, tam citissime canus fiet, id. ib. 157 (158) med.:

quam ad probos propinquitate proxume te adjunxeris, tam optumum est,

Plaut. Aul. 2, 2, 59:

quam maxime huic vana haec suspicio erit, tam facillime patris pacem in leges conficiet suas,

Ter. Heaut. 5, 2, 44:

quam vos facillime agitis, quam estis maxume Potentes, dites, fortunati, nobiles: tam maxime vos aequo animo aequa noscere Oportet,

id. Ad. 3, 4, 56:

quam paucissimos reliqueris, tam optimi fiunt in alendo,

Varr. R. R. 2, 9:

quam quisque pessume fecit, tam maxume tutus est,

Sall. J. 31, 14. —

With quam in immediate succession (to be distinguished from the conj. tamquam, as if):

nam, si a mare abstinuissem, tam quam hoc uterer ( = tam illo uterer quam hoc),

Plaut. Mil. 4, 7, 26:

tam quam proserpens bestia (iste) est bilinguis et scelestus ( = tam bilinguis quam, etc.),

id. Fers. 2, 4, 28: esne tu huic amicus? To. Tam quam di omnes qui caelum colunt, id. ib. 4, 4, 32: vide, homo ut hominem noveris. Sy. Tam quam me, id. Trin. 4, 2, 68: nostine? Da. Tam quam te, Ter. Phorm. 1, 2, 15 (for tam diu, with or without quam, quam diu, etc., v. tamdiu).

With a comp. clause understood.

With a comp. clause to be supplied from a preceding sentence:

quae faciliora sunt philosophis... quia tam graviter cadere non possunt (sc. quam alii),

Cic. Off. 1, 21, 73:

cur corporis curandi causa quaesita sit ars, animi autem medicina nec tam desiderata sit..., nec tam culta (i. e. quam corporis medicina),

id. Tusc. 3, 1, 1:

nihil umquam tam eleganter explicabunt (i. e. quam Plato),

id. ib. 1, 23, 55:

non conturbat me expectatio tua, etsi nihil est eis, qui placere volunt, tam adversarium,

id. Ac. 2, 4, 10:

sed ea (plebs) nequaquam tam laeta Quinctium vidit (i. e. quam ejus amici),

Liv. 3, 26, 12: nec minora consequi potuit (Maecenas);

sed non tam concupivit (sc. quam Agrippa),

Vell. 2, 88, 2: nec tibi tam longis opus est ambagibus usquam, nec me tam multam hic operam consumere par est (i. e. quam consumere opus sit, si haec tractare velim), Lucr 6, 1079; so, tam gratia est (colloq.) = non accipio, sed tam gratia est quam esset si acciperem, I thank you just as much; no, thank you:

bene vocas (ad prandium): tam gratia'st,

Plaut. Men. 2, 3, 36: cenabis apud me. Ep. Locata'st opera nunc quidem:

tam gratia'st,

id. Stich. 3, 2, 18: quin tu, quidquid opus'st, audacter imperas? Ps. Tam gratia'st. Bene est tibi;

nolo tibi molestos esse nos,

id. Ps. 2, 4, 23 (in this formula, however, tam is explained by some as a shortened form for tamen; cf. Brix ad Plaut. Men. 386, and v. IV. infra).—

With a general comp. clause understood ( = sic, ita), so ( so much) as I do, as you do, as he did, as I said before, as he is, as you are, etc.

With adjj.: ut vos servem sedulo, quos tam grandi sim mercatus pecunia, have bought you at so high a price, i. e. as I have, Plaut. Capt. 2, 2, 8: qui nummi exciderunt quod terram sic obtuere? quid vos maestos tam tristisque conspicor? (sc. as I do, as you are), id. Bacch. 4, 4, 17:

equidem miror, tam catam, tam doctam te et bene eductam, non scire stulte facere,

id. Most. 1, 3, 29:

ordine cum videas tam certo multa creari,

Lucr. 5, 735:

deus ille fuit qui ista in tam tranquillo et tam clara luce locavit,

id. 5, 12:

quorsum igitur tam multa de voluptate?

Cic. Sen. 12, 44:

ut mihi quidem, qui tam magno animo fuerit innocens damnatus esse videatur,

id. Tusc. 1, 42, 100:

inter ista tam magnifica verba tamque praeclara,

id. Fin. 2, 23, 77:

quis est qui complet aures meas tantus et tam dulcis sonus?

as I hear, id. Rep. 6, 18, 18:

tollite hanc: nullam tam pravae sententiae causam reperietis,

id. Phil. 14, 1, 3: et tamen veremur ut hoc quod a tam multis perferatur natura patiatur? ( as it is, sc. suffered), id. Tusc. 2, 20, 46:

ut tam in praecipitem locum non debeat se sapiens committere,

id. Ac. 2, 21, 68:

tam necessario tempore, tam propinquis hostibus,

at so urgent a time as this, Caes. B. G. 1, 16, 6:

supra triginta quinque milia hostium fuerant, ex quibus tam exigua pars pugnae superfuit,

Liv. 39, 31, 14:

tam constantem defensionem Scipionis universus senatus comprobavit,

Val. Max. 3, 7, 1: ceterum... ne tam praeclara lex... oblitteraretur, id. 2, 8, 1:

qui tam crudelem tyrannum occideret,

id. 3, 1, 2:

ne illo quidem tam misero tamque luctuoso tempore civitas nostra virtutis suae oblita est,

id. 3, 2, 7:

tam contraria est pestis,

Plin. 8, 38, 57, § 136:

tam parvo distat ibi tanta rerum naturae diversitas,

id. 5, 11, 12, § 65; so, tamne (cf. sicine):

tamne indignus videar?

Plaut. Merc. 1, 2, 77.—And with sup.:

nondum erat vestris tam gravissimis tamque multis judiciis concisus,

of so great weight, Cic. Phil. 12, 5, 11.—

With advv.:

alienus quom ejus incommodum tam aegre feras, quid me patrem par facere est?

Plaut. Capt. 1, 2, 37:

quid est negotii quod tu tam subito domo abeas?

id. Am. 1, 3, 4:

unde ego nunc tam subito huic argentum inveniam miser?

Ter. Phorm. 3, 3, 1:

quia (anima cum corpore) tam conjuncta atque leniter apta'st,

Lucr. 5, 559:

jam mallem Cerberum metueres quam ista tam inconsiderata diceres,

Cic. Tusc. 1, 6, 12:

ista tam aperte et per versa et falsa,

id. Ac. 2, 18, 60:

cum ex co quaereretur cur tam diu vellet esse in vita,

id. Sen. 5, 13:

me pudet tam cito de sententia esse dejectum,

id. Tusc. 2, 5, 14:

etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere,

id. Fin. 5, 11, 31:

an melius fuerit rationem non dari omnino, quam tam munifice et tam largiter,

as I have shown, id. N. D. 3, 27, 69:

nam quod jus civile tam vehementer amplexus es,

id. Or. 1, 55, 274:

quid tu, inquit, tam mane?

id. Rep. 1, 9, 14: cur hunc tam temere ( as mentioned before) quisquam ab officio discessurum judicaret? Caes. B. G. 1, 40:

quod sua victoria tam insolenter gloriarentur,

id. ib. 1, 14:

cum tam procul a finibus Macedoniae absint,

Liv. 39, 27, 6: non digna exempla quae tam breviter ( as I am going to do) nisi majoribus urgerer, referrentur, Val. Max. 2, 7, 5:

qualis esset quem tam diu tamque valde timuissent,

Nep. Eum. 11, 2; and with sup.: tam maturrime comparavisse, Cato ap. Charis. p. 184 P.—With adverb. abl.: tam crepusculo fere ut amant, Plaut. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, 77; cf.:

tam vesperi,

Ter. Heaut. 1, 1, 15; v. III. B. 3. infra.—

With verbs:

ut, ni meum gnatum tam amem, tua jam virgis latera lacerentur probe,

Plaut. Bacch. 4, 5, 10:

quid, cedo, te, obsecro, tam abhorret hilaritudo?

id. Cist. 1, 1, 55:

quid tam properas?

id. Pers. 4, 6, 11:

cum te video nostrae familiae Tam ex animo factum velle ( = te tam velle nostrae familiae ex animo factum),

Ter. Ad. 5, 7, 21:

age, quaeso, ne tam obfirma te, Chreme,

id. Heaut. 5, 5, 8:

non pol temere'st quod tu tam times,

id. Phorm. 5, 8 (9), 9: Sy. Eamus, namque hic properat in Cyprum. Sa. Ne tam quidem, implying a corresponding gesture, id. Ad. 2, 4, 14:

quam si explicavisset, non tam haesitaret,

i. e. as he does, Cic. Fin. 2, 6, 18.—Sometimes with an adv. to be supplied:

quid ergo hanc, quaeso, tractas tam ( = tam male, or implying a corresponding gesture),

Plaut. Cas. 4, 4, 31:

Graecos in eo reprehendit quod mare tam secuti sunt ( = tam vulgo. or tam temere),

Cic. Att. 6, 2, 3; cf. id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 9; v. I. C. 2. d, supra. — With esse and predic. noun:

numquam ego te tam esse matulam credidi,

Plaut. Pers. 4, 3, 72.—

Preceded and strengthened by a demonstrative adjective (order: 1. demonstr., 2. tam, 3. adjective, 4. noun; or, 1. demonstr., 2. noun, 3. tam, 4. adjective).

After hic:

etiamne haec tam parva civitas, tam procul a manibus tuis remota, praedae tibi et quaestui fuit?

Cic. Verr. 2, 3, 37, § 85:

hunc hominem tam crudelem, tam sceleratum, tam nefarium nolunt judicare,

id. ib. 2, 2, 31, §

77: hunc tamen hominem tam audacem, tam nefarium, tam nocentem,

id. Clu. 14, 42:

haec mea oratio tam longa aut tam alte repetita,

id. Sest. 13, 31:

in hoc tam exiguo vitae curriculo,

id. Arch. 11, 28:

hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem,

id. Cat. 1, 5, 11:

in hac tam clara re publica natus,

id. Rep. 1, 19, 31:

hanc rem publicam tam praeclare fundatam,

id. Par. 1, 2, 10:

haec tam crebra Etruriae concilia,

Liv. 5, 5, 8:

in his tam parvis atque tam nullis,

Plin. 11, 2, 1, § 2:

quorsum haec tam putida tendant,

Hor. S. 2, 7, 21:

hac tam prospera pugna nuntiata,

Curt. 3, 11, 16.—

After ille:

ille homo tam locuples, tam honestus,

Cic. Verr. 2, 4, 6, § 11: illud argentum tam praeclarum ac tam nobile, id. ib. 2, 4, 20, §

44: illud tam grave bellum,

Val. Max. 5, 6, ext. 1:

ne illo quidem tam misero tamque luctuoso tempore,

id. 3, 2, 7.—

After iste:

tamenne ista tam absurda defendes?

Cic. N. D. 1, 29, 81:

ista admonitio tua tam accurata,

id. Att. 6, 1, 20:

quae est ista tam infesta ira?

Liv. 7, 30, 15:

iste tam justus hostis, tam misericors victor,

Curt. 4, 10, 34.—

After id ipsum:

id ipsum tam mite ac tam moderatum imperium,

Liv. 1, 48, 9.—

After tot:

jacere necesse sit tot tam nobiles disciplinas,

Cic. Ac. 2, 48, 147:

tot tam valida oppida,

Liv. 5, 54, 5:

tot tam opulenti tyranni regesque,

id. 25, 24, 13:

inter tot tam effrenatarum gentium arma,

id. 21, 9, 3:

tot tam praeclaris imperatoribus uno bello absumptis,

id. 28, 28, 12; 25, 27, 13; 26, 13, 17; cf.:

cum tot ac tam validae eluctandae manus essent,

id. 24, 26, 13; 8, 12, 4.—

After hic talis:

da operam ut hunc talem, tam jucundum, tam excellentem virum videas,

Cic. Fam. 16, 21, 3.

As demonstr. adv. of intensity, correlative with ut, that, and its equivalents (qui, quin); so only with adjj. and advv. (not with verbs).

Without a negation ( = ita, adeo;

rare before the Aug. period): ni erit tam sincerum (tergum), ut quivis dicat ampullarius Optumum esse operi faciundo corium et sincerissimum,

Plaut. Rud. 3, 4, 51:

quae (maturitas) mihi tam jucunda est ut, quo propius ad mortem accedam, quasi terram videre videar,

Cic. Sen. 19, 71. de qua tam variae sunt doctissimorum hominum sententiae, ut magno argumento esse debeat, etc., id. N. D. 1, 1, 1:

ad eum pervenit tam opportuno tempore, ut simul Domitiani exercitus pulvis cerneretur, et primi antecursores Scipionis viderentur,

Caes. B. C. 3, 36:

tam parandus ad dimicandum animus, ut, etc.,

id. B. G. 2, 21:

tamen tam evidens numen rebus adfuit Romanis, ut putem, etc.,

Liv. 5, 51, 4: infimam plebem natura ipsa tam abjecto tamque imo loco collocavit ut nulla ratione erigi aut sublevari possit, Ps.-Cic. Cons. 6, 22:

tam multa sunt, tamque misera quae perferunt ut nemo sit quin mori saepissime cupiat,

id. ib. 16, 59:

quem constat tam certa acie luminum usum esse ut a Lilybaeo portu Carthaginienses egredientes classes intueretur,

Val. Max. 1, 8, ext. 14:

tam alacri animo suos ad id proelium cohortatus est ut diceret: Sic prandete, etc.,

id. 3, 2, ext. 3:

in Theophrasto tam est loquendi nitor ille divinus ( = tam divinus est) ut ex eo nomen quoque traxisse videatur,

Quint. 10, 1, 83:

(Scipio) bellum in Africam transtulit, tam lentus ut opinionem luxuriae segnitiaeque malignis daret,

Sen. Ira, 1, 11, 6; id. Q. N. 1, 15, 5:

3, 21, 1: tam parvulis in faucibus... ut non sit dubium, etc.,

Plin. 10, 29, 43, § 82:

ipsum Macedonem tam graviter palma percussit ut paene concideret,

Plin. Ep. 3, 14, 7.—

With a negation, or in a question implying a negation.

Before ut (very freq. in the class. period; cf. adeo, poet., e.g. Hor. Ep. 1, 1, 39):

numquam tam dices commode ut tergum meum Tuam in fidem committam,

Ter. Hec. 1, 2, 33:

non tam viva tamen, calidus queat ut fieri fons,

Lucr. 6, 887:

quis umquam praedo fuit tam nefarius, quis pirata tam barbarus ut, etc.,

Cic. Rosc. Am. 50, 146:

non sum tam stultus, ut te usura falsi gaudii frui velim,

id. Fam. 6, 12, 1:

nec, cum id faciebamus tam eramus amentes ut explorata nobis esset victoria,

id. ib. 6, 1, 3:

non essem tam inurbanus ac paene inhumanus uti in eo gravarer quod vos cupere sentirem,

id. Or. 2, 90, 365:

non puto tam expeditum negotium futurum ut non habeat aliquid morae,

id. Att. 13, 31, 1:

nec vero eram tam indoctus ignarusque rerum ut frangerer animo propter, etc.,

id. Phil. 2, 15, 37:

quis tam demens ut sua voluntate maereat?

id. Tusc. 3, 29, 71; so id. Off. 3, 20, 82; id. Tusc. 1, 1, 2; id. Phil. 3, 4, 10:

non enim proferremus vino oppressos... tam absurde, ut tum diceremus, etc.,

id. Ac. 2, 17, 53:

non se tam barbarum ut non sciret, etc.,

Caes. B. G. 1, 44, 17:

nulli sunt tam feri et sui juris affectus ut non disciplina perdomentur,

Sen. Ira, 2, 12, 3:

nemo tam divos habuit faventes, crastinum ut posset sibi polliceri,

id. Thyest. 619.—

With a negation (esp. nemo), followed by qui ( = ut is; class. and freq.); nec quisquam sit tam opulentus qui mihi obsistat in via, [p. 1838] Plaut. Curc. 2, 3, 5:

generi lenonio Numquam deus ullus tam benignus fuit, qui fuerit propitius,

id. Pers. 4, 4, 34:

an ille tam esset stultus qui mihi mille nummum crederet?

id. Trin. 4, 2, 42:

nemo inventus est tam amens, qui illud argentum tam praeclarum ac tam nobile eriperet, nemo tam audax qui posceret, nemo tam impudens qui postularet ut venderet,

Cic. Verr. 2, 4, 20, § 44:

nemo Agrigenti neque aetate tam affecta neque viribus tam infirmis fuit, qui non illa nocte surrexerit,

id. ib. 2, 4, 43, §

95: nemo est tam senex qui se annum non putet posse vivere,

id. Sen. 7, 24:

nihil tam absurde dici potest, quod non dicatur ab aliquo philosophorum,

id. Div. 2, 58, 119:

nulla gens tam immanis umquam fuit in qua tam crudelis hostis patriae sit inventus,

id. Sull. 27, 76:

quae est anus tam delira quae timeat ista?

id. Tusc. 1, 21, 48:

ecquem tam amentem esse putas qui illud quo vescatur deum esse credat?

id. N. D. 3, 16, 41:

sed neque tam docti tum erant, ad quorum judicium elaboraret, et sunt, etc.,

id. Fin. 1, 3, 7; so id. Sen. 19, 67; id. Lael. 7, 23; id. Tusc. 1, 6, 11; 1, 15, 33; 2, 17, 41; id. Sest. 14, 32; id. Fin. 2, 20, 63; id. Fam. 9, 2, 2; id. Off. 2, 5, 16:

neque tam remisso animo quisquam fuit qui ea nocte conquierit,

Caes. B. C. 1, 21:

in bello nihil tam leve est quod non magnae interdum rei momentum faciat,

Liv. 25, 18, 3:

ut nemo tam humilis esset cui non aditus ad eum pateret,

Nep. Milt. 8, 4:

ecquid esse tam saevum potest quod superet illum?

Sen. Thyest. 196. —

With a negation, followed by quin ( = ut is non;

class. and freq.): nec sacrum nec tam profanum quidquam est quin ibi ilico adsit,

Plaut. Merc. 2, 3, 27:

nihil mihi tam parvi est quin me id pigeat perdere,

id. Pers. 4, 6, 8:

nec quisquam est tam ingenio duro, neque tam firmo pectore quin sibi faciat bene,

id. As. 5, 2, 94:

numquam tam mane egredior, neque tam vesperi Domum revortor, quin te... conspicer Fodere,

Ter. Heaut. 1, 1, 15:

nil tam difficile'st quin quaerendo investigari possiet,

id. ib. 4, 2, 8:

ut nullus umquam dies tam magna tempestate fuerit, quin... solem homines viderint,

Cic. Verr. 2, 5, 10, § 26:

numquam tam male est Siculis quin aliquid facete et commode dicant,

id. ib. 2, 4, 43, §

95: nemo est tam afflictus quin possit navare aliquid et efficere,

id. Fam. 6, 1, 7:

ut nemo tam ferus fuerit, quin ejus causam lacrimarit,

Nep. Alcib. 6, 4.

Tam, ante-class., sometimes = tamen:

antiqui tam etiam pro tamen usi sunt,

Fest. p. 360: bene cum facimus, tam male cupimus...; quamquam estis nihili, tam ecastor simul vobis consului, Titin. ap. Fest. l. l.; so,

etsi illi aliter nos faciant quam aequom sit, tam pol noxiae nequid magis sit... nostrum officium meminisse decet,

Plaut. Stich. 1, 1, 44 Fleck., Ritschl:

tam si nihil usus esset, jam non dicerem,

id. Merc. 4, 3, 32 Ritschl; v. Prol. Trin. p. 14 ib.; Brix ad Plaut. Men. 2, 3, 36; Curt. in Rhein. Mus. 6, 84; 6, 93; but cf. contra, Corss. Beitr. p. 272 sqq.

In the dialect of Praeneste: tam modo, just now ( = modo): ilico hic ante ostium;

Tam modo, inquit Praenestinus,

Plaut. Trin. 3, 1, 8 Brix ad loc.; cf. Fest. s. v. tammodo, p. 359; Ritschl, opusc. 2, 372.